Schizofrenia u ludzi. Jak określić za pomocą MRI, wyglądu, oczu, rysunków

Diagnostyka różnicowa schizofrenii ma kluczowe znaczenie dla zmniejszenia częstości i nasilenia zaostrzeń, powstrzymania napadów, przedłużenia remisji w nieuleczalnym zaburzeniu psychicznym. Możliwe jest określenie choroby u osoby za pomocą MRI za pomocą zewnętrznych objawów i testów behawioralnych.

Kto jest predysponowany do zachorowania na schizofrenię?

Czynniki etiologiczne ciężkiego zespołu psychiatrycznego, któremu często towarzyszą objawy somatyczne, nie zostały na pewno ustalone. Schizofrenia jest uważana za zaburzenie wieloczynnikowe.

Patologiczny proces zmiany świadomości zachodzi pod wpływem szeregu endogennych lub egzogennych czynników predyspozycji, przedstawionych w tabeli.

Kategoria predyspozycji	Charakterystyka i cechy
Czynnik genetyczny	Stwierdzono, że w przypadku schizofrenii u bliskich krewnych ryzyko rozwoju zaburzeń psychicznych wzrasta o 10-15%, czyli 20 razy więcej niż średnie prawdopodobieństwo populacji.
Powikłania okołoporodowe	Predyspozycje do schizofrenii obserwuje się u pacjentek z wewnątrzmacicznym zakażeniem cytomegalowirusem, kiłą nerwową i toksoplazmozą. U kobiet po porodzie obciążonym wzrasta prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń psychicznych.
Warunki socjalne	Badacze odnotowują stabilną korelację występowania schizofrenii z miejscem zamieszkania, silnym zamętem emocjonalnym i poziomem dobrostanu finansowego. Mieszkańcy wsi rzadziej diagnozują choroby psychiczne niż mieszkańcy miast.
Wczesna trauma psychologiczna	Osoby, które w dzieciństwie zostały poddane przemocy fizycznej lub seksualnej, presji psychicznej są predysponowane do schizofrenii. Niektórzy eksperci są skłonni sądzić, że rozwój choroby zależy od stylu wychowania, cech relacji rodzinnych.
Szkodliwe nałogi	Do schizofrenii predysponowane są osoby cierpiące na przewlekły alkoholizm, narkomani i narkomani. Istnieją badania wskazujące na wyraźny związek między wystąpieniem schizofrenii a niekontrolowanym używaniem substancji psychoaktywnych.
Nieprawidłowości w mózgu	U pacjentów z tym zespołem psychiatrycznym zmiany w hipokampie, skroniowej i czołowej proporcja organu mózgowego odpowiedzialnego za roztropność, podejmowanie decyzji i logiczne myślenie działów.

Często można określić schizofrenię u osoby za pomocą oczywistych znaków zewnętrznych. Takie zmiany są spowodowane przyczynami metabolicznymi i neurochemicznymi. Istnieją hipotezy dotyczące predyspozycji do patologii psychiatrycznej pacjentów z upośledzoną syntezą dopaminy, dysfunkcją układu cholinergicznego oraz hamowaniem mechanizmu GABA.

Pierwsze oznaki nieładu

Początkowe stadium choroby charakteryzuje się polimorfizmem przebiegu, co utrudnia rozpoznanie i diagnostykę różnicową. Wczesne oznaki zaburzeń psychicznych różnią się w zależności od wieku i płci.

Schizofrenia to złożona i kontrowersyjna patologia psychiatryczna. Choroba w początkowej fazie objawia się objawami neurastenicznymi lub depresyjnymi. To ostatnie jest typowe dla kobiet.

Ogólnie rzecz biorąc, wśród typowych pierwszych objawów zaburzeń psychicznych są:

• gwałtowna zmiana zainteresowań;
• labilność psychologiczna;
• histeria u kobiet;
• krótkie okresy letargu u mężczyzn;
• osłabienie uwagi i niezdolność do koncentracji u nastolatków;
• halucynacje słuchowe zwane „głosami w głowie”;
• poszarpana mowa;
• nielogiczne myślenie;
• drażliwość;
• bezprzyczynowy niepokój.

Początkowe objawy postępującego zespołu psychiatrycznego są indywidualne i wieloaspektowe. Kobiety zaniedbują zasady higieny, tracą zainteresowanie seksualne przedstawicielami płci przeciwnej.

U mężczyzn wśród pierwszych objawów schizofrenii odnotowuje się utratę apetytu i zmniejszoną aktywność fizyczną. Objawy są niespecyficzne i często mają charakter czysto behawioralny bez objawów klinicznych. To sprawia, że ​​diagnoza jest bardzo trudna.

Oczywiste objawy schizofrenii

Wraz z rozwojem choroby rozszerza się, nasila i pogłębia spektrum przejawów psychosomatycznych. Oznaki zachowań autystycznych są uważane za wyraźny objaw dla dzieci.

Przejawy chorób psychicznych u dorosłych są chaotyczne i zróżnicowane. Zależą od indywidualnych doświadczeń życiowych, środowiska społecznego, cech relacji rodzinnych.

Aby ułatwić klasyfikację objawowych objawów schizofrenii, oczywiste objawy dzielą się na:

• pozytywne - halucynacje, zaburzenia urojeniowe, stany obsesyjne;
• negatywne - labilność emocjonalna, pragnienie izolacji społecznej, hipo- lub hipertymia (odpowiednio nieumotywowane spontaniczne pogorszenie lub poprawa nastroju);
• zaburzenia wolicjonalne, objawiające się patologiczną biernością i niezdolnością do podejmowania elementarnych decyzji;
• naruszenie społecznie akceptowanych norm behawioralnych bez wyraźnej świadomości własnych działań.

Uważa się, że jawne objawy schizofrenii są spowodowane dysfunkcją regulacji neuroprzekaźników w mózgu. Oczywiste objawy choroby zależą od postaci patologii psychiatrycznej. Poniżej znajdują się typowe objawy dla każdego z nich.

Forma katatoniczna

Specyficzne warunki fizyczne i niuanse behawioralne są uważane za charakterystyczne objawy tego typu zaburzeń psychicznych.

Pomiędzy nimi:

• katalepsja - zaburzenie ruchu, wyrażające się patologicznie przedłużonym zachowaniem danej pozycji ciała;
• mutyzm – brak reakcji na próby nawiązania przez innych kontaktu werbalnego z pacjentem;
• bezsensowna aktywność ruchowa, objawiająca się monotonnymi klaśnięciami, podskakiwaniem, potrząsaniem głową i innymi podobnymi czynnościami;
• bezmyślne posłuszeństwo rozkazom;
• okresowe przyjmowanie sztywnej postawy z tonicznym napięciem mięśni, indywidualne bolesne skurcze, ograniczona ruchomość.

Możliwe jest określenie schizofrenii u osoby przez naprzemienne okresy mutyzmu i nadmiernego pobudzenia psychoruchowego, co jest charakterystyczne dla patologii katatonicznej.

Forma paranoidalna

Oprócz ogólnej symptomatologii, dla tego typu zaburzenia osobowości charakterystyczne są stany urojeniowe o określonej naturze. Ich analiza i definicja znajdują zastosowanie w diagnostyce różnicowej.

Stany urojeniowo-obsesyjne manifestują się:

• mania prześladowcza;
• wybuchy nieumotywowanej zazdrości;
• zmiana w postrzeganiu przedmiotów gospodarstwa domowego;
• obsesja na punkcie przemian cielesnych;
• potwierdzenie własnego wyboru;
• kojarzenie swojej osobowości z innymi ludźmi, postaciami historycznymi lub literackimi.

W schizofrenii paranoidalnej halucynacje słuchowe mają znaczenie rozkazujące lub zagrażające. Często występują zwodnicze odczucia smakowe i węchowe.

Pojawiają się doznania cielesne – skutki nieznośnego bólu, silnego pieczenia lub mrowienia, nie z przyczyn somatycznych. Pacjenci ze schizofrenią paranoidalną mają skłonność do eliminacji - samookaleczenia, samookaleczenia.

Forma hebefreniczna

Aby zdefiniować takie zaburzenie psychiczne, stosuje się jasne kryteria diagnostyczne, w tym objawy ogólne i co najmniej jeden z następujących objawów szczególnych:

• stan emocjonalnego marazmu o różnym czasie trwania;
• nieodpowiednie reakcje psychomotoryczne na bodźce zewnętrzne;
• bezcelowe i cykliczne zachowanie;
• zaburzenia mowy;
• oczywiste naruszenia aktywności umysłowej.

Stany urojeniowo-obsesyjne i halucynacje nie są uważane za typowe objawy zaburzenia hebefrenicznego. Jednak objawy te są często łagodne.

Forma pierwotna (prosta)

Identyfikacja tego typu choroby psychicznej wymaga dynamicznego monitorowania parametrów neurofizjologicznych oraz długoterminowej obserwacji ambulatoryjnej.

Przybliżony okres trwania tego ostatniego to co najmniej rok. Aby postawić ostateczną diagnozę, przepisuje się kilka badań psychiatrycznych.

Schizofrenia pierwotna jest determinowana przez utrzymywanie się przez cały okres obserwacji następujących objawów:

• utrata zainteresowania tym, co się dzieje;
• samoizolacja społeczna;
• zachowanie autystyczne;
• małomówność;
• stopniowe wyczerpywanie się używanego słownictwa;
• bierność fizyczna;
• opóźnienie emocjonalne.

U pacjentów z prostym typem zaburzeń psychicznych następuje pogorszenie czynności mięśni twarzy. Taka diagnoza jest stawiana przy braku halucynacji, stanów urojeniowych, nienormalnych osobistych doświadczeń.

Nie powinno być historii otępienia starczego lub zaburzeń czynności mózgu wywołanych przez organiczne uszkodzenia obszarów mózgu, zaburzenia hemodynamiczne.

Metody diagnostyczne

Psychiatra przeprowadza wstępny wywiad z pacjentem, wywiady z jego bliskimi. Diagnostyka obejmuje pomiary kliniczne i anamnestyczne, testy patopsychologiczne, metody neurofizjologiczne.

Badania instrumentalne i laboratoryjne pomagają określić chorobę. Schizofrenia często rozwija się z powodu upośledzenia połączeń w strukturach nerwowych. Takie patologiczne objawy w połączeniu z organicznymi uszkodzeniami mózgu u osoby badanej są wykrywane metodami laboratoryjno-sprzętowymi.

Do oceny stanu psychoemocjonalnego i psychicznego wykorzystuje się specjalnie zaprojektowane skale z testami – Luscher, Carpenter, MMMI. Zaburzeniom psychicznym towarzyszą zmiany makromorfologiczne o etiologii organicznej, które są wykrywane przez MRI.

Badanie kliniczne i anamnestyczne

Takie środki diagnostyczne mają na celu zidentyfikowanie oczywistych i ukrytych oznak schizofrenii, wyjaśnienie prawdopodobnych przyczyn patologii. Egzogenne czynniki prowokujące, przeciążenie nerwowe, silne przeżycia emocjonalne zaostrzają chorobę.

Zadaniem lekarza psychiatry podczas badania klinicznego i anamnestycznego jest wykluczenie lub zminimalizowanie wpływu tych czynników. Badanie pacjenta, rozmowy z bliskimi pomagają zidentyfikować i zarejestrować odchylenia w zachowaniu do diagnostyki różnicowej.

Analiza stanu psychicznego

Taka ankieta może być skrócona lub uszczegółowiona. Pierwsza opcja stosowana jest u pacjentów z wyraźnymi wizualnymi objawami schizofrenii. Szczegółowa i szczegółowa analiza stanu psychicznego jest konieczna dla utajonej lub najprostszej postaci zaburzenia.

Nie ma standardowego protokołu diagnostycznego dla tych pacjentów. Zastosowana metoda analizy stanu psychicznego jest zdeterminowana celami klinicznymi, charakterystyką wychowania oraz stopniem wykształcenia przedmiotu.

Stosowane są metody:

• Klasyfikacja obiektów. Metoda ta jest uważana za główną spośród metod badań psychologicznych pod kątem podejrzenia schizofrenii. Pozwala na badanie zdolności pacjenta do uogólniania, abstrakcyjnego myślenia, spójnych i logicznych wnioskowań. W schizofrenii te podstawowe procesy myślowe są osłabione.
• Metoda piktogramów. Eksperymentalny test psychiatryczny służy do badania zdolności pacjenta do pośredniczenia w aktywności umysłowej. Temat jest proszony o zapamiętanie zestawu słów lub wyrażeń. Technika ta służy do analizy stanu psychicznego pacjentów z wykształceniem średnim lub wyższym.
• Test porównawczy koncepcji. Metoda ujawnia zaburzenia poznawcze charakterystyczne dla schizofrenii. W wersji dziecięcej stosowany jest specjalny test Wechslera.
• Plamy Rorschacha. Test wizualny, podczas którego obiektowi pokazywane jest 10 obrazów kleksów o różnych konfiguracjach. Pacjent opowiada o swoich odczuciach emocjonalnych i obrazach wizualnych. Analiza uwzględnia odpowiedź i szybkość jej wydania.

Analiza stanu psychicznego ma drugorzędne znaczenie, ponieważ ostateczną diagnozę ustala się na podstawie charakterystycznych objawów klinicznych.

Ocena objawów zewnętrznych u pacjenta

Często możliwe jest wizualne określenie schizofrenii u osoby. Przy takim zaburzeniu psychicznym obserwuje się wyraźne objawy fenotypowe, wyrażone w nieprawidłowościach rozwoju fizycznego, cechach budowy czaszki i budowy ciała.

Objawy zewnętrzne oznaczają patologie neuroendokrynne, które wywołały schizofrenię. U pacjentów z konstytucją asteniczną nie występują głębokie zmarszczki mimiczne charakterystyczne dla takiej morfologii.

W schizofrenii zauważalna jest opadająca konfiguracja powierzchni czołowej. Zewnętrzne oznaki obejmują niedostateczną mimikę twarzy, niewyraźny lub nieostry wygląd. Uczniowie często poruszają się szybko i nieregularnie.

Schizofrenia objawia się zewnętrznie niespójną mową, bezcelowymi cyklicznymi gestami, nadmierną ekspresją ruchową. W niektórych postaciach choroby występuje na przemian z okresami zahamowania przedsionkowego.

Analiza objawów „małego koła”

Ta kategoria specyficznych objawów zaburzeń psychicznych obejmuje użycie nietypowych konstrukcji werbalnych bez logicznego połączenia między frazami.

Taka mowa jest połączona z opóźnionymi reakcjami psychoemocjonalnymi. Wypowiadając swój monolog niezrozumiały dla innych, pacjent patrzy w jeden punkt i nie zauważa, co się wokół niego dzieje.

Chory mózg tworzy rodzaj alternatywnej rzeczywistości. W miarę rozwoju schizofrenii z wyraźnymi objawami „małego kręgu” pacjent traci wcześniej tkwiące w nim zdolności poznawcze i fizyczne.

Analiza objawów „wielkiego koła”

Te oznaki zaburzeń psychicznych obejmują halucynacje słuchowe i wzrokowe, echa umysłowe. Ta ostatnia wyraża się efektem retransmisji myśli w głowie pacjenta.

Wyobrażenia urojeniowe, wrażenia dotykowe, stany obsesyjne uważa się za symptomy „wielkiego kręgu”. Analizę takich objawów przeprowadza psychiatra w celu rozróżnienia postaci patologii i wyboru metody powstrzymania zaostrzeń.

Testy psychologiczne wykrywające schizofrenię

Opracowano specjalną ekspresową metodę identyfikacji pogorszenia zdolności umysłowych, uwagi i zapamiętywania elementarnych informacji związanych ze schizofrenią.

Badanie patopsychologiczne pozwala wykryć i naprawić takie zmiany. Posługują się obrazkami, prostymi zadaniami do logicznego myślenia, zestawem pytań opracowanym przez psychiatrów.

Takie metody pozwalają określić zdolność pacjenta do rozróżniania złudzeń, budowania rzędów asocjacyjnych. Kompleks badań patopsychologicznych koniecznie obejmuje test koloru Luschera.

Jak określić schizofrenię metodami instrumentalnymi i laboratoryjnymi?

Przypisz analizę różnych materiałów biologicznych ciała pacjenta, aby zidentyfikować:

• patologie neuroendokrynne;
• zapalenie;
• zaburzenia hormonalne;
• zatrucie mózgu solami metali ciężkich;
• oznaki zatrucia alkoholowego, narkotykowego lub narkotykowego.

Badania laboratoryjne i instrumentalne pozwalają zidentyfikować prawdopodobną przyczynę zaburzenia psychicznego, dobrać skład terapii lekowej, optymalne dawkowanie leków.

Możliwe jest określenie schizofrenii u osoby za pomocą diagnostyki biofizycznej (instrumentalnej).

Ubiegaj się o to:

• elektroencefalografia;
• metoda wywoływania potencjałów elektrochemicznych;
• rezonans magnetyczny;
• dopplerografia ultradźwiękowa.

Takie badania są całkowicie bezpieczne, bezbolesne i nie wymagają wstępnego przygotowania. Pozwalają na uzyskanie wiarygodnych danych o stanie funkcjonalnym mózgu i całego organizmu.

MRI

Tomograf tworzy trójwymiarowy model cyfrowy strefy mózgowej z wizualizacją struktury wewnętrznej. MRI wykrywa charakterystyczną schizofrenię anomalie strukturalne, z wyłączeniem:

• procesy nowotworowe;
• krwiaki;
• obrzęk;
• formacje torbielowate;
• uszkodzenie sieci naczyniowej;
• udar mózgu.

Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego służy do wykrywania zmniejszenia objętości substancji mózgowej związanej z zaburzeniem psychicznym.

Neurotest

Takie badanie laboratoryjne jest konieczne do wykrycia markerów stanu zapalnego we krwi. Stężenie określonych białek jest wprost proporcjonalne do nasilenia stanu psychicznego.

Neurotest hematologiczny służy do potwierdzenia diagnozy i oceny skuteczności terapii lekowej. Technika określa parametry immunologiczne frakcji krwi w surowicy związane z funkcjami narządu mózgowego oraz parametry hemodynamiki mózgu.

System testów neurofizjologicznych

Technika przewiduje badanie reakcji pacjenta na bodźce zewnętrzne - jasne błyski światła, sygnały dźwiękowe. Schizofrenia jest determinowana szybkością ruchu źrenic, odruchowymi reakcjami układu nerwowego.

NTS służy do potwierdzenia diagnozy, do sporządzenia szczegółowego obrazu klinicznego na poziomie fizjologicznym. Dysfunkcje obwodów nerwowych są ściśle związane z organicznym uszkodzeniem odpowiednich regulatorowych części mózgu.

Odróżnianie schizofrenii od chorób somatycznych

Objawy zaburzeń psychicznych przypominają objawy niektórych patologii neuroendokrynnych.

Obejmują one:

• nadczynność lub niedoczynność tarczycy;
• tłumienie funkcji przytarczyc;
• zaburzenie nadnerczy;
• choroby przysadki mózgowej.

Objawy kliniczne podobne do schizofrenii są charakterystyczne dla procesów autoimmunologicznych - toczeń rumieniowaty układowy, stwardnienie rozsiane. Przypomina patologiczny obraz zaburzeń psychicznych, neurodegeneracji, otępienia starczego, niektórych chorób naczyń mózgowych.

Odróżnienie schizofrenii od somatycznych procesów destrukcyjnych dokonuje się na podstawie obecności u osoby badanej kombinacji wskaźników klinicznych z kryteriami diagnostycznymi I i II stopnia. Niewątpliwie chorobę psychiczną można rozpoznać po stabilnej kombinacji takich objawów.

Filmy o objawach schizofrenii

Jak rozpoznać schizofrenię: