Są to wirus Epsteina-Barr, nazwany tak od nazwiska wirusologami którzy odkryli go w 1964 roku. Najbardziej podatne dzieci mononukleoza, młodzieży i ludzi młodych. Osoby starsze niż 40 lat, jest niezwykle rzadkie, ponieważ przed tym wieku utworzyli silną odporność w wyniku infekcji.
Szczególnie zagrożone jest wirus dla osób powyżej 25 lat, kobiety w ciąży (w zależności od pierwotnej infekcji), jak Powoduje silne przebieg choroby, infekcja bakteryjna może spowodować przerwania ciąży poronienie. Terminowe rozpoznanie i właściwe leczenie znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia takich skutków.
Co to jest?
Mononukleozę zakaźną - ostre zakaźne Genesis patologii i anthroponotic profilu, do którego jest on wraz ze gorączkowe Zmiany ustno-gardłowej reakcji i narządów układu siateczkowo-śródbłonkowego, a także wywołując naruszenie skład jakościowy i ilościowy krew.
historia
Na zakaźnego charakteru choroby mają więcej N. F. Filatov w 1887 roku, który jako pierwszy zwrócił uwagę na choroby z gorączką powiększenie węzłów chłonnych, i nazwał go idiopatyczne zapalenie gruczołów chłonnych. Opisane choroby przez wiele lat nosił jego imię - choroby Filatov użytkownika. W 1889 roku niemiecki naukowiec Emil Pfeiffer (niemiecki. Emil Pfeiffer) opisano podobny obraz kliniczny i zdefiniować go jako gorączki gruczołowej z klęsce gardła i układu limfatycznego.
Wraz z wprowadzeniem określonych zmian we krwi badano w badaniach hematologicznych w praktyce tej choroby, przy czym amerykańskich naukowców T. Sprent i F. Evans nazwał mononukleozy zakaźnej choroby. 1964, M. A. Epstein i I. Barr wyizolowane z komórek chłoniaka Burkitta gerpesopodobny wirusów, nazwanych na ich cześć Epsteina - Barr, który został później bardziej konsekwentnie znalezionych w mononukleozy zakaźnej.
patogeneza
Wirus Epsteina-Barr jest wdychany przez osoby i wpływa na komórki nabłonka górnych dróg oddechowych z jamy ustnej i gardła (przyczyniając się do rozwoju umiarkowany stan zapalny błony śluzowej), nie wzbudnicy prąd chłonnych strzela regionalnych węzłów chłonnych, powodując zapalenie węzłów chłonnych. Po wstrzyknięciu do krwi wirusa jest wprowadzany do limfocytów B, które rozpoczyna aktywną replikację.
Porażka limfocytów B prowadzi do tworzenia specyficznych reakcjach odpornościowych, szczep komórek patologicznych. Z krwi strumień spreadów patogenów w organizmie. Ze względu na fakt, że wprowadzenie wirusa występuje w komórkach odpornościowych i znaczącą rolę w patogenezie procesów immunologicznych Play, choroby nadana związane z AIDS. Wirus Epsteina-Barra utrzymuje się w organizmie przez całe życie, jest aktywowany okresowo, na tle ogólnych spadkiem odporności.
ścieżka transmisji
Wirus Epsteina-Barr - jest wszechobecny członkiem gerpevirusov rodziny. Dlatego, mononukleoza zakaźna można znaleźć w prawie wszystkich krajach świata, zwykle jako sporadycznych przypadkach. Często ogniska zakażenia są zarejestrowane jesienią i wiosną.
Choroba może mieć wpływ na pacjentów w każdym wieku, ale często cierpią z powodu zakaźnych dzieci mononukleoza, dorastających dziewcząt i chłopców. Dzieci chorują bardzo często. Po przejściu choroby u prawie wszystkich pacjentów grupy produkowane silną odporność. Obraz kliniczny choroby zależy od wieku, płci i stanu układu odpornościowego.
Źródła zakażenia są nośnikiem wirusa, a także u pacjentów z typowym (jawnych) i wymazane (bezobjawowych) formy choroby. Wirus jest przenoszony przez unoszące się w powietrzu kropelki lub zainfekowany przez ślinę. W rzadkich przypadkach, nie jest możliwe przekazywanie pionowy (od matki do płodu), zakażenie podczas transfuzji i kontaktów seksualnych. Jest też sugestia, że EBV mogą być przekazywane za pośrednictwem artykułów gospodarstwa domowego i odżywcze (woda i żywność) przez.
epidemiologia
Źródło zakażenia jest chory, w tym poprzez oderwanie formy choroby, a przewoźnik wirusa. Od osoby chorej na zdrową patogen jest przenoszony przez unoszące się w powietrzu kropelek, często ze śliną (np całowanie, stąd nazywany „kissing choroba”, wykorzystując wspólne naczynia, pościel, łóżko, i tak dalej. p.), możliwość transmisji poprzez transfuzję krew. Zakażenie przyczynić się do przeludnienia i bliskich życia chorych i zdrowych ludzi, tak częste wybuchy w akademikach, na pokład szkoły, obozy, przedszkola.
Mononukleoza jest nazywana również „chorobą studentów”, a obraz kliniczny choroby rozwija się w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości. Około 50% dorosłych przenosić zakażenie podczas dojrzewania. Maksymalna częstość występowania u dziewcząt w wieku 14-16 jest, u chłopców - 16-18 lat. Za 25-35 lat, większość ludzi we krwi ujawnia przeciwciała na mononukleozę zakaźną. Jednak w zakażonych HIV wznowienie aktywności wirusa może wystąpić w każdym wieku.
Objawy mononukleozy u dziecka
Objawy mononukleozy zakaźnej są zróżnicowane. Czasem objawia się charakter objawów ogólnych prodormalnogo, takich jak zmęczenie, złe samopoczucie, objawy i przeziębieniach. Stopniowo wzrasta temperatura na stan podgorączkowy, pogorszenie stanu zdrowia, jest ból gardła, uczucie zatkanego nosa utrudnia oddychanie. Objawy mononukleoza dotyczy również patologiczne przekrwienie proliferacji migdalin i błon śluzowych części ustnej gardła.
Czasami choroba zaczyna się nagle i jest wymawiane objawy. W tym przypadku możliwe jest:
- zwiększone pocenie się, wymioty, senność, osłabienie;
- gorączka, występuje w różnych sposobów (zazwyczaj 38 -39S) i trwa przez kilka dni lub nawet miesiąc;
- objawy zatrucia - ból głowy, bóle mięśni i ból podczas połykania.
W szczytowym choroby manifestują główne cechy mononukleza infekcji, takich jak:
- ból gardła - z tyłu gardła błony śluzowej powstaje ziarnistość, rozrost pęcherzykowy, gipereziya może krwotok w błonie śluzowej;
- węzłów chłonnych - powiększenie rozmiarów węzłów chłonnych;
- lepatosplenomegaliya - powiększenie śledziony i wątroby;
- wysypka na całym ciele;
- ogólnego zatrucia organizmu.
Najważniejszym objawem mononukleozy zakaźnej, tradycyjnie uważane poliadenylacji. Powstaje on w wyniku rozrostu tkanki limfatycznej. W większości przypadków, nosogardzieli migdałki i podniebienie rozwijać wysepkę nakładające szarym lub biało-żółtawy. Ich struktura jest luźna i nierówna, można je łatwo usunąć.
Wysypka z mononukleoza najczęściej występuje na początku choroby, wraz z gorączką i powiększeniem węzłów chłonnych, a to może być dość intensywne, zlokalizowane na nogi, ramiona, twarz, brzuch i plecy w postaci małych czerwonych lub jasnoróżowym plamki. Wysypka nie wymaga leczenia, ponieważ nie swędzi, to nie może być nic rozmaz go na własną rękę zlikwidowana jako wzmocnienie walki z odpornością na wirusa. Jednakże, gdy dziecko jest przewidziany antybiotyki i wysypki zaczynają swędzenie - wskazuje reakcję alergiczną na antybiotyki (Najczęściej jest to seria antybiotyków penicyliny - ampicylina, amoksycylina), ponieważ gdy wysypka mononukleoza nie swędzi.
Dla mononukleoza zakaźna charakteryzuje się powiększenie wątroby i śledziony, to nieprawidłowe powiększenie śledziony i wątroby. Są one również bardzo podatne na choroby, a więc zmiany w nich zaczynają występować w pierwszych dniach po zakażeniu. Śledziona może wzrosnąć tak bardzo, że nie może wytrzymać ciśnienie tkanki, a to jest zepsuty. Ponadto, zwiększona węzłów chłonnych obwodowych. Aktywnie rozmnażać wirus zwleka. Szczególnie intensywnie rozwijać węzły chłonne na karku: stają się bardzo widoczne, gdy dziecko odwraca głowę w bok. Sąsiednie węzły chłonne są ze sobą połączone, a prawie zawsze pokonać im jest dwukierunkowy charakter.
Pierwsze 2-4 tygodnie jest ciągły wzrost wielkości tych organów, do pewnego stopnia, to nadal po dziecko odzyskuje. Gdy temperatura ciała jest zawracana do wartości fizjologicznego stanu normalizacji śledziony i wątroby.
Jakie choroby mogą być mylone z mononukleoza zakaźna?
Mononukleoza zakaźna należy różnicować z:
- SARS adenowirusowy etiologii z ciężkiego zespołu jednojądrzastych;
- oropharynx błonicy;
- wirusowe zapalenie wątroby (żółtaczkowych);
- ostrej białaczki.
Należy zauważyć, że największe trudności pojawiają się w diagnostyce różnicowej i mononukleoza zakaźna ostre zakażenia wirusowe dróg oddechowych adenowirusowego etiologii, charakteryzującą się obecnością ciężkiego jednojądrzastych syndrom. W tej sytuacji, charakterystyczne objawy to zapalenie spojówek, katar, kaszel i świszczący oddech w płucach, które nie są charakterystyczne dla gruczołowej gorączki. Wątroby i śledziony zwiększa się dość rzadkie i atypowe komórki jednojądrzaste SARS można określić w małych ilościach (5-10%), jeden raz.
W tej sytuacji, ostateczna diagnoza odbywa się dopiero po reakcji serologicznych.
Zobacz zdjęcie.
[Fold]
Rozpoznanie choroby
Następujące badania są zwykle wyznaczony przez celu potwierdzenia mononukleozę:
- Badanie krwi na obecność przeciwciał na wirusa Epsteina-Barr;
- biochemicznych i klinicznych badań krwi;
- US narządów wewnętrznych, głównie wątrobie i śledzionie.
Główne objawy choroby, na podstawie którego zdiagnozowano są powiększone węzły chłonne, zapalenie migdałków, powiększenie wątroby i śledziony, gorączka. Hematologiczne zmiany są wtórnym objawem choroby. Obraz charakteryzuje się zwiększoną szybkość sedymentacji krwi, pojawienie się nietypowych i komórek jednojądrzastych limfocytach shirokoplazmennyh. Należy jednak pamiętać, że komórki te mogą pojawić się we krwi zaledwie 3 tygodnie po zakażeniu.
Gdy różnicowaniu niezbędne jest wykluczenie ostrej białaczki, choroby zakaźnej, dusznicy bolesnej, błonica gardła i chłoniaka, które mogą mieć podobne objawy.
przewlekłe mononukleoza
Dłuższa trwałość wirusa w organizmie rzadko bezobjawowym. Biorąc pod uwagę, że utajone infekcje wirusowe mogą powodować wiele chorób, trzeba jasno określić kryteria diagnozowania przewlekłego wirusowego mononukleozę.
Objawy przewlekłych postaciach:
- przenoszone przez sześć miesięcy ciężkiego mononukleozy zakaźnej podstawowej lub związane z dużymi mianami przeciwciał dla wirusa Epsteina-Barra;
- Wzrost cząstek wirusowych w zainfekowanych tkankach potwierdzono metodą immunofluorescencji antygenu patogenu anticomplementary;
- histologicznie potwierdzonym utratę niektórych narządach (splenomegalii, śródmiąższowe zapalenie płuc, zapalenie błony naczyniowej oka, niedorozwój szpiku, trwałe wątroby, węzłów chłonnych).
powikłania
Powikłania mononukleozy zakaźnej są głównie związane z rozwojem połączone wtórne (gronkowcowe i paciorkowce zmian). To może być zapalenie opon i mózgu, niedrożność górnych dróg oddechowych, przerosłe migdałki.
Dzieci mogą wystąpić ciężkie zapalenie wątroby, czasami (rzadko) tworzą dwustronną śródmiąższowe naciek płuc. Również rzadkimi powikłania obejmują trombocytopenię, śledziony kapsułki pererastyazhka może spowodować pęknięcie śledziony.
Zobacz zdjęcie.
[Fold]
Jak leczyć mononukleozę zakaźną
Terapia najbardziej typowe przypadki mononukleozy zakaźnej jest prowadzona w warunkach działu infekcji. W mniej poważnych leczenia może być wykonywana w warunkach ambulatoryjnych, ale pod nadzorem miejscowego lekarza i chorób zakaźnych.
Na wysokości choroby dziecko muszą być zgodne z resztą złoża chemicznie i mechanicznie oszczędzając dietę i wodę do picia i reżim.
leczenie objawowe obejmuje przeciwgorączkowe, lokalne antyseptyczny do gardła (Geksoral, tandum Verde Strepsils, bioparoks), środki przeciwbólowe, doustne wywary płukania ziół furatsilinom. Leczenie przyczynowe (działania mające na celu zniszczenie patogenu) nie została ustalona. U dzieci zaleca się stosowanie leków opartych na interferon (świece „Viferon”), środki (izoprinozin, Arbidol) immunomodulujące.
U młodych lub osłabionych dzieci uzasadnić powołanie leków przeciwbakteryjnych o szerokim spektrum działania, zwłaszcza w obecności powikłań ropnych (zapalenie płuc, zapalenie ucha środkowego, zapalenie opon mózgowych). Z udziału w ośrodkowym układzie nerwowym, zamartwica objawów, zmniejszenie szpiku kostnego (trombocytopenia) stosuje się terapię hormonalną w ciągu 3-5 dni.
rehabilitacja
kontrolą lekarską przez 6 miesięcy lub dłużej obejmujących pediatra, choroby zakaźne, specjaliści wąskie obszary (ENT kardiolog immunolog, hematologia, onkologia) z zastosowaniem dodatkowych badań laboratoryjnych, klinicznych (patrz diagnostyka + EEG, EKG, MRI etc).
Zwolnienie z wychowania fizycznego, emocjonalnego ochrony przed stresem - przestrzeganie reżimu bezpieczeństwa wokół 6-7 miesięcy. Należy zawsze mieć na baczności, gdyż każdy kompromis może powodować reakcje autoimmunologiczne uruchomić.
profilaktyka
W większości sytuacji, mononukleoza zakaźna przebiega pomyślnie, a jednak, jak każdy inny infekcji, rezerwy tej patologii Rozwój poważnymi konsekwencjami typu rdzeniowych, chorobach obturacyjnych dróg oddechowych i patologicznego wzrostu migdałki.
Rzadkie konsekwencje mononukleozy zakaźnej jest rozwój dwustronnej śródmiąższowej płuc infiltracji, toksyczne zapalenie wątroby, śledziony i małopłytkowość pęknięcie, co pozwala uniknąć obserwacji elementarna zapobiegawcze niespecyficzne wydarzenie.
Biorąc pod uwagę, że swoisty profilaktyki takich chorób jak mononukleoza zakaźna nie jest prowadzone, ze szczególnym uwzględnieniem jej zapobieganiu należy nadać działań niespecyficznych wartości. Najbardziej skuteczny w zapobieganiu mononukleozy zakaźnej mieć środki, aby zapewnić powstawanie normalne działanie układu odpornościowego człowieka, możliwe jest poddanie zdrowy styl życia, jedzenie racjonalizację ludzie w różnym wieku, z wykorzystaniem różnorodnych technik Hartowanie i okresowych wykorzystania immunomodulatory roślin pochodzenie. Jak należy stosować takie leki odbiór ESP Immunal, Immunorma które oprócz stymulacji Reakcje immunologiczne powodują aktywację regeneracji błony śluzowej, zapewniając pełną ochronę układu oddechowego System.
Niespecyficzne zapobieganie mononukleozy zakaźnej u dzieci polega na minimalizacji możliwie blisko kontakt oralny z innymi, przeprowadzenie odpowiedniego systemu środków kanalizacyjna Profil.
perspektywy
U większości chorych rokowanie jest korzystne. Choroba jest łagodny i nieudane formy i łatwo podatne na leczenie objawowe. Problemy zdarzyć u pacjentów z niską odpornością, w której wirus zaczyna aktywnie rozmnażać, co prowadzi do rozprzestrzeniania się infekcji.
Środki zapobiegawcze przeciwko mononukleozy zakaźnej nie istnieje, z wyjątkiem ogólny wzmocnienie układu odpornościowego za pomocą zrównoważonej diety i fizycznej hartowania aktywność. Ponadto, należy unikać miejsc o dużym zagęszczeniu ludzi, wietrzyć pomieszczenie i izolować takich pacjentów, szczególnie dzieci.
