Oddzielenie łożyska. Teksty autorów Alfelda, Schultza i Duncana, Küstner-Chukalov

Gałąź łożysko po porodzie To naturalny proces mający na celu oczyszczenie jamy macicy z resztek tkanek biologicznych zapewniających stabilne odżywianie rozwijającego się płodu. Istnieją oznaki klasyfikacji przydziału łożyska według różnych autorów literatury naukowej z dziedziny ginekologii.

Charakterystyka

Oddzielenie łożyska jest ostatnim etapem porodu. Izolacja łożyska następuje w ciągu 5-60 minut. po urodzeniu dziecka. Szybkość wychodzenia łożyska z jamy macicy zależy od taktyki porodu, którą zastosowano w konkretnym przypadku klinicznym.

Schroeder, Alfeld, Strassman, Dovzhenko to znani ginekolodzy, autorzy publikacji naukowych opisujących podstawowe objawy oddziału poporodowego. Powstawanie łożyska następuje z błon embrionalnych zarodka (tkanka kosmówkowa) i omoczni (worek moczowy).

Tymczasowy narząd układu rozrodczego kobiety jest w bliskim kontakcie ze ścianą macicy, tworząc liczne kosmki. Łożysko ustanawia ścisły związek między ciałem matki a rozwijającym się płodem.

Poprzez tkanki tego narządu wymieniane są przydatne substancje, dziecko otrzymuje tlen i emituje dwutlenek węgla. Po naturalnym urodzeniu dziecka traci się potrzebę dalszego zachowania łożyska. W ciągu 1 godziny organizm kobiety odrzuca tkankę pośrednią, która karmi dziecko. Łożysko wydalane jest przez kanał rodny.

Oznaki

Oddzielenie łożyska (znaki według autorów prac naukowych z zakresu ginekologii różnią się, ale nie znacząco) jest ważnym etapem zakończenia porodu. Pozostawiony w macicy poród staje się przyczyną procesu zakaźnego i zapalnego, zagrażającego zdrowiu kobiety.

Schröder

Izolacja łożyska na podstawie Schroedera charakteryzuje się następującymi objawami klinicznymi:

• macica matki staje się bardziej płaska;
• występują oznaki zwiększonego napięcia mięśniowego;
• spód narządu płciowego unosi się nieco powyżej pępka, ale dozwolone są niewielkie odchylenia w prawą stronę.

  

Charakterystyczną cechą fizjologicznego procesu oddzielania łożyska według Schroedera jest to, że tuż przed narodzinami łożyska macica staje się węższa, jej ściany kurczą się. W stanach hipertoniczności i skurczu narządów płciowych złuszczane tkanki śródbłonka i błon owodniowych są uwalniane.

Alfelda

Oddzielenie łożyska na podstawie Alfelda przebiega następująco:

1. Łożysko poporodowe, odrzucone przez układ rozrodczy kobiety, schodzi do dolnej części macicy.
2. Obserwuje się dalszy ruch łożyska do jamy pochwy.
3. Klamra Kochera, którą zakłada się na pępowinę w momencie jej bandażowania, przesuwa się o 8-10 cm w dół.

Rozpoznanie oznak poporodowego wyjścia łożyska według Alfelda pozwala położnikowi dostosować swoje działania związane z podwiązaniem pępowiny. Po zejściu łożyska do jamy pochwy dalsze wydalanie odrzuconych tkanek następuje w sposób naturalny.

Dowżenko

Oddzielenie łożyska (znaki według autorów literatury naukowej z dziedziny ginekologii i położnictwa opisują fizjologiczny proces uwalniania łożyska porodowego) jest procesem bezbolesnym.

Zgodnie ze znakiem Dovzhenko izolacja tkanek owodniowych wygląda następująco:

1. Położnik rodzący prosi rodzącą kobietę o miarowe, ale głębokie wdechy i niespieszne wydechy.
2. Monitorowany jest proces skurczu pępowiny. Jeśli w momencie podnoszenia klatki piersiowej przy wdechu pępowina nie zostanie wciągnięta do pochwy, jest to wyraźna oznaka oddzielenia łożyska od ściany macicy.
3. Obecność efektu cofnięcia pępowiny do kanału rodnego po głębokim wdechu wskazuje, że łożysko poporodowe nie oddzieliło się od powierzchni narządu rodnego.

Na podstawie powyższych znaków lekarz decyduje o taktyce dalszych działań mających na celu: zakończenie aktywności zawodowej pacjentki z całkowitym oczyszczeniem jej układu rozrodczego z resztek płynu owodniowego tekstylia.

Klein

Oddzielenie łożyska według znaków Kleina określa lekarz po wykonaniu następujących czynności:

1. Lekarz prosi rodzącą kobietę o pchanie.
2. Przeprowadzana jest wizualna obserwacja stanu pępowiny.
3. Brak ruchomości tkanek pępowiny po zaprzestaniu prób wskazuje na całkowite oddzielenie łożyska od ściany macicy.
4. Wciągnięcie pępowiny do pochwy natychmiast po tym, jak kobieta przestanie się pchać, wskazuje na zachowanie biologicznego połączenia łożyska z narządem płciowym.

Ze względu na charakter określania szybkości uwalniania łożyska znak Kleina przypomina metodę Dovzhenko. Różnice między tymi metodami diagnostycznymi dotyczą aktywacji różnych grup mięśni, które wpływają na funkcję skurczową macicy.

Kustner-Chukałowa

Aby określić znak oddzielenia łożyska według Küstner-Chukalov, położnik będzie musiał wykonać następujący algorytm działań:

1. Zajmij pozycję po lewej stronie rodzącej.
2. Połóż dłoń prawej ręki na powierzchni przedniej ściany brzucha w okolicy stawu łonowego, gdzie znajduje się macica.
3. Naciśnij prawą ręką tkankę narządu płciowego.
4. Monitoruj ruchomość pępowiny.

Jeśli dochodzi do oderwania łożyska, to w momencie silnego nacisku dłoni na powierzchnię brzucha pępowina nie jest wciągana do kanału rodnego. Obecność oznak aktywnego zaciśnięcia pępowiny w pochwie wskazuje na zachowanie łożyska na ścianie macicy.

Mikulicz-Radecki

Definicja oznak oderwania łożyska według Mikulicha-Radeckiego jest następująca:

1. Lekarz wizualnie monitoruje stan układu rozrodczego kobiety.
2. Lekarz prosi rodzącą o wykonanie tych prób, jak przy narodzinach dziecka.
3. Po usunięciu łożyska jego tkanki muszą opaść do kanału rodnego.
4. Wraz z kolejnymi próbami łożysko przesuwa się do wnętrza pochwy, a jego dalsze usuwanie poza ciało kobiety.

Charakterystyczną cechą znaku odklejenia łożyska według Mikulicha-Radetzky'ego jest to, że lekarz nie wykonuje żadnych czynności polegających na ściskaniu przedniej ściany macicy. Kobieta samodzielnie wykonuje aktywację mięśni narządu płciowego za pomocą prób.

Strassmann

Rozpoznanie oznak oddzielenia łożyska według Strassmanna można przypisać jednemu z najtrudniejszych sposobów określenia uwolnienia łożyska. Lekarz, który urodził dziecko, lekko opuka palcami dno macicy. Jeśli w tej chwili łożysko nadal nie jest oddzielone, wibracje z narządów płciowych przechodzą przez żyłę pępowinową wypełnioną krwią.

Wibracje falowe są wyczuwalne przez palce dłoni znajdujące się na powierzchni pępowiny, wyżej od miejsca jej zamocowania opaską. W przypadku, gdy w momencie stukania w dno macicy poród został już oddzielony, w żyle pępowinowej nie powinno być wibracji. Aby uzyskać bardziej wiarygodne dane na temat stanu narządu płciowego kobiety, zaleca się stosowanie dodatkowych metod diagnozowania objawów odklejenia łożyska.

Hohenbichler

Znak Hohenbichlera określa się, badając pępowinę rodzącej kobiety. W przypadku braku fizjologicznego procesu oddzielenia łożyska od ściany macicy obserwuje się rotację pępowiny wystającej ze szczeliny narządów płciowych wokół jej osi. Objaw ten występuje w wyniku skurczu mięśni narządu płciowego z jednoczesnym uciskiem żyły pępowinowej przepełnionej krwią.

Drogi

Oddzielenie łożyska (znaki według autorów opierają się na funkcji skurczowej macicy i ruchomości pępowiny) następuje w ciągu pierwszych 20-30 minut. u pierwotnych dziewcząt. U kobiet, które już urodziły drugie lub trzecie dziecko, poród odchodzi średnio w ciągu 10 minut.

Maksymalny czas separacji łożyska wynosi 1 godzinę. Brak procesu narodzin łożyska przez dłuższy czas wymaga interwencja lekarza w celu przeprowadzenia działań w celu przymusowego oddzielenia łożyska od ściany macica.

Po urodzeniu dziecka mięśnie macicy kurczą się, narząd płciowy nabiera bardziej zaokrąglonego kształtu, jego dolna część znajduje się w pępku. Po kilku minutach zaczynają się skurcze poporodowe. Przy kolejnym skurczu tkanki mięśniowej macicy następuje stopniowe przemieszczenie łożyska. W związku z tym istnieją 2 główne metody naturalnego złuszczania łożyska z jego dalszym usuwaniem poza kobiece ciało.

Według Schultza

Metoda poporodowego odwarstwienia łożyska według Schultza charakteryzuje się oddzieleniem środkowej części łożyska. Między oddzielonymi segmentami łożyska a ścianą macicy powstaje krwiak pozałożyskowy. Obecność tego siniaka przyczynia się do dalszego oderwania tkanki łożyska. Według Schultza naturalne narodziny łożyska odbywają się w taki sposób, że tkanki, które dostarczały dziecku pokarmu, są skierowane na zewnątrz.

Dalsza izolacja krwiaka pozałożyskowego następuje jednocześnie z wyjściem łożyska. Główną zaletą tej metody rodzenia łożyska jest minimalne uszkodzenie naczyń krwionośnych i znacznie mniejsza utrata krwi. Separacja łożyska według Schultza jest uważana za umiarkowanie bolesny proces.

Po Duncan

Narodziny łożyska według Duncana różnią się tym, że oderwanie łożyska zaczyna się od jego obszarów peryferyjnych. Środkowa część tkanki pozostaje mocno przytwierdzona do powierzchni ściany macicy. Z każdym skurczem łożysko przesuwa się od krawędzi do środka. Po 2-3 próbach rodzi się łożysko z zachowaniem integralności błon.

Kształt, struktura i wielkość łożyska pozostają dokładnie takie same, jak w momencie przyczepienia do macicy. Istotną wadą narodzin łożyska według Duncana jest większe uszkodzenie naczyń i obfita utrata krwi. Brak krwiaka pozałożyskowego w środkowej części macicy prowadzi do tego, że proces oddzielania łożyska staje się dłuższy i bardziej bolesny.

Poniższa tabela przedstawia główne wskaźniki utraty krwi w momencie odwarstwienia łożyska według Duncana i Schultza.

Rodzaj utraty krwi	Średnie normy i cechy stanu kobiety rodzącej
Fizjologiczny	Fizjologiczna utrata krwi w momencie oddzielenia łożyska wynosi 250 ml. Jest wynikiem naturalnego uszkodzenia naczyń krwionośnych w macicy. Stan kobiety pozostaje stabilny i zadowalający.
Granica	W tym przypadku rodząca traci od 300 do 400 ml krwi podczas całego procesu porodu łożyska. Mogą wystąpić oznaki pogorszenia ogólnego stanu zdrowia, zwiększonego tętna, obniżenia ciśnienia krwi. Kobieta z objawami patologicznej utraty krwi potrzebuje wykwalifikowanej opieki medycznej w celu ustabilizowania funkcji życiowych organizmu.
Patologiczny	Najpoważniejsze konsekwencje oddzielenia łożyska występują, gdy podczas tego procesu rodząca kobieta utraciła ponad 400 ml krwi. Istnieje realne zagrożenie życia.

Dopuszczalna utrata krwi podczas oddzielania łożyska według Schultza i Duncana wynosi 0,5% całkowitej masy ciężarnej rodzącej.

Następujące czynniki przyczyniają się do oderwania łożyska:

• próby kobiety w okresie poporodowym;
• obecność krwiaka pozałożyskowego;
• własna masa tkanek, które zapewniały odżywianie dziecku;
• odruchowy skurcz mięśni macicy podczas porodu.

Po oddzieleniu łożyska naturalnie dochodzi do skurczu tkanki mięśniowej macicy. Naczynia krwionośne narządu płciowego są ściśnięte, co zapewnia szybkie zatrzymanie krwawienia z macicy. W praktyce ginekologicznej najczęstsza metoda oddzielania łożyska według Schultza.

Metody wymuszonego wyładowania oddzielonego łożyska

Oddzielenie łożyska (objawy według autorów opisane są w publikacjach medycznych poświęconych ginekologii i położnictwu) powinno nastąpić niezależnie, bez interwencji lekarza. W przypadku braku dodatniej dynamiki do wyjścia łożyska, lekarz stosuje jedną lub kilka na przemian kilka metod w celu stymulacji procesu złuszczania łożyska.

Metoda Abuladze

Stymulowanie funkcji macicy w celu oddzielenia łożyska metodą Abuladze zapewnia następujący algorytm działań:

1. Lekarz otrzymuje zgodę rodzącej kobiety na siłowe usunięcie łożyska.
2. Lekarz wyjaśnia kobiecie zabieg, który wykona, aby oczyścić narząd płciowy z resztek łożyska.
3. Kobieta rodząca opróżnia pęcherz. Dzieje się to naturalnie lub przez cewnik.
4. Położnik wykonuje delikatny masaż tkanki macicy działając na przednią ścianę jamy brzusznej.
5. Dzięki ruchom masującym lekarz przenosi macicę do pozycji środkowej.
6. Lekarz stoi z boku po prawej stronie rodzącej.
7. Obiema rękami lekarz chwyta mięśnie przedniej ściany otrzewnej i kieruje ją w okolice fałdu podłużnego, jednocześnie unosząc tkankę mięśniową.

Natychmiast po wykonaniu przez położnika powyższych manipulacji kobieta powinna zacząć naciskać. Jeśli lekarz zrobił wszystko poprawnie, powinien rozpocząć się proces przemieszczenia łożyska do dolnej części macicy ze stopniowym wyjściem do światła pochwy.

Sposób Gentera

W celu stymulacji odklejenia łożyska po porodzie metodą Gentera wykonuje się następujące manipulacje:

1. Lekarz uzyskuje od rodzącej zgodę na wykonanie czynności przymusowego oddzielenia łożyska.
2. Kobieta opróżnia pęcherz.
3. Lekarz wykonuje spokojny masaż przedniej ściany macicy przez tkanki jamy brzusznej. Zapewniony jest dopływ dodatkowej objętości krwi do narządów układu rozrodczego.
4. Za pomocą ruchów masujących położnika macica rodzącej kobiety zostaje doprowadzona do pozycji środkowej.
5. Lekarz stoi z boku, tak aby nogi kobiety znajdowały się przed jego twarzą.
6. Lekarz zaciska dłonie kończyn górnych w pięści.
7. Zewnętrzna strona paliczków palców jest zamocowana w okolicy dna macicy od strony rogów jajowodów.
8. Położnik prosi rodzącą kobietę, aby tymczasowo przestała naciskać.
9. Lekarz ściska macicę w kierunku kości krzyżowej.

W zależności od sytuacji i oznak pojawienia się łożyska w jamie pochwy lekarz może poprosić kobietę o wykonanie kilku prób całkowitego uwolnienia tkanek łożyska z narządu płciowego. Nieprzestrzeganie powyższych zasad podczas stosowania metody Gentera jest obarczone skurczem gardła macicy z późniejszym naruszeniem łożyska.

Aby wyeliminować efekt spastyczny, natychmiast podaje się kobiecie rodzącej lek przeciwskurczowy w postaci 2 ml 2% roztworu No-shpa i chlorowodorku papaweryny. Może być konieczne zastosowanie 1 ml roztworu iniekcyjnego siarczanu atropiny o stężeniu 0,1% i podobnej ilości Platyphyllin o udziale masowym substancji czynnej 0,1%. Natychmiast po usunięciu skurczu gardła położnik kontynuuje usuwanie złuszczonego łożyska z ciała kobiety.

Metoda Crede-Lazarevicha

Wymuszone oderwanie łożyska metodą Krede-Lazarevicha odbywa się zgodnie z następującym algorytmem działania:

1. Uzyskaj zgodę kobiety na ten zabieg.
2. Poinformuj rodzącą o charakterze czynności, które zostaną wykonane po 1-2 minutach. dla szybszego i pełniejszego oczyszczenia macicy z łożyska.
3. Upewnij się, że pęcherz matki jest opróżniony.
4. Masuj tkanki macicy, dotykając przednią ścianę brzucha.
5. Przenieś narząd płciowy kobiety do środkowej pozycji.
6. Zajmij pozycję na lewo od rodzącej kobiety.
7. Za pomocą prawej ręki chwyć spód macicy tak, aby paliczek kciuka znajdował się na przedniej ścianie narządu płciowego, cały obszar dłoni znajduje się na dole, a pozostałe 4 palce znajdują się z tyłu ściana macicy.
8. Poproś rodzącą kobietę, aby się odprężyła.
9. Naciskaj jednocześnie wszystkie palce na mięśnie macicy, ale w dwóch przecinających się kierunkach, tak aby na wszystkie tkanki narządu płciowego wywierany był równomierny nacisk fizyczny.
10. Ściskanie palcami prawej ręki odbywa się w kierunku od przedniej do tylnej ściany macicy, a nacisk dłoni jest przykładany od góry do dołu w kierunku kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego.

Po ustaniu nacisku na mięśnie macicy konieczne jest wizualne monitorowanie wyglądu łożyska wewnątrz pochwy z dalszym wyjściem poza układ rozrodczy kobiety.

W szczególnie trudnych przypadkach, gdy pomimo wykonywanych manipulacji w celu przymusowego oderwania łożyska, po usunięciu, rodząca kobieta musi oprzeć się na stopach podczas podnoszenia miednicy. Pod własnym ciężarem tkanki łożyska poporodowego zwisają i są znacznie szybciej oddzielane od przedniej ściany macicy.

Oddzielenie łożyska to naturalny proces oczyszczania macicy z tymczasowych tkanek, które wytworzyły się w jej jamie, aby zapewnić dziecku składniki odżywcze, a także przeprowadzić wymianę gazową. Oznaki wyjścia łożyska określa się podczas oględzin pochwy kobiety. Objawy odklejenia łożyska zostały opisane przez kilku autorów, którzy są specjalistami w dziedzinie ginekologii i położnictwa.

Zbliżające się wyjście łożyska z układu rozrodczego kobiety jest sygnalizowane jednoczesną kombinacją kilku znaków naraz. Metody diagnostyczne według Alfelda, Schroedera i Küstner-Chukalova są uważane za najbardziej pouczające metody ustalania separacji łożyska. Po porodzie pozostawia się sam po urodzeniu dziecka lub lekarz podejmuje działania w celu jego usunięcia za pomocą specjalnej procedury ginekologicznej.

Wideo separacji łożyska

Ręczne usunięcie łożyska: