Habilitacja z psychologii i rehabilitacji. Co to jest, specjalnie dla dzieci, kategorie, korekta

Habilitacja to termin używany przede wszystkim dla niemowląt i małych dzieci z niepełnosprawnością rozwojową. Wprowadzony do praktyki psychologiczno-pedagogicznej Zarządzeniem Rządu Federacji Rosyjskiej nr 1839-r z dnia 31 sierpnia 2016 r. Habilitacja „O Zatwierdzeniu Koncepcji Rozwoju Wczesnej Opieki Zdrowotnej” dotyczy zagadnień identyfikacji, diagnozy oraz stymulowanie wczesnego rozwoju, edukacji i socjalizacji dzieci niepełnosprawnych (OVZ).

Praktyka ta jest częścią Służby Wczesnej Interwencji, mającej na celu stworzenie warunków dla: terminowe wykrywanie zaburzeń zdrowotnych i niepełnosprawności dzieci, ich optymalny rozwój i adaptacja.

Definicja

Habilitacja w psychologii to termin wywodzący się z łacińskiego habilis (wygodny, dostosowany), oznaczający prowadzenie zajęć medycznych i społecznych zajęcia mające na celu poprawę zdolności psychofizycznych dzieci niepełnosprawnych (zdiagnozowanych w macicy, zaraz po urodzeniu lub wcześnie) wiek).

Wszystkie zajęcia objęte abiracją mają na celu przygotowanie dzieci niepełnosprawnych do: ich późniejsza adaptacja w życiu publicznym, z możliwością realizacji w życiu zawodowym i edukacyjnym kula.

W konwencjonalnym sensie przez „habilitację” należy rozumieć każdą pracę przygotowawczą. Jako metoda działań resocjalizacyjnych habilitacja jest szeroko stosowana w środkach medycznych i pedagogicznych w celu zapobiegania rozwojowi patologii schorzenia u dzieci w wieku od 0 do 3-5 lat, które spowodowały utratę przez dziecko zdolności do pracy w przyszłości, zdolność do pełnoprawnego uczenia się oraz komplikowanie społeczne dostosowanie.

Pedagogiczny słownik terminów „habilitacja” oznacza kształtowanie umiejętności robienia czegoś. Pojęcie to jest stosowane w pedagogice głównie w odniesieniu do dzieci od urodzenia do 5 roku życia i ma istotna różnica w stosunku do terminu „rehabilitacja”, który oznacza powrót zdolności do zrobienia czegoś utraconego w wyniku choroby, urazy itp.

Spotkanie

Pedagogika habilitacyjna jako dziedzina działalności ma na celu zajmowanie się zagadnieniami:

• diagnostyka i wczesne wykrywanie chorób związanych z ograniczoną socjalizacją, niepełnosprawnością u dzieci w wieku przedszkolnym;
• stymulowanie wczesnego rozwoju, wychowania rodzinnego, edukacji i socjalizacji dzieci z niepełnosprawnością (zarówno fizjologicznej, jak i psychicznej);
• technologie nauczania rodziców dzieci z rozpoznanymi zaburzeniami rozwojowymi.

Kluczowe pomysły

Pedagogika habilitacyjna opiera się na filozofii humanistycznej, która traktuje naturę ludzką jako integralną część jednolitego systemu wszechświata. Pod wpływem prac Abrahama Maslowa, Carla Rogersa, Charlotte Buehler i Carla Junga powstała podstawowa idea habilitacyjnego podejścia do rozwoju dziecka z niepełnosprawnością w rozwoju różnych funkcji życiowych i systemów, w oparciu o:

• o prawie człowieka do poruszania się po własnej ścieżce życia, z poszanowaniem oryginalności i cech życia innych ludzi;
• na indywidualnej świadomości wartości własnego ciała i jego doznań;
• o prawie jednostki do zaspokajania życiowych potrzeb i swobodnego wyrażania emocji;
• o prawie człowieka do rozwoju i samorealizacji, zakładającym tworzenie i rozwijanie własnych celów indywidualnych, społecznych i duchowych.

Związek z innymi naukami

Pedagogika habilitacyjna jako dyscyplina naukowa i stosowana jest ściśle związana z psychologią kliniczną, medycyną i naukami prawnymi:

1. Psychologia kliniczna i specjalna, badanie wzorców i warunków nietypowego rozwoju dzieci niemowlęctwo i wczesny wiek (od zera do trzech lat), pozwalają określić biologiczne przyczyny odchyleń rozwój dziecka.
2. Psychologia rozwojowa i psychologia rozwojowa tworzą podstawę do kształtowania praktycznych i teoretycznych podstaw kształtowania się osobowości osoby nietypowej w społeczeństwie, z góry określić mechanizmy powstawania procesów kompensacyjnych, pomóc przewidzieć indywidualny program rozwoju dziecka z odchyleniami w zakresie fizjologicznym lub psychologicznie.
3. Nauki medyczne wzbogacają pedagogikę habilitacyjną o informacje o etapach rozwoju okołoporodowego, dane o ryzyku urodzenia dziecka z niepełnosprawności zdrowia i życia, metody identyfikacji i identyfikacji takiego dziecka przez medycynę ekranizacja.
4. Nauki prawne są powołane do ochrony praw i interesów szczególnego dziecka i jego rodziny dla pełnej socjalizacji i odpowiedniej jakości życia.
5. Nauki społeczne pomagają w rozwiązywaniu problemów habilitacji w okresie niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa oraz pomóc w identyfikacji dziecka z wadami pracy ważnych narządów i układów, z ich stanem w społeczeństwo.

Różnica od rehabilitacji i korekcji

Habilitacja z psychologii to czynność, która pomaga przywrócić zdolności fizjologiczne i umysłowe dzieci niepełnosprawnych. W pedagogice termin ten pojawił się kilka wieków temu, ale utrwalił się dopiero pod koniec XX wieku. Jednocześnie podano definicję pojęcia, jak również ustalono jego jakościową różnicę w stosunku do pojęcia „rehabilitacji”.

Standardowe zasady wyrównywania szans osób niepełnosprawnych (Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych (ONZ) 48/96, przyjęta 20 grudnia 1993 r. d) termin „rehabilitacja” definiowany jest jako proces, którego celem jest pomoc osobom niepełnosprawnym w przywróceniu ich optymalnego stanu fizycznego, intelektualnego, psychicznego i społecznych poziomów aktywności i ich utrzymania, a także zapewnienie im niezbędnych środków resocjalizacyjnych, aby zmienić ich życie i poszerzyć zakres ich niezależność.

Powstało tu pojęcie habilitacji jako środków medycznych, edukacyjnych i logopedycznych, które się tworzą nowe lub przyczyniające się do rozwoju istniejących zasobów rozwoju społecznego, psychicznego i fizycznego osoba.

Eksperci zauważają, że dziecko urodzone z fizjologicznymi lub psychologicznymi zaburzeniami rozwoju nie ma równych szans w porównaniu z rówieśnikami. Jednocześnie jego potrzeba miłości, troska o bliskich oraz satysfakcja z kontaktów komunikacyjnych stoją na najwyższym poziomie.

Porównanie habilitacji i rehabilitacji przedstawił radziecki naukowiec L.O. Badalyan, który zrozumiał:

• habilitacja - zestaw środków medycznych i pedagogicznych mających na celu leczenie stanów patologicznych u dzieci w wieku od od 0 do 5 roku życia, prowadząca do utraty zdolności uczenia się, spełnienia w aktywności zawodowej i społecznej kula;
• rehabilitacja - środki medyczne i pedagogiczne stosowane w leczeniu i profilaktyce stanów patologicznych z czasową niepełnosprawnością.

Borovikov L.I., kandydat nauk pedagogicznych rozumie habilitację jako pracę, która przyczynia się do formacji nowotwory socjopsychologiczne i duchowo-moralne odpowiedzialne za poprawę warunków życia dzieci z nieuleczalne choroby.

Profesor nadzwyczajny nauk pedagogicznych G.P. Sergeeva charakteryzuje habilitację jako działanie profilaktyczne, które promuje korektę dysfunkcje fizjologiczne lub psychologiczne powstające na wczesnym etapie rozwoju dziecka, a także pomaganie dzieciom w: inwalidztwo.

Rehabilitacja jest tutaj działalnością medyczno-pedagogiczną i społeczno-kulturalną, która przyczynia się do przywrócenia (lub kompensacji) zaburzonej aktywności organizmu.

Skorzystanie z habilitacji na wczesnym etapie rozwoju ma na celu pomóc dziecku w nabyciu lub rozwinięciu nieukształtowania funkcji i umiejętności, w przeciwieństwie do rehabilitacji, która oferuje przywrócenie funkcji utraconych w wyniku urazu lub choroby.

Habilitacja pomaga nauczyć dziecko umiejętności osiągania określonego poziomu rozwoju funkcjonalnego w alternatywny sposób (w przypadku blokady) zwyczajowe sposoby), a także pomaga w dostosowaniu się do potrzeb osoby z otoczenia w celu zrekompensowania tym, którzy są przez nią nieobecni lub zakłóceni Funkcje.

W przeciwieństwie do habilitacji termin „korekta” w praktyce lekarskiej jest używany tylko w aspekcie wczesnej kompleksowej opieki nad dziećmi z niepełnosprawnością rozwojową. Korekta psychologiczna i pedagogiczna (korekta) rozwoju jest możliwa tylko wtedy, gdy reprezentuje nietypowy rozwój dziecka jest procesem przejściowym, który na tym etapie wymaga pewnych działań dla późniejszej normalizacji psychofizycznej rozwój.

Funkcje i rola

Habilitacja z psychologii to pojawianie się nowych możliwości, które pozwalają jednostce zająć swoje miejsce w życiu publicznym. Podając taką definicję temu terminowi, prof. Gerasimenko O. A. i członek Walnego Zebrania RBOO "Centrum Pedagogiki Leczniczej" R.P.Dimenshtein. Zrozumieć habilitując się proces kształtowania się u dziecka zdolności funkcjonalnych, normalnie pojawiających się bez pomocy innych osób. U dzieci niepełnosprawnych takie zdolności mogą pojawić się tylko w wyniku wykwalifikowanej pracy specjalistów.

Naukowiec zauważa, że ​​dzieci z wadami wrodzonymi są zagrożone niepełnosprawnością i społecznie niedostosowania, należy poddać się wczesnej złożonej habilitacji, aby zapobiec pojawieniu się wtórnych (nieodwracalnych) odchylenia. Prowadzone są tu również działania medyczne i pedagogiczne mające na celu zwiększenie szans takich dzieci na pełną integrację w środowisku wychowawczym i życiu społecznym.

Głównym zadaniem habilitacji (według prof. Gerasimenko O.A.) jest opracowanie metod i zasad udzielania wczesnej pomocy medycznej i pedagogicznej niemowlęta i małe dzieci z różnymi odchyleniami (fizjologicznymi, psychologicznymi) w rozwoju, a także małe dzieci z grup ryzyko.

Zgodnie z przepisami system „wczesnej pomocy” ma na celu objęcie wszystkich dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi na wczesnym etapie rozwoju, gdyż bez jego zapewnienia pełnoprawna integracja społeczna i edukacyjna dziecka z niepełnosprawnością w przyszłość.

Badania wykazały, że późno rozpoczęty proces habilitacyjny może być nieskuteczny i niewykonalny. Niedopuszczalne jest więc na przykład rozpoczynanie działań naprawczych dla dzieci z porażeniem mózgowym lub upośledzeniem umysłowym później niż w 3. miesiącu życia.

Zgodnie z Zarządzeniem Rządu Federacji Rosyjskiej nr 1839-r z dnia 31 sierpnia 2016 r. Nr. „W sprawie zatwierdzenia koncepcji rozwoju wczesnej opieki” w Federacji Rosyjskiej, specjalna strukturalna jednostki w nowoczesnych placówkach wychowania przedszkolnego, centrach rozwoju i habilitacji, których zadaniem jest:

• zapewnienie terytorialnej dostępności zajęć habilitacyjnych i usług psychologiczno-pedagogicznych dla rodziny z niemowlętami i małymi dziećmi;
• tworzenie międzywydziałowego mechanizmu wczesnego wykrywania ryzyka zaburzeń rozwojowych u niemowląt i małych dzieci;
• realizacja kompleksu programów habilitacyjnych w zakresie profilaktyki i zmniejszania stopnia niepełnosprawności dziecka;
• przygotowanie do dalszej edukacji;
• pomoc rodzicom i innym członkom rodziny „specjalnego” dziecka.

Zajęcia habilitacyjne

Środki habilitacyjne (leki, psychopedagogika, logopedia) łączy termin „wcześnie pomocy”, a ich stosowanie wskazane jest, aby rozpocząć od momentu zdiagnozowania dziecka, już w pierwszym roku jego życia.

Dr Dimenstein R.P. zauważa, że ​​dopuszczalne jest rozpoczęcie prowadzenia czynności habilitacyjnych od momentu diagnozy okołoporodowej wad płodu. W takim przypadku zestaw działań powinien obejmować pomoc w towarzyszeniu ciąży i opiece nad matką noworodka z zaburzeniami funkcji motorycznych, motorycznych, rozwoju sensorycznego lub umysłowego.

„Wczesna pomoc” udzielana w wyniku zajęć habilitacyjnych opiera się na systemie specjalnie zorganizowanych zajęć, gdzie każdy etap uznawany za samodzielny kierunek w pracy instytucji związanych z ochroną zdrowia, edukacją i ochroną socjalną populacja.

Działania habilitacyjne obejmują:

• działania mające na celu wykrycie dzieci z opóźnieniem rozwojowym lub zagrożonych opóźnieniem, wymagające wczesnego czynności diagnostyczne i skierowanie dziecka (lub kobiety w ciąży) do odpowiedniej służby terytorialnej wczesna pomoc;
• działania mające na celu określenie poziomu i zaprojektowanie indywidualnych programów dla wczesnego rozwoju dziecka;
• edukacja i poradnictwo rodzinne;
• udzielanie podstawowej pomocy w realizacji programów rozwojowych w warunkach zarówno rodzin, jak i konkretnie zorganizowane środowisko pedagogiczne, które spełnia specjalne potrzeby edukacyjne niemowlęcia (grupy rozwój);
• ukierunkowane prace nad rozwojem sfery sensomotorycznej „specjalnego” dziecka;
• wsparcie psychologiczno-prawne rodziny;
• wcześnie zaplanowane lub awaryjne środki korygujące medyczne i psychologiczne.

Metody

Metody oddziaływania stosowane podczas habilitacji są jak tradycyjne metody pedagogiczne wpływy i nietradycyjne kierunki, zapożyczone przez interdyscyplinarne interakcje.

Podstawy metodyczne habilitacji zostały opracowane i zatwierdzone przez ekspertów Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) i wymagają specjalistów do prowadzenia i rozwijania działalności habilitacyjnej zgodnie z:

1. Indywidualne podejście mające na celu zorientowanie specjalistów nie na diagnozę dziecka, ale na całość naturalnych zasobów jego ciała.
2. Zintegrowane podejście, realizowane w formie sesji interakcji między dzieckiem a dorosłym, ma na celu motywowanie dziecka do działań orientacyjnych i badawczych.
3. Podejście subiektywne oparte na bezwarunkowej akceptacji „wyjątkowego” dziecka w społeczeństwie, jego prawa do zaspokajania potrzeb w warunkach bezpieczeństwa i komfortu emocjonalnego.
4. Podejście ekologiczne, polegające na stopniowym zanurzaniu dziecka w wielofunkcyjnym środowisku celowo-społecznym, co znacznie poszerza jego możliwości psychofizyczne.

Metody podejścia habilitacyjnego:

Rodzaj metody	Jego charakterystyka
Wspólne metody	Obejmuje uniwersalne działania specjalistów i rodziców wykorzystywane w procesie interakcja z małymi dziećmi cierpiącymi na różne fizjologiczne lub rozwój psychologiczny. W skład kompleksu wchodzą: metodologia formowania i wspierania aktywności wyborczej dziecka; wspieranie rozwoju samodzielności dziecka; pomoc dziecku (orientacyjna, emocjonalna i fizyczna); ustalanie dynamicznych cech interakcji z dzieckiem; zwiększenie sfery motywacyjnej dziecka.
Podstawowe metody uczenia się	Zestaw metod opartych na rozwoju dziecka: zdolność naśladownictwa; umiejętność wymiany sygnałów społecznych (poprzez modelowanie koniecznych sytuacji); umiejętności kształtowane w procesie interakcji podmiotu.
Metody rozwoju komunikacji	Obejmują one techniki werbalne (werbalne oznaczanie obiektów, komentowanie) i niewerbalne (obserwacja, imitacja, krzyżowanie spojrzeń).
Metody rozwoju mobilności	Mają one na celu rozwój motoryki drobnej, drobnej i ogólnej dziecka i są realizowane według programów: Terapia Bobath; "Małe kroki"; Vojty.
Metody rozwoju interakcji interpersonalnych	technika interakcji polegająca na nauczeniu dziecka umiejętności interakcji społecznych, tworząc sytuacje w grze, które wymagają użycia mimiki, gestów i głosu akompaniament.

Dobór i stosowanie metod odbywa się w oparciu o indywidualne podejście do dziecka i ma na celu pomoc w jego późniejszej nauce i rozwoju w celu jego pełnej socjalizacji.

Habilitacja z psychologii to specjalistyczny program dla: zapobieganie rozwojowi stanów patologicznych lub zestaw działań mających na celu przystosowanie małych dzieci z zaburzeniami fizjologicznymi lub psychologicznymi do warunków życie.

Metody opracowane przez nauczycieli, specjalistów „Centrum Wczesnej Opieki” w placówkach przedszkolnych są wybierane w zależności od stanu zdrowia dziecka, a ich celem jest przygotowanie go do dalszej edukacji, wybór kariery i wdrożenie w sferze zawodowej, a także sukces publiczny socjalizacja.

Wideo habilitacyjne

Czym jest habilitacja: