Puls 110-120-130-140 w spoczynku. Powody, dla których należy robić

Zwiększone tętno nazywa się wzrostem normatywna liczba skurczów serca w okresie kontrolnym, którą uważa się za 1 min. W stanie spokoju zaburzenie występuje z przyczyn fizjologicznych lub patologicznych.

Tętno

Szybkość wypływu krwi jest mierzona liczbą gwałtownych wibracji ścian tętnic. Rytm procesu hemodynamicznego wynika z częstości czynności serca i jest wprost proporcjonalny do liczby skurczów mięśnia sercowego.

Dokładne tętno nie zostało ustalone. Wskaźnik fizjologiczny jest czysto indywidualny.

Częstotliwość odczuwalnych drgań ścian kanałów tętniczych zależy od:

• wiek;
• Płeć;
• stopień aktywności fizycznej;
• temperatura ciała i otoczenia;
• ogólny stan somatyczny organizmu;
• stan psychoemocjonalny w momencie pomiaru.

Tętno spoczynkowe wynosi zazwyczaj 60-80 uderzeń/min. Największy wpływ na zmianę parametru fizjologicznego ma stres fizyczny lub obciążenie sportowe.

Warunkowe wartości referencyjne aktywności tętna dla różnych grup wiekowych przedstawiono w tabeli.

Wiek, lata	Stawka minimalna	Wartość graniczna	Norma warunkowa
0-1	105	165	133
1-2	95	155	125
2-5	85	125	105
6-8	80	120	100
8-10	70	110	90
11-12	65	105	85
13-15	60	90	80
16-50	62	85	72
51-59	65	86	75
60-80	70	90	80

Rytmiczne bicie serca generuje oscylacyjną falę uderzeniową, która odbija się od ścian tętnic i nazywana jest pulsem. Przez całe życie indywidualny wskaźnik fizjologiczny zmienia się nieznacznie i wynosi średnio 70 uderzeń / min.

Dlaczego wysoki puls jest niebezpieczny?

Przyspieszenie szarpano-wibracyjnej aktywności krwi jest związane z pojęciem tachykardii lub tachyarytmii. Takiej diagnozy nie postawiono, ponieważ naruszenie nie jest uważane za oddzielną jednostkę nozologiczną, ale za objawową manifestację licznych patologii sercowo-naczyniowych.

Stale przyspieszany puls wywołuje udar. W lewym przedsionku znajduje się obszar o fizjologicznie wolnym przepływie krwi. Zwiększona częstotliwość skurczów mięśnia sercowego, rejestrowana przez przyspieszone drgania ścian tętnic, przyczynia się do nadmiernego wtłaczania w tę strefę ukształtowanych elementów hematologicznych.

W rezultacie wzrasta ryzyko powstania zakrzepów krwi. Zakrzep krwi może zablokować serce lub naczynia mózgowe. Prawidłowy rytm narządu kardiologicznego zapewnia transport natlenionego (natlenionego) płynu hematologicznego do narządów wewnętrznych i mózgu.

Przy nadmiernym stężeniu atomów oddechowych występują zawroty głowy, omdlenia, zaburzenia przedsionkowe. Rozwijają się patologie kardiologiczne, ostra niewydolność czynnościowa narządów.

Symptomatycznie ten stan jest odczuwalny:

• przerwy w rytmie serca;
• wzrost odstępu QT;
• parestezje w kończynach górnych lub dolnych;
• nagłe osłabienie;
• zaburzenia oddechowe;
• zespół zawrotów głowy.

Zwiększony puls powoduje naruszenie hemodynamiki, powoduje nadmierne obciążenie ścian tętnic. Tachykardia prowadzi do spadku ciśnienia w łożyskach naczyniowych. Krew nie ma czasu na nasycenie tlenem.

Powoduje to niedotlenienie narządów wewnętrznych. Efekt patologiczny jest kompensowany ciągłą pracą mięśnia sercowego w trybie wzmocnionym, co prowadzi do przedwczesnego zużycia mięśnia sercowego.

Zwiększony puls przy normalnym ciśnieniu

Specyficzny objaw jest charakterystyczny dla ciąży. U kobiet w takim stanie fizjologicznym oscylacje tętna ścian tętnic są często przyspieszane na tle normalnego ciśnienia krwi.

Niebezpieczeństwo naruszenia polega na ryzyku:

• wstrząs kardiogenny spowodowany dysfunkcją układu przewodzącego serca;
• obrzęk płuc związany z masywnym wysiękiem przesięku z naczyń włosowatych do otaczających tkanek organicznych;
• zwiększona częstość krótkotrwałego omdlenia wywołanego upośledzonym utlenowaniem;
• ataki astmatyczne;
• występowanie przeszywających bólów w klatce piersiowej lub pod łopatką;
• ciemnienie w oczach;
• zawroty głowy i osłabienie mięśni, które rozwijają się na tle zaburzeń hemodynamicznych.

Puls w stanie spokojnym z normalnym ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym okresowo przyspiesza u pacjentów z dystonią wegetatywno-naczyniową, anemią, patologiami endokrynologicznymi.

Efekt ten jest często spowodowany sytuacyjnym zwiększonym zapotrzebowaniem komórek na tlen, co jest typowe dla wysiłku fizycznego, zaburzeń nerwicowych i silnych przeżyć emocjonalnych.

Przy niskim ciśnieniu

Połączenie przyspieszonego tętna z niedociśnieniem występuje po wypiciu dużej dawki alkoholu, zażyciu leków moczopędnych lub inhibitorów receptorów beta-adrenergicznych. Efekt ten wywołują napoje energetyzujące, mocna kawa, niewystarczająca aktywność fizyczna.

Wzrost aktywności tętna na tle spadku ciśnienia krwi jest determinowany czynnikami fizjologicznymi lub patologicznymi. W pierwszym przypadku nieprzyjemne objawy nie stanowią dużego zagrożenia i mają charakter krótkotrwały.

Objaw występuje na tle przewlekłego braku snu, przejadania się, nerwowego przeciążenia. Po zakończeniu prowokacji impuls powraca do wartości standardowej.

Patologiczna tachyarytmia jest znacznie bardziej niebezpieczna. Zwiększona aktywność tętna wiąże się z nadczynnością tarczycy, zaburzeniami oddychania, brakiem równowagi hormonalnej.

Ostatni wariant zaburzenia tachykardii jest charakterystyczny dla kobiet w okresie ciąży lub menopauzy. Niebezpieczeństwo patologicznego wzrostu aktywności tętna to zwiększone ryzyko zawału mięśnia sercowego lub choroby zakrzepowo-zatorowej tętnicy narządu płucnego.

Przyczyny zwiększonego tętna w spoczynku

Objawowi towarzyszą patologie serca, dysfunkcje hemodynamiczne, procesy zakaźne i zapalne. Przyspieszenie pulsacji krwi jest charakterystyczne dla kryzysu wegetatywnego. Obraz kliniczny uzupełnia obfite pocenie się, dreszcze, suchość w ustach.

Ten efekt jest spowodowany przez:

• pogorszenie elastyczności ścian tętnic;
• uszkodzenie elementów zastawki komór lub przedsionków;
• zaburzenia czynnościowe w pracy tarczycy, która odpowiada za regulację metaboliczną;
• rozedma - proces obturacyjny w strukturze płuc;
• naruszenie regulacji neurohumoralnej;
• procesy ropno-septyczne powodujące hipertermię;
• niedobór żelaza we krwi;
• zapalenie płuc;
• gruźlica;
• przewlekła astma oskrzelowa;
• cukrzyca;
• upośledzone wydzielanie hormonów przysadkowych;
• dysfunkcja nadnerczy;
• reumatyzm;
• zapalenie osierdzia.

Przyspieszone tętno jest częstym skutkiem ubocznym wielu leków. Objaw rozwija się na tle stosowania substancji halucynogennych, stymulantów seksualnych, leków energetycznych.

Przyczyny medyczne tymczasowego wzrostu częstości akcji serca obejmują przyjmowanie:

• związki dopingujące;
• antydepresanty na bazie amitryptyliny;
• leki przeciwarytmiczne - Dinexan, Cardiodarone, inne;
• leki moczopędne - Cyklometiazyd, Diacarba;
• glikozydy nasercowe - digoksyna, strofantyna;
• rozszerzające naczynia krwionośne krople do nosa - Naphthyzin, Sanorin.

W przypadku przyspieszenia tętna wywołanego lekiem, inne parametry fizjologiczne, w tym ciśnienie krwi, mogą pozostawać w normalnych granicach.

Powyżej 110 uderzeń na minutę.

Taki wskaźnik jest spowodowany przyczynami patologicznymi lub wynikiem wpływów zewnętrznych. Te ostatnie obejmują intensywną pracę fizyczną, zajęcia sportowe, stosowanie substancji pobudzających czy pikantnych potraw. Efekt ustępuje samoistnie po ustabilizowaniu się stanu organizmu.

Wzrostowi częstości akcji serca towarzyszy:

• aktywacja gruczołów potowych;
• przerywane oddychanie;
• napięcie mięśni;
• drżenie palców.

Puls powyżej 110 uderzeń/min. często obserwowane w chorobach sercowo-naczyniowych. Regularne występowanie objawu w stanie spokoju sygnalizuje nadciśnienie lub przewlekłą tachykardię. We wczesnych stadiach takich chorób przyspieszona pulsacja krwi jest jedyną oznaką postępującego procesu patologicznego.

Gdy się pogarsza i przy braku odpowiedniej terapii, pojawiają się:

• ostry ból w klatce piersiowej;
• duszność;
• uczucie ciągłego zmęczenia;
• ból głowy.

Okresowy wzrost częstości akcji serca do 110 uderzeń/min. prowokować niedokrwistość z niedoboru żelaza, choroby zakaźne. Ci ostatni są zobowiązanilnu towarzyszy hipertermia, co prowadzi do takiego fizjologicznego efektu.

Z przyczyn niepatologicznych odnotowuje się zwiększone wydzielanie adrenaliny, wywołane sytuacją stresową. Hormon syntetyzowany przez rdzeń nadnerczy ma bezpośredni wpływ na szybkość skurczów mięśnia sercowego.

Puls powyżej 120 uderzeń/min.

Ten stan jest spowodowany silnym przeciążeniem fizycznym lub przyjmowaniem substancji stymulujących. Od patologicznych przyczyn wzrostu oscylacji ścian tętnic do poziomu 120 uderzeń/min. wydzielają nadpobudliwość gruczołów dokrewnych.

Objaw jest typowy dla anemii o różnej etiologii - zespołów klinicznych i hematologicznych wywołanych przez niedostateczne stężenie we krwi ciał erytrocytów odpowiedzialnych za transport białka zawierającego żelazo i tlen.

Wskaźnik aktywności tętna wynosi ponad 120 uderzeń/min. często towarzyszy mu niedotlenienie tkanek narządów wewnętrznych. Stan zagraża życiu. Zaleca się wykonanie elektrokardiogramu i przejście pełnego cyklu badań diagnostycznych.

Kolejny częsty powód przyspieszenia tętna do 120 uderzeń/min. - pompowanie przez aparat sercowy niedostatecznej objętości krwi do zaspokojenia zapotrzebowania komórek na tlen.

Ten stan sygnalizuje rozwój niebezpiecznych procesów patologicznych. Zapotrzebowanie komórek na tlen i składniki odżywcze wzrasta wraz z ostrym stanem zapalnym, powodując wzrost temperatury ciała do wartości gorączkowych.

Puls powyżej 130 uderzeń/min.

Takie tętno na tle wahań ciśnienia krwi jest charakterystyczne dla stresu wysiłek fizyczny lub wegetatywna dystonia naczyniowa, która występuje z nadmiernym napięciem współczulnym obwód nerwowy.

Aktywność pulsu wzrasta do 130 uderzeń/min. z tyreotoksykozą lub postępującym guzem chromochłonnym - nowotworem guza w rdzeniu nadnerczy. Charakterystyczny dla tachykardii jest wzrost drgań ścian tętnic do takiej częstotliwości przy normalnym ciśnieniu.

Inne częste przyczyny stanu patologicznego:

• ostre procesy zakaźne i zapalne dowolnej lokalizacji;
• niewydolność serca z chaotycznym migotaniem komór;
• zatrucie narkotykami;
• zatrucie pokarmowe;
• zmniejszenie przepływu tlenu i glukozy do obszarów mięśnia sercowego lub mózgu.

Zwiększone tętno do 130 uderzeń/min. może sygnalizować niewydolność naczyń, zapaść tętnic, zaostrzenie przewlekłych chorób układu oddechowego.

Z niepatologicznych przyczyn przyspieszenia oscylacji ścian krwioobiegu dochodzi do gwałtownego anulowania leków antyarytmicznych, przyjmowania nadmiernej dawki leków hormonalnych.

Ten stan jest charakterystyczny dla lęku bez motywacji w zaburzeniach psychicznych i atakach paniki. Takie objawowe objawy wymagają interwencji medycznej.

Puls 140 uderzeń/min.

Dla takiego przyspieszenia aktywności wibracyjnej ścian tętnic istnieją fizjologiczne lub patologiczne warunki wstępne. Ta częstotliwość jest uważana za wysoką. Wśród przyczyn niepatologicznych wyróżnia się silne podniecenie lub uczucie lęku.

Puls w stanie spokoju przez krótki czas osiąga 140 uderzeń/min. z aktywacją reakcji metabolicznych.

Czynniki patologiczne zwiększające częstotliwość drgań ścian tętnic:

• Patologia kardiologiczna. Klęska zastawki aortalnej, mitralnej lub trójdzielnej serca prowadzi do epizodycznego wzrostu aktywności pulsu do 140 uderzeń / min. Objaw wywołują wrodzone wady narządowe lub nabyte zwężenie, anatomiczne zniszczenie przegrody międzykomorowej lub błony dzielącej przedsionki.
• Zaburzenia naczyniowe. Wzrost aktywności pulsu do 140 uderzeń/min. powoduje koarktację aorty - wrodzone zwężenie światła krwi. Objaw pojawia się okresowo przy braku zarośnięcia kanału łączącego tętnicę płucną z aortą.
• Zespół pozawałowy. W przypadku uszkodzenia mięśnia sercowego rozwija się częściowy stan niedokrwienia w połączeniu z martwicą tkanek. Taki patologiczny proces prowadzi do powstania tętniaka - workowatego występu ścian przedsionków, co powoduje wzrost częstości tętna.
• Miażdżyca naczyń. Choroba charakteryzuje się odkładaniem się płytek na ścianach śródbłonka, które zwężają światło krwi.
• Dysfunkcja mechanizmu podwzgórzowo-przysadkowego. W tych podziałach mózgowych znajdują się ośrodki odpowiedzialne za oddychanie, skurcze serca, termoregulację. Jeśli ich praca zostanie zakłócona, rozwija się zespół tachykardii.

Zwiększone tętno do 140 uderzeń/min. powodują patologie gruczołów wydzielających hormony płciowe. Zwiększona synteza estrogenu u kobiet i testosteronu u mężczyzn prowadzi do zwiększenia aktywności skurczowej mięśnia sercowego.

Wysokie tętno rano

W fazie snu nocnego spowalniają się reakcje metaboliczne, aktywność oddechowa i obniża się ciśnienie krwi. Po przebudzeniu mechanizm neurohumoralny zmniejsza aktywność nerwów błędnych – błędnych.

Następuje wzrost wydzielania hormonów stresu kortyzolu i noradrenaliny, które zwiększają częstość akcji serca. Aktywacja funkcji przywspółczulnej części układu nerwowego w celu wejścia do krwi dużej dawki takich związków biochemicznych zwiększa przepływ krwi.

Ostre przyjęcie wyprostowanej pozycji ciała po śnie może wywołać efekt tachykardii. Ten stan jest spowodowany adaptacją baroreceptorów, co wyraża się spadkiem oporu tętniczego i ciśnienia wewnątrznaczyniowego.

Wysokie tętno w nocy

W zdrowym stanie aktywność tętna spada podczas snu. Naturalne procesy fizjologiczne zmieniają substancje psychostymulujące, napoje zawierające kofeinę, stany nerwicowe.

Czynniki zwiększające tętno w nocy to stres, bezsenność i palenie. Objawy tachykardii są spowodowane negatywnymi emocjami, zespołem bezdechu.

Wzrost aktywności tętna podczas snu obserwuje się przy otyłości brzusznej, nadciśnieniu, upośledzonej funkcji oddechowej podczas snu. Takie zaburzenia wywołuje migotanie przedsionków, blokada wiązki His.

Po posiłku

Objawy po posiłkach są rzadkie. Ten stan wywołuje zwiększony tryb pracy przewodu żołądkowo-jelitowego, spowodowany stosowaniem ciężkostrawnego pokarmu. Objawy tachykardii wywołują choroby jelit lub żołądka.

Tętno spoczynkowe po jedzeniu wzrasta z powodu dysfunkcji wątroby i dróg żółciowych. Efekt ten jest spowodowany zaburzeniami pracy trzustki podczas spożywania tłustych lub pikantnych potraw.

Na tętno wpływają niektóre bioaktywne dodatki do żywności, reakcje indywidualnej nietolerancji na konkretny związek chemiczny lub składnik odżywczy. Wynika to z niewystarczającej odpowiedzi immunologicznej na wnikanie obcych substancji do krwioobiegu.

Gęste jedzenie powoduje krótkotrwały efekt tachykardii w dystonii wegetatywno-naczyniowej, przewlekłym zapaleniu żołądka, zapaleniu trzustki. Wzrost częstości akcji serca wywołuje dyskinezy dróg żółciowych po spożyciu pokarmów lub pokarmów o wysokiej zawartości tłuszczu.

Do którego lekarza mam się udać?

Kardiolog zajmuje się leczeniem chorób przebiegających z objawami tachykardii. Po wstępnym badaniu, w zależności od ustalonego czynnika etiologicznego wzrostu aktywność tętna może wymagać konsultacji:

• angiolog;
• alergolog;
• specjalista chorób zakaźnych;
• onkolog;
• immunolog lub inny wąski specjalista.

Konieczna jest konsultacja z lekarzem w przypadku często nawracających ataków tachykardii, tętna powyżej 140 uderzeń/min., Okresowa utrata przytomności.

Co zrobić z wysokim tętnem?

Taktykę terapii określa przyczyna objawu. Stany anemiczne są eliminowane za pomocą leków zawierających żelazo.

W przypadku przeziębienia, stanu zapalnego lub infekcyjnego zaleca się przyspieszenie skurczów oscylacyjnych ścian tętnic:

• leki przeciwgorączkowe;
• antybiotyki zgodnie z wrażliwością patogenu;
• środki przeciwbakteryjne o szerokim spektrum działania;
• leki przeciwwirusowe.

W celu złagodzenia arytmii serca stosuje się glikozydy, leki kardiologiczne różnych kategorii farmaceutycznych, w zależności od ujawnionej dysfunkcji. Kompleksowa terapia obejmuje selektywne inhibitory receptorów beta-adrenergicznych - Atenolol lub Propranolol.

Przy zwiększonej produkcji adrenaliny, która powoduje objawy tachykardii, przepisuje się fentolaminę. Aby wyeliminować oznaki dystonii wegetatywno-naczyniowej, zaburzeń nerwowych stosuje się preparaty roślinne - Persen, Novopassit lub analogi.

W ciężkich przypadkach stosuje się Diazepam lub Fenobarbital. Skutecznie tłumią objawy tachykardii Valocardin, Tenoten, Afobazol. Farmakoterapia jest połączona z eliminacją czynników wywołujących wzrost częstotliwości drgań ścian tętnic.

Pierwsza pomoc z wysokim tętnem

Ciśnienie wewnątrznaczyniowe i tętno normalizują zieloną herbatę. Taki napój może być stosowany w ramach przedmedycznej opieki nielekowej. Przy zwiększonym ciśnieniu weź Furosemid lub Metoprolol.

Spośród technik udzielania pierwszej pomocy w celu zmniejszenia częstości akcji serca stosuje się test Valsalvy, który polega na: wykonywanie głębokich ruchów oddechowych i próba wypuszczania powietrza dłonią, nosem i ustami, napięciem przednim ściany otrzewnej.

Aktywacja odruchu kaszlowego lub wymiotnego pomaga zmniejszyć objawy tachykardii. Techniki są stosowane przy ekstremalnym wzroście aktywności pulsu. Znaczenie takich manipulacji polega na stymulowaniu mechanizmu błędnego.

Masaż zatoki szyjnej wykonuje się poprzez kilkukrotne uciskanie szybko pulsującego punktu powierzchni szyjnej w okolicy tętnicy szyjnej. Zabronione jest przeprowadzanie zabiegu stymulującego w przypadku zmiany miażdżycowej docelowego kanału krwi.

Ta metoda zmniejszania częstości tętna jest przeciwwskazana u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego, chorobą niedokrwienną i udarem mózgu. Wskazane jest wyeliminowanie przyspieszonego bicia serca w spokojnym stanie przed interwencją medyczną za pomocą bezpiecznych i lekkich preparatów na bazie roślinnej - Corvalol, nalewka z serdecznika.

Film o tachykardii

Szybki puls. Jak leczyć bez tabletek: