Leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu B: leki z lepszymi wynikami

Leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu B przeprowadzane po szczegółowym badaniu i potwierdzeniu diagnozy. Leki dobierane są indywidualnie, w zależności od wieku pacjenta i stopnia uszkodzenia wątroby. Leki należy przyjmować ściśle według instrukcji, surowo zabrania się arbitralnego zwiększania lub zmniejszania dawki.

Objawy ostrego i przewlekłego zapalenia wątroby typu B

Leczenie zapalenia wątroby typu B (leki należy dobierać indywidualnie) odbywa się za pomocą leków.

Objawy choroby mogą się różnić w zależności od stopnia uszkodzenia narządu żółciowego i okresu zapalenia wątroby:

Okres	Objawy
Inkubacja	Brak apetytu, ból głowy, napady nudności, zmęczenie, senność.
Stan przed żółtaczką	Skoki temperatury, bóle mięśni i stawów, bóle ciała, zwiększona produkcja gazów, wzdęcia, gorzkie odbijanie, zgaga, napady nudności.
Żółtaczkowy	Opuchlizna, przyspieszone tętno, skoki ciśnienia krwi, zaburzenia snu i zmęczenie, powiększenie wątroby, odbarwienie kału, zażółcenie twardówki i skóry, swędzenie.
Chroniczny	Ból mięśni, powiększenie wątroby, zażółcenie skóry i twardówki, ból po prawej stronie.
marskość wątroby	Krwawienie z żołądka, jelit, blednięcie skóry, zmniejszenie narządu żółciowego, zaburzenia na tle psycho-emocjonalnym.

Ostre zapalenie wątroby rozwija się nagle. Patologia charakteryzuje się rozwojem zaburzeń astenicznych (zażółcenie twardówki i skóry, przebarwienia kału i moczu) oraz dyspeptycznych (zgaga, wymioty, nudności).

Kiedy rozpocząć terapię?

Patologie wątroby wymagają leczenia farmakologicznego. Decyzję o wyznaczeniu konkretnego leku powinien podjąć specjalista. Prawie wszystkie leki mają przeciwwskazania, które lekarz identyfikuje podczas badania.

Zagrażająca życiu choroba wątroby

Leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu B (leki mają przeciwwskazania, więc nie można ich zażywać bez zgody lekarza) w domu wymaga przestrzegania zaleceń lekarskich. Zazwyczaj przeszczep wątroby jest wskazany u pacjentów z patologiami zagrażającymi życiu. W okresie przygotowania do interwencji chirurgicznej pacjent musi przyjmować leki mające na celu wspomaganie czynnościowej czynności narządu żółciowego.

Kompensowana marskość wątroby

Patologii towarzyszy szybkie niszczenie komórek wątroby i tworzenie się węzłów regeneracyjnych. Pacjenci z marskością otrzymują specjalną dietę. Terapia lekami dobierana jest indywidualnie.

Może obejmować następujące leki:

• kompleksy witaminowe;
• preparaty ademetioniny (Heptral, Heptor) i selimariny (Legalon, Selibinin);
• glikokortykosteroidy (metyloprednizolon, prednizolon);
• preparaty kwasu ursodeoksycholowego (Urdoksa, Ursofalk, Ursosan).

  

Leczenie może trwać kilka miesięcy (6-18).

Patologia wątroby bez wyraźnego zwłóknienia

Leczenie zapalenia wątroby typu B (leki wchodzące w skład farmakoterapii mają działanie naprawcze) nie zawsze wiąże się z zabiegiem chirurgicznym.

W przypadku chorób wątroby nie charakteryzujących się zwłóknieniem można przepisać następujące leki:

• L-nukleozydy (telbiwudyna, lamiwudyna;
• Niecykliczne fosfoniany nukleozydowe (Adefovir, Tenofovir);
• Deoksyguanozyna i jej analogi (Entecavir).

Większość z powyższych leków charakteryzuje się działaniem przeciwwirusowym.

Inne czynniki, które należy wziąć pod uwagę przy wyborze schematu leczenia

Istnieje kilka sposobów leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu B. Leki dobierane są w zależności od stopnia uszkodzenia narządu.

Przy sporządzaniu planu leczenia lekarz bierze pod uwagę następujące czynniki:

• płeć pacjenta (młode kobiety planujące ciążę w przyszłości otrzymują łagodniejsze leki);
• predyspozycje genetyczne (jeśli pacjent ma krewnych cierpiących na patologie wątroby, może być konieczna konsultacja z genetykiem);
• wiek (dzieci, młodzież i pacjenci w podeszłym wieku mogą wymagać dostosowania schematu dawkowania).

W okresie leczenia pacjenci powinni znajdować się pod nadzorem lekarza.

Leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu B lekami

Farmakoterapia ostrego i przewlekłego zapalenia wątroby typu B jest przepisywana po przejściu przez pacjenta testów laboratoryjnych (krew na bilirubinę i aminotransferazę, mocz). Pacjent z Sr7 powinien również przejść badanie diagnostyczne (USG, USG, CT, MRI).

Leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu B, leków, które wybiera lekarz, często wiąże się z przyjmowaniem takich leków:

• Amiksin;
• Zeffix;
• Ingarona;
• neowir;
• remaksol;
• Tiloram;
• ademetionina;
• Binnoferon alfa;
• Interal-P;
• Intron-A;
• Leukinferon;
• Liw-52;
• PegIntron
• Realdiron
• Reaferon UE
• Tameron
• Fosfazyd
• Entekawir-SZ.

Większość leków przepisywanych na wirusowe zapalenie wątroby typu B wymaga recepty w aptece.

Amiksin

Lek jest sprzedawany w postaci tabletek. Substancją czynną jest tilaxin (tilorone). Lek ma wyraźne działanie immunomodulujące i przeciwwirusowe. Główne składniki należą do kategorii induktorów interferonu o charakterze syntetycznym. W organizmie substancja promuje produkcję interferonów.

Te z kolei biorą udział w syntezie granulocytów, neutrofili i hepatocytów (komórek wątroby). Forma leku całkowicie rozpuszcza się w jelicie. We krwi maksymalne stężenie znajduje się po 6-18 godzinach. po pierwszej dawce. Biodostępność jest średnia, wiąże się z białkami krwi w 85%.

Lek jest przeciwwskazany u dzieci, kobiet w ciąży i karmiących piersią, pacjentów nadwrażliwych.

Tabletki należy przyjmować w całości, bez rozpuszczania w wodzie i żucia. W przypadku zapalenia wątroby typu B, zwłaszcza w postaci ostrej, pacjenci powinni pić 1 tabletkę co 24 godziny. (2 dni). Następnie lek jest pijany przez 4, 6, 8 dni (itd.). W przypadku ostrego zapalenia wątroby pacjent musi przyjąć łącznie 16 tabletek. W przypadku patologii przewlekłego przebiegu przebieg aplikacji zmienia się w ciągu 3-6 miesięcy.

Zeffix

Postać leku to tabletki, głównym składnikiem jest lamiwudyna. Lek ma trwałe działanie przeciwwirusowe. Główną substancję można uznać za analog nukleozydowy. Lek może być włączony do terapii lekowej przewlekłego i ostrego zapalenia wątroby typu B. Po dostaniu się do organizmu lamiwudyna jest metabolizowana do trifosforanu, który może przenikać do wirusowego DNA. Lek nie charakteryzuje się działaniem toksycznym.

Tabletki rozpuszczają się w jelitach. Stężenie (maks.) we krwi jest wykrywane po 60-90 minutach. Średnia biodostępność, nie więcej niż 83%. Główny składnik znajduje się w płynie mózgowo-rdzeniowym.

Obecność pokarmu w żołądku w żaden sposób nie wpływa na szybkość wchłaniania tabletek. Dzienne spożycie leku dla dorosłych wynosi nie więcej niż 100 mg, co odpowiada 1 tabletce. Przebieg aplikacji dobierany jest indywidualnie.

Ingaron

Substancją czynną liofilizatu jest interferon gamma. Substancja jest zdolna do działania przeciwwirusowego i immunomodulującego. Główny składnik zawiera 144 aminokwasy.

Substancja pozyskiwana jest w sposób laboratoryjny poprzez biosyntezę. Interferon gamma jest cytokiną, która ma również działanie przeciwzapalne. Komórki zabójcy są odpowiedzialne za syntezę substancji. Interferon gamma przyspiesza produkcję białek. Odpowiada również za blokowanie replikacji RNA i DNA.

Liofilizat rozcieńcza się wodą do wstrzykiwań. Roztwór można podawać podskórnie lub domięśniowo. Schemat dawkowania, a także przebieg podawania należy dobierać indywidualnie. Zwykle pacjentom z wirusowym zapaleniem wątroby typu B wstrzykuje się nie więcej niż 5000 jm dziennie. Zastrzyki wykonuje się raz na 2 dni. Przebieg leczenia wynosi 60-90 dni. W razie potrzeby można ją powtórzyć po 60 dniach.

Neovir

Lek jest sprzedawany w postaci tabletek i roztworu. Głównym składnikiem jest kridanimod. Elementy pomocnicze mogą się różnić w zależności od receptury. Cridanimod ma działanie przeciwwirusowe i immunomodulujące. Substancja odpowiada za niszczenie RNA i DNA wirusów. Ponadto lek charakteryzuje się lekkim działaniem przeciwchlamydiowym.

Przy regularnym stosowaniu leku przywracana jest równowaga komórek supresorowych, limfocytów T i interferonów. Cridanimod stymuluje również syntezę komórek zabójczych. Biodostępność jest wysoka (ponad 90%).

Roztwór Neovir wymaga podania domięśniowego. Dawkowanie - nie więcej niż 5 mg / kg. Zastrzyki podaje się kilka razy dziennie (przerwa - 2-3 dni). Dawka terapeutyczna tabletek - nie więcej niż 1500 mg (jednorazowo 750 mg). Tabletki pije się od 1 do 2 dni. Czas trwania leczenia to 7-14 dni.

Remaksol

Skład roztworu do wstrzykiwań zawiera kwas bursztynowy, nikotynamid, metioninę, metyloglukozaminę i ryboksynę. Substancje te działają jako składniki aktywne. Wykazują działanie cytoprotekcyjne, przeciw niedotlenieniu, przeciwutleniające i hepatoprotekcyjne. Lek można włączyć do kompleksowej terapii lekowej na zapalenie wątroby typu B i marskość wątroby.

Aktywne składniki inicjują syntezę makroergów. Kwas bursztynowy jest metabolizowany w celu dostarczenia składników odżywczych do komórek wątroby (hepatocytów).

Przy systematycznym stosowaniu obserwuje się przywrócenie poziomu bilirubiny. Remaxol wymaga kroplówki dożylnej. Stawka dzienna nie przekracza 800 ml. Przebieg leczenia wynosi 4-14 dni. Szybkość podawania roztworu wynosi 50-60 kropli na minutę.

Tiloram

Lek zawiera tiloron w postaci dichlorowodorku, który działa jako składnik aktywny. Lek jest sprzedawany w postaci tabletek. Główna substancja należy do kategorii induktorów promujących tworzenie interferonów. Tiloron ma również działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe.

Producentami są neutrofile, limfocyty T, hepatocyty i granulocyty. Preparat jest całkowicie wchłaniany w jelicie. Maksymalne stężenie we krwi wykrywa się po 6-18 godzinach. Lek pomaga przyspieszyć tworzenie się komórek zabójczych.

Tabletki należy przyjmować w całości, bez żucia lub rozpuszczania w wodzie.

Pacjenci z wirusowym zapaleniem wątroby typu B (zwłaszcza w postaci ostrej) powinni pić:

• 125 mg przez pierwsze 48 godzin. (przerwa - 24 godziny);
• 125 mg co 2 dni (przerwa 48 godzin).

Przebieg leczenia wynosi 10-11 dni.

Ademetionina

Substancją czynną jest składnik o tej samej nazwie, który należy do kategorii koenzymów. Uczestniczy w procesach transportu grup związków organicznych. Lek jest sprzedawany w postaci liofilizatu i tabletek. Ademetionina ma działanie przeciwdepresyjne, antyoksydacyjne, neuroprotekcyjne, hepatoprotekcyjne i detoksykujące. Substancja odpowiada za przywracanie równowagi koenzymów, stymulując ich produkcję przez wątrobę i mózg.

Lek charakteryzuje się łagodnym działaniem antycholestatycznym. Przy regularnym stosowaniu przywracane jest tempo odpływu żółci. W wirusowym zapaleniu wątroby typu B lek podaje się domięśniowo lub dożylnie, po rozpuszczeniu liofilizatu w roztworze lizyny. Dzienna dawka nie przekracza 800 mg. Podawanie dożylne powinno odbywać się strumieniem i powoli. Dawka terapeutyczna tabletek wynosi 1600 mg. Przebieg aplikacji zmienia się w ciągu 45-60 dni.

binnoferon alfa

Postać leku jest rozwiązaniem do podawania podskórnego i dożylnego. Głównym składnikiem jest rekombinowany ludzki interferon alfa. Białko łatwo rozpuszczalne w wodzie należy do grupy cytokin.

Lek ma działanie przeciwwirusowe, antyproliferacyjne, immunostymulujące. Interferon alfa jest zdolny do hamowania replikacji DNA i RNA. W przypadku zapalenia wątroby typu B pacjentom wstrzykuje się 34 000 000 -35 000 000 jm w ciągu 7 dni (nie więcej niż 5 000 000 dziennie). Przebieg aplikacji to 16 tygodni.

Wewnętrzna -P

Skład leku zawiera interferon alfa, który działa jako składnik aktywny. Lek ma działanie immunomodulujące, przeciwwirusowe i przeciwnowotworowe. Lek trafia do sprzedaży w postaci liofilizatu. Wysoko oczyszczone, łatwo rozpuszczalne białko jest metabolizowane w wątrobie.

W ostrym zapaleniu wątroby lek podaje się domięśniowo. Dzienna dawka nie przekracza 2 000 000 IU. Wskazane jest podzielenie go na 2 aplikacje. W przewlekłym zapaleniu wątroby lek wstrzykuje się domięśniowo 2 razy w tygodniu (1 000 000 IU raz). Przebieg aplikacji zmienia się w ciągu 10-14 dni.

Intron A

Intron to lek, który można włączyć do terapii lekowej na wirusowe zapalenie wątroby typu B. Kompozycja zawiera ludzki rekombinowany interferon alfa. Substancja działa immunostymulująco, przeciwwirusowo i przeciwnowotworowo. Interferon jest w stanie wiązać się z określonymi receptorami, prowokując powstawanie reakcji odpowiedzialnych za supresję wirusów.

W przypadku heteroprzeszczepów guza alfa-interferon ma działanie antyproliferacyjne. Roztwór podaje się podskórnie. Dzienna dawka wynosi 5 000 000 IU raz na 2 dni. W ciężkich przypadkach zastrzyki można podawać codziennie.

Liv 52

Preparat zawiera substancje pochodzenia naturalnego.

Ekstrakty z następujących roślin leczniczych działają jako składniki aktywne:

• krwawnik pospolity;
• zachodnia kasja;
• Gali tamaryksa;
• arjuna terminali;
• czarna jagoda;
• cykoria zwyczajna;
• kłujący kapar.

Lek ma wyraźny efekt hepatoprotekcyjny. Pod wpływem składników aktywnych przywracana jest funkcja syntezy białek narządu żółciowego. Lek ma również działanie ochronne, chroniąc wątrobę przed negatywnymi skutkami leków, napojów alkoholowych, pikantnej, tłustej, niskiej jakości żywności.

Dorośli pacjenci muszą przyjmować 2-3 tabletki (do 3 razy dziennie). Forma leku nie rozpuszcza się w wodzie i nie jest żuta, połykana w całości. Wskazane jest picie tabletek w 25 minut. przed posiłkami.

PegIntron

Substancją czynną preparatu jest alfa peginterferon. Substancja należy do kategorii immunomodulatorów i cytokin, koniugatów monometaxu i glikolu polietylenowego. Lek trafia do sprzedaży w postaci liofilizatu. Rekombinowany interferon otrzymuje się z leukocytów.

Po dostaniu się do organizmu substancja przenika do DNA wirusa i wywołuje szereg reakcji, które prowadzą do śmierci komórki. Lek jest zwykle włączony do terapii lekowej przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B.

Liofilizat rozcieńcza się wodą do wstrzykiwań i podaje pacjentowi podskórnie (jednorazowo nie więcej niż 1,5 μg na 1 kg). Zastrzyki podaje się raz w tygodniu. Przebieg stosowania leku wynosi 24-50 tygodni. Lekarz dobiera dawkę indywidualnie, w zależności od wieku pacjenta i obecności chorób związanych z zapaleniem wątroby.

Reaferon UE

Reaferon, podobnie jak większość leków przepisywanych na wirusowe zapalenie wątroby typu B, zawiera w swoim składzie interferon alfa. Do sprzedaży trafia w postaci liofilizatu. Rekombinowany ludzki interferon ma działanie immunomodulujące, przeciwnowotworowe i przeciwwirusowe. Kiedy wirus dostanie się do komórki, interferon wywołuje reakcje spowalniające syntezę kinazy białkowej i cytokin.

Zwykle Reaferon jest przepisywany w ciężkich i umiarkowanych postaciach ostrego wirusowego zapalenia wątroby (okres żółtaczki). Roztwór podaje się miejscowo, podspojówkowo, podskórnie lub domięśniowo. Liofilizat sodu rozcieńczyć chlorkiem lub wodą do wstrzykiwań. Płyn powinien być przezroczysty i bezbarwny, wolny od ciał obcych i osadów.

W ostrych postaciach zapalenia wątroby Reaferon podaje się podskórnie lub domięśniowo (nie więcej niż 1 000 000 jm raz) dwa razy dziennie. Przebieg aplikacji wynosi 5-6 dni. W razie potrzeby możesz przedłużyć kurs o kolejne 5 dni.

Fosfazyd

Fosfazyd w swoim składzie zawiera substancję o tej samej nazwie, która działa jako składnik aktywny. Stężenie może się zmieniać (200-400 mg). Lek jest sprzedawany w postaci tabletek pokrytych szybko rozpuszczającą się błoną jelitową.

Fosfazyd jest klasyfikowany jako inhibitor transkryptazy. Jest to zmodyfikowany syntetyczny analog tymidyny. Lek charakteryzuje się działaniem przeciwwirusowym przeciwzapalnym (łagodnym). Tabletki szybko rozpuszczają się w jelicie. Lek charakteryzuje się wysoką biodostępnością. Substancja czynna jest w stanie pokonać barierę krew-mózg.

Lek jest przepisywany na ostre zapalenie wątroby o umiarkowanych i łagodnych postaciach. Przebieg podawania i schemat dawkowania dobierane są indywidualnie. Zwykle pacjenci przyjmują 1-2 tabletki fosfazydu dziennie (nie więcej niż 400 mg dziennie). Przebieg leczenia wynosi 2-3 tygodnie.

Entekawir- SZ

Entecavir jest sprzedawany w postaci tabletek dojelitowych. Kompozycja zawiera składnik o tej samej nazwie, który pełni rolę aktora. Elementy pomocnicze mogą się różnić w zależności od producenta i dawki substancji czynnej. Entekawir jest klasyfikowany jako syntetyczny analog guanozyny (nukleozyd). Substancja ma działanie przeciwwirusowe. Po wejściu do komórki składnik uszkadza DNA, co prowadzi do zniszczenia wirusa.

Produkt charakteryzuje się szybką adsorpcją. Tabletka całkowicie rozpuszcza się w przewodzie pokarmowym po 45 minutach. W przeciwieństwie do innych leków zaleca się przyjmowanie Entecaviru na pusty żołądek nie później niż 2 godziny wcześniej. po ostatnim posiłku. Dzienna dawka leku dla pacjentów z wirusowym zapaleniem wątroby wynosi 500 mcg. Przebieg aplikacji to 14-21 dni.

Kiedy można przerwać leczenie?

Pacjenci z ostrym wirusowym zapaleniem wątroby wymagają długotrwałej terapii. Po zażyciu leków organizm musi mieć czas na regenerację. W ostrym zapaleniu wątroby leki są przyjmowane na kursach przez 36-60 miesięcy. Między każdym z nich należy zachować odstęp 2-4 tygodni.

Terapia dożywotnia wskazana jest dla osób cierpiących na marskość wątroby i przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby. Jeśli nagle przestaniesz brać leki, istnieje wysokie ryzyko wystąpienia zaostrzeń, prowadzących do śmierci. Pacjenci powinni być stale monitorowani przez lekarzy. Rezygnacja z terapii jest możliwa dopiero po zniknięciu HBsAg (antygenów wirusowych).

Leczenie zapalenia wątroby typu B to dość długotrwały proces. Pacjenci zmuszeni są do przyjmowania kilku leków jednocześnie. Pozytywny wynik będzie łatwiejszy do osiągnięcia, jeśli zastosujesz specjalną dietę. Pacjentom surowo zabrania się spożywania napojów alkoholowych, pikantnych, tłustych i słonych potraw.

Film o lekach stosowanych w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu B

Przegląd leków stosowanych w leczeniu zapalenia wątroby typu B: