Antykoagulanty działające bezpośrednio. Preparaty, lista co to jest, mechanizm działania, klasyfikacja, wskazania do stosowania

Terapia przeciwzakrzepowa To zabieg mający na celu zapobieganie nadmiernemu krzepnięciu krwi poprzez zapobieganie powstawaniu zakrzepów krwi. W zależności od rodzaju ekspozycji antykoagulanty dzielą się na 2 duże grupy.

Różnią się mechanizmem działania - pośrednie antykoagulanty hamują produkcję protrombiny w wątrobie, a leki działające bezpośrednio zmniejszają aktywność trombiny we krwi. W dalszej części artykułu będzie lista najlepszych środków z drugiej grupy.

Opis grupy, mechanizm działania

Antykoagulanty działające bezpośrednio to leki, które mają bezpośredni wpływ na krzepnięcie krwi w łożysku naczyniowym. Mechanizm działania tych środków polega na blokowaniu aktywnych ośrodków odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi, co prowadzi do utraty ich właściwości krzepnięcia.

Aktywnymi składnikami leków z tej grupy są hirudyna i heparyna. Heparyna jest substancją wyizolowaną z wątroby zwierząt, a hirudyna jest antykoagulantem obecnym w niektórych rodzajach jadu węża i gruczołach ślinowych pijawek.

Bezpośredni wpływ antykoagulantów z tej grupy wynika z tego, że działają bezpośrednio na aktywną trombinę i zapobiegają przechodzeniu fibrynogenu do fibryny. Z drugiej strony fibryna jest białkiem o wysokiej masie cząsteczkowej, składającym się z włókien, które tworzą skrzepy krwi podczas tworzenia skrzepów krwi.

Klasyfikacja leków i ich cechy

Antykoagulanty o działaniu bezpośrednim to leki, których lista zostanie podana w dalszej części artykułu, które zawierają substancje czynne sprzyjające rozrzedzaniu krwi.

W praktyce medycznej fundusze te mogą być wykorzystywane na różne sposoby i dlatego są oceniane według następujących parametrów:

• lokalne heparyny;
• heparyny dożylne i podskórne;
• heparynoidy;
• inhibitory trombiny - hirudyny.

Lokalne heparyny

Lokalne heparyny mają następujące właściwości:

• leki zmniejszające przekrwienie;
• przeciwzapalny;
• antyziarniniakowaty;
• środek przeciwzakrzepowy;
• przeciwwysiękowe (chronią przed przenikaniem krwi do tkanki objętej stanem zapalnym przez ściany naczyń krwionośnych).

Leki te obejmują maść heparyną, która służy do:

• migrujące zapalenie żył;
• zakrzepowe zapalenie żył powierzchownych;
• owrzodzenia żylakowe;
• przewlekła choroba żylna (z żylakami);
• z powikłaniami po chirurgicznych manipulacjach operacyjnych na żyłach.

Heparyny dożylne i podskórne

Do podawania dożylnego i podskórnego dostępne są heparyny w postaci roztworów. Ta aplikacja jest znacznie bardziej skuteczna, ponieważ zwiększona krzepliwość krwi zatrzymuje się szybciej. Tak więc, wraz z dożylnym wprowadzeniem roztworów, krzepnięcie krwi zatrzymuje się prawie natychmiast. Przy wstrzyknięciu domięśniowym - po 15-30 minutach, przy wstrzyknięciu podskórnym - po 40-60 minutach.

Wprowadzenie heparyn podskórnie i dożylnie jest praktykowane w ostrych stanach:

• zawał mięśnia sercowego;
• zakrzepica naczyń mózgowych;
• zatorowość płucna;
• zakrzepicy żył głębokich.

Heparynoidy

Heparynoidy są strukturalnie podobne do heparyny i znajdują się głównie w ścianach naczyń krwionośnych i chrząstce. Substancje te mają budowę zbliżoną do heparyn, ale różnią się charakterystyką ich działania. Ta grupa leków jest stosowana głównie w leczeniu patologii naczyniowych występujących u pacjentów z cukrzycą.

Ponadto są szeroko stosowane u pacjentów w profilaktyce zakrzepicy podczas operacji manipulacje, a także zapobieganie powstawaniu zakrzepów krwi podczas hemodializy - oczyszczanie pozanerkowe krew.

Inhibitory trombiny - hirudyny

Antykoagulanty o działaniu bezpośrednim to leki, których lista zostanie omówiona w dalszej części artykułu, które mogą rozrzedzać krew, zmniejszać jej gęstość. Szczególne miejsce wśród nich zajmują inhibitory trombiny - hirudyny. Jak wspomniano wcześniej, hirudyna jest naturalnie występującą substancją (peptydem) występującą w gruczołach ślinowych pijawek.

Jest uważany za silny naturalny inhibitor trombiny (inhibitor). W porównaniu z antytrombiną działanie hirudyny ma na celu tłumienie tylko aktywnej trombiny, blokowanie tego składnika w tym ciężarze właściwym w składzie krwi, któremu należy zapobiegać krzepliwość.

To właśnie hirudyna zapobiega tworzeniu się skrzepów i skrzepów krwi. Stosuje się go zarówno do wstrzykiwań, jak i miejscowo w postaci kremu.

W niektórych parametrach hirudyna przewyższa inne leki przeciwzakrzepowe i trombolityczne, ponieważ nie wpływa na aktywność biologiczną innych białek surowicy.

Wskazania do stosowania

Leki przeciwzakrzepowe działające bezpośrednio to leki, których lista jest dość obszerna, które są obecnie stosowane w wielu chorobach naczyniowych. Jednocześnie główny cel przepisywania takich leków w różnych sytuacjach jest taki sam - zapobieganie nadmiernemu zagęszczeniu krwi i zapobieganie zakrzepicy naczyń krwionośnych i żył.

Przepisuj leki z tej grupy do leczenia i zapobiegania następującym stanom i chorobom:

• zakrzepica żył nerkowych, żył głębokich i powierzchownych kończyn dolnych;

  

• leczenie i zapobieganie pojawiającym się powikłaniom zakrzepowo-zatorowym związanym z migotaniem przedsionków (trzepotaniem);
• z zawałem mięśnia sercowego, udarami zatorowymi i zakrzepowymi;
• z miażdżycą naczyń mózgu, tętnic wieńcowych;
• do leczenia i zapobiegania rozwojowi powstawania mikroskrzeplin i zaburzeń mikrokrążenia wynikających z diurezy, kłębuszkowego zapalenia nerek;
• do zapobiegania krzepnięciu krwi podczas transfuzji krwi (transfuzji krwi), operacji serca, hemodializy.

W niektórych przypadkach heparyna jest również stosowana jako środek immunosupresyjny i przeciwzapalny choroby autoimmunologiczne (reumatoidalne zapalenie stawów), a także do obniżenia stężenia cholesterolu we krwi i lipoproteiny.

Przeciwwskazania

Antykoagulanty o działaniu bezpośrednim to leki, których lista nie jest mała, co nie jest odpowiednie dla wszystkich. Istnieje wiele chorób i stanów, w których te leki rozrzedzające krew są przepisywane z ostrożnością lub są ogólnie przeciwwskazane.

Tak więc leki te nie są przepisywane pacjentom, którzy mają:

• choroba kamicy nerkowej;
• wrzodziejące zmiany w przewodzie pokarmowym;
• choroba wątroby;
• aktywna gruźlica;
• krwotoki wewnątrzczaszkowe;
• hemofilia (dziedziczne zaburzenie krwawienia);
• krwawienie z macicy u kobiet;
• krwawienie hemoroidalne;
• guzy jelitowe;

Również stosowanie bezpośrednich antykoagulantów jest zabronione w przypadku innych chorób, w których występuje obniżona krzepliwość krwi i zwiększona przepuszczalność naczyń. Na przykład z małopłytkowością - gdy liczba płytek krwi jest niska we krwi, co może w dowolnym momencie spowodować krwotok wewnętrzny.

Skutki uboczne

Stosowanie antykoagulantów wiąże się z pewnym ryzykiem, gdy leki powodują szereg skutków ubocznych. Głównym zagrożeniem związanym ze stosowaniem bezpośrednich antykoagulantów jest wysokie ryzyko krwawienia. Dzieje się tak szczególnie często na tle przedawkowania leków lub istniejącej niewydolności nerek.

W rezultacie mogą rozwinąć się:

• krwawienie w przewodzie pokarmowym (zwłaszcza przy chorobie wrzodowej);
• krwiomocz (obecność krwi w moczu);
• hemarthrosis (krwotok w jamie stawowej);
• krwiaki - jeśli antykoagulanty są wstrzykiwane podskórnie lub domięśniowo.

Również stosowanie leków rozrzedzających krew może powodować reakcje alergiczne - pokrzywkę, obrzęk błony śluzowej nosa, trudności w oddychaniu.

Ponadto leki zawierające heparynę mogą wywoływać rozwój małopłytkowości immunologicznej, dlatego podczas leczenia konieczne jest kontrolowanie liczby płytek krwi.

Długotrwałe stosowanie heparyny (ponad 30 dni) może powodować osteoporozę i złamania kości, zwłaszcza u osób starszych.

Bezpośrednio działające antykoagulanty nowej generacji

Antykoagulanty nowej generacji zostały opracowane stosunkowo niedawno.

Do tej pory w praktyce klinicznej heparyna jest prezentowana w 2 odmianach:

• klasyczna heparyna niefrakcyjna (UFH);
• heparyna drobnocząsteczkowa (LMWH).

Niefrakcjonowane preparaty heparynowe

Standardowa niefrakcyjna heparyna działa poprzez hamowanie (tłumienie) główne enzymy odpowiedzialne za krzepnięcie krwi, co prowadzi do działania przeciwzakrzepowego i przeciwzakrzepowego efekty. W organizmie człowieka substancja ta znajduje się w mięśniach, płucach, błonie śluzowej jelit.

Do użytku medycznego heparyna jest redukowana z płuc bydła i tkanki śluzowej jelit świń. Stosuje się go do produkcji leków o działaniu ogólnym (heparyna do wstrzykiwań) i miejscowym (maść heparynowa, bez zakrzepowa, Lioton 1000).

Pogarszać	Tryb aplikacji	Dawka	Wskazania	Cena
Roztwór do wstrzykiwania heparyny	Główną substancją jest heparyna sodowa. Dodatkowymi składnikami są alkohol benzylowy, chlorek sodu.	dożylnie; podskórnie (w jamie brzusznej).	5000 IU	Zakrzepica żył głębokich, tętnice wieńcowe, zakrzepowe zapalenie żył, ostry zawał mięśnia sercowego	Od 41 rubli. do 1 760 RUB (w zależności od kraju pochodzenia)
Maść heparynowa	heparyna sodowa ( benzokaina, nikotynian benzylu)	Zewnętrznie, maść nakłada się cienką warstwą na dotknięty obszar	0,5-1 g maści na powierzchnię o średnicy 30-50 mm	Zapalenie żył, zakrzepowe zapalenie żył, słoniowacizna, owrzodzenia troficzne nóg, zapalenie hemoroidów po porodzie	Od 72 rubli.
Lyoton 1000	Heparyna, olejek neroli, olejek lawendowy, alkohol etylowy.	Żel nakłada się na dotkniętą skórę	Wycisnąć pasek o długości od 3 do 10 cm	W celu zmniejszenia obrzęków i siniaków po tępym urazie, przy żylakach, zapaleniu żył, zapaleniu żył okołożyłowych, po usunięciu żyły odpiszczelowej uda	Od 330 do 690 rubli.
Beztrosko	Heparyna sodowa, etanol, karbomer, woda oczyszczona	Zewnętrznie ruchy tarcia są nakładane na dotknięty obszar 1-3 razy dziennie	Od 210 do 280 rubli

Preparaty heparynowe o niskiej masie cząsteczkowej

Uważa się, że leki z tej grupy są bezpieczniejsze i skuteczniejsze niż konwencjonalna heparyna niefrakcyjna. Leki z tej kategorii mają średnią masę cząsteczkową 500-4000 daltonów (jednostek masy atomowej), która jest znacznie niższa niż w przypadku standardowej heparyny niefrakcyjnej.

Dzięki temu heparyny drobnocząsteczkowe są w stanie pośrednio hamować (ograniczać) aktywność trombiny. Heparyny drobnocząsteczkowe otrzymywane są poprzez fermentację chemiczną heparyny niefrakcyjnej uzyskanej z błony śluzowej jelit świń.

Dalteparyna (Fragmina)

Fragmin należy do grupy bezpośrednich antykoagulantów zawierających heparynę drobnocząsteczkową - dalteparynę sodową. Oprócz głównego składnika aktywnego produkt zawiera wodorotlenek sodu i chlorek sodu. Fragmin jest dostępny w postaci roztworów do podawania dożylnego i podskórnego. Ten lek nie jest podawany domięśniowo.

Wskazania do wizyty u lekarza (i można ją uzyskać tylko po otrzymaniu recepty) tego leku to:

• zapobieganie powstawaniu zakrzepów po zabiegach chirurgicznych;
• dializa krwi (aby zapobiec zakłóceniom procesów krzepnięcia);
• obecność zakrzepów krwi w żyłach głębokich;
• żylna choroba zakrzepowo-zatorowa;
• zapobieganie rozwojowi żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów z chorobą nowotworową.

Dalteparynę należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza, ponieważ dawkowanie ustalane jest indywidualnie.

Powód przepisywania leku	Dawkowanie
Hemodializa	Zależy od choroby, z powodu której wykonywany jest zabieg
Ostra zakrzepica żył głębokich	Lek wstrzykuje się podskórnie w okolice brzucha w dawce 200 jm na 1 kg masy ciała raz dziennie lub 100 jm na 1 kg masy ciała dwa razy dziennie.
Operacje chirurgiczne	Zależy od rodzaju operacji: chirurgia ogólna - 2500 jm przed zabiegiem i taka sama dawka przez kolejne 5-7 dni po niej; operacja ogólna, związana z dodatkowym ryzykiem - 5000 j.m. przed operacją i taka sama dawka przez kolejne 5-7 dni po zabiegu.
Na nowotwory złośliwe (do leczenia i profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej)	1 miesiąc - 200 IU na 1 kg masy ciała (ale nie więcej niż 18000 IU dziennie) raz dziennie. 2-6 miesięcy - 150 jm na 1 kg masy ciała. Roztwór wstrzykuje się podskórnie.

W zależności od kraju pochodzenia cena Fragmina waha się od 1970 rubli. do 4 200 rubli.

Enoksaparyna (Clexane, Novoparin, Flenox)

Enoksaparyna zawiera substancję czynną o tej samej nazwie - enoksaparynę sodową. Jest również zawarty w trzech analogach - Novoparin, Flenox i Kleksane.

Wskazaniami do powołania tych leków są:

• zapobieganie i leczenie zakrzepicy żył głębokich;
• zapobieganie rozwojowi nadkrzepliwości podczas hemodializy;
• zawał mięśnia sercowego (martwica tkanek mięśnia sercowego wynikająca z zablokowania naczyń krwionośnych przez skrzep krwi) i dusznica bolesna;
• zapobieganie chorobie zakrzepowo-zatorowej podczas operacji.

Z wyjątkiem szczególnych przypadków enoksaparynę i zawierające ją preparaty wstrzykuje się głęboko pod skórę w okolice brzucha. Zalecana pojedyncza dawka do podawania to 20 mg lub 40 mg raz na dobę. Lek nie jest podawany domięśniowo.

Ceny leków na bazie soli sodowej enoksaparyny wahają się od 650 rubli. do 4500 zł

Nadroparyna (fraksiparyna)

Ten bezpośrednio działający antykoagulant występuje w postaci bezbarwnego roztworu (czasami odcień może zmienić kolor na jasnożółty). Maksymalne stężenie substancji czynnej, nadroparyny wapniowej, osiągane jest 3 godziny po podaniu leku i jest obecne w krwiobiegu w postaci biologicznie czynnej przez kolejne 3,5 godziny.

W swoim składzie nadroparyna i froksyparyna mają:

• główną substancją jest nadroparyna wapniowa;
• składnik pomocniczy - wodorotlenek wapnia.

Leki są wskazane do stosowania:

• do leczenia choroby zakrzepowo-zatorowej (zablokowanie naczyń krwionośnych przez skrzeplinę), niestabilnej dławicy piersiowej;
• z martwicą mięśnia sercowego (zawał mięśnia sercowego);
• zapobiegać krzepnięciu krwi podczas dializy;
• zapobiegać powikłaniom zakrzepowo-zatorowym wynikającym z:
• zabiegi chirurgiczne;
• operacje ortopedyczne;
• wysokie prawdopodobieństwo niedrożności zakrzepów krwi w sercu i ostrej niewydolności oddechowej.

Oba środki rozcieńcza się wodą do wstrzykiwań i wstrzykuje do tkanki podskórnej w okolicy otrzewnej. Dawka jest ustalana w każdym konkretnym przypadku przez lekarza prowadzącego i zależy od masy ciała pacjenta (średnio dawka może wynosić od 5000 jm do 15000 jm na dobę).

Koszt leków w tej grupie również się zmienia i zależy od kraju pochodzenia - średnio wynosi od 720 rubli. do 3200 rubli

Bemiparyna (Cybor)

Bemiparyna różni się od innych leków LMWH drugiej generacji tym, że ma najniższą masę cząsteczkową (3600 daltonów). Jest to jedyny lek w tej grupie zarejestrowany w krajach Europy Zachodniej do wstępnej profilaktyki pooperacyjnej.

Cybor jest analogiem Bemiparyny, a oba leki mają jedną substancję czynną - bemiparynę sodową.

Leki są przepisywane w następujących przypadkach:

• aby zapobiec rozwojowi choroby zakrzepowo-zatorowej po ogólnych interwencjach chirurgicznych;
• zapobiegać zatykaniu naczyń krwionośnych skrzepami krwi podczas operacji ortopedycznych;
• w celu zmniejszenia ryzyka powstawania zakrzepów krwi podczas hemodializy.

Dawki leku różnią się w zależności od historii pacjenta:

Podczas wykonywania ogólnych operacji chirurgicznych	2500 j.m.: 2 godziny przed zabiegiem; 6 godzin po zabiegu; co 24 godziny przez 7-10 dni po zabiegu.
Do operacji ortopedycznych	3500 j.m.: 2 godziny przed zabiegiem; 6 godzin po zabiegu; co 24 godziny przez 7-10 dni po zabiegu.
Z pozanerkowym oczyszczaniem krwi	Wprowadź podczas sesji hemodializy: pacjenci o masie ciała nieprzekraczającej 60 kg - 2500 j.m.; więcej niż 60 kg - 3500 jm.

Leki wstrzykuje się naprzemiennie podskórnie z prawej i lewej strony w przednio-boczną strefę brzucha lub w tylno-boczną część lędźwiową. Cena leków zawierających bemparynę sodową waha się od 2300 rubli. do 2800 rubli.

Heparynoidy

Antykoagulanty o działaniu bezpośrednim obejmują nie tylko heparyny, ale także heparynoidy. Jak wspomniano wcześniej, substancje te, podobnie jak heparyny, są z nimi strukturalnie spokrewnione, ale różnią się charakterystyką działania. Leki te są częściej przepisywane pacjentom z cukrzycą w wywiadzie, ponieważ w tym przypadku lista zatwierdzonych leków może być ograniczona.

Sulodeksyna (Wessel Douai F)

Sulodeksyna i Wessel Duet F są analogami i zawierają tę samą substancję czynną - sulodeksyd. Sama substancja jest wyciągiem z błony śluzowej jelita cienkiego świń. Zawiera około 80% heparynoidów.

Sulodeksyna produkowana jest w ampułkach do podawania domięśniowego i dożylnego, a także w postaci kapsułek do podawania doustnego.

Lek jest wskazany:

• z przewlekłą niewydolnością żylną;
• aby zapobiec tworzeniu się skrzepów krwi w żyłach głębokich;
• z trombofilią, zespołem antyfosfolipidowym;
• w ostrych zaburzeniach dopływu krwi do naczyń mózgu (udar mózgu);
• z encefalopatią krążeniową wywołaną cukrzycą, otępieniem naczyniowym, miażdżycą.

Zazwyczaj terapia sulodeksyną obejmuje pozajelitowe (wstrzykiwanie) podawanie leku z dalszym przejściem do przyjmowania kapsułek. Czasami przepisywane są tylko kapsułki. W każdym przypadku schemat jest wybierany indywidualnie przez lekarza. Najczęstszym schematem leczenia jest przyjmowanie 1-2 kapsułek między posiłkami.

W zależności od diagnozy lek jest również przepisywany domięśniowo i dożylnie, dawkowanie ustalane indywidualnie:

Zakrzepica po ostrym zawale mięśnia sercowego	W pierwszym miesiącu leczenia lek podaje się domięśniowo w dawce 600 LE sulodeksydu dziennie. Następnie przestawiają się na przyjmowanie kapsułek – 1-2 dziennie (500-1000 LU/dzień).
Ostry udar niedokrwienny, rehabilitacja po nim	Do ustawienia wlewu kroplowego - 600 LU przez 15-20 dni, następnie 1 kapsułka 2 razy dziennie przez 30-40 dni.
Encefalopatia krążeniowa związana z cukrzycą, miażdżycą, otępieniem naczyniowym	1-2 kapsułki 2 razy dziennie przez 3-6 miesięcy lub z wlewem - 600 LE sulodeksydu dziennie przez 10-30 dni.
Przewlekła choroba żylna i zapobieganie nawracającej zakrzepicy żył głębokich	Doustnie - 2-4 kapsułki dziennie przez 2-6 miesięcy. Przy podawaniu za pomocą zakraplaczy - 600 LE dziennie, kurs - od 10 do 30 dni.

Koszt preparatów zawierających sulodeksynę w kapsułkach wynosi od 750 rubli. do 2500 rubli, w postaci roztworów do infuzji - od 2000 rubli. do 2600 rubli.

Polisiarczan pentozanu

Innym czynnikiem z grupy heparynoidów wpływającym na krzepnięcie krwi jest polisiarczan pentozanu. Lek jest produkowany w postaci roztworu do wstrzykiwań, a także w postaci tabletek.

Jedna tabletka zawiera 25 mg polisiarczanu pentozanu sodu, a także substancje pomocnicze – sacharozę i laktozę. 1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera - 100 mg polisiarczanu pentozanu sodu oraz substancje pomocnicze.

Składnik aktywny zapobiega rozwojowi zakrzepicy, pomaga obniżyć poziom lipidów (komórek tłuszczowych) i cholesterolu we krwi. Po podaniu podskórnym lub domięśniowym biodostępność (procent przenikania do krwiobiegu) podawanej substancji w organizmie sięga 100%.

Pokazano polisiarczan pentozanu:

• z chorobami zakrzepowymi, zakrzepowo-zatorowymi i miażdżycowymi w postaci ostrej i podostrej;
• aby zapobiec ryzyku powikłań zakrzepowo-zatorowych i zakrzepowych.

Przed rozpoczęciem stosowania leku należy przeanalizować wskaźnik protrombiny we krwi, aby wykluczyć skazę krwotoczną (zwiększona skłonność do krwawień). Ponadto w trakcie leczenia należy monitorować wskaźniki krzepliwości krwi - co 3-4 dni wykonuj testy w ciągu pierwszych 3-4 tygodni stosowania leku.

Zastrzyki z pentozanu wstrzykuje się podskórnie (w brzuch), a także domięśniowo. W każdym przypadku dawkę dobiera indywidualnie lekarz prowadzący, ale najczęściej stosowanym schematem jest 100 mg leku 2 razy dziennie domięśniowo przez 10 dni.

Cena leku w kapsułkach (30 szt.) wynosi 8600 rubli, w ampułkach - od 6000 rubli. do 6300 zł

Preparaty hirudyny

Hirudyna jest najlepiej przebadanym składnikiem śliny pijawek, blokującym wszystkie znane reakcje, której aktywatorem jest trombina. Rekombinowana hirudyna, która nie różni się znacząco od naturalnej, została uzyskana do produkcji leków metodą inżynierii genetycznej.

Jest w stanie pozbawić trombinę zdolności do zwiększania potencjału przeciwzakrzepowego krwi, a tym samym chronić organizm przed niebezpiecznymi objawami zakrzepicy i zaburzeń układu krzepnięcia krwi.

Fondaparynuks (Arixtra)

Produkt dostępny w postaci roztworu do podawania podskórnego i dożylnego. Substancją czynną jest sól sodowa fondaparynuksu.

Lek jest wskazany:

• zapobieganie rozwojowi żylnych powikłań zakrzepowo-zatorowych u pacjentów, którzy przeszli operację (ortopedyczną i brzuszną);
• z zablokowaniem (zakrzepicą) żył głębokich;
• z tworzeniem się skrzepów krwi w tętnicy płucnej;
• z ostrym zespołem wieńcowym.

W celu podania podskórnego Fondaparynuks wstrzykuje się naprzemiennie w lewą i prawą strefę powierzchni przedniej ściany jamy brzusznej. Po podaniu dożylnym lek wstrzykuje się do cewnika z roztworem chlorku sodu. W zależności od specyfiki choroby i masy ciała pacjenta przepisana dawka może wynosić od 2,5 mg do 10 mg na dobę (specyficzne proporcje określa lekarz).

Koszt tego narzędzia jest dość wysoki - od 7200 rubli.

Rywaroksaban (Xarelto)

Xarelto to doustny (tabletkowy) antykoagulant z grupy bezpośrednich inhibitorów, produkowany przez firmę farmaceutyczną Bayer. Tabletki pokryte są brązowo-czerwonym filmem, mają zaokrąglony, wypukły kształt.

Każda tabletka zawiera mikronizowany rywaroksaban (główny składnik aktywny), a także składniki pomocnicze - celulozę, laktozę, stearynian magnezu.

Wskazaniami do powołania pacjentów Xarelto są:

• zapobieganie udarom i ogólnoustrojowej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów z tachyarytmią przedsionkową;
• leczenie i zapobieganie zatorowości płucnej;
• leczenie zakrzepicy żył głębokich;
• zapobieganie nawrotom ZŻG (zakrzepica żył głębokich).

Tabletki Xarelto są przyjmowane doustnie:

• 0,15-0,20 g - bezpośrednio w czasie jedzenia;
• 0,10 g - niezależnie od przyjmowanych pokarmów.

Konkretną dawkę ustala lekarz prowadzący. Cena tabletek zaczyna się od 1500 rubli. i może osiągnąć 10 000 rubli. w zależności od dawki i ilości blistrów w opakowaniu.

Bezpośrednie antykoagulanty to leki, które spowalniają proces krzepnięcia krwi i zapobiegają powstawaniu zakrzepów krwi. Lista tych leków obejmuje nowe doustne antykoagulanty, a także leki do podawania pozajelitowego, które omówiono powyżej.

Terapia przeciwzakrzepowa ma charakter zarówno profilaktyczny, jak i terapeutyczny i może być przepisana wyłącznie przez lekarza po wyjaśnieniu pełnego obrazu klinicznego. Stosowanie tych leków w wielu przypadkach pomaga ratować życie pacjentów, a także zapobiegać nawrotom groźnych chorób naczyniowych w przyszłości.

Filmy o środkach przeciwzakrzepowych

Podstawowa farmakologia antykoagulantów: