Stopa marszowa to złamanie zmęczeniowe spowodowane przez sposób życia

Stopa marszu jest chorobą związaną z patologiczną zmianą w budowie kości śródstopia, które są spowodowane nadmiernym stresem na stopie.

To naruszenie jest powszechnie określane jako złamanie marchii, przeciążenie stop lub choroba Deichlandera. Choroba nie jest procesem nowotworowym ani procesem zapalnym.

Jest to rodzaj patologicznej rekonstrukcji trzonu kości łokciowej( centralna część kości rurkowej).Kiedy specjalne badanie ujawnia lokalną resorpcję kości lędźwiowej tkanki kostnej i jej późniejsze zastąpienie nowymi strukturami kostnymi. Kości

Plusset to najbardziej wrażliwa część stopy. W marszu najczęściej występują 2 kości, rzadziej - 3 i 4, 5 - bardzo rzadko.1 kość w ogóle nie ma wpływu na to, że ma większą gęstość.

Często kości śródstopia są uszkodzone, ale czasami zdiagnozowane jest równoczesne uszkodzenie lub stopniowe zaangażowanie kilku kości naraz.

Czynniki obciążające

Głównym czynnikiem predysponującym do rozwoju tej choroby jest płaskostopie. Do przyczyn należą między innymi: aktywność fizyczna

• ;
• noszenie zbyt niewygodnych butów;
• słaby przygotowanie fizyczne.

Grupa ryzyka obejmuje rekrutację żołnierzy, którzy będąc w nowym środowisku, są całkowicie nieprzygotowani do długotrwałego intensywnego treningu, osoby, których zajęcia związane są z postawą na nogach, dźwiganiem ciężkich ładunków, zawodowymi sportowcami.

Bardzo często zdarzają się przypadki, gdy osoba idzie na kampanię bez odpowiedniego przygotowania iw warunkach długiego marszu i przewożenia ciężkich ładunków, staje się ofiarą tej choroby.

Obraz kliniczny i formy choroby

Wyróżnia się dwie postacie choroby Deichlandera:

• ostra - występuje 2-4 dni po ekspozycji na obciążenie( bardziej rzadka postać);
• pierwotnie przewlekle - rozwija się powoli po zwiększeniu.

Pacjenci z silnym bólem w centralnej części stopy, które czasami są po prostu nie do zniesienia. W tym samym czasie chód zostaje złamany, osoba zaczyna utykać i stara się nie nadepnąć na bolącą nogę.

W wyniku badania stwierdza się gęsty obrzęk i obrzęk w zajętym obszarze( na zewnętrznej stronie stopy).Wrażliwość skóry na tej stronie wzrasta. Rzadko pojawia się zaczerwienienie skóry.

Jest interesujące, że w przypadku choroby Deichlandera nie występują żadne charakterystyczne objawy, takie jak wysoka gorączka lub zmiany w biochemicznym wzorze krwi.

Średni czas trwania choroby wynosi kilka miesięcy, ale może przebiegać znacznie szybciej. Ból występuje w trakcie trwania choroby.

Diagnoza

ma dość wyraźny obraz kliniczny i nie może kontynuować utajony, więc pacjent przeżywa silny ból i dyskomfort, należy natychmiast udać się do lekarza.

Po pierwsze do diagnostyki stosuje się badanie rentgenowskie i badanie podstawowe. Ponieważ

. Przystanek Podtrzymującym jest zamknięta perła, promieniowanie rentgenowskie może nie być wystarczające ze względu na fakt, że obraz będzie brakowało charakterystycznej linii złamania( szczególnie na początku choroby).

Jeśli zdjęcie nie daje żadnego wyniku, ekspert stosuje metodę obmacywania. Diagnoza stanie się oczywista, jeśli pojawi się obrzęk, a także jeśli podczas palpacji stopy pacjent odczuje silny ostry ból. Czasami

do diagnozowania uszkodzeń kości śródstopia za pomocą diagnostyki rezonansu magnetycznego, w szczególności, metoda ta będzie istotna w ostatnim uszkodzenia.

Istnieje kilka etapów zmian patologicznych kości śródstopia, które są brane pod uwagę w diagnozie:

1. Wykryto pierwotne objawy transformacji struktury otaczającego ją trzonu i okostnej .W przekroju lub lekko ukośnym widać równomierne bielenie o średnicy kilku milimetrów. Wokół trzonu w obszarze oświecenia tworzy się zewnętrzny kalus.
2. Zwiększenie zewnętrznych warstw , nabycie struktury kostnej z widocznymi oznakami stratyfikacji. Gęste warstwy na zdjęciu rentgenowskim są źle widziane.
3. Oświecenie na zdjęciu rentgenowskim jest niewidoczne z powodu nadmiernego zewnętrznego nakładania warstw .Trzon jest pogrubiony i zdeformowany. Ból staje się mniej intensywny.
4. Zewnętrzne warstwy stopniowo rozpuszczają się w , przywracana jest struktura rurowego odcinka kości, zdjęcie rentgenowskie pogrubia z równymi, równymi krawędziami.

Podejście do terapii

Do złamań zmęczeniowych stosuje się leczenie zachowawcze. Celem terapii jest powstrzymanie ostrych objawów bólowych i wyeliminowanie podstawowego mechanizmu, który spowodował chorobę.Interwencja chirurgiczna w tym przypadku nigdy nie jest stosowana.

Przede wszystkim pacjent jest kładziony na gipsowej langete i wyznacza leżankę, która powinna wynosić co najmniej tydzień.Osoba musi zostać uwolniona od dłuższego stania i chodzenia, ponieważ uszkodzona noga wymaga całkowitego odpoczynku. Gdy ból staje się mniej intensywny, można zastosować następujące metody: masaż

• ;Kąpiel termalna
• ;
• zastosowania w parafinach lub ozocerycie;
• maści i żele rozgrzewające( np. Fastum-żel);
• czasami przepisał leki z grupy niesteroidowej w celu usunięcia obrzęku i złagodzenia bólu: Aspiryna, Ibuprofen, Voltaren;Kąpiel stóp
• z solą morską lub ziołową;
• to terapeutyczne ćwiczenie rozluźniające mięśnie nóg, podczas gdy ćwiczenia nie powinny angażować stóp.

Również w okresie rehabilitacji pacjent jest zobowiązany do noszenia wkładek ortopedycznych i podbródków.

Jak to wszystko może wyglądać?

Zachowawcze metody terapeutyczne zawsze dają doskonałe wyniki w leczeniu marszu stóp, ale w żadnym przypadku choroba nie może przejść do utraty grawitacji. Brak odpowiedniego leczenia i rehabilitacji może prowadzić do zmiany anatomicznych cech stopy i naruszenia jej funkcji.

Jakie powikłania mogą wystąpić w tej chorobie:

• osłabienie kompleksu mięśniowo-szkieletowego stopy;
• spłaszczenie łuków i utrata zdolności amortyzujących;
• płaskie nóżki;
• deformująca artroza stopy;
• chroniczny ból bolesnej natury, który daje się odczuć podczas chodzenia;Guz neuronu typu
• jest wynikiem obciążenia tkanki miękkiej.

Zmiany patologiczne w kościach stopy i jednoczesne osłabienie jej funkcji amortyzacji przyczyniają się do zwiększenia obciążenia pozostałych stawów nóg, miednicy i kręgosłupa lędźwiowego. Rośnie prawdopodobieństwo wystąpienia takich chorób, jak zapalenie stawów, artroza, osteochondroza, spondyloza.

Ponadto zwiększa się ryzyko częstej traumatyzacji stawów skokowych i kolanowych, a także rozwoju przepukliny międzykręgowej.

Środki zapobiegawcze

Po leczeniu w celu uniknięcia nawrotów pacjent będzie musiał przestrzegać następujących zasad:

• w niedalekiej przyszłości, aby porzucić długie spacery na zbyt duże odległości;
• Unikaj długiego stania na nogach;
• wyklucza sporty, które będą miały silny wpływ na kończyny dolne( na przykład bieganie);
• należy nosić tylko wygodne buty, należy wykluczyć płaską platformę, istotne będzie obuwie z lekkim uniesieniem i wewnętrzna miękka poduszka w obszarze podnośnika stopy;
• na koniec dnia, aby zrobić relaksującą kąpiel stóp;
• systematycznie przechodzi specjalny kurs masażu.

Rokowanie złamania stopy w marcu jest zawsze korzystne. Dzięki szybkiemu wykryciu problemu i szybkiemu korzystaniu z opieki medycznej można osiągnąć najszybsze wyleczenie.

Zawsze warto pamiętać, że nie można wybrać się na poważną wyprawę, która zakłada duże obciążenia bez wstępnego przygotowania. Również osoby, które doznały takiego urazu, zaleca się zmianę rodzaju aktywności, która wiąże się z postawą na stopach, noszeniem grawitacji lub ciągłym ruchem na duże odległości.

Przerwa marszu nie jest powodem, aby zapominać o sporcie i ogólnie o aktywnym sposobie życia, główną zasadą jest to, że każde fizyczne obciążenie powinno być umiarkowane.