Dodatkowy skurcz komorowy na EKG: oznaki tego, co to jest, dekodowanie

Przedwczesne rytmy komorowe - Jest to rodzaj choroby serca, charakteryzujący się występowaniem przedwczesnych skurczów narządów. Patologia jest często wykrywana podczas planowanego EKG i towarzyszy większości chorób serca.

Co to są przedwczesne rytmy komorowe i przyczyny rozwoju

Naruszenie następuje w wyniku wzbudzeń powstałych we włóknach Purkinjego lub w obszarze oddalonym od nóg wiązki Jego.

Dolny układ przewodzący serca może również prowadzić do pojawienia się impulsów elektrycznych. Nadmierna aktywność takiego układu powoduje zaburzenia rytmu serca, co powoduje rozwój patologii.

Swoją nazwę choroba zawdzięcza rozwojowi obszarów wzbudzenia w lewej lub prawej komorze. Zaburzenie występuje w większości u pacjentów w podeszłym wieku, ale często występuje u osób młodych (w 5% przypadków).

Przyczyny rozwoju patologii dzielą się na kilka głównych typów:

• Organiczne (kardynalne). Zaburzenie rozwija się w wyniku innych chorób serca – choroby niedokrwiennej serca, zapalenia osierdzia i mięśnia sercowego, wady wrodzone, kardiomiopatia, niewydolność narządowa, miażdżyca spowodowana przebytym atak serca.
• Pozasercowe (niekardynalne). Przyczyną patologii może być dystonia wegetatywno-naczyniowa, nadczynność tarczycy, zaburzenia w funkcjonowaniu przewodu pokarmowego, osteochondroza kręgosłupa szyjnego. W rzadszych przypadkach choroba może rozwinąć się w czasie ciąży, z naruszeniem stężenia potasu we krwi, a także podczas przyjmowania niektórych leków (diuretyki, sympatykomimetyki).
• Powody funkcjonalne. Są one spowodowane wpływem zewnętrznych czynników prowokujących – palenia tytoniu, sytuacji stresowych, przepracowania, picia alkoholu lub kawy, nadmiernej aktywności fizycznej, ciąży.
• Idiopatyczny. W tym przypadku choroba nie ma nic wspólnego z innymi zaburzeniami wewnętrznymi lub czynnikami prowokującymi.

Identyfikując przyczynę, możliwe jest znalezienie odpowiedniego i skutecznego leczenia.

Objawy patologii

Pojedyncze przerwy w pracy serca mogą wystąpić bez żadnych innych objawów. Jednak w większości przypadków pacjent odczuwa zanik lub przerwy w narządzie, niewielkie drżenie i ból. Symptomatologia patologii zależy również od przyczyn, które spowodowały jej rozwój.

Oznaki:

• zmęczenie, ogólne osłabienie;
• zawroty głowy;
• rozwój duszności, uczucie braku tlenu;
• drażliwość;
• upośledzona świadomość - stan przedomdleniowy, omdlenia;
• obniżenie ciśnienia krwi;
• nadpotliwość (zwiększona potliwość);
• drętwienie kończyn;
• migrena;
• bolesność w okolicy szyjki macicy;
• zaburzenia somatyczne - lęk, strach, napady paniki.

W niektórych przypadkach dochodzi do spadku wytrzymałości podczas aktywności fizycznej. Jednocześnie u pacjentów z chorobami o podłożu czynnościowym objawy są bardziej nasilone niż z organicznymi przyczynami zaburzenia.

Klasyfikacja i etapy rozwoju

Ekstrasystolia komorowa na EKG wyświetla dane graficzne, na podstawie których można założyć stadium i stopień zagrożenia patologią. Diagnostyka jest dobra, ponieważ pozwala dokładnie określić obecność naruszenia.

Choroba ma złożoną klasyfikację i etapy. Ponadto dzieli się na kilka głównych typów, dzięki czemu można ustalić dokładną przyczynę powstania patologii.

Klasyfikacja	Odmiany	Opis / charakterystyka
Według częstotliwości występowania	Rzadki	Do 5 na minutę
Przeciętny	Nie więcej niż 16/min
Częsty	Ponad 16 lat
Według gęstości	Pojedynczy. Sparowane Grupa
Według lokalizacji (wystąpienia)	Prawa komora Lewa komora
Według obszaru podniecenia	Monomorficzny (monotopowy)	Mieć jedno ognisko występowania
Polimorficzny (politopowy)	Mają różne miejsca pochodzenia
Rytmem manifestacji	Bigeminia	Co drugi skurcz to patologia
Trigeminia	Co trzecie cięcie
Ewadrigeminia	Co czwarty
Sporadyczny	Nie ma sekwencji
W zależności od stopnia zagrożenia	Łagodny	Brak uszkodzenia mięśnia sercowego i zaburzenia świadomości. Częstotliwość występowania waha się od 1 do 10 na godzinę.
Potencjalnie złośliwy	Towarzyszą im przerostowe zmiany w lewej komorze. Poczucie przerw w sercu. W takim przypadku nie dochodzi do utraty przytomności i zatrzymania akcji serca. Częstotliwość występowania na minutę wynosi od 10 wzwyż.
Złośliwy	Może wystąpić utrata przytomności lub zatrzymanie akcji serca. Rozwija się częstoskurcz komorowy. Częstotliwość występowania wynosi od 10 do 100 na godzinę.

Ukończenie studiów Ryana

Klasyfikacja została zaproponowana przez M. Ryan w 1975 roku i jest przeznaczony dla pacjentów z zawałem mięśnia sercowego.

Stopniowanie:

• 0 - nie ma przerw (dodatkowych skurczów).
• 1 - pojedyncze przerwy, rzadko występujące (nie więcej niż 30 na godzinę).
• 2 - samotne, występują często (ponad 30 na godzinę).
• 3 - polimorficzne skurcze dodatkowe.
• 4A - sparowany, monotropowy.
• 4B - sparowany, polimorficzny, widoczne są oznaki trzepotania i migotania.
• 5 - wcześnie, często prowadzą do rozwoju napadu częstoskurczu komorowego.

Największym niebezpieczeństwem jest piąty etap, ponieważ naruszenie prowadzi do tego, że serce nie jest w stanie całkowicie się zrelaksować do następnego skurczu.

Jak diagnozuje się dodatkowy skurcz komorowy za pomocą EKG?

Dodatkowy skurcz komorowy w EKG często występuje w połączeniu z innymi naruszeniami przewodzenia impulsów elektrycznych serca. W większości przypadków wynika to z faktu, że patologia powstała na tle innej choroby serca.

Elektrokardiografia to najskuteczniejszy i najdokładniejszy sposób wykrywania arytmii serca. Diagnostyka nie jest jednak w stanie wykryć przyczyny choroby, ponieważ dodatkowe podniecenie nie zawsze rozwija się podczas badań.

Przed diagnozą pacjent powinien rozebrać się do pasa i położyć się na kanapie. Następnie specjalista przyczepia do klatki piersiowej pacjenta specjalne elektrody (czujniki), które przekazują informacje o impulsach w postaci informacji graficznej.

Przed montażem elektrody są traktowane izotonicznym roztworem chlorku sodu. Klatka piersiowa pacjenta jest odtłuszczana za pomocą bazy żelowej, co dodatkowo poprawia czułość czujników. Następnie lekarz włącza urządzenie, a sprzęt zaczyna rejestrować i wyświetlać impulsy serca na specjalnym papierze.

Podczas badania pacjent powinien być spokojny. W tej chwili nie należy się ruszać, brać głębokich oddechów ani wykonywać innych czynności, które mogą wpłynąć na wynik. Procedura trwa kilka minut, po czym otrzymane dane są przesyłane do kardiologa w celu odszyfrowania.

Oznaki choroby na EKG, normy i interpretacja wskaźników

Podczas dekodowania specjalista szacuje szerokość i wysokość zębów. W ten sposób określa się częstość akcji serca, odstępy między skurczami i inne cechy serca.

Charakterystycznymi objawami zaburzenia jest zanik przedsionkowego załamka P. W tym przypadku następuje również zmiana i rozszerzenie kompleksu komorowego. Załamek T zmienia swoje położenie na przeciwne w stosunku do zespołu QRS. Po tym kompleksie odnotowuje się pojawienie się linii prostej (izolinii).

Inne oznaki choroby podczas dekodowania:

• Wzbudzenia z lewej komory na schemacie mają wysoki i szeroki załamek R, po którym następuje głęboka i ujemna fala T w odprowadzeniu 3, aVF, V1 i V2. W tym przypadku fala S ma szerszy i głębszy wygląd. T - wysoki w 1. i 2. przewodzie, a także w V5 i V.
• Kompleksy z prawej komory mają przeciwne dane. Dodatni R i ujemny T znajdują się w I, II, a także w lewym odprowadzeniu klatki piersiowej. Wskaźniki w odpowiednich odprowadzeniach i aVF.
• Zdeformowany zespół QRS. Charakteryzuje się brakiem pauzy wyrównawczej. Co więcej, znajduje się między dwoma zwykłymi skurczami.

Dzięki badaniu można ustalić, z której komory emanują skurcze dodatkowe.

Alternatywna metoda diagnostyczna - monitorowanie holterowskie

Przedwczesne pobudzenia komorowe można również wykryć za pomocą 24-godzinnego montażu lub badania holterowskiego. Służy jako dodatkowa diagnoza po EKG.

Holter EKG to specjalne urządzenie w kardiologii, które umożliwia śledzenie czynności serca w różnych stanach organizmu.

Co badanie pomaga ustalić:

• Określenie dokładnej liczby powstających skurczów dodatkowych na dzień.
• Ustalenie przyczyny pochodzenia.
• Liczenie sparowanych, grupowych skurczów dodatkowych.
• Określenie związku między powstałym naruszeniem a czynnikami prowokującymi.
• Ustalenie zależności patologii w czasie nocnego odpoczynku iw czasie odpoczynku.
• Śledzenie skuteczności zastosowanego leczenia.
• Sprawdzenie pacjenta pod kątem innych zaburzeń układu sercowo-naczyniowego.

Pacjent zobowiązany jest do zapisywania dziennych wskaźników urządzenia w specjalnym dzienniczku, z uwzględnieniem przedziałów czasowych.

W ten sposób dane są rejestrowane w następujących przedziałach czasowych:

• stan snu (w nocy);
• czas odpoczynku (w ciągu dnia);
• podczas jedzenia;
• z aktywnością fizyczną i stresem;
• kiedy stan się pogarsza.

Podczas badań konieczne jest powstrzymanie się od picia i palenia. Niezbędne leki są dozwolone. Kardiolog jest również zaangażowany w dekodowanie wyników i wskaźników.

Leczenie dodatkowego skurczu komorowego

Ekstrasystolia komorowa na EKG pozwala z dużą dokładnością ustalić obecność patologii, co z kolei pomaga wybrać najbardziej odpowiednią opcję leczenia.

Terapię choroby dobiera się biorąc pod uwagę obraz kliniczny i obecność niebezpiecznych typów pozakurczowych. Co więcej, może być zarówno leczniczy, jak i chirurgiczny (w zależności od stanów zagrożenia życia).

Wraz z rozwojem zaburzenia na tle czynników prowokujących należy je całkowicie wyeliminować. Tacy pacjenci powinni być wykluczeni z diety opartej na kawie, napojach alkoholowych i rzuceniu palenia. Powinieneś także przestrzegać codziennej rutyny i przestrzegać reżimów snu i czuwania. W sytuacjach stresowych zaleca się stosowanie środków uspokajających - nalewki z serdecznika, waleriany.

Pacjentom z łagodną postacią patologii przy braku zaburzeń hemodynamicznych przepisuje się terapię lekową. Najskuteczniejsze są beta-blokery - Valocordin, Bisoprolol.

W przypadku zagrożenia zaburzeniami hemodynamicznymi i rozwojem powikłań przeprowadza się terapię antyarytmiczną. Preferowane są środki klasy 1. Dodatkowo przepisywane jest leczenie głównej choroby, która doprowadziła do rozwoju zaburzenia.

W złośliwej postaci choroby przepisywane są leki takie jak Amiodaron i Sotalol. Zaleca się jednak ich stosowanie w połączeniu z beta-blokerami. Terapię w tym przypadku należy prowadzić wyłącznie w placówce medycznej pod nadzorem specjalistów i przy stałym monitorowaniu EKG. Pozwoli to w razie potrzeby dostosować terapię i uniknąć śmierci lub innych stanów zagrażających życiu.

W złośliwych postaciach choroby terapię lekową można prowadzić przez całe życie. Należy pamiętać, że niektóre leki antyarytmiczne mogą prowadzić do rozwoju groźniejszych rodzajów arytmii. W związku z tym takie leki należy przyjmować wyłącznie na zalecenie lekarza i pod jego nadzorem.

Jak złagodzić atak

Często patologia występuje na tle szybko rozwijającego się zawału mięśnia sercowego. Stan jest niebezpieczny wraz z rozwojem powikłań (migotanie), dlatego wymaga pilnej pomocy.

Ulga w ataku:

• Stosowanie lidokainy. Lek podaje się dożylnie, po czym przełącza się na infuzję.
• W przypadku braku efektu terapeutycznego stosuje się Novocainamid lub Etacizin.
• W przypadku kołatania serca zaleca się stosowanie Cordaronu i b-blokerów.
• W przypadku patologii wynikającej z bradykardii konieczne jest zastosowanie leków takich jak Etmozin czy Ritmilen.

Należy pamiętać, że leki antyarytmiczne można łączyć ze sobą tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne, ponieważ taki odbiór może prowadzić do różnych komplikacji.

Kiedy należy wykonać operację?

Dodatkowy skurcz komorowy na EKG może określić tylko specjalista o wysokich umiejętnościach dekodowania danych. Od tego może zależeć życie pacjenta, ponieważ w ciężkich przypadkach może być wymagana pilna operacja.

Interwencja chirurgiczna może być przeprowadzona tylko zgodnie ze wskazaniami lekarza w ciężkich przypadkach. Najczęściej operacje są przepisywane pacjentom, którzy mają częste epizody dodatkowych skurczów i również w przypadku nietolerancji lub braku możliwości przedłużonego stosowania leków leki.

Często stosuje się technikę ablacji o częstotliwości radiowej (RFA), która polega na wprowadzeniu specjalnego cewnika w okolicę serca przez duże naczynie.

Następnie specjalista za pomocą sprzętu określa obszar patologiczny i działa na niego promieniowaniem o częstotliwości radiowej. Operacja pozwala całkowicie wyeliminować (wypalić) obszar problemowy. Skuteczność procedury zależy od poprawności jej wykonania i pozwala w ponad 90% przypadków wyeliminować naruszenie.

W niektórych przypadkach może być zainstalowany rozrusznik serca. Istotą tej techniki jest zainstalowanie specjalnego urządzenia w przedsionku lub komorze. Do urządzenia dołączone są elektrody, które w razie potrzeby dostarczają impulsy elektryczne i wymuszają skurcz mięśnia sercowego.

Rewaskularyzacja mięśnia sercowego (przetoka, umieszczenie stentu) jest skuteczna w chorobach niedokrwiennych. Operacja pozwala poprawić przewodność impulsów elektrycznych i znacznie zmniejszyć ryzyko rozwoju patologii.

W rzadkich przypadkach, z groźbą nagłej śmierci, pacjenci mogą potrzebować przeszczepu serca.

Prognoza

Rokowanie zależy od postaci zaburzenia, obecności powikłań i przyczyny rozwoju. Przy czynnościowych i idiopatycznych typach choroby nie ma zagrożenia dla życia pacjenta.

W przypadku organicznych uszkodzeń serca przy braku szybkiej terapii patologia może prowadzić do rozwoju niewydolności serca, co z kolei może prowadzić do nagłej śmierci.

Dlatego jeśli podejrzewasz dodatkowy skurcz komorowy, powinieneś natychmiast skonsultować się ze specjalistą. Zaleca się również poddanie się corocznym badaniom profilaktycznym u lekarza oraz diagnostyce EKG. Zmniejszy to ryzyko naruszenia i wykluczy rozwój powikłań.

Film o ekstrasystoli

EKG z dodatkowym skurczem: