12 kroków dla uzależnionych. Tabela uczuć, program z objaśnieniami

Wiele osób nazywa metodę „12 kroków” najskuteczniejszą techniką, która pozwala zrezygnować z różnych uzależnienia, zwłaszcza alkohol. Wykorzystanie tabeli i dziennika odczuć wraz z opisanymi modelami programów wskazuje, że pacjent ma dobry wynik, który umożliwia mu rozpoczęcie nowego życia.

Istota programu „12 kroków dla uzależnionych”

Program 12 Kroków lub Anonimowi Alkoholicy (AA) to grupa ludzi, którzy dzielą się ze sobą swoimi doświadczeniami, słabościami i różnymi myślami. Dzięki temu możliwe jest skuteczne rozwiązywanie typowych problemów, pomagając tym samym innym w szybkim pozbyciu się uzależnienia od alkoholu.

Jedynym warunkiem przystąpienia do AA jest pośrednie pragnienie zaprzestania picia. Klasyczne metody nie wymagają od uczestników płacenia składek członkowskich ani wpisowych – pieniądze są dofinansowywane z dobrowolnych darowizn.

Ponieważ chroniczni alkoholicy w większości przypadków tracą nad sobą kontrolę z powodu spożywania alkoholu, głównym celem społeczności jest utrzymanie trzeźwego i zdrowego stylu życia. Pomaga całkowicie uniknąć napojów alkoholowych.

Społeczności w 12 krokach to stowarzyszenie ludzi, którzy spotykają się regularnie, aby podzielić się swoimi historiami zdrowienia z innymi członkami potrzebującymi uwagi i pomocy.

Na niektórych spotkaniach uczestnicy wypowiadają się o swoich narzekaniach na życie lub opowiadają o bolesnych, ale doświadczenie wskazuje, że takie działania mogą jedynie przeszkadzać w uzdrowieniu.

W produktywnych społecznościach z szybkim wskaźnikiem powrotu do zdrowia zachowanie ofiary jest niemile widziane lub zabronione przez wewnętrzne zasady. W skutecznych grupach uczestnicy są zobowiązani do dzielenia się własnym sukcesem w rzuceniu palenia, ale nie bolesnymi uczuciami. To właśnie takie podejście przyczynia się do szybkiego powrotu do zdrowia.

Sposób wykonania

Tabela 12 kroków odczuć ma fundamentalne znaczenie dla leczenia Anonimowych Alkoholików. Po raz pierwszy technika została opisana w książce o tej samej nazwie „AA”, która została opublikowana przez członków pierwszej społeczności.

Czas potrzebny na wykonanie wszystkich kroków jest obliczany na podstawie unikalnych cech osoby. Średnio trwa to od 2 do 3 tygodni, podczas których początkujący otrzymuje niezbędną wiedzę i narzędzia wykorzystywane w kontekście leczenia na całe życie. Po pomyślnym kursie jednostka może stać się bezpłatnym mentorem dla innych pacjentów.

Finansowanie organizacji

Cechą postępowania jest również stosowanie długich etapów, w których praca prozdrowotna trwa kilka miesięcy lub lat. Ta cecha jest typowa dla uczestników, którzy przez długi czas nie mogą pozbyć się nałogu.

Finansowanie grupy opiera się na dobrowolnych prywatnych wpłatach członków, które następnie są wykorzystywane na wynajem lokalu, zakup niezbędnej literatury, herbaty, kawy, jedzenia, a także inne uzgodnione wydatki. Taki zdecentralizowany system zapewnia większą autonomię i niezależność poszczególnym społecznościom, przyczyniając się do stabilności mechanizmu grupowego w kraju.

Krytyka techniki

Niektórzy eksperci w dziedzinie narkomanii zauważyli silną przesadę skuteczności metody „Anonimowi Alkoholicy”. Oparta na pseudonaukowych publikacjach sława wynika z faktu, że popularność jest bardziej kompetentna niż rzeczywiste wyniki.

Takie samo stanowisko zajmuje Joe Miller, znany psychiatra, autor książki „Jak 12 kroków zniekształca naukę o alkoholizmie” Badania grupowe wskazują, że około 5% uczestników czyni znaczne postępy w walce z nadużywaniem narkotyków. nałóg.

Należy również zauważyć, że praktycznie nie ma solidnych podstaw naukowych uzasadniających tę technikę. Natomiast naukowcy ze Stanford University nazywają technikę 12-stopniową najskuteczniejszą metodą radzenia sobie z uzależnieniem od alkoholu.

Byli uzależnieni twierdzą, że niedoceniane wyniki wynikają tylko z czynnika, który wskazuje, że wielu członków społeczności nie wkłada wystarczającego wysiłku.

Program może dać doskonałe rezultaty tylko wtedy, gdy dana osoba jest zainteresowana jego pracą. Jeśli wszystkie instrukcje są przestrzegane poprawnie i uczciwie, technika przynosi skuteczne wyniki w grupach.

12 zasad-tradycji programu

Każda społeczność ma 12 zasad, które opierają się na funkcjonowaniu, rozwoju i dobrej komunikacji między ludźmi. Takie tradycje nie są prawami ani regulacjami, w rzeczywistości są prywatnymi pragnieniami opartymi na wizualnym doświadczeniu wyleczonych alkoholików.

12 filarów Anonimowych Alkoholików:

• Dobrobyt społeczności nie jest na pierwszym planie; powrót do zdrowia zależy od spójności zespołu.
• W pracy grupy powinna być wyższa siła - jest to kochający Bóg, który postrzega każdą osobę taką, jaka jest w stanie zamanifestować się w zbiorowej świadomości. Liderzy społeczności to zaufani grzesznicy, którzy nie rozkazują, a jedynie instruują na właściwej ścieżce.
• Jedynym warunkiem uczestnictwa w członkostwie jest silna chęć pozbycia się alkoholizmu.
• Wszystkie społeczności są całkowicie niezależne, z wyjątkiem ogólnych przypadków, które są związane z innymi grupami lub wpływają na nie.
• Każda społeczność ma nadrzędny i nadrzędny cel: zrozumieć i przekazać przesłanie tym alkoholikom, którzy wciąż nie mogą pozbyć się nałogu.
• Grupa nie może być utrzymywana, finansowana ani przeznaczona do użytku przez jednostkę stowarzyszoną lub spółkę zagraniczną. Pozwala to pozbyć się niepotrzebnych myśli związanych z aktywami pieniężnymi, popularnością i majątkiem, odchodząc od głównego celu.
• Każda społeczność ma obowiązek w pełni polegać na własnych siłach, odrzucając wszelką pomoc z zewnątrz.
• Chociaż grupy powinny pozostać prywatną i niezawodową społecznością ludzi, możliwe jest przyciągnięcie wykwalifikowanych pracowników.
• Społeczność nie powinna mieć sztywnego systemu zarządzania, a tworzenie różnych komitetów i rad nie jest zabronione.
• Społeczność nie ma własnego zdania w kwestiach niezwiązanych z działaniami tematycznymi. Na tej podstawie nazwa grupy nie powinna brać udziału w publicznych dyskusjach ani dyskusjach.
• Polityka PR powinna opierać się na atrakcyjności celów i idei, a nie na propagandzie. Członkowie grupy powinni zawsze być anonimowi w kontaktach z dziennikarzami, radiem i telewizją.
• Anonimowość jest podstawową cechą tradycji grupowej, która nieustannie przypomina uczestnikom, że 12 kroków to tylko zasady zachowania, a nie cecha osobowości.

12 fundamentalnych tradycji opiera się na przykładowych opisach funkcjonowania społeczności. Te funkcje pozwalają dowiedzieć się więcej o celach grupy, a także zrozumieć, w jaki sposób buduje ona relacje w zespole.

Opis 12 kroków dla osób uzależnionych, program z objaśnieniami

Praktyczna podstawa programu Anonimowych Alkoholików obejmuje 12 oddzielnych kroków, które ostatecznie charakteryzują koniec wychodzenia z uzależnienia od alkoholu.

12 podstawowych kroków do przezwyciężenia alkoholizmu:

• Świadomość braku siły woli przeciwko uzależnieniu i niemożności samokontroli. To najtrudniejszy krok, od którego zaczyna się nowe życie. Tutaj alkoholik będzie potrzebował szczególnej odwagi, aby naprawdę przyznać się do osobistej porażki. W pierwszym kroku osoba uzależniona musi być gotowa do wzięcia odpowiedzialności za krewnych i przyjaciół: małżonków, dzieci, rodziców. Ponadto pacjent musi zrozumieć, że jego działania są destrukcyjne w stosunku nie tylko do jego życia osobistego, ale także do najdroższych i najcenniejszych ludzi.
• Świadomość i akceptacja istnienia większej mocy, która pomoże uwierzyć w szybki powrót do normalnego życia. Jednostka musi wierzyć w samą możliwość przezwyciężenia własnego nałogu, w odzyskanie szczęścia, bez zniekształcania świadomości przy pomocy alkoholu. Trzeba wierzyć, że istnieje boska moc, która pomaga na szczególnie trudnej i bolesnej drodze.
• Świadoma decyzja o całkowitym poddaniu się wyższej władzy, bo chce tylko tego, co najlepsze. Osoba uzależniona musi radzić sobie z uporem tak samo, jak z egoizmem - nie podda się i nie żałuje przeszłości, ucząc się cieszyć tym, co jest. Z pomocą świadomego umysłu i serca należy podjąć stanowczą decyzję, aby pozbyć się nałogu.
• Introspekcja i moralna ocena działań. Pacjent musi bezstronnie przeanalizować, kim naprawdę jest, uczciwie przyznając się do własnych motywów wykonywania określonych działań. Jednostka musi stopniowo wykorzenić gniew i egoizm, aby znaleźć prawdziwą osobowość, która jest jej podporządkowana. Uzależniony powinien dowiedzieć się, co konkretnie może go irytować, a także czego tak naprawdę chcą od niego krewni i przyjaciele.
• Świadomość własnych błędów przed innymi ludźmi. Na tym etapie członek zespołu musi przedstawić wyniki introspekcji innej osobie, najczęściej prowadzącemu rozmowę. Wyrażone informacje wymagają od uczestników dużej odwagi, a także odpowiedzialności od mentora, który musi w milczeniu wysłuchać i doradzić potrzebne rozwiązanie.
• Świadomość gotowości do życia wolnego od uzależnienia. W tym przypadku jednostka może zaobserwować, jak uzależnienie stało się na drodze do zdrowego i szczęśliwego życia. Tutaj musisz nauczyć się znosić siebie, a także zauważać niedociągnięcia, zobaczyć, jak przebiega powrót do zdrowia.
• Szukam pomocy w sile wyższej. Ten krok to świetny czas na zmianę nawyków i pozytywne doświadczenia. Gdy tylko pacjent uświadamia sobie własną impotencję, pojawia się silne pragnienie promowania i przezwyciężania uzależnienia od alkoholu. Ujawnia się także godność odnowionej osobowości, która jest gotowa na podążanie za nowymi zasadami, całkowicie porzucając pokusy.
• Sporządzenie szczegółowej listy krewnych i przyjaciół, którzy zostali skrzywdzeni w jakikolwiek sposób przez alkoholika. Tutaj tworzony jest plan działania krok po kroku, aby zadośćuczynić za własną winę. Ten krok pozwala pacjentowi pozbyć się prześladującej go winy w tym okresie, kiedy był jeszcze na dobrej drodze. Jednostka będzie musiała pamiętać o wszystkich, którzy w jakiś sposób ucierpieli z powodu jego działań, a następnie wyrzuty sumienia dla każdej osoby. Mimo że uczestnik 12 Kroków musi pokornie i ze wstydem słuchać samokrytycznej przemowy, jest to jedyny pewny sposób na pożegnanie się z przeszłym życiem.
• Odkupienie wstydu i poczucia winy wobec krewnych. Ten etap charakteryzuje się świadomością odpowiedzialności za to, co zrobił, dzięki czemu pacjent stara się nawiązać relacje społeczne i zrekompensować krzywdę bliskim. Alkoholicy rekompensują zarówno szkody materialne, jak i moralne.
• Świadomość błędów z ich późniejszym przekształceniem w działalność twórczą. Jednostka musi nauczyć się ważnych umiejętności, które pozwolą mu zapanować nad sobą i uczciwie podejść do analizy własnych działań. Ponadto należy nauczyć się budować wysokiej jakości relacje społeczne z ich późniejszym utrzymaniem.
• Zrozumienie i zaufanie do siły wyższej, samodoskonalenia. Na tym etapie osoba musi nauczyć się szukać zdolności i ukrytych talentów. Pomimo tego, że wewnętrzny świat alkoholika znajduje się w fazie zdrowienia, prawidłowe stosowanie kroków pozwala mu rozwijać się znacznie szybciej. Negatywne przywiązania są eliminowane, zwiększa się zdolność do autorefleksji.
• Chęć dzielenia się zdobytą wiedzą, aby pomagać innym ludziom. Ostatni krok to świetna okazja do podzielenia się radością z pozbycia się nałogu.

Pomimo tego, że opisane 12 kroków często wspomina o boskiej i wyższej mocy, program nie różni się pod względem religijnym i nie należy do żadnego wyznania. Technika wyklucza obecność duchowych mentorów, a słowo „Bóg” jest przez każdą osobę interpretowane inaczej.

Błędne wyobrażenia krewnych uzależnionego

Wstępne poradnictwo psychologiczne z rodziną osoby uzależnionej często charakteryzuje się tym samym stereotypy, lęki, a także uprzedzenia, naturalne dla tych, którzy pierwszy raz napotykają problem alkoholizm.

W rezultacie psychologowie uzależnień od narkotyków często zmagają się z różne nieporozumienia, aby rozwiać utrwalone mity, a także nauczyć obiektywnej opinii na temat panujących sytuacje.

Często matki narkomanów postrzegają problem uzależnionego jako przejaw braku woli, dlatego często odczuwają złość lub agresję wobec pacjenta. Na przykład często można natknąć się na słowa, że ​​takie dziecko nie jest w stanie się kontrolować i ograniczać, bo to jest wyłącznie jego problem.

Praktyka psychiatryczna wskazuje na zachowanie osoby uzależnionej oparte na wewnętrznych cechach osobowości, których nie można skorygować siłą ducha. W wielu przypadkach problemy z uzależnieniem wynikają z substancji chemicznej, która czyni osobę bezsilną.

Agresywne zachowanie wobec pacjenta jest stratą czasu, ponieważ jednostka może się kontrolować i nie ponosić odpowiedzialności za swoje działania, co wskazuje na brak rozwoju osobowości.

Wielu psychiatrów porównuje uzależnionego z kobietą w ciąży, która działa w oparciu o charakterystykę tła hormonalnego. Tak więc jego składnik mentalny reaguje tylko na procesy chemiczne i fizjologiczne w ciele. Dlatego czyny popełnione przez uzależnionego nie są częścią jego charakteru, a jedynie echem choroby.

Krewny lub bliska osoba alkoholika próbuje:

• znaleźć wszelkie powody, które mogą usprawiedliwiać obecność alkoholizmu;
• zwracać szczególną uwagę na wygląd pacjenta, w każdy możliwy sposób przyczyniając się do ukrycia konsekwencji;
• usprawiedliwiać władze, próbując wyjaśnić nieobecność alkoholika;
• ukrywaj pijaństwo przed innymi ludźmi
• stale pij w domu, nie pozwalając mu pojawiać się publicznie.

Również bliscy ludzie często robią to, co powinien robić pacjent z alkoholizmem. Ponadto krewni mogą pić z pacjentem, aby się zbytnio nie upił.

Krewni mogą pocieszać osobę, ukrywać rzeczywistą sytuację finansową lub wysuwać różne roszczenia. Należy rozumieć, że wszelkie uporczywe próby, w których krewny pragnie odizolować alkoholika od picia, są bardziej szkodliwe niż korzystne.

Tabela uczuć dla koncepcji samoświadomości osób uzależnionych

12-stopniowy wykres uczuć to świetna okazja, aby zrozumieć i odczuć znaczenie przeżyć i kolejnych emocji w kontekście własnej osobowości. Ta technika pozwala ocenić swoje działania z zewnątrz, badając pewne doświadczenia.

Głównym celem przy wypełnianiu tabeli jest uwzględnienie wszelkiego rodzaju emocji, w oparciu o ich sekcję tematyczną. Pozwala także nauczyć się radzenia sobie z doświadczeniami, zwracając się do psychoterapeutycznego powrotu do zdrowia bez obecności specjalistów.

Tabela 12 kroków uczuć, rozważanych w jednym z przykładów:

Strach	Wstyd	Smutek	Radość	Gniew
Strach Podniecenie Lęk Przerażenie Lęk Dezorientacja Wątpić Drżenie	Wina Nieśmiałość Zakłopotanie Dyskomfort Żal Zniewaga Nieuczciwość Ucisk Żądza Niższość Będąc zgubionym	Udaremnienie Przygnębienie Współczucie Beznadziejność Ból Gorycz Nieszczęście	Rozkosz wiara Uznanie Rozkosz Miłość Święty spokój Spokój Wspiąć się Zapał Rozkosz	Wściekłość Drażliwość Niezadowolenie Niepokojenie Nie lubić Zaniedbanie Zmartwienie Zazdrość Ehidstvo Niesmak

Emocje powinny pasować do wykresu na podstawie wspomnień tematu, doświadczenia lub sytuacji. Ważne jest, aby pomyśleć o momencie, który wywołał te emocje. Jeśli to konieczne, powinieneś zadać sobie pytania wyjaśniające, które pomogą ci zebrać myśli na właściwym torze.

Wykres 12 kroków odczuć w połączeniu z dziennikiem pokazuje dobre wyniki nie tylko w zakresie pozbycia się uzależnienia, ale także z problemami ze spektrum depresyjnego czy diagnostycznymi środkami zmniejszającymi psychikę problemy.

Prowadzenie dziennika uczuć dla świadomości emocjonalnej uzależnionych

Pomimo tego, że pamiętnik opisujący uczucia jest dość prostą techniką, jest szczególnie skutecznym narzędziem pracy z emocjami. Technika zajmuje trochę czasu, więc możesz szybko nauczyć się jej podstawowych zasad.

Od pierwszych dni użytkowania dziennik wykazuje znaczną skuteczność, którą obserwujemy niemal natychmiast – zapewniając satysfakcję i motywację do dalszej pracy.

Pracę z dziennikiem można z grubsza podzielić na 3 etapy:

• nagranie;
• czytanie;
• Informacja zwrotna.

Lepiej wypełnić tabelę lub dziennik uczuć w zeszycie lub zeszycie, krok po kroku.

Formularz do wypełniania dziennika dotykowego według standardowego wzoru, często stosowanego w technice 12 kroków:

• Data i godzina;
• myśli i uczucia związane z opisywanym wydarzeniem. Warto szczegółowo opisać powód, dla którego powstała ta lub inna emocja. Zaleca się zwracanie uwagi na doznania i doznania cielesne;
• działania podjęte w sytuacji;
• zakończenie w postaci „+” lub „-” w zależności od pozytywnego lub negatywnego doświadczenia

Czasami dodawane są inne kolumny, takie jak „Czy nie byłoby lepiej, gdyby wydarzyło się coś innego?” Jeśli chcesz, możesz zmodyfikować formę pamiętnika, która stanie się najbardziej efektywna.

Inne cechy księgowania

Zdarzenie należy opisać jednym wyrażeniem, w bardzo krótkiej i zrozumiałej sylabie.Opisywana sytuacja może być albo działaniem, albo wypowiedzią, albo odrębnym doświadczeniem.

Pomimo początkowych trudności u niektórych pacjentów, wraz ze wzrostem doświadczenia, pojawią się myśli o tym, które zdarzenia są ważne dla nagrania. Najczęściej będą to przeżycia żywe emocjonalnie, różniące się różnymi emocjami – od radości i szczęścia po gniew i agresję.

Zaleca się prowadzenie codziennego wpisu w pamiętniku przez kilka miesięcy, co pozwoli po dłuższym czasie wrócić do opisywanych wydarzeń i odczuć. Pozwoli ci to lepiej przeanalizować indywidualną sytuację i wydobyć zarówno negatywne, jak i pozytywne aspekty.

Możliwe jest również nagranie zdarzenia od razu tak, jak się wydarzyło. Jest to doskonały wybór do robienia notatek w czasie rzeczywistym, które mogą wskazywać na różne cechy fizjologiczne organizmu. W tym duchu uzależniony uczy się rozumieć uczucie „tu i teraz.

Oprócz szybkich notatek możesz zaznaczyć przychodzące na myśl wspomnienia, które są ściśle związane z przeżyciami emocjonalnymi. Zaleca się zwrócenie szczególnej uwagi na różne emocje w nocy, aby ujawnić ukryte motywy pewnych działań.

Zaleca się częste czytanie dziennika emocji – 2-3 razy w tygodniu. W razie potrzeby możesz zgłosić się do przyjaciół, rodziny, małych grup lub psychologów. Kiedy jesteś zakłopotany, najlepiej ponownie przeczytać przez telefon własne emocje, co pozwoli uniknąć wielu negatywnych doświadczeń.

Warto zauważyć, że uzyskanie informacji zwrotnej jest szczególnie ważnym krokiem w kierunku rozwiązania problemu. Interakcja społeczna to dodatkowa reakcja na odczytywanie doświadczeń lub emocji innych osób, która pozwoli Ci lepiej zrozumieć motywy własnego uzależnienia.

W ramach analizy zarejestrowanych uczuć, wydarzeń lub doświadczeń osoba wyciąga pewne wnioski, które wskazują na osiągnięcie tego lub innego wydarzenia. W takim przypadku może dojść do wniosku, dlaczego czyn został dokonany w ten sposób, a nie inaczej. Warto również zbadać osąd wartościujący oparty na pozytywnych lub negatywnych aspektach doświadczenia.

Pomimo krytyki programu „12 kroków”, jego metodologia pokazuje imponujące wyniki na całym świecie. Wyzdrowieni ludzie motywują innych do rzucenia alkoholu za pomocą podstawowego przewodnika krok po kroku, wykresu lub dziennika uczuć. Najlepiej jest stosować kombinację technik, które pozwolą znacznie szybciej wyjść z nałogu.

Film o programie 12 kroków

Cała prawda o programie 12 kroków: