Jak zbierać mocz do zbiornika siewnego podczas ciąży, dla flory

Zbierz mocz przez analiza dla zbiornika siewnego niezbędny w wielu chorobach zapalnych nerek i dróg moczowych wywołanych przez bakterie. W trakcie badania określa się czynnik sprawczy procesu zakaźnego, co pozwala wybrać najbardziej optymalny lek przeciwbakteryjny.

Kiedy zalecany jest zbiornik na posiew moczu

Zdrowa osoba nie ma bakterii w moczu. Jeżeli w wyniku ogólnej analizy moczu ustalono ich obecność, zaleca się badanie bakteriologiczne moczu lub posiew moczu na mikroflorę. W trakcie tych badań określany jest rodzaj drobnoustrojów i szacowana jest ich liczebność. Jeśli miano (stężenie) niektórych bakterii jest wysokie, bada się ich wrażliwość na antybiotyki.

Skierowanie do analizy jest zalecane w następujących sytuacjach:

• gdy występują objawy zakaźnych i zapalnych chorób nerek i dróg moczowych (zaburzenia diurezy, skurcze podczas oddawania moczu, bóle w podbrzuszu, osłabienie i stany podgorączkowe);
• jeśli podejrzewasz przewlekły proces, gdy nie ma objawów;
• z kamicą moczową;
• z chorobami gruczołu krokowego u mężczyzn;
• kobiety w ciąży;
• po instrumentalnych manipulacjach dróg moczowych (założenie cewnika) lub operacjach urologicznych;
• starsi pacjenci;
• osoby z chorobami przewlekłymi, w tym cukrzycą.

Może być konieczne pobranie moczu do zbiornika hodowlanego i przekazanie go do badań, aby zmienić dotychczasową terapię, jeśli nie przyniesie pożądanego efektu. Na podstawie wyników analizy wybiera się najskuteczniejsze leki przeciwbakteryjne.

Co pokazuje analiza

Podczas badania określa się obecność lub brak flory oportunistycznej i patogennej w moczu.

Do analizy stosuje się specyficzne pożywki dla drobnoustrojów, które dobiera się z uwzględnieniem charakterystyki ich cyklu życia. W tych środowiskach odbywa się „hodowla”, hodowla bakterii, która trwa kilka dni (do 5-7 dni).

Jeśli wzrost kolonii mikroorganizmów zostanie wykryty na pożywce, wynik uznaje się za pozytywny. Jeśli nie ma flory i odpowiednio nie ma wzrostu kolonii, wynik jest ujemny.

Uzyskany wynik nie zawsze jest wiarygodny. Na przykład próbka może być zanieczyszczona bakteriami ze środowiska – może to dać wynik fałszywie dodatni. W przypadku stosowania antybiotyków lub dłuższego przebywania zebranego moczu w świetle, wynik jest fałszywie ujemny.

Najczęściej w moczu występuje bakteria Gram-ujemna. Bakterie dostają się do dróg moczowych z infekcją wstępującą, która jest powikłana odmiedniczkowym zapaleniem nerek lub są przenoszone do krwiobiegu.

Zwykle spotyka się następujących przedstawicieli patogennej flory:

• E. coli (Escherichia coli);
• Klebsiella (Klebsiella);
• bakterie z rodzaju Proteus (Proteus);
• Pseudomonas aeruginosa (Pseudomonas aeruginosa);
• citrobacter (Citrobacter);
• grzyb drożdżowy (Candida albicans);
• paciorkowce, gronkowce i enterokoki.

Wyniki badania wskażą, która flora została zidentyfikowana, do jakiego typu należy (normalna, patogenna lub oportunistyczna). Podana zostanie ocena wskaźników ilościowych: stężenie bakterii w próbce oraz aktywność ich wzrostu w pożywce.

Jeśli miano bakterii oportunistycznych jest niskie i nie ma objawów, nie wykonuje się badania wrażliwości drobnoustrojów na określone bakteriofagi i antybiotyki. Przy wysokich wskaźnikach ilościowych taki test jest przeprowadzany. W rezultacie ustala się, który antybiotyk jest najskuteczniejszy wobec wyizolowanego patogenu iw jakim stężeniu.

Standardy wskaźników

Uważa się, że zdrowa osoba nie może zawierać więcej niż 10 000 bakterii w 1 ml moczu. W formularzu analizy liczba ta jest zapisana jako 1 * 10⁴ KOE / ml. Skrót CFU oznacza jednostki tworzące kolonie. Taka liczba ciał drobnoustrojów w ogólnej analizie moczu nie jest nawet wykrywana.

Często ich liczba sięga 50 000 bakterii. W przypadku braku obiektywnych objawów fakt ten wskazuje jedynie, że drobnoustroje dostały się do moczu z pochwy, skóry lub napletka. W tym przypadku mówią o fałszywej bakteriurii.

W diagnostyce ważna jest prawdziwa bakteriuria, to znaczy w 1 ml znajduje się ponad 50 000 jednostek drobnoustrojów. Zwykle ilość ta wskazuje na obecność infekcji w nerkach lub drogach moczowych.

Warianty normy i patologii podsumowano w tabeli:

Liczba bakterii w CFU/ml	Wynik
Brak lub mniej niż 1000	Normalny, bez infekcji
1000 do 50 000	Fałszywa bakteriuria
50 000 i więcej	Prawdziwa bakteriuria (występuje ostry proces zakaźny)
Bezobjawowa bakteriuria (podejrzenie infekcji przewlekłej)

Jak przygotować

Z reguły analizę przeprowadza się przed rozpoczęciem antybiotykoterapii. Jeśli leczenie lekami jest już w toku, przerywa się je na 2 tygodnie przed badaniem. Należy zaprzestać przyjmowania leków moczopędnych na 2 dni przed zabiegiem.

Należy pamiętać, że picie dużej ilości płynów zmniejszy liczbę bakterii w moczu. Jeśli wypijesz dużo wody w przeddzień analizy, nie da to obiektywnego obrazu choroby.

Który pojemnik zbiorczy jest odpowiedni?

Zbierz mocz do zbiornika hodowlanego w czystym pojemniku z przezroczystymi ściankami i zakrętką. Sterylność naczyń jest głównym warunkiem, który zmniejszy prawdopodobieństwo uzyskania wyniku fałszywie dodatniego. Dozwolony jest dokładnie umyty szklany słoik. Jednak śladowe ilości mydła i innych detergentów mogą powodować alkaliczną fermentację moczu i uczynić go bezużytecznym.

Najlepszy jest specjalny plastikowy pojemnik do zbierania moczu. Ten pojemnik jest niedrogi i można go kupić w prawie każdej aptece.

Jak zbierać mocz do analizy flory

Mocz zbiera się do analizy po nocnym śnie. Potrzebny mocz „ze środkowej części” strumienia, czyli zaczynając od połowy oddawania moczu.

Podczas pobierania biomateriału należy przestrzegać następującego algorytmu:

1. W ciągu 1-2 sekund (około 10 ml moczu) oddaj mocz do toalety. Wraz z porcją początkową z zewnętrznej części cewki moczowej usuwane są obce zanieczyszczenia i zanieczyszczenia.
2. Bez przerywania oddawania moczu umieść pojemnik pod strumieniem na kilka sekund.
3. Ponownie spłucz ostatnią porcję moczu do toalety.
4. Mocno zakręcić pokrywkę pojemnika.

Czasami lekarze zalecają kobietom zakrycie pochwy podczas oddawania moczu wacikiem lub tamponem. Pomoże to zapobiec przedostawaniu się bakterii i leukocytów z tego obszaru do moczu.

Czy muszę się myć podczas zbierania moczu?

Przed zabiegiem wymagana jest dokładna toaleta zewnętrznych narządów płciowych. Kobiety i dziewczęta myją się ruchami skierowanymi od przodu do tyłu, czyli od brzucha do tyłu. Ułatwia to wykluczenie dostania się zarazków, głównie E. coli, z obszaru odbytu do obszaru pochwy, skąd mogą dostać się do moczu i zanieczyścić próbkę.

Do prania używaj detergentów o neutralnym pH lub mydła dla dzieci bez barwników i substancji zapachowych.

Czy mogę wykonać test podczas menstruacji?

Nie zaleca się przeprowadzania analizy w okresie menstruacji. Możliwe jest zbieranie moczu w ostatnim dniu cyklu miesiączkowego, gdy nie ma już obfitej wydzieliny.

Ile moczu należy zebrać

Konieczne jest zbieranie moczu w ilości od 10 do 50 ml. Aby przeprowadzić analizę dla zbiornika na nasiona, ta objętość będzie wystarczająca.

Warunki przechowywania biomateriału przed dostarczeniem do laboratorium

W najlepszym interesie pacjenta jest jak najszybsze przesłanie próbki do laboratorium. Im dłużej mocz stoi, tym bardziej alkalizuje i tym bardziej niedokładne będą wyniki. Aby w przyszłości nie przyjmować drugiego skierowania do analizy, biomateriał należy dostarczyć w ciągu 1-2 godzin od jego otrzymania.

Jeśli nie jest to możliwe, pojemnik z próbką można przechowywać w lodówce przez 8 godzin w temperaturze od +2 do +8 ° C.

Rozszyfrowanie wskaźników analizy

W laboratorium na formularzu analizy wskazane są uzyskane dane: jaki rodzaj flory (rodzaje bakterii) został wyizolowany, w jakiej ilości, jego wrażliwość na leki przeciwbakteryjne.

Podczas dekodowania analizy kierują się stopniem bakteriurii:

• Jeśli liczba drobnoustrojów jest niska (do 1000 CFU), nie ma bakteriomoczu. Wynik jest negatywny.
• Niski stopień bakteriurii (od 1000 do 10 000 CFU/ml) nie wskazuje na infekcję dróg moczowych, a raczej na zanieczyszczenie materiału do pobierania próbek z zewnątrz. Aby uniknąć fałszywie dodatniego wyniku, analizę powtarza się. Ponieważ patologia w moczu zwykle znajduje się w jednym typie bakterii, obecność różnych flory sugeruje również zewnętrzne zakażenie biomateriału.
• Prawdziwa bakteriuria (od 50 000 CFU / ml i więcej) wskazuje na proces zakaźny w nerkach lub drogach moczowych. Wynik jest pozytywny. Do ostatecznej diagnozy i ustalenia przebiegu terapii wymagane są dodatkowe badania.

Jeśli przepisano zbiornik hodowlany z antybiotykiem, wyniki wskazują dane dotyczące wrażliwości patogenu na szereg antybiotyków lub określonych bakteriofagów.

Czułość charakteryzuje się następującym zapisem:

• S - oznacza wysoki poziom czułości;
• ja - umiarkowany;
• R - oporność, czyli mikroorganizmy są całkowicie odporne na działanie antybiotyków.

Diagnozę ustala się na podstawie porównania wyników analizy z dolegliwościami pacjenta oraz wynikami innych badań.

Co mówią odchylenia od normy, jakie wskaźniki determinują patologie

Obecność dużej liczby bakterii w moczu wskazuje na proces zakaźny w układzie moczowym. Znaczenie ma rodzaj i stopień chorobotwórczości wykrytych drobnoustrojów.

Podczas ciąży

U kobiet w ciąży bakteriuria występuje 5 razy częściej niż u kobiet niebędących w ciąży. Przyczyną jest utrudnienie odpływu moczu z powodu nacisku rosnącej macicy na nerki i moczowody. Zastój moczu prowadzi do namnażania się bakterii. Ponadto pogarsza się stan układu odpornościowego, zmienia się tło hormonalne - wszystko to przyczynia się do zaostrzenia istniejących chorób nerek.

Będziesz musiał zbierać mocz do zbiornika siewnego co najmniej dwa razy: podczas rejestracji w przychodni przedporodowej na ciążę i po 38 tygodniach, praktycznie przed porodem. Obecność bakterii w kanale rodnym jest niebezpieczna dla płodu, ponieważ może się on zarazić, przechodząc przez nie podczas porodu. Dlatego drugie badanie jest szczególnie ważne.

Analiza może być przepisana częściej, jeśli przyszła matka ma choroby nerek i dróg moczowych. Powodem przeprowadzenia zbiornika hodowlanego jest identyfikacja leukocytów i białka w ogólnej analizie moczu.

W czasie ciąży typowymi nieprawidłowościami prowadzącymi do bakteriurii są zapalenie pęcherza moczowego (zapalenie pęcherza moczowego) i odmiedniczkowe zapalenie nerek (zapalenie miedniczek nerkowych). Zakaźne zapalenie pęcherza rozwija się wraz z aktywnym rozmnażaniem Trichomonas vaginalis, mykoplazmy, chlamydii, gronkowca, Escherichia coli i innej oportunistycznej mikroflory. Pacjent cierpi na częste, bolesne oddawanie moczu.

Sprawcą odmiedniczkowego zapalenia nerek jest z reguły Escherichia coli. Charakterystycznymi objawami zapalenia nerek są silny ból w dole pleców, gorączka. Często przebieg odmiedniczkowego zapalenia nerek jest utajony, a następnie wykrywany jest tylko przy planowanym badaniu moczu kobiety w ciąży.

Z infekcjami układu moczowo-płciowego

Za główną uważa się wstępującą drogę infekcji dróg moczowych. Infekcja wznosi się z zewnętrznych narządów płciowych wzdłuż cewki moczowej do pęcherza moczowego i nerek, po drodze kolonizując błony śluzowe. W związku z tym rozwija się zapalenie cewki moczowej (zapalenie cewki moczowej), zapalenie pęcherza moczowego i odmiedniczkowe zapalenie nerek.

Przyczyną zapalenia cewki moczowej jest często przeniesienie bakterii z odbytu do cewki moczowej. W takim przypadku w zbiorniku do zaszczepiania wykryto E. coli. Zapalenie cewki moczowej komplikuje infekcje narządów płciowych, takie jak rzeżączka, rzęsistkowica i chlamydia. Oprócz swędzenia i pieczenia podczas oddawania moczu pacjenci martwią się wydzieliną z cewki moczowej. W ostrym procesie są ropne lub pieniste; w przewlekłym - wodnisty lub śluzowy.

Kiedy patogenna flora dotrze do pęcherza, rozwija się zapalenie pęcherza. Kiedy dostanie się do nerek - odmiedniczkowe zapalenie nerek.

Na rozwój stanu zapalnego wskazują wskaźniki ogólnej analizy moczu: zmiany w jego kwasowości i gęstości, wzrost liczby erytrocytów i leukocytów. Bakteriomocz powyżej 100 000 jednostek, powstały podczas bakteriologicznej hodowli moczu, wskazuje na silny proces zapalny.

Jeśli infekcja jest uporczywa, nawracająca i nie można jej wyleczyć za pomocą przepisanych leków, konieczne będzie pobranie moczu do zbiornika hodowlanego. Ustalenie konkretnego patogenu pozwoli ustalić, które antybiotyki poradzą sobie z nim, a które okażą się bezużyteczne.

Po zarażeniu AIDS

Organizm ludzki dotknięty wirusem niedoboru odporności staje się podatny na wiele patogennych bakterii. Warunkowo patogenna flora, która stale żyje na błonach śluzowych układu moczowo-płciowego i nie zagraża zdrowiu, zaczyna się intensywnie rozmnażać przy obniżonej odporności. Gdy jego ilość przekracza dopuszczalny poziom, rozwija się infekcja.

Dlatego osoby z niedoborami odporności stanowią grupę ryzyka rozwoju zapalenia dróg moczowych. Stałą patologią u pacjentów z AIDS i HIV jest prątkowe zakażenie nerek wywołane przez grzyby drożdżowe (Candida) i pleśniowe (Aspergillus).

Podczas izolacji patogenu typowe są bakterie z rodzaju Proteus, E. coli i Pseudomonas aeruginosa, enterobakterie. W obecności ciał drobnoustrojów co najmniej 10⁵ a objawy takie jak gorączka, bolesne oddawanie moczu, silny ból krzyża diagnozują ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek lub zakaźne kłębuszkowe zapalenie nerek.

Z cukrzycą

Glukozuria - obecność cukru w ​​moczu, przyczynia się do rozwoju wstępującej infekcji nerek i dróg moczowych u chorych na cukrzycę.

Często występuje infekcja grzybicza błon śluzowych prącia i pochwy - chrząstkowe zapalenie balanoposthitis u mężczyzn i zapalenie sromu i pochwy u kobiet. Choroba objawia się stanem zapalnym, swędzeniem. Błona śluzowa jest zaczerwieniona, pokryta zsiadłymi skrzepami. W zbiorniku inokulum znajduje się czynnik sprawczy infekcji: grzyby drożdżopodobne z rodzaju Candida. Z reguły w przypadku cukrzycy przebieg kandydozy jest bardziej trwały.

W przypadku zaburzeń metabolizmu hormonalnego

Brak równowagi hormonalnej sprawia, że ​​drogi moczowe są podatne na infekcje. Kobiety w okresie menopauzy są zagrożone. Tak więc brak estrogenu prowadzi do wysuszenia błon śluzowych pochwy i zmniejszenia jej funkcji barierowych. Niektóre hormonalne środki antykoncepcyjne mają taki sam efekt.

W rezultacie na błonach śluzowych rozwija się infekcja drożdżakowa, która z niekorzystnym przebiegiem rozprzestrzenia się na górne partie dróg moczowo-płciowych.

Wartość posiewu moczu bakteryjnego jako procedury diagnostycznej wynika z faktu, że z jego pomocą możliwe jest nie tylko wykrycie czynnika sprawczego infekcji, ale także szczegółowe jej zbadanie, ostatecznie wybierając właściwą terapia. Jednocześnie pobranie biomateriału do analizy nie jest trudne. Niestety metoda ma poważną wadę – na wynik trzeba czekać kilka dni. Jest to niewygodne, gdy konieczne jest pilne leczenie przeciwbakteryjne.

Film o zbiorniku do hodowli moczu

Jak podaje się bakteriologiczną kulturę moczu: