Uczciwość w psychologii. Co to jest, definicja, przykłady, percepcja osobowości

Uczciwość to stan, w którym świadomość i nieświadomość są we wzajemnej i harmonijnej zgodzie. W psychologii idea integralności jest bezpośrednio związana z połączeniem dwóch sprzecznych przeciwieństw. W swojej teorii K. Jung zdefiniował ją jako cel lub cel ludzkiego życia, odpowiadający zdrowiu, a jednocześnie reprezentujący potencjał i możliwości człowieka.

Proces interakcji z otoczeniem lub innymi ludźmi może zakłócać lub wręcz przeciwnie przyczyniać się do wyglądu integralności, a w niektórych przypadkach pragnienie jej pojawienia się może przerodzić się w ucieczkę od psychologicznego konflikt.

Definicja

Integralność w psychologii to pojęcie, które zakłada wewnętrzną jedność przedmiotu, wzajemne powiązania i współzależność jego części. Opisując strukturę ludzkiej psychiki, Z. Freud wyróżnił „świadome ja”, seksualność i narcyzm jako główne składniki, które nadają integralności psychiki.

Szwajcarski psychoanalityk i psycholog Carl Jung zdefiniował pojęcie terminu „ja”, które zajmuje centralną część jego teorii, jako przedmiot integralności ludzkiej psychiki. „Jaźń”, według Junga, z góry określa wszelką ludzką działalność mającą na celu osiągnięcie integralności i jedności jego części składowych. Psychoanaliza ciągła, Z. Freud, jego uczeń, opisał jaźń jako centralny, holistyczny archetyp, obejmujący nie tylko świadomą, ale także nieświadomą istotę mentalną.

Jaźń jest postrzegana przez Junga jako centrum całego podmiotu, obejmujące zarówno świadome, jak i nieświadome sfery jego psychiki. Osobowość manifestuje się w różnych uosobionych formach: zwierzęcych, ludzkich, boskich, a także bezosobowych: w postaci jezior, gór, drzew.

Jaźń (całość) w teorii Junga jest pojemnikiem na wszystkie sprzeczne różnice elementy psychiki i zakłada, że ​​później nabierze integralności lub zostanie dostrzeżony jako całość.

W swojej pracy K. Jung definiuje osobowość jako nieświadomy „obraz celu życiowego”, uświadomienie sobie przez osobę swojej integralności i indywidualności, zgodnie z wolą lub wbrew niej.

W teorii F. Integralność Nietzschego to człowieczeństwo, przejawiające się w odmienności, podczas gdy jednostka była w jego teorii uważana za wartość nieskończoną i najwyższą.

W Słowniku Etyki Biomedycznej pojęcie „integralności” jest zasadą bioetyczną wysuniętą przez naukowców w celu wyznaczenia koncepcji, która zapewnia zarówno fizyczną, jak i psychiczną tożsamość samej osoby się.

Odpowiedzialna za tożsamość osobistą, nie powinna być manipulowana ani niszczona i ma bezpośredni związek z życiową ścieżką jednostki, jako sposób odzwierciedlenia tego, co najważniejsze, wydarzenia. Doktor nauk biologicznych Arsanausova A.Yu. zauważa, że ​​niektóre interwencje medyczne przyczyniają się do naruszenia uczciwości.

Wiedząc o tym, specjalista zauważa, że ​​podczas ich realizacji należy chronić integralność psychofizyczną, aby zminimalizować jej ewentualne uszkodzenia poprzez wprowadzenie ram etycznych i prawnych regulujących interwencje medyczne i chirurgiczne mające na celu zmianę struktury genetycznej indywidualny. Zdaniem eksperta należy również zmienić wszelkie normy prawne dotyczące transplantacji.

Autor „Słownika Psychologa Praktycznego” Golovin Yu.S. definiuje integralność jako zasadę percepcji, polegającą na zdolności dowolnego przedmiotu postrzegać dowolny obiekt lub sytuację przestrzenną jako całość, nawet jeśli jego poszczególne części są aktualnie ukryte przed przejrzeć

Różne podejścia i teorie

Uczciwość w psychologii to ogólne pojęcie podane w słowniku terminów psychologicznych i implikujące autonomię wewnętrzną spójność i jednocześnie niezależność obiektu lub zjawiska od wpływu innych otaczających zjawisk środowiska zewnętrznego („Słownik psychologiczny warunki ").

W zależności od przedmiotu w psychologii są:

Integralność osobista

Integralność w psychologii to w odniesieniu do osobowości połączenie jej części, co tworzy mocny i harmonijny fundament. Podając taką definicję integralności osobowości, popularny psycholog i autor wielu prac naukowych N.I. Kozlov mówi o zewnętrzną lub ogólną integralność osoby, oznaczającą harmonijną jedność jej cielesną, psychiczną i duchową oraz moralną życie.

Integralność osobowości zakłada zgodność życia wewnętrznego człowieka z jego zewnętrznymi działaniami. Na przykład prawdziwie wierzący chrześcijanin nie będzie mógł służyć w wojsku, ponieważ będzie zmuszony łamać przykazania dotyczące odmowy zabijania i szkodzenia zdrowiu ludzkiemu. Realizacja takich działań, wbrew jego wewnętrznym przekonaniom, może naruszyć jego integralność i doprowadzić do poważnej udręki psychicznej.

W psychologii zwyczajowo rozumie się wewnętrzną integralność osobowości jako zdolność osoby w sytuacjach krytycznych do pozostania wiernym swojej pozycji życiowej i holistycznej orientacji. Taka osoba powinna być otwarta na ludzi, a jednocześnie pozostawać w harmonii ze swoim wewnętrznym światem, a w razie potrzeby otwarcie deklarować swoje przekonania.

Cała osoba, w interpretacji N.I. Kozlova jest osobą o stabilnym systemie wartości i światopoglądzie, mający zaufanie do słuszności myśli i działań, które wybrał i gotowy do wzięcia odpowiedzialności za wszystko, co zrobił działania. Uderzającym przykładem osobowości holistycznej, według psychologów, jest Jezus Chrystus.

Psycholog i kierownik Baikal Instructor School of TCTC, autorka wielu artykułów Chursina T.M. zauważa, że ​​integralność psychiczna osobowość w swojej strukturze przypomina „wewnętrzny rdzeń”, przejawiający się wysokim poziomem zadowolenia z życia i radości istnienia osoba.

Zdaniem specjalisty taka osoba jest bardzo miła w komunikacji, skłonna do optymizmu, kreowania i wspierania pozytywnych aspiracji innych ludzi. Człowiek holistyczny jest racjonalny w swoich decyzjach i działa w oparciu o najlepsze intencje, ale jednocześnie potrafi uparcie opierać się destrukcyjnym działaniom innych.

Antypodą integralnej osobowości w psychologii jest pojęcie „częściowej osobowości”, której wewnętrzne elementy są ze sobą w ciągłym konflikcie i nie dążą do wspólnej interakcji.

Według psychologa N. ORAZ. Kozlov, integralność psychiczna nie jest tkwiąca w człowieku genetycznie, ale powstaje pod wpływem bezpośredniego otoczenia i wpływów zewnętrznych.

Sposoby kształtowania integralności osobowości:

Metoda formowania	Charakterystyka integralnej osobowości
Model mocy	Według N.I. Kozlov opiera się na sztywności przekonań i umiejętności obrony tych przekonań w bezpośrednim i otwartym konflikcie. Taki model uczciwości, zdaniem psychologów, jest bardziej charakterystyczny dla mężczyzn i jest immanentny osoby o określonym poziomie rozwoju, w których przekonaniach tkwi wysoka moralność i koncepcja duchowość. Uderzającym przykładem takiej osobowości jest angielski utopijny Thomas More, który zginął na szafocie.
Model wewnętrznej harmonii osobowości	Opiera się na wewnętrznej elastyczności i harmonii i polega na wewnętrznej i zewnętrznej interakcji człowieka z jego otoczeniem. Dla takiej osoby, według psychologów, charakterystyczne jest: zjednoczenie świadomości i podświadomości; brak konfliktów między wewnętrznymi częściami osobowości; asymilacja przekonań akceptowanych społecznie; pozytywny wygląd. Taki model kształtowania się integralności osobowości jest w dużej mierze nieodłączny od kobiet, przejawiający się według N.I. Kozłowa, miękki głos intonacji, życzliwości zewnętrznej i umiejętności szybkiego przystosowania się do zmieniających się warunków życia (przykładem takiej osobowości jest Matka Teresa Kalkuta).

Integralność percepcji

Uczciwość w psychologii to zdolność osoby do postrzegania, oparta na zdolności osoby do postrzegania dowolnego przedmiotu lub obiektywnej sytuacji. jako integralny system, nawet jeśli niektórych jego części nie można w danym momencie zobaczyć (np. wnętrze Przedmiot).

Po raz pierwszy odzwierciedlone w psychologii Gestalt przez niemieckich naukowców M. Wertheimer i W. Koehler rozumiał problem jako integralność percepcji - początkową właściwość mózgu, regulowaną prawami podświadomości.

Psychologowie radzieccy rozumieli integralność percepcji jako część integralności psychologicznej tkwiącej w osobie, która postrzega przedmiot. W tym przypadku obraz, który powstaje w jego umyśle i odzwierciedla zastaną rzeczywistość, jest całością wszystkich jej składników, niezależnie od ich obecności w danym momencie.

Stopień ukształtowania się wyrazistości obrazu w momencie percepcji przedmiotu opiera się na antycypacji jego właściwie niedostrzegalnych części. Przykładem integralności percepcji może być osoba, która obserwowała tylko głowę i ramiona przechodnia, ale dzięki integralności świadomości doskonale reprezentuje pozycję ramion, tułowia i ciała, a także chód przechodzień.

Uczciwość-ego

Uczciwość-ego jest w psychologii wspólnością wyobrażeń osoby o sobie, co pozwala jej odczuć własną wyjątkowość.

NS. Erickson w swojej „Teorii rozwoju osobowości” obejmującej całą przestrzeń życiową jednostki (od niemowlęctwa do starości) zauważa, że ​​ego ("ja") dziecka stopniowo kształtuje się pod wpływem uwarunkowań historycznych, zmieniających się nakazów społecznych, aspektów kulturowych i systemów wartości.

„Ja” (ego) w teorii Ericksona to autonomiczny system, który oddziałuje z rzeczywistością poprzez percepcję, myślenie, uwagę i pamięć. W ten sposób osoba wchodząca w interakcję z otoczeniem w procesie swojego rozwoju stopniowo staje się bardziej kompetentna w wyobrażeniach o własnej istocie.

Uczciwość-ego jest cechą, która pozwala człowiekowi poczuć jego wyjątkowość, pomaga walczyć z rozpacz, która pojawia się wraz ze starzeniem się i opisana przez niego jako szansa na zdobycie mądrości („uczciwość-ego wcześniej”). rozpacz "). Zgodnie z Teorią Rozwoju, na końcowym etapie, po przejściu przez kryzys tożsamości, osoba przeprowadza „przegląd moje życie”, doświadczając albo satysfakcji z tego, co zostało osiągnięte, albo rozpaczy i bólu za poprzednio popełnione błędy.

Radziecki i rosyjski psycholog i publicysta N.I. Kozlov rozumiał „integralność ego” (tożsamość ego) odczucie, które pojawia się w człowieku, gdy uświadamia sobie ciągłość swojego „ja” na różnych etapach życia. Tożsamość ego również, zdaniem naukowca, jest głównym czynnikiem odpowiedzialnym za kształtowanie się dojrzałości osobowej.

Z. Freud uważał integralność ego za część pośrednią między id a superego, która odpowiada za połączenie i równowagę człowieka z otaczającym go światem zewnętrznym. W zadaniu ego, według Z. Freud zawiera potrzebę osiągnięcia równowagi i poszukiwania kompromisu między prymitywnymi motywami jednostki, moralnością i zastaną rzeczywistością.

Następnie zdefiniowano integralność-ego jako niezbędną część do kształtowania struktury osobowości.

Gail Sheehy określiła etap rozwoju ego-integralności „drugiej dorosłości”, który rozpoczyna się w wieku (65-85+).

W podejściu transpersonalnym

Podejście transpersonalne w psychologii definiuje integralność - jako harmonijne połączenie fizycznych, emocjonalnych, psychicznych i duchowych aspektów dobrostanu, a także odpowiedzialności społecznej. Charakterystyczną różnicą między metodologią a innymi podejściami psychologicznymi jest włączenie, oprócz innych, komponentu duchowego.

Podstawą treści psychologii transpersonalnej jest doświadczenie życiowe, które pozwala radzić sobie z duchowością problemy osobowościowe poprzez elementy mityczne, archetypowe, osobowościowe lub transpersonalne.

DO. Jung był jednym z pierwszych, którzy docenili wartość psychologicznego podejścia transpersonalnego jako sposobu na uwolnienie człowieka od patologicznego cierpienia psychicznego.

Później przedstawiciele psychologii transpersonalnej (S. Grof, K. Wilber, T. McKenna) poddał teorii K. Jung skrytykował go, wierząc, że samo pojęcie jaźni jest szkodliwe, ponieważ wprowadza w błąd co do swojej natury.

Twórcy podejścia transpersonalnego przedstawiają otaczający ich świat jako integralną strukturę, z jednoczesną obecnością w nim wielu równolegle i jednocześnie istniejące rzeczywistości, które mają równy status ontologiczny i nie mają między sobą jasnych, wcześniej wymyślonych przez psychologów, granice.

Wprowadzony przez Z. Freud, K. Junga i E. Erickson uznał „koncepcję ja” i „teorie osobowości” według transpersonalnego podejścia psychologicznego za szkodliwe, wprowadzające osobę w błąd co do jej prawdziwej natury.

Świat jest tu interpretowany jako integralna arena działania sił „nad światem”, zmierzających do samopoznania, a człowiek rozumiany jest nie jako podmiot działania, ale jako przejściowa forma, która nabiera „ducha”. Doświadczenie i przeżycia pojedynczej osoby są rozumiane jedynie jako fragmenty doświadczenia tego „ducha”.

W teorii gestalt

Założona przez F. Terapia Perlsom Gestalt opiera się na holistycznym podejściu do badania osoby, ze wszystkimi jej aspektami psychicznymi, cielesnymi, duchowymi i społecznymi. Specjaliści pracujący w tym kierunku pomagają ludziom uświadomić sobie, co się z nimi dzieje w tej chwili. procesy, ucząc ich w ten sposób brania odpowiedzialności za wszystkie wydarzenia zachodzące w życiu, jak najlepiej reszta.

Sam Perls zdefiniował „gestalt” jako jedną całość, która po zniszczeniu objawia się w wielu fragmentach. Stworzona przez niego forma niezmiennie dąży do jedności, a pod jej nieobecność prowadzi człowieka do niedokończonej, naglącej sytuacji.

Według Perlsa sami ludzie mogą ukrywać liczne niedokończone gestalts, które są dość łatwe do pokonania po dokładnym przestudiowaniu i opracowaniu. Ogromną zaletą terapii Gestalt jest możliwość nie próbowania penetracji nieświadomej części, ale rozważenia problemów, które są na powierzchni.

Uczciwość w terapii Gestalt jest bezpośrednio związana z jednostką, postrzeganą wyłącznie jako całość. istota, bez sztucznego rozczłonkowania na cielesne i umysłowe, naruszająca ludzkie rozumienie jego wewnętrzny spokój. Integralność polega tu na interakcji jednostki z otaczającą przestrzenią, utrzymywaniu z nią kontaktu i wywieraniu na nią określonego wpływu.

Pojęcie „integralności” w psychologii jest ściśle związane z badaniem osobowości, jej aspektów psychologicznych, społecznych i duchowych. Wiodący swój początek od wprowadzonego przez K. Termin Junga „ja”, zasada integralności ma odzwierciedlać strukturę ludzkiej osobowości, integralność jej percepcji, jest jednym z fundamentów „Teoria Rozwoju Człowieka” Ericksona, a także jest podstawą rozwoju psychologii Gestalt i transpersonalnego podejścia do nauki ludzka świadomość.

Filmy o terapii Gestalt

Psychologia Gestalt: