Zaburzenie lękowo-depresyjne. Objawy i leczenie z atakami paniki i bez nich: homeopatia, leki, środki ludowe

Zaburzenie lękowo-depresyjne jest uważany za powszechny problem współczesnego człowieka. Eksperci twierdzą, że po kilkudziesięciu latach objawy tego schorzenia będą pojawiać się równie często, jak objawy choroby wieńcowej. Dlatego, gdy pojawi się taki problem, warto poddać się badaniu i leczeniu, które zmniejszy prawdopodobieństwo powikłań.

Objawy kliniczne

Zaburzenie lękowo-depresyjne to choroba nerwicowa, w której występują zaburzenia zarówno układu nerwowego, jak i narządów wewnętrznych. Choroba jest trudna do zdiagnozowania, ponieważ jej objawy przypominają wiele patologii psychicznych i neurologicznych.

Eksperci dzielą objawy na objawy kliniczne z układu nerwowego i objawy autonomiczne z narządów wewnętrznych. Pierwsze objawy kliniczne są słabo wyrażone, a pacjent nie przywiązuje do nich wagi. Następuje pogorszenie pamięci i spadek koncentracji.

Po pewnym czasie pojawiają się problemy ze snem, odnotowuje się uporczywą bezsenność, co prowadzi do rozwoju innych zaburzeń. Pacjent staje się drażliwy, jego nastrój gwałtownie się zmienia, wydajność umysłowa jest znacznie zmniejszona.

Za najważniejszą manifestację kliniczną zaburzenia uważa się ciągłe odczuwanie lęku bez wyraźnego powodu. Pacjent myśli, że wkrótce wydarzy się coś strasznego, nieodwracalnego. Zachowuje uporczywe poczucie zbliżającej się katastrofy.

Te objawy nie tylko zakłócają sen, ale także wpływają na zachowanie pacjenta. Staje się podejrzliwy, agresywny, unika komunikacji nawet z bliskimi krewnymi. Stopniowo lęk staje się najważniejszym objawem zaburzenia, inne objawy są mniej nasilone. Boli szybko, ale zmęczenie fizyczne jest znacznie mniejsze niż emocjonalne.

Wraz z długim przebiegiem procesu odnotowuje się nadmierną troskę o bliskich. Pacjent ciągle myśli, że jego bliscy spodziewają się kłopotów, którym nie może zapobiec. To tylko pogarsza sytuację, zachowanie osoby staje się nieodpowiednie.

Pierwsze znaki

Zaburzenie lękowo-depresyjne (objawy i leczenie niepokoi pacjentów w różnym wieku) nie rozwija się nagle. W większości przypadków pierwsze oznaki nie budzą niepokoju, a pacjent przypisuje je objawom stresu lub przepracowania.

Najczęstsze objawy to:

• Budzenie się kilka razy w ciągu nocy bez powodu.
• Pogorszenie nastroju przy najmniejszej uciążliwości.
• Zbyt ostra reakcja na bodźce zewnętrzne.

Po chwili pacjent zauważa, że ​​sen stał się płytki, krótki i niespokojny. Pogarsza to jego zdrowie i nastrój, pojawiają się bóle głowy. Warto zauważyć, że takie bóle nie są łagodzone przez konwencjonalne leki przeciwbólowe, co również powoduje, że pacjent jest bardziej drażliwy.

Objawy

W miarę postępu zaburzenia pojawiają się objawy ze strony narządów wewnętrznych i układów.

Najbardziej wyraźne zaburzenia autonomiczne:

• Drżenie kończyn i drżenie całego ciała.
• Zwiększona częstość akcji serca i zaburzenia rytmu serca.
• Duszność nawet przy niewielkim wysiłku fizycznym.
• Częsta potrzeba oddania moczu.
• Ból w okolicy splotu słonecznego, przypominający dyskomfort związany z dusznicą bolesną lub chorobą wieńcową serca.
• Wzmożona praca gruczołów potowych, która objawia się w postaci stale wilgotnych dłoni.
• Poczucie obecności „guzki w gardle”. Często manifestacja jest mylona z objawem nadczynności tarczycy ze wzrostem wielkości tarczycy.
• Zaburzenia przewodu pokarmowego w postaci bólu brzucha, utraty apetytu i rozstroju stolca. Jednocześnie objawy mogą się różnić w zależności od pacjenta. Jedni mówią o zaparciach, inni o częstych luźnych stolcach.
• Ból stawów i mięśni.

Należy zauważyć, że u pacjentów cierpiących na jakiekolwiek przewlekłe choroby narządów wewnętrznych następuje pogorszenie przebiegu tych patologii, znaczne nasilenie objawów.

Związek między lękiem, depresją a atakami paniki

Zaburzenie lękowo-depresyjne często wiąże się z atakami paniki, ponieważ objawy przypominają to zaburzenie neurologiczne, a leczenie często odbywa się za pomocą podobnych leków.

Główny związek polega na tym, że przy ciągłym lęku i depresji pacjent z pewnością rozwinie ataki paniki. Warto zauważyć, że u różnych pacjentów objawiają się one różnie. Z reguły ataki paniki rozwijają się z przedłużonym przebiegiem zaburzenia lękowo-depresyjnego i dodawaniem objawów z układu nerwowego.

Formy zaburzeń lękowo-depresyjnych

Nie ma ogólnie przyjętej i zatwierdzonej klasyfikacji zaburzeń lękowo-depresyjnych. Jednak eksperci warunkowo dzielą patologię na kilka postaci, w zależności od nasilenia konkretnego objawu.

Formularz	Osobliwości
Neurologiczna	Przy tej formie patologii pacjent ma najbardziej wyraźne objawy ze strony układu nerwowego. Mówi o bólach głowy i upośledzeniu umysłowym. Pamięć pacjenta znacznie się pogarsza, spada jego wydajność.
Somatyczny	Ta forma jest uważana za mniej powszechną niż pierwsza, ponieważ charakteryzuje się ciężkimi objawami narządów wewnętrznych. U niektórych pacjentów pojawiają się zaburzenia serca i naczyń krwionośnych, u innych - z układu pokarmowego i moczowego.
Hormonalne	Ta forma rozwija się częściej u kobiet w wieku rozrodczym. Objawy mogą naśladować brak równowagi hormonalnej. Występuje zaburzenie cyklu miesiączkowego, pogorszenie stanu skóry, włosów i paznokci.

Ponadto lekarze rozróżniają 3 etapy choroby, w zależności od stopnia jej zaniedbania. W początkowej fazie pojawiają się tylko łagodne objawy ze strony układu nerwowego w postaci drażliwości, zaburzeń snu. Na etapie progresywnym objawy nasilają się, łączą się zaburzenia narządów wewnętrznych.

Zaniedbywanemu etapowi towarzyszy wzrost lęku i niepokoju, nasilenie objawów poprzednich etapów. Jednocześnie następuje spadek poczucia własnej wartości, wyraźna apatia, gwałtowna zmiana nastroju z przewagą negatywnych emocji.

Różnice od psychozy

Zaburzenie lękowo-depresyjne (objawy i leczenie są często ze sobą powiązane, ponieważ leki dobierane są w zależności od nasilenia objawów) w zaawansowanym stadium są często mylone z psychozą. Ale eksperci zauważają, że ten ostatni stan ma pewne oznaki, których nie ma w zespole lękowym.

W psychozie objawy pojawiają się nagle, ale natychmiast po każdym silnym stresie. Pacjent nie może kontrolować swoich działań, wszystkie emocje manifestują się żywo. Objawy z narządów wewnętrznych są również obecne, ale pojawiają się tylko z zaostrzeniem stanu.

Oznacza to, że bóle głowy, podwyższone ciśnienie krwi i przyspieszone tętno obserwuje się tylko w okresach paniki. Nadmierna aktywność fizyczna w psychozie objawia się również tylko w okresach zaostrzenia.

W przypadku zaburzeń lękowo-depresyjnych pacjent jest często bierny, zainteresowanie życiem jest słabe, a objawy ze strony narządów wewnętrznych są stale obecne.

Główne czynniki ryzyka

Zaburzenie jest uważane za chorobę naszych czasów, ponieważ człowiek jest codziennie narażony na różne obciążenia nerwowe, które zakłócają normalne funkcjonowanie organizmu.

Stres

Stresujące sytuacje towarzyszą współczesnemu człowiekowi nieustannie. Kłopoty w pracy, napięty harmonogram i brak równowagi między pracą a odpoczynkiem nieuchronnie prowadzą do niepokoju.

Stopniowo ten stan staje się znany osobie. Nie odczuwa ulgi nawet podczas odpoczynku czy po wykonaniu jakiegoś ważnego zadania.

Brak pracy

Pomimo stresu związanego z intensywną pracą, brak stałego stanowiska prowadzi również do rozwoju zaburzenia. Człowiek nieustannie doświadcza niepokoju, lęku o przyszłość swojej rodziny. W rezultacie napięcie nerwowe przeradza się w poważną chorobę, która nasila się, jeśli dana osoba nie rozwiąże problemu przez dłuższy czas.

Narkotyki i alkohol

Pacjenci, którzy regularnie i w dużych ilościach spożywają napoje alkoholowe, a także narkotyki substancje, które znacznie częściej cierpią na zaburzenia lękowo-depresyjne niż osoby prowadzące zdrowy tryb życia życie.

Niekorzystna dziedziczność

Wiele chorób psychicznych jest dziedzicznych. W zaburzeniu lękowo-depresyjnym ważną rolę odgrywają również czynniki dziedziczne. Skomplikowana dziedziczność jest uważana za pierwszy czynnik brany pod uwagę przy diagnozowaniu stanu.

Starszy wiek

U pacjentów po 60. roku życia wzrasta ryzyko wystąpienia takiego zaburzenia. Wynika to z pogorszenia się układu nerwowego, śmierci neuronów w dużej liczbie. Ponadto lęk i inne objawy częściej pojawiają się u pacjentów cierpiących na jakiekolwiek przewlekłe patologie narządów wewnętrznych.

Niski poziom wykształcenia

Powszechnie przyjmuje się, że osoby z wyższym wykształceniem częściej cierpią na zaburzenia psychiczne. Jednak ta zasada nie zawsze działa.

Lekarze zauważają, że niewykształceni pacjenci są bardziej zaniepokojeni, ponieważ wielu rzeczy nie potrafią wyjaśnić.

Ciężkie choroby somatyczne

Depresja występuje częściej u pacjentów z chorobami przewlekłymi.Dyskomfort fizyczny powoduje pogorszenie stanu, ponadto pacjent martwi się o swoją przyszłość, ponieważ nie może przewidzieć, jak rozwinie się choroba.

Ustalenie diagnozy

Zaburzenie lękowo-depresyjne (objawy i leczenie ustala lekarz na podstawie stanu emocjonalnego pacjenta) jest trudne do zdiagnozowania na wczesnym etapie. Zaawansowany kurs ułatwia diagnozę.

Ćwiczenie

Nie ma specjalnych testów, które mogłyby potwierdzić obecność zaburzenia. Jednak standardowe badanie obejmuje pełną morfologię krwi. Metoda pomaga wykryć ogólne nieprawidłowości, oznaki stanu zapalnego.

Dodatkowo pacjent oddaje krew do badań biochemicznych. Starszym pacjentom przepisuje się badanie krwi na poziom cholesterolu, a także określa się skłonność do powstawania zakrzepów. Kobietom w wieku rozrodczym przepisuje się badanie krwi w celu określenia poziomu hormonów płciowych i hormonów tarczycy.

Diagnostyka instrumentalna

Do potwierdzenia diagnozy stosuje się metody instrumentalne.

Najskuteczniejsze:

• USG narządów wewnętrznych wykonuje się w celu wykluczenia patologii somatycznych. Specjalista bada wątrobę, nerki, woreczek żółciowy i trzustkę. Czasami wymagana jest diagnoza pęcherza.
• Konieczne jest również prześwietlenie, aby wykluczyć patologie kręgosłupa. Dodatkowo lekarz może zbadać kości i stawy.
• Aby wykluczyć padaczkę, której objawy przypominają zaburzenia lękowe, konieczna jest elektroencefalografia lub diagnostyka mózgu.
• MRI to uniwersalna metoda, w której bada się mózg i narządy wewnętrzne w celu wykrycia nieprawidłowości.

Dzięki diagnostyce instrumentalnej lekarz może wykluczyć lub potwierdzić obecność współistniejących odchyleń.

EKG

Elektrokardiogram jest uważany za obowiązkową metodę diagnostyczną. W tym przypadku badana jest praca serca, odnotowuje się wszelkie odchylenia. Zwykle młodzi pacjenci nie mają objawów, ale wraz z rozwojem zespołu lękowo-depresyjnego rytm serca jest zaburzony, obserwuje się tachykardię.

Diagnostyka różnicowa

Diagnostyka różnicowa jest uważana za najważniejszą w badaniu.

Polega na identyfikacji wyraźnych oznak i różnic w stosunku do innych zaburzeń o podobnych objawach:

• W zespole depresyjnym objawy depresji są bardziej wyraźne niż w zaburzeniu lękowo-depresyjnym.
• Jeśli zaburzenie ma charakter uogólniony, objawy lęku znacznie pogarszają stan ogólny.
• Zaburzenie somatyczne wywołuje objawy ze strony narządów wewnętrznych, ale objawy neurologiczne są mniej wyraźne.
• W chorobie afektywnej dwubiegunowej pacjent ma okresowe epizody maniakalne, a objawy depresji są bardziej nasilone.

Ponadto lekarze zauważają, że w przypadku zaburzeń lękowo-depresyjnych jakość życia pacjenta cierpi znacznie bardziej niż w przypadku innych chorób.

Łagodzenie ostrych ataków

W ostrej fazie u pacjentów pojawiają się ataki paniki lub drgawki. Zwykle zatrzymuje się je za pomocą środków uspokajających i niektórych technik psychologicznych. Ważne jest, aby pacjenci i ich rodziny pamiętali, że napady nie są groźne i nie mogą powodować poważnych powikłań.

Algorytm działań podczas ataku:

1. Usiądź lub połóż pacjenta.
2. Zapewnij świeże powietrze.
3. Rozpiąć obcisłą odzież.
4. Nawiąż kontakt wzrokowy z pacjentem.
5. Uspokój pacjenta słowami, mów powoli, ton powinien być spokojny i pewny siebie.
6. Daj pacjentowi wodę.
7. Zaproponuj pacjentowi łagodny środek uspokajający, na przykład tabletki waleriany w ilości 3-5 sztuk lub nalewkę z serdecznika. Dawkowanie w każdym przypadku ustalane jest indywidualnie.

Jeśli wszystkie te działania nie doprowadzą do poprawy stanu, należy wezwać lekarza.

Leczenie zaburzeń lękowo-depresyjnych

Zaburzenie lękowo-depresyjne (objawy i leczenie należy omówić ze specjalistą, aby przepisał najskuteczniejszą terapię) jest leczony lekami, fizjoterapią i metodami psychoterapia.

Psychoterapia

W zależności od przebiegu patologii stosuje się 2 metody psychoterapii. W przypadku częstych ataków paniki psychoterapeuci stosują terapię poznawczo-behawioralną. Dzięki tej metodzie specjalista na każdej sesji uczy pacjenta kontrolowania swoich myśli i tłumienia lęku, który pojawia się bez wyraźnego powodu.

Techniki mogą się różnić w zależności od cech każdej osoby. Niektórym pomaga wizualizacja, w której strach zamyka się w zaimprowizowanym wirtualnym pudełku w podświadomości osoby. Pacjent przy najmniejszych przejawach niepokoju tworzy w głowie obraz, który pozwala mu radzić sobie z paniką.

W przypadku braku ataków paniki i powolnego przebiegu patologii stosuje się autotrening, czyli technikę autohipnozy. Od kilku tygodni pacjent odwiedza psychoterapeutę 3 razy w tygodniu. Na każdej sesji specjalista pomaga pacjentowi uwierzyć w autohipnozę, co ostatecznie prowadzi do wyleczenia.

Lek

Leki z różnych grup są stosowane w leczeniu zaburzeń z regularnymi atakami paniki. Środki uspokajające pomagają uspokoić pacjenta, normalizują transmisję impulsów nerwowych, osłabiają przejawy depresji i całkowicie eliminują lęk. Są przepisywane na długi przebieg choroby i brak efektu psychoterapii.

Najskuteczniejsze środki zaradcze:

• Fenazepam akcja okazuje się z powodu obecności aktywnego składnika o tej samej nazwie. Jest przepisywany w krótkich kursach trwających 2-4 tygodnie. Pomaga poprawić stan pacjenta i wyeliminować najbardziej wyraźne objawy zaburzenia. Lek nie jest stosowany w przypadku alergii na jego składniki, w czasie ciąży, laktacji. Nie przepisuj leków na niewydolność oddechową i wstrząs.

  

• Relanium - roztwór na bazie diazepamu, który ma wyraźne działanie rozluźniające mięśnie i uspokajające. Pomaga radzić sobie z atakiem paniki, łagodzi ostre objawy. Nie stosować w okresie ciąży i karmienia piersią, jaskra z zamkniętym kątem.

Leki przeciwdepresyjne stosuje się w połączeniu ze środkami uspokajającymi, ale w długich cyklach 4-8 tygodni, co wiąże się z efektem kumulacyjnym. Fundusze te normalizują sen, poprawiają aktywność umysłową i eliminują niepokój. W przypadku ataków paniki niezbędne są środki zaradcze, ale czasami stosuje się je również w przypadku powolnego przebiegu zaburzenia.

Skuteczne środki tej grupy:

• Amitryptylina zawiera składnik aktywny o tej samej nazwie. Stosuje się go przy zaburzeniach neurologicznych, depresji i innych nieprawidłowościach. Nie jest przepisywany na alergie na składniki, w okresie laktacji i ciąży.
• Doksepina używany do ataków paniki, ciężkiej patologii. Zawiera doksepinę jako główny składnik. Przeciwwskazane w gruczolaku prostaty, ciąży i laktacji. Nie stosuje się go przy zawale mięśnia sercowego, ciężkim uszkodzeniu wątroby, nerek i układu krwiotwórczego.

Beta-blokery są stosowane w celu zmniejszenia częstości akcji serca, nieznacznego obniżenia ciśnienia krwi i normalizacji częstości akcji serca. Zwykle przepisywany na ataki paniki. Najczęściej stosowane to Atenolol, Propranolol. Leki zawierają składniki o tej samej nazwie. Są mianowani w krótkich kursach trwających 10-14 dni.

Beta-blokery nie są stosowane we wstrząsie kardiogennym i przewlekłej niewydolności serca, a także w astmie oskrzelowej. Są przeciwwskazane w okresie ciąży i laktacji.

Homeopatia

Homeopatia nie jest stosowana w atakach paniki, ale jest bardzo skuteczna w powolnym przebiegu patologii, a także w jej początkowych stadiach.

Najczęściej stosowane leki to:

• Traumeel S - środek homeopatyczny oparty na kompleksie składników ziołowych. Ma działanie tonizujące i tonizujące. Poprawa samopoczucia osłabia przejawy zaburzenia. Tabletki przyjmuje się przez 4-8 tygodni. Nie należy stosować leku w przypadku nietolerancji jego składników, a także ciężkich uszkodzeń układu krwionośnego.
• Belladona - preparat homeopatyczny zawierający wyciąg z rośliny o tej samej nazwie. Często stosowany w niewyrażonych zaburzeniach lękowo-depresyjnych, pomaga złagodzić objawy. Nie stosuje się go w przypadku alergii na składniki kompozycji.

Należy zauważyć, że w przypadku ataków paniki wyznaczenie funduszy jest niepraktyczne.

Fizjoterapia

Wśród metod fizjoterapeutycznych warto wyróżnić masaż leczniczy i elektrosnu. Procedury te rozluźniają pacjenta, poprawiają sen i normalizują stan psychoemocjonalny. Przeprowadza się je w placówce medycznej 3 razy w tygodniu przez 1-2 miesiące, w zależności od nasilenia objawów.

Fizjoterapia nie jest stosowana w przypadku ataków paniki, ale może być przepisana po ich zaprzestaniu.

Inne metody

Dodatkowe metody terapii obejmują zmiany stylu życia. Zachęca się pacjenta do podjęcia hobby. Każda czynność, która przynosi przyjemność, może odwrócić uwagę od niepokojących myśli. Jeśli proces unikania negatywności zostanie utrwalony w mózgu pacjenta, ryzyko nawrotu choroby znacznie się zmniejszy.

Dodatkowo lekarze zalecają uprawianie sportu. Wyczerpywanie ciała dużymi obciążeniami nie jest konieczne, ale pływanie, powolny jogging lub codzienne chodzenie pomogą znacznie poprawić stan pacjenta.

Jeśli fizyczne objawy znikną, objawy psychologiczne również staną się mniej wyraźne. Warto zauważyć, że dziś nie ma radykalnych metod leczenia, które pomogą natychmiast poradzić sobie z chorobą.

Środki ludowe

Recepty medycyny alternatywnej zwykle zawierają preparaty ziołowe, które pomagają uspokoić pacjenta i poprawić sen.

Nalewka z serdecznika przygotowuje się ze 100 ml alkoholu i 20 g posiekanych ziół. Konieczne jest naleganie na to przez 2 tygodnie, a następnie filtrowanie i przyjmowanie 20 kropli 2 razy dziennie. Czas trwania kursu do 3 tygodni.

Wywar z mięty i melisy można otrzymać z 500 ml wody, 3 g suchych liści mięty i takiej samej ilości melisy. Gotuj kompozycję przez 5 minut, pozostaw na 1 godzinę.

Weź 200 ml przefiltrowanego bulionu przed snem, powtarzaj przez 10 dni z rzędu.

Napar z rumianku jest również uważany za łagodny środek uspokajający. Możesz go otrzymać z 5 g suchych surowców i 350 ml wrzącej wody. Konieczne jest naleganie na środek zaradczy przez 20 minut, przefiltrowanie i zabranie przed snem. Czas trwania kursu to 10-14 dni.

Powikłania i konsekwencje, rokowanie

Dzięki szybkiemu wykryciu choroby rokowanie jest korzystne. Ponad 65% pacjentów całkowicie wyzdrowieje w ciągu 6-8 miesięcy. Przy zaawansowanym zaburzeniu choroba staje się przewlekła.

Zwykle stan ten nie wywołuje poważnych konsekwencji. Przewlekły przebieg może prowadzić tylko do zmian w charakterze osoby. Staje się oderwany, unika społeczeństwa i minimalizuje kontakt z innymi ludźmi. Ponadto znika zainteresowanie życiem. Najpoważniejszą konsekwencją jest pojawienie się myśli samobójczych, które mogą prowadzić do próby samobójczej.

Zaburzenie lękowo-depresyjne jest dziś dość powszechną anomalią, której objawy znacznie pogarszają jakość życia pacjenta. Kiedy pojawią się pierwsze oznaki, zaleca się natychmiastową wizytę u lekarza w celu zbadania i leczenia.

Projekt artykułu: Włodzimierz Wielki

Filmy o zaburzeniach lękowych

Zaburzenie lękowo-depresyjne i czynniki je wywołujące: