Cukrzyca typu 1 u dzieci jest spowodowana zaburzeniami czynności trzustki. W tym przypadku insulina nie jest wytwarzana w odpowiedniej ilości. Ta przewlekła choroba różni się tym, że rozwija się bardzo szybko. Dlatego ważne jest, aby poznać jej pierwsze objawy, aby zwrócić się do instytucji medycznej na czas o pomoc. Po potwierdzeniu diagnozy wszystkie dzieci cierpiące na tę chorobę otrzymują niepełnosprawność.Dlatego pierwszą rzeczą jest przystosowanie się do długotrwałego leczenia. Drugą kwestią, która jest bardzo ważna, jest konieczność zapewnienia dziecku możliwości normalnego rozwoju, bez skupiania się na niepełnosprawności.
Główne objawy
Cukrzycy pierwszego typu u dzieci mają oczywiste objawy, których bardzo trudno nie zauważyć dla uważnych rodziców. Pogorszenie stanu dziecka podczas rozwoju choroby następuje bardzo szybko. Przede wszystkim należy zaalarmować ciągłe uczucie pragnienia u dziecka. Pragnienie picia rozwija się z powodu reakcji organizmu, związanej z potrzebą rozcieńczenia glukozy krążącej we krwi.
Inne objawy, które występują podczas rozwoju cukrzycy typu 1 u dzieci:
- Częste oddawanie moczu;
- Ostra bezsensowna utrata wagi;
- Stałe zmęczenie;
- Pojawienie się ciągłego uczucia głodu;
- Upośledzenie wzroku;
- Zakażenie grzybicze.
A wymienione objawy nie zawsze objawiają się wszystkie naraz. Konieczne jest zwrócenie uwagi na jedno jasno wyrażone oznaczenie, aby mogło być świadectwem rozwoju patologii.
Przyczyny choroby
Charakterystyczną cechą tej choroby, która prowadzi do niepełnosprawności, jest zmniejszenie produkcji insuliny przez trzustkę.Pod tym względem ten typ cukrzycy jest nazywany insulinozależnym. Oznacza to, że do leczenia i stabilizacji stanu dziecka zawsze wymagana jest insulinoterapia.
Do tej pory przyczyny cukrzycy typu 1 nie zostały w pełni ustalone przez naukowców. Potwierdza się jedynie, że choroba rozwija się zawsze w kontekście nieprawidłowego działania układu odpornościowego. Specjaliści zidentyfikowali kilka ważnych czynników etiologicznych, które przyczyniają się do rozwoju choroby, to jest:
- Czynnik dziedziczny. Według statystyk, u dzieci z krewnymi cierpiącymi na cukrzycę choroba występuje 3-4 razy częściej.
- Predyspozycje genetyczne. Oznacza to, że zestaw genów dziecka predysponuje do rozwoju choroby pod wpływem pewnych warunków zewnętrznych.
- Infekcja wirusowa, która może powodować nieprawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego. Ponadto udowodniono, że niektóre wirusy, takie jak wirus cytomegalii, odra, strupy, świnka i Epstein-Barra, mogą przyczyniać się do powstawania cukrzycy insulinozależnej.
- Moc. Uważa się, że dziecko karmione sztucznie jest bardziej podatne na cukrzycę.
- Napady psychoemotoryczne związane z nieszczęśliwymi związkami w rodzinie.
Dziecko może zachorować na cukrzycę i uzyskać niepełnosprawność w każdym wieku. Dzisiaj lekarze wyróżniają dwie główne grupy ryzyka:
- Wiek 3-5 lat. W tym okresie dzieci zaczynają odwiedzać placówki dla dzieci, a ryzyko zarażenia się niebezpieczną infekcją wirusową czasami wzrasta.
- Wiek 13-16 lat. W tym okresie dochodzi do dojrzewania płciowego, a w konsekwencji zwiększa się obciążenie ciała.
Rozpoznanie
Po pojawieniu się pierwszych objawów mogących wskazywać na rozwój cukrzycy, należy pilnie udać się do placówki medycznej. Diagnozę przeprowadza się w dwóch etapach. Początkowo potwierdzono fakt rozwoju choroby, a następnie ustalono jej typ.
Badanie obowiązkowe jest analizą, która pozwala określić poziom glukozy we krwi. Normalne wartości mieszczą się w zakresie od 3,3 do 5,5 mmol / l. Jeśli ta wartość zostanie przekroczona, wykonywany jest test tolerancji glukozy. Na początku krew jest pobierana na pusty żołądek, po którym dziecko musi pić wodny roztwór zawierający 75 gramów glukozy( dawka zostaje zmniejszona do połowy wieku 12 lat) i po kilku godzinach ponownie oddać krew.
Jeśli wskaźniki mieszczą się w zakresie 7,5-10,9 mmol / l, oznacza to naruszenie tolerancji glukozy, czyli istnieje potrzeba zarejestrowania dziecka do ciągłego monitorowania. Wskaźnik powyżej 11 mmol / l jednoznacznie potwierdza obecność cukrzycy. W takim przypadku w porannej części moczu wykryte zostaną także ciała glukozy i ketonu. W kolejnym etapie wykonuje się badanie krwi pod kątem obecności specyficznych przeciwciał w celu określenia typu cukrzycy.
Leczenie
Podstawą leczenia cukrzycy typu 1 u dzieci jest zastosowanie metod, które pozwalają na normalizację poziomu glukozy we krwi i stabilizację stanu dziecka przez długi czas. Cukrzyca typu 1 u dziecka odnosi się do chorób przewlekłych, których nie można wyleczyć na zawsze.
Korzystne rokowanie jest gwarantowane tylko dzięki właściwemu podejściu do leczenia, przestrzeganiu diety i terminowemu przyjmowaniu leków. Oznacza to, że pomimo faktu, że nie można wyleczyć cukrzycy, dzieci, które zachorowały w młodym wieku, mogą żyć tak samo, jak zwykli zdrowi ludzie.
W początkowej fazie choroby, aby uzyskać pozytywne rokowanie, ważne jest, aby wybrać odpowiednią dietę.W tym przypadku zawsze stosuje się indywidualne podejście. Ale jednocześnie ilość żywności zawierającej cukier jest zawsze znacznie zmniejszona w diecie, podczas gdy białka i tłuszcze muszą być spożywane przez chore dziecko w normalnej objętości.
Leczenie insuliną u dzieci chorych na cukrzycę typu 1 odbywa się indywidualnie. W tym przypadku w dzieciństwie stosuje się tylko insulinę krótkodziałającą.Dodatkowo, jeśli to konieczne, zaleca się angioprotekcję, witaminy, preparaty cholagogue i ochraniacze na wątrobę.
Bardzo ważne jest również w lecie i w zimie, aby wybrać odpowiednie fizyczne obciążenie dla dziecka. Potrzeba ta wynika z tego, że obciążone mięśnie mają zdolność do samodzielnego wchłaniania nadmiaru insuliny we krwi. Ponadto konieczne jest minimalizowanie naprężeń, ponieważ udowodniono, że przy przeciążeniach psychoemotionalnych wzrasta poziom glukozy we krwi.
Rodzice powinni zawsze monitorować przebieg choroby i prawidłowo oceniać stan dziecka. W tym celu kilka razy dziennie przeprowadzać pomiary glikemii za pomocą glukometru. Starsze dzieci muszą być nauczone, jak zrobić to samodzielnie.
Powikłania
Ostre powikłania cukrzycy typu 1 zagrażają życiu i należy natychmiast reagować.Należą do nich hipoglikemia i kwasica ketonowa.
Hipoglikemia charakteryzuje się ostrym zmniejszeniem ilości glukozy we krwi. Ten stan charakteryzuje się następującymi cechami:
- Ciężki pot;
- przez drżenie kończyn;
- Ostre uczucie głodu;
- Z kołataniem serca.
Jeśli nie podejmie się pilnych działań w celu zwiększenia stężenia cukru we krwi, u dziecka może dojść do śpiączki hipoglikemicznej, której towarzyszy zespół konwulsyjny i utrata przytomności.
Kwasica ketonowa charakteryzuje się niekontrolowanymi zmianami poziomu glukozy we krwi. Głównymi objawami tego powikłania są drażliwość, utrata apetytu i bezsenność.Wraz z rozwojem śpiączki ketonowej występują bóle w jamie brzusznej i wyraźny zapach acetonu z jamy ustnej.
Przewlekłe powikłania rozwijają się z powodu działania choroby podstawowej na narządy wewnętrzne. Na tle cukrzycy mogą rozwinąć się patologie serca, nerek i wątroby, co wymagać będzie dodatkowego leczenia.
Niepełnosprawność dzieci ze zdiagnozowaną cukrzycą typu 1 opiera się na zaświadczeniach lekarskich bez względu na stopień komplikacji. W 2017 r. Zapewnione są świadczenia dla dzieci chorych na cukrzycę, zapewniających bezpłatny zakup leków i obliczanie emerytur. Ponadto takie dzieci otrzymują bezpłatne przepustki do instytucji poprawiających zdrowie w celu zapobiegania. Dla małych dzieci voucher jest również płacony za osobę towarzyszącą.
Oprócz tych świadczeń są rodzice chorych dzieci. Dla nich ustalany jest zredukowany dzień roboczy i zapewniane są dodatkowe weekendy i święta. Pozwala to, pomimo nieprzewidywalności poważnej choroby, zwiększyć prawdopodobieństwo pozytywnego rokowania i poprawić jakość życia małych pacjentów.
