Aparat Ilizarowa (Elizarowa). Zdjęcie na nodze, ramieniu, biodrze, oprawie, ile, jak się ubrać

Aby stworzyć najlepsze warunki do kompresji, rozciągania, wiązania, a także naturalnego zespolenia uszkodzonej tkanki kostnej, w praktyce medycznej stosuje się aparat Ilizarowa. Ze względu na cechy konstrukcyjne, umożliwia szybką korektę wrodzonych lub nabytych zmian w ramieniu, nodze lub innej tkance kostnej.

Opis aparatu Ilizarowa

W pierwszej połowie lat pięćdziesiątych. traumatolog ze szpitala regionalnego Kurgan G. ALE. Ilizarow opracował unikalną metodę rozpraszania kompresji do leczenia różnych chorób zwyrodnieniowych układu podtrzymującego, która znalazła zastosowanie na całym świecie.

Projekt typu dynamicznego, nazwany na cześć wynalazcy, pierwotnie składał się z 2 pierścieni, które zostały połączone, gdy ruchome pręty i 4 nierdzewne szpilki krzyżowe w kształcie litery X przymocowane do głównej posiadacze.

Pomimo faktu, że w przyszłości aparat Ilizarowa nadal się poprawiał, jego podstawowa zasada pozostała taka sama - zapewnienie sztywnego mocowanie uszkodzonej kości bez możliwości przemieszczenia za pomocą specjalnie zaprojektowanych szpilek, które przechodzą przez łącznik ściereczka.

Aby specjalista mógł wpływać na przebieg leczenia, główne elementy aparatu są ustalane, gdy za pomocą poruszanych mechanicznie prętów, które pozwalają dostosować stopień narażenia na dotknięte chorobą działka. Zapewnia to zaplanowany nacisk na kość, co pomaga jej rozciągać się i wiązać.

Ponieważ początkowe wersje urządzenia były dość nieporęczne i ciężkie, dostarczały pacjentowi dużo niedogodności, postanowiono, aby konstrukcja była lekka i niewielka, przy zachowaniu jej niezawodności i wszechstronność.

Aby to zrobić, konieczne było zastosowanie następujących zmian:

• Stalowe szprychy urządzenia, które są elementami łączącymi podpory pierścienia zewnętrznego ze strukturą kostną, zastąpiły mocne pręty tytanowe lub węglowe. W celu zwiększenia stabilności dodano do nich specjalne pady i luty. W tym przypadku maksymalną sztywność zapewniają igły dziewiarskie o średnicy 2 mm, jednak często stosuje się igły dziewiarskie 1,5-1,8 mm;
• zamiast pełnych pierścieni dodano oddzielne trójkąty lub półpierścienie, aby zwiększyć wsparcie. Aby zapewnić większą sztywność, elementy urządzenia można połączyć z innymi elementami, które nakładają się na siebie;
• obecność niewielkiej liczby części dynamicznych umożliwiła tworzenie różnych wariantów urządzenia w oparciu o metodę aplikacji. Umożliwiło to leczenie prawie wszystkich rodzajów procesów zwyrodnieniowych w kościach, w tym paliczków palców, kości śródręcza i śródstopia.

Aparat Ilizarowa na nodze lub innej tkance kostnej nie ma obecnie analogów. Lekarz może dobrać kompletny zestaw urządzenia na podstawie obrazu klinicznego konkretnego pacjenta. Ta dynamiczna aplikacja jest możliwa dzięki obecności zunifikowanych elementów.

Użycie aparatu Ilizarowa

Głównym celem korzystania z urządzenia Ilizarowa jest prawidłowe zamocowanie fragmentów kości w pożądanej pozycji. Dodatkowo może służyć do korekcji położenia tkanki kostnej. Tym samym aparat jest rodzajem szkieletu dla uszkodzonego obszaru, który jest w stanie rozwiązać szereg problemów w wielu dziedzinach medycyny.

Interwencja chirurgiczna z użyciem urządzenia pozwala na przywrócenie naturalnej integralności układu kostnego człowieka, czego wskazania obejmują leczenie następujących urazów:

• zamknięte złamania wielokrotne, wieloodłamowe i fragmentaryczne, w tym kręgosłup;
• złamania miednicy, klatki piersiowej i innych części kręgosłupa;
• stare lub nowe zwichnięcia, otwarte złamania;
• do augmentacji w przypadku braku obszaru kostnego w obecności powstałych urazów z powodu procesu patologicznego, raka, a także po usunięciu osób trzecich paprochy;
• genetycznie uwarunkowane wady rozwojowe grup szkieletowych - deformacja, skrócenie, stopa końsko-szpotawa i inne;
• skrzywienie nóg z ostrą krzywicą;
• artroza dowolnego typu lub nabyte procesy zwyrodnieniowe rozwijające się w wyniku infekcji bakteryjnej;

W przypadku złożonych złamań specjaliści nie zawsze są w stanie dopasować dotknięte fragmenty. Ponadto odlew gipsowy często nie zapewnia pożądanego efektu w zakresie zespolenia kości, co prowadzi do przemieszczenia fragmentów pod bezpośrednim działaniem włókien mięśniowych. W tym przypadku aparat Ilizarowa jest doskonałym rozwiązaniem, które pozwala niezawodnie zamocować kończynę za pomocą wprowadzonych przewodów.

Aparat Ilizarowa jest często używany do eliminacji niedoskonałości estetycznych i wizualnych. Wśród takich pacjentów najczęściej są osoby, które mają różne wrodzone patologie (na przykład, jeśli nogi nie są tej samej długości). Również osoby zawstydzone własnym wzrostem często zwracają się do tego problemu, ponieważ zastosowanie aparatu uciskowo-dystrakcyjnego pozwala na wydłużenie kończyny.

Technika wykonania pozwala wyeliminować wszelkie fałszywe stawy, a także zwiększyć grubość kości i przywrócić tkanki miękkie w przypadku złożonych procesów zwyrodnieniowych. Za pomocą urządzenia można normalizować naturalną funkcję tkanki kostnej oraz regulować objętość jej masy.

Urządzenie znalazło również zastosowanie w kosmetologii ortopedycznej, co pozwala na korektę każdego rodzaju krzywizny i usunięcie różnych defektów w przypadku nieprawidłowo wykonanej endoprotezoplastyki.

Zalety i wady metody leczenia

Główne zalety stosowania metody leczenia za pomocą aparatu Ilizarowa obejmują, przed łącznie, możliwość szybkiej regeneracji uszkodzonej kości, a także zdolność do skutecznej eliminacji wady.

Główne zalety i wady leczenia aparatem Ilizarowa:

Godność

Wady

· Skuteczne i dokładne dopasowanie wymaganych fragmentów kości z dalszym mocowaniem. · Zachowanie naturalnego krążenia krwi. · Opieranie się naprężeniom mięśni, które utrudniają gojenie się kości, często powodując przemieszczenie. · Ochrona wyrównanej tkanki i dopasowanej kości przed różnymi przemieszczeniami lub rozbieżnościami ich krawędzi. · Możliwość szybkiego mocowania i regulacji długości kości przy jednoczesnym ograniczeniu możliwości skrócenia. · Korekcja i korekcja różnych wad wrodzonych, których nie można wyeliminować innymi metodami chirurgicznymi. · Minimalizacja ryzyka artrozy kości w miejscu złamania. Możliwość bezbolesnego poruszania się we wczesnym okresie, bez czekania na pełne zespolenie złamania, co pozwala nie utracić funkcji podtrzymującej i motorycznej kośćca, zapobiegając tym samym przykurczom mięśni. Pacjent może wstać z urządzeniem w ciągu 1-2 tygodni po instalacji, co jest możliwe ze względu na specyfikę samego projektu - rozłożenie ciężaru na całej powierzchni powierzchni nośnych.

Uczucie nadwagi podczas leżenia lub chodzenia, co u wielu powoduje dyskomfort. · Czasami niezdolność do normalnego siedzenia lub spania. · Często po instalacji pojawiają się obrzęki i bolesne odczucia. · W punktach wejścia urządzenia pozostają niewielkie blizny, które mogą utrzymywać się przez długi czas.

Opisane powyżej wady nie odgrywają znaczącej roli i dotyczą niewygodnych przejawów. W oparciu o praktykę medyczną urządzenie ma wiele zalet, które przewyższają absolutnie wszystkie wady.

Jak jest zainstalowane urządzenie?

Instalacja techniczna i funkcjonalna urządzenia to dość złożone zadanie, które wymaga: chirurg o wysokiej dokładności ruchu, a także zrozumienie cech konstrukcyjnych i umiejętności szybkiego wykonywania rozwiązania. Zabieg wykonywany jest w dobrze wyposażonym oddziale, przez lekarza z dużym doświadczeniem. W przeciwnym razie możliwe są poważne komplikacje.

W razie potrzeby stosuje się badanie rentgenowskie charakteru fragmentów kości i ich lokalizacji, diagnostykę wtórną. Następnie aparat jest wstępnie przygotowywany przez sterylizację wrzącą wodą i użycie substancji destylowanej. W celu znieczulenia obszaru ciała wykonuje się znieczulenie.

Na podstawie ciężkości stanu pacjenta, wielkości dalszej interwencji, a także indywidualnych cech psychiki pacjentowi przypisuje się znieczulenie ogólne. Samo miejsce wstrzyknięcia jest również dezynfekowane. Pacjent powinien być ułożony na stole operacyjnym w taki sposób, aby zapewnić nieograniczony dostęp do miejsca przeznaczonego do wprowadzenia drutów.

W praktyce istnieją następujące cechy instalacji, w zależności od obszaru zastosowania:

• Na ręce. Stosuje się specjalny stół, na którym umieszczana jest kończyna pacjenta.
• Pieszo. W przypadku złamania podudzia dodatkową przestrzeń tworzy szyna Belera i uchwyt, które posiadają specjalne nacięcia na kolana na obu końcach instrumentu. Ta technika pozwala zapewnić niezbędny odpoczynek i rozluźnienie włókien mięśniowych.
• Na biodrze. W takim przypadku pacjent jest umieszczany w specjalnej poduszce pod pośladkami - od strony zdrowej części. Odbywa się to w celu opadania operowanej kończyny, niwelując niepożądane napięcie mięśni.

Montaż odbywa się podczas samej interwencji, dla której chirurg wykonuje szereg czynności:

• Szprychy są wprowadzane w wyznaczonym obszarze do interwencji pod kątem prostym, z uwzględnieniem wszelkich osobliwości i topografii zakończeń nerwowych, naczyniowych.
• Aby zachować pożądaną sterylność, igły można przykleić wcześniej noszonymi serwetkami kulki i gumowe korki nasączone alkoholem i wrzącą wodą - to one mocują ramkę urządzenia do tkanek miękkich chory.
• Chirurg wprowadza igły do ​​tkanki kostnej, nakłuwając skórę i wiercąc otwory w żądanym obszarze za pomocą specjalnej wiertarki elektrycznej. Urządzenie montuje się w kierunku, w którym szprychy przecinają się ze sobą.
• Aby uniknąć komplikacji w postaci oparzeń, lekarz może na pewien czas przerwać wiercenie.
• Po przejściu drutu przez tkankę kostną samo urządzenie jest składane. W tym celu nakładają się pierścienie nośne, które następnie mocuje się za pomocą specjalistycznych uchwytów. Nakrętki są również dokręcane na elementach łączących umieszczonych równolegle do siebie.
• Sprawdzane jest prawidłowe położenie aparatu, po czym lekarz zaczyna dokręcać szprychy. Aby to zrobić, jeden koniec jest ciasno zapinany za pomocą zacisku, a drugi jest wyciągany za pomocą specjalnego elementu.

W zależności od pożądanego efektu, aparat Ilizarowa jest regulowany poprzez obracanie głównych nakrętek, które znajdują się u podstawy metalowych pierścieni, które przenoszą główną siłę grawitacji na kość ściereczka. Tak więc, aby uzyskać efekt kompresji, nakrętki są dokręcane tak mocno, jak to możliwe, jeśli zachodzi potrzeba rozciągnięcia fragmentów kości, są one ściskane, co prowadzi do zwiększenia odległości między pierścieniami nośnymi.

Specyficzne leczenie pacjentów z pourazowym, wrodzonym skróceniem palców lub kości śródstopia można zapewnić poprzez zainstalowanie miniaturowej wersji urządzenia.

W rzeczywistości plan instalacji jest zawsze taki sam, niezależnie od wskazania lub uszkodzonego obszaru ciała. W oparciu o lokalizację dotkniętego obszaru i różne powikłania w chorobach można zastosować większą liczbę łuków, śrub lub innych elementów, które służą jako konstrukcja nośna.

Wydłużenie samego urządzenia to procedura krok po kroku, która obejmuje następujące kroki:

1. Umieszczenie urządzenia na obszarze, który ma zostać skorygowany.
2. Osteotomia to specjalna operacja, która pozwala na przecięcie kości we właściwym miejscu.
3. Mocowanie różnych końców urządzenia w celu stworzenia pożądanego kierunku wzrostu.
4. Stopniowe wydłużanie tkanki kostnej po 7 dniach od wzrostu;
5. Okres fiksacji, który koryguje zdeformowaną kość. Procedurę tę stosuje się 1-2 miesiące po zabiegu.

W zależności od kształtu, długości i objętości tkanki kostnej lekarz może poprawić pewne działania, co pozwala uzyskać pożądany efekt.

Jak dbać o urządzenie podczas zabiegu?

Aparat Ilizarowa na nodze lub innej części ciała to procedura wymagająca dodatkowej opieki. Tak więc po udanej interwencji pacjent jest najczęściej wypisywany do domu w celu kontynuacji terapii w domu.

Przed wypisem pacjent zapoznaje się z podstawowymi zasadami i zaleceniami dotyczącymi pielęgnacji i noszenia urządzenia. Lekarz może pozwolić na niewielkie obciążenie operowanego obszaru już 2-3 dni po operacji, co obejmuje samodzielne poruszanie się z naciskiem na dotkniętą nogę. W tym celu przypisane są kule.

Aby wykluczyć powikłania w postaci ropienia i innych infekcji, szczególnie ważne jest przestrzeganie podstawowych zasad sanitarnych:

• codziennie dezynfekuj miejsca otwarcia w miejscu kontaktu skóry z igłami, a także wszelkie inne części urządzenia. Aby to zrobić, możesz wytrzeć urządzenie serwetką lub suchą szmatką, którą najpierw należy zwilżyć alkoholem lub innym roztworem antyseptycznym.
• zmieniaj serwetki co 2-3 dni, a po 2 tygodniach - co tydzień;
• podczas stosowania antybiotyków należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego, przy czym szczególną uwagę należy zwrócić na dawkowanie leku. W przypadku, gdy objawy kliniczne (częsty ból, zaczerwienienie, obrzęk i ropna wydzielina) nie znikną przez kilka dni, należy natychmiast skontaktować się z chirurgiem.

Jeśli u pacjenta wystąpi niewspółosiowość lub deformacja szpilek, konieczna jest pilna pomoc medyczna. Nieuwaga może prowadzić do nieodwracalnych powikłań, które zagrażają ogólnemu zdrowiu pacjenta.

Jak długo trwa proces leczenia?

Nie ma jednej odpowiedzi na pytanie, jak długo trwa proces leczenia aparatem Ilizarowa. Ponieważ przebieg terapeutyczny zależy od tempa regeneracji tkanki kostnej i innych indywidualnych cech organizmu, okres ten może być różny dla różnych pacjentów. Długość czasu noszenia urządzenia uwzględnia takie cechy jak okres połączenia tkanek, siła nacisku na kość oraz możliwość wydłużenia.

Jednocześnie tempo rozrzedzania tkanki kostnej podczas wydłużania kończyn jest ściśle ograniczone do 1 mm dziennie. Po osiągnięciu wymaganej długości jej poszczególne elementy są mocowane, pacjent czeka na ogólne wzmocnienie kości. Aparat Ilizarowa na nodze lub innej tkance kostnej jest rozciągany przez 25-30 dni z możliwym wydłużeniem o 2 cm i 60-70 dni na 5 cm.

Faza fiksacji powinna trwać co najmniej 1-2 miesiące, ale najczęściej jest przedłużana o 5-6 miesięcy. W przypadku złamania odłamkowego może trwać do 8-9 miesięcy. Aby w przyszłości zmniejszyć liczbę możliwych powikłań, należy uważnie monitorować proces łączenia tkanki kostnej. Zaniedbanie tej zasady może prowadzić do niewłaściwego zaplatania kończyny. W przypadku zagojonego złamania urządzenie można usunąć.

Jak usuwa się urządzenie?

Aparat Ilizarowa na nodze to urządzenie, które należy usunąć pod ścisłym nadzorem chirurga. Często jej usunięciu nie towarzyszą żadne bolesne odczucia, nie można też zastosować znieczulenia.

Urządzenie jest usuwane na podstawie następujących czynności krok po kroku:

1. Zdejmowanie szprych łożysk, zacisków i pierścieni.
2. Obgryzanie każdego pierścienia igły dziewiarskiej, a następnie wyciąganie ich z tkanki kostnej.
3. Leczenie miejsca nakłucia środkami dezynfekcyjnymi.
4. Odlew gipsowy.

Rany pozostałe po użyciu urządzenia goją się wystarczająco szybko. W celu przyspieszenia procesu można stosować różne leki, w szczególności maści i roztwory. Tkanka bliznowata jest często niewielka, co nie powoduje dużego dyskomfortu u pacjenta.

Podstawy okresu rehabilitacji

Po bezpośrednim usunięciu aparatu Ilizarowa zaleca się rozpoczęcie obciążenia, które należy stopniowo zwiększać. Ta zasada jest szczególnie ważna, aby gęstość, grubość i wytrzymałość kości powróciły do ​​normy.

Warto zauważyć, że kobiety, które przeszły zabieg, powinny odmówić noszenia obcasów przez sześć miesięcy. Nogi, ramiona i inne zajęte powierzchnie stawowe potrzebują naturalnego krążenia krwi, które dostarczy im ważnych mikroelementów, a tym samym przyspieszy regenerację tkanek.

Rehabilitacja powinna obejmować następujące procedury:

• hydromasaż, masaż dotkniętego obszaru;
  
• gimnastyka lecznicza, małe ćwiczenia fizyczne;
• spacery, pływanie, korzystanie z kąpieli siarkowodorowych.

Czas trwania rehabilitacji ustala lekarz prowadzący. Oprócz środków dezynfekujących i leczniczych chirurg może przepisać kremy lub maści eliminujące obrzęki.

Szybko rozpoczęte zabiegi fizjoterapeutyczne pozwalają w jak najkrótszym czasie przywrócić naturalny przepływ krwi w kończynie, co prowadzi do zwiększenia ruchomości i elastyczności tkanek.

Możliwość powikłań

Bezpośrednio po bezpośredniej instalacji urządzenia u niektórych pacjentów mogą wystąpić powikłania w postaci częstego bólu, obrzęku i złego samopoczucia. Nie są one spowodowane przez samo urządzenie, ale są wynikiem uszkodzenia metalowych szprych podczas ich wnikania w obszar tkanek miękkich, a także indywidualnej reakcji organizmu.

W takim przypadku mogą również ulec uszkodzeniu małe naczynia i kolumny nerwowe, których lokalizacja podczas interwencji chirurgicznej jest prawie niemożliwa do zidentyfikowania. To wszystko objawy, które po pewnym czasie znikają bez śladu. Inne poważne powikłania dotyczą procesów zapalnych w obrębie tkanek miękkich pacjenta, które zlokalizowane są w miejscach nakłucia.

Najczęściej jest to konsekwencja następujących objawów:

• nieprzestrzeganie ważnych zasad higieny podczas noszenia urządzenia;
• infekcja lub bakterie, które mogą dostać się do rany podczas operacji;
• oparzenia różnego stopnia podczas wiercenia tkanki kostnej.

W wielu z powyższych przypadków lekarz przepisuje antybiotyki, które mogą złagodzić powstałe objawy. Można również stosować środki przeciwbólowe i bandaże. Aby uniknąć negatywnych komplikacji zwiększających zagrożenie dla zdrowia, przed zabiegiem lekarz powinien schłodzić instrumenty i używać wiertła ze zmniejszoną prędkością.

Ponadto podczas operacji konieczne jest użycie sterylnego pokrowca z impregnowanymi gumkami na końcu, który zakłada się samego urządzenia, chroniąc w ten sposób pierścienie, szprychy i inne elementy przed wnikaniem zakaźnych bakterii – brudu, kurzu i inne rzeczy.

Pomimo tego, że cena za operację przy użyciu aparatu Ilizarowa może wynosić od 150 do 400 tys. pocierać. Biorąc pod uwagę koszt samego urządzenia, procedur diagnostycznych, konsultacji i pobytu w szpitalu, w wielu przypadkach jest to jedyny sposób na usunięcie niedoboru fizjologicznego. Technika pozwala zwiększyć wzrost, skorygować niechcianą krzywiznę nóg i wyprostować postawę.

Film o aparacie Ilizarowa

Cechy aparatu Ilizarowa: