Ego jest w psychologii, która w prostych słowach, definicja

Dziś w psychologii jest to dość powszechne istnieje coś takiego jak ego. Jest to dość trudny do zrozumienia termin, często mylony z egoizmem i innymi cechami osobowości. Pierwszym, który zbadał ego, był słynny psychoanalityk Zygmunt Freud. Co więcej, teorię kontynuował Carl Jung i inni specjaliści, którzy wnieśli ogromny wkład w rozwój psychoanalizy.

Definicja

Ego to pojęcie w psychologii, które reprezentuje jeden z trzech bytów psychologicznych (na równi z To lub Super-Ja). Koncepcję tę po raz pierwszy zaproponował Zygmunt Freud, opisując dynamikę rozwoju ludzkiej psychiki. Według Freuda ego jest niezbędne do realizacji funkcji wykonawczych i jest rodzajem mediatora między wewnętrznym a zewnętrznym światem człowieka.

Dzięki temu człowiek rozwija ciągłe, ale konsekwentne zachowanie. Jednocześnie realizowany jest osobisty punkt odniesienia, poczynając od tych wydarzeń, które zachowały się w pamięci. Korelują z istniejącymi danymi i tymi zdarzeniami, które mają miejsce w teraźniejszości lub prawdopodobnie wystąpią w przyszłości. Ego nie należy ani do psychiki, ani do ciała. Chociaż w procesie kształtowania się osobowości mogą przejawiać się pewne doznania cielesne.

Ponadto, zgodnie z teoriami Freuda, w procesie rozwoju absolutnie każdej jednostki zaczyna mieć miejsce różnicowanie ego i jednocześnie rozwija się superego. Oznacza to, że człowiek rozwija pewne zahamowania, a także poprawia funkcję kontrolowania instynktownych impulsów.

Z reguły dzieje się tak w momencie, gdy człowiek zaczyna rozumieć i oceniać standardy rodzicielskie i społeczne. W trakcie tego pojawiają się pewne konflikty moralne, które są niezbędne, aby człowiek mógł dorosnąć.

Jednak nawet wtedy, gdy osoba osiąga dojrzałość fizyczną, każda jednostka różni się od drugiej, co tłumaczy się rozwojem i skutecznością ego. Freud nazwał to pojęcie „Władza Ego”. Jeśli dana osoba ma silne Ego, to jest bardziej obiektywna, lepiej ocenia otaczający go świat, a także siebie.

Tacy ludzie lepiej planują swoje życie, podejmują decyzje, nigdy się nie wahają i wybierają najlepszą opcję spośród alternatyw. Jeśli człowiek ma słabo rozwinięte ego, to w swoim zachowaniu bardziej przypomina dziecko, to znaczy postrzega otaczający go świat w sposób nadmiernie zniekształcony, dlatego nie jest w stanie osiągnąć wielkiego sukcesu. Ponadto u osób o słabym ego często diagnozuje się zespoły nerwicowe.

Ego było również rozważane przez Carla Junga. Opisał tę koncepcję jako kompleks, który zawiera całą ludzką świadomość związaną z psychiką, w tym nieświadomość i nieświadomość zbiorową. Jego zdaniem Ego to świadomość własnego ciała, istnienia, pamięci. Postrzegał ego jako zespół czynników mentalnych i opisał ten kompleks jako coś, co… ma bardzo wysoką energię przyciągania, która jest w stanie wyciągnąć zawartość z nieświadomości indywidualny.

Później w rozważanie tego terminu zaangażował się Jacques Lacan. Opisał ego jako wyimaginowaną substancję, która zaczyna się formować, przechodząc przez tak zwaną fazę lustra. W jego teorii psychoanalizy ego jest opozycją jaźni. Jednocześnie specjalista podkreślił, że Ego to wyimaginowana część psychiki, która jest przekazywana człowiekowi jako standardowy analizator zdolny do odwołania się z pewną wiedzą.

Również wielu innych naukowców było zaangażowanych w rozważanie tej koncepcji. Na przykład, niektórzy postrzegali ego jako centrum łączące osobowość i środowisko danej osoby. W związku z tym w procesie rozwoju jednostki ego zaczyna się znacznie bardziej wyróżniać i w większym stopniu obejmuje otaczający świat, a także wpływa na osobowość.

Klasyfikacja

Ego to pojęcie w psychologii, które ma kilka odmian.

Zmienić ego

Zwyczajowo nazywa się stan, w którym dana osoba nie jest w stanie poprawnie odzwierciedlić swojej obecności w otaczającym go świecie, to znaczy on formuje w jego umyśle pewną osobowość, a nawet postać, którą mógłby zobaczyć w filmie lub przeczytać w książce.

Ta fikcyjna postać ma te cechy charakterologiczne, które chciałby widzieć w sobie (ale w rzeczywistości są one nieobecne). Ten obraz może być celowo stworzony, na przykład, gdy dana osoba często występuje publicznie i tworzy dla siebie określony wizerunek. Również Alter Egos często spotykano w królewskich dynastiach, kiedy gubernatorzy musieli wyglądać na potężniejszych, mądrzejszych ludzi.

Również Alter Ego należy do kategorii patopsychologicznych. Mówimy o sytuacji, gdy dana osoba cierpi na wielorakie osobowości i jedna z nich zaczyna dominować, stopniowo obejmując całe życie jednostki. Alter Ego może być również określane jako Fałszywe Ego, co oznacza, że ​​odnosi się do zaburzenia dysocjacyjnego lub gdy u pacjenta zdiagnozowano zaburzenie osobowości mnogiej.

Taki stan może mieć charakter przejściowy, jeśli ludzka świadomość, na tle silnego stresu, dzieli się na kilka osób, z których jedna pomaga mu przeżyć silne doświadczenie. Jednocześnie Alter Ego może przejawiać się tak bardzo, że osobowość całkowicie zmienia temperament, upodobania smakowe, czasem nawet zmienia się barwa mowy i akcent.

W związku z tym Alter Ego może zostać stworzone samodzielnie przez osobę lub stać się zaburzeniem psychicznym wymagającym leczenia.

Super Ego

Jest to stosunkowo nowa koncepcja psychiki, która zaczęła rozwijać się bardziej równolegle ze społeczeństwem, a także z jego normami. Na superego wpływają wspólne standardy, wartości, zasady. Mówiąc prościej, Super-Ego to Super Ja. To znaczy stan, w którym człowiek próbuje zorganizować w sobie jednocześnie kilka różnych osobowości, z których każda musi spełniać określone zasady środowiska.

Z reguły Super I powstaje najwcześniej w trakcie dorastania jednostki. Faktem jest, że ta część psychiki pojawia się tylko przy aktywnej interakcji społecznej. Człowiek rozwija pewne koncepcje moralne i etyczne, które całkowicie się zmieniają po tym, jak rodzic nie jest już jedyną osobą, która może mieć rację.

Jeśli nastąpi prawidłowe dojrzewanie i wychowanie dziecka w sprzyjających warunkach (prawidłowo postrzega dobro i zło), wtedy będzie mógł przenieść to wszystko do swojej wewnętrznej perspektywy i uformować własnego wewnętrznego rodzica.

Superego może przejawiać się na różne sposoby w ludzkim zachowaniu. Na przykład w pierwszym przypadku mówimy o negatywie. Dzieje się tak, gdy dziecko jest często karane za złe uczynki. W tym przypadku rozwija zbyt dużo sumienia i wstydu, które zaczynają regulować wszystkie jego uczucia społeczne. Jednak małe dzieci, podobnie jak zwierzęta, zwykle nie mają takich doświadczeń, ponieważ kierują się wyłącznie swoimi celami i sposobami ich osiągania.

Drugim wariantem manifestacji Super-Ego jest nadmierna idealizacja, która powstaje, gdy rodzice, wręcz przeciwnie, bardzo zachęcają dziecko. W tym przypadku umieszczają w głowach dzieci wzór, za którym należy podążać, aby być uważanym za miłych, a nawet idealnych ludzi.

Jeśli dziecko jest stale chwalone za podążanie za instrukcjami rodziców, to jasne pakiet, w którym miłość, a także pozytywne nastawienie, można uzyskać tylko wtedy, gdy jest doskonały. Można więc powiedzieć, że syndrom doskonałego ucznia lub ciągła potrzeba zadowolenia wszystkich jest przejawem Super-Ego.

Męski i żeński Ego

Ego jest rozpatrywane w psychologii także z perspektywy kobiecości i męskości. Oznacza to, że początkowo Ego ma dwoistą naturę, a zatem każda osoba ma: zarówno dobre, jak i złe naraz, czyli te salda, które są niezbędne do pełnego uformowania się osobowość. Jeśli jedna z tych części zwycięży, druga może całkowicie zniknąć. Ponadto w każdym człowieku jest męskość i kobiecość, niezależnie od płci, do której należy.

Podział ego według płci można nazwać innym postrzeganiem świata. Może się różnić w zależności od funkcji hormonalnych i biologicznych w organizmie człowieka. W związku z tym instynkty działają inaczej u kobiet i mężczyzn i kształtują się wzorce reakcji behawioralnych.

Kobiece Ego charakteryzuje się tym, jak bardzo dana osoba jest w stanie być uległa, poruszać się w środowisku, opiekować się bliskimi. Również w zależności od rozwoju tej cechy może pojawić się agresywność i nadmierna bezpośredniość.

Z reguły kobiece ego jest bardziej odpowiedzialne za kontrolowanie tego, co się dzieje, a także jej życia. Jeśli u osoby męskie Ego manifestuje się zbyt silnie, to kobieta wręcz przeciwnie, praktycznie znika. W takim przypadku osoba może wykazywać przechwałki i potrzebę uznania.

Męskie ego zmusza człowieka do zajmowania pozycji przywódczych, a to wcale nie musi dotyczyć pracy. To samo można powiedzieć o życiu rodzinnym, kiedy dla mężczyzny niezwykle ważne jest, aby był głową domu. Jeśli przeważa w nim kobiece Ego, to przeciwnie, będzie bardziej uległy i zawsze będzie starał się znaleźć optymalne rozwiązanie problemów.

Znalezienie harmonijnego połączenia męskiego i żeńskiego Ego jest niezwykle trudne i takie przykłady są niezwykle rzadkie. Wynika to przede wszystkim z faktu, że kobieta nie chce rozpoznać swojej męskiej roli w taki sam sposób, jak mężczyzna całkowicie odrzuca kobiecość swojej autoprezentacji. Utrudnia to budowanie szczęśliwego związku i osiągnięcie takiego sukcesu, jaki można by osiągnąć, gdyby jednostka rozpoznała obie strony swojej osobowości.

Z reguły kształtowanie się męskiego i żeńskiego Ego następuje przed 3 rokiem życia. Najczęściej duży wpływ na to ma model zachowania rodziców. W związku z tym możemy wywnioskować, że męskie i żeńskie Ego w dużej mierze zależy od kraju człowiek żyje, jakie normy społeczne są przestrzegane w jego otoczeniu, co uważa się za niemoralne i inny.

Funkcje i rola

Ego jest w psychologii tą częścią osobowości, której główną funkcją jest ochrona jednostki przed stanem dyskomfortu.

Funkcja ochronna takiego planu jest aktywowana pod pewnymi czynnikami:

• Jeśli dana osoba próbuje uciec od swoich przekonań, a także nawyków. Może się to zdarzyć, gdy dziecko wychowało się w tym samym środowisku, ale potem zdaje sobie sprawę, że otaczający go świat daje mu więcej możliwości i może samodzielnie podejmować decyzje.
• Jeśli istnieje świadoma chęć nauczenia się czegoś nowego. Człowiek doświadcza bezradności, gdy zdaje sobie sprawę, że czegoś nie wie, ale jednocześnie ma pragnienie, by dowiedzieć się więcej nowych informacji.
• Jeśli próbuje słuchać swojego wnętrza i rozumieć swoje prawdziwe cele i potrzeby. W związku z tym możemy również powiedzieć, że początkowo dziecko wychowywało się w tych samych tradycjach, ale w głębi siebie rozumiało, że chce innego życia.
• Kiedy pojawia się chęć wyróżnienia się z tłumu. W takim przypadku jednostki często zaczynają ignorować ogólnie przyjęte zasady zachowania. Osoba może wybrać ubrania, które są krzykliwe lub całkowicie nieodpowiednie do konkretnej sytuacji.

Oznacza to, że Ego pozwala skorelować rzeczywistość z własnymi myślami osoby, jej pragnieniami. Jest spoiwem, które pozwala rozwijać inne struktury mentalne, zwłaszcza wolę i aspirację. Ego pełni również funkcję samostanowienia, to znaczy pozwala jednostce skomponować pełnoprawny obraz własnego stanu. Ponadto konieczne jest samostanowienie, aby stworzyć obraz psychologiczny, nawyki charakteru, cele.

Funkcja socjalizacji, którą pełni również Ego, jest niezbędna w czasie, gdy jednostka próbuje tylko znaleźć swoje miejsce w życiu, a także w społeczeństwie. Dzięki Ego rozwija cechy przywódcze, umiejętność pracy w zespole lub odwrotnie, samodzielnego wykonywania wielu zadań. Im więcej interakcji społecznych w życiu, tym bardziej osoba przejawia potrzebę stosowania metod obrony psychologicznej, a co za tym idzie, tym bardziej rośnie ego.

Dzięki temu stanowi można uciec od urazów psychicznych, stresu i prowadzić harmonijne, stabilne i szczęśliwe życie. Ego pozwala ci stworzyć idealny obraz, który niekoniecznie jest statyczny i może się zmieniać w ciągu życia danej osoby na tle otrzymywanych informacji i doświadczeń.

Mówiąc prościej, ego człowieka to jego aspiracje, pragnienia i myśli o tym, kim naprawdę chce być. Jeśli w ogóle o tym nie myśli, oznacza to bardzo słaby rozwój Ego.

W związku z tym nie można lekceważyć znaczenia rozwoju tej części ludzkiej psychiki, ponieważ bez niego niemożliwe jest urzeczywistnienie siebie jako osoby. Z jednej strony możemy powiedzieć, że jest to poczucie własnej wartości człowieka, gdy nie uważa się on za gorszego od innych ludzi i rozumie, że jest w stanie osiągnąć więcej. Niemniej jednak są to różne koncepcje.

Jeśli Ego jest bardzo silnie rozwinięte, to pozwala to nie tylko przekonać się o jego nadwartości, ale także o nieistotności wszystkich wokół. Oznacza to, że może to być zniekształcona opinia, która zmusza cię do dopasowania się do fikcyjnego obrazu.

Kosztem ego, agresji innych ludzi, łatwiej jest przenosić presję psychiczną. Jeśli kobieta boi się opuścić męża, który tłumi ją psychicznie w całym stawie życia, wskazuje to również na bardzo słaby rozwój Ego, a nie na jakiś inny umysłowy problemy. Dzięki temu czynnikowi w kształtowaniu osobowości człowiek uczy się eliminować wszelkie zło w swoim życiu i bardziej skupiać się na dobru.

Nawet jeśli dana osoba nie chce słuchać krytyki w swoim przemówieniu, oznacza to, że jej funkcja ochronna jest aktywowana, to znaczy nie pozwala jej odczuwać dyskomfortu. Czasami ta funkcja jest dość prymitywna. Oznacza to, że osoba zaczyna zachowywać się kapryśnie i po prostu pozostawia pewne tematy. Ale wszystko zależy od indywidualnej sytuacji i tego, jak dana osoba została wychowana i jakie ma doświadczenie życiowe.

Negatywne wpływy

Oprócz pozytywnych aspektów ego ma również wady. Ponieważ wciąż mówimy o dość zniekształconej zarozumiałości (choć na lepsze), czasami ta część osobowości może się zbytnio rozwinąć. Na przykład, jeśli dana osoba nie jest w stanie obiektywnie spojrzeć na siebie i swoje działania, to nie będzie w stanie rozpocząć podejmowania odpowiednich decyzji.

W tym przypadku zaczyna skupiać się na swoim Ego. Wyolbrzymianie swoich możliwości może prowadzić do poważnych konsekwencji. To znaczy tak naprawdę mówimy o zbyt silnym samooszukiwaniu się, które może zniszczyć całe życie.

Wielu pisarzy i specjalistów postrzega ego wyłącznie od strony negatywnej, jako wewnętrzne wróg, z którym człowiek walczy przez całe życie i może wygrać tylko wtedy, gdy pokona swój ego. Wydaje się, że tylko w tej sytuacji można uzyskać niezbędną mądrość życiową. Jest to jednak zasadniczo błędne, ponieważ ego nie można kojarzyć z dumą, narcyzmem, próżnością i innymi wadami charakterystycznymi dla osoby. Chociaż czasami te pojęcia są zbyt blisko siebie.

Jeśli Ego prowadzi do samolubstwa, wtedy osoba staje się nienasycona, wymaga od innych zbyt wiele i nie wierzy, że powinna coś zrobić w zamian. Dzieje się tak tylko w tych sytuacjach, kiedy człowiek nie jest w stanie urzeczywistnić również swojej wewnętrznej jaźni. Jednostka może być samolubna i uparta w swoich pragnieniach, a nawet zachciankach. Dzieje się tak, jeśli w ogóle nie rozumie różnicy między zarozumiałością, obiektywizmem i prawdziwym życiem.

Takie przypadki są niezwykle rzadkie. W takich sytuacjach osoba całkowicie koncentruje się tylko na swojej opinii, aby nie popaść w dyskomfort psychiczny. Oznacza to, że problem tkwi w elementarnej ignorancji i niezrozumieniu samego siebie.

Ta negatywna strona ego jest najczęściej spotykana przez niepiśmiennych młodych ludzi, którzy jeszcze nie nauczyli się poruszać w społeczeństwie. Jeśli Ego zamienia się ze snów i celów w iluzję, którą człowiek narzuca sobie, prowadzi to do tego, że zaczyna zamykać oczy na swoje błędy, nie wyciągając absolutnie żadnych wniosków.

Formy manifestacji

Ego jest dość złożoną, ale ważną koncepcją w psychologii. Istnieje kilka form manifestacji tej części osobowości, które pozwalają określić, jak bardzo Ego wpływa na osobę.

Forma manifestacji ego	Opis
Człowiek zawsze wie wszystko sam	Osobie niezwykle trudno jest przyznać, że czegoś nie wie. Próbuje wypowiadać odpowiedzi na wszelkie pytania, nawet jeśli są całkowicie nielogiczne i niepoprawne. Osoba odmawia słuchania czyjejś opinii, nie postępuje zgodnie z radami krewnych i przyjaciół.
Istnieje chęć udowodnienia swojej wartości	Nadmierną manifestację Ego obserwuje się w przypadku, gdy osoba zaczyna osiągać fanatyzm w pragnieniu wygrywania w różnych konkursach i konkursach. Jeśli jednak mówimy o dziecku, którego pokój wypełniony jest certyfikatami, pucharami i medalami, to być może nie mówimy o jego Ego, ale o próbie samorealizacji przez dziecko jego rodziców.
Człowiek coś osiąga, ale przestaje iść dalej	Kiedy człowiek dokonuje w życiu jakiejś znaczącej czynności, a potem żyje tylko wspomnieniami i ciągłymi opowieściami o nim.

Teorie i szkoły psychologiczne

W psychoanalizie istnieje osobny obszar zwany psychologią ego. Bada przystosowanie jednostki do otaczającego go świata, a także porusza kwestie wolności, autonomii i innych cech osobowości. Oparty na teoriach Freuda, Hartmanna, Spitza i innych psychoanalityków.

Początkowo idee psychologii ego zostały opracowane na podstawie psychoanalizy dziecka. Eksperci początkowo rozważali również 2 główne obszary tej kategorii psychologii. Przede wszystkim, według Freuda, kiedy Ego pełni ważną funkcję ochronną. W drugim przypadku preferowano teorie Hartmanna, który zwracał większą uwagę na drugorzędne aspekty samoracjonalnego myślenia, działania i tak dalej.

Również Ego jest rozważane w wielu religiach świata.

Na przykład:

• W hinduizmie reprezentuje zniekształconą zdolność postrzegania świata. Ale ego nie jest uważane za zło. Można to zrozumieć tylko poprawnie lub niepoprawnie.
• W chrześcijaństwie ego jest główną odpowiedzią na pytanie, kim jest dana osoba.
• W Kabale pojęcie to uważane jest za egoizm, od którego człowiek musi się wyzbyć. Uważa się, że tylko w ten sposób człowiek będzie w stanie zrozumieć boskość i nie będzie koncentrował się na swoich pragnieniach.
• W buddyzmie najbliższym pojęciem jest „ahamkara”. To jeden z najważniejszych obiektów studiów. Uważa się, że Ego jest źródłem zrozumienia świata.

Tak więc Ego w psychologii jest jednym z kluczowych pojęć, które pomaga przeprowadzić bardziej szczegółową psychoanalizę. Aby zrozumieć znaczenie tego składnika osobowości, konieczne jest odróżnienie go od egoizmu, zarozumiałości i innych pojęć o zbliżonym znaczeniu. Ale ogólnie rzecz biorąc, ego nie jest szkodliwe, jeśli jest prawidłowo uformowane. Wtedy osoba może odnieść większy sukces i osiągnąć swoje cele.

Film o ego w psychologii

Ego należy zniszczyć: