Prednizolon na wstrząs anafilaktyczny. Dawki podawania, mechanizm działania u dzieci, dorosłych

Wstrząs anafilaktyczny to patologiczny stan organizmu, który w rzeczywistości jest najostrzejszą manifestacją reakcji alergicznej. Objawy tej dolegliwości pojawiają się natychmiast w ciągu kilku sekund lub pojawiają się kilka godzin później od momentu kontaktu z alergenem. W 10-20% przypadków atak wstrząsu anafilaktycznego jest śmiertelny.

Niezwykle ważne jest, aby pacjentowi, który ma pierwsze objawy tej patologii, podano silne leki przeciwalergiczne i przeciwskurczowe. Pozwala ustabilizować stan pacjenta, który przeszedł atak wstrząsu anafilaktycznego terminowe przyjmowanie prednizolonu, a także inne leki o właściwościach glikokortykoidowych.

Oznaki wstrząsu anafilaktycznego

Kliniczne objawy wstrząsu anafilaktycznego w dużej mierze zależą od działania, którego alergen wywołał ostrą reakcję alergiczną.

Temu rodzajowi patologicznego stanu organizmu towarzyszą następujące objawy:

• zaczerwienienie obszaru skóry w obszarze kontaktu ciała z potencjalnym środkiem drażniącym;
• silne swędzenie tkanek nabłonkowych i błony śluzowej jamy ustnej, krtani, które tylko nasila się;
• gwałtowny spadek ciśnienia krwi;
• uczucie silnego bólu, który pojawia się natychmiast po kontakcie z alergenem;
• zawroty głowy;
• mdłości;
• ataki spazmatycznego bólu w jamie brzusznej;
• biegunka;
• uwolnienie wymiocin, jeśli alergen dostał się do przewodu pokarmowego;
• wielokrotny obrzęk błon śluzowych;
• uczucie uduszenia i braku powietrza;
• utrata przytomności;
• uczucie pieczenia w obszarze przestrzeni zamostkowej (ten objaw wstrząsu anafilaktycznego objawia się w przypadku reakcji alergicznej na lek podawany dożylnie);
• zwężenie światła oskrzeli, co prowadzi do zakłócenia procesu wymiany gazowej;
• bladość skóry twarzy;
• sinica powierzchni warg, palców rąk i nóg;
• załamanie się wszystkich systemów podtrzymywania życia organizmu.

Powyższe objawy wstrząsu anafilaktycznego mogą pojawić się w ciągu 1-2 minut. W większości przypadków osoby znajdujące się w bliskim sąsiedztwie ofiary nie zawsze mają czas na zrozumienie przyczyny niezadowalającego stanu zdrowia pacjenta.

Pierwsza pomoc w ataku

Gdy pojawią się pierwsze oznaki wstrząsu anafilaktycznego, osoba powinna otrzymać doraźną pomoc medyczną, która polega na wykonaniu następujący algorytm działań:

1. Pacjent jest ułożony w pozycji poziomej.
2. Konieczne jest uwolnienie szyi i klatki piersiowej ofiary z ubrania, którego uderzenie może skomplikować czynność oddychania.
3. Opaskę uciskową należy założyć powyżej części ciała, w której nastąpiło wstrzyknięcie leku, ukąszenie trującego owada lub narażenie na inny potencjalny alergen.
4. Wprowadzić do organizmu pacjenta adrenalinę i glikokortykoidy, które działają przeciwwstrząsowo i przeciwalergicznie.
5. Zorganizuj inhalację pacjenta z dodatkowym źródłem tlenu.

W przypadku braku sprzętu medycznego i narastającej niewydolności oddechowej wykonuje się sztuczne oddychanie. Na tym etapie udzielania pomocy doraźnej pacjent może wymagać pilnej intubacji z podłączeniem do respiratora.

W przypadku braku możliwości sztucznej wentylacji płuc uciekają się do tracheostomii. Ściany krtani ofiary przekłuwane są 6 igłami iniekcyjnymi, które mają szeroką średnicę światła.

Grupy leków stosowanych w ciężkich reakcjach alergicznych

Kiedy pojawiają się oznaki ostrej reakcji alergicznej, stosuje się nie tylko roztwór prednizolonu, ale także kompleks inne leki, które pozwalają przywrócić stabilną pracę serca, układu oddechowego i Ośrodkowy układ nerwowy. W poniższej tabeli wymieniono główne rodzaje leków stosowanych w leczeniu ataków wstrząsu anafilaktycznego.

Rodzaje grup farmakologicznych	Cel produktów leczniczych
Antyszok	Leki tego typu służą do stabilizacji układu sercowo-naczyniowego pacjenta, a także zapobiegania zapaściom. Leki przeciwwstrząsowe stymulują aktywniejszą pracę serca, gruczołów dokrewnych, pobudzają receptory obwodowego układu nerwowego. Jako lek o właściwościach przeciwwstrząsowych stosuje się roztwór adrenaliny.
Leki przeciwhistaminowe	Leki przeciwhistaminowe tłumią patogenne działanie alergenów, które początkowo wywoływały ostrą reakcję w organizmie. Podczas stosowania leków z tej kategorii wykorzystywane są tylko te fundusze, które nie obniżają wskaźników ciśnienia krwi. Na przykład Tavegil, stężenie difenhydraminy 1%, Suprastin. Wprowadzenie leku przeciwhistaminowego Diprazin jest kategorycznie przeciwwskazane, ponieważ ma silny potencjał alergizujący, a także może obniżać ciśnienie krwi.
Glikokortykosteroidy	Glikokortykosteroidy są silnymi lekami, które łagodzą atak ostrych alergii, eliminują obrzęki i działają przeciwzapalnie. Charakterystyczną cechą leków z tej grupy jest to, że ich działanie objawia się po pewnym czasie, ale jednocześnie mają przedłużone działanie.
Rozszerzający naczynia krwionośne	Rozszerzenie ścian naczyń krwionośnych zapewnia zwiększenie światła wewnątrz drzewa oskrzelowego. Po zażyciu leków z tej grupy pacjent ma możliwość swobodnego oddychania, znikają oznaki niedotlenienia, bladości i sinicy skóry. W przypadku wstrząsu anafilaktycznego stosuje się roztwór do wstrzykiwań Euphyllin, a także inne oparte na nim leki (Aminofilina).

Mechanizm działania prednizolonu na alergie

Prednizolon ze wstrząsem anafilaktycznym działa powoli, ale lek ma doskonałe długotrwałe działanie. W przeciwieństwie do leków opartych na adrenalinie, wdrożenie terapeutycznych właściwości glikokortykoidów następuje po kilkudziesięciu minutach.

Jednocześnie leki z tej kategorii zapewniają dłuższą ochronę organizmu przed wystąpieniem powtórnego ataku wstrząsu anafilaktycznego. Na przykład, jeśli nadmierna ilość alergenów jest nadal obecna we krwi pacjenta lub w jego przewodzie pokarmowym.

Prednizolon to syntetyczny glukokortykoid, który jest kompletnym analogiem hydrokortyzonu. Wdrożenie właściwości terapeutycznych tego leku odbywa się ze względu na jego wyraźne działanie przeciwalergiczne i immunosupresyjne na organizm pacjenta.

Prednizolon hamuje proces proliferacji limfocytów T, które są bezpośrednio zaangażowane w ostrą reakcję immunologiczną występującą po kontakcie z potencjalnym alergenem.

Składniki składowe tego leku spowalniają uwalnianie cytokin ze struktury limfocytów, zmniejszają intensywność tworzenia specyficznych przeciwciał, których pojawienie się jest charakterystyczne również w warunkach anafilaktycznych zaszokować.

Wyraźne właściwości przeciwalergiczne prednizolonu objawiają się zmniejszeniem intensywności wytwarzania i wydzielania mediatorów reakcji alergicznej. Rozpoczyna się proces wolniejszego uwalniania bazofilów histaminowych, a także komórek tucznych. Zmniejsza się ilościowy wskaźnik wolnych bazofilów i limfocytów.

W okresie działania składników składowych prednizolonu rozwój tkanki łącznej i tkanki limfoidalnej zmniejsza się wrażliwość komórek typu efektorowego na potencjalne alergeny drażniące.

Fizjologiczny proces powstawania swoistych przeciwciał zostaje zahamowany, a nasycenie odpowiedzi immunologicznej ulega całkowitej zmianie w kierunku jej osłabienia.

Po wstrzyknięciu substancja czynna tego leku w postaci prednizolonu przekształcona w forma fosforanu sodu, szybko wysyca skład krwioobiegu pacjenta, wiążąc się w 90% z białkami osocze. Metabolizm prednizolonu zachodzi w tkankach wątroby, a jego wydalanie odbywa się przez nerki.

Metabolity powstające w wyniku rozpadu tego leku nie wykazują aktywności biochemicznej. Około 20% prednizolonu jest wydalane przez nerki w absolutnie niezmienionej postaci. Reszta leku jest usuwana w postaci metabolitów. Okres półtrwania tej substancji wynosi od 2 do 3 godzin po wstrzyknięciu dożylnym.

Jakie leki należy łączyć z prednizolonem na wstrząs anafilaktyczny?

Prednizolon we wstrząsie anafilaktycznym podaje się w połączeniu z innymi lekami stymulującymi pracę układu sercowo-naczyniowego, hamują wrażliwość receptorów histaminowych, działają immunosupresyjnie i przeciwalergicznie akcja.

W przypadku wystąpienia objawów anafilaksji w połączeniu z prednizolonem należy jednocześnie stosować następujące leki:

• od 0,2 do 0,5 ml 0,1% stężenia roztworu adrenaliny, który podaje się podskórnie lub dożylnie, w zależności od ciężkości stanu pacjenta;
• Deksametazon w pojedynczej dawce do 20 mg substancji czynnej;
• Metyloprednizolon do 500 mg;
• 20 ml roztworu Euphyllin o stężeniu 2,4%, które podaje się dożylnie i bardzo powoli;
• od 1 do 2 ml 1% roztworu difenhydraminy, Tavegil lub Suprastin.

Powyższe leki nie wchodzą w negatywne interakcje lekowe z roztworem do wstrzykiwań prednizolonu, a jedynie wzmacniają jego właściwości przeciwwstrząsowe i przeciwalergiczne. Połączenie tych leków pozwala ustabilizować stan pacjenta z objawami wstrząsu anafilaktycznego, a także uniknąć negatywnych konsekwencji w postaci śmiertelnego wyniku.

Zalety leku w porównaniu z innymi lekami przeciwalergicznymi

Prednizolon do wstrząsu anafilaktycznego stosuje się w terapii ratunkowej mającej na celu tłumienie ostrej odpowiedzi immunologicznej organizmu, eliminując objawy obrzęku krtani.

W porównaniu z innymi lekami przeciwalergicznymi wyróżnia się następujące główne zalety tego leku:

• nie powoduje obniżenia ciśnienia krwi;
• zapewnia przedłużony efekt terapeutyczny;
• eliminuje objawy ostrego ataku alergii, gdy większość leków przeciwhistaminowych jest skuteczna tylko w przypadku umiarkowanych reakcji alergicznych;
• zapobiega rozwojowi silnego skurczu oskrzeli;
• promuje szybkie usuwanie obrzęków błon śluzowych krtani;
• pozwala przywrócić stabilny oddech pacjenta i zapobiec śmierci z powodu niedotlenienia.

W połączeniu z właściwościami immunosupresyjnymi i przeciwalergicznymi prednizolon ma wyraźny działanie przeciwzapalne, co jest niezwykle ważne w sytuacjach, gdy anafilaksja rozwija się po ukąszeniu trującego owada lub gad. W takim przypadku lek wyeliminuje stan zapalny tkanek nabłonkowych, a także przyspieszy proces ich regeneracji.

Przeciwwskazania do stosowania

Prednizolon we wstrząsie anafilaktycznym nie jest stosowany jako lek ratunkowy w przypadku bezpośrednich przeciwwskazań medycznych.

Ten lek jest zabroniony do stosowania u pacjentów z indywidualną nietolerancją na prednizolon i inne oparte na nim chemikalia. Środki ostrożności są uzasadnione znacznym ryzykiem nasilenia objawów ostrej reakcji alergicznej z dalszym postępem już rozwiniętej anafilaksji.

Jednocześnie prednizolon jest przepisywany z najwyższą ostrożnością pacjentom z następującymi chorobami:

• choroby zakaźne i pasożytnicze pochodzenia wirusowego, bakteryjnego lub grzybiczego;
• nieżyt żołądka;
• zapalenie uchyłków;
• wrzodziejące uszkodzenie ścian żołądka;
• utajona gruźlica;
• strongloidoza;
• AIDS, HIV i inne stany niedoboru odporności organizmu;
• ospa wietrzna;
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego, któremu towarzyszy wysokie ryzyko perforacji jelit lub powstania ropnego ropnia;
• zawał mięśnia sercowego;
• chorobliwa otyłość 3-4 stopnie nasilenia;
• ciężka niewydolność serca;
• niedoczynność tarczycy, a także tyreotoksykoza tarczycy;
• cukrzyca;
• kamica nerkowa;
• niewydolność wątroby lub nerek, występująca w przewlekłej postaci jej rozwoju;
• osteoporoza tkanki kostnej;
• ostra forma psychozy;
• jaskra z zamkniętym kątem;
• obecność hipoalbuminemii, a także stanów patologicznych poprzedzających jej wystąpienie;
• paraliż dziecięcy.

Pacjenci z tymi schorzeniami powinni być pod stałym nadzorem personelu medycznego przez cały okres terapii przeciwwstrząsowej. W przypadku wystąpienia objawów rozwoju działań niepożądanych lub zaostrzenia współistniejących chorób, dalsze stosowanie prednizolonu jest przeciwwskazane.

Środki ostrożności podczas stosowania prednizolonu

Podczas leczenia lekiem Prednizolon należy obserwować następujące środki ostrożności dotyczące zdrowia:

• okresowa obserwacja przez okulistę;
• kontrola składu komórkowego krwi obwodowej, a także poziomu glukozy;
• kontrola ciśnienia krwi;
• utrzymywanie stabilnej równowagi elektrolitowej;
• dawkowanie leków zobojętniających i preparatów zawierających jony potasu, co minimalizuje ryzyko wystąpienia działań niepożądanych;
• odmówić szczepienia, ponieważ prednizolon hamuje występowanie odpowiedniej odpowiedzi immunologicznej (sztuczne uodpornienie organizmu należy przeprowadzić później, po odstawieniu leku);
• do przeprowadzenia kontroli rentgenowskiej nad zachowaniem struktury mineralnej kości kręgosłupa, kończyn górnych i dolnych.

W okresie przedłużonej terapii prednizolonem należy pamiętać, że lek ten zwiększa stężenie 11- i 17-oksyketokortykosteroidów. U pacjentów, którzy przebyli wcześniej zawał mięśnia sercowego lub cierpią na marskość wątroby, możliwa jest progresja tych chorób z dalszym niszczeniem dotkniętych tkanek.

Dawkowanie

Schemat dawkowania prednizolonu w odniesieniu do pacjentów z objawami anafilaksji ustala lekarz prowadzący, biorąc pod uwagę ciężkość stanu pacjenta.

Dla dorosłych

Pacjentom w dorosłej grupie wiekowej, którzy są w stanie wstrząsu anafilaktycznego, pokazano dożylne podawanie prednizolonu w dawce od 50 do 150 mg substancji czynnej. W ciężkich przypadkach dawkę tę można zwiększyć do 400 mg.

Po ustabilizowaniu się stanu pacjenta, normalizacji wskaźników ciśnienia krwi, dalsze podawanie prednizolonu odbywa się dożylnie, ale już jako część roztworu kroplowego. Ponowne użycie tego leku jest możliwe w ciągu 3-4 godzin.

Dla dorosłych pacjentów średnia dzienna dawka prednizolonu wynosi od 300 do 1200 mg, a następnie zmniejsza się wraz z poprawą stanu zdrowia. Należy pamiętać, że nagłe przerwanie terapii tym lekiem może wywołać zespół odstawienia.

Dla dzieci według wieku

Dla dzieci w każdym wieku, których organizm wciąż rośnie, stosowanie prednizolonu jest możliwe tylko w skrajnych przypadkach, gdy istnieje realne zagrożenie życia dziecka.

Ustalenie dawki glikokortykosteroidu wykonywane jest indywidualnie przez lekarza prowadzącego, który ocenia nasilenie anafilaksji. Po wstrzyknięciu leku dziecko pozostaje na oddziale stacjonarnym szpitala pod całodobowym nadzorem personelu medycznego.

Jaki jest właściwy sposób i gdzie wstrzyknąć lek?

W przypadku wstrząsu anafilaktycznego, dawkę prednizolonu należy podać dożylnie. Aby wyeliminować ostrą fazę ataku, lek wstrzykuje się w strumieniu.

Następnie lek jest przepisywany jako część roztworów kroplowych, opracowując indywidualny schemat leczenia. W przypadku braku możliwości podania dożylnego z powodu niezadowalającego stanu naczyń krwionośnych, prednizolon jest przepisywany domięśniowo.

Jak szybko pojawia się efekt prednizolonu?

Efekt terapeutyczny dożylnego podania prednizolonu metodą strumieniową jest odczuwalny już po 10-15 minutach. po zastosowaniu leku.

Jak często można stosować lek?

Prednizolon może być stosowany do leczenia objawowego i przebiegu ostrych reakcji alergicznych. Częstotliwość stosowania tego leku określa lekarz.

Co jeśli prednizolon nie pomoże?

W przypadku, gdy po zastosowaniu prednizolonu nie ma oznak pozytywnego działania terapeutycznego efekt, lekarz prowadzący może zdecydować o zastosowaniu preparatów glikokortykosteroidowych innych gatunek. Na przykład metyloprednizolon lub deksametazon.

Czy lek można stosować w czasie ciąży, HB?

W przypadku kobiet w ciąży wyznaczenie prednizolonu odbywa się tylko w skrajnych przypadkach, gdy istnieje realne zagrożenie dla życia przyszłej matki. W tej sytuacji lek stosuje się w leczeniu objawowym w celu złagodzenia ostrych objawów anafilaksji.

Oczywiście leczenie tym lekiem powoduje zaburzenia wzrostu płodu, a także prowadzi do procesów zanikowych w strukturze kory nadnerczy dziecka. Prednizolon nie jest stosowany podczas karmienia piersią. W takim przypadku będziesz musiał przerwać dalszą laktację.

Prednizolon jest skutecznym lekiem należącym do grupy farmakoterapeutycznej glikokortykoidów. Ten lek ma właściwości przeciwzapalne, immunosupresyjne, przeciwalergiczne.

Wyznaczenie dawki prednizolonu pozwala wyeliminować ostre objawy anafilaksji, ustabilizować wskaźniki ciśnienia krwi i złagodzić obrzęk błon śluzowych. We wstrząsie anafilaktycznym pierwszą dawkę glikokortykoidu podaje się dożylnie metodą strumieniową. W przyszłości lek będzie stosowany jako część roztworów kroplowych. Czas trwania terapii ustala lekarz.

Film o prednizolonie

Recenzja lekarza na temat leku Prednizolon: