Misją etiotropową antybiotyku jest określenie na podstawie materiału klinicznego czynnika sprawczego choroby, a także określenie jego wrażliwości na antybiotyki. Wymaga to bardzo precyzyjnego i dokładnego wykonania każdego etapu badania, począwszy od pobrania materiału, poprzez przekazanie go do laboratorium bakteriologicznego, aż po uzyskanie zrozumiałych wyników końcowych.
Wrażliwość bakterii na antybiotyki można określić poprzez rozcieńczenie lub dyfuzję.
Uzyskane wyniki pozwalają na rozdzielenie mikroorganizmów na:
- odporny;
- umiarkowanie odporny;
- wrażliwy.
Stężenie graniczne jest ustalone w standardach uznawanych na całym świecie i jest stosowane w badaniach klinicznych i mikrobiologicznych w wielu laboratoriach w krajach rozwiniętych.
Lista antybiotyków, na które pewien drobnoustrój jest wrażliwy (niewrażliwy) nazywa się antybiotykogramem. Wszystkie wyniki są na nim wyświetlane w jednostkach MIC (minimalne stężenie hamujące). Jednak wrażliwość na antybiotyki w organizmie może bardzo różnić się od poziomu wrażliwości w laboratorium.
Do tej pory nie powstały jeszcze nowe metody, które określają poziom tego stężenia w ciele pacjenta.
Wysiew na wrażliwość na antybiotyki może nie zawsze odpowiadać rzeczywistej sytuacji, ponieważ określa się ją nie w narządzie uszkodzonym przez chorobę, ale w probówce laboratoryjnej. A ponieważ biodostępność leków jest bardzo zróżnicowana, sam antybiotyk może być w tej sytuacji całkowicie nieskuteczny.
Zbiornik do hodowli antybiotyków pozwala uzyskać dokładniejszy i całościowy obraz rzeczywistego stanu zaatakowanego narządu.
Posiew moczu na antybiotyki nie nakłada żadnych wymagań dotyczących czasu pobrania moczu. 
Główne warunki:
- aby mocz był zbierany nie wcześniej niż po dwóch godzinach zatrzymania moczu;
- obowiązkowe procedury higieniczne (dokładne mycie);
- zbieranie moczu w sterylnym pojemniku z zamkniętą pokrywką;
- stosuje się tak zwaną zasadę „środkowego strumienia” (to znaczy tylko środkowa część całkowitego uwolnionego moczu).
Bardzo ważne jest otwarcie pojemnika tuż przed pobraniem materiału.
Pojemnik z uszkodzoną plombą nie jest używany do pełnej analizy.
Należy maksymalnie skrócić odstęp czasowy między pobraniem a dostarczeniem moczu do laboratorium.
Najlepszą opcją jest zbieranie moczu w pomieszczeniu laboratoryjnym.
Bądź zdrów!
