Anatomia ludzkiej ręki: ścięgna i więzadła, mięśnie, nerwy na zdjęciach z imionami

Ręka jest złożoną strukturą anatomicznąłączenie tkanek miękkich i części szkieletowej. W ludzkiej dłoni mięśnie, tętnice, żyły i nerwy są rozgałęzione i stale się przecinają, a sieć więzadeł i ścięgien reaguje na każde polecenie z mózgu.

Kości

Ręka ludzka składa się z 27 kości połączonych więzadłami i stawami. W tym obszarze znajduje się wiele naczyń i nerwów, które zaopatrują dłoń w krew i ją unerwiają. Co ciekawe, same mięśnie ramion są tylko częściowo zaangażowane w ruchy palców i dłoni. Odbywa się to za pomocą mięśni przedramienia, które przekazują sygnały przez długie ścięgna przyczepione do palców i kości nadgarstka.

Anatomię ludzkiej ręki charakteryzują następujące dane:

Kości nadgarstka	Dalszy rząd: wielokąt duży (Os trapezium), wielokąt mały (Os trapezoideum), główkowaty (Os capitatum), haczykowaty (Os hamatum). insta story viewer Proksymalny rząd: łódkowaty (Os scaphoideum), półksiężycowy (Os lunatum), trójkątny (Os triquetrum), groszkowaty (Os pisiforme). Kości palca: paliczek bliższy, dystalny, środkowy paliczek. Kości śródręcza: kości długie z podstawą, trzonem i głową.
Mięsień	Dziesięć lat. Hipotensyjne. Mięśnie dłoni
Nerwy palców i dłoni	Nerw pośrodkowy splotu ramiennego i jego gałęzie unerwiają mięśnie kłębu, długie dłonie i zginacze palców. Nerw promieniowy unerwia skórę niektórych palców. Nerw łokciowy i jego gałąź unerwiają mięśnie małego palca, zginacza łokciowego nadgarstka i innych mięśni dłoni.
Tętnice	Wszystkie tętnice wychodzą z tętnicy ramiennej.
Żyły	Wszystkie żyły otwierają się na żyły promieniowe lub łokciowe.
Nadgarstek	Nadgarstek może wykonywać różne ruchy (zgięcie, wyprost, odwodzenie, przywodzenie). Oto kanał nadgarstka, przez który naczynia, nerwy i ścięgna z przedramienia docierają do dłoni.

Siłę i jędrność całej kończyny zapewnia szkielet nadgarstka. Kości nadgarstka są podzielone na nadgarstek, śródręcze i paliczki.

Nadgarstek

Anatomia ludzkiej dłoni obejmuje strukturę podobną do nadgarstka, która w przeciwieństwie do ręki nie ma budowy promieniowej. Szkielet nadgarstka składa się z 2 rzędów kości po 4 w każdym. Rząd 1 zawiera kości łuskowate i półksiężycowate, a także kości trójkątne i grochowate. Znajdują się w kierunku przedramienia.

Drugi rząd to kość czworoboczna, mostkowa i główkowata duża i mała, umieszczone w kierunku kości śródręcza.

Wszystkie małe kości są ciasno utrzymywane razem przez więzadła przyczepione do tylnej i dłoniowej strony dłoni. W rezultacie mobilność nadgarstka jest zminimalizowana. Wewnątrz silnego poprzecznego pasma ścięgna znajduje się ścieżka nerwów, która biegnie od przedramienia do dłoni i zapewnia ruch stawów i percepcję sensoryczną. Kości nadgarstka reprezentują artykulację zarówno kości śródręcza, jak i przedramienia.

Śródręcze

Kości śródręcza przylegają do nadgarstka. Przychodzą po 2 rzędzie kości nadgarstka. Zawiera 5 rurkowatych kości, ponumerowanych cyframi rzymskimi od I do V i tworzących dłoń. Pomiędzy pierwszą kością śródręcza (dochodzącą do kciuka) a dużym wielokątem znajduje się wyraźnie zaznaczony staw, dzięki któremu kciuk jest przeciwstawny do wszystkich pozostałych palców.

To sprawia, że ​​jest niezastąpiony do chwytania i trzymania przedmiotów. Pozostałe 4 kości śródręcza są połączone silnymi więzadłami z kośćmi nadgarstka i tworzą łuk. Jeśli zaciśniesz pięść, możesz wyraźnie zobaczyć główki kości śródręcza w postaci kulistych wypukłości.

Palce

Palce składają się z paliczków lub 14 oddzielnych wydłużonych kości, które są podzielone w następujący sposób:

• Kciuk ma 2 kości: główną i końcową.
• Reszta palców składa się z 3 kości: głównej (proksymalnej paliczka), środkowej (przyśrodkowej) i paznokcia (dystalnej).

Wyjątkiem jest kciuk, który składa się z proksymalnej i dystalnej paliczka.

Sezamoid

Są to małe owalne kości, które wyglądem przypominają nasiona sezamu. Znajdują się w ścięgnach, głównie w rękach i nogach, i są widoczne na zdjęciach rentgenowskich. W większości przypadków kości trzeszczkowe znajdują się w stawie kciuka, palca wskazującego i małego, ale ich liczba w każdym stawie różni się w zależności od płci.

Większość ludzi ma w każdej ręce 5 kości trzeszczkowych:

• Staw śródręczno-paliczkowy kciuka ma 2 kości.
• Na stawie międzypaliczkowym kciuka - 1 kość.
• Na stawie śródręczno-paliczkowym palca wskazującego po stronie promieniowej - 1 kość.
• Na stawie śródręczno-paliczkowym małego palca po stronie łokciowej - 1 kość.

Anatomia ludzkiej ręki w przekrojach wyraźnie przedstawia trzeszczki kostne. Leżą na grubości ścięgien w miejscach, w których ścięgna są przerzucane przez stawy. Są to stopa, staw kolanowy, nadgarstek. Obecność i funkcja tych struktur nie została jeszcze wyjaśniona, ale istnieje kilka hipotez, obejmujących zarówno idee funkcjonalne, jak i filogenetyczne.

Hipoteza funkcjonalna przedstawia ideę, że te kości zwiększają nacisk na ścięgna, aby: zmniejszyć tarcie i zmienić kierunek działania mięśni, co zwiększa siłę i zasięg chwytu ruch. Uważa się również, że pomagają ustabilizować stawy i wzmocnić kapsułki.

Hipoteza filogenetyczna opisuje obecność tej struktury, która wywodzi się z czasu rozwoju zarodka. Kości sezamoidalne to wyjątkowa cecha ludzkiego ciała, która wciąż pozostaje tajemnicą.

Aparat więzadłowy

Podczas gdy ścięgna łączą mięśnie z kością, więzadła, grube pasma tkanki łącznej łączą stawy rąk. Stabilność nadgarstka zapewnia 6 głównych więzadeł. Łączą ze sobą kości nadgarstka i promienia, a także 2 różne rzędy kości nadgarstka. Więzadła utrzymują kości na miejscu podczas ruchu nadgarstka.

Oprócz tych małych więzadeł po bokach nadgarstka istnieje kilka większych więzadeł zwanych więzadłami pobocznymi. Więzadła poboczne łokciowe i promieniowe działają w ten sam sposób, zapewniając stabilność nadgarstka, wiążąc kości nadgarstka i zapobiegając nadmiernemu ruchowi.

• Więzadła poboczne promieniowe i łokciowe przede wszystkim zapewniają wsparcie i funkcję nadgarstka, chociaż wspomagają je mniejsze więzadła, które je otaczają.
• Tylne więzadła nadgarstka podtrzymują tył nadgarstka.
• Więzadła dłoniowe wspierają dolną część dłoni, zapewniając stabilność nadgarstkowi po stronie dłoni.

Dwa główne pakiety:

• Więzadło łokciowe poboczne kciuka. Znajduje się po wewnętrznej stronie stawu palcowego i ma kluczowe znaczenie dla jego stabilności.
• Więzadło łuskowate łączy łódeczkowatą z półksiężycowatym i zapewnia podstawową stabilność dłoni i nadgarstka.

Aparat więzadłowy zapewnia elastyczność, elastyczność kończyny, ruch, bierze udział w tworzeniu stawów.

Stawy dłoni są w większości przegubowe, ale umożliwiają również pewne ruchy translacyjne i obrotowe.

Nadgarstek

Staw nadgarstkowy znajduje się na przecięciu promienia pierwszego rzędu kości nadgarstka. Staw kłykciowy jest głównym stawem nadgarstka. Umożliwia łączenie ruchów w kilku płaszczyznach, w tym ruchy zginające w przód iw tył, ruchy z boku na bok oraz ruchy okrężne o promieniu nie większym niż 10-12˚.

W tabeli wymieniono główne przyczepy i funkcje 4 podstawowych więzadeł zewnętrznych:

Więzadła	Funkcje	Charakterystyka
Więzadło grzbietowe nadgarstka	Odporny na ekstremalne zginanie	Mocuje się pomiędzy promieniową i grzbietową stroną kości nadgarstka.
Więzadło poboczne promieniowe	Odporny na skrajne objawy odchylenia łokcia	Wzmocniony przez mięśnie, takie jak długi odwodziciel kciuka i krótki prostownik kciuka.
Więzadło dłoniowe nadgarstka	Odporny na nadmierne wyprostowanie nadgarstka	Najgrubsze więzadło nadgarstka składa się z trzech części.
Więzadło poboczne łokciowe	Zapewnia stabilność ugięciom promieniowym	Część kompleksu łokciowego pomaga ustabilizować dystalny staw promieniowy.

Z anatomii stawów rąk ludzkich wynika, że ​​są one zamknięte we włóknistej torebce, pogrubionej przez więzadła zewnętrzne i wewnętrzne. Proksymalne przyczepy więzadeł zewnętrznych znajdują się na zewnątrz kości nadgarstka, ale przyczepiają się dystalnie w kościach nadgarstka. Natomiast więzadła wewnętrzne mają przyczepy proksymalne i dystalne.

Stawy nadgarstkowo-śródręczne

W sumie istnieje 5 stawów nadgarstkowo-śródręcznych, z których staw kciuka jest najbardziej wyspecjalizowany i elastyczny. Pozostałe cztery to płaskie, siedzące stawy maziowe (maziówkowe), które łączą 4 przyśrodkowe kości śródręcza. Stawy są stabilne, ale wystarczająco elastyczne, aby umożliwić złożenie dłoni do miseczki lub uchwycenie przedmiotu podczas przeciwstawnych ruchów kciukiem.

Cztery stawy są otoczone i stabilizowane przez wspólną włóknistą torebkę. Jest wyłożony błoną maziową, która wydziela lepki płyn maziowy i działa jak środek poślizgowy.

Stawy są stabilizowane przez 3 zestawy więzadeł:

• grzbietowe więzadła nadgarstkowo-śródręczne;
• więzadła dłoniowo-nadgarstkowo-śródręczne;
• więzadła międzykostne.

Te struktury tkanek miękkich są w rzeczywistości zgrubieniami włóknistej torebki stawowej, która otacza stawy.

Stawy śródręczno-paliczkowe

Stawy palców, utworzone przez głowy kości śródręcza, są kuliste. Są to stawy maziowe typu kłykciowego (umożliwiają ruch stawu w 2 płaszczyznach). Po bokach stawów znajdują się więzadła poboczne, które je wzmacniają.

Promuj rozsuwanie palców, a także ściskaj i rozciągaj palce na poziomie stawów.

Stawy międzypaliczkowe

Stawy międzypaliczkowe są stawami maziowymi typu zawiasowego. Te stawy łączą ze sobą paliczki. Przyśrodkowe cztery palce mają dwa rzędy stawów międzypaliczkowych, a kciuk ma tylko jeden. Stawy tego typu umożliwiają jedynie zgięcie i wyprost, na przykład, gdy osoba sygnalizuje komuś, aby podszedł palcem wskazującym.

Włókniste i maziowe pochewki ścięgien palców

Pochewki ścięgien ułatwiają przesuwanie ścięgien mięśni. W zginaczu palców pochwa jest kanałem włóknisto-kostnym wyłożonym błoną maziową z segmentowymi uszczelkami tkanki włóknistej.

Te włókniste taśmy lub koła pasowe to:

• koło pasowe rozcięgna dłoniowego (utworzone przez poprzeczne włókna rozcięgna dłoniowego);
• 5 krążków pierścieniowych i 3 krążki krzyżowe. Drugie i czwarte krążki pierścieniowe są największe, najgrubsze i najbardziej spójne pod względem kształtu i skoku. Pierwsze, trzecie i piąte krążki pierścieniowe mają mniej stały kształt i inny kąt nachylenia niż krążki krzyżowe.

Mięsień

Anatomia ludzkiej ręki to duża, złożona sekcja zawierająca informacje o mięśniach. Różnorodność ruchów, które są w stanie wykonywać ramiona, jest możliwa dzięki specjalnemu ułożeniu wielu mięśni w ramieniu. Struktura ramienia obejmuje długie i krótkie mięśnie nadgarstka. Długie zaczynają się od przedramienia. Krótkie są podzielone na mięśnie dłoni, opuszki małego palca i mięśnie opuszek kciuka.

Zgięcie nadgarstka odnosi się do ruchu, który ciągnie dłoń w dół. Ta czynność jest wykonywana przez promieniowy, łokciowy zginacz nadgarstka, powierzchowny, głęboki i długi zginacz kciuka. Natomiast wyprost nadgarstka zmniejsza kąt tylnej części nadgarstka.

Mięśnie odpowiedzialne za to działanie:

• Prostownik promieniowy długi nadgarstka.
• Krótki prostownik promieniowy nadgarstka, który przesuwa rękę w kierunku kciuka.
• Prostownik palców, który rozciąga się również od palca wskazującego do małego palca.
• Minimalny prostownik palców, który wydłuża mały palec i unosi rękę (przesuwa rękę w kierunku małego palca).
• Prostownik łokciowy nadgarstka, który prowadzi do ramienia.

Inne małe mięśnie, które przecinają staw nadgarstka, mogą pomóc w wydłużeniu nadgarstka, ale tylko w niewielkim stopniu.

Supinacja nadgarstka to rotacja, w której dłoń jest uniesiona do góry. Biceps brachii przyczynia się do supinacji. Pronacja to czynność przeciwna, w której nadgarstek jest obracany dłonią w dół. W tym przypadku zaangażowany jest pronator kwadratowy, mięsień głęboki w odcinku przednim, wraz z pronatorem okrągłym.

Na powierzchni dłoni widoczne są 2 wzniesienia mięśni: hipotenarny (w pobliżu małego palca) i kłębuszkowy (pod kciukiem). Tutaj mięśnie są podzielone na grupy: mięśnie małej, kciuka i środkowej grupy.

Grupa środkowa

Mięśnie przypominające robaki, które mają cienki cylindryczny kształt, wyłaniają się ze ścięgna mięśnia zginacza, a następnie przyczepiają się do podstawy bliższych paliczków 2-5 palców, mięśni międzykostnych dłoniowych i grzbietowych.

Wszystkie mięśnie przyczyniają się do zgięcia proksymalnych paliczków palców, cienia palców do środkowego palca i rozchylają je.

Grupa kciuka

Na grzbiecie dłoni widać wzniesienie, czylinaar.

Składa się z mięśni: odwodziciela kciuka, zginacza kciuka i opponens kciuka, zginacza kciuka orevis, z których wszystkie są unerwione przez nerw pośrodkowy.

• Krótki mięsień odwodzący odwodzi kciuk.
• Zginacz kciuka zgina staw kciuka.
• Przeciwstawny mięsień, opponens pollicis, przeciwstawia kciuk do pozostałych palców.
• Mięsień przywodziciela kciuka. Znajduje się pod mięśniami robakowatymi i ma 2 głowy. Funkcja polega na zbliżeniu kciuka do indeksu i zgięciu go.

Kciuk porusza się inaczej niż inne palce ze względu na swoją unikalną strukturę kości i specjalny zestaw mięśni. Mięśnie pozwalają kciukowi wykonywać gesty i przeciwstawiać się ułożeniu pozostałych palców.

Grupa kciuka

Hipotenar znajduje się w dłoni poniżej małego palca. Zawiera 3 mięśnie unerwione przez głęboką gałąź nerwu łokciowego.

• Abductor digiti minimi unosi mały palec.
• Minimalny zginacz palców zgina mały palec.
• Opponens digiti minimi opiera się na małym palcu kciukiem.

Nerwowość

W dłoni i ramionach znajdują się 3 główne nerwy. Zaczynają od ramienia i schodzą w ramiona. Dostarcza informacji sensorycznych o przedmiotach, których dotyka dana osoba i umożliwia ruch poprzez napinanie określonych mięśni.

1. Nerw łokciowy zaczyna się od kręgosłupa szyjnego, przechodzi pod obojczykiem do pachy, przez wewnętrzny łokieć i schodzi do ramion. Część nerwu łokciowego biegnie wzdłuż przedramienia i odpowiada za zginanie palca serdecznego i małego, regulując znajdujące się tam mięśnie. Porusza również mięśnie hipotenary.
2. Nerw promieniowy zaczyna się na ramieniu i biegnie wzdłuż tylnej części kości ramiennej. Aktywuje mięsień trójgłowy, który wzmacnia łokieć i znajduje się w ramieniu. Nerw promieniowy kontynuuje ruch w dół bocznej strony ramienia, poza łokieć i w dół do przedramienia, gdzie oddziałuje na mięśnie poruszające palcami i nadgarstkiem. Przekazuje wrażenia dotykowe z grzbietu dłoni i kciuka do mózgu.
3. Nerw środkowy zaczyna się w odcinku szyjnym kręgosłupa i biegnie pod obojczykiem do łokcia. Nerw pośrodkowy biegnie po wewnętrznej stronie ramienia, przylegając do tętnicy ramiennej. Gdy nerw przekroczy łokieć, zaczyna zaopatrywać mięśnie nawrotne i zginacze przedramienia, co pozwala na ruch palców. Odpowiada za percepcję skóry dłoni, palca wskazującego i ostatniego.

Nerwy na końcach palców to komórki czuciowe, przez które człowiek postrzega świat poprzez dotyk, jest więc wrażliwy na ból. Są to końcowe gałęzie nerwu pośrodkowego i łokciowego. Chociaż istnieje zmienność anatomiczna, nerw pośrodkowy unerwia część dłoniową kciuka, indeks, środek i promieniowa połowa palca serdecznego, natomiast łokciowa połowa palca serdecznego i małego są unerwione przez końcowe gałęzie nerw łokciowy.

Główne gałęzie nerwowe wewnątrz palców nazywane są „rzeczywistymi nerwami cyfrowymi” i są dalej określane jako promieniowe lub łokciowe, w zależności od tego, która połowa palca jest opisana. Nerw promieniowy zapewnia wrażliwość grzbietu dłoni i palców.

Normalna funkcja ludzkiej ręki ma swoje własne cechy anatomiczne. Jest to wynik nie tylko złożonego i wszechstronnego schematu blokowego, ale także kombinowanego i w pełni automatycznego systemu sterowania.

Filmy o anatomii dłoni

Anatomia stawów i więzadeł ręki: