Młodzieńczy maksymalizm u dziewcząt. Co to jest w psychologii, wieku, znakach

Coś takiego jak młodzieńczy maksymalizm, reprezentuje pewną tendencję do skrajności, gdy facet lub dziewczyna stara się zmaksymalizować efekt prawie wszystkiego, co oczywiście jest prawie niemożliwe. Z reguły podobna cecha charakteru przejawia się u młodych ludzi w wieku dojrzewania, co tylko pogarsza sytuację.

Co to jest

W psychologii osobowości maksymalizm młodzieńczy określa się jako próba znalezienia czegoś idealnego, nawet w sprawach nieistotnych. Jednocześnie nastolatek zachowuje się bezkompromisowo. Po raz pierwszy taki termin został opisany przez Karola Darwina. Jak wiecie, argumentował również, że ludzie pochodzą od małp, co jest zgodne z teorią kreacjonizmu.

Naukowiec biolog wprowadził sporo niezgody w środowisku naukowym, ale miał zwolenników. Na przykład w. Ślezin wysunął założenie, że młodzieńczy maksymalizm to tylko zespół uczuć charakterystycznych dla osoby w określonym wieku. Na przykład chłopcy i młode dziewczęta często zmieniają zdanie i próbują robić prawie wszystko na przekór rodzicom i innym członkom starszego pokolenia.

W neuropsychofizyce wierzono, że maksymalizm to ruch, który przybył z Zachodu wraz z demokracją, której główną ideologią jest wolność praw człowieka. To znaczy, istnieje też teoria, że ​​to wolność i permisywizm spowodowały rozwój takiego zjawiska.

Pod koniec XX wieku G. Abdarov przedstawił bardziej nowoczesną teorię. Twierdził, że młodzieńczy maksymalizm jest konsekwencją dojrzewania, które zachodzi na poziomie fizjologicznym. Oznacza to, że powód zmiany zachowania nazwał restrukturyzacją hormonów, które, jak wiadomo, są odpowiedzialne za cechy behawioralne osoby. Teoria ta znalazła wiele potwierdzenia i dziś jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych. Ale należy to uzupełnić.

Na przykład we współczesnej psychologii zwyczajowo bierze się pod uwagę, że samo pojęcie „maksymalizmu” nie zawsze charakteryzuje się pewnym przedziałem wiekowym. Według literatury może to być charakterystyczne dla osoby w stanie bardziej dojrzałym. Co więcej, w niewielkim stopniu taki maksymalizm uznawany jest nawet za cechę pozytywną, zwłaszcza jeśli chodzi o: osoba dorosła, która odpowiednio ocenia swoje możliwości i jest gotowa dążyć do ideału w różnych dziedzinach własne życie.

Klasyfikacja

Maksymalizm młodzieńczy u dziewcząt i chłopców ma swoją własną klasyfikację. Istnieją 3 główne grupy, które można przypisać nastolatkowi w wieku przejściowym.

Papla

Z reguły dziewczęta, które można przypisać do tej kategorii, zaczynają wykazywać oznaki maksymalizmu jeszcze przed rozpoczęciem wieku przejściowego. Ta cecha behawioralna tłumaczy się tym, że współczesny świat jest wypełniony różnymi technologiami, które mogą usprawnić komunikację. W rezultacie, dzięki obecności sieci społecznościowych, Instagrama, telefonów komórkowych i innych gadżetów, chłopcy i dziewczęta stają się gadułami.

Przez cały dzień mogą korespondować ze znajomymi. Jednocześnie istnieje taka cecha, jak odrzucenie zasad i idei społecznych. Oznacza to, że nastolatek może głośno rozmawiać przez telefon w transporcie publicznym i zupełnie nie reagować na potrzeby innych.

Jeśli rodzice proszą o spędzanie mniej czasu w mediach społecznościowych i rozmawianie przez telefon, nastolatek może nawet wpaść w złość. Ta energia zaprzeczenia może być korzystna w małych dawkach, ale jeśli osiągnie swój szczyt, może prowadzić do poważnych problemów psychologicznych.

Racjonalista

Ten typ młodzieńczego maksymalizmu charakteryzuje się tym, że nastolatek zachowuje się jak prawdziwy pragmatyk. Zaprzecza niemal wszystkiemu, co dzieje się wokół niego. Ale dzięki takiemu podejściu dzieci często dobrze sobie radzą w szkole i mogą wyprzedzić swoich rówieśników.

Jeśli dziewczyna nie wyznaczy sobie właściwego celu, to w tym przypadku nie jest w stanie się wprowadzić we właściwym kierunku i zaczyna podejmować złe decyzje, które mogą zaszkodzić zarówno jej, jak i jej rodzina. Jeśli skorygujesz aspiracje nastolatka i znajdziesz do niego podejście, możesz skierować racjonalistyczny aspekt osobowości we właściwym kierunku.

Zblazowany

Jest to jeden z najczęstszych i najmniej przyjemnych rodzajów maksymalizmu w okresie dorastania, których doświadczają rodzice. Pofigist może bez problemu zrobić małykwatery, ciągle kłócić się z krewnymi, nie słuchać rodziców.

Częściej takie zachowanie staje się najbardziej uderzające u osób, które mają problemy z nauką, komunikacją z innymi lub w rodzinie. Jeśli środki nie zostaną podjęte w odpowiednim czasie, nastolatek może zaprzyjaźnić się z radykalnymi osobowościami i skończyć w nieprzyjemnej historii.

Optymalnym rozwiązaniem w tej sytuacji byłoby skierowanie energii dziecka na hobby, na przykład sport. Pozwoli ci to w jak największym stopniu pozbyć się negatywnej energii. Jeśli nie podejmiesz żadnych działań, to według statystyk większość nessów z czasem zaczyna cierpieć z powodu złych nawyków. Mogą stać się alkoholikami, narkomanami, a nawet popełnić przestępstwo.

Stopnie rozwoju

Maksymalizacja młodzieńcza u dziewcząt i chłopców rozwija się wraz z wiekiem. Psychologowie wyróżniają kilka etapów takich zmian zachowania.

Stopień młodzieńczego maksymalizmu	Opis
Wczesny	Występuje między 12 a 15 rokiem życia, kiedy dziecko dopiero zaczyna postrzegać siebie jako odrębną, niezależną osobę. W tym okresie następuje poważna restrukturyzacja świadomości dziecka. Nie ma jeszcze wystarczającego doświadczenia, aby podejmować świadome decyzje. Jednocześnie dziewczyna nie jest gotowa na odpowiedzialność, ale domaga się, aby była postrzegana jako osoba dorosła. Ta wewnętrzna nierównowaga prowadzi do tego, że dziecko staje się nerwowe. Reaguje protestem na prośbę każdego rodzica.
Przeciętny	Przypada na okres od 15 do 18 roku życia, kiedy rozpoczyna się aktywne dojrzewanie, a tło hormonalne nastolatka ulega poważnym zmianom. Na tym tle zmienia się również psychika. W tym okresie nastolatek ma do czynienia z zupełnie nowymi doznaniami i uczuciami dla siebie. Zakochuje się po raz pierwszy, doświadcza pociągu, spotyka się z nieodwzajemnioną miłością, próbuje walczyć z zazdrością i wieloma innymi rzeczami, z którymi bardzo trudno sobie poradzić na początkowych etapach. Jednocześnie nastolatek wciąż stara się zademonstrować swoją dorosłość i zachowywać się jak osoba spełniona.
Późno	Ta faza może trwać od 18 do 22 lat. Dla dziewcząt jest to okres, kiedy fizjologicznie są już w pełni dojrzałe, poprawiła się równowaga hormonalna. Na tym etapie prawie dorośli ludzie stopniowo przestają być tak zdezorientowani i sfrustrowani. W tym czasie pojawia się przynajmniej pewne doświadczenie romantycznych związków. Jednak to wszystko wciąż nie wystarczy, aby uświadomić sobie sens swojego życia i określić cel. W tej chwili dziewczyny dużo filozofują i próbują znaleźć swoje przeznaczenie.

Charakterystyka

Najlepszym sposobem na zrozumienie, jak przejawia się młodzieńczy maksymalizm, jest rozważenie jego głównych cech. Trzeba jednak pamiętać, że wszystko jest dość indywidualne.

Postrzeganie siebie przez dziewczynę

Reprezentantki nieco bardziej martwią się swoim wyglądem, a ten aspekt staje się bardzo ważny w okresie młodzieńczego maksymalizmu. Dziewczyny są zbyt wymagające, jeśli chodzi o swój wygląd i poważnie martwią się, jeśli cierpią na zmiany związane z wiekiem i problemy, takie jak trądzik, opóźniony rozwój niektórych części ciała.

W tym okresie zmiany fizjologiczne zachodzą u niektórych wcześniej, u innych później. W związku z tym dziewczęta, które nie mają jeszcze form bardziej charakterystycznych dla dorosłej kobiety, zaczynają być z tego powodu bardzo zaniepokojone i złożone.

W tym wieku nastolatki są niepewne siebie i mogą cierpieć na niską samoocenę. Może to prowadzić do całkowitego braku motywacji do dalszego rozwoju. W tej chwili młode dziewczyny naprawdę chcą stać się idealne w ciągu jednej sekundy.

Prowadzi to do strachu przed błędami. Jednak w tym wieku bardzo trudno jest zrozumieć, że bardzo trudno jest ich uniknąć w życiu. Ale z powodu młodzieńczego maksymalizmu dziewczynki nie są gotowe uczyć się na doświadczeniach swoich rodziców (zwłaszcza matek), uważając, że są już dość stare i nie rozumieją współczesnego świata.

Przy takim nastawieniu na samoocenę i swój wygląd bardzo łatwo zapomnieć o naprawdę ciekawym ulubionym biznesie czy hobby, które w przyszłości może stać się prawdziwą karierą. W tym okresie dziewczętom bardzo trudno jest uświadomić sobie, że ludzie nie osiągają sukcesu lub bogactwa tylko z natury.

Postrzeganie porad i opinii

Pomimo dość agresywnego zachowania nastolatki, które mają skłonność do maksymalizacji, są bardzo samokrytyczne. Nawet jeśli zostanie poddana konstruktywnej krytyce, która jest przedstawiana bardzo taktownie, może to być odbierane boleśnie i agresywnie.

Na tym etapie nastolatek chce, aby wszystkie jego działania były aprobowane, a wszystkie myśli wywoływały zgodę rodziców. W przypadku braku wsparcia, nawet w jakiejś błahej kwestii, maksymalista może zacząć zachowywać się wycofany, a nawet popaść w depresję.

Postrzeganie innych

Odmienny charakter może mieć młodzieńczy maksymalizm, przejawiający się u dziewcząt. Młody maksymalista nie traktuje dorosłych poważnie. Dzieci czują się znacznie mądrzejsze niż ich krewni. Prowadzi to do częstych kłótni w rodzinie.

Jednak w tym samym okresie nastolatek zaczyna patrzeć na przykład rodziców i rozumieć, jak budowane są relacje rodzinne. Jeśli przeprowadzi prawidłową analizę, pozwoli mu to na wyciągnięcie wniosków, że relacje nie zawsze muszą być idealne.

Opinia innych

W okresie dojrzewania chłopcy i dziewczęta są bardzo skoncentrowani na tym, co myślą o nich inni, ponieważ sami mają zbyt wysokie wymagania w stosunku do siebie. Takie dzieci mogą czuć, że wszyscy je osądzają lub myślą, że wyglądają źle. Dlatego świadomie zaczynają traktować środowisko z ostrożnością i odrobiną agresji.

Jednak dla tych, którzy go otaczają, właśnie to staje się oburzające.

Jak to się manifestuje?

Musisz zrozumieć, że manifestacja młodzieńczego maksymalizmu u dziewcząt zależy od tego, jak ważne są dla córki rodzinne tradycje i tradycje (jak bardzo postrzega zasady życia ojca i matki). W trakcie takiej analizy najczęściej dochodzi do konfliktu pokoleniowego.

W związku z tym istnieje kilka najbardziej uderzających przejawów maksymalizmu w okresie dojrzewania:

• Egoizm. Nastolatkowie praktycznie nie zastanawiają się nad tym, jak czują się inni ludzie i zawsze stawiają na pierwszym miejscu tylko własne doświadczenia (nawet jeśli nie są one tak znaczące i zostają zapomniane po kilku dniach). W tym wieku dzieci nie chcą nieść pomocy i bardzo ostro reagują na każdą prośbę o wykonanie jakiejkolwiek instrukcji, która jest dla nich całkowicie nieopłacalna.
• Ostateczny. Przejawia się to w tym, że gdy nastolatkowi nie udaje się tak, jak planował, albo rodzice mu tego zabraniają, to faktycznie ucieka się do szantażu. Aby osiągnąć upragniony cel, zaczyna grozić rodzicom wychodzeniem z domu, że przestanie dobrze się uczyć lub cokolwiek innego. Na przykład nastolatek może odmówić odrabiania pracy domowej, dopóki nie będzie mógł oglądać telewizji lub grać na komputerze.
• Skrajne przekonania. Młode dziewczyny mają pewną kategoryzację. Często jednak przechodzą z jednej skrajności w drugą.
• Przesadne reagowanie na krytykę. Jest to jeden z najczęstszych objawów, ponieważ dziewczęta w młodym wieku chcą tylko aprobaty, a nie potrafią w pełni i adekwatnie postrzegać wszelkie uwagi dotyczące ich zachowania lub zewnętrzne gatunek.
• Niezadowolenie. W okresie dojrzewania dziecko jest zmuszone do walki w sobie, przez co jest w ciągłym napięciu i wyrzuca swoje niezadowolenie na innych. Na przykład może nie lubić swoich ubrań (i nie może nawet wyjaśnić, co jest nie tak). W tym okresie nastolatki zaczynają argumentować, że połowa przedmiotów szkolnych nigdy nie przyda im się w życiu, a zatem nie ma sensu spędzać na tym lat.
• Poczucie dojrzałości. W tym okresie dziecko błędnie zaczyna rozumować, że jest ukształtowaną osobowością i jest w stanie podejmować wyłącznie niezależne decyzje.

Z grubsza mówiąc, każde słowo lub działanie ze strony rodziców, nauczycieli lub innych dorosłych jest postrzegane przez dziewczęta w młodym wieku bardzo negatywnie. Ważną rolę w tym wieku odgrywa fakt, że młodzi mężczyźni i kobiety najpierw zaczynają się zakochiwać i tak silne uczucia przerywają wszelkie inne rozsądne rozumowanie. Wydaje im się, że wszystko, co im się teraz przydarza, trwa całe życie.

Czy jest jakaś korzyść?

Młodzieńczy maksymalizm u dziewcząt to, zdaniem większości ludzi, cecha wyjątkowo zła. Oczywiście takie zachowanie niesie ze sobą wiele negatywności, co często zakłóca harmonijne relacje rodzinne. Rodzice cierpią z powodu tego, że dziewczynki mogą być niegrzeczne, gdy dorastają i często mówią im obraźliwe rzeczy. Prowadzi to do poważnego zerwania relacji rodzinnych, zwłaszcza jeśli rodzice nie byli pierwotnie wzorem do naśladowania dla nastolatka.

To najtrudniejszy okres dla rodziców, ponieważ dziecko w ogóle nie rozumie, ile bólu im przynosi. Dzieci w okresie przejściowym mają pewność, że ojciec i matka starają się ich kontrolować i na ogół rodzili je tylko po to, by ich dręczyć. Z kolei ojciec i matka starają się zrobić wszystko, aby uchronić dziecko przed przyszłymi problemami i zmartwieniami. Musisz jednak zrozumieć, że takie doświadczenie życiowe jest po prostu konieczne.

Jednocześnie w okresie maksymalizmu trudniej jest nawiązać silne przyjaźnie. związek, bo w tym wieku dziewczyny są wymagające nie tylko w stosunku do siebie, ale także do swojego okolica. Wyróżniają się nietolerancją na problemy i słabości innych ludzi.

Relacje z nauczycielami w szkole również mogą ulec znacznemu pogorszeniu, a wyniki w nauce mogą spaść. Dotyczy to jednak sytuacji, w których maksymalizm rzeczywiście osiąga skrajność, a nastolatek zaczyna postrzegać wszystko wyłącznie w skrajnościach. Dla niego jest tylko dobro i zło i nie ma opcji pośrednich. Jeśli jednocześnie pojawia się obsesja, która koncentruje się na jego wyglądzie fizycznym, sytuacja się pogarsza.

Z drugiej strony psychologowie są pewni, że w pewnym stopniu młodzieńczy maksymalizm jest integralnym mechanizmem kształtowania się osobowości. Pomaga nastolatkom uczyć się, iść do przodu. Ponieważ w młodym wieku dziewczyny starają się być niezwykle wyjątkowe i wyróżniać się z tłumu, taki impuls popycha je do bardziej aktywnych działań. Trudno w to uwierzyć, ale to młodzieńczy maksymalizm pozwala po raz pierwszy postawić sobie życiowy cel.

Nawet jeśli nastolatek jest zbyt ambitny w tym okresie, pomaga to w tworzeniu zadań na przyszłość. Później chłopiec lub dziewczynka zrozumie, że nie wszystkie plany zostaną zrealizowane wyłącznie zgodnie z planem. Może to przynieść ból i frustrację, ale musisz zdać sobie sprawę, że te aspekty życia są niezwykle ważne.

W okresie dojrzewania nastolatek uważa, że ​​jego zachowanie jest najbardziej niezwykłym wyzwaniem dla społeczeństwa. Ale to też kształtuje jego kreatywność. W związku z tym wszystko zależy od tego, w jakim kierunku nabierze takie zachowanie. Na przykład, jeśli dziewczyna, chcąc wyróżnić się wśród swoich kolegów z klasy, zaczyna zachowywać się niepoważnie, prowadzi to do poważnych konsekwencji.

Jeśli wręcz przeciwnie, stara się jak najbardziej zanurzyć w nauce, aby stać się lepszą, to jest to pozytywny wpływ młodzieńczego maksymalizmu. Dlatego w tym okresie niezwykle ważne jest, aby rodzice potrafili skierować dziecko na właściwą drogę, ale jednocześnie nie byli nachalni i nie pogarszali sytuacji.

Co szkodzi lub może wyrządzić?

Młodzieńczy maksymalizm u dziewcząt, zdaniem psychologów, może rozwijać się negatywnie. Jedną z niebezpiecznych konsekwencji jest wpadnięcie w sektę. Faktem jest, że w tym wieku nastolatkowi wydaje się, że cały świat jest przeciwko niemu, a jego rodzice są głównymi wrogami. Dlatego, jeśli znajdzie się w sytuacji kryzysowej, może nie zwracać się do najbliższych osób, ale dostać pod złym wpływem fałszywych kaznodziejów, którzy gromadzą się wokół nich psychicznie niestabilni lub słabi osobowości.

Ponadto w sieci zaczęły pojawiać się dziś straszliwe ruchy, które zmuszają młodych ludzi i dziewczęta do popełniania samobójstw. Ludzie zamiast przekonywać nastolatka, że ​​jego sytuacja nie jest krytyczna i wszystko jest możliwe naprawić, wręcz przeciwnie, pogorszyć go i doprowadzić dziecko do załamania nerwowego, które czasami kończy się bardzo niestety.

Negatywne konsekwencje młodzieńczego maksymalizmu to ciągłe działania aspołeczne. Młodzi ludzie i dziewczęta starają się przekonać cały otaczający ich świat, że niczego się nie boją i bardzo różnią się od ogólnej „szarej masy”.

Dlatego właśnie w tym okresie upada większość nielegalnych działań. Wszystko pogarsza się, gdy nastolatek wpadnie w złe towarzystwo, w którym szacunek można osiągnąć jedynie poprzez kradzież lub poważniejsze przestępstwo. Może to skończyć się tym, że dziecko znajdzie się w polu widzenia organów ścigania i całkowicie zrujnuje jego przyszłość.

Kolejnym niekorzystnym zakończeniem okresu maksymalizmu jest narkomania i alkoholizm. Nastolatki uważają, że palenie i zażywanie nielegalnych narkotyków wygląda bardzo fajnie, przez co stają się bardziej dojrzałe.

Ostatnio takie zjawisko jak dysmorfia ciała stało się bardzo powszechne. Termin ten jest używany do określenia zmian w wyglądzie osoby nie do poznania. Dziecko zaczyna ubierać się nieszablonowo, robić sobie tatuaże lub dać się ponieść modom na ciele.

Metody rozliczenia

Młodzieńczy maksymalizm to bardzo trudny okres, który musi przejść nie tylko przez samych nastolatków, ale także ich rodziców.

Pozbyć się siebie

Zalecana jest nauka samodzielnej analizy. Ważne jest, aby zrozumieć, co tak naprawdę jest prawdziwą przyjemnością w życiu i czy tak ważne jest to, co myślą inni.

Warto też zdać sobie sprawę z tego, że nie można przypisywać rodzicom swojego punktu widzenia i zarzucać im naruszania praw nastolatka. Kolejnym ważnym punktem jest szacunek dla ludzi. W okresie dojrzewania musisz nauczyć się traktować innych tak, jak chcesz traktować samą dziewczynę.

Choć nastolatkowi trudno jest wytłumaczyć, czym jest samotność, w tym wieku powinien zacząć rozumieć, jak ważna jest bliskość rodziny i przyjaciół.

Jak pomóc dziewczynie

Rodzice muszą zrozumieć, że młodzieńczy maksymalizm nie jest trwałą przez całe życie zmianą w zachowaniu dziecka i nie pozostanie taki na zawsze.

Aby pomóc nastolatkowi łatwiej znieść ten okres, musisz przestrzegać kilku zasad zalecanych przez psychologów:

• Adoptuj nastolatka. Musisz zdać sobie sprawę, że nawet jako dziecko w okresie przejściowym desperacko chce być dorosłym. Dlatego warto próbować go tak traktować. Jednocześnie musisz spróbować nauczyć go, że dorosłość to nie tylko samodzielne podejmowanie decyzji, ale także odpowiedzialność za nie.
• Wykorzystaj protest dziecka na swoją korzyść. Jest mała sztuczka, aby skłonić nastolatka do zrobienia tego, czego chcą od niego jego rodzice. Ponieważ w tym wieku kategorycznie protestuje przeciwko wszystkim propozycjom swoich rodziców, musisz to wykorzystać. Na przykład możesz próbować powiedzieć dziecku, że jego rodzice zdecydowanie sprzeciwiają się graniu mu muzyki lub uprawianiu sportu. Wtedy na pewno zacznie interesować się tymi właśnie rzeczami.
• Daj wybór. Jeśli dziecko skontaktowało się ze złą firmą i stale spędza z nią czas, musisz wymyślić dla niego hobby, które na pewno go bardziej zainteresuje.

W związku z tym młodzieńczy maksymalizm, który przejawia się u dziewcząt, jest zjawiskiem przejściowym. Co więcej, takie cechy dorastania nie zawsze są szkodliwe. Jeśli rodzice dziecka nauczą się go właściwie prowadzić, okres ten minie bardzo szybko.

Film o młodzieńczym maksymalizmie

Wczoraj zapalił się, a dziś został zdmuchnięty. Młodzieńczy maksymalizm: