Pęknięcie łąkotki kolana. Objawy i leczenie

Łza łąkotki jest powszechnym zjawiskiem choroba stawu kolanowego, w którym dochodzi do uszkodzenia więzadeł i innych części stawu stawowego, któremu towarzyszy silny ból w dotkniętym obszarze i inne powikłania ze strony układu mięśniowo-szkieletowego.

Objawy zwykle pojawiają się nagle po urazie, zakłócają zwykły tryb życia pacjenta i mogą powodować unieruchomienie. Objawy kliniczne u różnych pacjentów mogą się różnić w zależności od ciężkości stanu.

Klasyfikacja traumy

Stan patologiczny może przebiegać w różnych postaciach, ale eksperci wyróżniają kilka odmian różniących się charakterystyką przebiegu, objawami i występowaniem ryzyka powikłań. Łąkotki to chrzęstne płytki, które znajdują się między główkami kości. To właśnie wtedy, gdy te płytki są uszkodzone, pojawiają się objawy patologii.

Ostre złamanie

Stan ostry nazywa się, gdy objawy znacznie pogarszają stan pacjenta, wywołują komplikacje. Pacjenci zgłaszają silny ból, niemożność poruszania się i inne objawy.

Uważa się, że ostre zaburzenie jest dość powszechne wśród pacjentów, zwłaszcza u zawodowych sportowców.

Podostry

Częste jest pęknięcie łąkotki stawu kolanowego (objawy zaburzenia mogą znacznie pogorszyć stan pacjenta) w postaci podostrej. Ten stan jest mniej prawdopodobny, aby spowodować całkowitą utratę mobilności, ale towarzyszy mu również silny ból. Leczenie choroby jest nieco prostsze niż w przypadku wykrycia ostrej postaci.

Traumatyczny

Za najczęstszą uważa się traumatyczną postać stanu patologicznego. Rozwija się w wyniku urazu stawu kolanowego.

Stan może być ostry, któremu towarzyszy nie tylko ból, ale także towarzyszące objawy ogólnoustrojowe.

Zdegenerowany się

W przypadku zmiany zwyrodnieniowej, pęknięcie następuje w wyniku długiego przebiegu choroby zwyrodnieniowo-dystroficznej. Prowadzi to do stopniowego przerzedzania łąkotki.

W rezultacie dochodzi do pęknięcia płytek, co powoduje zaburzenie funkcjonowania stawu stawowego i całego układu mięśniowo-szkieletowego.

Etapy i stopnie

Stan patologiczny zwykle przebiega w kilku etapach, z których każdemu towarzyszą inne objawy kliniczne.

Wstępny

Na tym etapie u pacjentów pojawiają się pierwsze ostre lub podostre objawy choroby, ale stan ogólny jest nieco zaburzony.

Pacjenci nie mają zaburzeń ogólnoustrojowych, które mogą pogorszyć samopoczucie i wywołać komplikacje. W niektórych przypadkach pacjenci nie odwiedzają lekarza, stosują w domu jakiekolwiek leki w celu poprawy stanu zdrowia.

Progresywny

Na postępującym etapie symptomatologia objawia się ostrą postacią, stopniowo się pogarsza i prowadzi do zaburzeń ogólnoustrojowych.

Ból na tym etapie staje się nie do zniesienia, dlatego pacjent zwraca się do specjalisty, który zaleci odpowiednie leczenie.

Wystrzelony

Pęknięcie łąkotki stawu kolanowego (objawy zaburzenia nie zawsze prowadzą do utraty ruchomości) w zaniedbanej postaci obserwuje się przy braku leczenia na początkowym i postępującym etapie.

Stan pacjenta jest bardzo poważny, występują oznaki stanu zapalnego, powikłania ze strony tkanek miękkich. Na tym etapie leczenie jest złożone i długotrwałe, często dochodzi do całkowitej utraty ruchomości stawów.

Objawy i oznaki

Stanowi patologicznemu towarzyszą różne objawy, które dotyczą nie tylko dotkniętej chorobą kończyny, ale także pracy narządów wewnętrznych. Wśród objawów zewnętrznych można wyróżnić obrzęk w dotkniętym obszarze, pojawienie się krwiaka i deformację stawu stawowego. W zależności od przyczyny pęknięcia i współistniejących nieprawidłowości u pacjenta, objawy zewnętrzne mogą się różnić.

Inne objawy patologii pogarszają stan pacjenta:

• Ból w dotkniętym obszarze, który nasila się wraz z ruchem. Nasilenie bólu zależy od stopnia uszkodzenia tkanki. Przy całkowitym zerwaniu objawy pojawiają się w ostrej postaci, co pogarsza stan ogólny.
• Wzrost temperatury ciała obserwuje się, gdy łączy się proces zapalny. Niektórzy mówią o niewielkim wzroście wskaźników, inni zauważają przedłużoną gorączkę.
• Rozprzestrzenianie się obrzęku na tkanki miękkie zlokalizowane w okolicy stawu kolanowego. W tym przypadku chora kończyna wizualnie bardzo różni się od zdrowej, obrzęk jest widoczny gołym okiem.
• Zaburzenia snu związane z silnym bólem.
• Powszechne są osłabienie, zmęczenie i obniżona wydajność. Ruchliwość pacjenta jest ograniczona, co prowadzi do osłabienia mięśni, zakłócenia procesów metabolicznych w tkankach miękkich.
• Brak apetytu na tle silnego bólu i gorączki.
• Drażliwość, senność. Podobne objawy obserwuje się przy długotrwałym utrzymywaniu się bólu, a także braku leczenia po urazie.

Dość często u pacjenta pojawiają się oznaki ropnego zapalenia, gdy proces patologiczny trwa przez długi czas. W rezultacie nasilają się zaburzenia ogólnoustrojowe, prawdopodobnie dodając nieprawidłowości z serca i układu nerwowego.

Powoduje

Zerwanie łąkotki jest uważane za dość powszechną patologię stawu kolanowego, może wystąpić z różnych przyczyn, a objawy w dużej mierze zależą od czynnika predysponującego.

Najczęstsze przyczyny to:

• Rozciąganie mięśni i więzadeł w okolicy stawu. W rezultacie wzrasta nacisk na staw, co może spowodować uszkodzenie łąkotki.
• Stłuczenie stawu, któremu towarzyszy uszkodzenie innych tkanek.
• Obecność przewlekłych patologii stawów stawowych u pacjentów. Na przykład w przypadku zapalenia stawów ryzyko kontuzji znacznie wzrasta.
• Ostre zapalenie kaletki. Patologia to stan zapalny torebki stawowej, wywołujący uszkodzenie łąkotki, a następnie jej pęknięcie przy minimalnym obciążeniu.
• Diagnozowanie dny moczanowej. Przy tej chorobie dochodzi do deformacji stawu stawowego, co znacznie zwiększa ryzyko pęknięcia łąkotki pod wpływem stresu.
• Zmiany zwyrodnieniowe-dystroficzne w stawach stawowych, w których następuje stopniowe niszczenie tkanki chrzęstnej.
• Aktywność zawodowa, której towarzyszy zwiększony nacisk na stawy stawowe. W tym przypadku zwiększa się obciążenie łąkotki, rozwijają się towarzyszące temu odchylenia.
• Złamanie kości kończyn dolnych. Urazowi temu często towarzyszy uszkodzenie łąkotki.
• Wrodzone patologie rozwoju stawu stawowego, w których nieostrożne ruchy mogą wywołać pęknięcie łąkotki.

Nadwaga zwiększa ryzyko kontuzji, co wiąże się ze zwiększonym obciążeniem stawu. Nawet drobne obrażenia mogą wywołać patologię.

Diagnostyka

Pojawienie się objawów choroby uważa się za powód do natychmiastowej wizyty u lekarza, który określi nasilenie objawów i optymalny sposób leczenia dla konkretnego pacjenta. Do diagnozy stosuje się kilka metod informacyjnych, ponieważ ból może wskazywać na zerwanie więzadeł, torebkę stawową lub inne uszkodzenie.

metoda	Osobliwości	Koszt i miejsce
Ogólne badanie i przesłuchanie pacjenta	Pierwszy i ważny etap diagnozy, w którym lekarz wysłuchuje skarg pacjenta dotyczących cech bólu, a także czasu, okoliczności ich wystąpienia. Następnie bada dotknięty obszar, z kilku powodów stwierdza, że ​​​​uszkodzony jest menisk.	Przeprowadzany jest w każdej klinice za darmo.
Badanie krwi	Kontaktując się z lekarzem, pacjent musi pobrać krew z żyły w celu określenia parametrów ogólnych i biochemicznych. Na podstawie tych danych określa się obecność lub brak procesu zapalnego, komplikacje z innych narządów.	Przeprowadza się go w klinikach rządowych. W instytucjach prywatnych koszt wynosi około 500-600 rubli.
USG stawów	Diagnostyka przeprowadzana jest często, pozwala ocenić stan torebki stawowej i otaczających ją tkanek. Metoda jest pouczająca i skuteczna.	Przeprowadza się go w klinikach posiadających odpowiedni sprzęt, koszt to 700-800 rubli.
RTG	Dodatkowa i skuteczna metoda diagnostyczna, w której stan chorego stawu stawowego ocenia się za pomocą promieni rentgenowskich.	Zwykle przeprowadza się go bezpłatnie w klinikach rządowych.
MRI	Najbardziej informacyjna i skuteczna metoda diagnostyczna, w której za pomocą specjalnego urządzenia bada się tkanki stawu, określa się stopień ciężkości uszkodzenia.	Metodę stosuje się w klinikach, które dysponują sprzętem. Cena wynosi 1500-2500 rubli.

Podczas diagnozowania specjalista zwraca szczególną uwagę na objawy towarzyszące porażce łąkotki. Na przykład objaw Landaua potwierdza patologię. Pacjent jest proszony o usiąść i skrzyżować nogi zgięte w stawach kolanowych, czyli usiąść „po turecku”. Kiedy pojawia się zlokalizowany ból, mówią o zaangażowaniu łąkotki w ten proces.

Objaw Steimana również potwierdza obecność zmiany łąkotki, jeśli jest pozytywny. W tym celu pacjent proszony jest o poruszanie podudziem w pozycji siedzącej iz nogą zgiętą w stawie kolanowym. Wraz z pojawieniem się silnego bólu podczas ruchu mówią o porażce łąkotki.

Za najbardziej informacyjną metodę uważa się obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego. Pomaga zobaczyć pełny obraz uszkodzeń i ocenić stan otaczającej tkanki. Ale tylko kompleksowe badanie pozwala lekarzowi postawić dokładną diagnozę.

Metody leczenia

Pęknięcie łąkotki kolana (objawy urazu nie zawsze występują po urazie) można leczyć różnymi metodami. Terapię zachowawczą uzupełnia się zwykle innymi metodami, które zwiększają skuteczność i zmniejszają ryzyko powikłań.

Leki

Leczenie lekami ogólnoustrojowymi i niektórymi miejscowymi uważa się za skuteczne w początkowych stadiach choroby i przy braku poważnych powikłań. Terapia w tym przypadku jest objawowa, to znaczy ma na celu wyeliminowanie jednej lub drugiej manifestacji.

Najskuteczniejsze środki zaradcze:

• Diklofenak posiada wyraźne właściwości przeciwbólowe, pomaga dość szybko poprawić stan po urazie lub pęknięciu z innych powodów. Lek łagodzi stany zapalne, zapobiega ich rozprzestrzenianiu się na duże obszary skóry. Czas trwania kursu to 5 dni. Codziennie pacjentowi wstrzykuje się domięśniowo roztwór 3 ml.

  

• Ketorol przyjmowana doustnie w postaci tabletek, 1 szt. 2-3 razy dziennie, w zależności od nasilenia bólu. Lek nie tylko eliminuje ostry ból, ale także zapobiega rozwojowi procesu zapalnego w dotkniętym obszarze. Czas trwania kursu nie przekracza 5 dni, co wiąże się ze zwiększonym ryzykiem powikłań ze strony przewodu pokarmowego.
• Meloksykam odnosi się do środków niehormonalnych o wysokiej skuteczności. Lek ma właściwości przeciwzapalne i przeciwbólowe, szybko poprawia stan, zapobiega bezsenności na tle silnego bólu. Roztwór wstrzykuje się domięśniowo w ilości 1,5 ml dziennie, a czas trwania kursu wynosi 3-5 dni.
• Naklofen można podawać domięśniowo w ilości 3 ml dziennie. Narzędzie należy również do niesteroidowych leków przeciwzapalnych, jest skuteczne. Czas trwania leczenia roztworem nie przekracza 5 dni. Czasami stawka dzienna jest dzielona przez 2 razy, podawana rano i wieczorem.
• Deksalgin wolno wstrzykiwać dożylnie lub domięśniowo, 2 ml dziennie. Przed infuzją dożylną konieczne jest rozcieńczenie w 20 ml 0,9% chlorku sodu. Czas trwania leczenia środkiem wynosi 3-6 dni. Lek ma wyraźne właściwości przeciwbólowe.
• Ibuprofen obniża temperaturę ciała, jeśli podnosi się na tle silnego bólu i stanu zapalnego. Tabletki przyjmuje się doustnie 1 sztukę 2-3 razy dziennie. Zwykle zaleca się przyjmowanie go tylko wtedy, gdy wzrasta temperatura, ale maksymalny czas trwania kursu redukcji nie przekracza 5 dni.
• Glukozamina posiada właściwości chondroprotekcyjne, czyli pomaga odbudować tkankę chrzęstną stawu. Nie przyjmuje się go w ostrej fazie, ale po złagodzeniu bólu i wyeliminowaniu objawów stanu zapalnego środek pomaga przyspieszyć powrót do zdrowia. Lek przyjmuje się w dawce 250-500 mg 2-3 razy dziennie. Czas trwania leczenia dobierany jest indywidualnie, w zależności od stanu stawu.
• Alflutop odnosi się do środków chondroprotekcyjnych pochodzenia naturalnego. Służy do łagodnych do umiarkowanych uszkodzeń. Roztwór podaje się domięśniowo, 1 ml dziennie. Standardowy czas trwania kursu to 25-30 dni.
• Diprospan odnosi się do silnego połączonego środka. Stosuje się go przez 2-4 dni w celu złagodzenia stanu zapalnego i silnego bólu. Pojedyncza dawka nie przekracza 1 ampułki, podawana jest 1 raz dziennie. Czasami wystarczy podać 1 dawkę, aby uzyskać wyraźny efekt.

Inne leki mogą być przepisywane w zależności od towarzyszących objawów. Schemat terapii i dawkowanie ustalane są indywidualnie dla każdego pacjenta.

Środki ludowe

Tradycyjne receptury medycyny nie pomagają wyleczyć choroby, ale w niektórych przypadkach mogą złagodzić ogólny stan pacjenta i zmniejszyć prawdopodobieństwo powikłań. Pacjenci mogą stosować nalewki i kompresy, aby złagodzić obrzęk.

Nalewka z propolisu ma łagodne właściwości przeciwbólowe i przeciwzapalne. Może być stosowany do pocierania dotkniętego obszaru 2 razy dziennie. Lek jest łatwy w przygotowaniu. W szklanym pojemniku należy umieścić 20 g świeżego propolisu i wlać 100 ml wódki lub alkoholu. Produkt należy podawać przez 2 tygodnie w ciemnym miejscu. Następnie nalewkę można wykorzystać do pocierania dotkniętego obszaru. Czas trwania kursu wynosi od 5 do 10 dni.

Okład z liści kapusty z miodem jest również uważany za skuteczny sposób na złagodzenie bólu i likwidację obrzęków. Trzeba wziąć duży liść kapusty, lekko go ubić, aż pojawi się sok, rozprowadzić niewielką ilość miodu i nałożyć na dotknięty staw na noc. Konieczne jest powtarzanie manipulacji przez 7-10 dni z rzędu.

Nie oczekuj szybkiego i wyraźnego efektu stosowania domowych środków zaradczych. W większości przypadków nieco łagodzą objawy, ale nie przyspieszają powrotu do zdrowia. Każde lekarstwo ma swoje przeciwwskazania i może wywoływać negatywne reakcje.

Interwencja chirurgiczna

Pęknięcie łąkotki kolana (objawy patologii mogą ograniczać mobilność pacjenta) jest leczone operacyjnie w przypadku, gdy inne metody nie przynoszą wyraźnego rezultatu, a patologia prowokuje komplikacje.

W zależności od przyczyny zmiany, stopnia jej nasilenia można zastosować różne metody interwencji chirurgicznej:

• Częściowe lub całkowite usunięcie łąkotki jest konieczne w przypadku poważnego uszkodzenia i niemożności odtworzenia tkanki. Dziś taka interwencja jest rzadko wykonywana, ponieważ jest bardzo traumatyczna, a wskaźnik powodzenia operacji nie przekracza 65%. Manipulacja odbywa się w znieczuleniu, po którym następuje długi okres rehabilitacji i często pojawiają się powikłania.
• Przywrócenie uszkodzonej łąkotki odbywa się częściej, jest uważane za mniej traumatyczne i pomaga zachować funkcję stawu po rehabilitacji pacjenta. Zazwyczaj interwencję przeprowadza się u młodych pacjentów. Do operacji wybierane są specjalne uchwyty, dzięki czemu uszkodzenie tkanek jest minimalne. Okres rekonwalescencji po takiej interwencji jest krótki, w większości przypadków technika nie prowadzi do poważnych powikłań.
• Zastąpienie łąkotki implantem jest konieczne, jeśli odbudowa tkanek jest niemożliwa. Metoda jest dość skomplikowana i kosztowna, polega na całkowitym usunięciu dotkniętych tkanek, a następnie ich zastąpieniu implantem. Rehabilitacja po manipulacji jest długa, ale w przypadku pomyślnego wdrożenia ruchomość w stawie może zostać w pełni przywrócona.

W każdym przypadku lekarz indywidualnie dobiera najbardziej odpowiednią metodę.

Fizjoterapia

W okresie rehabilitacji pacjenci muszą przejść kurs fizjoterapii, aby w pełni przywrócić nie tylko tkanki stawu, ale także mięśnie kończyn.

Terapia UHF polega na ekspozycji na dotknięty obszar specjalnym promieniowaniem o różnym natężeniu. W przypadku pełnego kursu wymagane będzie 10 sesji po 15 minut, które są przeprowadzane w odstępach 2 dni.

Elektroforeza poprawia również zdrowie tkanek. Zabieg polega na ekspozycji dotkniętego obszaru impulsami elektrycznymi. Często podczas manipulacji stosuje się środki przeciwbólowe, których cząsteczki za pomocą fal elektrycznych trafiają bezpośrednio do ogniska zapalnego. Kurs składa się z 10-15 sesji po 20 minut każda. Zabiegi przeprowadzane są w ciągu 2-3 dni.

Fizjoterapia pomaga przywrócić napięcie mięśniowe i zapobiegać niedożywieniu włókien mięśniowych. Program wykonywany jest indywidualnie dla każdego pacjenta. Specjalista bierze pod uwagę wiek pacjenta, nasilenie patologii. Na początkowym etapie treningi trwają nie dłużej niż 10 minut, ale stopniowo czas trwania można wydłużyć w przypadku braku bólu.

Potencjalne konsekwencje i komplikacje

W przypadku braku terapii zawsze rozwijają się powikłania.

Najczęstsze z nich to:

• Rozwój ciężkiego procesu zapalnego w stawie stawowym.
• Rozprzestrzenianie się stanu zapalnego na inne tkanki, powodując pogorszenie stanu ogólnego.
• Zaburzenia ogólnoustrojowe, które rozwijają się na tle silnego bólu i stanu zapalnego.
• Ograniczenie ruchomości stawów.
• Całkowita utrata zdolności zginania i prostowania kończyny.
• Zanik tkanek kończyny w wyniku upośledzenia krążenia krwi i odżywienia tkanek.

Aby zapobiec powikłaniom, zaleca się, aby w przypadku pojawienia się pierwszych objawów naruszenia natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Zerwanie łąkotki jest uważane za dość powszechną chorobę stawu kolanowego. Patologia występuje u pacjentów w różnym wieku, jej objawy mogą znacznie pogorszyć jakość życia. Choroba wymaga prawidłowego kompleksowego leczenia.

Film o łzach łąkotki

Leczenie łez łąkotki: