Insulina jest jednym z najważniejszych hormonów regulujących funkcjonowanie wielu układów w organizmie. W szczególności odpowiada za normalizację dostarczania glukozy. Insulina jest produkowana przez trzustkę, co oznacza, że jej zdrowy stan jest gwarantem prawidłowego funkcjonowania hormonu. Regulacja
wychwytu glukozy ciała do korpusu stymuluje produkcję regulatorów zmniejsza niepokój, lęk. Takie związki nazywane są przekaźnikami, powodującymi poczucie bezpieczeństwa i spokoju. Jeżeli dana osoba, niezależnie od powodów, wypisanym diety o niskiej zawartości węglowodanów, obraz jest odmienne traktowanie państw skrajne wyczerpanie, apatia, niepokój.
Insulina działa jak aktywator. Aktywuje transport glukozy z krwi do komórek. Transport jest wykonywany przez białka zawarte w komórkach. Przesuwają się od środka do zewnętrznej powłoki komórki, przechwytują glukozę i spędzają wewnątrz w celu spalenia.
indeksy różnica insuliny z normalnie wskazuje, że nie ma nieregularności w równowadze z węglowodanów, co oznacza, że są bardziej poważne problemy w systemach z ciała. Działanie insuliny ocenia się mierząc zawartość cukru we krwi. Jeżeli wartość przekracza normę - hormon nie radzi sobie z jej pracą, nie wytwarza się w wystarczającej ilości.
W niektórych sytuacjach fluktuacje w ilości insuliny występują nawet u zdrowej osoby. Jest to związane ze stresem, wstrząsami, zatruciem lub zatruciem. Z tego powodu wielu odczuwa potrzebę "zajęcia" stresu ze słodkich pokarmów. Jednak w takich warunkach organizm radzi sobie sam, a wraz z upływem czasu poziom produkcji hormonów wraca do normy.
substancja funkcje insuliny
służy kilku funkcji, istotnych dla regulacji procesów na poziomie komórkowym. Przede wszystkim insulina pobudza wychwyt glukozy przez komórki, zwiększa syntezę glikogenu. Przez
anaboliczny hormon odnosi funkcje wzmocnienia transportu jonów, do dostarczania do komórek aminokwasów, zwiększoną replikację DNA, syntezę protein i kwasów tłuszczowych. W tym samym czasie insulina zmniejsza spożycie białek i kwasów tłuszczowych do krwi.
Te procesy na poziomie komórkowym są odpowiedzialne za przebieg wielu stanów ludzkiego ciała. Jednak regulacja odbywa się kosztem mikroquantities, nadmiar doprowadzi do naruszeń, a postępujące naruszenia mogą prowadzić do śmierci.
W niektórych sportach insulina jest przyjmowana specjalnie w celu zmniejszenia stężenia glukozy we krwi. Ponieważ przetwarzanie cukru prowadzona jest przez organizm w pierwszej kolejności, a dopiero potem - przetwarzanie i spalanie tkanki tłuszczowej, znaleziono sposób, aby przyspieszyć ten proces. Zawodnik pobiera insulinę, która wykorzystuje cukry, a spalanie tłuszczu następuje znacznie szybciej.
Należy zauważyć, że podobne eksperymenty z metabolizmem często kończą się źle. W 75% przypadków niewłaściwego stosowania hormonu prowadzi do rozwoju śpiączki, aw przyszłości - utrata pełnej zdolności fizycznej z powodu zakłóceń w częściach mózgu.
Objawy nadmiaru hormonu
Jeśli ilość hormonu nie wraca do stanu normalnego po stany stresowe lub przeniesienia czynników powodujących jego wzrost, to mówi się o zaburzeń w organizmie, które wymagają natychmiastowej detekcji.
Jeśli wstrzykiwać insulinę, aby osoba, która nie ma takiego odchylenia i nie cierpią na cukrzycę, lek uznawany przez organizm jako trucizna i odrzucone. Gwałtowny wzrost ilości tego hormonu prowadzi do tego, że cała glukoza jest usuwany z krwi, co powoduje hipoglikemię - krytycznie niski poziom cukru we krwi. Jeśli
zdrowy organizm otrzymuje dawkę insuliny z zewnątrz, zauważył:
- gwałtowny wzrost ciśnienia krwi, drżenie,
- bóle głowy, nerwowość,
- nudności,
- zwiększyć uczniów, problemy
- z koordynacją ruchów.
Krytyczne dawki
Istnieje powszechne nieporozumienie, że jeśli weźmiesz nawet minimalną ilość insuliny, osoba, która nie ma cukrzycy, natychmiast zapada w śpiączkę.To nie tak. Istnieją specyficzne dawki, które mogą powodować rozwój hipoglikemii, śpiączki i śmierci.
Minimalna dawka letalna wynosi 100 jednostek - całkowita zawartość strzykawki insuliny. W niektórych przypadkach osoba pozostaje żywa, nawet jeśli dawka została przekroczona trzydzieści razy. Sugeruje to, że znaczne przedawkowanie pozostawia szansę wezwania karetki przed wystąpieniem omdlenia.Śpiączka rozwija się w ciągu 3-4 godzin, a reakcję można przerwać, jeśli dostarczenie cukru do krwi zostanie dostarczone tak szybko, jak to możliwe.
Rozwój śpiączki
Jeśli dawka hormonu zostanie przekroczona wiele razy, poziom glukozy we krwi spadnie do 2,75 mmol / L poniżej, zaczyna się rozwój śpiączki. Ponieważ glukoza jest obecna w ciele jako źródło energii dla mózgu, praca jego działów jest zakłócona, jeśli zapasy spowalniają lub całkowicie zanikają.Po pierwsze, dotyczy to kory mózgowej, następnie subkorteksu, móżdżku i rdzenia przedłużonego. Brak glukozy prowadzi do głodzenia tlenu w ośrodkowym układzie nerwowym, a obraz obserwuje się nawet, gdy krew jest w pełni zaopatrywana w tlen.
W wyniku braku energii w komórkach obserwuje się nerwowość, zawroty głowy, niekontrolowane ruchy i mowę.Wraz z postępującym głodzeniem, drgawki, drżenie kończyn, zahamowanie odruchów, tachykardia zaczynają się rozwijać.
Na trzecim etapie rozwoju śpiączki pojawiają się zmiany morfologiczne prowadzące do obumierania lub obrzęku mózgu. Naruszył napięcie naczyniowe i spowolnił przepływ krwi, co prowadzi do tworzenia się skrzepów krwi z powikłaniami.
Objawy śpiączki
- Na pierwszym etapie zmiany nastroju gwałtownie, nadmierna pobudliwość lub stan depresji przejawiają się zahamowaniem. Istnieje uczucie niepokoju, strachu, głodu, potu.
- W drugim etapie występuje wyraźna potliwość, niewystarczające zachowanie i mowa, nerwowe tiki na mięśniach twarzy, poruszone, gwałtowne ruchy.
- W trzecim etapie, źrenice są znacznie rozszerzone, napięcie mięśni zwiększa się, co prowadzi do drgawek, gwałtowny wzrost ciśnienia krwi. Stan osoby może przypominać atak epilepsji.
- Na ostatnim etapie ciśnienie krwi spada gwałtownie, śpiączka się pogarsza, napięcie mięśni maleje. Kończyny poruszają się losowo, palpitacja jest niestabilna, pocenie się kończy.
Objawy śpiączki, nawet przy natychmiastowej uldze, mogą cierpieć zarówno na wczesne, jak i długotrwałe konsekwencje. Najszybszy to zawał mięśnia sercowego, upośledzony przepływ krwi do mózgu. Przedłużające się konsekwencje mogą pojawić się nawet po kilku miesiącach w rozwoju parkinsonizmu, epilepsji, postępującej hipoglikemii.
