Rinolalia w terapii logopedycznej. Co to jest, definicja, przyczyny, klasyfikacja, objawy, korekta

Rinolalia jest stanem patologicznym oddzielne segmenty nosogardzieli i jamy ustnej, których obecność prowadzi do zniekształconej wymowy samogłosek i spółgłosek, naruszenie podstawowych funkcji aparatu mowy, a także zmiana barwy dźwięku głosować.

W logopedii choroba ta jest rozpatrywana oddzielnie od wszystkich innych wad rozwoju mowy. Charakterystyczną cechą rhinolalii jest obecność nosa i nosowania wszystkich dźwięków i słów odtwarzanych przez osobę cierpiącą na tę patologię.

Zniekształcenie wymowy dźwięku przejawia się w słabej lub ciężkiej formie. Słowa i zdania reprodukowane przez chorego są trudne do zrozumienia dla otaczających go osób. Patologii towarzyszą wady mowy artykulacyjnej i akustycznej.

Rhinolalia charakteryzuje się wtórnym naruszeniem rozwoju słownictwa, procesów fonemicznych i gramatyki. W praktyce logopedycznej choroba ta jest uważana za dość powszechną. Średnio 1 na 760 dzieci rodzi się z tym upośledzeniem aparatu mowy lub nabywa je w procesie samodzielnego życia.

Rinolalia to zaburzenie logopedyczne, którego głównym niebezpieczeństwem są negatywne konsekwencje związane z niewłaściwym kształtowaniem aparatu mowy. Osoba pozbawiona jest możliwości odtwarzania dźwięków, poprawnej konstrukcji słów, fraz i zdań.

Gdy dziecko dorasta, jego społeczna adaptacja w zespole jest zaburzona, łączą się kompleksy psychologiczne i początkowo kształtuje się niska samoocena. We współczesnej praktyce lekarskiej terapię rhinolalia prowadzi się za pomocą chirurgicznych metod leczenia, po których zakończeniu rozpoczyna się etap korekcji logopedycznej.

Wyświetlenia

Rhinolalia w logopedii to choroba klasyfikowana na podstawie rodzaju upośledzenia czynnościowego aparatu mowy, a także patologii budowy nosogardzieli i jamy ustnej. W poniższej tabeli wymieniono główne rodzaje rhinolalii, a także opisano ich charakterystyczne cechy.

Typ rhinolalia	Charakterystyka patologii
otwarty	Otwarte rhinolalia to jedno z najpoważniejszych zaburzeń w rozwoju aparatu mowy. Patologia charakteryzuje się całkowitym brakiem bariery fizjologicznej między jamą ustną a kanałami nosowymi. Podczas próby odtworzenia słów lub pojedynczych dźwięków pomiędzy usta i kanały nosowe rozprowadzany jest silny strumień powietrza, który powinien wydostawać się wyłącznie przez jamę ustną. W związku z tym występuje wyraźny rezonans nosowy z silną mową nosową. W większości przypadków otwarty typ rhinolalii jest wrodzony, a jego występowanie występuje nawet na etapie rozwoju wewnątrzmacicznego.
Zamknięte	Nosorożec zamknięty występuje u osób, w których nosogardzieli występuje niedrożność, która zaburza proces wypływu powietrza podczas odtwarzania mowy. Choroba ta najczęściej występuje u osób cierpiących na migdałki gardłowe, nowotwory obce w jamie nosowo-gardłowej, ciężkie skrzywienie przegrody oddzielającej kanały nosowe. Zamknięte rhinolalia mogą być wrodzone i nabyte.
Mieszany	Mieszane rhinolalia są uważane za jedną z najbardziej złożonych patologii w rozwoju aparatu mowy. U osób z tą chorobą występuje jednoczesny defekt tworzenia pierścienia podniebienno-gardłowego i fizjologiczna niedrożność kanałów nosowych. Rhinolalia tego typu charakteryzuje się wyraźną mową nosową i całkowitym brakiem dźwięków wyłącznie nosowych.
Organiczny	Nosorożce organiczne charakteryzują się obecnością oznak nieprawidłowego rozwoju jamy ustnej. Ta patologia występuje u dzieci z rozszczepioną języczkiem, urodzonych z rozszczepem wargi i również rozszczep podniebienia, ukryte rozszczepy w tkankach podniebienia miękkiego, całkowity brak języczka w jamie niebo. Przywrócenie normalnych funkcji aparatu mowy jest możliwe tylko wtedy, gdy wady te zostaną wyeliminowane metodami chirurgicznymi. Nosorożce organiczne, które zostały nabyte w ciągu życia, powstają w wyniku urazowych uszkodzeń jamy ustnej, a także tkanek nosogardzieli. W większości przypadków ten typ patologii ma wrodzoną etiologię.

Rinolalia w logopedii to choroba, której rodzaj określają wyniki badania diagnostycznego jamy ustnej i nosogardzieli pacjenta. U noworodków patologię stwierdza się w pierwszych dniach po ich urodzeniu.

Etapy i stopnie

W zależności od postaci upośledzenia mowy, nasilenia zniekształceń słów i dźwięków, istnieją 4 główne stopnie nasilenia rhinolalii, niezależnie od rodzaju patologii.

I stopień

Rinolalia I stopnia ma oznaki lekkiego nosowania słów z nieznacznym zniekształceniem dźwięków. Jednocześnie zachowane są funkcje aparatu mowy, a podczas rozmowy z chorym można rozpoznać wszystkie frazy, które odtwarza. Ogólnie rzecz biorąc, mowa rozmówcy wydaje się normalna, ale z niewielkimi wadami.

II stopień

W obecności rhinolalia stopnia 2, dźwięczenie słów jest bardziej wyraźne, a także występują poważne błędy podczas artykulacji. Komunikacja z osobą nie powoduje wielkich trudności, a jego mowa jest całkowicie zrozumiała dla innych.

Ocena 3

Na tym etapie rozwoju patologii pacjent ma wyraźny dźwięk nosowy dźwięków i słów, ale jednocześnie mowa nadal zachowuje swoją zrozumiałość. Podczas rozmowy z takim rozmówcą możesz zrozumieć wszystkie słowa, które wypowiada. Dyskomfort w percepcji dźwięków związany jest tylko z ich dźwiękiem nosowym.

4 stopnie

W obecności rhinolaliów IV stopnia dodaje się nie tylko nosowość reprodukowanych słów i dźwięków, ale także pojawiają się problemy z ich identyfikacją. Mowa takich pacjentów jest całkowicie nieczytelna. W niektórych przypadkach osoby z patologią o takim nasileniu używają gestów twarzy, aby przekazać swoje myśli innym.

Objawy

Rinolalia w logopedii to choroba, której towarzyszą: objawy, które pozwalają podejrzewać obecność patologii w rozwoju aparatu mowy:

• podczas karmienia noworodka przez kanały nosowe wypływa mleko matki lub sztuczne mieszanki (w tym przypadku mono mówimy o wrodzonych otwartych nosorożcach);
• obecność szczelin w tkankach podniebienia, które prowadzą do wnikania zimnego powietrza do narządów dolnych drogi oddechowe (pod tym względem pacjent ma zwiększoną skłonność do częstych zapaleń oskrzeli, zapalenia płuc, zapalenie ucha środkowego);
• słabe zdolności intelektualne (dzieci urodzone z objawami rhinolalii często mają współistniejące choroby w postaci upośledzenia umysłowego, hiperrefleksji, upośledzenia umysłowego);
• nieprawidłowy przebieg okresu dolingwistycznego, gdy dziecko nie ma oznak gaworzenia, artykulacji dźwięków;
• odtwarzanie mowy niezrozumiałej dla większości ludzi wokół nich;
• bardzo głuchy i cichy głos, a także dźwięki nosowe;
• słabe słownictwo, które ogranicza się do pewnej liczby słów najwygodniejszych do reprodukcji;
• anomalie w rozwoju jamy ustnej i nosa widoczne gołym okiem.

Gdy dziecko dorośnie i wejdzie w świadomy wiek, ma lęk przed komunikacją, nieśmiałość i lęk przed byciem wysłuchanym. Objawy rhinolalii wykryte we wczesnym dzieciństwie pozwalają na rozpoczęcie wczesnego leczenia z pozytywnym wynikiem terapeutycznym.

Powody pojawienia się

Rhinolalia może być spowodowana wpływem czynników negatywnych w okresie rozwoju wewnątrzmacicznego dziecka lub występuje w okresie samodzielnego życia danej osoby.

Wyróżnia się następujące główne przyczyny stanu patologicznego aparatu mowy:

• zakażenie ciała kobiety ciężarnej czynnikami zakaźnymi, które są przyczyną toksoplazmozy, świnki, różyczki, grypy, kiła (mikroorganizmy wirusowe i bakteryjne przenikają przez barierę łożyskową, po czym uszkadzają tkanki rozwijającej się płód);
• spożywanie napojów alkoholowych w czasie ciąży, palenia i zażywania narkotyków;
• życie w warunkach codziennego stresu, gdy kobieta w ciąży jest stale w stanie nerwowego przeciążenia, co negatywnie wpływa na rozwój wewnątrzmaciczny dziecka;
• obecność współistniejących chorób układu hormonalnego.

Udowodniono naukowo, że kobiety w ciąży mieszkające na terenach o niekorzystnych warunkach środowiskowych, w kontakcie z chemikaliami o toksycznej etiologii ryzyko posiadania dzieci z objawami nosorożce.

Rozwój rozszczepów twarzy przypada na 7-8 tydzień ciąży. To właśnie w tym okresie ciąży kobieta w ciąży musi zachować jak największą ostrożność.

Nabyte rhinolalia mogą być spowodowane przez migdałki gardłowe, skrzywioną przegrodę nosową lub łagodny lub rakowy guz w nosie kanały, włókniak nosogardzieli, przerost błony śluzowej, patologiczne powiększenie migdałków, urazy mechaniczne i uszkodzenia nosogardła.

Przyczynę zaburzeń w rozwoju aparatu mowy ustala się na podstawie wyników badania diagnostycznego pacjenta.

Diagnostyka

Proces diagnozowania rhinolalii przebiega w kilku etapach. Logopeda, neuropatolog dziecięcy, psycholog, defektolog, foniator, otolaryngolog, chirurg szczękowo-twarzowy, ortodonta zajmują się badaniem dziecka. Diagnostykę rhinolalia można warunkowo podzielić na medyczną i logopedyczną.

W pierwszym etapie badania pacjentowi przydziela się następujące rodzaje badań:

• Zdjęcie rentgenowskie kości twarzy i czaszki;
• rhinoskopia w celu określenia stanu funkcjonalnego kanałów nosowych;
• faryngoskopia;
• elektromiografia;
• Tomografia komputerowa mózgu w celu wykluczenia czynnika organicznego uszkodzenia ośrodków odpowiedzialnych za pełne funkcjonowanie aparatu mowy.

Pacjent musi zostać zbadany przez otolaryngologa i chirurga. Zwłaszcza jeśli rhinolalia ma wrodzoną etiologię, a jej występowanie jest spowodowane anomaliami rozwoju wewnątrzmacicznego.

Na etapie diagnostyki logopedycznej pacjent przechodzi następujące badania:

• test Gutzmanna;
• sprawdzanie poziomu pisania i czytania;
• badanie zdolności fonemicznych;
• badanie prozodycznych aspektów mowy;
• umiejętność poprawnej wymowy spółgłosek i samogłosek.

Efektem końcowym badania diagnostycznego jest przygotowanie planu leczenia z możliwym zastosowanie interwencji chirurgicznej, a także pracy korekcyjnej ze specjalistą w tej dziedzinie terapia mowy. Średni koszt kompleksowego badania to 7-8 tys. pocierać.

Kiedy iść do lekarza

Wizyta u lekarza powinna odbyć się w ciągu pierwszych 1-2 dni po stwierdzeniu u dziecka objawów rhinolalia.

Alarmującym objawem powinno być opóźnienie rozwoju mowy, brak aktywności fonetycznej w postaci reprodukcji dźwięku, wyraźny głos nosowy, rozmowa z kompilacją nieczytelnych fraz i zdań, obecność anomalii w rozwoju jamy ustnej i nosa kanały.

Pierwszymi specjalistami, którzy powinni zbadać dziecko, są pediatra i logopeda.

Następnie w diagnozę mogą być zaangażowani lekarze innych specjalistycznych specjalności. Opóźnienie wizyty u lekarza może spowodować powikłania, nieodwracalne zmiany w budowie anatomicznej podniebienia i jamy ustnej oraz pojawienie się kompleksów psychologicznych.

Współczesna medycyna pozwala na skuteczne leczenie operacyjne nieżytu nosa już w pierwszych dniach po urodzeniu dziecka. Zwłaszcza jeśli występowanie patologii wiąże się z anomaliami rozwoju wewnątrzmacicznego płodu.

Profilaktyka

Podstawowe środki zapobiegawcze powinny być podejmowane przez kobiety w ciąży. Prowadzenie zdrowego stylu życia, zgodnego z zaleceniami lekarza ginekologa, minimalizuje ryzyko urodzenia dziecka z objawami rhinolalii.

W takim przypadku należy przestrzegać następujących zasad zapobiegania:

• zrównoważyć dietę, jedząc tylko biologicznie zdrową żywność;
• powstrzymać się od picia napojów alkoholowych, palenia, zażywania narkotyków;
• chronić się przed skutkami stresujących sytuacji, zapobiegać przeciążeniu psychoemocjonalnemu;
• unikać kontaktu z chemikaliami o toksycznej etiologii;
• zapewnić organizmowi dobry odpoczynek, który powinien trwać co najmniej 8-9 godzin dziennie;
• przez cały okres ciąży zapewniać organizmowi umiarkowaną aktywność fizyczną (np na rozwój płodu pozytywnie wpływa chodzenie na świeżym powietrzu, wykonywanie gimnastyki ćwiczenia);
• nie podnosić przedmiotów ważących więcej niż 3 kg.

Pojawienie się wrodzonej odmiany rhinolalii może wiązać się nie tylko z negatywnym wpływem czynników środowiskowych, ale także ze słabą dziedzicznością. Mężczyzna i kobieta planujący urodzenie dziecka muszą oddać krew do badań genetycznych i predyspozycji do patologii jamy ustnej i kanałów nosowych.

Metody leczenia

Skuteczna terapia rhinolalii jest niemożliwa bez wyeliminowania wad aparatu mowy metodą interwencji chirurgicznej. Dopiero po przywróceniu prawidłowej budowy anatomicznej nosogardzieli logopeda zaczyna leczyć pacjenta.

Operacja

Istnieje kilka sposobów na skorygowanie nieprawidłowego rozwoju nosogardzieli za pomocą operacji.

W zależności od specyfiki stanu patologicznego aparatu mowy można zastosować następujące metody interwencji chirurgicznej:

• wytwarzanie i dalsza instalacja indywidualnego obturatora gardła, który eliminuje wady słabo rozwiniętego podniebienia, przywraca funkcjonalną aktywność jego mięśni;
• uranoplastyka, polegająca na przeprowadzeniu chirurgii plastycznej tkanek z zamknięciem rozszczepu podniebienia (jest to operacja wskazana dla dzieci urodzonych z rozszczepem podniebienia);
• cheiloplastyka do szycia rozszczepionej wargi (zespół rozszczepionej wargi);
• politomia nosa, mająca na celu chirurgiczne usunięcie migdałków;
• septoplastyka, której wynikiem jest wyrównanie skrzywionej przegrody nosowej (zabieg ma na celu przywrócenie prawidłowego krążenia powietrza i wyeliminowanie efektu nosa);
• usuwanie nowotworów zewnętrznych z wycięciem guzów łagodnych i onkologicznych.

Rhinolalia w logopedii to choroba, którą należy leczyć jak najwcześniej. Maksymalny efekt terapeutyczny operacji chirurgicznej osiąga się, jeśli został wykonany u dziecka przed osiągnięciem 3 roku życia.

Ćwiczenia logopedyczne

Po zakończeniu etapu leczenia chirurgicznego do pracy przystępuje logopeda.

W zależności od rodzaju rhinolalii można zastosować następujące rodzaje technik logopedycznych:

• automatyzacja samogłosek i spółgłosek, gdy dziecko odtwarza je kilkakrotnie w wyznaczonym czasie;
• rozwój słuchu fonemicznego, który odbywa się pod kierunkiem logopedy;
• uzupełnianie słownictwa poprzez codzienną naukę nowych słów;
• rozwój wydechu nosowego i ustnego, jeśli te funkcje były nieobecne przed operacją;
• nauka poprawnego tworzenia zdań i fraz;
• rozwój siły głosu, który był wcześniej tłumiony przez defekt aparatu głosowego.

W zależności od rodzaju rhinolalii w procesie przywracania normalnej mowy, ćwiczeń startu i lądowania można użyć igły, metronomu, dusiciela boa. Rodzaj treningu aparatu mowy dobierany jest indywidualnie przez logopedę.

Pomoc psychologiczna i psychoterapeutyczna

Świadczenie pomocy psychologicznej i psychoterapeutycznej ma na celu zapewnienie pacjentowi pewności siebie, nie boi się komunikowania z otaczającymi go ludźmi oraz podnosi jego samoocenę.

W tym celu psycholog prowadzi prace wyjaśniające, mówiąc, że operacja chirurgiczna i zajęcia z logopedą całkowicie przywróciły funkcje mowy bez oznak fonetyki nosowej i innej wady. Pomoc psychologiczna jest szczególnie ważna dla dorastających dzieci, które przeszły leczenie jako dorośli, mają kompleksy i lęk przed komunikowaniem się z otaczającymi je ludźmi.

Inne metody

Dodatkową metodą przywrócenia normalnych funkcji aparatu mowy jest wykonanie masażu blizn powstałych po operacji chirurgicznej.

Konieczne jest wykonywanie płynnych ruchów okrężnych, za pomocą których zapewniona jest poprawa lokalnego krążenia krwi, zapobiega się tworzeniu tkanki włóknistej. Średni czas trwania zabiegu fizjoterapeutycznego wynosi 15 minut. w dzień.

Możliwe komplikacje

W przypadku braku pełnej diagnozy i dalszego leczenia mającego na celu przywrócenie funkcji aparatu mowy, rozwój następujących powikłania i negatywne konsekwencje wywołane przez rhinolalia:

• pogorszenie mowy i przejście choroby do czwartego najcięższego etapu;
• całkowita utrata aktywności mowy z niemożnością budowania czytelnych fraz i zdań;
• potrzeba używania mimiki lub języka migowego;
• dalsze zmiany w budowie anatomicznej podniebienia lub innych części jamy ustnej i nosogardzieli;
• przerost polipów i innych nowotworów zewnętrznych, jeśli rhinolalia była spowodowana ich obecnością;
• pojawienie się poważnych kompleksów psychicznych z powodu strachu przed rozmową z ludźmi i panicznego strachu przed wyśmiewaniem;
• niemożność adaptacji społecznej, założenie rodziny, zatrudnienie do dobrej pracy;
• rozprzestrzenianie się przerzutów nowotworu złośliwego, jeśli początkowo wada aparatu mowy była spowodowana guzem w jamie ustnej lub nosowej.

Rhinolalia to odrębna choroba w logopedii, która charakteryzuje się upośledzeniem funkcji mowy z manifestacja oznak nasalizmu, stłumienie barwy głosu, nieprawidłowa reprodukcja dźwięków. Ta patologia może być wrodzona lub nabyta.

W większości przypadków rozwój choroby jest spowodowany wadami tworzenia wewnątrzmacicznego podniebienia, kanałów nosowych i krtani. Leczenie tej choroby obejmuje stosowanie metod chirurgicznych, zajęcia z logopedą i psychoterapeutą. Wraz z terminowym rozpoczęciem terapii rokowanie dotyczące przywrócenia mowy jest korzystne.

Film z rhinolaliami

Przyczyny i rodzaje rhinolalii: