Umieszczenie cewnika dożylnego. Algorytm dla osoby na zdjęciach

Dożylny cewnik to zabieg medyczny, który przewiduje wprowadzenie igły ze specjalnymi wężykami i łącznikami do jamy żyły obwodowej pacjenta. Cewnikowanie naczyń żylnych umożliwia uzyskanie nieskrępowanego dostępu do ogólnego przepływu krwi pacjenta, nasycić go lekami i roztworami niezbędnymi do utrzymania jego stabilnej aktywności życiowej organizm.

Ta procedura jest wykonywana w sterylnych warunkach w oddziale szpitalnym placówki medycznej, a procedura jej wykonania jest ściśle regulowana przez zatwierdzony algorytm działań personelu medycznego.

Wszystkie rodzaje cewników dożylnych podłączonych do układu krążenia pacjenta wymagają przestrzegania zasad higieny i higieny. Za cewnikowanie żylne w szpitalach publicznych nie jest pobierana opłata. W prywatnych klinikach cena tych manipulacji jest wliczona w całkowity koszt procesu leczenia. Założenie cewnika dożylnego wymaga wysokich kwalifikacji zawodowych i dużego doświadczenia praktycznego personelu medycznego.

Częstość powikłań po cewnikowaniu dożylnym wynosi około 15%. Jednocześnie 5% pacjentów doświadcza mechanicznego uszkodzenia naczyń krwionośnych, 10% pacjentów rozwija się procesy zakaźne i zapalne, a kolejne 5% pacjentów ma do czynienia z różnymi rodzajami zakrzepicy komplikacje.

W większości przypadków klinicznych założenie cewnika dożylnego ma na celu zorganizowanie niezakłóconego dostępu do ogólnego przepływu krwi przez połączenie z żyłami obwodowymi.

Wskazania

Algorytm działań mających na celu założenie cewnika dożylnego zapewnia ścisłe przestrzeganie standardów bezwzględnej sterylności.

Cewnikowanie naczyń krwionośnych jest wskazane w następujących przypadkach:

• wprowadzenie leków infuzyjnych pacjentom, którzy nie są w stanie przeprowadzić samodzielnego przyjmowania w postaci tabletek;
• terapeutyczna potrzeba częstego dożylnego podawania leków pacjentom z ciężką postacią przewlekłą choroby (na przykład niewydolność nerek lub wątroby, obecność nowotworów złośliwych w organizmie);
• pilna potrzeba wdrożenia iniekcji strumieniowej leków przeciwbakteryjnych z ich natychmiastowym dostarczeniem do ogólnego krwioobiegu pacjenta;
• pobranie krwi żylnej do jej badania laboratoryjnego pod kątem różnych parametrów;
• zapewnienie nieskrępowanego dostępu do krwiobiegu pacjentom w ciężkim stanie stan, wymaga pilnej resuscytacji z użyciem silnych leki;
• nawodnienie organizmu po ciężkim odwodnieniu, zaburzenia równowagi elektrolitowej;
• szybka organizacja żywienia pozajelitowego w odniesieniu do pacjentów, którzy nie są w stanie prowadzić samodzielnego przyjmowania pokarmu.

Cewnikowanie żylne jest wskazane u pacjentów, u których zaplanowano badanie diagnostyczne poprzez podanie środków kontrastowych o właściwościach radiologicznych. Na przykład, aby uzyskać bardziej obiektywne informacje podczas obrazowania metodą rezonansu magnetycznego lub tomografii komputerowej.

Przeciwwskazania

Cewnikowanie dożylne jest przeciwwskazane w przypadku następujących problemów zdrowotnych:

• uszkodzenie skóry, a także tłuszcz podskórny w obszarze proponowanego nakłucia naczynia żylnego;
• zanikowe uszkodzenie tkanki mięśniowej;
• zapalenie żyły, która musi być cewnikowana.

Przed podjęciem decyzji o zastosowaniu metody cewnikowania dożylnego lekarz prowadzący bada naczynia żylne pacjenta pod kątem ewentualnych przeciwwskazań medycznych.

Możliwe komplikacje

Wprowadzenie cewnika dożylnego (algorytm działań związanych z instalacją tego urządzenia ma na celu zminimalizowanie urazu naczynia krwionośnego) może powodować następujące komplikacje i negatywne konsekwencje dla organizmu pacjenta:

• infekcje zakaźne ścian naczynia żylnego, a także wnikanie bakterii, wirusów lub grzybów drobnoustrojów do ogólnego krwiobiegu (podobny wynik jest możliwy, jeśli personel medyczny nie przestrzega ustalonych norm) sterylność);
• perforacja naczynia krwionośnego i mechaniczne uszkodzenie jego wewnętrznej warstwy;
• powstawanie zakrzepicy z dalszym upośledzeniem krążenia krwi;
• zapalenie ścian naczynia żylnego;
• rozwój skutków ubocznych leków podawanych przez cewnik dożylny.

Zaczerwienienie skóry, obrzęk tkanek nabłonkowych, obrzęk naczyń żylnych, pieczenie lub ostry ból w miejscu nakłucia wskazują na rozwój powikłań cewnikowania dożylnego. W takim przypadku wyrób medyczny musi zostać usunięty z jamy naczynia żylnego, a pacjent musi zostać szczegółowo zbadany.

Szkolenie

Dożylne umieszczenie cewnika (algorytm manipulacji ustalony protokołem terapeutycznym, jest obowiązkowa dla personelu medycznego placówki medycznej) wymaga wykonania przygotowawczego akcja. Przed przejściem do etapu cewnikowania podejmuje się działania w celu wybrania żyły, przez którą zostanie otwarty dostęp do ogólnego przepływu krwi.

W takim przypadku obowiązują następujące kryteria:

• lepiej jest używać naczyń żylnych, które są bardziej obszerne, elastyczne i jak najbardziej miękkie w dotyku, nie noszą śladów uszkodzeń;
• najpierw wykonuje się nakłucie dystalnych naczyń;
• wprowadzenie igły systemu najlepiej wykonać wewnątrz prostych żył, które odpowiadają długości samego cewnika.

Obwodowe cewniki do wkłuć wewnątrznaczyniowych mają różne odcienie kolorów ze względu na różnice w ich długości i średnicy światła. Prawidłowo dobrany dostęp do żyły jest gwarancją powodzenia całego przebiegu leczenia.

W procesie przygotowania pacjenta do cewnikowania dożylnego należy wziąć pod uwagę opinię samego pacjenta oraz przydatność naczynia żylnego do jego nakłucia. Pomieszczenie, w którym przeprowadza się tego rodzaju manipulacje terapeutyczne, musi być sterylne. W razie potrzeby przed rozpoczęciem procedury cewnikowania dożylnego pomieszczenie jest czyszczone środkami dezynfekcyjnymi.

Przygotowując się do cewnikowania dożylnego bardzo ważne jest, aby wybrać odpowiedni cewnik.

W takim przypadku lekarz musi kierować się następującymi kryteriami:

• średnica wewnętrznego światła naczynia żylnego;
• wymagana szybkość dostarczania roztworu terapeutycznego do ogólnego układu krążenia pacjenta;
• przybliżony czas, w którym cewnik będzie znajdował się w żyle pacjenta;
• właściwości biochemiczne roztworu leczniczego wprowadzonego przez zainstalowany cewnik.

Ogromne znaczenie ma fakt, z jakich elementów wykonany jest cewnik dożylny. Podczas przygotowania do zabiegu cewnikowania dożylnego należy preferować wyroby medyczne wykonane na bazie poliuretanu lub teflonu.

Stosowanie cewników wykonanych z tych materiałów zmniejsza ryzyko powikłań dla organizmu pacjenta. Przy odpowiedniej pielęgnacji teflonowe i poliuretanowe urządzenia do cewnikowania wewnątrznaczyniowego mają znacznie dłuższą żywotność.

Procedura krok po kroku

Algorytm działań dotyczących instalacji cewnika dożylnego zapewnia przestrzeganie następujących zasad instrukcji, które są obowiązkowe dla pracownika medycznego placówki medycznej:

1. Umyj ręce ciepłą wodą z mydłem.
2. Zbierz standardowy zestaw materiałów eksploatacyjnych wymaganych do cewnikowania dożylnego:

• sterylna wata;
• etanol;
• przylepny plaster medyczny;
• chusteczki antyseptyczne;
• taca na śmieci;
• strzykawka, wewnątrz której zbiera się 10 ml heparynizowanego roztworu;
• bandaż samoprzylepny;
• cewnik dożylny wraz z rurką łączącą;
• jednorazowe sterylne rękawiczki;
• opaska uciskowa do uciskania naczyń krwionośnych;
• sterylny bandaż;
• nadtlenek wodoru o stężeniu 3%.

Przygotowanie powyższych materiałów eksploatacyjnych odbywa się bezpośrednio przed zabiegiem dożylnego cewnikowania.

1. Sprawdź szczelność i integralność opakowania, w którym przechowywany jest cewnik dożylny.
2. Upewnij się, że konkretny pacjent naprawdę potrzebuje procedury cewnikowania dożylnego.
3. Zapewnij wysokiej jakości oświetlenie do pomieszczenia.
4. Pomóż pacjentowi przyjąć najwygodniejszą pozycję.
5. Wyjaśnij pacjentowi istotę wykonywanego zabiegu, a także jego cel.
6. Przygotuj pojemnik do utylizacji materiałów eksploatacyjnych, które będą używane podczas instalacji cewnika dożylnego.
7. Wybierz zdrowe naczynie do nakłucia.
8. Załóż opaskę uciskową 10-15 cm wyżej od miejsca wkłucia.
9. Poproś pacjenta, aby rytmicznie ściskał i rozluźniał palce, aby poprawić wypełnienie naczynia żylnego krwią.
10. Wybierz odpowiednią żyłę przez badanie dotykowe.
11. Usuń uprząż.
12. Wybierz najmniejszy cewnik IV.
13. Potraktuj powierzchnię dłoni roztworem antyseptycznym.
14. Zużycie jednorazowych sterylnych rękawiczek.
15. Ponownie załóż opaskę uciskową 10-15 cm wyżej od zamierzonego miejsca wprowadzenia cewnika.
16. W ciągu 1 min. do leczenia skóry w miejscu nakłucia środkiem antyseptycznym.
17. Poczekaj na powierzchnię skóry w celu wyschnięcia.
18. Ucisnąć żyłę palcem kończyny górnej 2-3 cm poniżej miejsca nakłucia igłą cewnika.
19. Zdjąć osłonkę ochronną z urządzenia dożylnego.
20. Cewnik połączony z igłą wprowadza się do jamy naczynia żylnego pod kątem 15 stopni.
21. Uważaj na pojawienie się krwi żylnej w komorze wskaźnika.
22. Po pojawieniu się krwi żylnej w jamie komory wskaźnikowej zmniejsz kąt nachylenia, a następnie włóż igłę na głębokość 2 mm do żyły.
23. Ustal pozycję igły mandrynu.
24. Kaniula jest powoli przesuwana do samego końca od igły do ​​jamy żyły.
25. Usuń uprząż.
26. Uszczypnij żyłę, aby zapobiec utracie krwi.
27. Wyjąć igłę z cewnika wewnątrznaczyniowego.
28. Usuń wtyczkę z powierzchni osłony ochronnej.
29. Podłącz system płynoterapii do cewnika.
30. Zabezpiecz urządzenie bandażem samoprzylepnym.

    

Ostatnim etapem cewnikowania dożylnego jest rejestracja wykonanego zabiegu w dokumentacji medycznej i dzienniku pielęgniarskim pacjenta. Wszystkie materiały eksploatacyjne należy utylizować w higieniczny sposób.

Procedury pielęgnacyjne po

Umieszczenie cewnika dożylnego (algorytm działań na nakłucie naczynia nie jest w żadnym wypadku naruszany) jest tylko pierwszym etapem terapii infuzyjnej. Aby pacjent był leczony metodą dożylnego cewnikowania bez komplikacje, należy przestrzegać zasad pielęgnacji sanitarno-higienicznej, które są szczegółowo opisane w stół poniżej.

Nazwa reguły	Jak wykonywać pielęgnację po cewnikowaniu dożylnym?
Zapobieganie infekcji	Każde złącze cewnika jest otwartą bramką dla wnikania zakaźnych mikroorganizmów. Kontakt z tym urządzeniem powinien być zminimalizowany. Cewnika dożylnego można dotykać wyłącznie sterylnymi rękawiczkami jednorazowymi, a także przy zachowaniu wszystkich zasad aseptyki. W przeciwnym razie istnieje duże prawdopodobieństwo infekcji naczynia żylnego.
Wymiana wtyczek	Sterylne zatyczki cewnika dożylnego należy wymieniać tak często, jak to możliwe. Surowo zabrania się używania tego elementu wyrobu medycznego, który znajdował się w stanie niesterylnym.
Płukanie cewnika	Cewnik dożylny należy przepłukać solą fizjologiczną natychmiast po kolejnym wstrzyknięciu środki przeciwbakteryjne, skoncentrowane leki na bazie glukozy, preparaty zawierające składniki krwi.
Zapobieganie zakrzepicy	Aby zapobiec rozwojowi zakrzepicy, a także przedłużyć żywotność samego cewnika, konieczne jest dodatkowe mycie w ciągu dnia. Te etapy są wykonywane między infuzjami dożylnymi. Jako środek płuczący stosuje się sól fizjologiczną. Po jego wprowadzeniu stosuje się roztwór heparyny zgodny z zawartością procentową 2500 IU związku chemicznego heparyny sodowej na 100 ml soli fizjologicznej.
Kontrola stanu bandaża fiksacyjnego	Personel medyczny opiekujący się pacjentem powinien monitorować stan opatrunku, który pełni funkcję dodatkowego stabilizatora cewnika dożylnego. Ten materiał eksploatacyjny należy wymienić w odpowiednim czasie, zanim ulegnie zabrudzeniu.
Monitorowanie naczyń żylnych	Miejsce nakłucia naczynia krwionośnego, do którego podłączono cewnik dożylny, powinno być regularnie i dokładnie badane. Umożliwi to wczesną diagnozę możliwych powikłań. W przypadku obrzęku, zaczerwienienia powierzchni skóry, swędzenia, bolesnych odczuć, zmian temperatury miejscowej konieczne jest usunięcie cewnika z jamy naczynia żylnego.
Przeprowadzenie prawidłowej wymiany plastra samoprzylepnego	Podczas planowanej zmiany taśmy mocującej, która trzyma cewnik, zabrania się używania nożyczek. Przestrzeganie tej zasady ma na celu zapobieganie przypadkowemu przecięciu cewnika, który następnie wchodzi do żyły.
Zapobieganie zakrzepowemu zapaleniu żył	Aby zapobiec rozwojowi zakrzepowego zapalenia żył, na powierzchnię żyły powyżej miejsca jej nakłucia nakłada się jednolitą warstwę maści trombolitycznej. Najlepsze leki to Troxevasin, żel Lioton-1000, a także leki na bazie heparyny.
Kontrola nad nieautoryzowanym usunięciem bandaża	W przypadku pacjentów pediatrycznych i osób w nieodpowiednim stanie należy zwrócić większą uwagę. Pacjenci z tej kategorii mogą usunąć bandaż mocujący, zakłócając położenie cewnika dożylnego.
Terminowe wykrywanie skutków ubocznych	Leki wstrzykiwane do organizmu pacjenta przez cewnik dożylny mogą wywołać niepożądane reakcje w: w postaci nudności, utraty przytomności, wymiotów, gorączki, zaburzeń rytmu serca i częstotliwości oddechowy. Ta symptomatologia powinna zostać szybko wykryta przez lekarza. W przypadku pacjentów z objawami działań niepożądanych należy wezwać lekarza.

W dokumentacji medycznej pacjenta rejestrowane są wszystkie informacje dotyczące ilości leków, które zostały wprowadzone do jego organizmu przez cewnik dożylny. Miejsce cewnikowania należy zmieniać co 2-3 dni. Zminimalizuje to ryzyko rozwoju procesu zakaźnego.

Zalety i wady

Umieszczenie cewnika dożylnego (algorytm działań dotyczących cewnikowania pacjentów nie powinien być naruszany przez młodszy personel medyczny i lekarzy) ma pewne zalety i wady.

Wyróżnia się następujące zalety tej procedury:

• znacznie mniejsze ryzyko przedostania się drobnoustrojów chorobotwórczych do ogólnego układu krążenia pacjenta;
• możliwość szybkiego podania leków i roztworów infuzyjnych niezbędnych do stabilizacji stanu pacjenta;
• dostarczanie wsparcia żywieniowego dla organizmu pacjenta;
• przeprowadzanie skojarzonego nasycenia ogólnego przepływu krwi pacjenta lekami o różnych właściwościach farmakologicznych;
• całodobowe monitorowanie wskaźników ciśnienia żylnego pacjenta;
• nasycenie organizmu pacjenta wszystkimi niezbędnymi składnikami odżywczymi, minerałami i witaminami w warunkach, w których osoba nie jest w stanie samodzielnie jeść, jest w ciężkim stanie nieprzytomności lub śpiączki.

Cewnikowanie dożylne ułatwia pracę personelowi medycznemu, a także zmniejsza ból pacjenta. Po zainstalowaniu cewnika żylnego wszystkie leki do wstrzykiwania dostają się do ciała pacjenta przez to urządzenie. Pielęgniarka nie musi każdorazowo przekłuwać żyły pacjenta jednorazową sterylną strzykawką, co przyspiesza proces terapeutyczny i zwiększa komfort dla samego pacjenta.

Wady cewnikowania żylnego obejmują następujące wady tej procedury:

• podczas nakłucia naczynia krwionośnego igłą możliwe jest mechaniczne uszkodzenie jego ścian w postaci perforacji lub pęknięcia;
• zainstalowany cewnik żylny wymaga regularnego przestrzegania zasad sanitarno-higienicznych dotyczących dbania o jego ogólny stan;
• Cewnikowanie dożylne może wykonywać wyłącznie personel medyczny, który przeszedł odpowiednich szkoleń, rozumie złożoność tej procedury, a także rozumie ryzyko rozwoju powikłania;
• zawsze istnieje ryzyko zanieczyszczenia naczynia żylnego infekcją bakteryjną (nawet jeśli surowe zasady sterylności w medycynie praktykować okresowo zdarzają się przypadki rozwoju procesu infekcyjno-zapalnego, który występuje po wykonaniu cewnikowania żylnego);
• wewnątrz żyły, do której podłączony był cewnik, może powstać skrzep krwi, który może zakłócić ogólne krążenie krwi w organizmie, powodują niedokrwienie naczynia, a także prowokują nagły początek śmierci wynik.

Cewnikowanie żylne jest ważną procedurą terapeutyczną, która może uratować życie pacjentom w stanie krytycznym. Jednocześnie ten etap procesu leczenia wymaga od pracowników zakładu opieki zdrowotnej wykonywania adekwatnych ocena wszystkich potencjalnych zagrożeń i powikłań, które mogą się pojawić po podłączeniu cewnika do krwiobiegu ogólnego chory.

Założenie cewnika żylnego to skomplikowana i wymagająca procedura medyczna, która obejmuje: ścisłe przestrzeganie algorytmu działań w celu zapewnienia nieskrępowanego dostępu do układu krążenia chory.

Zaletą stosowania tej techniki terapeutycznej jest możliwość szybkiego podania dużych ilości leki o różnych właściwościach terapeutycznych, stabilizacja ogólnego stanu ciężkiego chory. Cewnikowaniu dożylnym zawsze towarzyszy ryzyko powikłań, z których większość jest związana z inwazją zakaźną, mechanicznym uszkodzeniem naczynia w momencie jego przebicia, a także tworzeniem zakrzepy.

Film dotyczący zakładania cewnika dożylnego

Nakłucie i cewnikowanie żyły obwodowej: