Ceftriakson z lidokainą. Jak prawidłowo wstrzykiwać domięśniowo u osoby dorosłej

Wstrzyknąć Ceftriakson w czystej postaci domięśniowo jest dość bolesny i nieprzyjemny, dlatego zaleca się rozcieńczenie go 1% roztworem lidokainy. W obecności 2% rozpuszczalnika wymagana jest dodatkowa woda do wstrzykiwań. Lidokaina może zmniejszyć ból podczas wstrzyknięcia.

Wskazania do stosowania

Instrukcje dotyczące antybiotyku wskazują, że jest on przepisywany na infekcje wywołane przez bakterie wrażliwe na lek.

Zastrzyki domięśniowe są przepisywane w przypadku następujących patologii:

• Borelioza
• dur brzuszny;
• zapalenie nagłośni;
• infekcje skóry, tkanek miękkich, stawowych, kostnych, narządów oddechowych i laryngologicznych, a także jamy brzusznej;
• zakaźna zmiana regionu szczękowo-twarzowego;
• zakażone rany lub oparzenia;
insta story viewer
• zapalenie opon mózgowych;
• nieskomplikowana rzeżączka, a także gdy patologię wywołują mikroorganizmy wydzielane przez penicylinazę;
• salmonelloza;
• posocznica;
• posocznica;
• syfilis;
• zapalenie pęcherza, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie pyelitis, odmiedniczkowe zapalenie nerek;
• archiwsta;
• zapalenie wsierdzia.

Lek nadaje się do okołooperacyjnego okresu profilaktycznego oraz do leczenia pacjentów z osłabionym układem odpornościowym.

Lidokaina jest wymagana do rozcieńczenia antybiotyku, aby zastrzyki były mniej bolesne. Dzięki rozpuszczalnikowi leczenie Ceftriaksonem jest łatwe. Jednak ta kombinacja jest możliwa tylko przy wstrzyknięciu domięśniowym. W przypadku wstrzyknięcia dożylnego antybiotyk należy rozpuścić w wodzie.

Skład chemiczny

Ceftriakson występuje w postaci proszku o strukturze krystalicznej, żółtawej lub białej. Ponadto jest słabo higroskopijny. Lidokaina jest bezbarwną, przezroczystą lub lekko zabarwioną cieczą.

Ceftriakson

1 opakowanie zawiera 1,071 g ceftriaksonu sodu. Lek jest przeznaczony do wytwarzania zastrzyków do podawania domięśniowego i dożylnego.

Lidokaina

1 ml kompozycji zawiera 20 mg chlorowodorku lidokainy.

Za dodatkowe składniki środka przeciwbólowego uważa się:

• woda do wstrzykiwań;
• wodorotlenek sodu;
• chlorek sodu.

Farmakodynamika i farmakokinetyka

Aspekt farmakokinetyczny antybiotyku jest nieliniowy. Główne parametry, które są oparte na całkowitej dawce leku, oprócz okresu półtrwania eliminacji, będą zależeć od stężenia.

Po jednorazowym wstrzyknięciu domięśniowym 1 g proszku wysokie stężenie w osoczu osiąga około 81 mg na 1 litr. Proces wchłaniania nastąpi w ciągu 3 godzin od momentu podania. Biodostępność antybiotyku po wstrzyknięciu domięśniowym sięga 100%.

Ilość dystrybucji głównego leku osiągnie od 7 do 12 litrów. Od momentu wprowadzenia dawki 1 lub 2 g środek wnika do płynów organicznych wraz z tkankami. W ciągu dnia wskaźniki antybiotyków będą znacznie wyższe niż małe, przytłaczające nagromadzenie wielu źródeł infekcji w 60 płynach i tkankach, biorąc pod uwagę wydzieliny gruczołu krokowego, mazi stawowej, opłucnowej i mózgowo-rdzeniowej, kości, błony śluzowej nosa, ucha środkowego, migdałków, wątroby, dróg żółciowych, serca i płuca.

Antybiotyk podawany dożylnie w krótkim czasie dostaje się do płynu mózgowo-rdzeniowego. Tutaj bakteriobójcze stężenie stosunkowo wrażliwych mikroorganizmów pozostanie przez cały dzień.

Ceftriakson ma odwrotny kontakt z albuminą, której poziom wiązania będzie się zmniejszał wraz ze wzrostem zawartości. Na przykład, jeśli osocze ma mniej niż 100 mg na litr, spada z 95% do 85% przy 300 mg na litr. Ponieważ płyn śródmiąższowy zawiera niewielką ilość albuminy, odsetek wolnego ceftriaksonu będzie wyższy niż w osoczu.

Antybiotyk może przenikać przez barierę łożyskową i przenikać do mleka matki w niewielkiej objętości.

Lek nie ma metabolizmu ogólnoustrojowego, dlatego pod wpływem mikroflory jelitowej zaczyna przekształcać się w nieaktywne metabolity.

Uwalnianie ceftriaksonu z osocza osiąga około 22 ml na minutę, klirens nerkowy - do 12 ml na minutę. Około 60% leku jest wydalane z moczem w stanie niezmienionym, 50% - razem z żółcią w stanie niezmienionym. U dorosłych okres półtrwania sięga około 8 godzin.

Jeśli pacjent ma dysfunkcje wątroby lub nerek, strona farmakokinetyczna będzie nieznaczna, nastąpi tylko nieznaczny wzrost okresu półtrwania. W przypadku dysfunkcji nerek proces uwalniania żółcią jest przedłużony, przy zaburzeniach wątroby wzrasta proces oczyszczania nerek.

U osób starszych w wieku powyżej 75 lat okres półtrwania będzie 2 lub 3 razy wyższy niż u stosunkowo młodych dorosłych.

U noworodków około 70% dawki jest wydalane przez nerki. U niemowląt w ciągu pierwszych 8 dni wydalanie jest 2 lub 3 razy większe niż u dorosłych.

Ze względu na zahamowanie syntezy komórek błonowych określa się działanie bakteriobójcze antybiotyku. Charakteryzuje się szerokim zakresem działania w stosunku do mikroorganizmów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Jednocześnie wykazuje wysoką odporność na wiele substancji wytwarzanych przez bakterie Gram-ujemne i Gram-dodatnie.

Podanie

Do rozcieńczenia ceftriaksonu wymagany jest 1% roztwór lidokainy. Na 1 g kompozycji wystarczy 3,5 ml rozpuszczalnika. Jeśli w handlu dostępny jest tylko 2% roztwór środka przeciwbólowego, należy go rozcieńczyć wodą, aby osiągnąć optymalne stężenie. Aby to zrobić, musisz wymieszać 3 składniki w 1 ampułce.

Do 1 wstrzyknięcia potrzebujesz:

Nazwa	Dawkowanie	Ilość
2% lidokaina	2 ml	ampułka
Woda do wstrzykiwań	2 ml	ampułka
Ceftriakson	1 gram	butelka

Jeśli ma być podana tylko część wstrzyknięcia, wymaganą objętość należy pobrać po zmieszaniu. Gotowe rozwiązanie można przechowywać w komorze lodówki przez 12 godzin. Lidokainy nie można zastąpić nowokainą, ponieważ prawdopodobny jest czynnik rozwoju poważnych reakcji alergicznych.

Aby rozcieńczyć 1 g ceftriaksonu wodą i 2% roztworem lidokainy, potrzebne będą:

1. Do strzykawki o pojemności 5 ml pobrać 2 ml wody do wstrzykiwań.
2. Po otwarciu ampułki z 2% roztworem lidokainy nabrać roztwór do strzykawki.
3. Zdjąć ochronną osłonkę z fiolki zawierającej Ceftriakson, przekłuwając gumową nasadkę igłą.
4. Wprowadzić zawartość strzykawki do fiolki.
5. Energicznie wstrząsnąć mieszaniną rozpuszczalnika i antybiotyku, aby roztwór był przejrzysty.

Po wymieszaniu roztwór w wymaganej objętości można przenieść z powrotem do strzykawki poprzez zmianę igły i wstrzyknięcie do mięśnia pośladkowego. Zaleca się przygotowanie roztworu na bazie ceftriaksonu, wody i lidokainy do jednorazowego podania. Jeśli wymagana jest tylko 1/2 wstrzyknięcia, zaleca się przechowywanie pozostałej części w fiolce i przechowywanie w chłodnym miejscu.

Ceftriakson z lidokainą należy wstrzykiwać bez wody do wstrzykiwań według następującego schematu:

1. Strzykawkę 5 ml napełnić roztworem znieczulającym w ilości 3,5 ml.
2. Przenieś środek przeciwbólowy do otwartej butelki z antybiotykiem. Energicznie wstrząsnąć kompozycją, aż całkowicie się rozpuści.
3. Wlej roztwór do strzykawki.
4. Po zmianie igły usuń powietrze ze strzykawki i wstrzyknij.

Zaleca się zmianę igły przed wstrzyknięciem, ponieważ proszek antybiotykowy może zatkać otwory igły podczas rozpuszczania.

Do 1 wstrzyknięcia domięśniowego wymagany jest tylko 1 g leku. Zastrzyk należy wykonywać raz dziennie. W celu wprowadzenia 2 g antybiotyku dawkę należy podzielić 2 razy po 1 g. Pomiędzy każdym wstrzyknięciem powinno upłynąć co najmniej 12 godzin i za każdym razem konieczna jest zmiana strony. W wyższych dawkach pacjentowi przepisuje się zakraplacz raz lub dwa razy dziennie.

Dla dorosłych

Ceftriakson z lidokainą można wstrzykiwać dzieciom w wieku od 12 lat, młodzieży o masie ciała powyżej 50 kg i dorosłym. Do rozcieńczenia 1 g antybiotyku potrzebne jest 3,5 ml 1% roztworu lidokainy. Jeśli masz 2% środek przeciwbólowy, potrzebujesz 2 ml rozpuszczalnika i 2 ml wody.

Lekarz indywidualnie dobiera dawkę antybiotyku, ponieważ będzie to zależeć od diagnozy i nasilenia patologii zakaźnej.

Dla kobiet w ciąży

Kobiety w ciąży muszą wstrzykiwać ceftriakson z lidokainą raz dziennie poprzez wstrzyknięcie do mięśnia pośladkowego. Do hodowli nadaje się 1% lub 2% lidokainy. Novocaine jest przeciwwskazana, ponieważ może wywołać reakcję alergiczną. Na 1 g antybiotyku potrzebne będzie 3,5 ml środka znieczulającego, na 0,5 g - 2 ml roztworu.

Przebieg leczenia będzie zależał od ciężkości stanu:

• przy umiarkowanym nasileniu leczenie będzie kontynuowane przez 10 dni, zastrzykami raz dziennie;
• w przypadku poważnych zmian dawkę należy zwiększyć do 2-4 g dziennie, a kurs leczenia potrwa 2 tygodnie;
• w przypadku zaburzeń czynności nerek dzienna dawka nie powinna przekraczać 2 g.

Dla starszych

Osobom starszym zaleca się podawanie standardowej dawki przeznaczonej dla osób dorosłych. Nie musi uwzględniać wieku pacjenta.

Przeciwwskazania

Wstrzykiwanie ceftriaksonu z lidokainą jest przeciwwskazane w przypadku nadwrażliwości na substancję czynną lub składniki pomocnicze leku.

Za ograniczenia względne uważa się:

• wcześniactwo;
• noworodki, jeśli mają brak równowagi między tworzeniem a uwalnianiem bilirubiny;
• niewydolność wątroby lub nerek;
• zapalenie jelit lub zapalenie okrężnicy, które jest związane ze stosowaniem kompozycji przeciwbakteryjnych;
• etap ciąży i karmienia piersią.

Dopuszcza się wstrzykiwanie antybiotyku w czystej postaci, bez użycia rozpuszczalnika w takich przypadkach:

• Reakcja alergiczna;
• zakraplacze z zastrzykami dożylnymi, w przeciwnym razie rytm serca jest zaburzony;
• ograniczenia dotyczące rozpuszczalnika w postaci karmienia piersią, ciąży, starości, bloku serca, niewydolności krążenia, patologii wątroby.

Do rozcieńczenia będziesz potrzebować wyłącznie oczyszczonej wody w dawce 4 ml, ponieważ wstrzyknięcia leku do mięśnia pośladkowego będą bolesne, jeśli nie dodasz środka znieczulającego.

Przedawkować

W przypadku przedawkowania mogą wystąpić następujące objawy:

• bół głowy;
• wysoka potliwość;
• zawroty głowy;
• pokrzywka;
• gorączka;
• dreszcze;
• zmętnienie świadomości;
• drgawki;
• wysypka;
• nudności z odruchami wymiotnymi.

Nie ma jednak swoistych antidotum. Za pomocą hemodializy nie można zmniejszyć nadmiernie wysokiego stężenia antybiotyku w osoczu krwi. W leczeniu przedawkowania wymagane będą środki objawowe.

Skutki uboczne

Po wstrzyknięciu mogą wystąpić skutki uboczne w postaci:

• niedokrwistość, krwawienia z nosa, leukocytoza, trombocytoza;
• zapalenie języka, biegunka, zapalenie jamy ustnej, zaburzenia smaku, gazy w jelitach, nudności i wymioty;
• zawroty głowy i ból głowy;
• dysbioza, kandydoza;
• dreszcze, wstrząs anafilaktyczny, choroba posurowicza, wysypka skórna, obrzęk, pokrzywka, świąd, gorączka;
• słabe wydalanie moczu.

Dopuszczalne jest rozcieńczenie ceftriaksonu lidokainą, jeśli musi być on wstrzyknięty do mięśnia. Wstrzyknięcia dożylne należy wykonywać w wodzie. W przypadku stosowania zakraplaczy rozpuszczalnikiem może być 5% glukoza lub sól fizjologiczna.

W przypadku przypadkowego wstrzyknięcia antybiotyku i dożylnego środka przeciwbólowego mogą wystąpić:

• rytm skurczów spowalnia, w wyniku czego mięsień sercowy z mózgiem nie otrzyma wymaganej objętości krwi;
• zaburzenie przewodzenia mięśnia sercowego, a odżywianie ważnych narządów wewnętrznych jest zawieszone;
• zapaść naczyniowa, omdlenia;
• spadek lub gwałtowny wzrost ciśnienia krwi.

Jeśli pacjent ma niewydolność serca i wątroby, a także nietolerancję lidokainy, lepiej użyć wody do wstrzykiwań jako rozpuszczalnika. Jeśli odczuwasz nieznośne odczucia bólu, zaleca się zmianę iniekcji domięśniowych na dożylne lub zakraplanie. Lekarz może również zmienić antybiotyk na inny lek o szerokim działaniu przeciwbakteryjnym.

Specjalne zalecenia

Do rozcieńczenia antybiotyku wymagana jest lidokaina w stężeniu 1%. Jednak w tej postaci rozpuszczalnik jest niezwykle rzadki, dlatego dopuszczalne jest rozcieńczenie 2% roztworu do 1%. W takim przypadku 2 ml 2% środka przeciwbólowego będzie wymagało 2 ml wody do wstrzykiwań.

Instrukcje dotyczące narzędzia wskazują, że dawka środka znieczulającego nie powinna przekraczać 3,5 ml. Po rozcieńczeniu 2% roztworem objętość wzrasta do 4 ml. Jednak ta rozbieżność nie wpłynie na proces leczenia. Jednak duża ilość środka przeciwbólowego będzie lepsza, ponieważ antybiotyk jest trudny do rozpuszczenia.

Analogi

W przypadku braku ceftriaksonu można go zastąpić wysokiej jakości analogami. Mogą jednak różnić się od głównego leku składnikiem aktywnym i mechanizmem działania. Dlatego przed wyborem zamiennika warto skonsultować się z lekarzem.

Cefazolina

Antybiotyk jest lekiem pierwszej generacji, na który istnieje duże zapotrzebowanie od 25 lat. Pomaga rozbić ścianę komórkową bakterii. Jednocześnie lek ma suche spektrum przeciwdrobnoustrojowe i wykazuje wysoki wynik w odniesieniu do infekcji paciorkowcami i gronkowcami.

Lek kosztuje około 29 rubli.

Cefotaksym

Analog jest bardziej odpowiedni do leczenia żółtaczki, jeśli to konieczne, wprowadzenia wapnia, a także dla wcześniaków. Dla dorosłych ze współistniejącymi patologiami serca, krwawieniem, wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, a także w II i III trymestrze ciąży lepiej wybrać Ceftriakson.

Podstawowa terapia lekowa jest prostsza i tańsza, ponieważ wymagana jest tylko 1 iniekcja bez zmiany dawki w przypadku niewydolności nerek. Jeśli chodzi o rodzaj drobnoustrojów, które niszczą, i działanie przeciwbakteryjne, te 2 antybiotyki nie różnią się. Różnica może jednak występować w przeciwwskazaniach i skutkach ubocznych.

Koszt analogu zaczyna się od 13 rubli.

Amikacin

Amikacyna z Ceftriaksonem to antybiotyki o szerokim spektrum działania. Często są przepisywane na infekcje bakteryjne kości, skóry, brzucha, dróg oddechowych i dróg moczowych.

Jeśli błony mózgu są w stanie zapalnym lub w obecności odoskrzelowego zapalenia płuc, preferuje się ceftriakson, ponieważ analog jest przeciwwskazany w zmianach nerek i osłabieniu słuchu.

Koszt Amikacin waha się w granicach 900 rubli.

Przed wstrzyknięciem ceftriakson należy wymieszać z 1% roztworem lidokainy, aby bolesne odczucia po wstrzyknięciu do mięśnia pośladkowego były mniej wrażliwe. Jeśli lek jest przeznaczony do podawania dożylnego, należy go rozcieńczyć glukozą, solą fizjologiczną lub wodą.

Film dotyczący rozcieńczania ceftriaksonu

Ceftriakson + Lidokaina + Woda. Jak rozcieńczyć: