Pseudotuberkuloza i jersinioza. Diagnostyka różnicowa

Pseudotuberkuloza i jersinioza to ostra choroba zakaźna choroba jelit. Naruszenia mają podobne objawy z innymi patologiami i wymagają diagnostyki różnicowej.

Definicja pojęć jersinioza i pseudotuberculosis

Obie patologie mają ten sam charakter pochodzenia i reprezentują szkarlatynę, z w którym obserwuje się toksyczne uszkodzenia organizmu - wątroby, jelit i innych narządów wewnętrznych oraz systemy.

Przyczyny rozwoju jersiniozy i pseudotuberkulozy

Czynnikami sprawczymi chorób są bakterie jelitowe (Yersiniae pseudotuberculosis), które występują w różnych układach świata zewnętrznego – glebie, ziemi, wodzie. Uważa się jednak, że gryzonie są głównymi nosicielami mikroorganizmów.

Drogą infekcji jest pokarm. Zaburzenia wynikają z niewłaściwego przetwarzania żywności. Większość małych gryzoni skrywa wewnętrzną tajemnicę na polach, w ogródkach warzywnych z roślinami lub warzywami, które są sprzedawane lub przechowywane w magazynie.

Patogen występuje również w produktach mlecznych, które nie zostały poddane niewystarczającej obróbce cieplnej lub w ogóle nie zostały poddane obróbce cieplnej.

Żywotność mikrobakterii wynosi od 2 do 8 miesięcy. W glebie patogen może utrzymywać się przez 1 rok. W rzadkich przypadkach patogen jest przenoszony drogą kontaktową z gospodarstwem domowym (typowym dla pseudotuberculosis) przez kurz i powietrze.

Patogeneza chorób

Ponieważ patogen dostaje się do organizmu wraz z pożywieniem, przede wszystkim wpływa to negatywnie na przewód pokarmowy. W takim przypadku dochodzi do uszkodzenia błony śluzowej jelita krętego, a także jego węzłów chłonnych.

W rezultacie dochodzi do procesu zapalnego (końcowe zapalenie jelita krętego) lub ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego. Niewielka część patogenu pozostaje na powierzchni jelita i prowadzi do rozwoju zespołu biegunkowego.

Minimalna ilość bakterii przedostaje się do okrężnicy i powoduje zespół jelita drażliwego.

Wraz z dalszym rozprzestrzenianiem się mikroorganizm wniknie do pojedynczych pęcherzyków i węzłów chłonnych krezkowych, co prowadzi do rozwoju choroby.

Kiedy bakterie się rozpadają, uwalniają specyficzną toksynę, która dostaje się do krwiobiegu i powoduje negatywne objawy ze strony ośrodkowego i autonomicznego układu nerwowego.

Dalsze rozprzestrzenianie się patogenu prowadzi do uszkodzenia wątroby i śledziony. W niektórych przypadkach mogą wystąpić objawy septyczne. Mogą również rozwinąć się różne stany reaktywne i kolagenozy.

W tym okresie organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała (około 6-8 dnia choroby). Odpowiedź immunologiczna rozwija się powoli i trwa 1 rok.

Typowe objawy jersiniozy i rzekomej gruźlicy

Pseudotuberkuloza i jersinioza (diagnoza różnicowa jest zalecana i wykonywana bezbłędnie) są podobne pod względem symptomatologii, patogenezy i przyczyn prowadzących do ich rozwoju. Jednak każda choroba ma swoją własną charakterystykę przebiegu, okres inkubacji i charakter przebiegu.

Cechy kliniczne rzekomej gruźlicy

W przypadku rzekomej gruźlicy okres inkubacji może wynosić od 2 dni do 18 dni. Jednak w większości przypadków wskaźnik ten utrzymuje się na poziomie 1-1,5 tygodnia.

Klinika choroby wyróżnia się różnymi objawami. W większości przypadków w przewodzie pokarmowym rozwijają się reakcje toksyczno-alergiczne. W takim przypadku stanowi towarzyszy gorączka, zatrucie, wysypka i inne objawy ogniskowe w narządach wewnętrznych.

Patologia charakteryzuje się ostrym rozwojem i przebiegiem, który obserwuje się u ponad 81% pacjentów. W pierwszym tygodniu pacjenci mają ostre i wyraźne objawy choroby.

Objawy:

• ogólne osłabienie organizmu;
• bół głowy;
• ból w mięśniach;
• stan gorączkowy;
• ból stawu;
• wzrost temperatury do wartości gorączkowych;
• dreszcze.

Na początku drugiego tygodnia temperatura spada. Tylko u 10-15% pacjentów temperatura utrzymuje się przez miesiąc.

W takim przypadku obserwuje się następujące znaki:

• osłabienie i złe samopoczucie;
• zespół katarowy;
• kaszel;
• Katar;
• zaczerwienienie błon śluzowych wokół ust i gardła.

Przez pierwsze 3 dni pojawiają się wysypki i zaczerwienienia w okolicy skóry twarzy i szyi, na stopach i dłoniach powstaje obrzęk. Wysypka może mieć inny charakter.

Przy łagodnym przebiegu patologii objawy są mniej wyraźne i obserwuje się je w ciągu pierwszych 1-3 dni. Temperatura ciała nie przekracza 38⁰C. Wszystkie oznaki wskazują na powszechną infekcję jelitową.

Umiarkowanemu przebiegowi choroby towarzyszy stan gorączkowy, wyraźne toksyczne uszkodzenie organizmu, silne napady bólu (w jamie brzusznej). To również rozwija luźne stolce i pojawia się wiele wymiotów. Stan może prowadzić do rozwoju wysypki, zaburzeń stawów, pojawienia się objawów zapalenia wątroby.

W ciężkich przypadkach mogą wystąpić wymioty, może się powiększyć śledziona i mogą pojawić się objawy zapalenia wątroby (w rzadszych przypadkach zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych). Rokowanie jest w większości przypadków korzystne.

Cechy kliniczne jersiniozy

W przypadku jersiniozy okres inkubacji waha się od 2 do 6 dni. W niektórych przypadkach wskaźnik ten może wzrosnąć do 2 tygodni. W większości przypadków zaburzenie jest ostre w pierwszym tygodniu. Około 30% pacjentów zgłasza stopniowy i postępujący rozwój choroby.

Objawy:

• gorączka;
• wzrost temperatury ciała (w pierwszych dniach choroby);
• toksyczne uszkodzenie żołądka;
• ogólne złe samopoczucie;
• zmniejszony apetyt;
• dreszcze;
• bół głowy.

U 60-90% pacjentów pojawia się ból brzucha o różnym nasileniu i lokalizacji (w okolicy pępka i prawej okolicy biodrowej). W niektórych przypadkach następuje zmiana w załączniku. Jersinioza charakteryzuje się rozwojem negatywnych objawów z przewodu pokarmowego. W takim przypadku często występuje zapalenie jelit, zapalenie jelit, zapalenie żołądka i jelit. Częstotliwość stolca wzrasta do 10 razy dziennie. W tym samym czasie u młodszych pacjentów rozwija się zespół biegunkowy.

Powstają również wysypki (wysypka), uszkodzona jest trzustka (w rzadkich przypadkach), dotyczy to układu stawowego. Patologia charakteryzuje się rozwojem zaburzeń układu sercowo-naczyniowego - tachykardią, hałasami, zmianami tonów, arytmią, wzrostem ciśnienia krwi.

Uszkodzenie układu nerwowego obserwuje się 2 razy częściej niż w przypadku rozwoju pseudotuberculosis. W tym przypadku przebieg infekcji meningokokowej jest bardziej złożony i ciężki.

Rokowanie dla choroby jest korzystne. W niezwykle rzadkich przypadkach może być wymagana operacja.

Diagnoza jersiniozy i rzekomej gruźlicy

Pseudotuberkuloza i jersinioza (diagnoza różnicowa pomoże odróżnić patologie od innych podobnych choroby) wymagają obowiązkowych badań, które pomogą wybrać najbardziej odpowiednią opcję leczenie.

Możliwe jest zdiagnozowanie obecności choroby tylko za pomocą kompleksowego badania, ponieważ nie zawsze możliwe jest dokładne zdiagnozowanie na podstawie wyłącznie zewnętrznych objawów.

Analiza bakteriologiczna

Przeprowadzane jest badanie bakteriologiczne w celu określenia obecności drobnoustrojów chorobotwórczych. W trakcie badania badane są właściwości i inne cechy moczu i kału. Diagnozuje się również płyn mózgowo-rdzeniowy, bada się węzły chłonne i ocenia stan wyrostka robaczkowego.

Analiza serologiczna

Serologiczne metody diagnostyczne obejmują ELISA i RPGA. Obie metody pozwalają określić obecność przeciwciał przeciwko Yersenii. Do analizy pobiera się krew żylną, pobieraną na początku choroby iw trzecim tygodniu. Badanie materiału umożliwia również określenie charakteru pochodzenia drobnoustrojów. Konieczne jest przeprowadzanie analizy co 2 tygodnie. Test immunoenzymatyczny może wykryć kolonie pasożytów w kale lub moczu.

RNGA z diagnostyką immunoglobulin

Do badania pobiera się krew, którą bada się za pomocą standardowej diagnostyki erytrocytów. Podczas badania badane są erytrocyty, na powierzchni których powstały antygeny.

Badanie prowadzone jest przy użyciu mikroskopu. Do dokładnej diagnozy wymagana jest dodatkowa diagnostyka.

IPA

Diagnostyka różnicowa metodą MFA jest również obowiązkowym badaniem w celu oddzielenia rzekomej gruźlicy i jersiniozy od innych infekcji jelitowych.

Metoda przeciwciał fluorescencyjnych służy do wykrywania antygenów w mikroorganizmach lub płynach. W tym przypadku stosuje się przeciwciała, znakowane specjalnymi świecącymi barwnikami.

Aby przeprowadzić diagnostykę, na szkle umieszcza się materiał zawierający antygen. Następnie nakłada się serum fluorescencyjne. Następnie próbkę umieszcza się w wilgotnym środowisku, którego temperatura powinna wynosić +37⁰C.

Na koniec próbka jest usuwana, a nadmiar barwnika usuwany. Wyniki są określane na podstawie jasności elementu kolorującego i są oznaczone krzyżykami.

Oznaczający	Opis	Wyjście
++++	Intensywny, jasny, musujący kolor	Obecność infekcji (potwierdzenie 100%)
+++	Wyraźny, jasny kolor	Ostry lub umiarkowany przebieg choroby
++	Blask jest słaby, ale oznaki morfologiczne są wyraźne	Początek choroby, potrzebne są dalsze badania
+	Słabo wyrażony kolor, oznaki morfologii są ledwo dostrzegalne	Możliwa infekcja. Wymagane są dodatkowe kompleksowe badania
—	Brak blasku	Nie zidentyfikowano choroby

Badanie histologiczne biopsji węzłów chłonnych i innych narządów

Diagnoza histologiczna jest zalecana, jeśli pacjent ma dolegliwości - ból lub palpację węzłów chłonnych.

Badanie polega na pobraniu materiału biologicznego z węzłów chłonnych. W tym celu wykonuje się operację, podczas której wykonuje się biopsję.

Jednocześnie podczas operacji ocenia się stan węzłów chłonnych - bada się strukturę, określa się obecność procesów zapalnych, co wskazywałoby na obecność infekcji.

Na podstawie wyników badania stawia się diagnozę. Aby określić odchylenia, zlicza się liczbę określonych komórek. Jednocześnie różnicuje się co najmniej 500 komórek.

Różnicowanie jersiniozy i pseudotuberkulozy od innych chorób

Diagnostyka różnicowa pomaga odróżnić pseudotuberculosis i jersiniosis od innych podobnych zaburzeń. Każda choroba ma swoje charakterystyczne cechy i objawy kliniczne, które mogą być nieobecne w innych patologiach.

Ostre infekcje jelitowe

Pseudotuberkuloza i jersinioza (diagnoza różnicowa jest głównym sposobem określania chorób zakaźnych) towarzyszą mniej wyraźne objawy zatrucia i biegunki. W tym przypadku jelito grube jest rzadziej zaangażowane w proces patologiczny.

Istnieje również symptomatologia nietypowa dla AEI:

• wysypki;
• wzrost objętości wątroby;
• zespół katarowy;
• ból stawów.

W przypadku infekcji jelitowych charakterystyczny jest rozwój objawów egzykozy.

Zapalenie wyrostka robaczkowego

W przeciwieństwie do obu zaburzeń, zapalenie wyrostka robaczkowego rozwija się wolniej. Jednocześnie podczas badania zmiany patologiczne w narządzie przydatków stwierdza się częściej niż przy standardowym zapaleniu wyrostka robaczkowego.

Jersinioza i pseudotuberculosis charakteryzują się powiększoną wątrobą, rozwojem gorączki, powstawaniem wysypki, czego nie obserwuje się w przypadku zapalenia wyrostka robaczkowego.

Choroby stawów

W chorobach stawów w większości przypadków dochodzi do zajęcia układu stawowego i rozwijają się objawy zapalenia stawów. Może również wystąpić rumień guzowaty i obserwuje się uszkodzenie serca. Jednocześnie nie dochodzi do powiększenia wątroby, nie ma wysypki i biegunki.

W przypadku reumatyzmu obserwuje się wzrost stężenia antystreptolizyny.

Wirusowe zapalenie wątroby

W wirusowym zapaleniu wątroby gorączka jest krótsza i ustępuje po rozwinięciu się żółtaczki. W tym przypadku wysypka i bóle stawów występują bezpośrednio przed żółtaczką, a nie jednocześnie z nią.

W przypadku jersiniozy występuje dłuższa biegunka, ból brzucha, powstawanie wysypek o innym charakterze. Również z patologią rozwija się zapalenie twardówki, zapalenie stawów, zapalenie spojówek.

Posocznica

Niezwykle trudno jest odróżnić obie patologie od zmian septycznych. W przypadku patologii charakterystyczna jest epidemia, podczas gdy sama choroba nie rozwija się cyklicznie.

Temperatura ciała z sepsą może się zmieniać w ciągu dnia z naprzemiennymi dreszczami lub potem.

Do różnicowania obu chorób konieczne jest obowiązkowe badanie kału.

Leczenie jersiniozy i rzekomej gruźlicy

Pseudotuberkuloza i jersinioza (diagnoza różnicowa jest konieczna w przypadku wszelkich chorób zakaźnych jelit, ponieważ każda choroba ich metody leczenia) wymagają obowiązkowej terapii, ponieważ patologie mogą prowadzić do rozwoju różnych konsekwencji i komplikacje.

Leczenie chorób powinno być kompleksowe i dopiero po przeprowadzeniu wszystkich niezbędnych badań.

Pacjenci z umiarkowanymi lub ciężkimi postaciami choroby podlegają hospitalizacji. W przypadku łagodnych zaburzeń wskazane jest leczenie ambulatoryjne.

Jako metody terapii można stosować zarówno leki, jak i interwencję chirurgiczną (z ciężkimi patologiami).

Przede wszystkim przepisywane są leki przeciwbakteryjne. Ponadto stosuje się tylko te środki, na które drobnoustrój okazał się wrażliwy.

Najczęściej przepisywany jest lewomycetyna.

Wykorzystywane są również fundusze należące do grupy cefalosporyn III generacji:

• Ceftriakson.
• Cefoperazon.
• ceftazydym.
• Cefotaksym.

Niektóre odmiany szczepów bakteryjnych wykazały wysoką wrażliwość na fluorowane chinolony:

• Ciprofloksacyna.
• Norfloksacyna.
• Pefloksacyna.

Wysoce terapeutyczne są również aminoglikozydy drugiej generacji (Gentamycyna, Amikacyna).

Można również przepisać różne leki z serii penicylin (Amoxiclav, Augmentin).

W przypadku rozwoju chorób żołądkowo-jelitowych najbardziej odpowiednimi lekami są Ersefuril, Biseptol, Intetrix.

Inne leki pomocnicze (w przypadku uszkodzenia innych narządów i układów):

• Środki stabilizujące błonę - Aevit, Essentiale.
• Leki podtrzymujące pracę układu sercowo-naczyniowego - Riboxin, Cocarboxylase.
• Leki przeciwhistaminowe (z rozwojem reakcji alergicznych) - Claritin, Suprastin, Tavegil, Zodak.
• Leki hepatoprotekcyjne (w przypadku uszkodzenia wątroby) - Karsil, Heptral, Hofitol.
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) - Diklofenak, Ibuprofen, Indometacyna.

Terapię etiotropową prowadzi się przez 1-1,5 tygodnia. W przypadku zmian ogniskowych czas leczenia powinien wynosić 12-14 dni.

Z reguły terapię prowadzi się w sposób kompleksowy, stosując jednocześnie 2-3 leki (antybiotyki).

Jako terapia miejscowa wskazane jest zastosowanie roztworu alkoholowego lub jasnozielonego. W tym celu wskazane środki nakłada się na powierzchnię skóry. Zastosuj zgodnie z zaleceniami lekarza lub w razie potrzeby.

W przypadku uszkodzenia jamy ustnej i gardła (postać dławicowa) zaleca się płukanie roztworami antyseptycznymi lub dezynfekującymi (chloroheksydyna, miramistin).

Interwencja chirurgiczna jest zalecana tylko w przypadku ciężkiej infekcji z uszkodzeniem innych narządów i układów. Najczęściej wykonuje się go z zapaleniem wyrostka robaczkowego lub rozwojem ropni.

W przypadku wystąpienia objawów infekcji jelitowych (pseudotuberkuloza lub jersinioza) natychmiast skierowanie do specjalisty, ponieważ choroby mogą postępować i prowadzić do rozwoju dodatkowych naruszenia. Aby wyjaśnić i postawić diagnozę, konieczne jest poddanie się badaniom innych specjalistów w celu odróżnienia patologii od innych chorób.

Film o pseudotuberculosis

Pseudogruźlica: