Motyw jest w psychologii: definicja, przykłady, typy

Zachowanie każdej osoby z zastrzeżeniem motywu. Jest to czynnik decydujący i siła napędowa działań lub działań celowych. W psychologii pojęcie to rozumiane jest jako motywacja, która wpływa na podejmowanie decyzji. Innym znaczeniem tego terminu jest powód wyboru drogi do osiągnięcia celu lub zaspokojenia potrzeby.

Pojęcie motywu i motywacji w psychologii

Definicje różnią się znaczeniem. Często wzajemnie się uzupełniają lub tworzą złożony system reakcji behawioralnych, wybór rodzaju aktywności. W uproszczonej wersji motyw oznacza powód lub motywację do określonego działania.

Motywacja jest siłą napędową, która służy jako produkt aktywności umysłowej, generowany przez stabilny stan psycho-emocjonalny, poglądy lub światopogląd. Zmusza do podejmowania długofalowych decyzji.

Motyw to węższe pojęcie w psychologii, które stymuluje aktywność behawioralną i ma na celu szybkie osiągnięcie celu. Oba terminy zostały ukute przez niemieckiego filozofa Arthura Schopenhauera. Zrozumienie koncepcyjnej różnicy między nimi jest ważne przy ocenie czynników rządzących zachowaniem jednostki.

Psychologowie mają dwojakie znaczenie w motywacji. Z jednej strony jest to zbiór motywów, z drugiej proces zbioru działań mających na celu osiągnięcie celów w długim okresie. Motywacja to wieloczynnikowy system, który determinuje zachowania społeczne lub biologiczne.

Chęć osiągnięcia określonego rezultatu działania służy jako cel i jednocześnie pobudzająca okoliczność do działania. Motyw jest często przedstawiany w postaci szczególnego przeżycia emocjonalnego, które przekształca się w ukierunkowane działanie. Motywacja jest wykorzystywana przy wyborze ścieżki.

Motyw działa przy podejmowaniu lokalnych decyzji w ramach ogólnego kierunku lub wektora. Można ją przedstawić w postaci uogólnionego, spekulatywnego obrazu wartości materialnych lub idealistycznych, będących przedmiotem dążenia, roszczeń, pożądania.

Rodzaje motywów

Kategoria psychologiczna jest trudna do sklasyfikowania. Istnieje niezliczona ilość okoliczności, które motywują do działania. Często nie mieszczą się w ramach dobrze zdefiniowanych pojęć. Każda szkoła psychologii opracowuje własny system klasyfikacji motywów.

W ogólnie przyjętym poglądzie są to:

• ukryty;
• wyraźny;
• społeczny;
• gospodarstwo domowe;
• fizjologiczny;
• biologiczny.

W zależności od charakteru lub przedmiotu motywy są klasyfikowane według treści, pochodzenia, czasu trwania. Istnieją odmiany, rozdzielone według siły manifestacji, poziomu świadomości, sfery działania.

Pod względem treści wyróżnia się następujące rodzaje motywów:

• Ideologiczny. Wpływają na ideologiczną część osobowości. Takie motywy są kierowane nawet na ryzyko wyrządzenia sobie krzywdy.
• Polityczny. W dużej mierze pokrywają się one z poprzednią wersją. Takie motywy odzwierciedlają pozycję polityczną jednostki. Często opierają się na pragnieniu przywództwa, uznania, popularności.
• Moralne i etyczne. Określ zachowanie publiczne, wskaż jasne ramy tego, co jest dopuszczalne. Tego typu motywy opierają się na ogólnie przyjętych zasadach moralności, które nie są takie same w różnych formacjach społecznych.
• Estetyka. Najbardziej nieszkodliwa, konstruktywna kategoria motywów. Kierują się nimi przy wyborze zawodu artysty, muzyka czy projektanta.

Klasyfikacja według pochodzenia (źródło) dzieli czynniki motywujące na społeczne, zbiorowe, motywacyjne. Obejmuje to motywy pracy, które powstają pod wpływem przynależności zawodowej lub rodzaju działalności.

Kryteria zachowań społecznych uwzględniają interesy i zasady formacji społecznej, do której należy dana osoba. Wiele codziennych czynności podporządkowanych jest tego typu motywom.

Zachęty zbiorowe obejmują uwzględnienie interesów grupy, do której należy jednostka. Motywacje motywacyjne zmuszają Cię do opuszczenia własnej strefy komfortu w imię osiągnięć lub dążenia do nowych wyżyn życia.

Takie zachowanie zawsze opiera się na pragnieniu dóbr materialnych. To najważniejszy rodzaj motywu, który sprawia, że ​​uczysz się, dokonujesz odkryć i wynalazków. Poniżej znajdują się 4 główne uogólnione grupy bodźców.

Wewnętrzny i zewnętrzny

Takie zachęty mają ogromne znaczenie w wyborze celu i określeniu środków do jego osiągnięcia. Mają na celu ujawnienie własnego potencjału, manifestację indywidualności.

Motyw w psychologii to wewnętrzna potrzeba lub zewnętrzna okoliczność, która skłania do określonego działania. Pierwszy wiąże się ze stanem emocjonalnym, światopoglądem, spektrum zainteresowań jednostki.

Motywy wewnętrzne mają na celu:

• zwiększona samoocena;
• realizacja naturalnych zdolności;
• zaspokojenie potrzeby pozytywnych emocji;
• osiągnięcie komfortu życia;
• nabywanie dóbr materialnych;
• wypełnianie własnego obowiązku;
• przejaw miłości i troski o bliskich.

Takie bodźce do działania uważane są za stabilne, niezmienne w czasie. Na przykład chęć ucznia do nauki lekcji wynika z wewnętrznych motywów - zainteresowania tematem, pragnienia nowej wiedzy, chęci uzyskania wysokiego wyniku.

Przynosi moralną satysfakcję z dobrze wykonanej pracy. Motywy zewnętrzne wiążą się z okolicznościami, które pośrednio lub pośrednio zależą od woli osoby, zakresu jej wysiłków.

Typowym przykładem jest wybór elementów garderoby na sezon lub chęć zabrania ze sobą parasola w oczekiwaniu na deszcz. Opinia publiczna, komfort, kaprysy natury nie zależą od wewnętrznych czynników osobowości. Tworzą motywy zwane zewnętrznymi.

Dobre wykonanie zleconej pracy, obowiązki zawodowe, chęć rozwoju osobistego mają na celu podniesienie własnej wartości na rynku pracy. Mamy tu do czynienia z wyraźnym połączeniem motywów wewnętrznych spośród podanych wcześniej w artykule z motywami zewnętrznymi, ze względu na obecną koniunkturę.

Te ostatnie odgrywają ważną rolę rozwojową, zmuszając je do konkurowania. Liczy się publiczna zachęta lub potępienie, które jest nierozerwalnie związane z wyborem motywu zewnętrznego. Są bardziej skuteczne niż wewnętrzne, dlatego służą do kontrolowania zachowania osoby.

Motywy pozytywne i negatywne

Takie czynniki podlegają i podlegają wpływom emocjonalnym. Mają na celu zaspokojenie naturalnej potrzeby pozytywnych uczuć moralnych. Chęć uniknięcia negatywnych emocji determinuje wybór ścieżki lub sekwencji działań.

Negatywne uczucia obejmują:

• strach;
• lęk;
• udręka moralna;
• ból fizyczny;
• chęć uniknięcia kary za wykroczenie.

Jednostka zawsze podświadomie stara się wybrać taki kierunek działania, który dostarczy emocji pozytywnych, a wykluczy negatywne. Takie motywy nazywane są pozytywnymi lub negatywnymi.

Psychologowie nie zgadzają się co do skuteczności tych bodźców. Strach i instynkt samozachowawczy są uważane za niezwykle silne bodźce. Negatywne motywy mają na celu pokonanie przeszkód na drodze do celu.

Odporny i niestabilny

Pierwsze oparte są na naturalnych potrzebach, potrzebach. Dlatego uporczywe motywy nie wymagają dodatkowego wzmocnienia. Pozostają aktualne na dłuższą metę.

Motywy niestabilne podporządkowane są celom sytuacyjnym i zaspokojeniu chwilowych potrzeb. Czynniki, które skłaniają do działania, oparte na światopoglądzie, osobistych zainteresowaniach i preferencjach smakowych, są szczególnie stabilne.

Osiągnięcie sukcesu

Na podstawie promowanych wartości. Normy społeczne zachęcają jednostkę do dążenia do sukcesu w życiu. Specjalny system standardów został stworzony z uwzględnieniem prestiżu i szacunku.

Są one równoznaczne z pojęciem sukcesu i mają na celu stworzenie wymaganych zachęt. System nowoczesnych orientacji wartości podniósł na szczyty psychologicznej hierarchii pewną skalę dokonań z atrybutami wysokiego statusu społecznego.

Na drodze do sukcesu w życiu jest wiele przeszkód. Pokonanie ich wymaga silnej motywacji, na którą składa się bogactwo materialne, komfort osobisty i publiczne uznanie. Aby zbliżyć się do odległego i nieuchwytnego celu, wyznaczane są pośrednie kamienie milowe. Osiągnięcie każdego z nich to osobny czynnik motywujący.

W psychologii motyw to również postępowy, systematyczny, konsekwentny ruch w kierunku globalnego celu życiowego. Ta ścieżka często wymaga opuszczenia własnej strefy komfortu. To motyw sprawia, że ​​człowiek decyduje się na takie działania.

Pod wpływem bodźca jednostka poświęca niewiele, aby rozwiązać globalny problem. W psychologii strefa komfortu rozumiana jest jako osobista przestrzeń psychiczna, fizyczna i duchowa, którą człowiek jest gotów poświęcić, aby osiągnąć cel za oczekującą rekompensatą.

Wszyscy ludzie deklarują chęć osiągnięcia sukcesu słowami, ale nie wszyscy są gotowi się dla niego poświęcić. Odpowiedni motyw ma zrekompensować koszty na trudnej drodze do wysokiego statusu społecznego. Często w grę wchodzi ukryty, podświadomy bodziec.

Funkcje motywów

W psychologii przyczyny zewnętrzne (zewnętrzne) lub wewnętrzne (wewnętrzne) służą do wyjaśnienia tła każdego zachowania, reakcji na zmiany warunków lub działań. Są one ściśle związane z podstawowymi funkcjami motywów. Są 3 z nich - motywacja, kierunek, regulacja.

Za czynniki zewnętrzne determinujące zachowanie jednostki uważa się cechy psychoemocjonalne:

• zaspokojenie potrzeb naturalnych;
• osiągnięcie wyznaczonych celów;
• realizacja własnych pragnień;
• podążając za Twoimi zainteresowaniami lub hobby.

Bodźce behawioralne opierają się na funkcjach motywów. Motywacja prowokuje do wykonywania określonych działań, nadaje znaczenie impulsom psycho-emocjonalnym lub impulsom emocjonalnym.

Funkcja naprowadzania pomaga wybrać właściwy sposób rozwiązania problemu. Siły regulacyjne do przestrzegania obyczajów, norm i zasad panujących w środowisku społecznym lub grupie społecznej. Nadaje legitymizację wewnętrznym motywom.

W podobny sposób funkcje wpływają na bodźce zewnętrzne. Kierując się zewnętrznymi motywami, aktywują inne cechy jednostki. Dlatego funkcje motywacyjne w psychologii są rozpatrywane w podwójnym kontekście.

Niektóre są biologiczne, uważane za wrodzone i zapewniają przeżycie. Takie funkcje czynników stymulujących mają na celu zaspokojenie podstawowych potrzeb fizjologicznych – zaspokojenie głodu, pragnienia, snu.

Są nieodłączne od każdego organizmu biologicznego, ponieważ są podyktowane naturą. Instynkt macierzyński jest uważany za jeden z najsilniejszych czynników motywujących. Biologiczne funkcje motywów obejmują termoregulację, wydalanie, chęć uniknięcia bólu lub dyskomfortu.

Ludzie mają nieodłączne wtórne czynniki stymulujące nabyte w procesie życia, podyktowane panującymi warunkami zewnętrznymi, środowiskiem społecznym. Interpretacje funkcji motywów podano w tabeli.

Funkcjonować	Charakterystyka
Balansować	Jest aktywowany, gdy dana osoba ma niedobór czegoś i działa, dopóki utracona równowaga nie zostanie przywrócona.
Wymagania	Służy jako odpowiedź na pragnienie zaspokojenia potrzeb fizjologicznych, psychoemocjonalnych, estetycznych lub innych.
Kognitywny	Zachęca do realizacji działań mających na celu osiągnięcie celu lub rozwiązanie bieżącego zadania.
Behawioralne	Jest podyktowany zasadami i normami społecznymi, może się zmieniać w zależności od warunków zewnętrznych.

Motyw ma selektywne funkcje i indywidualne właściwości, które zmieniają się w czasie. W psychologii nazywa się to zdolnością adaptacyjną. Czynniki motywujące i ich funkcje nie są takie same pod względem siły wpływu na osobowość.

Poziomy i rodzaje motywacji

Bez połączenia z bodźcem zapewniającym rozwój jednostki, poziomy motywacji ulegają transformacji, zmieniając siłę oddziaływania. Istnieją 2 główne rodzaje czynników motywujących: podyktowane przyczynami wewnętrznymi lub okolicznościami zewnętrznymi.

Te pierwsze nie pozwalają się poddawać w przypadku porażki, te drugie mają na celu osiągnięcie publicznego uznania. Według Freuda istnieją motywacje męskie i żeńskie.

W wersji uproszczonej pierwsza koncentruje się na oszczędzaniu dostępnych rezerw, druga na poszukiwaniu dodatkowych zasobów i źródeł. Każda szkoła psychologiczna oferuje własne interpretacje rodzajów motywacji.

Popularna jest następująca klasyfikacja poziomów czynników stymulujących:

• Wizualizacja perspektywiczna. Polega na stworzeniu wyraźnego punktu odniesienia, obrazu upragnionej przyszłości.
• Stabilność perspektywy. Jednostka stara się mieć pewność, że warunki życia pozostaną niezmienione w dającej się przewidzieć przyszłości. Na tym opiera się zarówno motywacja wewnętrzna, jak i zewnętrzna.
• Rewitalizująca perspektywa. Zbliżając się do celu, jednostka podświadomie wzmaga chęć jego osiągnięcia, a tym samym wzrasta poziom motywacji.
• Gradacja. Złożone cele wymagają planowania krok po kroku. Bliskość każdego kolejnego punktu pośredniego nie pozwala na zanik motywacji.

Z. Polukeev na podstawie analizy L. Gumilow zasugerował 9 poziomów motywacji. Każdy odzwierciedla siłę bodźców jednostki, jej stan psychiczny, siłę aspiracji życiowych.

W zależności od realizowanych celów, rozwiązywanych zadań lub wykonywanych czynności poziom motywacji spada lub wzrasta. Za czynniki decydujące uważa się znaczenie wyniku, pewność osiągnięcia celu, osobiste prognozy dotyczące możliwości realizacji zaplanowanych.

Główne motywy osoby, przykłady

Do głównych czynników stymulujących i determinujących zachowanie jednostki należą te, które mają na celu biologiczne przetrwanie. Są one ustanowione przez naturę i nie zmieniają się pod wpływem wolicjonalnego wysiłku.

Niektóre z tych motywów są cykliczne – faza przyjmowania pokarmu, snu i czuwania. Oczywistymi przykładami są wydobycie żywności, wydobycie dodatkowych zasobów. Główne motywy stymulują aktywność zawodową jednostki, procesy gospodarcze w formacjach społecznych.

Akumulacja wartości materialnych, produkcja podstawowych artykułów gospodarstwa domowego i artykułów spożywczych dążą do zaspokojenia naturalnych potrzeb człowieka. Obejmuje to produkcję środków grzewczych. Motywacją do takiej aktywności jest wydłużenie oczekiwanej długości życia.

Motywem jest w psychologii pragnienie jednostki zaspokojenia własnych podstawowych potrzeb. Takie rozważania zmuszają państwa do rozwoju nauki, techniki, medycyny. Złożone procesy gospodarcze i społeczne opierają się na prostym pragnieniu zaspokojenia podstawowych potrzeb wszystkich członków formacji społecznej.

Wiele podstawowych motywów nie ma znaczenia w życiu codziennym, ale są one siłą napędową każdej aktywności. Te stymulujące czynniki obejmują podświadomą chęć uniknięcia niebezpieczeństwa, podyktowaną instynktem samozachowawczym.

Poszukiwanie schronienia, chęć ochrony siebie, stworzenia najkorzystniejszych warunków do życia uważa się za główne i podstawowe motywy. Głównymi bodźcami behawioralnymi są indywidualne cechy psychologiczne, które mają silny wpływ na zachowanie człowieka w różnych sytuacjach.

Są uwarunkowane społecznie lub mają wrodzoną osobistą naturę. Motywacja może być funkcjonalna i służyć rozwojowi kulturowemu jednostki. Takie zachęty zmuszają ludzi do kupowania drogich biletów na koncert, do teatru czy na wystawę sztuki współczesnej.

Czym jest podporządkowanie motywów?

Jest to kluczowa koncepcja w kształtowaniu i rozwoju osobowości. Pierwsze oznaki podporządkowania motywów pojawiają się już w młodym wieku. Różne czynniki stymulujące tracą jednakowe znaczenie, tworząc system osobistych wartości, życiowych wytycznych.

Taki układ nazywa się indywidualnym schematem motywacyjnym. Impulsy dominujące i wtórne tworzą hierarchię, w której występuje różnica poziomów, siły oddziaływania.

Podrzędne motywy dojrzewania to:

• autoafirmacja;
• dążenie do osiągnięcia sukcesu sportowego;
• pojawienie się cech moralnych;
• ocena behawioralna.

Aby zapobiec etycznej deformacji osobowości, podrzędne motywy są wbudowane w hierarchiczny system za pomocą środków edukacyjnych i szkoleniowych. Najtrudniejszym momentem w okresie formacji psychologicznej jednostki jest wybór między wartościami osobistymi i społecznymi.

Podporządkowanie motywów kształtuje się w walce tych czynników o wypracowanie rozsądnego kompromisu. Zaczyna się w wieku przedszkolnym. Efektem tego stopniowego procesu jest gotowość motywacyjna, która jest ściśle powiązana z koncepcjami zainteresowania poznawczego i inicjatywy.

Problem walki motywów

Jednocześnie i równolegle jednostka jest pod wpływem wielu wielokierunkowych czynników stymulujących. To jest najważniejsza koncepcja działania wolicjonalnego. Walka motywów ma na celu określenie dominującego i dominującego bodźca.

Jej logicznym wynikiem jest ukształtowanie się dojrzałej osobowości, zrozumienie priorytetów życiowych, umiejętność samodzielnego podejmowania decyzji. Niektóre motywy są ambiwalentne. Przykład: czy warto przyjąć pomoc nieprzyjemnej lub a priori nieprzyjaznej osoby.

Takie dylematy, które prześladują jednostkę przez całe życie, są sednem walki motywów. Typowym przykładem jest wybór między pozytywnymi, ale niekompatybilnymi celami. Podejmowanie decyzji często wymaga dużej siły woli. Nie zaleca się dokonywania trudnych wyborów życiowych pod wpływem emocji.

W psychologii motyw to także ciągła walka wielokierunkowych bodźców i impulsów. Jasne określenie wartości pomaga dokonać właściwego wyboru. Psychologowie zalecają opracowanie osobistego schematu motywacyjnego, aby ułatwić wewnętrzne zmagania.

Jak poprawnie zidentyfikować motyw i motywację?

Osobiste bodźce psychofizjologiczne regulują zachowanie jednostki, stanowią podstawę sfery psychicznej człowieka. Motywacja jest siłą napędową, która porządkuje czynniki motywujące, łączy je w spójny system.

Dobrze zbudowana hierarchia ułatwia osiąganie celów i zwiększa efektywność działań. Poprawna identyfikacja własnych motywów, podzielenie ich na dominujące i wtórne, wymaga głębokiej introspekcji. W psychologii uważa się to za podstawowy czynnik kształtowania harmonijnej osobowości.

Film o motywach w psychologii

Psychologia. Motywacja i motywy: