Masa erytrocytów. Służy w jakim celu, co to jest, gdzie kupić, wskazania

Czerwone krwinki to czerwone krwinki powstałe po oddzieleniu ich od osocza w trakcie badań laboratoryjnych. Jest zbierany natychmiast po oddawanie krwi przez dawców i jest stosowany w leczeniu przewlekłej, ostrej anemii i innych chorób.

Zakres masy erytrocytów, wskazania

Masa erytrocytów (EM) jest przepisywana w celu zapobiegania anemii, lepszego dotlenienia krwi. Jest produktem pierwotnego frakcjonowania krwi (rozdziału na osocze i masę kulistą). Zawartość mikroskrzepów w EO i pełnej krwi jest prawie taka sama.

Jednak zastosowanie EM zmniejsza odporność pacjenta na białka osocza, leukocyty i płytki krwi z oddanej krwi. EO ma wysoką lepkość, co utrudnia przetaczanie go w trybie intensywnym, co często jest konieczne w przypadku obfitej utraty krwi. Terapia transfuzyjna jest szeroko stosowana w leczeniu patologii oraz w przypadku interwencji chirurgicznych.

Masa erytrocytów służy do odbudowy organizmu w przypadku:

• szok chirurgiczny i traumatyczny, któremu towarzyszy utrata krwi;
• głód tlenu z anemią;
• niedokrwistość po utracie krwi;
• okres przygotowania pacjentów do poważnych interwencji chirurgicznych, jeśli występuje niska liczba hemoglobiny;
• niedokrwistość o różnej etiologii w wyniku wielokrotnych transfuzji krwi lub ciąży;
• zespół krwi homologicznej w celu zapobiegania reakcjom anafilaktycznym.

Składniki krwi erytrocytów

Czerwone krwinki to dwuwklęsłe komórki wypełnione hemoglobiną, które transportują tlen i dwutlenek węgla między płucami a tkankami. Są produkowane w czerwonym szpiku kostnym w procesie zwanym erytropoezą.

Podczas tego procesu prekursory erytrocytów pochodzące z komórek macierzystych przechodzą szereg zmian morfologicznych, przekształcając się w dojrzałe erytrocyty.

Te dojrzałe czerwone krwinki dostają się do krwiobiegu, gdzie przeżywają od 100 do 120 dni, więc ich stan można wykorzystać do oceny stanu zdrowia osoby w ciągu ostatnich 3 miesięcy. Po 120 dniach stare czerwone krwinki są recyrkulowane przez makrofagi śledziony, wątroby, szpiku kostnego i węzłów chłonnych (układ siateczkowo-śródbłonkowy).

Erytrocyty mają stałą średnicę 7-8 mikronów, nietypową strukturę. Przypominają kształtem pączek, co oznacza, że ​​ich obwód jest grubszy niż część środkowa. Specyfika konstrukcji ułatwia wymianę i transport gazu. Czerwone krwinki nie mają jądra. Mają dwie główne struktury - cytoplazmę i otaczającą ją błonę komórkową.

Cytoplazma jest wypełniona hemoglobiną, białkiem, które w sposób odwracalny wiąże i transportuje tlen i dwutlenek węgla. Każda podjednostka globiny zawiera atom żelaza powiązany z cząsteczką zwaną hemem. Żelazo odgrywa ważną rolę w wiązaniu gazów, więc każda hemoglobina może transportować do czterech cząsteczek tlenu lub dwutlenku węgla.

Rodzaje czerwonych krwinek

Masa erytrocytów służy do przywracania komórek, nośników cząsteczek tlenu. Pełni rolę głównego składnika krwi, składa się z 70-80% erytrocytów, 20-30% osocza z domieszką leukocytów i płytek krwi, hematokryt = 70-80%. Pod względem zawartości krwinek czerwonych pojedyncza dawka masy erytrocytów (270 ± 20 ml) odpowiada jednej dawce (510 ml) krwi.

Rodzaje składników zawierających erytrocyty:

Pogląd	Charakterystyka
EM	Koncentrat z krwi pełnej od dawców. Składać się z: erytrocyty; osocze z domieszką leukocytów; płytki krwi. Aby poprawić jakość, przed transfuzją można dodać sól fizjologiczną.
Zawiesina erytrocytów	Koncentrat przygotowany z pełnej krwi dawcy, podczas gdy znaczna część osocza jest usuwana i zastępowana roztworem biochemicznym.
Leukoredukowane zawieszenie	Koncentrat krwinek czerwonych uzyskany z krwi, z której usunięto białe krwinki dawcy.
Zawiesina z usuniętym leukotrombosch	Skoncentrowane erytrocyty wytworzone z pełnej krwi dawcy z następującą eliminacją maksymalnej warstwy osocza i leukotrombocytów.
Umyte erytrocyty	Powstają z masy erytrocytów poprzez przemycie ich chlorkiem sodu. Po czym stanowią zawiesinę erytrocytów, z której usuwa się większość osocza.
Erytrocyty rozmrożone i umyte	W wyniku rozmrażania i płukania z mieszaniny usuwana jest część pozakomórkowego potasu, sodu i glukozy, a minimalna ilość białek osocza pozostaje.

Każdy rodzaj masy czerwonych krwinek zawiera pewną ilość hemoglobiny, czerwonych krwinek i ma swój własny cel medyczny.

Właściwości fizjologiczne

Po 8-10 dniach przechowywania w masie erytrocytów można wykryć niewielkie zniszczenie (hemolizę), co nie jest przeciwwskazaniem do zastosowania klinicznego.

Im dłuższy okres trwałości, tym słabsza funkcja transportu tlenu przez erytrocyty. Składniki erytrocytów zawierają mniej pełnej krwi i konserwantów. Przemyte erytrocyty zawierają śladowe ilości składników białkowych osocza, płytek krwi i leukocytów.

Farmakokinetyka

Składniki zawierające erytrocyty dawcy, po przetoczeniu krwi, funkcjonują w organizmie od kilku do kilku dni tygodni, co w dużej mierze zależy od terminu przygotowania erytrocytów, rodzaju środka konserwującego oraz warunków ich przechowywania (rodzimy, rozmrożony, umyty).

W organizmie zniszczone erytrocyty dawcy są wykorzystywane przez komórki układu siateczkowo-śródbłonkowego narządów miąższowych.

Mechanizm akcji

Masa erytrocytów jest głównym składnikiem krwi. Jego jednostka objętości zawiera więcej czerwonych krwinek niż krew pełna. Znajduje zastosowanie w terapii zastępczej w celu uzupełnienia zniszczonych krwinek czerwonych pod wpływem zaburzeń strukturalnych lub enzymatycznych.

Co robią czerwone krwinki:

• W naczyniach włosowatych płuc hemoglobina wiąże wdychany tlen, tworząc oksyhemoglobinę. Substancja ta nadaje erytrom krwi tętniczej jasnoczerwony kolor.
• Czerwone krwinki bogate w tlen przechodzą przez tętnice, aż dotrą do naczyń włosowatych tkanek.
• W naczyniach włosowatych tkanek tlen jest uwalniany z hemoglobiny i dyfunduje do tkanki.
• W tym samym czasie dwutlenek węgla z tkanek wiąże się z hemoglobiną, tworząc dezoksyhemoglobinę. Substancja ta nadaje krwinkom czerwonym i krwi żylnej fioletowo-niebieski kolor.
• Czerwone krwinki bogate w dwutlenek węgla wędrują przez krew żylną do serca, a następnie do płuc.
• W naczyniach włosowatych płuc dwutlenek węgla jest uwalniany z hemoglobiny w zamian za nową dawkę tlenu.

Efekt substytucyjny

Efekt substytucji polega na zwrocie tej części krwi utraconej od pacjenta. EO wstrzyknięty biorcy przywraca właściwości, objętość krwi i jej funkcję transportu gazów. Wprowadzone z krwią składniki odżywcze zawarte są w łańcuchu biochemicznym. Okres funkcjonowania krwinek czerwonych w łożysku naczyniowym pacjenta szacuje się na 30 dni lub więcej.

Efekt hemodynamiczny

Transfuzja EO ma wielostronny wpływ na układ sercowo-naczyniowy.

Następuje rewitalizacja mikrokrążenia krwi:

• przetoki tętniczo-żylne są zmniejszone;
• rozszerzają się tętniczki i żyłki;
• otwarte sieci kapilarne.

W wyniku tych działań zmniejsza się przeciek krwi z układu tętniczego do układu żylnego.

Pacjenci, którzy stracili dużo krwi, z traumatycznym szokiem w wyniku transfuzji, uzyskują stały wzrost objętości krwi krążącej, przepływ żylny do prawej strony serca. Zwiększa się ich aktywność serca, zwiększa się objętość krążenia krwi na minutę.

Średnio u pacjentów po 30 godzinach od transfuzji limfa powraca do układu krążenia, w wyniku czego zwiększa się całkowita objętość krążenia krwi.

Z tego powodu niekiedy wysokie ciśnienie osmotyczne wstrzykiwanych produktów krwiopochodnych zwiększa objętość płynu wewnątrznaczyniowego, co prowadzi do przeciążenia układu krążenia. Szczególnie wrażliwi na ten czynnik są pacjenci z niewydolnością nerek i serca.

Z tego powodu po przetoczeniu niekiedy wzrost całkowitej ilości krwi krążącej przeważa nad objętością przetoczonej krwi.

Efekt immunologiczny

Masa erytrocytów służy do wzmocnienia właściwości immunologicznych organizmu. Dojrzałe erytrocyty są w stanie naprawić kompleksy immunologiczne. Są bardziej nasycone tlenem, co poprawia odżywienie tkanek, dzięki czemu wzrasta odporność organizmu na infekcje i wirusy.

Efekt hemostatyczny

Przy masywnym krwawieniu osoba traci ogromną liczbę czerwonych krwinek. Główną funkcją czerwonych krwinek jest transport tlenu do tkanek.

Zawarta w erytrocytach białkowa hemoglobina pełni rolę nośnika tlenu, dlatego duża utrata krwi związana jest przede wszystkim z utratą erytrocytów i niedotlenieniem tkanek. Terapia utraty krwi polega nie tylko na transfuzji osocza, ale także na masie erytrocytów.

Efekt stymulujący

Transfuzja krwi powoduje w organizmie działania podobne do stresu. Kortykosteroidy w moczu i krwi zwiększają się, zwiększa się metabolizm, stymulowane jest oddychanie i zwiększa się wymiana gazowa. Transfuzja przywraca naturalną odporność: granulocyty są aktywowane, a produkcja przeciwciał w odpowiedzi na antygeny wzrasta.

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania do stosowania EM:

• masywne krwawienie (ponad 40% całkowitej krążącej krwi);
• stany hipokoagulacyjne;
• choroba zakrzepowo-zatorowa różnego pochodzenia;
• nabyta niedokrwistość niehemolityczna.

Transfuzja czerwonych krwinek

Masa erytrocytów służy do uzupełniania objętości krążących czerwonych krwinek oraz do utrzymania transportu tlenu. Uzyskuje się go przez oddzielenie od osocza krwi.

Uzyskiwanie erytromasy

Oddana krew w procesie przygotowania, przetwarzania i przechowywania ulega różnym przemianom fizycznym i chemicznym. Erytrocyty uzyskuje się w procesie wirowania krwi pełnej dawcy.

W kolejnych procesach następuje ich dodatkowa obróbka:

• dodawanie roztworów do ważenia biochemicznego;
• Leukoredukcja, która usuwa białe krwinki, aby zmniejszyć ryzyko powikłań immunologicznych
• promieniowanie rentgenowskie lub gamma w celu zmniejszenia ryzyka reakcji poprzetoczeniowych;
• mycie po napromieniowaniu gamma erytrocytów, stosowane do redukcji białek osocza;
• kriokonserwacja stosowana do przechowywania czerwonych krwinek o rzadkich fenotypach.

Procedura transfuzji erytromasy

Aby zapobiec niezgodności krwi, wcześniej przeprowadza się liczne testy:

• biologiczny;
• zgodnie z systemem AVO;
• na grupę należącą do erytrocytów dawcy i biorcy.

Transfuzja krwi dawcy jest częściej przeprowadzana na terenie szpitala dziennego przychodni lekarskiej. Wykorzystuje standardowe jednorazowe systemy transfuzji z igłami do żyły łokciowej. Produkty krwiopochodne są podawane na oddziałach intensywnej terapii lub na oddziale szpitalnym przez cewnik centralny.

Czas trwania zabiegu wynosi od 2 do 4 godzin, ponieważ objętość 1 dawki masy erytrocytów wynosi 300-350 ml. Podczas zabiegu wylewa się 3-4 dawki masy.

Procesowi transfuzji towarzyszy pielęgniarka, która monitoruje stan zdrowia po zabiegu.

Tolerancja i skutki uboczne

Jeśli przestrzegane są zasady przygotowania, przetwarzania, przechowywania i odpowiedniego wykorzystania krwinek czerwonych dawcy, ryzyko wystąpienia reakcji i powikłań jest zminimalizowane.

Rodzaj reakcji i powikłań	Przyczyna
Ostre uszkodzenie płuc	Obecność przeciwciał antyleukocytarnych dawcy we krwi biorcy
Duszność spowodowana transfuzją krwi	Nie wyjaśniono
Reakcja alergiczna (pokrzywka, wstrząs anafilaktyczny)	Obecność przeciwciał przeciwko białkom osocza, obecność pierwotnego niedoboru odporności na immunoglobulinę A u biorcy
Spadek ciśnienia krwi po transfuzji	Reakcja naczyniowa spowodowana uwolnieniem peptydu rozszerzającego naczynia krwionośne (bradykinina)
Reakcja pirogenna, której towarzyszy wzrost temperatury ciała	Przetoczona krew jest zainfekowana
Ostra hemoliza wewnątrznaczyniowa (rozpad czerwonych krwinek)	Niezgodność krwi dawcy według systemu ABO, kruchość erytrocytów
Opóźniona hemoliza	Zniszczenie przetoczonych czerwonych krwinek podtrzymujących antygen w ciągu 10-14 dni

Mycie czerwonych krwinek w systemie otwartym zwiększa ryzyko bakteryjnego skażenia krwi biorcy. Przy wielokrotnych transfuzjach istnieje ryzyko przeładowania żelazem, zaostrzenia wewnątrznaczyniowego krzepnięcia krwi.

Przed transfuzją pacjent powinien być przygotowany, dla którego przeprowadzana jest terapia witaminowa, przepisywane są preparaty erytropoetyny i żelaza.

Interakcja

Niskocząsteczkowy roztwór dekstranu w stosunku 1:1 lub 1:0,5 niezawodnie utrzymuje całkowitą zdolność krążenia krwi, zmniejsza adhezję cząstek, które wpływają na szybkość sedymentacji erytrocytów.

Nie zaleca się stosowania roztworów glukozy i roztworów zawierających jony wapnia, ponieważ powodują one krzepnięcie krwi i tworzenie skrzepów. Zastosowanie 8% żelatyny jako środka konserwującego z cytrynianem, chlorkiem i wodorowęglanem sodu wydłuża żywotność przemytych krwinek czerwonych nawet do 72 godzin.

Przestrogi

Gotowa do użycia zawiesina, rozmrożona i przemyta, powinna mieć objętość krwinek czerwonych w zakresie 70-80%. Ze względu na ryzyko skażenia bakteryjnego okres przechowywania umytego EO przed użyciem nie może być dłuższy niż 24 godziny w temperaturze + 1-6°C.

Wprowadzenie nadmiernej ilości EO może prowadzić do zagęszczenia krwi, co zmniejsza krzepliwość krwi, a tym samym ogólnie osłabia hemodynamikę.

Warunki przechowywania i okres trwałości

Krew i jej składniki przechowuje się w temperaturze wskazanej na etykietach pojemników lub w instrukcji preparatów. Na etykietach podano również zakres temperatur przechowywania w lodówce lub zamrażarce.

Średnio masę przechowuje się przez 24-72 godziny (w zależności od roztworu konserwującego) w temperaturze +4°C.

Pracownik służby zdrowia odpowiedzialny za przechowywanie rejestruje datę, godzinę odbioru i dostawy produktu. Masa erytrocytów nie powinna znajdować się w temperaturze pokojowej dłużej niż 1 godzinę. Ten produkt należy wyrzucić i zwrócić, ponieważ istnieje ryzyko rozwoju bakterii.

Przydatność krwi w puszkach i EM określa się przy wystarczającym oświetleniu, ponieważ najmniejsze potrząsanie produktem prowadzi do błędnego wniosku z powodu różowego zabarwienia plazmy spowodowanego ruchem erytrocyty. Czas trwania transfuzji masy erytrocytów nie przekracza 2-3 godzin.

Po zabiegu transfuzji krwi probówki z pozostałościami produktów krwiotwórczych biorcy i dawcy przechowuje się w lodówce nie dłużej niż 2 dni w temperaturze +4 + 8 ° C.

Przetoczenie krwinek czerwonych powinno być oparte na stanie klinicznym pacjenta. Powinien być stosowany tylko w określonym celu, jeśli wraz z chorobą występuje proces uboczny. w postaci niedokrwistości lub pilnej interwencji chirurgicznej, co sugeruje dużą stratę krew.

Film z transfuzji krwi

O transfuzji krwi: