Termin "intonowanie", choć nie jest często używany, jest dość dobrze znany w języku rosyjskim i prawdopodobnie nie ma zbyt wielu ludzi, którzy by nie znali jego znaczenia. Pod nim zwykle oznacza wyraźną, głośną i wymierną wypowiedź poszczególnych słów, zwrotów lub tekstów: wierszy, sloganów, żądań itp.
Jednak niewielu wie, że w neurologii istnieją warunki, w których mowa osoby staje się skandaliczna ponad jego wolę.
Dysfartery móżdżkowe charakteryzują się intonowaniem mowy i wynikają z dyskoordynacji procesów mowy. Ten typ dyzartrii nie jest związany z niedowładem, a mianowicie z naruszeniem koordynacji mięśni aparatu oddechowo-motorycznego, w wyniku czego pojawia się celowe drżenie języka, a mowa staje się trudna, "szarpana".
Istnieje wyraźny podział słów na sylaby z pauzą między nimi - jednocześnie modulacja głosu i zeskanowana intonacja nie odpowiadają znaczeniu mowy mówionej. Kolejna cecha charakterystyczna: rytmiczna ekspozycja naprężeń w regularnych odstępach czasu( czasami na każdą sylabę można umieścić stresy).
Przyczyny błądzenia
Pojawienie się tego zaburzenia jest zwykle związane ze zmianą móżdżku lub powiązanych włókien nerwu łącznego znajdujących się w pniu mózgu.
Najczęściej wymawiana mowa jako objaw występuje w stwardnieniu rozsianym, będąc jednym z trzech( wraz z celowym drżeniem i oczopląsem) najbardziej charakterystycznych objawów choroby( tzw. Triada Charcota).
Wśród innych chorób, w których może wystąpić to zaburzenie mowy: różne formy zapalenia mózgu i rdzenia, guzy i inne obszerne formacje półkul móżdżku, rzadko - udary móżdżku. Należy zauważyć, że mogą wystąpić niektóre choroby z rozwojem tego zespołu, w tym u dzieci. Symptomy
w połączeniu ze skandowaną mową
W neurologicznej symptomatologii chorób mowa intonowana nie jest izolowanym objawem i jest połączona z wieloma innymi patologicznymi objawami 
.Dwa z nich - zamierzone drżenie i oczopląs - wraz z intonowaniem tworzącym sławną triadę Charcota, zostały już wspomniane powyżej.
Podążając za częstotliwością - zanikanie odruchów brzusznych i czasowa bladość dysków optycznych - wraz z trzema wymienionymi są zawarte w tak zwanej pentad Marburga.
Do częstych współistniejących objawów należą również ataksja, zaburzenia miednicy, zwiększone napięcie mięśni, niedowład( często w kończynach dolnych).
Ponadto, intonowanie można łączyć z zawrotami głowy, wszelkiego rodzaju zaburzeniami widzenia, patologiami innych nerwów czaszkowych( z wyjątkiem widzenia) i zaburzeniami wrażliwymi.
Mniej powszechne z takimi objawami, jak drgawki, ból głowy, zaburzenia autonomiczne, zaburzenia psychiczne, różne zespoły bólowe, zaburzenia snu.
Jak można zobaczyć na podstawie powyższego, sama mowa skandowana nie jest objawem wystarczającym do diagnozy neurologicznej.
Należy również zauważyć, że podejrzenie obecności tego objawu nie jest powodem do jednoznacznego osądzenia pacjenta w ogóle jakiejkolwiek patologii. Funkcje artykulacji i dykcji niektórych osób mogą stworzyć iluzję recytacji recytującej.
Wszakże natura wymowy dźwięków i słów jest zdeterminowana nie tylko przez regulację układu nerwowego, ale także przez stan samych narządów mowy i mowy, jak również przez stan emocjonalny osoby itp. Dlatego tylko kompleksowe badanie, uwzględniające objawy neurologiczne i inne, może stanowić wystarczającą podstawę do wydania opinii medycznej w każdym przypadku.
