Działania w przypadku oparzeń chemicznych w przypadku uszkodzenia agresywną cieczą

W rezultacie złożone uszkodzenie skóry, leżących poniżej tkanek, błony śluzowej agresywne działanie chemikaliów stanowią 3-5% wszystkich rodzajów oparzeń, prowokując nie tylko uszkodzenia tkanek, ale także pojawienie się różnych problemów skórnych, w tym zapalenia skóry i egzemy. Rany na skórze powstałe w wyniku działania kwasów i zasad wymagają pilnej rehabilitacji. czynności, w tym czynności mające na celu ich oczyszczenie i zabandażowanie, a w niektórych przypadkach płukanie żołądka lub narządów wizja.

Diagnostyka głębokości zmiany

Działania w przypadku oparzeń chemicznych muszą być jasne i mieć na celu zapobieganie dalszym traumatycznym skutkom odczynników, które mogą prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji. Najczęściej występujące w pracy oparzenia chemiczne mogą być wynikiem zaniedbania przepisów bezpieczeństwa, urazu domowego lub próby samobójczej.

Klasyfikacja oparzeń chemicznych według Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób opiera się na:

• reakcje odczynników;
• stężenie toksyn otrzymanych na i pod skórą;
• czas trwania ekspozycji i głębokość penetracji chemikaliów.

Istnieją 4 stopnie oparzeń:

Stopnie	Opis
I stopień.	Występuje z łagodną, ​​krótkotrwałą zmianą skórną i towarzyszy mu pojawienie się czerwonych plam, obrzęku i bolesności na uszkodzonej części ciała.
II stopień	Występuje, gdy dotknięte są wewnętrzne warstwy skóry i objawia się, oprócz obrzęków i pojawienia się czerwonych plam, tworzeniem się bąbelków wypełnionych przezroczystą cieczą na powierzchni skóry.
III stopień	W tym przypadku oparzenie dotyka głębokich warstw naskórka, czemu towarzyszy pojawienie się na uszkodzonej powierzchni pęcherze z mętnym płynem lub krwawym wypełnieniem, a także zniszczenie zakończeń nerwowych (utrata bólu) skóra).
IV stopień	Najpoważniejsza zmiana obejmująca nie tylko skórę, ale także mięśnie i ścięgna (aż do tkanki kostnej).

Eksperci są zgodni, że oparzenia chemikaliami charakteryzują się w większości III i IV stopniem uszkodzenia.

• W przypadku oparzeń kwasem charakterystyczne jest pojawienie się suchego parcha (skorupy), z wyraźnymi granicami z powierzchownym uszkodzeniem tkanki.
• Pod działaniem alkaliów na powierzchni skóry tworzy się biała skorupa (skorupa), miękka w dotyku, z rozmytymi granicami, łatwo rozprzestrzeniająca się na sąsiednie obszary. Cechą zasad jest również ich zdolność do szybkiego wnikania w głąb tkanek, powodując silne, destrukcyjne działanie.

W zależności od rodzaju odczynnika różni się również odcień parcha:

• z kwasem azotowym pojawia się jasnożółto-zielona lub brązowa skórka;
• z kwasem siarkowym najpierw pojawia się biały strup, a następnie przybiera szarobrązowy odcień;
• w przypadku uszkodzenia kwasem solnym charakterystyczny jest żółty kolor oparzenia;
• z kwasem octowym dotknięte tkanki stają się białawe;
• kwas karbolowy plami strup skóry na biało-brązowy kolor;
• wysokie stężenie nadtlenku wodoru powoduje szare oparzenia na powierzchni skóry.

Cechą oparzeń jest negatywny wpływ kwasu lub zasady na uszkodzoną powierzchnię i po zakończenie bezpośredniego kontaktu z nimi, co niezmiennie prowadzi do poważnych obrażeń wszystkich warstw skóry pokrywa. Z tego powodu lekarze nie są w stanie od razu ocenić stopnia uszkodzenia tkanek.

Pełna diagnoza oparzenia chemicznego jest możliwa tylko przez 7-10 dni. W tym momencie parch zaczyna się ropieć, umożliwiając ocenę stopnia uszkodzenia skóry. Osobliwością oparzenia chemicznego jest nie tylko jego głębokość, ale także obszar dotkniętej tkanki, ponieważ im jest szerszy, tym większe niebezpieczeństwo zagraża życiu ofiary.

Pierwsza pomoc

Działania w przypadku oparzeń chemicznych obejmują obfite oczyszczenie uszkodzonej tkanki wodą, zastosowanie antidotum oraz zastosowanie zimnego kompresu łagodzącego ból.

Algorytm pierwszej pomocy jest opisany w Interdyscyplinarnej instrukcji dotyczącej ochrony pracy oraz w Federalnych Wytycznych Klinicznych Ministerstwa Zdrowia Federacji Rosyjskiej i wymaga:

1. Natychmiast zdjąć ubranie ofiary, które dostało się na niego z zasadą, kwasem lub inną żrącą cieczą.
2. Usuń odczynniki z powierzchni skóry pod bieżącą wodą przez co najmniej 25 minut. Jeśli pomoc nie nadejdzie natychmiast, należy opłukać miejsce oparzenia przez co najmniej 30-40 minut. Konieczne jest mycie rany, aż ofiara przestanie odczuwać pieczenie. Jeśli pierwsze czyszczenie nie wystarczy, procedurę należy powtórzyć.
3. Jeśli odczynnik powodujący oparzenie jest suchą, sproszkowaną substancją (taką jak wapno), należy najpierw usunąć z powierzchni skóry wacikiem, a dopiero po oczyszczeniu rozpocząć mycie. Wyjątkiem w kontakcie z wodą są oparzenia spowodowane aluminium lub jego pochodnymi, które natychmiast zapalają się w kontakcie z cieczami.
4. Po wypłukaniu należy na zranioną skórę nałożyć kompres z zimnej tkaniny (ręcznik) w celu zmniejszenia bólu, a następnie dotknięty obszar należy umieścić pod suchym i sterylnym bandażem.

Po spłukaniu wodą eksperci zalecają użycie roztworu neutralizującego, który różni się w zależności od rodzaju odczynnika:

Odczynnik	Roztwór neutralizujący
Limonka.	Nakłada się serwetki z gazy z cukrem rozpuszczonym w wodzie.
Kwas chromowy	Zaleca się stosowanie serwetek z gazy zwilżonych 5% roztworem tiosiarczanu sodu.
Kwas fluorowodorowy	Wskazuje na stosowanie opatrunków z 5% dwutlenkiem węgla glinu lub tlenkiem magnezu zmieszanym z gliceryną.
Związki borowodorkowe	Do neutralizacji stosuje się kompresy z wodorotlenkiem amonu lub nitrylotrietanolem.
Tlenek selenu	Bandaż z gazy nakłada się 10% roztworem soli sodowej i kwasu tiosiarkowego.
Aluminium i jego pochodne	Spalony obszar należy przetrzeć benzyną, naftą, roztworem alkoholu (niedopuszczalne jest użycie wody).
Fosfor biały	Najpierw należy usunąć substancję niebezpieczną, następnie pokazano płukanie wodą i stosowanie kompresów z 3-5% roztworem siarczanu miedzi lub 5% roztworem nadmanganianu potasu.
Inne kwasy	Kompresy z wodorowęglanem sodu służą do oczyszczania skóry.
Zasady	Pokazuje to mycie dotkniętego obszaru 1% roztworem kwasu monokarboksylowego lub borowego.
Fenol	Jako antidotum stosuje się kompresy z 40-70% etanolem.
Ruda żelaza chromu	Pokazuje pocieranie dotkniętego obszaru 1% roztworem podsiarczynu.
Gaz musztardowy	Zaleca się stosowanie kompresów z 2% roztworem chloraminy, chlorowodorku wapnia.

Przy lekkich oparzeniach chemicznych, zdaniem lekarzy, wystarczy zwykłe oczyszczenie skóry, a w przyszłości zagoją się same. Jeśli ofiara doznała wstrząsu, omdlenia, bladości lub chemikaliów substancja wpłynęła na okolice oczu, błonę śluzową jamy ustnej lub przełyku, pilna potrzeba uzyskania pomocy medycznej Wsparcie. Do szpitala należy również udać się, jeśli ból jest tak silny, że nie ustępuje pod wpływem środków przeciwbólowych (Nurofen, Baralgin).

Pierwsza pomoc w przypadku oparzeń chemicznych oczu

W przypadku chemicznego uszkodzenia oczu należy natychmiast i obficie (co najmniej 20-30 minut) przepłukać narządy wzroku wodą. Ponieważ zmiana ta jest poważna i oprócz światłowstrętu i łzawienia może prowadzić do utraty wzroku, ofiarę należy jak najszybciej zabrać do szpitala. Nie należy tracić czasu na szukanie neutralizatora, ponieważ woda z kranu jest o wiele skuteczniejsza niż jakikolwiek środek chemiczny.

Lekarze z centrum oparzeń zalecają, aby przed udaniem się do szpitala zabrać ze sobą również butelkę odczynnika, który spowodował oparzenie, ponieważ pomoże to lekarzowi szybciej określić głębokość i zakres uszkodzenia tkanek.

Pierwsza pomoc przy oparzeniach przełyku

W przypadku oparzeń przełyku i żołądka, powstałych w wyniku spożycia kwasu octowego lub zasady, konieczne jest przepłukanie przełyku roztworem neutralizującym w dużych ilościach, a następnie wezwanie pogotowia Wsparcie. Ponieważ spożycie chemikaliów może wiązać się z próbą samobójstwa, eksperci doradzają tej osobie udzielający pierwszej pomocy, nie zwracaj uwagi na możliwy opór poszkodowanego i przymusowo dostarczaj pacjenta do szpital.

Co jest zabronione?

Działania w przypadku oparzeń chemicznych w żadnym wypadku nie powinny być odkładane do czasu przybycia karetki pogotowia, ponieważ z każdą minutą kwas lub zasady wnikają głębiej w tkankę skóry, rozszerzając zmianę. Lekarze zdecydowanie zalecają używanie wody destylowanej do płukania skóry i oczu, ponieważ to właśnie ta woda najskuteczniej usuwa zasady. Surowo zabrania się używania wacików lub wilgotnych chusteczek do czyszczenia ciekłych trujących substancji, ponieważ nie usuwają one odczynnika, a jedynie mocniej wcierają go w skórę.

Sproszkowane substancje należy usunąć z powierzchni serwetką przed umyciem skóry.

Płukanie pod bieżącą wodą jest konieczne we wszystkich przypadkach, z wyjątkiem oparzeń aluminium, jego związkami lub wapnem. Te pierwsze w kontakcie z cieczą zapalają się, a drugie zaczynają się pienić, co prowadzi do poważniejszych uszkodzeń.

Opcje leczenia oparzeń i stosowane leki

W przypadku lekkich oparzeń chemicznych, zgodnie z Regulaminem świadczenia pierwszego pomoc w prawidłowym wykonywaniu czynności oczyszczających w przyszłości, brak konkretów leczenie. Poważniejsze zmiany skórne mogą prowadzić do hospitalizacji i leczenia chirurgicznego.

Leczenie oparzeń I stopnia

Oparzenia pierwszego stopnia nie wpływają na głębokie warstwy skóry, dlatego wystarczy tylko na czas oczyścić skórę i przepisać leki regenerujące. W takim przypadku eksperci zalecają stosowanie maści lub sprayu, aby przyspieszyć gojenie się skóry. Dekspantenol (Bepanten) łagodzi stany zapalne, nawilża, łagodzi i przyspiesza działanie komórek regeneracja.

W kontakcie z powierzchnią skóry zamienia się w kwas pantotenowy, który bierze udział w:

• procesy regeneracyjne skóry i błon śluzowych;
• normalizacja metabolizmu komórkowego;
• przyspieszenie podziału komórek;
• zwiększenie wytrzymałości włókien kolagenowych.

Leczenie oparzeń II stopnia

Zgodnie z Federalnymi Zaleceniami Klinicznymi Ministerstwa Zdrowia Federacji Rosyjskiej, kiedy oparzenia II stopnia, przede wszystkim widoczne jest otwarcie pęcherzy, a następnie ich środek antyseptyczny przetwarzanie. Przy prawidłowym zabiegu skóra goi się od 1 do 2 tygodni. W przeciwnym razie, oprócz blizn, do oparzenia może dołączyć infekcja, powodując ropienie powierzchni.

W ciągu pierwszych kilku dni ofiara powinna stosować maści przeciwdrobnoustrojowe: Argosulfan i Levomekol, a następnie dozwolone jest stosowanie maści leczniczych z dekspantenolem.

Leki stosuje się w postaci okładów z gazy nakładanych co 2-3 dni. Przebieg zabiegu dobierany jest indywidualnie, w zależności od stopnia zmian skórnych. Aby zapobiec infekcji, można również przepisać antybiotykoterapię, w tym Flemoxin Solutab lub Amoxiclav.

Przez kilka dni ofierze będzie przeszkadzać dość silne odczucie bólu. W takim przypadku dopuszczalne jest stosowanie Nurofenu 1 tabletka co 8 godzin.

Leczenie oparzeń III i IV stopnia

Zgodnie z zasadami ustalonymi przez Ministerstwo Zdrowia Federacji Rosyjskiej leczenie oparzeń trzeciego i czwartego stopnia odbywa się wyłącznie chirurgicznie. W stopniu III wskazany jest przeszczep skóry z innych, nienaruszonych obszarów ciała pacjenta. W przypadku zmiany stopnia IV obejmującej mięśnie, tkankę kostną i ścięgna rokowania medyczne są złe.

W takim przypadku pokazane są:

• operacja dekompresyjna lub nekrektomia z wycięciem martwej tkanki;
• wycięcie strupa, w tym całkowita lub częściowa amputacja kończyn;
• dermatoplastyka w celu zrekompensowania defektu kosmetycznego.

Środki dekompresyjne są przeprowadzane przede wszystkim na etapie wstrząsu oparzeniowego i mają na celu zmniejszenie nasilenie objawów i zapobieganie obrzękowi podpowięziowemu, prowadzącemu do upośledzenia przepływu krwi w pniach nerwowych i mięśnie.

Po ustabilizowaniu się stanu chorego zleca się nekrektomię, której celem jest wycięcie martwej tkanki, która może spowodować uwolnienie dużej ilości toksyn. Trzecim etapem zabiegu jest przeszczep skóry mający na celu usunięcie defektu kosmetycznego.

Eksperci z Moskiewskiego Centrum Oparzeń zauważają, że w żadnym wypadku nie należy stosować do leczenia oparzeń chemicznych:

• olej;
• miód i propolis;
• lód;
• Pasta do zębów;
• chemikalia.

Pielęgnacja skóry zniszczonej oparzeniami

Aby przywrócić skórze po oparzeniach spowodowanych toksycznymi odczynnikami, pomocna będzie szybka pierwsza pomoc, stosowanie maści leczniczych i wymagań higienicznych. Pęcherze powstałe po oparzeniach w żadnym wypadku nie powinny być przekłuwane samodzielnie, ponieważ jest to jedyny sposób na uniknięcie ropienia i zapalenia tkanek.

Po kilku dniach skóra nad oparzeniem pokryje się skorupą, pod którą stopniowo utworzy się nowa tkanka. Kłopot z tym procesem polega na tym, że skóra pod skórką bardzo mocno swędzi, co daje nieprzyjemne chwile, ale w żadnym wypadku nie należy czesać rannego miejsca, ponieważ można zarazić i sprowokować bliznowacenie tkanek.

Aby zapobiec powstawaniu blizn po ciężkich oparzeniach chemicznych, zaleca się je razem z leki lecznicze, stosowanie żeli przeciwstarzeniowych i maści na bazie silikonu, a także środki nawilżające.

Zranioną skórę można myć tylko pod bieżącą wodą, a po oczyszczeniu konieczne jest nałożenie na jej powierzchnię kompresu z maścią leczniczą.

Oparzenia II i III stopnia często prowadzą do powstawania blizn i blizn. Eksperci zauważają, że nie będzie można sobie z nimi poradzić samodzielnie i trzeba będzie skorzystać z pomocy kosmetyczki. Tutaj dopuszczalne jest zarówno zastosowanie techniki wycięcia blizny, a następnie założenie kilku szwów kosmetycznych, jak i laserowa resurfacing, który pozwala wygładzić dość dużą powierzchnię skóry.

Po usunięciu blizn przepisywane są również preparaty nawilżające tkanki.

Możliwe komplikacje i zapobieganie

Postępowanie w przypadku oparzeń chemicznych jest wyraźnie regulowane przez Ministerstwo Zdrowia Federacji Rosyjskiej i określone w regulaminach. Według statystyk większość oparzeń chemicznych wiąże się z działalnością zawodową, dlatego pracownicy zatrudnieni w: praca w szkodliwych i niebezpiecznych warunkach pracy jest silnie wykazana, aby ściśle przestrzegać zasad ochrony pracy i technologii; bezpieczeństwo.

Poyarok określony przez ustawodawstwo i normy SAN-PIN obejmuje nie tylko przestrzeganie przez pracownika określonego algorytmu czynności przy wykonywaniu obowiązków służbowych, ale także używania środków ochrony indywidualnej: kombinezonów, okularów, rękawice. Szczególne znaczenie ma również praca specjalistów ochrony pracy z pracownikami przedsiębiorstwa, określona w normach SAN-PIN i Interdyscyplinarne instrukcje BHP, a mające na celu zapobieganie pracy uraz.

Oparzenia chemiczne otrzymywane w życiu codziennym, zdaniem lekarzy, są bardziej związane z zaniedbaniem i nieuwagą. dorosłych i ich nieodpowiedni nadzór nad dziećmi, co prowadzi do przypadkowego użycia lub rozlania środka chemicznego Substancje. W tym przypadku eksperci zdecydowanie zalecają rodzicom, aby nie pozostawiali toksycznych leków w miejscach dostępnych dla dzieci. miejsc i prowadzić z nimi pracę edukacyjną, z obowiązkową opowieścią o niebezpieczeństwach korzystania z nieznanego Substancje.

Narażenie na kwasy i zasady jest niebezpieczne nie tylko ze względu na mechaniczne uszkodzenia skóry, ale także głębokie oddziaływanie, zdolny do niszczącego wpływu na tkanki nawet po zakończeniu kontaktu skóry z agresywnym ciekły. Ta zdolność kwasów i zasad jest niebezpieczna nie tylko ze względu na szybką penetrację, ale także dla szerokiej jamy. obwód uszkodzenia, prowadzący do pojawienia się dużych powierzchni oparzeń, często nieprzystosowanych do życia.

Niebezpieczeństwo poparzenia chemicznego w głębi i szerokości uszkodzenia skóry, błon śluzowych lub narządów oczu, które mogą spowodować poważne uszkodzenia w ciągu kilku godzin, w niektórych przypadkach niezgodne z życie. Terminowe działania innych osób w przypadku oparzeń chemicznych, określone w Interdyscyplinarnym Podręczniku Bezpieczeństwa i Higieny Pracy oraz w podręcznikach medycznych dotyczących udzielania pierwszej pomocy, nie tylko złagodzić stan poszkodowanego, ale także pozwolić, poprzez zmniejszenie głębokości i szerokości uszkodzenia, zapobiec powstawaniu oparzeń o 3 lub 4 stopnie, które mogą prowadzić do amputacji kończyn lub śmiertelny wynik.

Film o oparzeniach chemicznych skóry

Pierwsza pomoc w przypadku oparzeń chemicznych: