Potwierdzenie cukrzycy pacjenta staje się czasem szokującym obrazem: pacjent natychmiast zaczyna myśleć o tym, czego nie może teraz zjeść, ile razy ograniczyć wysiłek fizyczny, co stanie się z poziomem cukru i jak nakłuwać insulinę.Odpowiedzi na te pytania zależą bezpośrednio od rodzaju choroby i czasu jej trwania.
Wybór schematu
Przede wszystkim konieczne jest określenie schematu wprowadzania. To jest zadanie endokrynologa. Należy zauważyć, że ten schemat nie jest standardem dla wszystkich. Regularność i dawka iniekcji insuliny jest określana na podstawie cotygodniowej samokontroli stężenia cukru we krwi. Jeśli endokrynolog nie zwraca uwagi na te dane, wyznaczając dwa zastrzyki dziennie, konieczna jest zmiana specjalisty. Dobry lekarz obliczy dokładną dawkę, powie jak prawidłowo wstrzykiwać insulinę i ile razy dziennie. Nieprawidłowo zaprojektowany system może prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia!
Przede wszystkim lekarz dowiaduje się o konieczności przedłużonej insuliny na pusty żołądek. Następnie ustala się, czy istnieje zapotrzebowanie na szybkie rzuty insulinowe przed posiłkami i ile ich potrzebuje. Czasami niezbędny jest pierwszy i drugi wariant wstrzyknięcia insuliny. Aby to zrobić, lekarz bada poziom cukru we krwi przez ostatnie siedem dni rano, wieczorem, przed i po jedzeniu, biorąc pod uwagę towarzyszące okoliczności. Należą do nich dieta pacjenta, ile razy i jak mocno karmi, aktywność fizyczna, choroby zakaźne, dawkowanie leków z cukrzycy, a ponadto produkty spożywane codziennie.
Ważnym wskaźnikiem jest poziom cukru przed snem i po przebudzeniu. To zależy od dawki insuliny w nocy.
Pierwszy rodzaj choroby
Diabetycy typu 1 potrzebują szybkich wyrzutów insuliny przed posiłkami lub po posiłku. Ponadto wstrzyknięcie przedłużonej insuliny jest podawane przed snem i rano, aby utrzymać prawidłowy poziom cukru we krwi na pusty żołądek. Kombinacja przedłużonej insuliny wieczorem i rano, a także szybka insulina przed posiłkami, pozwala symulować aktywność trzustki w zdrowym ciele.
- Przedłużona insulina - do wstrzykiwań przed snem i na pusty żołądek, aby utrzymać dzienną normę we krwi.
- Szybka insulina - przed jedzeniem, aby uniknąć skoków po jedzeniu.
Ponadto, diabetycy pierwszego rodzaju wykazują dietę o niskiej zawartości węglowodanów i niską aktywność fizyczną.W przeciwnym razie nie można uniknąć skoków wskaźnika cukru we krwi, a szybka insulinoterapia przed posiłkami będzie nieskuteczna.
Drugi rodzaj choroby
Główną przyczyną tego typu choroby jest zmniejszenie wrażliwości na insulinę lub insulinooporność.W tym przypadku produkcja insuliny, czasem nawet w nadmiarze. Zdecydowana większość pacjentów z cukrzycą typu 2 z powodzeniem utrzymuje poziom cukru we krwi za pomocą diety o niskiej zawartości węglowodanów, omijając minimalne stężenie kutasa przed posiłkami.
W przypadku, gdy pacjent odczuwa dolegliwości związane z chorobami zakaźnymi, konieczne jest dokonywanie zastrzyków codziennie, w przeciwnym razie w wyniku nawrotu choroba może przejść na różnego rodzaju pierwszy typ.
Często pigułki zastępują szybkie iniekcje insuliny. Ale po zażyciu tabletek zwiększających wrażliwość na insulinę, musisz zaczekać co najmniej godzinę przed rozpoczęciem posiłku. W tym planie zastrzyki są bardziej praktyczne - po wstrzyknięciu można jeść po pół godziny i częściej czekać w dniu roboczym, ponieważ pacjenci najczęściej nie pracują.
Wskazówki przed przepisaniem zastrzyków
Oblicz ile insuliny jest potrzebne do każdego wstrzyknięcia, nie jest trudne. Ale wskazane jest tylko dla tych, którzy przestrzegają diety. W przeciwnym razie skoki cukru będą obserwowane niezależnie od dawki.
Obliczenia zakładają, że pacjent wykonuje zastrzyk przed snem i po nim, utrzymując w ten sposób dzienny poziom, co oznacza, że wzrasta tylko po jedzeniu. Pomiar stężenia cukru we krwi należy wykonywać kilka razy dziennie, a glukometr powinien być absolutnie dokładny.
Jeśli pacjent przestrzega przepisanej diety, to po posiłku lekarze zalecają wstrzyknięcie krótkiej insuliny. Jest też bardzo krótki, ale nadaje się tylko do natychmiastowej spłaty nagłych skoków cukru, a normalne przyswajanie pokarmu będzie mniej użyteczne.
Prawidłowe przygotowanie
W domu pacjenta z cukrzycą powinny być wagi kuchenne. Pomoże to tym, którzy chcą monitorować ilość węglowodanów w żywności. Stężenia cukru we krwi należy mierzyć do dziesięciu razy dziennie przez tydzień.Zapisywanie wyników na każdy dzień pomoże w jednoznacznym określeniu, które jedzenie jest potrzebne, a ile jednostek insuliny potrzebne.
Okres przechowywania i warunki przechowywania muszą być ściśle przestrzegane. Zaległa insulina może, ale nie musi działać, lub działać całkowicie nieprzewidywalnie. Ponadto, zaległe leki mają różną farmakodynamikę, której nie można jednoznacznie prześledzić, szczególnie jeśli chodzi o hormony. Nie należy stosować przeterminowanej insuliny.
Nie bój się zastrzyków. Po ustaleniu, ile i gdzie należy wstrzykiwać insulinę, bardzo łatwo jest nauczyć się prawidłowej techniki podawania. A dla pacjentów stosujących odpowiednią dietę będą również potrzebować wiedzy na temat rozcieńczania insuliny.
Pacjenci powinni mieć glukozę w swoich tabletkach pod ręką w przypadku możliwej nadmiernej dawki. Różnica między dawką osoby, która przylega do diety, nie jest kolosalna.
Wybór strzykawki
Strzykawki insulinowe są przeznaczone wyłącznie do jednorazowego użytku. Są wykonane z tworzywa sztucznego, mają cienką krótką igłę.Istnieją jednak znaczne różnice w ich odmianach.
Najważniejszą rzeczą w strzykawce jest waga. Określa dokładność podawania i dawkowania. Oblicz skalę kroku jest bardzo prosta. Jeśli między zero a dziesięć jest pięć podziałów, to krok to dwie jednostki insuliny. Przy takiej strzykawce trudno jest pracować, jeśli potrzebna jest dawka jednej jednostki.
Ponadto istnieje również błąd przy obliczaniu dawki i jej wprowadzeniu - ten błąd to połowa obliczonego kroku, czyli w podanym przykładzie - jest to jedna jednostka insuliny! Wynika z tego, że granica pomiędzy pożądanym poziomem cukru a hipoglikemią jest bardzo mała. Najważniejszą umiejętnością jest opracowanie dokładnej dawki. Aby to zrobić, możesz użyć strzykawek z dokładniejszym krokiem. Im mniejszy krok, tym dokładniejsza dawka. Zaleca się również opanowanie techniki rozcieńczania insuliny.
Jedno wstrzyknięcie nie powinno zawierać więcej niż osiem jednostek insuliny. Stężenie, na które obliczana jest strzykawka, jest wskazane na opakowaniu z literą U.
. W związku z powyższym, najlepiej strzykawka powinna mieć nie więcej niż dziesięć jednostek długości, a linia podziału nie powinna przekraczać jednej czwartej jednostek. Ponadto dywizje muszą znajdować się naprzeciw siebie na odległość wystarczającą do wprowadzenia bezbłędnego. Okazuje się, że strzykawka musi być bardzo cienka i długa. Ale, niestety, takie na sprzedaż jeszcze. Wspólnym standardem są strzykawki o rozmiarze kroku dwóch jednostek.
Wybór igieł i technika ich wprowadzania
Wprowadzenie leku odbywa się w warstwie tłuszczu podskórnego. Ponieważ zaraz po nim występuje tkanka mięśniowa, bardzo ważne jest, aby się do niej nie dostać, nie wstrzykiwać jej zbyt głęboko ani nie nakładać jej zbyt powierzchownie na skórę.Częstym błędem jest wprowadzenie igły pod pewnym kątem, gdy insulina dostaje się do tkanki mięśniowej.
Krótkie igły insulinowe - idealne dla osób, które boją się dostać do mięśnia. Ich długość wynosi od 4 do 8 mm, są one nieco cieńsze niż standardowe igły i mają mniejszą średnicę.Są one stosowane w technice bezbolesnego podawania. Takie igły najlepiej nadają się dla dorosłych pacjentów.
W tych obszarach skóry, gdzie warstwa tłuszczu jest minimalna, konieczne jest utworzenie fałdowania, podczas gdy bardzo ważne jest, aby nie było zbyt mocno skompresowane, aby nie dostać się do mięśnia. Takie obszary skóry znajdują się na dłoniach, stopach, a jeśli kutas jest umieszczony w ciasnym żołądku.
Jeśli pacjent dorosły używa igieł powyżej 8 mm, konieczne jest utworzenie fałdu ze skóry i włożenie igły pod kątem 45 stopni. W przeciwnym razie wstrzyknięcie przejdzie do mięśnia. Lepiej nie używać tej igły, jeśli żołądek jest nakłuty.
Zaleca się niestosowanie jednej igły w przypadkach, w których została już nałożona. Kolejne wstrzyknięcia będą coraz bardziej bolesne, ponieważ czubek igły staje się matowy. Ponadto prowadzi to do powikłań w postaci siniaków, pieczęci i mikroskopijnych pęknięć tkanek.
Przy użyciu pióra strzykawkowego wielu ignoruje zalecenie producenta, które stwierdza, że igłę należy usunąć po każdym wstrzyknięciu. W przeciwnym razie do fiolki strzykawki dostaje się pęcherzyki powietrza, co komplikuje podawanie leku i jego stężenie od planowanych kropli do prawie połowy.
Długopisy strzykawkowe Jest to specjalny rodzaj strzykawki, w której znajduje się mały wkład leku. Ich jedyną wadą jest to, że wciąż mają skalę o wymiarze jednego elementu. Dlatego dokładne wstrzyknięcie dawki do 0,5 U za pomocą strzykawki jest nadal trudne. Nie zaleca się ich stosowania, jeśli dawki są wystarczająco niskie. Należy również zwrócić uwagę na wkład, aby nie kupować przeterminowanej insuliny.
Bezbolesny zastrzyk
Nawet jeśli wstrzyknięcia zostaną anulowane, a lekarz przepisał lek w tabletkach, należy opracować umiejętność prawidłowego oddania strzału. Jest to konieczne w przypadku, gdy pacjent zostanie zarażony chorobą zakaźną lub zostanie wykryta próchnica lub jakikolwiek inny proces zapalny. W tym przypadku wrażliwość komórek na insulinę jest znacznie zmniejszona i konieczne jest wstrzyknięcie z iniekcją.
Miejsca, w których można umieścić zastrzyki, różnią się ilością warstwy tłuszczowej. Najszybsza absorpcja leku występuje w przypadku wstrzyknięcia w takich miejscach, jak żołądek lub ramię.Najczęściej lekarze zalecają żołądek. Mniej skutecznie - w obszarze powyżej kolana i pośladków.
Skórę skórną do nakłucia w żołądku należy wykonywać palcem wskazującym i kciukiem, nie silnie ściskając. Aby proces mógł przejść bez bolesnych wrażeń, należy go wykonać bardzo szybko. Techniką wprowadzenia jest ukłucie podobne do rzucania lotką w grę w rzutki, aby szybko minęło.
Dotykanie igły na skórze, a następnie jej ściskanie, jest popularnym błędem, który spowoduje kłopoty zarówno pod względem wrażeń, jak i problemów skórnych w miejscu wstrzyknięcia, szczególnie jeśli jest to żołądek, w którym skóra jest wystarczająco wrażliwa. Jeśli stała się bolesna, wybierz inne miejsca.
Możesz rozpocząć dozowanie strzykawki 5-8 cm przed miejscem, aby zebrana prędkość była wystarczająca do szybkiego wprowadzenia igły. Gdy igła znajdzie się pod skórą, możesz szybko przesunąć tłok strzykawki, aby insulina przechodziła bezboleśnie. Kiedy płyn się skończy, nie usuwaj igły natychmiast. Musisz poczekać 5 sekund, po czym możesz szybko usunąć strzykawkę z miejsca wstrzyknięcia.
Dawka powinna znajdować się w tej pozycji strzykawki, która znajduje się pod fiolką, która zostanie umieszczona na igle. Zabronione jest wstrzykiwanie mieszanego rodzaju insuliny!
Jeśli to konieczne, rozcieńcz insulinę, najlepiej z solą fizjologiczną z apteki lub wodą do wstrzyknięć.Rozcieńczanie można przeprowadzić natychmiast w strzykawce, co daje roztwór gotowy do wstrzyknięcia.
Gdy konieczne jest osiągnięcie dziesięciokrotnego rozcieńczenia, należy wziąć jedną część preparatu na 9 części soli fizjologicznej lub wody do wstrzykiwań.
