Angielski lekarz Robert Böckl Todd opisał najpierw objawy przedmiotowe i podmiotowe niedowładu połowiczego, które nastąpiło natychmiast po drgawkach epileptycznych, w 1855 roku. Dlatego proces, który następuje natychmiast po epipsułce, otrzymał nazwę - paraliż Todda( ma również nazwę postaliczno-post-epileptycznego paraliżu).
Niedowład występuje po napadzie padaczkowym( ataku), rozrywa napięcie mięśni kończyn i blokuje aktywność ruchową osoby. Osoba od pierwszych minut po ataku zaczyna się martwić skurczami kończyn.
Choroba ta jest pierwszym zwiastunem wyczerpania ośrodkowego układu nerwowego, a także może wskazywać na powstawanie guzów mózgu i zaburzeń dysmetabolicznych.
Czynniki prowokujące są kontrowersyjne. ..
Do tej pory etiologia zespołu nie jest jasna, lekarze nie byli w stanie w pełni ustalić przyczyn paraliżu Todda.
Nawet najlepsze badania medyczne nie mogą wpłynąć na wynik. Niektórzy lekarze sugerują jedynie, że źródłem tego patologicznego objawu są procesy hamowania w ośrodkowym układzie nerwowym.
Inni eksperci uważają, że przyczyną choroby jest niedobór neuroprzekaźnika i wyczerpanie funkcji mózgowych.
Wśród czynników prowokujących nazywane są: stan padaczkowy
- , który charakteryzuje się częstymi atakami przez 30 minut;
- wyczerpanie mózgu;
- nowotwór mózgu;
- opryszczkowe zapalenie mózgu;
- wirusowe zapalenie mózgu;
- zaburzenie metabolizmu lipidów;
- obniżenie poziomu cholesterolu w połączeniu ze zwiększonym poziomem triglicerydów;
- choroba niedokrwienna serca;
- niedokrwienna choroba mózgu.
jak to wygląda: objawy oraz skutki
Po padaczkowego paroksyzmie powinna zakończyć blokowanie układu ruchu rąk i stóp - to jest głównym objawem, który wskazuje na paraliż Todd, który może towarzyszyć jak niedowład połowiczy lub monoparesis.
Niedowład Todda ma charakter centralny, co zwiększa napięcie mięśni i zmniejsza wrażliwość dotkniętej kończyny.
Czas trwania stanu patologicznego może wynosić od jednego do dwóch dni. Następnie pacjent stopniowo odzyskuje siłę mięśni i dobrowolną aktywność motoryczną.
W niektórych przypadkach powtarzające się epizody nie są scharakteryzowane przez regresję porażenia, obserwuje się resztkowe niedobory motoryczne.
Wraz z powyższymi objawami zdarzały się przypadki, gdy u lekarzy obserwowano zaburzenia widzenia i mowy.
Kryteria diagnostyczne
Współcześni lekarze są wyposażeni w szeroki zakres różnych technik opracowanych w celu dokładnego diagnozowania praktycznie każdej choroby. Rozpoznanie rozpoczyna się od testu, w którym lekarz prowadzący w kulkach określa stopień uszkodzenia mięśni.
Immobilizacja mięśni oceniana jest na pięciostopniowej skali:
- 5 punktów - pacjent nie ma porażenia, nie obserwuje się osłabienia mięśni;
- 4 punkty - pacjent nie traci aktywności ruchowej, ale zmniejsza się siła mięśni, człowiek jest w stanie oprzeć się ruchy rąk lekarza;
- 3 punkty - ruchy ofiary są ograniczone, ale pacjent może się poruszać, przezwyciężając siły grawitacyjne.
- 2 punkty - aktywność motoryczna jest słaba, pacjent nie może pokonać grawitacji Ziemi;
- 1 punkt - minimalna aktywność ruchowa;
- 0 баллов - pacjent jest całkowicie sparaliżowany, nie ma ruchu.
Po przeanalizowaniu wyników testu lekarz rozpoczyna badanie historii medycznej pacjenta.
Dalsza diagnostyka opiera się na następujących metodach:
- CT mózgu .Wykrywa wczesne krwotoki i obecność udaru mózgu.
- MRI lub MDA .Badanie stanu naczyń mózgu.
- Angiografia naczyń mózgowych .Metoda badania naczyń mózgu, w których środek kontrastowy jest wprowadzany do naczyń.
- ECG .Metoda badania pracy serca w stanie normalnym i patologicznym.
- EchoCG .Technika wizualizacji stanu tkanek i klatek serca.
- EEG .Badanie w celu ustalenia elektrycznej aktywności mózgu.
Po pełnym badaniu lekarz prowadzący jest w stanie dokonać trafnej diagnozy i przepisać prawidłowe leczenie choroby.
Pomoc medyczna
Ponieważ nie ma jednoznacznych i dokładnych przyczyn, które wywołują pojawienie się porażenia poeliptycznego, nie ma wysoce skutecznych metod i metod terapii. Specjaliści
prowadzą leczenie objawowe choroby, ponieważ pierwsze oznaki patologicznej bezruchu pojawiają się natychmiast po napadach padaczkowych i stopniowo zaczynają się rozwijać.
Przy łagodnym paraliżu nie są wymagane żadne leki. Ciężką postać choroby leczy się za pomocą leków przeciwpadaczkowych z grupy leków przeciwdrgawkowych i benzodiazepin.
Głównym zadaniem leków jest zablokowanie ataku epilepsji i zmniejszenie ich całkowitej liczby. Leki dobierane są indywidualnie dla każdego pacjenta przez lekarza. Do najbardziej popularnych środków należą: Midazolam, Porazepan, Diazepan, Phosphenytoin.
Obecnie najskuteczniejsze leki to Lorazepam i fenytoina( difenina).Lorazepam podaje się 2-3 razy dziennie po 1 kropli. Jeśli stosowanie tej dawki nie jest korzystne, dawkę dzienną zwiększa się do 6 kropli.
Fenytoina jest przeznaczona do podawania dożylnego. Podczas stosowania leku należy go rozcieńczyć 0,9% roztworem soli. Wstrzyknięcie leku do organizmu jest powolne( 50 mg na minutę), z obliczeniem 10-15 mg na 1 kg masy ciała pacjenta.
Jeśli u pacjenta występuje stan patologiczny mózgu, aktywność OUN jest zakłócona lub wykryty jest guz mózgu, pacjent jest wysyłany do neurochirurga, który przepisuje równoległe leczenie i korektę takich chorób.
Żaden lekarz nie poda pacjentowi skutecznych zaleceń dotyczących zapobiegania paraliżowi Todda, ponieważ one nie istnieją.Ogólne zalecenia lekarzy:
- zdrowy tryb życia;
- Badania profilaktyczne w specjalistycznych klinikach.
Lifestyle z epilepsją:
Konsekwencje i rokowanie
Jeśli objawy porażenia są słabo wyrażone, nie ma potrzeby przyjmowania leków. Ta forma choroby nie stanowi zagrożenia, ale ma raczej sprzyjający charakter. Wszystkie objawy patologiczne wkrótce znikną, a organizm w pełni wyzdrowieje.
Sytuacja jest nieco bardziej skomplikowana, jeśli objawy zespołu Todda są długie i pełne. Ciężkie objawy choroby mogą niekorzystnie wpływać na zdrowie ludzi.
Jednak osłabienie mięśni zniknie, nawet jeśli nie tak szybko, ale siła mięśni w pełni wyzdrowieje i będzie mogła prawidłowo funkcjonować.W tym przypadku trudniej jest przewidzieć epiphystony, ponieważ mogą się zdarzyć w niewłaściwym momencie.
