Dysleksja. Co to jest w prostych słowach, choroba u dzieci, dorosłych, przyczyny

Dysleksja to cecha rozwoju intelektualnego dzieci z młodszej grupy wiekowej, co objawia się dużymi trudnościami w opanowaniu pisania i czytania. Główna przyczyna tych zaburzeń związana jest z szeregiem zaburzeń neurologicznych, które mają jego początek pod wpływem czynników zewnętrznych i wewnętrznych lub jest wynikiem negatywnych dziedziczność.

Dysleksja nie należy do kategorii chorób psychicznych. Większość dzieci, którym trudno jest pisać i czytać najprostsze słowa, ma całkowicie zrównoważoną psychikę, stabilną emocjonalnie i nie wykazuje objawów choroby psychicznej.

W procesie diagnozowania dzieci z objawami dysleksji stwierdzono, że pacjenci z tej kategorii mają współistniejące problemy związane z percepcją i przyswajaniem informacji. Jednocześnie dziecko z objawami tego zaburzenia może różnić się wskaźnikami wysokiego rozwoju intelektualnego, jest dobrze zorientowane w naukach ścisłych.

Pierwsze oznaki dysleksji pojawiają się na etapie szkoły podstawowej, kiedy dzieci zaczynają doskonalić pisanie, uczyć się liter i próbować czytać. Dziecko z tym zaburzeniem silnie wyróżnia się na tle ogólnego rozwoju rówieśników.

Objawy i oznaki

Dysleksja to zaburzenie neurologiczne, które można rozpoznać po jego wyglądzie. W prostych słowach są to dysfunkcjonalne zaburzenia w pracy poszczególnych ośrodków mózgu.

Należy pamiętać o tym fakcie dla wszystkich rodziców i nauczycieli, którzy biorą udział w procesie nauczania i wychowywania dzieci z podobnymi problemami. Poniższa tabela szczegółowo opisuje główne objawy dysleksji, na podstawie których diagnozuje się dziecko.

Oznaki dysleksji	Charakterystyka klinicznych objawów zaburzenia
Problemy z czytaniem	Dzieci z dysleksją mają normalny poziom rozwoju intelektualnego i mowy, ale jednocześnie z dużym trudem opanowują umiejętność czytania. W tym kierunku uczenia się dziecko może pozostawać daleko w tyle za kolegami z klasy. Ten objaw objawia się szczególnie wyraźnie, gdy konieczne jest czytanie dużych fragmentów, obserwowanie ekspresji i jasności mowy. Problemy z czytaniem mogą utrzymywać się przez długi czas, kiedy zgodnie ze wszystkimi wymogami programu szkolnego dziecko musi już w pełni te umiejętności opanować.
Postrzeganie informacji przedstawionych w formie listu	Dzieciom z dysleksją bardzo trudno jest dostrzec informacje zapisane na tablicy, stronach podręcznika lub bezpośrednio w zeszycie. Dziecko, które ma tego rodzaju zaburzenie, potrafi czytać prezentowane dane, ale jednocześnie trudno jest zrozumieć semantyczną treść pisanego. Chociaż podczas komunikacji werbalnej takie dzieci odbierają informacje nie gorzej niż ich rówieśnicy. To kryterium jest brane pod uwagę podczas diagnostyki różnicowej pod kątem możliwej obecności współistniejących chorób psychicznych i upośledzenia umysłowego.
Koordynacja ruchów	Dziecko z dysleksją jest bardzo niezdarne. Dzieci z tym zaburzeniem pozbawione są możliwości szybkiego planowania ruchów kończyn górnych i dolnych. Trudności w synchronizacji wszystkich elementów układu mięśniowo-szkieletowego wiążą się z występowaniem zaburzeń neurologicznych, które dotyczą kilku ośrodków mózgu jednocześnie. Próbując wykonać gwałtowny ruch, dziecko może się potknąć, uderzyć o krawędź biurka lub wypuścić książkę. Charakterystyczną cechą tego objawu jest to, że dzieci z dysleksją nie mają towarzyszących objawów porażenia mózgowego. Manifestacja obecnego zaburzenia jest ograniczona przez niezdarność.
Rozwój zdolności intelektualnych	Dzieci z dysleksją mają w pełni zachowaną inteligencję, interesują się otaczającym ich światem i prowadzą aktywny tryb życia. Jednocześnie następuje gwałtowny spadek aktywności funkcjonalnej ośrodków mózgu odpowiedzialnych za opanowanie ortografii, pisania i czytania.
Niewystarczający poziom samoorganizacji	Dziecko cierpiące na dysleksję jest bardzo słabo zorientowane w otaczającym go świecie. W niektórych przypadkach proces uczenia się wiąże się z całkowitą dezorganizacją. Dzieci z tym zaburzeniem mogą nie rozpoznawać słów, które przeczytały kilka sekund temu. zrozumieć, co przeczytali, lub natychmiast zapomnieć informacje zawarte w książce, ich własne tetrada. Istnieją poważne trudności z poziomem organizacji, które dotyczą samodzielnego przygotowania do procesu uczenia się. Dziecko nie jest zainteresowane odrabianiem prac domowych, czytaniem literatury, co musi być odrobione po lekcjach.
Nadpobudliwość	Obecność nadpobudliwości, a także zespołu zwiększonej uwagi, to kolejny charakterystyczny objaw dysleksji. Dzieci z tymi zaburzeniami neurologicznymi wymagają szczególnego podejścia ze strony kadry pedagogicznej i rodziców.

Dysleksja jest (trudno w prostych słowach scharakteryzować tę neurobiologiczną cechę mózgu) przejawem zespołu zaburzeń związanych z problemami w nauce pisania i czytania. Terminowe wykrycie tego zaburzenia jest możliwe poprzez ciągłą obserwację zachowania dziecka, jego próby studiowania literatury, a także opanowanie pisania.

W tym przypadku dysleksji towarzyszą również następujące objawy:

• podczas czytania dzieci często przecierają oczy, starają się odsunąć je na bok lub są nieustannie rozpraszane przez różne bodźce środowiskowe;
• dziecko trzyma podręcznik zbyt blisko oczu, zakrywa go, mruży oczy (choć nie ma chorób okulistycznych);
• dzieci z dysleksją charakteryzują się zwiększonym zmęczeniem, które pojawia się szczególnie szybko po rozpoczęciu czytania, a także opanowaniu pisania;
• dziecko pod każdą wymówką unika wypełniania zadań nauczyciela w ramach pracy domowej, unika czytania literatury, którą musi opanować samodzielnie;
• dzieci z dysleksją mogą studiować podręcznik tak, aby głowa była lekko odwrócona na bok, tak jakby jedno oko nie uczestniczyło w procesie czytania;
• gdy dziecko czyta, zaczyna pomijać poszczególne frazy, a czasem nawet nie zauważa całych fragmentów tekstu (przejaw tego objawu dysleksji nie jest celowym aktem unikania uczenia się, ale jest uważany za cechę neurologiczną zaburzenia);
• podczas czytania lub zaraz po zakończeniu tego procesu dzieci mogą uskarżać się na ciężkie ataki bóle głowy, które stopniowo ustępują wraz z resztą oczu i ośrodkami mózgu, które były stres;
• w połączeniu z problemami nauczania pisania i czytania dziecko ma trudności z zapamiętywaniem i samoidentyfikacja łatwo rozpoznawalnych kształtów geometrycznych (koło, kwadrat, prostokąt);
• zaraz po opanowaniu pisania, będąc na etapie wczesnego rozwoju psycho-emocjonalnego, zaczyna pisać słowa od tyłu, nie zdając sobie sprawy, że te działania są złe;
• poziom techniki i szybkość czytania nie odpowiadają wiekowi i rozwojowi umysłowemu dziecka.

Dzieci z dysleksją, które opanowały pisanie, mają bardzo słabe pismo ręczne. Patrząc na notatnik takiego dziecka, można zauważyć, że wszystkie słowa i litery znajdują się na różnych wysokościach, pełzając po sobie. Dziecko z dysleksją prawie zawsze ma bardzo słaby charakter pisma, którego nie można poprawić.

Wiele dzieci nie może nawet zrozumieć, o co proszą ich rodzice lub nauczyciele. Bardzo ważne jest, aby powyższe objawy zaburzenia neurologicznego były diagnozowane we wczesnych stadiach ich manifestacji.

Powoduje

Dysleksja to (w prostych słowach zaburzenie to stwarza wrażenie, że dziecko jest bardzo zaniedbane) indywidualna charakterystyka rozwoju ośrodków mózgu dzieci należących do młodszego wieku Grupa.

Liczne badania naukowe z wykorzystaniem MRI i metod neuroobrazowania wykazały, że czynniki o charakterze neurobiologicznym leżą u podstaw trudności w nauce pisania i czytania u dzieci.

Niektóre ośrodki w mózgu tych dzieci są mniej funkcjonalne. Ponadto działają bez oznak zaburzeń patologicznych. Wyraźny spadek wydajności wpływa na tylny segment lewego środkowego zakrętu, który znajduje się w okolicy skroniowej mózgu.

Struktura tkanek mózgowych, które charakteryzują się mniejszą aktywnością funkcjonalną, mają również znacznie mniejszą gęstość. Czynniki te negatywnie wpływają na zdolność dziecka do opanowania czytania i pisania.

Jednocześnie dysfunkcjonalne zaburzenia tej części ośrodkowego układu nerwowego mogą utrzymywać się u dorosłych, którzy cierpieli na dysleksję w dzieciństwie, ale nie otrzymali wysokiej jakości pomocy od nauczycieli i lekarzy.

Ze względu na fakt, że główna przyczyna rozwoju dysleksji jest związana z osobliwościami rozwoju mózgu, większość naukowcy i lekarze są skłonni wierzyć, że to zaburzenie jest dziedziczne od rodziców do dzieci.

W 1917 r. Anglik J. Hinshelwood przeprowadził badania nad trudnościami w uczeniu się dzieci z objawami dysleksji. Efektem jego działalności naukowej jest odkrycie powtarzających się faktów narodzin dzieci z dysleksją, które mają bliskich krewnych z podobnymi problemami rozwojowymi.

Pierwsze badania podstawowe w tym kierunku przeprowadził w 1950 r. dr B. Hallgrena. Zgodnie z wynikami eksperymentu naukowego potwierdzono fakt przekazywania skłonności do dysleksji wraz z informacją genetyczną. W 55% przypadków przyczyną tego zaburzenia neurologicznego jest negatywna dziedziczność.

W trakcie przeprowadzania molekularnej diagnostyki genetycznej materiału biologicznego osób z objawami dysleksji udało się wyizolować gen odpowiedzialny za rozwój zaburzeń neurobiologicznych w strukturze mózg. Obecnie naukowcy są świadomi obecności 4 zmutowanych genów, które są związane z dysleksją.

Naruszenie procesu przekazywania informacji genetycznej prowadzi do patologii migracji neuronów w strukturze kory mózgowej. Bardziej szczegółowe badania wykazały, że wyizolowane geny DYX1C1 i DCDC2 są bezpośrednio spokrewnione z rzęskami. W związku z tym genetycy nie wykluczają faktu, że dysleksję można przypisać kategorii takich chorób dziedzicznych, jak ciliopatie.

Dysleksja to (w prostych słowach ta trudność w nauce wpływa na jakość życia dziecka) zmniejszenie gęstości kory mózgowej w kości skroniowej. To zaburzenie neurologiczne może wystąpić nie tylko z powodu złej dziedziczności, ale także ze względu na negatywny wpływ następujących czynników:

• naruszenie równowagi fizjologicznej między półkulami mózgu;
• ukryta leworęczność;
• cechy czynnościowej aktywności ośrodkowego układu nerwowego związane z brakiem zdolności organizmu do jednoczesnego używania dwóch półkul mózgowych.

Dysleksja to zaburzenie neurologiczne, które należy zdiagnozować jak najwcześniej. Dlatego rodzice dziecka, u których występują objawy tego zaburzenia rozwojowego mózgu, powinni zwrócić się o pomoc do specjalisty. Jednocześnie nie ma znaczenia, jaki skutek przyczyny doprowadził do takiego problemu.

Diagnostyka

Dysleksja jest (w prostych słowach ta cecha rozwoju umysłowego dziecka może zostać wykryta przez psychoterapeutę) wynikiem zbyt wolnej pracy ośrodków mózgu. Diagnozę tego zaburzenia przeprowadza specjalista ds. rozwoju korekcyjnego u dzieci z objawami zaburzeń dyslektycznych.

Może to być również psycholog dziecięcy z dużym doświadczeniem praktycznym w pracy z pacjentami tej kategorii. Wszystko zależy od objawów klinicznych. Proces badania obejmuje obowiązkowe badanie okulistyczne w celu wykluczenia czynnika choroby oczu. W przypadku braku tych patologii dziecko przechodzi specjalne testy.

Terapeuta dysleksji uczęszcza na zajęcia z pacjentem. Lekarz w ścisłej współpracy z nauczycielem ocenia szybkość i technikę czytania dziecka. Lekarz siada przy osobnym stoliku, aby jego obecność nie krępowała innych dzieci. Lekcja odbywa się w całkowicie znajomym środowisku.

Na podstawie wyników obserwacji specjalista wyciąga odpowiednie wnioski. W fazie testowania nauczyciel może poprosić dziecko o napisanie na tablicy określonego słowa lub kilku słów. zdania, albo opowiedz własnymi słowami, co zostało napisane we fragmencie, który przeczytał kilka minuty temu.

Kolejnym krokiem w badaniu pacjenta z objawami dysleksji jest ocena jego rozwoju psychoemocjonalnego i psychicznego. Specjalista zajmujący się leczeniem tego zaburzenia sporządza raport diagnostyczny, który zawiera obiektywne informacje naNastępujące pytania:

1. Czy dziecko zachowuje inteligencję, czy też widać wyraźne oznaki upośledzenia umysłowego?
2. Czy znalazłeś niezadowalające umiejętności czytania i pisania?
3. Czy odczytywane informacje są zrozumiałe?
4. Kiedy dziecko czyta, czy zdarzają się rażące błędy, czy też odgaduje poszczególne słowa, wymyśla frazy?
5. Czy trudności powtarzania dotyczą tylko przeczytanego tekstu, czy pacjent nie jest w stanie opowiedzieć żadnych innych informacji z życia?
6. Czy dziecko ma problemy z pisaniem prostych słów, które musi znać ze względu na program szkolny, a także wiek?
7. W tekście, który podlega opracowaniu diagnostycznemu, znajduje się duża liczba błędów, dozwolone podczas kopiowania z tablicy lub podręcznika lub przestrzegane są większość reguł gramatycznych, pisownia?
8. Czy pacjent ma oznaki zwiększonej emocjonalności?
9. Czy dziecko ma dobre pismo ręczne, czy też pisze tak, że ledwo rozróżnia litery i słowa?
10. Praca domowa jest odrabiana na czas, czy są poważne problemy z samodzielną organizacją tego procesu?
11. Czy dziecko ma zwiększoną wrażliwość układu nerwowego, czy nie?
12. Czy podczas obserwacji pacjenta występowały przejawy jego nadmiernej drażliwości i impulsywności w odpowiedzi na prośby nauczyciela lub w procesie komunikowania się z rówieśnikami?
13. Czy dziecko ma dobrze zsynchronizowane wszystkie ruchy układu mięśniowo-szkieletowego, czy też występują oznaki niezdarności?

Pacjenci z dorosłej grupy wiekowej cierpiący na dysleksję wyróżniają się podwyższonym poczuciem sprawiedliwości i wyraźnym smakiem estetycznym.

Podczas diagnozowania tego schorzenia neurologicznego szczególną uwagę zwraca się na ruchomość kończyn górnych. Pacjenci z dysleksją mają specjalny uchwyt na długopis lub ołówek. Na przykład, trzymając te artykuły papiernicze znacznie większą lub mniejszą liczbą palców.

Metody leczenia

Terapię dysleksji uważa się za najskuteczniejszą, jeśli zostanie podana przed ukończeniem przez dziecko 10 roku życia. Zasadą leczenia tego zaburzenia neurologicznego jest organizacja gier rozwojowych, ćwiczeń, w których biorą udział dzieci i specjalista w zakresie korekcji zaburzeń dyslektycznych.

Modelowanie liter z plasteliny

Aby wykonać to ćwiczenie z gry, będziesz potrzebować plasteliny i deski do rzeźbienia. Nauczyciel pokazuje dziecku określoną literę lub słowo, a następnie prosi o uformowanie ich z plasteliny.

Jednocześnie, aby poprawić rozwój pamięci wzrokowej, ostentacyjnie wykonuje się rzeźbienie różnymi kolorami. Uważa się, że ta metoda pozwala dziecku poszerzyć swoje słownictwo, zapamiętać więcej liter, co pozytywnie wpływa na proces opanowania czytania.

Przekreślone litery

To ćwiczenie mające na celu zwalczanie przejawów dysleksji odbywa się zgodnie z następującym algorytmem działań:

1. Specjalista od korekcji dysleksji pokazuje pacjentce list.
2. Następnie dziecko musi znaleźć odpowiednią literę na wstępnie opracowanej liście, a następnie ją skreślić.
3. Następnie specjalista przystępuje do studiowania następnego listu.

To zabawne ćwiczenie pozwala dziecku na zapamiętanie alfabetu, którego znajomość jest niezbędna do szybkiego i poprawnego odczytania słów. Tę lekcję można przeprowadzić w ramach terapii grupowej.

Pisanie słowa

Ćwiczenie z pisania słowa pozwala rozwinąć ośrodki w mózgu dziecka odpowiedzialne za czytanie i pisanie.

Organizacja tej metody terapii jest następująca:

1. Przy tablicy jest korektor dysleksji.
2. Dziecko siedzi przy biurku z otwartym zeszytem. Powinien mieć w rękach długopis lub ołówek.
3. Specjalista zapisuje słowo na tablicy, pozostawiając 1 literę niedokończoną.
4. Dziecko jest zobowiązane do napisania podobnego słowa we własnym zeszycie, dodając brakującą literę.

Ponadto dzieci mogą podejść do tablicy i dokończyć słowo bez zapisywania go w zeszycie. Specjalista ds. rozwoju dziecka samodzielnie określa kolejność lekcji.

Możliwe konsekwencje i komplikacje

Dysleksja jest zaburzeniem neurobiologicznym pochodzenia, które musi zostać skorygowane w odpowiednim czasie.

W przeciwnym razie na osobę czekają następujące konsekwencje:

• utrzymujące się problemy z czytaniem;
• słabe i nieczytelne pismo ręczne, a także znaczne problemy z pisaniem słów zawierających dużą liczbę liter;
• niemożność zrozumienia znaczenia czytanego tekstu;
• obniżona samoocena;
• rozwój kompleksu niższości;
• występowanie towarzyszących problemów psychologicznych;
• niemożność uzyskania wysokiej jakości wykształcenia zawodowego;
• karę na wykonywanie prostej pracy fizycznej, w której nie są wymagane umiejętności czytania i pisania.

Dysleksja to zaburzenie neurologiczne, którego pierwsze objawy występują u dzieci w młodszej grupie wiekowej.

Symptomatologia tej dysfunkcji mózgu wyraża się w pojawieniu się istotnych problemów z rozwojem czytania i pisania nawet najprostszych słów. Dziecko z dysleksją nie pamięta słów, czyta powoli i nieczytelnie, odgaduje pewne fragmenty tekstu.

W tym samym momencie ośrodki mózgu nie są w stanie zapamiętać informacji, które zostały przeczytane przez 1-2 minuty. plecy. Dysleksja nie jest chorobą psychiczną, ale w przypadku braku wykwalifikowanego leczenia jej konsekwencje pozostają z osobą do końca życia.

Filmy o dysleksji

Objawy dysleksji u dorosłych: