Pasja. Co to jest w psychologii, definicja, zdjęcia, przykłady, prezentacja

Termin „Pasja” w psychologii odnosi się do dominującej emocji, która pochłania osobowość. Nie jest jedyna atrakcja dla osoby. I na przykład do określonego rodzaju działalności. Początkowo koncepcja ta pojawiła się w starożytnej filozofii greckiej. Zenon, założyciel szkoły stoickiej, nazwał nieuporządkowany impuls namiętności duszy.

Definicja

Namiętność (w psychologii jest synonimem słów „afekt”, „emocja”) charakteryzuje się wytrwałością. Decyduje o zachowaniu osoby na określonym etapie życia. Termin ten wywodzi się ze starożytnej filozofii greckiej i przeszedł wiele przemian. Pasja była różnie interpretowana. Łatwo to zauważyć, prześledząc powstawanie psychologii, która oddzieliła się od filozofii w samodzielną naukę.

Reżyser, badacz	Charakterystyka nauczania	Definicja terminu „Pasja”, zgodnie z naukami
Stoicyzm	Szkoła Filozofii, utworzona w Atenach około 300 pne pne NS. Założyciel - Zenon z Kiti. Nauki i poglądy szkoły rozprzestrzeniły się na ziemie rzymskie i greckie. Idee pozostały aktualne aż do III wieku. pne NS. insta story viewer	Nadmierny i niekontrolowany impuls duszy. Nie jest kontrolowane przez rozum, jest sprzeczne z ludzką naturą.
Cyceron Marek Tulliusz	Mówca, naukowiec, polityk rzymski, filozof. Częściowo podzielał poglądy stoicyzmu.	Każda pasja to choroba. Osoby z takimi emocjami cierpią na upośledzenie umysłowe. Osoba dążąca do zdrowia musi niszczyć wewnętrzne namiętności.
platonizm	Teorie form poznania świata, człowieka i jego relacji z naturą. Założycielem jest Platon.	Platon podał sprzeczną definicję. Tak więc w książce „Timaeusz” podkreśla, że ​​namiętności nie są charakterystyczne dla wzniosłej części duszy. W swojej pracy „Republika” przeciwnie, twierdzi, że każda strona wewnętrznego świata człowieka ma pewne emocje.
arystotelizm	Założycielem jest Arystoteles. Zbudował system myślenia oparty na interpretacji etyki, polityki i wewnętrznego świata człowieka.	Książka Etyka Nikomachejska opisuje namiętności jako zbiór emocji. Obejmuje to pożądanie, radość, gniew, przyjaźń. Wszystkie są neutralne. Dlatego powinny być stosowane z umiarem, bez naruszania wewnętrznej równowagi osoby.
Denis Diderot	Francuski filozof i pedagog, pisarz, członek honorowy Petersburskiej Akademii Nauk.	Pragnienia, potrzeby, wstręt są na wysokim poziomie. Silne uczucie, przez które traci się wolność osobistą, a człowiek ma obsesję na punkcie każdego pomysłu, przedmiotu.

Oprócz filozofów i psychologów pojęcie namiętności jest również interpretowane w naukach religijnych.

W chrześcijaństwie najbardziej grzeszne uczucia podpadają pod ten termin:

• Duma.
• Cudzołóstwo.
• Przygnębienie.
• Obżarstwo.
• Próżność.
• Miłość do pieniędzy.

W nauczaniu wschodnio-bizantyńskim każde dążenie duszy, które niesie człowieka i odwraca jego uwagę od miłości do Boga, uważane jest za pasję. Uważa się to za grzech i uzależnienie. Jeśli oceniamy inne nauki religijne, to pasja zajmuje albo pozycję moralnie neutralną (w katolicyzmie), albo jest jednym z podstawowych warunków człowieka (hinduizm).

Niemal wszystkie szkoły i myśliciele (również religijni) radzą walczyć z namiętnościami, wypierać się ich. Jest jednak inny punkt widzenia na tę emocję. Niemiecki filozof Friedrich Nietzsche uważał, że pasji nie da się opanować. Krytykował chrześcijańską politykę tłumienia tego rodzaju emocji. Jak wierzył filozof, namiętność przybierała wtedy bardziej niebezpieczne formy i przelewała się w postaci reaktywnych uczuć. Na przykład nienawiść, gniew.

Zygmunt Freud również pozytywnie opisuje pasję. Uważał, że jak każdą inną emocję warto wykorzystać tę energię. Na przykład zastosowanie w nauce, w tworzeniu obiektów kulturowych. Paul Michel Foucault, francuski teoretyk, postrzegał pasję jako przejaw szaleństwa. Porównał ją z narkotykami, alkoholem, wadami.

Współczesna psychologia dostarcza najdokładniejszej definicji pasji. Tak więc to słowo nazywa się stanem emocjonalnym osoby. Decyduje o jego zachowaniu na tym etapie życia, kiedy w jego umyśle dominują emocje. Pasja może podnieść w człowieku wszystko, co pozytywne, lub wywołać destrukcyjny efekt.

Specyficzne cechy:

• Uczucie ma wyraźne skupienie i stabilność.
• Siły i myśli człowieka są skoncentrowane na osiągnięciu jednego celu.
• Przedmiotem pasji jest rodzaj działalności, zawód lub osoba.

Tak więc opis ten służy do zdefiniowania namiętności we współczesnej interpretacji.

Funkcje i rola

Pasja (w psychologii jest to zawsze motor) skłania człowieka do podjęcia wszelkich działań. Z tego wynika szereg funkcji, które są charakterystyczne dla osoby znajdującej się pod wpływem tak silnej emocji.

Obejmują one:

• Rozporządzenie. Osoba celowo kontroluje procesy psychologiczne, osobiste przejawy emocjonalne. Wszystkie mają status podporządkowania, ponieważ muszą służyć jednemu celowi.
• Wyrażenie. Osoba w sposób ekspresyjny przekazuje swoje doświadczenia, uczucia i emocje.
• Synteza. Wszystkie odmienne uczucia są splecione ze sobą.
• Stopień. Osoba podaje opis swoich możliwości. Pomaga to ustalić dalszą ścieżkę ruchu. Tak więc, aby osiągnąć pożądane, trzeba realistycznie ocenić cechy osobiste, wyeliminować niedociągnięcia.
• Zachęty. Pasja sprawia, że ​​człowiek robi rzeczy, podejmuje jakiekolwiek działania.
• Znaczenie formacji. Osoba ma określone znaczenie. To zrozumiałe, ma jasne granice.
• Rewitalizacja. Człowiek przechodzi od teorii do praktyki. Robi rzeczy, pracuje, robi wszystko, aby osiągnąć to, czego chce.

Pasja do pracy lub nauki pozwala na dokonywanie nowych odkryć. Ta emocja działa jak motor postępu. Z drugiej strony to uczucie może mieć destrukcyjny wpływ na psychikę. Przecież często pasja przechodzi w obsesję – jej negatywną stronę.

W związkach międzyludzkich, gdy namiętność skierowana jest w stronę żywego obiektu, emocja ta przyczynia się do żywego wyrażania uczuć. Wpływ na życie człowieka zależy od jego zdrowia psychicznego.

U osób chorych psychicznie namiętność może mieć różne zarysy. Na przykład u niektórych wywołuje nieodpartą chęć zabijania. Pasja nie zaszkodzi ludziom zdrowym psychicznie. Wręcz przeciwnie, będzie motorem nowych odkryć. Człowiek skoncentruje wszystkie swoje siły wokół obiektu pasji i zrobi wszystko, co możliwe, aby osiągnąć cel.

Co się kryje?

W sercu pasji leży nienaturalne ludzkie pragnienie i pociąg. Ich siła w porównaniu ze zwykłym stanem osobowości jest znacznie większa. Emocje drażnią wrażliwą część ludzkiej psychiki.

Kolejnym składnikiem pasji jest wysoki ton uczuć. Jest znacznie wyższy niż normalny wskaźnik fizjologiczny. W połączeniu przyciąganie i uczucia przyczyniają się do tego, że osoba traci swój pierwotny ton.

Dlatego z zewnątrz wydaje się, że zmieniła się osobowość: zmienił się sposób zachowania, zmienił się stosunek do zachodzących wydarzeń i reakcja na nie. W niektórych przypadkach manifestuje się agresja, która ujawnia się, gdy działania innych przeszkadzają w osiągnięciu celu obsesyjnego na punkcie pasji.

Nie da się ukryć, że pasja opiera się na umyśle i wyobraźni człowieka. To oni przyczyniają się do aktywności jednostki. Wykorzystuje więc wszystkie możliwości swojego umysłu, wyobraźni i fantazji, aby zbliżyć się do tego, czego chce.

Wraz z duszą i uczuciami umysł czerpie przyjemność z wcielenia poczętego w rzeczywistość. Od tego momentu osoba staje się bardziej wrażliwa, namiętna. Myśli o jednej rzeczy sprawiają, że umysł jest w ciągłym ruchu. Jest źródłem myśli, kolejnych działań mających na celu zaspokojenie potrzeb.

Męstwo jest nie mniej ważnym elementem. Wola człowieka jest całkowicie podporządkowana namiętności i staje się hedoniczna, cielesna lub przybiera inną formę.

Jednak według prac M. Weber, N. Eliasz, M. Foucault, pasja opiera się na samokontroli. Naukowcy obalili teorię, że mówiono o tłumieniu emocji za pomocą kapitalizmu. Wręcz przeciwnie, osoba, która nie powstrzymuje pasji, nie wiedząc o niej, uczy się samokontroli. Niektóre pragnienia i potrzeby nie mogą być zaakceptowane przez społeczeństwo (na przykład namiętność w intymności), więc człowiek rozwija samodyscyplinę. A to jest znacznie skuteczniejsze niż zakaz z zewnątrz.

Jak to się rodzi?

Pasja (to pojęcie w psychologii ma różne sformułowania) przechodzi przez kilka etapów. Początkowo osoba interesuje się obiektem. Najlepiej można to prześledzić na przykładzie 2 osób. Najczęściej pasja pojawia się w przyjaźniach, które trwają nie dłużej niż 2 tygodnie. Na przykład ludzie spotkali się i zaczęli się komunikować. Jeśli są blisko w wyglądzie, a wygląd powoduje atrakcyjność, to ryzyko namiętności jest duże.

Dzieje się to spontanicznie, pod warunkiem, że jeden z partnerów współczuje drugiemu. I odwrotnie, ludzie mogą komunikować się przez długi czas, znać się przez wiele lat, ale iskra między nimi nigdy nie wybuchnie. Jest szansa na powstanie miłości, ale nie namiętności. Możliwe, że jeden z partnerów potajemnie marzył o dziewczynie (przyjacielu), idealizował wizerunek osoby i był w oczekiwaniu.

Przez długi czas umysł i fantazja wznoszą w najwyższym stopniu pragnienie posiadania tej osoby. A kiedy ten przedmiot okazuje współczucie lub daje jakiś znak wzajemności, uruchamia się mechanizm. Po odczekaniu rozpoczyna się faza aktywacji. Pasja powstaje, ponieważ teraz wszystkie pragnienia nagromadzone przez długi czas mogą się spełnić. To daje inspirację człowiekowi, uczucia go pochłaniają.

Pasja w każdej działalności ma inną stronę rozwoju. Każda osoba ma talenty. Ich najwyższym punktem jest uzdolnienie. Wraz z tym osoba może wykazywać duże zainteresowanie dowolnym obszarem lub nie. Jeśli uzdolnienie zbiega się z interesem jednostki, wtedy osoba staje się namiętna. Może się to objawiać w każdym wieku. Czasami ludzie pasjonują się pracą życia i spędzają wiele lat na osiąganiu celów.

Dlaczego i jak to działa?

W psychologii pasja to przede wszystkim emocja. I zgodnie z ich naturą mogą przychodzić i odchodzić. Ich obecność w życiu człowieka jest zmienna. Dlatego pasja jest zjawiskiem przejściowym. Ta zasada dotyczy uczuć do innej osoby.

Pasja jest odpowiedzią na egzystencjalne potrzeby organizmu żywej istoty. W okresie, w którym człowiek jest narażony na tę emocję, wytwarza się w nim wiele substancji, które działają jak narkotyki. Będąc pod ich wpływem osoba doświadcza uniesienia, jest podekscytowana emocjonalnie. Wszystkie działania, działania mają na celu zaspokajanie potrzeb.

Kiedy człowiek dostaje to, czego chciał lub osiąga to, czego chce, zaczyna się faza przyjemności. Jest zadowolony z tego, co się dzieje. Świadomość, że cel został osiągnięty, dostarcza wielu pozytywnych emocji. Dzięki wydzielanym hormonom wszystkie zmysły są wyostrzone.

Jednak namiętność to nienaturalny stan organizmu. Nieustanne utrzymywanie takiej gamy uczuć wymaga ogromnych nakładów. A to bardzo kosztowny biznes i nie może trwać długo.

W przeciwnym razie istnieje ryzyko wypalenia, które koniecznie nastąpi po zakończeniu pasji. Aby zapobiec tak drastycznej zmianie, organizm wypracował mechanizm obronny – po prostu ograniczał czas namiętności, nie nadając mu stałości.

Kiedy człowiek opanuje temat namiętności, przez krótki czas znajduje się pod wpływem hormonów. Po fazie aktywnej następuje stopniowa świadomość tego, co się wydarzyło. Człowiek daje rzeczywistą ocenę tego, co się wydarzyło, akceptuje fakt działania. W tym czasie organizm wytwarza coraz mniej hormonów, stopniowo zbliżając ich poziom do stanu naturalnego.

Następnie osoba wraca do normalnego życia. Nie jest już dręczony obsesyjnym pragnieniem lub potrzebą, ponieważ zostały one zaspokojone. Z tego powodu psychologowie uważają pasję za przejaw egoizmu. Ponieważ człowiek myśli przede wszystkim o sobie i swoich pragnieniach, a nie o swojej bratniej duszy.

Pasja mija bezboleśnie lub pozostawia człowieka zdruzgotanego. W pierwszym wariancie osoba najczęściej przez krótki czas miała obsesję na punkcie pasji. Na przykład w związku trwa 2-3 lata lub krócej. Po przejściu takiego etapu życia człowiek wkracza w poprzednie koleiny bez zmartwień moralnych.

W przypadku, gdy pasja była obsesją i trwała długo (np. 10 lat), to nawet po osiągnięciu upragnionego, osoba nie odczuwa satysfakcji. Podczas pasji człowiek odczuwa radość i wszystkie towarzyszące jej emocje, ale gdy mija, pozostaje pusty. Zjawisko to jest podobne do sensu istnienia, jakim człowiek żył przez długi czas.

Pasja stała się nawykiem, ukształtowała sposób życia, zachowania i potrzeby. Kiedy cel został osiągnięty, osoba nie rozumie, jak postępować. Przecież przez wszystkie poprzednie lata pasja rządziła jego życiem. Kiedy odeszła, działania i motywy straciły sens. Często takie osoby popadały w depresję i apatię. Psychoterapeuta pomógł im przezwyciężyć trudności.

Jak to się manifestuje?

Pasja (w psychologii nazywana również afektem) nadaje się do badania nie tylko z teoretycznego punktu widzenia. W okresie, gdy człowiek jest pod wpływem silnych emocji, jego mózg aktywnie wykorzystuje układ dopaminowy. Zostało to odkryte dzięki rezonansowi magnetycznemu.

Za pomocą tego urządzenia można było sfotografować aktywne obszary neuronów w czasie rzeczywistym. Radosny stan osoby został osiągnięty poprzez rozwój hormonu szczęścia. Aby doświadczyć przyjemnych emocji, aktywność mózgu skupia uwagę na pożądanym celu, rozwija motywy.

Struktura dopaminy jest w stanie kontrolować ruchy człowieka, aktywność układu sercowo-naczyniowego, hormonalnego i pokarmowego. Rozwija się uzależnienie od rzeczy, które przynoszą radość. Tak więc dopamina wytwarzana przez mózg przyczynia się do tego, że osoba koncentruje całą swoją uwagę na przedmiocie namiętności. Wraz z tym pojawia się przypływ energii, pragnienie posiadania przedmiotu (istoty żywej). Zwiększa się również ilość serotoniny.

Kiedy jego wskaźniki są normalne, emocje nie powodują problemów dla osoby. W stanie pasji poziom serotoniny jest poza wykresami. Prowadzi to do naturalnej obsesji na punkcie pożądanego obiektu.

Procesy zachodzące w ciele wpływają na życie człowieka, jego zachowanie i sposób mówienia. Osoba pod jarzmem namiętności zaprzecza jakimkolwiek celom, które odciągną go od tego, czego chce. Wszystkie działania i działania są nieświadomie kontrolowane przez potrzeby.

Negatywną stroną tego zjawiska jest to, że człowiek nie docenia prawdziwych problemów. Istniejące kłopoty życiowe są dewaluowane. Dopóki nie zostanie osiągnięty główny cel, wszystko staje się nieistotne. Tylko przedmiot pasji ma pierwszeństwo.

Czym różni się od miłości

Możesz odróżnić pasję od miłości dzięki następującym cechom:

• W związku osoba woli fizyczną intymność niż intelektualną rozrywkę.
• Prawdziwe uczucia osoby są ukryte. Koncentruje się tylko na swoich fantazjach.
• Człowiek chce zapanować nad przedmiotem namiętności, posiąść go sam.

Jeśli śledzisz zachowanie osoby objętej pasją, możesz wyróżnić główne cechy:

• Źrenice są powiększone (zwłaszcza w przypływie pasji).
• Ruchy ramion i ciała są szybkie i nerwowe.
• Podnosi się barwa głosu. Osoba mówi bardzo szybko, czasami zwroty są mylone.
• Obsesja na punkcie idei sprawia, że ​​wszystkie rozmowy sprowadzają się do przedmiotu namiętności.
• Zwiększona pobudliwość.

W psychologii pasja jest opisywana jako uczucie destrukcyjne lub podnoszące na duchu. W każdym razie to silnik skłania osobę do podjęcia działań. We współczesnej nauce termin ten oznacza emocje tkwiące w każdej osobie. Nie ma nic wstydliwego ani nienaturalnego w tym, że człowiek ulega namiętności. Najważniejsze, że potrafi się kontrolować, unikając szkodliwego wpływu tego uczucia na własne życie.

Filmy o pasji w psychologii

Psycholog o pasji: