Interwencja w psychologii. Co to jest, definicja, przykłady

Interwencja w psychologii jest zwykle rozumiana jako: efekt psychoterapeutyczny z określonymi celami osiąganymi za pomocą specjalnych środków i metod oddziaływania.

Wprowadzony do psychologii przez M. Perret i W. Termin Baumanna jest szeroko stosowany w psychologii klinicznej i pedagogice i oznacza terapeutyczną techniki mające na celu poprawę ogólnej kondycji jednostki, pomoc w radzeniu sobie z pojawiającymi się problemami psychologicznymi czy depresją.

Definicja

Interwencja w psychologii to, zgodnie z charakterystyką podaną przez słynnego rosyjskiego psychiatrę W.A. Żmurowa, każda procedura (technika) umożliwiająca interwencję w określony proces w ciele (chirurgia, psychoterapeuta poradnictwo).

Psychologia kliniczna definiuje pojęcie „interwencji” wywodzące się z łacińskiego terminu interventio (gwałtowna interwencja) jakikolwiek wpływ używany do przerwania lub zmiany prądu proces.

Specjaliści psychologii klinicznej wyróżniają E. Lindermann, interwencja kryzysowa, rozumiana jako doraźna pomoc medyczna i psychologiczna osobom w kryzysie. Jednocześnie kryzys definiuje się jako stan negatywny, który pojawił się w człowieku, który objawia się, gdy aktywność, która jest dla niego istotna, zostaje zablokowana.

Według E. Erickson, przewlekły, przewlekły kryzys może prowadzić do niedostosowania społecznego człowieka, samobójstwa, cierpienia neuropsychicznego lub psychosomatycznego. Manifestacja interwencji kryzysowej działa jako forma usług infolinii, psychologów rodzinnych oraz gabinetów udzielających pomocy społecznej i psychologicznej.

Głównym celem ich pracy jest pomoc:

• dzieci i młodzież, które opuściły rodziny lub spotkały się z nadużyciami ze strony rodziców;
• narkomanów i osób zatrutych alkoholem;
• weterani wojenni i osoby niepełnosprawne;
• samotni rodzice i kobiety w trudnych sytuacjach życiowych lub w obliczu przemocy.

Potrzeba interwencji kryzysowej znacznie wzrasta podczas katastrof, sytuacji nadzwyczajnych, klęsk żywiołowych i wstrząsów społecznych.

Opis koncepcji

W psychologii praktycznej i społecznej zwyczajowo rozumie się „interwencję” jako każdą psychologiczną interwencję w osobistą przestrzeń człowieka, mającą na celu stymulowanie w niej pozytywnych zmian. Warunkiem tego jest chęć zmiany, wyrażana przez samą jednostkę, a także chęć współpracy.

Według M. Perret i W. Baumann w psychologii stosuje się psychologiczny typ interwencji, które różnią się w zależności od zakresu zastosowania na:

Rodzaje interwencji	Metody jego oddziaływania
Pedagogiczna i psychologiczna	Ma szerokie zastosowanie w pracy z dziećmi i młodzieżą i składa się z. różnorodne szkolenia rozwijające pewność siebie, wszelkie zdolności i umiejętności komunikacyjne; indywidualne poradnictwo psychologiczne dla dzieci i ich rodziców; psychologiczne wsparcie procesu edukacyjnego; praca grupowa z dziećmi, pozwalająca zapobiegać rozwojowi sytuacji konfliktowych; praca z nauczycielami mająca na celu optymalizację procesu edukacyjnego.
Pracy i organizacyjno-psychologicznej	Szeroki zakres interwencji psychologicznych obejmuje: aktywne metody nauczania; szkolenia mające na celu podniesienie kompetencji w zakresie komunikacji zawodowej, rozwijania kreatywności oraz nauczania pracy zespołowej; gry biznesowe; indywidualne doradztwo i wsparcie psychologiczne.
Kliniczne i psychologiczne	Reprezentuje istotę psychoterapii i obejmuje wybór: specyficzne metody oddziaływania (wyjaśnienie, stymulacja i porada); strategia behawioralna psychoterapeuty, dobrana zgodnie z podstawami teoretycznymi.

Zgodnie z teorią M. Perret i W. Bauman, interwencje psychologiczne charakteryzują się:

1. Metody oddziaływania klinicznego i psychologicznego (werbalne lub niewerbalne), dobrane przez psychoterapeutę do zmiany procesów psychicznych i stanu jednostki.
2. Funkcje mające na celu leczenie i zapobieganie dysfunkcjom psychicznym człowieka.
3. Cele, które przyczyniają się do osiągnięcia określonych zmian i określają ogólną strategię oddziaływania.
4. Uzasadnienie teoretyczne - psychologia naukowa, teorie i koncepcje psychologiczne.
5. Weryfikacja empiryczna - badania naukowe potwierdzające skuteczność niektórych metod oddziaływania.
6. Profesjonalne działania prowadzone przez specjalistów, którzy przeszli specjalistyczne szkolenia.

Jedną z metod interwencji jest korekta psychologiczna, która oddziałuje na określone struktury psychologiczne i zapewnia pełny rozwój i funkcjonowanie jednostki.

Wyświetlenia

Interwencja w psychologii to działania mające na celu zmianę stanu psychicznego człowieka (Doktor Medycyny L.R. Volberg).

Opracowana przez niego klasyfikacja metod interwencji psychoterapeutycznej jest budowana w zależności od wyznaczonych dla nich celów i wyróżnia 3 rodzaje interwencji:

Wspierający

Ukierunkowana na leczenie osób z przewlekłą i upośledzającą chorobą psychiczną, technika ta ma stymulujący wpływ na ich przeżycie zdolność do ewentualnego utrzymania odporności zdrowych elementów psychiki na deficyty i straty spowodowane chorobą psychiczną lub podeszły wiek.

Najważniejsza psychoterapia wspomagająca depresyjnych zaburzeń nastroju związanych z początkiem demencji i objawiających się ograniczeniem niektórych funkcji psychologicznych.

Wspomagająca interwencja psychoterapeutyczna obejmuje okresowe spotkania z: psychoterapeuta, prowadzona w formie rozmowy i mająca na celu pomoc osobie w rozwiązaniu specyficzne problemy.

Przekwalifikowanie

Przeprowadzany jest przy użyciu różnych technik psychoterapeutycznych mających na celu zmianę zachowanie pacjenta ze wsparciem i aprobatą pozytywnych zachowań i dezaprobatą negatywny.

Technika ta jest szeroko stosowana do korygowania dewiacyjnych zachowań nieletnich i osób z kryminalną przeszłością i obejmuje:

• okresowe rozmowy z psychoterapeutą;
• szkolenia mające na celu zbadanie zachowania pacjenta, jego cech;
• gry psychologiczne mające na celu wypracowanie nowych sposobów zachowania jednostki w określonych sytuacjach.

Orientacja na osobowość

Technika obejmuje interwencje psychoterapeutyczne przeprowadzane w celu zrozumienia konfliktów intrapsychicznych będących źródłem osobistych zaburzeń oraz chęć osiągnięcia istotnych zmian cech charakteru i przywrócenia pełnej wartości funkcjonowania indywidualnego i społecznego osobowość.

Metody oddziaływania terapeutycznego i orientacyjnego są wykorzystywane w neurologii i psychoterapii z pogranicza. Ich pomoc jest niezbędna w rozwiązywaniu trudności i problemów pojawiających się u zdrowej lub stosunkowo zdrowej osoby i ma na celu pojawienie się zmian osobowości.

Stosowana jest interwencja zorientowana na osobowość:

• z nerwicami;
• z zaburzeniami osobowości typu borderline;
• z zaburzeniami adaptacyjnymi;
• jeśli to konieczne, rozwój osobisty.

W zależności od kształtu

W zależności od formy interwencji psychoterapeutycznej, która polega na organizacji i strukturze interakcji między terapeutą a pacjentem, różnią się:

1. Interwencja grupowa. Forma interwencji psychoterapeutycznej I. Yaloma, w której specjalnie stworzona grupa ludzi spotyka się regularnie pod okiem psychoterapeuty, aby osiągnąć następujące cele:

• rozwiązywanie konfliktów wewnętrznych;
• łagodzenie stresu;
• korekta odchyleń w zachowaniu i innej pracy psychoterapeutycznej.

1. Rodzinna interwencja psychoterapeutyczna jest, zgodnie z koncepcją A.A. Bogdaleva, negocjacje między członkami rodziny w obecności psychoterapeuta, ukierunkowany na optymalizację funkcjonowania rodziny, otwarcie dyskutujący o swoich uczuciach i pragnieniach, świadomości członków rodziny o ich jedności i pełnione funkcje.
2. Indywidualna interwencja psychoterapeutyczna, reprezentowana przez specjalnie zorganizowaną formę interakcji między psychoterapeutą a klientem (pacjentem), polegająca na pomocy i wsparciu klienta ze strony psychoterapeuty w celu rozwiązania problemów lub przezwyciężenia życia trudności.

Z czasem

W zależności od czasu zastosowania metod psychoterapeutycznych wyróżnia się:

1. Interwencja długoterminowa, polegająca na pracy klienta ze specjalistą przez ponad pół roku (20 spotkań) i przyczyniająca się do pojawienia się istotnych zmian wewnętrznych. Technika ma na celu zmianę całego poczucia siebie pacjentów.
2. Interwencja krótkoterminowa. Rodzaj poradnictwa psychologicznego, które koncentruje się na bieżących objawach klienta i bieżącym życiu okoliczności, ograniczony w czasie do kilku sesji i pomaga zaakcentować, uwydatnić i zidentyfikować mocne strony Strona klienta.

Zgodnie z dyrektywą

W zależności od formy interwencji psychoterapeutycznej i wyboru przez psychoterapeutę określonej roli, różnią się:

1. Psychoterapia dyrektywna. Opiera się na autorytatywnej roli specjalisty, który dobiera metody i metody prowadzenia interwencji psychologicznej i wymaga jasnego podziału ról „lekarz-pacjent”. Wszystkie techniki hipnozy i oddziaływania bliskiego hipnozy odnoszą się do metod dyrektywnej interwencji.
2. Technika niedyrektywna. Wprowadzony przez K. Rogers, forma leczenia, w której lekarz nie próbuje diagnozować pacjenta, interpretować go państwa i dokłada starań, aby podczas sesji stworzyć ciepły, przyjazny, wyrozumiały i akceptujący atmosfera.

Metody ekspozycji

Interwencja w psychologii to sposób na zmianę ludzkich uczuć, norm behawioralnych, czy poprawę ogólnego stanu osoby (praktykujący psycholog, terapeuta gestalt Pogodin I.A.).

Główną istotą interwencji, zdaniem specjalisty, jest jej zdolność do znaczącego wpływania na zachowanie pacjenta za pomocą określonych technik psychologicznych. Prowadź do pozytywnych zmian w myślach, stanie umysłu i zachowaniu osoby, pomóż mu nawiązać relacje z otaczającymi go ludźmi.

Najpopularniejsze interwencje to:

Metoda piaskownicy

Metoda interwencji, opracowana przez szwajcarską analityczkę jungowską Dorę Kalf, pomaga człowiekowi znaleźć wewnętrzny świat, a także zawiera potencjał niezbędny do rozwoju aspektów intelektualnych i duchowych osobowość. Zadaniem terapeuty jest tutaj pomóc klientowi (najczęściej dziecku) nauczyć się pokazywać swoją wewnętrzną siłę.

Sama metoda piaskownicy wywodzi się z książki „Gry na podłodze” G. Wells i opiera się na stworzeniu przez klienta trójwymiarowego obrazu na tacy z piasku z wykorzystaniem miniaturowych postaci przedstawiających jego aspekty życia i fantazje. Figurki do kompozycji znajdują się w pobliżu pojemnika, a dodatkowo klient ma dużą liczbę różnorodne materiały budowlane, dzięki czemu możesz samodzielnie wykonać dla niego wszystko, co niezbędne kształt.

Podczas pracy terapeuta nie wydaje klientowi żadnych instrukcji, skupiając się jedynie na jego wyobraźni, dzięki czemu czas modelowania i przesuwania postaci po tacy, psychika jednostki stopniowo przekształca się w zdrowszą, nową formularze.

Puste krzesło

Opracowany przez dr M. Moreno i zmodyfikowane przez dr M. Technika Perlsom ma na celu pomóc osobie odejść od ciągłego omawiania sytuacji w jej myśli do realnych działań, co pozwala mu nabrać nowych doświadczeń i spróbować zmienić panujące sytuacja.

Podczas sesji lekarz stawia przed klientem puste krzesło, zachęcając go do wyobrażenia sobie absolutnie dowolnej osoby na nim siedzącej, a następnie zaczyna z nim rozmawiać za pomocą słów lub gestów.

Eksperci zauważają, że na początku sesji pacjent może być sceptycznie nastawiony do zabiegu, ale po rozpoczęciu rozmowa z wyimaginowanym rozmówcą jest stopniowo wymawiana, omawiając trudne pytania i podejmując się ich niezbędne odpowiedzi.

Terapia podstawowa

Powszechne dzięki twórczości K. technika terapeutyczna Junga, stosowana w leczeniu nerwic o różnym spektrum, a także depresji i lęku oraz ma na celu stopniowe uzdrawianie osoby, za pomocą prawidłowego życia straumatyzowanego sytuacje.

Zadaniem techniki jest powrót klienta do pierwotnego, neurofizjologicznego stanu, uwolnienie od stłumionych uczuć będących konsekwencją traumy i stłumionych emocji.

Iluzja głodu

Metoda wpływu psychologicznego opracowana przez D. Weinberg, jest skutecznie stosowany w leczeniu uzależnienia od alkoholu i narkotyków, przejadania się i innych problemów psychologicznych związanych z manifestacją nieświadomości.

Istotą techniki Weinberga jest to, że człowiek charakteryzuje się stereotypowym zachowaniem, które pojawia się w momencie pojawienia się impulsu przyzwyczajenia. Tak zwane „iluzoryczne uczucie głodu” przez psychologa.

W procesie pracy terapeutycznej jednostka uczy się zatrzymywać nieświadome impulsy poprzez:

• określenie momentu, w którym jest skłonny działać automatycznie;
• wykluczenie akcji zachodzących na maszynie;
• badanie myśli i uczuć podczas powstawania.

Istota techniki według D. Weiner opiera się na fakcie, że w momencie, gdy osoba świadomie próbuje włączyć automatyczną reakcję, doświadcza uczucia porównywalnego z głodem i właśnie w tym momencie powraca do momentu formacji zwyczaje.

Np. jeśli osoba jest przyzwyczajona do wstawania podczas rozmowy telefonicznej, w momencie świadomego włączenia automatycznej reakcji, mentalnie wraca do dzieciństwa, kiedy był zmuszony wstać, aby koledzy z klasy mogli widzieć i słyszeć to, co próbował im powiedzieć.

Jako osoba dorosła jednostka nieświadomie posługuje się zachowaniem, którego potrzebuje w dzieciństwie, a po przeanalizowaniu sytuacji i przyczyn jej wystąpienia może zrozumieć, że stary nawyk nie jest już mu potrzebny.

Ta interwencja może być wykorzystana w analizie różnych sytuacji, dając jednostce możliwość zrozumienia, dlaczego ma pragnienie:

• jeść czekoladę;
• pić napój alkoholowy;
• używać nieprzyzwoitego języka w rozmowie;
• żart w trudnej sytuacji.

Zatrzymując się przed automatycznym działaniem, człowiek, zdaniem psychologów, daje sobie możliwość zrozumienia, co dokładnie dzieje się w jego myślach i próby pozbycia się tego.

Interwencja psychologiczna to proces mający na celu zmianę stanu psychicznego, psychicznego i emocjonalnego osoby w pozytywny sposób. Metody interwencji stosowane w psychologii są kreatywne, oparte na autorytecie” specjalistów lub są prowadzone w przyjaznym środowisku i mają na celu poprawę jakości życia indywidualny.

Film o interwencji psychologicznej

Jak zbudować fajną interwencję terapeutyczną: