Ropień okołotonowy: leczenie, zdjęcia, objawy

Co to jest? Ropień okołomigdałkowy - to najpoważniejsze paratonzillita etap, to stan zapalny tkanki otaczającej migdałków.

częstość paratonzillitom szczyt w wieku od 15 do 30 lat, pozostałe grupy wiekowe są dotknięte je znacznie rzadziej. Patologia występuje z taką samą częstotliwością u mężczyzn i kobiet.

o choroby, powoduje

Jeśli migdałki, które są powszechnie zwane mankietowe są przedmiotem częstych zapalnych( ból gardła), wynik jest przewlekłą( przewlekłe zapalenie migdałków) utworzoną w niej. W 80% z nich jest przewlekłe zapalenie migdałków prowadzą do paratonzillita rozwoju konsekwencją przejścia do ropień okołomigdałkowy.

pojawienie się ropień okołomigdałkowy ze względu na budowę anatomiczną z migdałków i tkanek otaczających. W migdałkach znajdują się obniżenia - krypty wypełnione ropnymi treściami. Szczególnie głębokie krypty znajdują się w górnej części ciała migdałowatego, gdzie zachodzi proces zapalny coraz częściej gdy migdałków. Ostatecznie

zamiast ognisk zapalnych tworzą tkanki bliznowatej, która zakłóca normalne wypływu płynu zapalnego i ropy wgłębień w migdałków.

w przypadku oczyszczania nowych zapalnych zmodyfikowanych krypt spada, a infekcja rozciąga się od głębokości migdałki: Weber przez tkankę gruczołu rozmieszczonego wokół migdałków, tjw przestrzeń paratonsillar.

okolice górnego bieguna migdałków, znowu, najbardziej narażone na rozwój infekcji w nim z powodu silnego rozchwiania jego włókna, więc lokalizacja ropnia jest najczęściej.

Biorąc pod uwagę fakt, że przewlekłe zapalenie migdałków z powodu lokalnej i ogólnego osłabienia obrony organizmu - rozwój zapalenia w paratonsillar przestrzeni w kontakcie z zakażeniem mogą pojawić się bardzo łatwo.

Inne przyczyny ropień okołomigdałkowy może stać jakieś ropne procesy w ustach: próchnica „zęby mądrości” dolnej szczęki, ropień, zapalenie ropne gruczołów ślinowych i gardła oraz urazu szyi. Rzadko infekcja może zostać otogenmnym sposobem, tj.przez ucho wewnętrzne i krwiotwórcze - przez krew.

Ryzyko zachorowania ropień okołomigdałkowy obejmują kategorie pacjentów cierpiących z następujących chorób:

• cukrzycy;
• Niedokrwistość;
• Niedobór odporności;Procesy onkologiczne itp.

Na tle powyższych stanów patologicznych obserwowano immunosupresji. Po pierwsze, cierpi na nie lokalny immunitet. Dlatego łatwo przeniknąć patogenne mikroorganizmy do migdałków.

z taką samą łatwością ich przezwyciężenia i innych barier ochronnych i dostają się do krwiobiegu i przestrzeni otaczającej migdałków. Z biegiem czasu, proces staje się zgniły przeziębieniach, a to jest interpretowany jako ropień okołomigdałkowy.

typów i klasyfikacji

Paratonzilit może objawiać się w postaci trzech klinicznych i morfologiczne formy, które są kolejne etapy procesu zapalnego. Wykrywanie i leczenie wczesnych form paratonzillita może zapobiec rozwojowi ropnia. Ale zwykle są one maskowane przez zwykłych objawów zapalenia gardła w ostrej infekcji dróg oddechowych pochodzenia wirusowego. Formy

paratonzillita są następujące: 1.

opuchliznę. Ta forma jest rzadko diagnozowane, ponieważ wydaje się niewielki ból gardła, który może być przypisany do innych przyczyn, takich jak hipotermia. W związku z tym choroba łatwo przechodzi na kolejny, bardziej dotkliwy etap.

2. Infiltrative. W tej postaci około 10-15% wszystkich pacjentów z zapaleniem paratonzillitis dociera do lekarza. Charakteryzuje się pojawieniem się objawów zatrucia, takich jak gorączka, ból głowy, osłabienie i miejscowe objawy - ból i zaczerwienienie gardła, ból podczas połykania. Z reguły na tym etapie zaleca się leczenie pacjentów z zapaleniem stawów.

3. Nadmierna forma , która jest rzeczywistym ropniem przysadki. Rozwija się u 80-85% pacjentów z zapaleniem paratoniny, jeśli nie zostanie przeprowadzona szybka diagnoza i leczenie. Ropień parathonsilar może mieć różną lokalizację.Mając to na uwadze, wyróżniamy cztery typy ropnia:

• Supratonsilar i przedni - zlokalizowany powyżej ciała migdałowatego, pomiędzy nim a przednim łukiem podniebiennym, obserwowany w 70%( najczęstsze pojawienie się);
• Rear - rozwija się pomiędzy ciałem migdałowatym a łukiem tylnym, a drugi z częstotliwością - 16% przypadków;
• Dolna - utworzona między dolną częścią ciała migdałowatego a boczną częścią gardła, obserwowana u 7% pacjentów;
• Boczne lub boczne, położone pomiędzy środkową częścią ciała migdałowatego i gardła. Jest to najrzadsza lokalizacja, która ma miejsce w 4% przypadków. Ale najcięższe, ponieważ dzięki takiemu układowi, najgorsze warunki do samodzielnego złamania i oczyszczenia jamy ropnej. W rezultacie w tej przestrzeni gromadzi się ropny wysięk i zaczyna niszczyć otaczające tkanki.

Strona zmiany ropnia nie jest bezpośrednio zależna. Tak więc lewostronny ropień przysadki obserwuje się z taką samą częstotliwością, jak prawostronny ropień.

Nie ma żadnych anatomicznych wymagań wstępnych dla częstszego rozwoju ropnia z jednej lub drugiej strony. Dlatego podczas diagnozy należy kierować się ciężkością i charakterem objawów klinicznych.

Objawy ropnia przydechowo-żuchwowego

W ropniach przyotrzewnowych objawy pojawiają się głównie po stronie ropnego ogniska. Z biegiem czasu mogą przejść na drugą stronę, co doprowadzi do pogorszenia stanu pacjenta.

Na rozwój ropienia celulozy będzie wskazać:

• Pogorszenie ogólnego samopoczucia;
• Wzrost temperatury do wysokich wartości - 38,5-39 ° С( jednak u pacjentów o bardzo obniżonej odporności temperatura może utrzymywać się w granicach normy lub nawet niższej - hipotermia);
• Zwiększony ból w gardle. Staje się "szarpnięciem", rozprzestrzenia się w okolice ucha, szczęki;
• Zwiększony ból podczas połykania, który jest tak wyraźny, że pacjent odmawia jedzenia i picia, aby nie sprowokować tego przyrostu. W rezultacie organizm rozwija niedobór witamin i innych składników odżywczych;
• Obfite ślinienie. Powstaje jako odruch drażnienia gruczołów ślinowych.Ślina wypływa z jamy ustnej, ponieważ pacjent boi się ponownie wykonać ruch przełykania z powodu bólu. Prowadzi to do maceracji skóry wokół jamy ustnej i powstawania drgawek w jej rogach;
• Słaby zapach z ust, związany z życiem bakterii pyogenicznych, który doprowadził do rozwoju ropnia;
• Szczękościna mięśnia żucia - skurcz mięśni o różnym stopniu nasilenia, który nie pozwala na szerokie otwarcie ust;
• Niewyraźna mowa, zatkanie nosa w celu zapobiegania bólowi;
• Ból w szyi podczas obracania głowy obserwuje się, gdy zapalenie rozprzestrzenia się na mięśnie i węzły chłonne szyi. Zawsze wskazuje na zaniedbanie procesu patologicznego;
• Płacz podczas próby połknięcia płynnego jedzenia.

Ogólny stan pacjenta nasila napięcie psychiczne związane z ciągłym silnym bólem, który wyczerpuje się emocjonalnie, zakłóca normalny sen i prowadzi do przymusowego głodu.

Ślinienie powoduje, że przyjmujesz postawę przymusową - leżąc na boku lub siedząc, przechylając głowę do przodu, aby zapewnić przepływ śliny bez wykonywania ruchów połykania.

W czwartym-piątym dniu rozwoju choroby może wystąpić spontaniczne rozwarstwienie "dojrzałego" ropnia. Stan pacjenta gwałtownie się poprawia, temperatura spada, bolesny ból w gardle zanika. W tym przypadku nie wykonuje się sztucznego chirurgicznego otwarcia ropnia.

Zaleca się pacjentowi tylko płukanie i leczenie otwartej jamy ustnej środkami antyseptycznymi.

Ropień parathonsilar z typową górną lokalizacją może być wykryty niezależnie podczas badania gardła. Wygląda jak kulista formacja z napiętą powierzchnią, która pęcznieje nad migdałami w górę i w kierunku środkowej części gardła.

Śluz nad formacją jest jasno czerwony, czasem ropieje biało-żółty kolor jest przez nią widoczny. Przy badaniu palpacyjnym można określić strefę fluktuacji - ropne zmiękczenie. Najczęściej w tej strefie dochodzi do przełomu z powodu enzymatycznego topienia powłoki powłoki.

Leczenie ropnia przysadkowatego

Po rozpoznaniu ropnia przydechowego leczenie zawsze jest wykonywane w szpitalu, metody terapii w domu są niemożliwe. W takim przypadku natychmiast wykonuje się chirurgiczne wycięcie ropnia podniebiennego.

Wstępnie wykonać znieczulenie miejscowe roztworem dicainu, lidokainy lub innego znieczulenia miejscowego. Następnie wykonaj nacięcie skalpelem na najbardziej wysuniętym miejscu, a następnie rozszerzanie jamy ropnej kleszczami gardłowymi i oczyszczanie ropnej jamy.

W końcowym stadium rana jest leczona roztworem antyseptycznym. W celu lepszego odpływu ropy w otwartej jamie pozostaje drenaż( gumowy absolwent), przez który wypływa patologiczny wysięk.

W przypadku "zimnego" ropnia ważne jest, aby wziąć pod uwagę częstotliwość zaostrzeń, aby wybrać najbardziej racjonalną taktykę.Jeśli pacjent często ma częste bóle gardła podczas wywiadu, natychmiast usuń migdałki z obu stron, aby zapobiec nawrotom ropni.

Jeśli ból gardła nie występuje często, to migdałki po otwarciu ropnia nie są usuwane i zaleca się je wykonać 1-1, 5 miesięcy po aktualnym leczeniu. W tym przypadku ryzyko powikłań zapalnych w okresie pooperacyjnym jest minimalne.

Po przeprowadzonej operacji wykonywane jest leczenie zachowawcze. Obejmuje przyjmowanie leków i leczenie otwartej jamy.

Zasady leczenia zachowawczego są następujące:

• Reżim łóżek, jedzenie jest płynne, obfity ciepły napój. Z silnym bólem i niezdolnością do przełknięcia przed otwarciem ropnia, karmić specjalnymi mieszaninami przez sondę lub przepisać kroplówkę dożylną 5% glukozy, dekstranu, 0,9% roztworu chlorku sodu;
• : leki przeciwbakteryjne przyjmowane do domu i domięśniowo: cefazolina, cefraxym, ceftriakson, gentamycyna, amikacyna, penicylina, amoksycylina. Wybór antybiotyku zależy od klinicznych i epidemiologicznych cech choroby, co pozwala nam przyjąć najbardziej prawdopodobny czynnik sprawczy ropnia;
• W celu detoksykacji dożylnej hemodyzy kroplowej i innych leków( ten kierunek jest wskazany u pacjentów w stanie umiarkowanym i ciężkim);
• Płukanie gardła roztworem furacyliny, miramistinu i innych preparatów serii antyseptycznej;
• W celu zapobiegania powikłaniom grzybiczym za pomocą antybiotykoterapii należy wskazać na intrakonazol;
• Do analgezji stosować analgezję domięśniowo, w środku paracetamol;
• Leki przeciwhistaminowe do zapobiegania powstawania alergicznego organizmu;
• Leki przeciwzapalne, które pomagają dodatkowo zatrzymać ból.

Należy zauważyć, że w ostrym okresie, w obecności silnego bólu, leki podaje się pozajelitowo - domięśniowo, dożylnie lub doodbytniczo( w odbytnicy).

Wprowadzenie ustne( doustnie) jest niedozwolone, ponieważzaostrza istniejące objawy kliniczne. Taka ścieżka jest możliwa, gdy zmiany zapalne ustąpiły.

Powikłania ropnia

Z ropniem przysadkowym powikłań gardła będą opcje dalszego rozwoju procesu ropnego. Gdy infekcja rozprzestrzenia się w przestrzeń pozagardową, rozwija się ropień okołokręgowy i phlegmon.

Powikłania te mogą wystąpić w przypadku przebicia ropnia przydechowego i przypadkowego uszkodzenia ściany gardła podczas cięcia ropnia. Ropień okołopdaniowy może być ograniczony i szybko wyleczony dzięki szybkiemu wykryciu i leczeniu chirurgicznemu. Bez leczenia jest niebezpieczny dla rozwoju posocznicy i gardła szyi, a także gwałtownego naruszenia oddychania z powodu ucisku gardła z zewnątrz.

Ostroga szyi jest niebezpiecznym i zagrażającym życiu stanem związanym z anatomicznie możliwym szybkim rozprzestrzenianiem się infekcji nad celulozą szyi.

wymagają leczenia operacyjnego, jak tylko to możliwe, ponieważ nie ma możliwości wyrwania się na własną rękę ze względu na lokalizację, głębokość i dlatego niebezpieczną mediastenita rozwoju i sepsy. Mediastenit - jest procesem zapalnym śródpiersia, obejmującego serce dużych naczyń( aorta i żyły płucne wydrążona), itp

Purulent mediastenit -. Ropienie śródpiersia włókien( część klatki piersiowej na komórkę).Jedna z najpoważniejszych postaci ropnej infekcji tkanek miękkich.

Jego cechą jest skomplikowana diagnoza na wczesnym etapie. Leczenie polega na usunięciu oryginalnego przyczyny, czyszczenia chirurgicznego poza ropiejącej ubytków. Sukces leczenia zależy od terminowości ich rozpoczęcia. Opóźnienie stwarza poważne zagrożenie dla życia.

Wszystkie powikłania septyczne podlegają intensywnemu leczeniu leków przeciwbakteryjnych. Sprawdzona skuteczność cefalosporyn mają 3 i 4. generacji: ceftazydym, ceftriakson, ceftazydym, cefepim. Uzupełnij leczenie lekami immunomodulującymi.

Przy odpowiednim doborze skuteczności antybiotyków można szacować na 48 godzin. Jeśli stan pacjenta nie ulega poprawie, wymagana jest zmiana leków przeciwbakteryjnych.