Resentyment w psychologii to: definiowanie uczuć, jak walczyć, manipulacja

W życiu ludzie mają tendencję do doświadczać różnorodnych emocji i nie zawsze są pozytywne i przyjemne. Należą do nich uraza. Większość psychologów uważa, że ​​obrażanie się jest normalne, ale nie jest wskazane kumulowanie wykroczeń, ale powinieneś spróbować je rozwiązać. Wśród psychologów nie ma zgody co do tego, jak dokładnie to zrobić, ponieważ część z nich uważa, że ​​przestępstwo należy zaakceptować i doświadczyć, a drugi powinien po prostu odpuścić sytuację i nie rozwodzić się nad nim problem.

W każdym razie każda osoba, w taki czy inny sposób (samodzielnie lub z pomocą z zewnątrz), musi uporać się ze swoimi skargami, bo najczęściej generują całe spektrum uczuć zatruwających egzystencję – strach, irytację, złość, zwątpienie, gniew.

Pojęcie resentymentu w psychologii

Resentyment w psychologii to wieloaspektowa koncepcja, która może powstać w wyniku rzeczywistych działań innych osób, a także pewnego rodzaju percepcji sytuacji przez samą osobę.

Na przykład, jeśli dana osoba została oczerniona lub upokorzona, to jest to prawdziwe wydarzenie, które wywołuje u niego poczucie urazy, frustracji, niezadowolenia. Jednak uraza nie zawsze pojawia się w odpowiedzi na konkretne działanie (lub brak działania). Często człowiek czuje się obrażony, gdy inni ludzie nie spełniają jego oczekiwań i nie zachowują się tak, jak by tego chcieli.

W takim przypadku „przestępca” wcale nie musi zachowywać się niepoprawnie i nieetycznie. Na przykład żona może czuć się urażona przez męża za to, że zdecydowała się spędzić weekend na łonie natury i nie zabierać jej do teatru lub kina. albo mąż myślał, że żona pozwoli mu spędzić dzień tak, jak zaplanował, a zamiast tego zastanawiała się nad domem pytania.

Na podstawie tych przykładów widać, że uraza jest raczej subiektywnym odczuciem. Czasami ludzie nie obrażają się otwartymi obelgami, wolą abstrahować i nie rozwijać w sobie tego opresyjnego uczucia. Ale czasami zdarzają się sytuacje, gdy człowiek obraża się na coś od podstaw, bez oczywistych powodów i powodów.

Różnica między urazą a urazą

Uraza jest warunkiem, a uraza jest cechą charakteru. Doświadczenie uczucia urazy jest charakterystyczne dla wszystkich ludzi, jednak nie wszyscy są skłonni obrażać się drobiazgami, widzieć we wszystkim negatyw, wykorzystywać ten stan do swoich celów manipulacyjnych. Drażliwy człowiek z reguły transmituje takie zachowanie od dzieciństwa, kiedy obrażony może z łatwością osiągnąć własne, zdobyć to, czego chciał.

Wobec braku przystosowania wychowawczego i wewnętrznych predyspozycji osobowości (charakter melancholijny) ta linia zachowań jest bardzo szybko staje się dominującą w codziennym życiu człowieka, zwłaszcza, że ​​pomaga mu zwrócić na siebie uwagę i zaspokoić swoją wymagania.

Powoduje

Resentyment w psychologii to opresyjny stan depresyjny obserwowany u jednostki w stosunku do kogo ktoś postąpił niesprawiedliwie (może w rzeczywistości lub może być postrzegany w ten sposób przez człowiek).

Przyczyny rozwoju i pojawiania się skarg można określić w następujący sposób:

Komponent zewnętrzny	Obecne wydarzenia
Element wewnętrzny	Błędne oczekiwania osoby urażonej

Przyczynami zewnętrznymi mogą być:

• prawdziwy - kiedy naprawdę miało miejsce jakieś traumatyczne wydarzenie;
• wyimaginowany - kiedy człowiek wymyśla coś dla siebie lub nawet zaczyna przypominać sobie stare wydarzenia.

Wewnętrzne przyczyny pojawienia się urazy są związane z nadmierną urazą, gdy ludzie pesymistyczni w ogóle zdarzenie (lub wspomnienie o nim) zaczynają pokazywać całym swoim wyglądem, że są zranieni i są bardzo zraniony. Ta cecha charakteru jest najczęściej związana z traumami z dzieciństwa, kiedy dziecko otrzymywało mniej miłości lub wręcz przeciwnie, nie wiedziało nic o odmowie i manipulowało dorosłymi za pomocą swoich skarg.

Składniki urazy

Jeśli weźmiemy pod uwagę mechanizm powstawania skarg interpersonalnych, to można wyróżnić następujące elementy:

• istniejące oczekiwania i wyobrażenia dotyczące zachowania i działań innych osób;
• realne działania i czyny tych ludzi;
• dopasowanie tych działań do oczekiwań;
• pojawienie się odpowiedzi - urazy (pojawienie się opresyjnych myśli, zlecenie określonych działań, demonstracja zmienionej postawy).

Rodzaje skarg i znaków, przykłady

Typowe oznaki różnych rodzajów skarg to:

• ignorowanie lub unikanie spotkania ze sprawcą;
• izolacja, oderwanie, milczenie;
• demonstracyjne zachowanie agresywne;
• zawoalowane wypowiedzi o podwójnym znaczeniu, bierna agresja.

W psychologii nie ma jednej klasyfikacji skarg, ale warunkowo można je podzielić na 3 typy:

• sytuacyjny;
• wyimaginowany;
• zamierzony.

Sytuacyjny

Może wynikać ze zderzenia ludzi o różnych poglądach na życie, odmiennych zasadach i przekonaniach. Jednocześnie sprawca nie ma na celu zranienia innej osoby, po prostu może bardzo chcieć coś udowodnić lub przekonać rozmówcę. Takie sytuacje najczęściej pojawiają się, gdy przeciwnicy nie wiedzą, jak konstruktywnie prowadzić dialog i szanują opinię drugiej osoby.

Zamierzony

W takim przypadku sprawca celowo próbuje zranić lub upokorzyć uczucia innej osoby, używając wobec niego obraźliwych słów, śmiejąc się z niego, działając niesprawiedliwie. Jednocześnie linia zachowań jest budowana w taki sposób, aby jak najbardziej zaczepić rozmówcę.

Wyimaginowany

Obserwuje się ją zarówno u dzieci, jak iu dorosłych, w których dominuje niechęć. Głównym celem okazania takiej urazy jest przyciągnięcie uwagi i późniejsza manipulacja innymi w celu uzyskania tego, czego chcesz. Jednocześnie człowiek lub dziecko może obrażać się na wszystko, często uciekając się do starych sytuacji, a także interpretując to, co dzieje się w teraźniejszości, jako coś wrogiego i niesprawiedliwego.

Szkoda dla psychiki i relacji

Resentyment w psychologii to silna emocja, której towarzyszy poczucie bezradności, pragnienie zemsty, rozdrażnienie, złość, rozpacz, która działa na człowieka przygnębiająco i destrukcyjnie. Stan resentymentu, zwłaszcza opóźnionego, szkodzi ludzkiej psychice, uniemożliwia mu budowanie przyjaznych relacji z otaczającymi go ludźmi.

Zwykle poczucie urazy u jednej osoby znajduje odzwierciedlenie w poczuciu winy u innej. Czasami jednak sprawcy nie są w stanie poczuć winy (z powodu cech charakteru, jakiejś choroby psychicznej). W takim przypadku przestępstwo staje się całkowicie bezużyteczne, ponieważ obiekt, na który jest skierowane, nie podejmie żadnych kroków w celu złagodzenia sytuacji i często po prostu nie rozumie, na czym polega problem.

Osoba obrażona wybiera jedno z 2 zachowań:

• gwałtowna ekspresja emocji;
• tłumienie zewnętrznych przejawów urazy.

Obie te opcje dla tej samej osobowości mogą istnieć osobno lub naprzemiennie, w zależności od sytuacji. Jeśli wybierze się pierwszą drogę i obrażona jednostka zdecyduje się dać upust swoim emocjom z siłą i siłą (krzyczy, zachowuje się agresywnie), to z z jednej strony wychodzi negatyw, ale z drugiej strony zużywa się dużo własnej energii, co jest wtedy bardzo trudne przywrócić.

Ludzie często bywają głęboko i poważnie obrażani nie przez nieznanych ludzi, ale przez tych, z którymi mają bliski związek emocjonalny (przyjaciele, krewni). Dlatego w sytuacjach konfliktowych z takimi ludźmi musisz się powstrzymać, pozwalając sobie tylko na mentalne atakowanie sprawcy.

Ten przewlekły stan psychicznej agresji i urazy powoduje szereg zaburzeń w ciele:

• zmniejsza się odporność;
• równowaga hormonalna jest zaburzona;
• rozwijają się choroby układu sercowo-naczyniowego i nerwowego;
• zmniejsza wytrzymałość, wydajność;
• występuje przewlekły nastrój depresyjny, depresja.

Jak powstaje poczucie osobistej urazy i czym jest ono najeżone?

Uraza w psychologii to połączenie gniewu i rozczarowania w kimś. Uczucia osobistej urazy rozwijają się, gdy próbujesz rzutować na siebie zachowanie innej osoby. Najczęściej dzieje się to nieświadomie. Każdy człowiek ma swój własny obraz świata, własne wyobrażenia o tym życiu, na które składają się nagromadzone przez niego doświadczenia, wzorce i stereotypy.

W wyniku tej symbiozy człowiek może spokojnie akceptować niektóre rzeczy, a innym nie pozwalać. Jednocześnie budując relację z innymi włącza mechanizm projekcji, kiedy w każdej sytuacji ocenia zachowanie innej osoby przez pryzmat własnych przekonań. Jeśli działania lub słowa drugiego nie pokrywają się z oczekiwanymi, może pojawić się niechęć.

Uraza jest raczej nieprzyjemnym doświadczeniem i, jak opisano powyżej, może negatywnie wpływać na zdrowie. Powoduje zachwianie równowagi w pracy ośrodków mózgu i rdzenia kręgowego, wpływa na produkcję hormonów i prowadzi do zwiększonego zmęczenia. Często żale opóźniają i powodują ciągły przypływ negatywnych wspomnień związanych z traumatyczną sytuacją (szczególnie u osób urażonych). Jeśli pozwolisz sobie na dłuższe przebywanie w tym stanie, możesz na długo stracić radość z życia i zdrowie psychiczne i fizyczne.

Psychosomatyka pojawienia się uczucia urazy

Uraza w psychologii to uczucie złożone, na które składa się złość skierowana na sprawcę oraz żal (ból, smutek), że wszystko nie jest takie, jak byśmy chcieli. W większości żale powstają na poziomie poznawczym (świadomym), a nie emocjonalnym. Nie dotyczy to krzywd z dzieciństwa, kiedy dziecko jest naprawdę źle traktowane i obrażane.

Ale dorośli, otrzymawszy te lub inne informacje, które im nie przeszkadzają, są w stanie wybrać, jak na to zareagują. W tym samym czasie ktoś wybierze odpowiedzialność i będzie szukał rozwiązań i wyjścia z sytuacji, a ktoś będzie urażony i wycofany w siebie.

Nawet jeśli uraza powstaje całkiem słusznie w odpowiedzi na niesprawiedliwość, to tylko osoba sama decyduje, czy przyjmie pozycję ofiary i rozgłosi ją całemu światu, albo zbierze się i będzie w stanie poradzić sobie ze swoim stan.

Czy powinieneś znosić żale?

Uraza to nieprzyjemne i przygnębiające uczucie, którego nikt świadomie nie chciałby doświadczać. Ale życie takim życiem, nie wiedząc, czym jest obraza, jest prawie niemożliwe. W psychologii nie ma wskazówek, jakie krzywdy można tolerować i przełykać, a które przeciwnie, próbować odpowiedzieć lub zemścić.

Jak dokładnie zachowywać się obrażona osoba, nie zależy nawet od sytuacji, ale od jej osobistej percepcji. W każdym razie wyskakujące okienko z urazą sygnalizuje, że coś jest nie tak i nie powinno być ignorowane.

Jeśli chodzi o środowisko, to lepiej je zmienić. Jeśli problem jest bardziej naciągany, możesz skierować swoje wysiłki na wypracowanie własnego postrzegania różnego rodzaju okoliczności i czynników drażniących.

W każdym razie nie powinieneś próbować tłumić w sobie negatywnych uczuć, ponieważ prowadzi to następnie do wystąpienia różnych chorób. Wielu lekarzy kojarzy skargi z pojawieniem się wielu patologii - onkologii, alergii, chorób naczyń i stawów, bólów głowy. Najczęściej drażliwe osoby mają problemy z sercem.

Dwa skrajne środki, jakie może podjąć osoba obrażona, to wściekłość lub agresja i wyciszenie problemu, rezygnacja z niego. Oba podejścia nie prowadzą do wyzwolenia duszy z tego przytłaczającego uczucia, dlatego wskazane jest poszukiwanie pewnego rodzaju konsensusu i albo wyjście z w ogóle traumatycznej sytuacji, aby uczucie żalu nie przewróciło się ponownie, lub delikatnie rozpraw się z problemem i zmień swoje nastawienie do ją.

Po co pozbywać się urazy?

Resentyment w psychologii jest w rzeczywistości subiektywną oceną działań i przekonań życiowych innych ludzi. W związku z tym, że ktoś nie spełnia oczekiwań ofiara cierpi i odpowiedzialność za to cierpienie spoczywa na niej.

Pozbycie się ich i samego poczucia urazy ożywia:

• pokój;
• zdrowie fizyczne;
• harmonia umysłowa;
• inspiracja i nowe myśli (głowa jest świeża i nie jest zajęta ciągle toksycznymi myślami);
• dobre samopoczucie życia.

Poświęcanie czasu na uczucie irytacji i złości na kogoś, kto robi coś inaczej niż oczekiwano, jest bezcelowe i bardziej bezsensowne niż wcześniej ta świadomość nadejdzie, tym łatwiej będzie żyć i spokojnie odnosić się do różnych niejednoznacznych sytuacji, które się pojawiają regularnie.

Jak radzić sobie z urazą, wybacz sprawcy

Każda osoba dokonuje własnego wyboru, jak dokładnie zareaguje na skargi, czy będzie je demonstrować i to, co nazywa się „pędzeniem” z nimi latami, czy podchodzi do nich świadomie i odpowiedzialnie. Nie oznacza to wcale, że trzeba połykać wszystkie nieprzyjemne rzeczy, ponieważ w tym przypadku bardzo szybko możesz przestać szanować siebie, a inni również stracą szacunek do takiej osoby. Istnieje kilka sposobów, aby nauczyć się radzić sobie z urazami i wybaczać.

Praca umysłowa krok po kroku w celu poprawy kondycji

Bycie w stanie obrażonym jest ważne, aby na początku osiągnąć stan spokoju i równowagi.

Aby to zrobić, powinieneś w swojej głowie krok po kroku zdefiniować w myślach:

• czego oczekiwano od osoby;
• jak się zachowywał;
• jaki jest powód rozbieżności.

Następnie musisz mentalnie wypracować następujący algorytm, który pozwoli ci przyjąć obecną sytuację za pewnik i rozwinąć normalną reakcję:

1. Przestań oczekiwać pewnych zachowań od innych, staraj się nie przewidywać ich działań, opierając się na własnych zasadach i normach.
2. Trenuj się, aby nie uzależniać swojego nastroju i dobrego samopoczucia od działań innych ludzi;
3. Zabroń sobie oceniać czyny innej osoby jako złe, nawet jeśli tak jest.

Osoba, która nauczyła się myśleć w ten sposób, jest najbardziej chroniona przed obrazą, ponieważ jest w stanie zaakceptować zachowanie innych takimi, jakie są. Odmowa uznania siebie za doskonałość i ideał, do którego wszyscy powinni być równi, potępienie innych i porównanie realne działania ludzi z własnymi oczekiwaniami dają człowiekowi wewnętrzną wolność i pomagają się pozbyć gniew.

Odpuszczanie negatywów

Jeśli dana osoba uważa, że ​​​​niesłusznie się obraził, w żadnym wypadku nie powinieneś trzymać w sobie negatywu. Nie oznacza to, że należy rzucać się na sprawcę z pięściami i zasypywać go przekleństwami, ale nikt nie zabrania tylko rozmawiania z nim i wyrażania jego opinii i wizji sytuacji.

W trakcie rozmowy powinieneś spróbować dowiedzieć się, dlaczego dokładnie to zrobił i wyjaśnić, co było obraźliwe w jego słowach lub czynach. Po rozmowie z nim o tej sytuacji możesz od razu poczuć ulgę, a jeśli nadal uda ci się zrozumieć przyczyny zaistniałej sytuacji, uraza może całkowicie ustąpić.

Spróbuj zrozumieć drugą osobę

Czasami jest to trudne, ale zawsze powinieneś wyobrazić sobie siebie na miejscu innej osoby (sprawcy) i spróbować zrozumieć, czym kierował się, gdy wykonywał tę lub inną czynność. W tym przypadku jest dużo pracy nad sobą, bo często własny egoizm i duma wcale nie pozwalają na przyjęcie innego punktu widzenia i innej wizji sytuacji.

Patrząc na konflikt z różnych punktów widzenia, często można zauważyć, że sprawca w ogóle nie miał zamiaru. obrazić przeciwnika i winą za wszystko było nieporozumienie i banalna nieumiejętność słuchania i słuchania przyjaciela przyjaciel.

 Zemścić się na sprawcy w pozytywny sposób

Uraza odbiera człowiekowi jego własną energię, jak przewijanie negatywnej sytuacji za każdym razem w jego głowie, prowadząc do pojawienia się tego uczucia, osoba doświadcza wielu negatywnych emocji – nienawiści, złości, irytacji, wściekłość. Ostatecznie wszystko to może nie tylko hamować rozwój osoby jako osoby, ale także prowadzić do rozwoju chorób.

Dlatego zamiast raz jeszcze myśleć o sprawcy, lepiej zrobić coś pożytecznego i spróbować odnieść sukces w każdym biznesie. W ten sposób można niejako zemścić się na sprawcy, bo gdyby tak bardzo chciał, aby ofiara poczuła się urażony, to jego sukcesy na pewno by mu się nie podobały.

„Niewysłany list”

Wyrażanie emocji na papierze (lub w e-mailu) to bardzo potężna technika psychologiczna. Jeśli gorycz z powodu przestępstwa mocno gryzie i nie ma sposobu lub nie ma sensu wyrazić bolesnego, możesz napisać list do swojego oprawcy, ale nie wysyłaj go.

W momencie pisania tekstu należy całkowicie zanurzyć się we wspomnieniach i doświadczyć wszystkich narastających emocji. Następnie należy ponownie przeczytać wszystko, co napisano i spalić list, wyobrażając sobie, jak stopniowo zanika uraza, a dusza staje się łatwiejsza.

Czy można zapomnieć o obrazie?

Czasami trudno zapomnieć o silnej urazie i zaczyna ona wyżerać człowieka od środka.

To negatywnie na niego wpływa i dlatego powinieneś spróbować pozbyć się nieprzyjemnych obsesyjnych wspomnień:

• jeśli traumatyczna sytuacja się powtarza i nie ma sposobu, aby się z niej wydostać, sprawca powinien zostać zignorowany;
• nie obwiniaj przeciwnika w zamian, to tylko pogorszy sytuację i zwiększy nieporozumienia;
• próba usprawiedliwienia sprawcy i zrozumienia jego motywów jest stratą czasu;
• nie możesz pozwolić innym psuć Ci nastroju, dlatego konieczne jest tłumienie wszelkich rozmów dotyczących zaistniałej sytuacji;
• nie należy ulegać destrukcyjnym (destrukcyjnym) impulsom, agresji, złości, które w pewnych momentach mogą zapanować w nastroju. Dając wyjście swoim emocjom niczego nie rozwiąże, a jedynie sprawi, że sytuacja stanie się jeszcze bardziej ślepa.

Czasami bardzo trudno jest zapomnieć o silnej urazie. Mogą to być trudne wspomnienia z dzieciństwa, poważne stresujące sytuacje w życiu rodzinnym i zawodowym. W niektórych przypadkach ludziom trudno jest poradzić sobie samemu i aby nie zatruwać im życia, lepiej przepracować takie skargi z psychologiem.

Jak żyć z urazą do człowieka?

Nie we wszystkich sytuacjach możesz wybaczyć oprawcy. W życiu często pojawiają się złożone, czasem tragiczne okoliczności, których konsekwencje prowadzą do całkowitego zerwania relacji. Niestety w takich przypadkach najczęściej nie ma mowy o przywróceniu związku. Jednak sensowne jest samodzielne przepracowanie urazy, aby wewnętrzny ból z nią związany stopniowo zanikał i nie przeszkadzał tak bardzo w życiu.

Jeśli żale nie są brzemienne w skutki, nie powinieneś tak często jeździć na swoim obrażonym stanie. Często ludzie przez lata dąsają się na siebie z powodu drobiazgów z powodu tego, że są z natury bardzo drażliwi i nie chcą iść na ustępstwa z powodu dumy i przekonania, że ​​mają absolutną rację.

Jeśli dana osoba jest naprawdę winna, ale z jakiegoś powodu nie chce się do tego przyznać i jakoś poprawić sytuację, lepiej jest, aby ofiara maksymalnie zminimalizowała komunikację. Przebywając latami w obrażonym stanie nie można zrobić nic dobrego i dotyczy to wszystkich sfer życia – pracy, rodziny, przyjaźni.

Psychologowie uważają, że uraza jest wynikiem nieuzasadnionych oczekiwań, kiedy jedna osoba jest pewna, że ​​druga postąpi tak, jak on to widzi, a robi to w zupełnie inny sposób.

Ten dysonans prowadzi do nieporozumień i nieporozumień. Urazy nie należy połykać po cichu, ale nie powinieneś też zachowywać się agresywnie. Powinni być nauczeni przebaczania. Jeśli dana osoba nie ma mentalnych zasobów, by przebaczyć sprawcy, nadal musi przepracować żale. wewnątrz siebie i pozwalając im odejść, ponieważ pochłaniają dużo energii i prowadzą do powstania całej serii choroby.

Film o obrazie w psychologii

Psychologia urazy: