Fobia społeczna. Jak się pozbyć, jakie są te objawy

Socjofobia została po raz pierwszy opisana przez Hipokratesa w okresie starożytnej Grecji. Wiele wieków temu ludzie cierpiących na tę chorobę, charakteryzujący się wyobcowaniem ze społeczeństwa, ściśniętym, bojącym się śmieszności. Samodzielne pozbycie się fobii społecznej jest dość trudne, ponieważ do tego pacjent musi stale opuść zwykłą strefę komfortu, pokonaj swoje wewnętrzne lęki i kompleksy na przekór psychicznym cierpienie.

Istota i definicja fobii społecznej

Fobia społeczna to rodzaj zaburzenia lękowego, któremu towarzyszy nadmierny atak strachu, nieuzasadniona panika w zwykłych sytuacjach społecznych. Na przykład podczas rozmowy ze znajomymi lub nieznajomym, odwiedzając dużą firmę, występując na scenie przed publicznością. W momencie kolejnego ataku fobii społecznej człowiek traci zdolność świadomego kontrolowania swoich emocji.

Panuje przytłaczająca obawa, że ​​jego niepokój zostanie wyśmiany, źle zrozumiany przez otaczających go ludzi. W związku z tym osoby cierpiące na fobię społeczną wycofują się w siebie, starają się unikać sytuacji, które wywołują u nich poczucie niepokoju. Większość osób z fobią społeczną nie podejmuje samodzielnych prób pozbycia się tego zaburzenia.

Oznaki

Objawy kliniczne fobii społecznej dzieli się na objawy emocjonalne i fizyczne. Oznaki zaburzeń lękowych pojawiają się za każdym razem, gdy dana osoba znajduje się wśród dużej liczby osób lub jest zmuszona do prowadzenia długotrwałego dialogu z jedną osobą. Objawy fobii społecznej są tak poważne, że mogą powodować stres, powodując współistniejące zaburzenia osobowości.

Objawy emocjonalne

Atak fobii społecznej objawia się następującymi objawami emocjonalnymi, z których większość nasila się w momencie, gdy dana osoba opuszcza swoją zwykłą strefę komfortu:

• atak paniki;
• dezorientacja;
• nastroje melancholijne;
• depresja psychiczna;
• zwątpienie w siebie;
• przekonanie o ich niższości;
• nieśmiałość;
• stan otępienia;
• głęboka depresja;
• zamyślenie i brak adekwatnych reakcji na pytania lub komentarze osób wokół;
• silne poczucie strachu przed byciem widzianym w niewłaściwym świetle lub niezrozumianym.

Charakterystyczną cechą fobii społecznej jest to, że starają się ukryć przed innymi manifestację emocjonalnych objawów swojego zaburzenia. Pacjentowi nieprzyjemne jest ponowne przeżywanie tych cierpień, które pozbawiają go możliwości satysfakcjonującego życia. W momencie, gdy pojawia się kolejny atak fobii społecznej, osoba próbuje uciec w miejsce, gdzie nie ma dużego tłumu ludzi.

Objawy fizyczne

Pojawienie się fizycznych oznak fobii społecznej następuje jednocześnie z manifestacją negatywnych emocji.

Pacjent z fobią społeczną ma następujące objawy:

• palpitacje serca;
• drżenie kończyn górnych lub całego ciała;
• atak nudności spowodowany skurczem ścian żołądka;
• uwolnienie wymiocin (występuje w warunkach silnego podniecenia emocjonalnego, kiedy nie można uchronić się przed wpływem społeczeństwa);
• zwiększone pocenie się w pomieszczeniu, w którym temperatura powietrza jest komfortowa;
• pomieszanie mowy;
• połykanie pojedynczych słów lub nieprawidłowe konstruowanie zdań, co jest spowodowane silnym podnieceniem emocjonalnym;
• obsesja na punkcie twojego wyglądu, opinii ludzi wokół ciebie;
• ból głowy występujący na tle silnego stresu;
• podwyższone ciśnienie krwi;
• zawroty głowy (nie wyklucza się utraty przytomności);
• zaczerwienienie skóry twarzy, szyi, dekoltu.

Fizyczne objawy fobii społecznej nasilają się proporcjonalnie do siły bodźca zewnętrznego. Na przykład, jeśli fobia społeczna jest w towarzystwie rówieśników, którzy wyśmiewali jego wygląd, atak paniki może prowadzić do utraty przytomności, długotrwałej i głębokiej depresji.

Charakterystyka charakteru i zachowania fobii społecznej

Socjofobia (sam możesz pozbyć się lęku przed społeczeństwem tylko poprzez codzienną pracę nad kompleksami wewnętrznymi) to zaburzenie lękowe, które nie toleruje rozgłosu. Mężczyźni i kobiety są jednakowo podatni na fobię społeczną.

Pierwsze oznaki choroby zaczynają pojawiać się we wczesnym okresie dojrzewania, co wpływa na zachowanie dziecka. Badania naukowe wykazały, że w 50% przypadków emocjonalne i fizyczne objawy fobii społecznej stwierdzono u dzieci powyżej 11. roku życia. U 80% uczestników eksperymentu pierwsze oznaki fobii społecznej pojawiły się po 20 roku życia.

Socjofob jest przerażony światłem, w którym będzie oceniany przez otaczających go ludzi lub po prostu przez zewnętrznych obserwatorów. Osoba z podobnym zaburzeniem społecznym zawsze skupia się na swoim wyglądzie, wysuwa zawyżone wymagania dla siebie, stara się wywrzeć pozytywne wrażenie na społeczeństwo.

Mimo wszelkich prób, by dobrze wyglądać w oczach innych, fobia społeczna wciąż nie jest zadowolona z jego wyglądu czy zachowania. Jednocześnie w takiej osobie pozostaje przekonanie o własnej niższości. Socjofob potrafi wielokrotnie odtwarzać w głowie możliwe warianty sytuacji życiowej, kolejność swoich działań.

Pacjent z fobią społeczną, który znalazł się w nieprzyjemnej dla siebie sytuacji, został zmuszony do zmierzenia się z dużą liczbą osób, komunikować się w towarzystwie rówieśników, tygodniami analizować te wydarzenia, zastanawiać się nad tym, jak wyglądał, co o nim myśleli inny.

W większości przypadków myśli te są obsesyjne, dręczą człowieka tygodniami. Takie refleksje stają się przyczyną zaostrzenia uczuć niepokoju, strachu i zwątpienia w siebie. Dlatego po kolejnym kontakcie ze światem zewnętrznym większość fobów społecznych popada w stan głębokiej depresji, jeszcze bardziej zamykając się w sobie.

Socjofob nie widzi w sobie żadnych pozytywnych cech ani zdolności. Według badań naukowych pamięć osób z tym zaburzeniem przechowuje więcej złych wspomnień niż dobrych. Na przykład nowy członek zespołu przedstawia się współpracownikom. W tym momencie, z powodu naturalnego podniecenia, osoba potyka się lub myli słowa.

Mężczyzna lub kobieta, którzy nie cierpią na fobię społeczną, po prostu będą się śmiać ze swojego błędu, poprawiać, a następnie kontynuować mówienie. W przypadku fobii społecznej taki incydent wywoła napad lęku lub napad paniki, doprowadzi do otępienia i stanie się źródłem dalszych lęków w przyszłości.

Oto główne kryteria charakteryzujące osobowość osoby podatnej na manifestowanie fobii społecznej:

1. Nieśmiałość, granicząca z lękiem przed komunikacją z innymi ludźmi, niezależnie od płci.
2. Pragnienie uniknięcia jakiegokolwiek kontaktu ze społeczeństwem.
3. Odmowa odwiedzania małych grup społecznych. Na przykład imprezy w bliskim gronie znajomych, randki, wieczorne spacery z rówieśnikami.
4. Strach przed przypadkową rozmową z nieznajomymi na ulicy, w miejscach publicznych lub urzędach.
5. Ciągłe unikanie wszelkich sytuacji związanych ze światem zewnętrznym, które wywołują atak lękowy.

Osoby cierpiące na fobię społeczną boją się odwiedzać dyskoteki, kluby, kawiarnie i restauracje. W momencie wejścia do tej instytucji mają poczucie, że wszyscy wokół nich nie są zadowoleni z ich wyglądu.

Podczas rozmowy pacjent z tym zaburzeniem stara się nie patrzeć swojemu rozmówcy w oczy, ponieważ powoduje to zbyt bliski kontakt społeczny. Większość fobów społecznych to inteligentni i utalentowani ludzie, którzy pozostają zakładnikami wewnętrznych kompleksów i lęków.

Możliwe przyczyny i warunki wstępne

Socjofobia (można samodzielnie pozbyć się uczucia niepokoju, ale w tym celu konieczne jest wyjście poza „strefę komfortu”) - Jest to zaburzenie lękowe, które może wystąpić w następujących stanach:

• lęk napadowy (znaleziony w 33% przypadków);
• zaburzenie stresowe spowodowane PTSD (rozpoznane u 36% pacjentów);
• uogólnione zaburzenie lękowe (obecne w 19% fobii społecznej);
• konsekwencje przewlekłego uzależnienia od narkotyków (stwierdzono w 19% przypadków).

U 23% pacjentów badanych przez psychologów i psychiatrów rozwój fobii społecznej rozpoczął się po jednej lub kilku próbach samobójczych. Fobia społeczna jest obecna u prawie wszystkich osób cierpiących na przewlekły alkoholizm i narkomania.

Poniższa tabela podsumowuje główne czynniki, które przyczyniają się do rozwoju fobii społecznej.

Warunki wstępne pojawienia się fobii społecznej	Charakterystyka czynnika sprawczego
Dziedziczność	Mężczyźni i kobiety z bliskimi krewnymi cierpiącymi na fobię społeczną są 3 razy bardziej narażeni na rozwój tego zaburzenia. Wdrożenie czynnika dziedzicznego następuje poprzez transfer materiału genetycznego, a także przez naśladowanie zachowań dorosłych przez dzieci. Na przykład, jeśli dziecko obserwuje stan i działania ojca, który strasznie boi się z nim rozmawiać obcy, to z czasem syn lub córka rozwinie podobną reakcję na podobne towarzystwo kontakt.
Sytuacja rodzinna	Około 30% fobii społecznej to osoby, które w dzieciństwie były narażone na nadmierną krytykę lub opiekę ze strony rodziców. Celowa ochrona dziecka przed czynnikami świata zewnętrznego w celu ochrony prowadzi do tego, że dorasta ono bez umiejętności interakcji społecznej ze społeczeństwem i rówieśnikami. Obecność ciągłej krytyki ze strony rodziców również przyczynia się do powstania przesłanek dla fobii społecznej. Dziecko dorasta z niższością zaszczepionego kompleksu.
Minione odcinki kontaktów społecznych	Osoby o podwyższonej wrażliwości układu nerwowego są podatne na rozwój fobii społecznej z powodu negatywnych doświadczeń wcześniejszych kontaktów z ludźmi i społeczeństwem. Podczas badania u 50% pacjentów z fobią społeczną stwierdzono związek przyczynowo-skutkowy między: upokarzająca lub traumatyczna sytuacja, a także późniejsza manifestacja pierwszych oznak społecznych fobie. Do rozwoju tego zaburzenia przyczyniają się następujące wydarzenia życiowe: zastraszanie w szkole przez rówieśników; publiczne upokorzenie na dyskotece, imprezie, w bliskim gronie przyjaciół; przemoc fizyczna; wyśmiewanie ubrań, butów, chodu, fryzury i innych elementów wyglądu. Osoby, które raz doświadczyły traumy psychicznej, przez całe swoje życie starają się unikać powtórzenia podobnej sytuacji. W przeciwnym razie rozwijają objawy fobii społecznej.

Naukowcy z dziedziny socjologii i neuronauki nadal poszukują przyczyn, które wywołują wczesny rozwój fobii społecznej. Ostatnie badania wykazały, że genetyczne predyspozycje danej osoby do lęku przed społeczeństwem odgrywają ważną rolę w występowaniu lęku społecznego. Czynnik dziedziczności jest wielokrotnie zaostrzany przez negatywne doświadczenia kontaktów społecznych i traumę psychiczną.

Co utrzymuje fobię społeczną przy życiu?

Fobia społeczna (pozbywanie się zaburzeń lękowych na własną rękę jest realne, ale do tego trzeba znaleźć przyczynę lęku przed kontaktami społecznymi) - to strach przed niezrozumieniem przez ludzi wokół, który jest napędzany przez następujące czynniki:

• brak zrozumienia w rodzinie;
• niezadowolenie z sytuacji finansowej;
• brak pożądanego autorytetu wśród kolegów i rówieśników;
• powtarzające się negatywne doświadczenia kontaktów społecznych;
• sytuacje konfliktowe i stresujące;
• zaburzenie życia osobistego.

Narażenie na wszelkie stresujące czynniki, które powodują spadek samooceny, utrzymuje poziom lęku społecznego osoby cierpiącej na lęk społeczny. Zwłaszcza jeśli zaburzenie występuje u dorastającego dziecka.

Co możesz zrobić sam?

Aby pozbyć się ataków fobii społecznej, zacząć prowadzić pełnoprawne życie społeczne, konieczne jest przezwyciężenie wewnętrznych kompleksów i uprzedzeń. Dorosłym znacznie łatwiej jest poradzić sobie z uczuciem lęku przed interakcją z ludźmi niż nastolatkowi, którego osobowość jest na najlepszej drodze do stania się.

Jak pozbyć się negatywnych myśli, przekonań i fantazji

Fobia społeczna (pozbywanie się złych myśli na własną rękę jest możliwe dzięki prawidłowemu podziałowi priorytetów życiowych) Jest przewlekłym zaburzeniem zachowania, którego leczenie wymaga zmiany spojrzenia na świat i społeczeństwo.

Aby przezwyciężyć negatywne przekonania o własnej niższości, zaleca się wykonywanie 1 dobrego uczynku dziennie. Na przykład, aby pomóc starszym sąsiadom lub potrzebującym. W momencie kolejnego pojawienia się złych myśli lub fantazji należy pomyśleć o swoich dobrych uczynkach, a także o korzyściach społecznych, jakie przyniosły społeczeństwu.

Jak przestać zapętlać się na sobie

Aby przestać zapętlać swoją osobowość, musisz zwracać większą uwagę na bliskich krewnych. Trzeba zadbać o matkę, ojca, babcię, dziadka, brata lub siostrę. Należy wyobrazić sobie ich rytm życia, problemy i różne sytuacje, z którymi na co dzień się spotykają, ale jednocześnie nie popadać w stan lęku, depresji i napadów paniki.

Jak zmienić swoje zachowanie

Radykalna zmiana nawyków behawioralnych może zostać osiągnięta jedynie poprzez codzienne szkolenie praktyczne. Nie da się uniknąć sytuacji, które pozbawiają fobię społeczną pełnego życia. Konieczne jest stopniowe wychodzenie w „świat”, komunikowanie się z ludźmi, pokonywanie wewnętrznych kompleksów i napadów niepokoju.

Ta terapia powinna być dozowana. Na początek wystarczy codziennie spacerować niezatłoczoną ulicą lub parkiem. Gdy uczucie niepokoju i dyskomfortu ustępuje, przenieś się do miejsc publicznych, w których gromadzi się więcej ludzi.

Jak radzić sobie z objawami fizycznymi?

W momencie nadejścia kolejnego ataku fobii społecznej konieczne jest wykonanie następujących czynności, które z czasem całkowicie się pozbędą od objawów fizycznych w postaci zawrotów głowy, zwiększonej potliwości, nudności, zaczerwienienia twarzy:

1. Nie uciekaj, gdy tylko zaczną być odczuwalne zewnętrzne oznaki zaburzenia zachowania.
2. Odsuń się, a następnie usiądź na ławce, krześle lub oprzyj się na dowolnym przedmiocie otoczenia.
3. Weź 2-3 głębokie oddechy.
4. Zamknij oczy, wyobraź sobie siebie w wirtualnym kokonie, który pełni funkcję ochrony przed oceniającym wzrokiem otaczających cię ludzi.
5. Napij się wody.
6. Usuń krople potu z czoła chusteczką.
7. Umyć zimną wodą.
8. Usiądź przez kolejne 10-15 minut.

Organizm człowieka jest tak skonstruowany, że w przypadku dłuższego przebywania w „strefie stresu” zaczynają uruchamiać się mechanizmy adaptacji do panujących warunków. Jeśli fobia społeczna nie ucieka przed osobami z pierwszymi objawami fizycznymi zaburzenia zachowania, ale uczy się od poradzisz sobie z powyższymi metodami, to z czasem zewnętrzne oznaki całkowicie znikną lub znikną subtelny.

Jak pozbyć się strachu przed mówieniem w towarzystwie innych ludzi

Aby pozbyć się strachu przed prowadzeniem dialogu z przyjaciółmi, musisz przezwyciężyć swoje wewnętrzne uczucie dyskomfortu, rzucając tematy do rozmowy. Na początkowych etapach nie musisz dużo mówić.

Wystarczy zadać znajomym krótkie pytanie, którego temat jest im bliski. Na przykład, czy oglądali wczoraj ten lub inny mecz piłki nożnej, mecz bokserski? Co sądzą o wydaniu nowej gry komputerowej? Kto pójdzie na dyskotekę w sobotę? Krótkie pytania mogą szybko urozmaicić dyskusję w firmie, której uczestnikiem jest osoba cierpiąca na fobię społeczną. Najważniejsze jest kontrolowanie uczucia niepokoju, nie poddawanie się pod naporem ataków paniki.

Pokonywanie niepokoju społecznego

Zwalczanie przejawów lęku społecznego wymaga codziennej pracy nad swoim wewnętrznym światem, stereotypami i przekonaniami, które ukształtowały się w pewnym okresie życia.

Relaks

W momencie kolejnego ataku lęku społecznego konieczne jest szybkie odprężenie układu nerwowego przed zwiększonym stresem. W tym celu można założyć słuchawki, włączyć spokojną muzykę instrumentalną, nagranie audio marine surfować lub spadające krople deszczu, zamknij oczy, a potem wyobraź sobie zupełnie inne środowisko. Na przykład las liściasty z zielonymi brzegami, zalane łąki, plaża ze złotym piaskiem.

Praca z myśleniem

Uczucie niepokoju społecznego jest podsycane przez negatywne myśli, które pojawiają się w głowie fobii społecznej w momencie, gdy ponownie rozgrywa sytuacje życiowe.

Negatywne postawy

Konieczne jest pozbycie się negatywnych postaw, które wiążą się z przekonaniami o własnej znikomości i niższości. Musisz zdać sobie sprawę, że podczas komunikacji między ludźmi powstają różne sytuacje. Ktoś może żartować z przyjaciela, wyśmiewając jego wygląd lub zachowanie. Normalną reakcją na tego rodzaju związek jest śmiech lub podobny żart, ale nie uciekanie przed wydarzeniami z przytłaczającym poczuciem niepokoju.

Błędy myślowe

Główne błędy psychiczne związane z fobią społeczną to jego wiara w:

• Wszyscy wokół patrzą tylko na niego.
• Ludzie wokół niego rozważają i doceniają jego wygląd.
• Ludzie wokół niego śmieją się z niego.
• W oczach otaczających go osób wygląda niechlujnie, brzydko wygląda, chodzi.
• Koledzy z pracy nie postrzegają go jako równego.
• Dziewczyny go nie lubią.
• Jeśli rozmawia z nieznanymi lub nieznanymi ludźmi, zostanie wyśmiany.

Istotą błędów psychicznych osoby cierpiącej na fobię społeczną jest zniekształcone postrzeganie własnej osobowości. Obniżony do minimum poziom samooceny, w połączeniu z poczuciem wewnętrznego niepokoju, negatywnym doświadczeniem wcześniejszych kontaktów społecznych, prowadzi do pojawienia się destrukcyjnego myślenia. Aby powrócić do pełnoprawnego życia społecznego, musisz pozbyć się powyższych przekonań poprzez codzienną praktykę komunikowania się z ludźmi wokół ciebie.

Czy leki pomogą w fobii społecznej?

Leczenie fobii społecznej może wyeliminować objawy fizyczne i psychiczne, ale nie zwalnia pacjenta z samej choroby.

Do zwalczania napadów lękowych i napadów paniki stosuje się leki przeciwdepresyjne z następujących grup farmakologicznych:

• selektywne inhibitory, które ponownie wychwytują hormon serotoninę;
• inhibitory wychwytu zwrotnego hormonu noradrenalina i serotonina;
• inhibitory (MAOI) oksydazy monoaminowej.

Rodzaj leku, dawkowanie i czas jego podawania określa lekarz prowadzący. Wadą terapii przeciwdepresyjnej jest to, że leki z tej grupy wywołują skutki uboczne w postaci depresji i uzależnienia fizycznego.

Co zrobić, gdy metody samopomocy nie wystarczą?

W przypadku, gdy samodzielne próby pozbycia się fobii społecznej nie przyniosły pozytywnego efektu, należy zwrócić się o pomoc do psychologa. Lekarz o tym profilu nauczy nie tylko przezwyciężać objawy zaburzenia zachowania, pomoże znaleźć, a następnie wyeliminować przyczynę lęku przed kontaktami społecznymi.

Fobia społeczna to zaburzenie zachowania dorosłych i dzieci powyżej 11 roku życia, które objawia się napadami przytłaczającego lęku, strachu i napadów paniki. Te odczucia pojawiają się u chorego, gdy jest wśród dużej liczby osób, komunikuje się z przyjaciółmi i znajomymi. Socjofobi ma pokręcone i błędne wyobrażenie na temat własnej osobowości.

Większość osób z tym zaburzeniem ma niską samoocenę, pełne są kompleksów własnej niższości. Aby samemu pozbyć się fobii społecznej, konieczne jest przezwyciężenie lęku przed komunikacją, wyjście na zewnątrz, nie unikanie ludzi i pomimo wewnętrznego dyskomfortu, najpierw rozpocznij rozmowę.

Film z fobią społeczną

Terapeuta o fobii społecznej: