Rodzaje temperatury ciała człowieka: gorączkowa, podgorączkowa, gorączkowa

Temperatura ciała - złożony wskaźnik ludzkiego ciała. Jego rodzaje zależą od wielu czynników: wieku, stanu zdrowia, pory dnia. Wszelkie odstępstwa od normy mogą wskazywać na rozwój patologii układów wewnętrznych lub narządów.

Rodzaje temperatur u ludzi, ich cechy

Rodzaje temperatury ciała ludzkiego mają wiele cech. Wszelkie odchylenia od normy mogą wskazywać na rozwój procesów patologicznych w ciele.

Na temperaturę wpływają następujące czynniki:

• tożsamość płciowa (płciowa);
• obecność ciąży;
• warunki dobrego samopoczucia i zdrowia;
• wpływ na organizm człowieka czynników zewnętrznych.

Istnieje kilka głównych rodzajów temperatury ciała:

• niski - mniej niż 35 ° C;
• normalny - 36... 37 ° С;
• podgorączkowy - 37... 38 ° C;
• gorączkowy - 38... 39 ° C;
• gorączkowy - 39... 40 ° C;
• hipergorączkowy - powyżej 41 ° C.

Również temperaturę ciała można klasyfikować według stanu zdrowia i samopoczucia osoby. W hipotermii wartość zwykle nie przekracza 35 ° C. Normalna temperatura to 35 ° C... 37 ° C. W przypadku hipertermii obserwuje się skok temperatury do 38 ° C i więcej. Przy gorączce zachowane są mechanizmy termoregulacyjne organizmu, ale temperatura jest nadal podwyższona.

Niska i niska temperatura

Temperatura jest uważana za element homeostazy. Charakteryzuje się reżimem okołodobowym (okołodobowym). Temperatura w różnych częściach ciała może się różnić w zależności od procesów fizjologicznych zachodzących w ciele.

Za główną przyczynę spadku temperatury można uznać załamanie termoregulacji, które nastąpiło na tle przepięcia.

Jeśli temperatura spadnie do 30-35 ° C, istnieje duże ryzyko wystąpienia piloerekcja i drżenia mięśni. U osoby z obniżoną częstością pocenie się zmniejsza się, zastawki żylne otwierają się, krew jest redystrybuowana do żył głębokich. Zmniejsza się wolumetryczna prędkość przepływu krwi przez skórę. Wahania temperatury występują z wielu powodów. Należą do nich czynniki endogenne i egzogeniczne.

Wewnętrzne powody obniżenia jakości:

• starość, charakteryzująca się upośledzeniem wymiany ciepła;
• urazowe uszkodzenie mózgu (niezależnie od rodzaju);
• zatrucie alkoholowe, pokarmowe, narkotykowe;
• pęknięcie wewnętrznych naczyń krwionośnych;
• ciąża;
• niewydolność kory nadnerczy;
• niedobór żelaza;
• długotrwały brak snu, przeciążenie psycho-emocjonalne, charakteryzujące się chronicznym zmęczeniem;
• dystonia neurokrążeniowa lub zespół asteniczny;
• niedoczynność tarczycy;
• stan niedoboru odporności;
• niewłaściwe odżywianie.

Czynniki egzogenne obejmują hipotermię. Podczas silnych wiatrów lub wysokiej wilgotności powietrza człowiek odczuwa dreszcze.

Charakterystyczne objawy obniżenia temperatury ciała człowieka to:

• obniżenie ciśnienia krwi;
• szybki, słaby puls;
• silne zawroty głowy;
• zwiększona senność;
• lekki letarg;
• drżenie, dreszcze;
• przebarwienia skóry;
• słabość, letarg;
• utrata siły, złe samopoczucie.

Jeśli temperatura człowieka spadła, oddychanie staje się płytkie.

Normalna

Rodzaje temperatury ciała człowieka charakteryzują się szeregiem warunków. Wartość może się różnić w zależności od wieku pacjenta. Temperatura jest mierzona pod pachą.

Górne granice:

• osoby starsze powyżej 65 lat - 36,2 ° C;
• mężczyźni i kobiety do 45 lat - 36,7 ° C;
• młodzież poniżej 18 lat - 36,6 ° C;
• dzieci od 3 do 6 lat - 37 ° С;
• dzieci od 1 do 3 lat - 37,4 ° C;
• dzieci do 6 miesięcy - 37,4 ° C;
• noworodki - 36,7 ° C.

Wartości mogą się różnić w zależności od sposobu pomiaru temperatury. Jeśli odchylenie od normy nie przekracza 1-2 ° C, nie ma powodu do niepokoju. Niewielki wzrost może wskazywać na krótkotrwałą awarię systemu regulacyjnego.

Podgorączkowy

Stan podgorączkowy występuje z powodu negatywnego wpływu środka drażniącego na organizm ludzki. Stan jest trudny dla dzieci. Temperaturę podgorączkową (nie wyższą niż 37,9-38 ° C) obserwuje się również u dorosłych. Może utrzymywać się przez długi czas.

Istnieje kilka głównych rodzajów stanów patologicznych, które nie są związane ze stanem zapalnym. Niezakaźna gorączka występuje z uszkodzeniem mózgu, obrzękiem lub krwotokiem.

Stan ten obserwuje się również na tle nerwic i przeciążenia psycho-emocjonalnego. Stan podgorączkowy może wystąpić z silnym bólem lub na tle długotrwałego stosowania antybiotyków, xatin.

Stan gorączkowy ma najczęściej charakter zakaźny. U 70% pacjentów ze stanem podgorączkowym choroby, którym towarzyszy proces zapalny, są uważane za przyczynę pogorszenia samopoczucia.

Klasyfikacja:

Powaga	Indeks
Wysoka	Do 38 ° С
Niski	37,5...37,9°C

Podwzgórze odpowiada za termoregulację. Zakłócenie aktywności tej części mózgu może wywołać długotrwały i utrzymujący się stan podgorączkowy.

Za główne przyczyny rozwoju stanu patologicznego uważa się choroby niezapalne i zapalne.

Pierwsza kategoria obejmuje:

• gorączka psychogenna, która powstała na tle pobytu pacjenta w przedłużającej się sytuacji stresowej;
• astma oskrzelowa;
• niedobór żelaza (przewlekła anemia);
• zespół astenoneurotyczny;
• nadczynność tarczycy;
• zespół napięcia przedmiesiączkowego;
• zespół podwzgórza;
• termonerwica;
• dystonia neurokrążeniowa.

Patologie, które mogą wywołać wzrost temperatury do wartości podgorączkowych:

• zakażenia oportunistyczne związane z AIDS (w tym zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis);
• nowotwory złośliwe i łagodne (w tym ostra białaczka, rak żołądka, hipernerczak i chłoniak);
• patologia etiologii immunologicznej (reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, wrzodziejące niespecyficzne zapalenie jelita grubego, marskość wątroby, przewlekłe zapalenie wątroby, choroba Leśniowskiego-Crohna);
• mononukleoza zakaźna;
• uszkodzenie ciała przez robaki (trichocefaloza, glistnica, diphyllobothriasis);
• choroby przenoszone drogą płciową (w tym kiła i rzeżączka);
• infekcje określonego typu (toksoplazmoza, bruceloza);
• choroby układu oddechowego (w tym gruźlica);
• choroby charakteryzujące się zapaleniem pęcherza, płuc, oskrzeli, pęcherzyka żółciowego, zatok, uszu, zębów i migdałków.

Oprócz wzrostu temperatury do wartości podgorączkowych pacjenci skarżą się na szybkie zmęczenie i osłabienie.

Przy gorączkach o etiologii zakaźnej pojawiają się charakterystyczne oznaki zatrucia:

• pogorszenie stanu zdrowia;
• odmowa (częściowa lub całkowita) jedzenia;
• zaburzenia snu;
• zwiększona potliwość (szczególnie w nocy).

Obserwuje się zaburzenia tła psycho-emocjonalnego: osoba staje się drażliwa.

Zespół objawów może się różnić w zależności od choroby:

• przy wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego temperaturze towarzyszą luźne stolce ze śluzem, krwią i ropą, silny ból w okolicy nadbrzusza;
• z toksoplazmozą temperaturze towarzyszy drażliwość, ból głowy, zaburzenia snu, osłabienie, skurcze stawów i mięśni;
• z zaostrzeniem przewlekłego zapalenia trzustki pacjenci skarżą się na zaburzenia stolca, wymioty, nudności i wzdęcia.

Stan podgorączkowy jest również charakterystyczny dla mięsaka limfatycznego, białaczki limfocytowej, sarkoidozy, tocznia rumieniowatego układowego i sepsy.

Gorączkowy

Rodzaje temperatury ciała człowieka to indywidualna koncepcja. Gorączkowa temperatura ciała charakteryzuje się wzrostem wskaźników do 39 ° C. Stan pacjenta pogarsza się, może on skarżyć się na przyspieszony oddech, tachykardię, bóle głowy i gorączkę.

Główne przyczyny pojawienia się gorączki to:

• Przeziębienia. Kiedy wirusy dostają się do ludzkiego ciała, temperatura gwałtownie wzrasta. Okres prodromalny jest zwykle krótki. Potem pojawia się gorączka: osoba odczuwa chłód, a następnie przekrwienie. Oczy zaczynają świecić, naczynia spojówki często pękają. Gorączka może trwać do 5 dni.

• Zakaźna mononukleoza. Okres inkubacji patologii wynosi 7-10 dni. Okres prodromalny charakteryzuje się bólami stawów i kości, silnym zmęczeniem. Jeśli pacjent ma obniżoną odporność, wskaźniki mogą osiągnąć 40-41 ° C. Osoba skarży się na trudności w połykaniu i ból gardła. Węzły chłonne mogą się powiększać. Gorączka utrzymuje się przez 7-14 dni.
• Choroby o charakterze bakteryjnym. Mikroorganizmy chorobotwórcze wchodzące do krążenia ogólnoustrojowego przyspieszają produkcję cytokin, które negatywnie wpływają na podwzgórze.

Temperatura gorączkowa ma charakter falowy (naprzemiennie temperatura normalna i podwyższona). Chorobom towarzyszy utrata apetytu, wyczerpanie, upośledzenie połykania, oddychania i wypływ moczu (w zależności od rodzaju patologii).

• Ostry zespół brzucha. Na tle rozwoju procesu zapalnego w jamie brzusznej synteza pirogenów ulega przyspieszeniu. Substancje pochodzenia wirusowego lub bakteryjnego szybko dostają się do krwiobiegu i spowalniają proces termoregulacji.

Z „ostrym brzuchem” pacjenci skarżą się na drżenie, dreszcze i wahania temperatury. Objawy towarzyszące obejmują różne zaburzenia dyspeptyczne (silny ból w okolicy nadbrzusza, zaburzenia stolca, napady nudności i wymiotów).

• Choroby o charakterze neurologicznym. Kiedy mózg jest uszkodzony, praca podwzgórza zostaje zakłócona. U pacjentów temperatura wzrasta do 40... 41 ° C. Skarżą się na utrzymujące się bóle głowy. Stan pacjenta pogarsza się wraz z postępem choroby. Występują oznaki zapalenia mózgu i ropnego zapalenia opon mózgowych (senność, halucynacje, majaczenie).

U dzieci podczas ząbkowania temperatura wzrasta do wartości gorączkowych. Gorączkę mogą powodować leki przeciwpadaczkowe (karbamazepina, fenytoina) oraz psychostymulanty (w tym kokaina i amfetamina).

Gorączkowy

Gorączkę obserwuje się wraz z rozwojem procesów zapalnych w ciele. Najczęściej wskaźniki wahają się w zakresie 40... 40,9 ° C.

Patologie typu zapalnego rozwijają się na tle przenikania do organizmu bakterii chorobotwórczych i wirusów. Gorączka wymaga leczenia farmakologicznego: leki są przepisywane po zbadaniu pacjenta i zidentyfikowaniu przyczyny rozwoju hipertermii.

Obejmują one:

• nieżyt żołądka i jelit;
• mononukleoza;
• zapalenie opon mózgowych;
• ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych;
• grypa.

Choroby o etiologii zakaźnej charakteryzujące się gorączką obejmują:

• zapalenie gardła;
• gruźlica;
• zapalenie płuc;
• szkarlatyna;
• ospa wietrzna;
• Odra;
• Kłębuszkowe zapalenie nerek;
• odmiedniczkowe zapalenie nerek;
• kandydoza;
• rzeżączka;
• chlamydia;
• opryszczka narządów płciowych;
• czerwonka;
• malaria;
• wąglik;
• cholera;
• plaga.

Główne objawy gorączki to szybkie pogorszenie samopoczucia.

Pacjent często ma charakterystyczne oznaki zatrucia organizmu: osoba odmawia jedzenia, jego wydajność spada, rozwija się światłowstręt. Pacjent może skarżyć się na bóle mięśni, kości i stawów. Gorączce towarzyszy również przyspieszone tętno i przyspieszony oddech. Ryzyko wystąpienia wymiotów i nudności jest wysokie.

Nadgorączkowe

Rodzaje temperatury ciała człowieka obejmują typ nadgorączkowy. Zaburzenia termoregulacyjne charakteryzują się złym samopoczuciem, bólem mięśni i migreną. Zwykle występuje w chorobach o etiologii zakaźnej i wirusowej. W temperaturze hipergorączkowej wskaźniki wzrastają do 41 ° C.

Główne powody jego rozwoju to:

• zaostrzenie patologii przewlekłego przebiegu;
• choroby o charakterze wirusowym (ARVI, grypa);
• patologie autoimmunologiczne;
• astenia powirusowa;
• rozwój procesów zapalnych i obrzęków;
• zaburzenia psychoemocjonalne;
• wzrost złośliwych i łagodnych nowotworów;
• patologia układu oddechowego;
• zaburzenia czynnościowej czynności tarczycy;
• gorączka spowodowana lekami;
• toksoplazmoza;
• Wirusowe zapalenie wątroby;
• patologia układu moczowego i krążenia;
• ropień i martwica tkanek, narządów wewnętrznych;
• choroby o charakterze wenerycznym;
• infekcje, które rozwijają się w organizmie w okresie rehabilitacji po operacji.

Nadmierna gorączka jest stanem raczej zagrażającym życiu pacjenta. Najczęściej wskazuje na krwotok śródczaszkowy lub posocznicę. Nadmierna gorączka u dzieci wskazuje na enterowirusa lub odrę. Objawy towarzyszące to majaczenie, gorączka i skurcze naczyń.

Hipotermia

Hipotermia charakteryzuje się spadkiem wskaźników temperatury do 35 ° C i poniżej.

Rozważane są główne przyczyny stanu patologicznego:

• znieczulenie ogólne lub regionalne;
• przedłużona ekspozycja na wodę lub chłodnię;
• dożylne podawanie produktów krwiopochodnych lub zimnych roztworów.

Zagrożone są:

• osoby systematycznie nadużywające alkoholu;
• dzieci;
• starsi pacjenci;
• unieruchomionych (z powodu urazu, zaburzeń krążenia w mózgu) lub nieprzytomnych.

Hipotermia patologiczna zwykle występuje z hipotermią. Terapeutyczne (sztuczne) obniżenie temperatury służy do zapobiegania niedokrwiennemu uszkodzeniu tkanek miękkich z powodu upośledzenia krążenia.

Główne wskazania do stosowania to:

• zatrzymanie akcji serca;
• gorączka typu neurogennego, która powstała na tle urazów mózgu;
• uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego;
• udar;
• niedotlenienie u noworodków.

Hipotermię można warunkowo podzielić na kilka typów:

• ciężki - 27 ° C i poniżej;
• średnia - 32... 27 ° С;
• światło - 36... 32 ° С.

W ciężkiej hipotermii organizm pacjenta traci zdolność do biernego i samodzielnego rozgrzewania się.

Charakterystyczne oznaki spadku wskaźników temperatury obejmują:

• przyspieszone tętno;
• zaburzenie oddychania;
• mimowolne skurcze mięśni;
• apatia;
• dezorientacja w przestrzeni i czasie;
• zwiększona senność.

Poziom glukozy we krwi wzrasta podczas hipotermii. Ryzyko skurczów naczyniowych jest wysokie.

Najczęstsze objawy u pacjentów z ciężką hipotermią to:

• migotanie przedsionków;
• bradykardia;
• ataki astmy występujące na tle zmniejszenia częstotliwości ruchów oddechowych;
• obniżenie ciśnienia krwi;
• wielomocz;
• brak reakcji na światło i inne bodźce;
• brak odruchów ścięgnistych i stawowych.

W ciężkiej hipotermii pacjent może zapaść w śpiączkę.

Hipertermia

Hipertermia występuje na tle zaburzeń mechanizmów termoregulacyjnych. Wraz ze wzrostem wskaźników temperatury rozszerzają się duże i małe naczynia krwionośne, oddech człowieka przyspiesza, pot zaczyna szybciej parować.

Endogenne przyczyny hipertermii obejmują:

• długotrwałe stosowanie agonistów adrenergicznych i antycholinergicznych;
• naruszenie procesów fosforylacji i utleniania w mitochondriach;
• wzrost produkcji ciepła spowodowany tonicznym napięciem włókien mięśniowych, które występuje podczas zatrucia lub tężca;
• przyspieszenie metabolizmu w chorobach przysadki mózgowej, nadnerczy lub tarczycy;
• stymulacja ośrodków korowych, która powstała na tle choroby psychicznej, reakcji histerycznych lub różnych czynników psychotraumatycznych.
• długotrwałe stosowanie leków stymulujących metabolizm;
• uszkodzenie ośrodków termoregulacyjnych zlokalizowanych w mózgu (na tle choroby zakrzepowo-zatorowej, zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego, urazu czaszkowo-mózgowego lub krwotoku).

Egzogenne przyczyny rozwoju hipertermii obejmują:

• przedłużony pobyt w słabo wentylowanym pomieszczeniu;
• noszenie odzieży utrudniającej przenoszenie ciepła;
• zostań w wannie, saunie przez długi czas.

Oprócz wzrostu wskaźników temperatury do poziomu krytycznego, hipertermii towarzyszą następujące objawy:

• utrata słuchu;
• splątanie, drgawki, majaczenie, halucynacje;
• krótkotrwała amnezja;
• chwiejny chód;
• „Uderzenia gorąca”, „odpływ”, przekrwienie;
• nudności wymioty;
• zawroty głowy, muchy przed oczami, migrena;
• przyspieszone tętno;
• zwiększona potliwość.

W przypadku hipertermii skóra staje się blada lub odwrotnie, różowa (w zależności od charakteru objawów zewnętrznych).

Gorączka

Rodzaje temperatury ciała, jako wskaźnik stanu danej osoby, są uważane za biomarkery. Gorączka, jako zespół kliniczny, występuje na tle przenikania wirusów i bakterii do organizmu ludzkiego.

Przyczynami wystąpienia są również:

• odwodnienie;
• szok termiczny;
• uraz mechaniczny.

Czasami gorączka może być spowodowana zatruciem organizmu.

Rozwija się również na tle wielu patologii:

• chłoniak;
• zawał mięśnia sercowego;
• reumatoidalne zapalenie stawów;
• choroba nerek;
• toksykoza.

Charakterystyczne objawy stanu gorączkowego to:

• przekrwienie;
• bół głowy;
• bolące kości;
• pragnienie;
• dreszcze;
• dreszcz;
• zwiększona potliwość;
• utrata apetytu;
• pomieszanie świadomości;
• zachwycać się.

Pacjent staje się rozdrażniony. Stan jest niezwykle niebezpieczny: przy gorączce, oprócz wzrostu temperatury, może wystąpić zespół mózgu, krwotoczny i oponowy. Ryzyko rozwoju neurotoksykozy jest wysokie.

Temperatura ludzkiego ciała jest normalna

Odczyty temperatury mogą się różnić w zależności od płci, wieku i stanu pacjenta:

Kategoria pacjenta	Wskaźniki
Nowo narodzony	36,3 ° C
Dzieci (do 14 lat)	36,1...36,6°C
Nastolatki (14-18 lat)	36,6... 36,8 ° C
Dorosłe kobiety (18-45 lat)	35... 37 ° C
Dorośli mężczyźni (18-45 lat)	36... 37 ° C
Starsi mężczyźni (powyżej 65 lat)	36... 37,3 ° C
Starsze kobiety (powyżej 65 lat)	35...37,4°C
Kobiety w ciąży	36,5...37,2°C

W okresie menopauzy może wystąpić niewielki wzrost wskaźników temperatury o 1-1,5 jednostki. (do 37-37,5°C).

Jak prawidłowo zmierzyć temperaturę?

Możesz zmierzyć temperaturę termometrem. Jest to dość dokładna metoda (możliwe są niewielkie wahania 0,1 ° C). Dużą popularnością cieszą się również termometry cyfrowe – te niewielkie urządzenia elektroniczne błyskawicznie mierzą temperaturę.

Na rynku dostępne są również bezdotykowe termometry na podczerwień. Temperatury można mierzyć pod pachą, ustami lub odbytnicą. Eksperci zalecają mierzenie wskaźników rano (7.00-8.00) i wieczorem (17.00-21.00).

Jeśli dana osoba używa termometru rtęciowego do pomiaru, należy go wstrząsnąć przed użyciem. Za pomocą metalowego końca pod pachą umieszcza się termometr lub urządzenie cyfrowe i naciska ręką przez 5-10 minut.

Jeśli temperatura jest mierzona w jamie ustnej lub odbytnicy, należy dokładnie zdezynfekować termometr przed użyciem. Urządzenie umieszcza się w odbytnicy na 3-5 minut, w jamie ustnej na 60-90 sekund.

Po zabiegu termometr można umieścić w roztworze chloraminy (2%) na 5 minut. Urządzenie należy przechowywać w plastikowej tubie. Powyższe metody są uważane za najdokładniejsze.

Rodzaje temperatury ciała, jako złożone wskaźniki termoregulacji, to biomarkery. W większości przypadków osoba z rozwojem stanu podgorączkowego lub gorączkowego skarży się na pogorszenie samopoczucia. Wysoka temperatura może być obniżona tylko za pomocą leków.

Wideo temperatury

Rodzaje temperatury ciała człowieka: