Latijnse recepten, farmacologie. Regels, voorbeelden met vertaling

Om het recept zo duidelijk mogelijk te maken, niet alleen voor de arts, maar ook voor de specialist op het gebied van farmacologie, de gezondheidszorg heeft speciale symbolen in het Latijn ingevoerd, die het mogelijk maken om het verloop van de behandeling beter en sneller te begrijpen. Dergelijke boekhoudregels maken het mogelijk om een ​​gemeenschappelijke taal te vinden tussen de arts en de apotheker.

Regels voor het invullen van recepten

Het woord 'recept' zelf komt van het Latijnse woord recipio, recept of receptum, wat zich vertaalt als 'nemen'. Een dergelijk document is een schriftelijke benoeming van een arts aan een apotheker, die wordt opgesteld op basis van een door de staat vastgesteld formulier.

Het is belangrijk om te begrijpen dat het recept zelf moet worden uitgeschreven op basis van de basisregels van het opstellen, uitsluitend op standaardformulieren. Eventuele opdrachten worden duidelijk en leesbaar ingevoerd en er mogen geen correcties of aantekeningen op staan. Een recept is een overheidsdocument waarvoor de behandelend arts de volledige wettelijke verantwoordelijkheid draagt.

Als de receptrichting verkeerd is uitgeschreven, wordt deze geannuleerd met een speciale apotheekstempel. "Ongeldig", waarna het wordt geregistreerd in het toegewezen journaal over onjuist of foutief voorgeschreven recepten. Dergelijke informatie wordt zowel in het ziekenhuis als bij de gezondheidsautoriteiten ingevoerd, waarna een boete of andere wettelijke sanctie kan worden opgelegd.

Het recept moet de volgende woorden in het Latijn bevatten, waardoor een specialist op het gebied van farmacologie de schriftelijke vorm en andere kenmerken van de therapeutische cursus beter kan begrijpen:

• Opschrift. Het is een titel die uitsluitend in de staatstaal is opgesteld. Hier vindt u gedetailleerde informatie over de medische instelling, inclusief telefoonnummer, adres en staatsstempel. Daarna wordt de datum van bereiding van het recept (daturn) ingevoerd. VOOR-EN ACHTERNAAM. de patiënt (nomen aegroti), zijn leeftijd (aetas aegroti), evenals de naam van de patiënt. behandelend arts (nomen medici).
• Praescriptio of Recept. Het is het officiële schrift, dat in het Latijn is geschreven. Bestaat uit een beroep van de behandelend arts op een apotheker (invocatio) en een lijst van voorgeschreven medicijnen met aanduiding van dosering, tijdstip en frequentie (aanduiding materiatum).
• abonnement. Het is een handtekening die uitsluitend in het Latijn wordt uitgegeven. Kortom, het bevat gedetailleerde instructies over welke doseringsvorm het medicijn zou moeten zijn.
• Signatura. Het wordt uit het Latijn vertaald als "aanduiding", terwijl het altijd in de staatstaal wordt uitgevoerd. Deze regel bevat basisinformatie over hoe u het medicijn moet innemen.

Gebaseerd op de bijgewerkte gegevens die in 2019 zijn geïntroduceerd. door het ministerie van Volksgezondheid, moet elke arts de volgende indicatoren kennen, die hem zal helpen een recept het meest correct op te stellen:

• Medicinale stof. De belangrijkste chemische verbinding die het grootste deel van de base in beslag neemt. Het moet indicatieve betrouwbaarheid hebben en ook een reeks noodzakelijke onderzoeken ondergaan.
• Geneesmiddel. Het is een grondstof die chemisch is behandeld. De belangrijkste bron van dergelijke grondstoffen kan zowel minerale als plantaardige, en synthetische, dierlijke oorsprong zijn.
• Doseringsvorm. Het is de geformuleerde medicijnstof die het meest effectieve therapeutische effect heeft op een bepaalde patiënt.
• Medicijn. Algemene term voor de bovenstaande statistieken.

Momenteel verloopt de regulering van voorschriften op het grondgebied van de Russische Federatie in verband met de bijgewerkte bestelling van het ministerie van Volksgezondheid van 14/01/2019, waarin wordt vermeld over de effectieve goedkeuring van de procedure voor het afgeven van voorschriften, evenals het correct opstellen van formulieren, bewaring en algemeen boekhouding.

Regels voor het ontwerp van het Latijnse deel van het recept

Latijnse recepten (waarvan de farmacologie met de grootste zorg in acht wordt genomen) beginnen met het woord Recept en eindigen met Signa. Daarna wordt de belangrijkste methode voor het innemen van het medicijn aangegeven, helemaal aan het begin waarvan er een dubbele punt is - in het Russisch. Het geeft ook de dosering, de gebruiksfrequentie en de tijd en duur van de therapeutische cursus aan.

Het is vooral belangrijk dat het recept vrij is van grammaticale of spelfouten. Anders wordt het ongeldig, wat het vrijgeven van medische producten verbiedt.

Voorschriften in het Latijn (farmacologie kan worden toegepast op verschillende soorten geneesmiddelen) worden opgesteld op basis van de basisregels van het ontwerp. Afhankelijk van het vakgebied, het type ziekenhuis en de indeling en lesmethodes kan een recept in verschillende vormen worden geschreven.

In ieder geval wordt het Latijnse deel gekenmerkt door het begin van een doktersbezoek aan een specialist op de farmaceutische afdeling:

• Recept (neem). Na het woord begint een lijst met essentiële medicijnen of andere kruidensupplementen, die alleen met een hoofdletter worden aangegeven. Elke tool is op een aparte regel geschreven. Direct onder het veld Recept moet u een leeg veld achterlaten, dit zal dienen als indicatie van de prijs van het geneesmiddel. In het geval dat de naam van het medicijn niet op één regel past, wordt deze overgedragen naar de volgende - met een kleine spatie van het woord. Op deze manier wordt de tekst links uitgelijnd zonder de kolom onder Recept aan te raken.
• Na het woord Recept kan niet alleen de naam van het geneesmiddel volgen, maar ook de toedieningsvormen, waarvan de namen uitsluitend in de genitief en in het enkelvoud worden gezet. In dit geval is het de moeite waard om speciale aandacht te besteden aan het feit dat doseringsvormen soms in het meervoud of in het ouderlijk geval kunnen worden gebruikt, zoals blijkt uit sommige kenmerken van de records.
• De namen van medicijnen worden alleen aangegeven na het woord Recept, dus u moet speciale aandacht besteden aan de afwezigheid van fouten in de namen van medicijnen. Een dergelijke nuance kan leiden tot het voorschrijven van meer medicijnen of een misverstand bij de apotheker.
• Na de naam zelf moet de arts het exacte bedrag aangeven. Opgemerkt moet worden dat doses medicijnen alleen in het decimale systeem worden geregistreerd. Als er voor vloeibare stoffen een recept wordt opgemaakt, wordt dit aangegeven in druppels, milliliters of grammen.
• Het is belangrijk dat de aanduiding van gram niet wordt aangegeven, maar een decimale breuk en de Latijnse aanduiding in het SI-systeem. Als er geen fracties van een gram zijn, is het noodzakelijk om "0" te schrijven. Het aantal druppels is geschreven in Romeinse cijfers. Als de druppels in het enkelvoud worden aangegeven, wordt guttam I geschreven en wanneer bijvoorbeeld 5 druppels guttas V. Ook kunnen sommige antibiotica worden geschreven in de vorm van eenheden van actie (AU).

In sommige gevallen kan de arts de dosering niet aangeven, zodat de apotheker zelf de vorm van de stof kan kiezen. In dit geval is het noodzakelijk om de uitdrukking quantum satis op te schrijven, wat zich vertaalt als 'zoveel als nodig'.

Als er meerdere medicijnen zijn en ze passen in dezelfde hoeveelheid op een rij, dan mag de dosis alleen achter de achternaam worden vermeld. In dit geval wordt het woord ana (gelijk of gelijk) voor de digitale aanduiding van de dosering geplaatst.

Bijzondere aandacht moet worden besteed aan het feit dat alle delen van het recept alleen in leesbare vorm moeten worden uitgevoerd, waarbij fouten en onnauwkeurigheden worden vermeden. Tegelijkertijd wordt een uittreksel in het Latijn gekenmerkt door het gebruik van zowel internationale als commerciële namen van drugs. De duur van de behandeling staat niet op het recept vermeld

Stapsgewijze instructies voor het opstellen van een voorbeeld

Recepten in het Latijn (waarvan de farmacologie zo nauwkeurig en volledig mogelijk alle kenmerken van het medicijn moet beschrijven), zoals hierboven vermeld, begint met het woord Recept (nemen). In de medische praktijk wordt de afkorting "Rp:" vaak gebruikt om het proces van het voorschrijven van een medicijn te vereenvoudigen.

Het volgende voorbeeld wordt beschreven op basis van het recept van het medicijn Paroxetine met het actieve ingrediënt met dezelfde naam - Paroxetinum. Met zo'n monster kunt u beter begrijpen hoe het recept precies moet worden uitgeschreven.

Latijnse aanduiding	Beschrijving, nuances, aanbevelingen
Pr:	Geeft aan dat de apotheker actie onderneemt om een ​​voorgeschreven medicijn af te geven.
Pr: Tab.	In dit geval wordt de doseringsvorm van het voorgeschreven medicijn aangegeven, beginnend met een hoofdletter. Hier wordt het medicijn beschreven in het enkelvoud, in het Latijn. Om de opnametijd te verkorten, wordt de afkorting Tab gebruikt. met het volledige Latijnse woord Tabulettas.
Pr: Tab. "Paroxetinum"	De naam van het gebruikte medicijn wordt hier aangegeven, die alleen met een hoofdletter en in het Latijn past. Het is ook noodzakelijk om het enkelvoud en de genitief te observeren. Als er meerdere samenstellende delen of formulieren zijn, worden deze op een nieuwe regel vermeld. In het geval van Paroxetine staat de naam tussen aanhalingstekens omdat dit de handelsnaam van het medicijn is.
Pr: Tab. "Paroxetinum" 0,04	De dosering van het medicijn wordt hier aangegeven. In het geval dat het product slechts in één vorm wordt geproduceerd, mag dit niet worden vermeld. Als er een gedetailleerd recept is, is het noodzakelijk om alle beschikbare formuleringen in te voeren.
Pr: Tab. “Paroxetinum” 0,04 D.t.d. N 25	Daarna moet de apotheker inzicht krijgen in hoeveel van het medicijn moet worden voorgeschreven. Om dit te doen, moet de arts de Latijnse uitdrukking "Da tales doses numero" invoeren, wat uit het Russisch is vertaald als "een bepaald bedrag geven", waarna een getal wordt geplaatst. In dit geval heeft de arts 25 Paroxetine-tabletten nodig.
Pr: Tab. “Paroxetinum” 0,04 D.t.d. N 25 op tabblad	De volgende aanduiding in de Receptenregel is een aanduiding van het vrijgaveformulier. Ondanks het feit dat het in het begin werd aangegeven, houdt de medische praktijk rekening met de bevestiging van het recept aan het einde. Waar mogelijk kunnen andere vormen van "in caps" of "oplossingen" worden gebruikt, waarbij de eerste de levering in capsules en de laatste als oplossing veronderstelt.
Pr: Tab. “Paroxetinum” 0,04 D.t.d. N 25 in tabblad S. 3 maal daags 2 tabletten oraal innemen.	De laatste aanduiding van de vorm "S" is vertaald van het Latijnse woord Signa als "aanwijzen". In dit geval geeft de arts aan hoeveel en op welke manier het medicijn moet worden ingenomen. Dit veld wordt uitsluitend in het Russisch ingevuld.

Aangezien er in de medische praktijk een grote verscheidenheid aan vormen van medicijnen is, moet u zich bewust zijn van: hoe een recept correct op te stellen in het geval van suspensies, tincturen, zalven en andere variëteiten:

• Kappen. Capsules.
• aar. Spuitbussen.
• Sup. Zetpillen.
• Bouillon.
• Extr. Planten extracten.
• Poeder.
• Siroop.
• Toverdrank
• Oplossing of ampullen.
• Infusi herbae. Tincturen.
• Zalven.
• Dragee.
• Gras.
• Vloeibare basis.
• Plakken.

In het geval dat het medicijn meerdere keren moet worden vrijgegeven, gebruikt de arts de aanduiding Repetaur, wat zich vertaalt als "opnieuw herhalen". Deze zin wordt bovenaan het receptformulier toegepast.

Als er een dringende of onmiddellijke afgifte van een geneeskrachtige stof nodig is, moet de arts bovenaan het formulier de uitdrukking "cito" aangeven, wat zich vertaalt als "dringend".

Aanbevelingen

Om recepten correct op te stellen en grove fouten te voorkomen, moet u de basisconcepten en classificatie van de meest populaire doseringsvormen kennen. U moet ook begrijpen wat de principes zijn voor het ontwerp van receptformulieren en voorschriften.

Bovendien is het vooral belangrijk om de algemeen aanvaarde afkortingen te onthouden, die het vaakst worden gebruikt in de meeste soorten receptrichtingen. Je moet ook in staat zijn om bepaalde concepten van stam-, officiële en receptrecepten te analyseren en te onderscheiden.

Het is vooral belangrijk om onderscheid te maken tussen zachte en harde vormen van afgifte, om te weten wat een bepaalde stof, evenals doseringsvormen kunnen herkennen in het geval van het voorschrijven van waterige oplossingen, injecties of emulsies. Het is noodzakelijk om uw eigen keuze voor een of andere vorm correct en duidelijk te rechtvaardigen.

Een ervaren arts moet in staat zijn om een ​​enkele dosering van een bepaald medicijn correct te berekenen en vaste, zachte of vloeibare vormen voor te schrijven, te analyseren.

De meest grove en veel voorkomende fout is het geval wanneer de behandelende arts het toegestane volume van het medicijn aanzienlijk overschrijdt met het oog op ontslag met behulp van één receptformulier. Om dit te voorkomen, is het noodzakelijk om niet alleen de hoeveelheid van de stof nauwkeurig aan te geven, maar ook om een ​​aantekening te maken over herhaald of eenmalig gebruik van het recept.

Als het therapeutische verloop wordt gekenmerkt door bepaalde kenmerken van de opname, waaronder de lozing van verdovende middelen of psychofarmaca, moet de arts een stempel plaatsen en een zin als "Voor speciale doeleinden" in het formulier invoeren. Dezelfde regel geldt voor een geldigheidsduur van meer dan 2 maanden.

Bij het voorschrijven van een medicijn is het ten strengste verboden om het aangegeven aantal medicijnen van groep II en III, die onderworpen zijn aan kwantitatieve of inhoudelijke boekhouding, te overschrijden. Deze regel kan alleen in uitzonderlijke of dringende gevallen worden overtreden.

Bij het schrijven van recepten in het Latijn in de farmacologie zijn verschillende afkortingen niet toegestaan ​​die niet onder de officieel geaccepteerde lijst vallen. Deze fout is typisch voor onervaren artsen die de namen van medicijnen of individuele stoffen kunnen afkorten. De namen van medicijnen zijn voluit geschreven, in het Latijn, en alleen soorten en vormen worden afgekort.

Een verkeerd geschreven recept in het Latijn kan een aantal inconsistenties veroorzaken tussen de arts en de specialist op het gebied van farmacologie, die bepaalde medicijnen voorschrijft. Bovendien kan een dergelijke nuance de patiënt grote schade toebrengen, wat verschillende verslechteringen en complicaties voor de gezondheid met zich meebrengt.

Video over het maken van recepten in het Latijn

Recepten in het Latijn: