Chlorki we krwi są podwyższone u kobiet i mężczyzn. Powoduje

Chlorki należą do głównych elektrolitów w organizmie.zaangażowany w utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej. Chlor wchodzi w skład soku żołądkowego, przyczynia się do zatrzymywania wody przez tkanki, uczestniczy w metabolizmie wodno-solnym. W wielu bolesnych stanach wzrasta jego stężenie w osoczu krwi, co określa się metodami laboratoryjnymi.

Normy zawartości chlorków we krwi dla kobiet, mężczyzn, dzieci

Elektrolity, czyli sole mineralne, składają się z dodatnio naładowanego atomu metalu i ujemnie naładowanej reszty kwasowej. Sól rozpuszcza się w cieczy, a jej dwie części stają się jonami o przeciwnych ładunkach, które same „pływają”. Stosunek dodatnio i ujemnie naładowanych jonów w organizmie utrzymuje się na stałym poziomie.

Chlor (Cl-) jest jonem ujemnym. Będąc w osoczu krwi i płynie pozakomórkowym, oddziałuje z dodatnio naładowanymi jonami sodu (Na +) i potasu (K +). W ten sposób zachowana jest równowaga kwasowo-zasadowa i regulowana objętość płynów w organizmie.

Podobnie jak inne elektrolity, chlor przewodzi ładunek elektryczny. Poruszając się przez błony do iz komórki, chlorki zachowują neutralność elektryczną. Ponadto przy ich udziale odbywa się transfer składników odżywczych do komórki i usuwanie z niej produktów przemiany materii.

Chlorki dostają się do organizmu wraz z pożywieniem i są wydalane głównie przez nerki. Niektórzy wychodzą w kale i pocie. Równowaga oznacza równowagę między przyjmowaniem, dystrybucją w tkankach i wydalaniem.

Organizm normalnie utrzymuje stały poziom chloru. Wraz z jej nadmiarem rozwija się kwasica - przesunięcie stanu kwasowo-zasadowego na stronę kwasową. Z utratą chlorków - zasadowica, "zasadowość" krwi.

Stężenie jonów chloru w osoczu krwi jest ważnym wskaźnikiem zdrowia wielu układów, głównie nerek i serca.

Przy ustalaniu norm zawartości chlorków we krwi wzięto pod uwagę następujące cechy:

• U niemowląt do 1 miesiąca życia stężenie chloru jest wyższe niż u dorosłych i starszych dzieci.
• Wskaźniki dla mężczyzn i kobiet nie różnią się, ponieważ cechy fizjologiczne związane z płcią nie wpływają na zawartość chloru.

Przybliżone wartości chloru odpowiadające normom dla różnych grup wiekowych przedstawiono w tabeli:

Wiek	Stężenie Cl, w mmol / l
Nowo narodzony	98-113
Dzieci od 1 miesiąca do roku	94-114
Dzieci w wieku od 1 do 18 lat	95-106
Dorośli (mężczyźni i kobiety)	101-110
Osoby powyżej 90	98-111

Granice normy mogą się różnić w zależności od odczynników i sprzętu użytego do analizy. Oceniając wyniki badań warto skupić się na tych wartościach referencyjnych, które są wskazane w formie konkretnego laboratorium.

Jaka analiza ujawnia poziom chlorków, czy wyniki mogą być błędne?

Chlorki we krwi są zwiększone, zmniejszone lub ich stężenie jest normalne - określa się na podstawie analizy krwi obwodowej pobranej z żyły łokciowej w objętości 5-8 ml. Wykorzystywana jest metoda badań jonoselektywnych. Poziom chloru określa się biorąc pod uwagę różnicę potencjałów między elektrodami wskaźnikowymi i odniesienia umieszczonymi w próbce krwi.

Kierunek może być wydany dla następujących rodzajów badań:

• Chemia krwi.
• Chlor w surowicy.
• Potas, sód, chlor w surowicy.

W trakcie analizy biochemicznej można zbadać wiele wskaźników. Lekarz wybiera z listy te, które pomogą ocenić pracę dowolnego narządu lub układu organizmu. Chlor i inne elektrolity są odnotowywane w kierunku chorób nerek i nadnerczy, serca i naczyń krwionośnych.

Analiza chloru w surowicy krwi jest zalecana w celu kontrolowania chorób, którym towarzyszy naruszenie równowagi kwasowo-zasadowej: moczówka prosta, patologia nadnerczy. Badanie może być potrzebne w leczeniu nadciśnienia tętniczego, niewydolności serca, choroby wątroby i nerek. Wskaźnik jest ważny w przypadku podejrzenia zasadowicy lub kwasicy.

Testy chloru są przeprowadzane u pacjentów z groźbą poważnego naruszenia równowagi wodno-elektrolitowej:

• podczas hemodializy;
• z rozległymi oparzeniami;
• z wymiotami i biegunką;
• z długotrwałą terapią moczopędną.

Większość chloru znajduje się we krwi w postaci chlorku sodu. Dlatego jego stężenie jest ściśle związane z ilością jonów sodu. Analiza elektrolitów potasu, sodu i chloru jest zalecana w przypadku obrzęku, osłabienia, arytmii serca.

Wyniki testów chloru nie zawsze są wystarczająco pouczające. Ze względu na specyfikę techniki analizy, w pewnych warunkach możliwe są błędy w wynikach. Tak więc, wraz ze wzrostem całkowitego białka we krwi, cholesterolu i trójglicerydów, rejestrowany jest niższy poziom chloru niż w rzeczywistości.

Aby uniknąć błędnej interpretacji, przeprowadza się testy sodu i wodorowęglanu w celu określenia ilości chloru. Istnieją następujące zależności: wraz ze wzrostem sodu wzrasta zawartość chloru; w ten sposób zmniejsza się stężenie wodorowęglanów.

Aby wyjaśnić przyczyny zmian w równowadze wodno-elektrolitowej i potwierdzić rozpoznanie kwasicy kanalikowej nerki, nie ogranicza się badań krwi i mierzy się ilość chloru w dobowym moczu.

Co wpływa na wiarygodność badania

Należy pamiętać, że zaraz po jedzeniu poziom chloru chwilowo spada. Zjawisko to tłumaczy się tym, że elektrolit jest częścią kwasu solnego i jest aktywnie tracony podczas trawienia pokarmu w górnym odcinku przewodu pokarmowego.

Dieta bez soli i pocenie się wywołane wysiłkiem fizycznym mogą obniżyć poziom chloru.

Na tej podstawie rano pobiera się krew do analizy na pusty żołądek. Możesz pić wodę niegazowaną. Dzień przed zabiegiem wyklucza się alkohol, unika się stresu fizycznego i emocjonalnego. Nie pal przez pół godziny przed pobraniem krwi.

W przypadku dzieci poniżej 1 roku życia ograniczenia są łagodniejsze: dziecko przestaje karmić 30-40 minut przed badaniem. W przypadku dzieci poniżej 5 roku życia ograniczamy spożycie pokarmu na 2-3 godziny przed zabiegiem.

Na wiarygodność wyników wpływa przyjmowanie niektórych leków. Na przykład, bloker adrenergiczny propranolol i diuretyki (triamteren, diakarb, hipotiazyd) obniżają wartości.

Chlorki we krwi są zwiększone z powodu przyjmowania androgenów, niesteroidowych leków przeciwzapalnych (kwas acetylosalicylowy, diklofenak), antykoagulantów (heparyna sodowa). Stosowanie leków wpływających na ciśnienie krwi (kaptopril, dopamina) również prowadzi do wzrostu koncentracji.

Przyczyny podwyższonego poziomu chlorków (hiperchloremia)

Gdy stężenie Cl- w osoczu krwi (surowicy) jest nadmierne, pojawia się hiperchloremia. Z reguły schorzenie to wiąże się z kwasicą metaboliczną, gdy nienormalnie wysoką kwasowość krwi tłumaczy się zaburzeniami procesu metabolicznego. W tym przypadku hamowana jest reabsorpcja wodorowęglanów w nerkach, które zapewniają „zasadowość” krwi. Mechanizm buforowania wodorowęglanów w celu przywrócenia równowagi kwasowo-zasadowej krwi nie działa.

Wzrost chlorków w osoczu krwi powoduje przyczyny, które umownie dzieli się na względne i bezwzględne.

Za przyczyny względne uważa się zwiększone spożycie soli, odwodnienie i zwiększoną lepkość krwi. W takim przypadku nadmiar kwasu jest wydalany przez nerki w ciągu kilku dni, pod warunkiem, że zdolność wydalnicza nerek jest prawidłowa. Nadmiar chloru często występuje u osób, które są zmuszane do wdychania oparów chloru podczas pracy w niektórych branżach.

Do bezwzględnych przyczyn należą stany, w których eliminacja nadmiaru chloru jest utrudniona ze względów funkcjonalnych. Są to choroby nerek, w których zaburzona jest ich zdolność do filtrowania i reabsorpcji (reabsorpcji).

Wzrost kwasowości i odpowiednio wzrost chloru może być spowodowany nagromadzeniem dwutlenku węgla, gdy płuca nie są w stanie usunąć jego nadmiaru. Wzrost stężenia Cl- prowadzi do zaburzeń pracy hormonów: aldosteronu i ADH (hormonu antydiuretycznego).

Nadmiar chloru w diecie

Chlor dostaje się do organizmu poprzez żywność i sól kuchenną, która jest związkiem sodu i chloru (NaCl). W pewnym stopniu jako chlorek potasu (KCl), substytut soli. Należy zwrócić uwagę na spożywanie pokarmów bogatych w chlor.

Uważa się, że spożycie soli jadalnej w ilości 4-6 g mieści się w normie fizjologicznej osoby dorosłej. W gorącym klimacie i zwiększonej potliwości wzrasta zapotrzebowanie na sól.

Ostatecznie obecność chloru we krwi zależy od ilości spożywanego płynu i zdolności nerek do wydalania elektrolitów. Nadmiar chloru z pożywienia może prowadzić do wysokiego ciśnienia krwi oraz upośledzenia funkcji serca i nerek.

Odwodnienie

Wraz z odwodnieniem zawartość płynów spada poniżej normy fizjologicznej, a organizm ma trudności z naturalnym wydalaniem chloru – z moczem i potem. Elektrolit gromadzi się we krwi.

Niski pobór wody, przyjmowanie leków moczopędnych i obfite pocenie się prowadzą do odwodnienia. Niedobór płynów występuje w przypadku moczówki prostej. Z reguły przy silnej utracie cieczy gwałtownie wzrasta nie tylko stężenie chlorków, ale także stężenie dodatnich jonów potasu i sodu.

Poważne odwodnienie występuje z rozległymi oparzeniami. Organizm traci osocze krwi, gdy w miejscach oparzenia tworzą się pęcherzyki płynu śródmiąższowego.

Choroba nerek

Poziomy chlorków we krwi są podwyższone, gdy nerki nie są w stanie wydalać kwaśnych pokarmów. Ten stan nazywa się kwasicą kanalikową i jest obserwowany w niewydolności nerek. W przypadku uszkodzenia nerek, któremu towarzyszy zniszczenie tkanki łącznej i aparatu kłębuszkowego (zapalenie nerek, nerczyca), eliminacja nadmiaru chloru jest trudna. Zwiększa się ilość elektrolitu we krwi.

Biegunka

W biegunce wywołanej infekcjami jelitowymi wraz z płynem wydalane są jony alkaliczne (wodorowęglan sodu). Rozwija się kwasica, równowaga kwasowo-zasadowa krwi przesuwa się na stronę kwasową. Ten stan jest szczególnie niebezpieczny u małych dzieci z biegunką. Ich sytuacja gwałtownie się pogarsza i grozi zakłóceniem pracy wielu narządów i układów organizmu.

Choroby takie jak salmonelloza, czerwonka, cholera i ostre zapalenie żołądka i jelit o charakterze niezakaźnym prowadzą do ciężkiej biegunki.

Jeśli w symptomatologii choroby przeważają wymioty, wówczas chlor jest tracony. Jego ilość w organizmie zmniejsza się, a reakcja krwi przesuwa się na stronę zasadową. Stan ten nazywa się hipochloremią.

Dysfunkcja kory nadnerczy

Kora nadnerczy w komórkach strefy kłębuszkowej wydziela aldosteron. Jest to hormon kortykosteroidowy, który reguluje poziom sodu i potasu we krwi. Objętość krążącej krwi, a tym samym ciśnienie krwi, zależy od jej pracy.

Aldosteron odpowiada za reabsorpcję sodu w kanalikach nerkowych. Wraz ze wzrostem sodu we krwi wzrasta również chlor. Wzmożona funkcja kory nadnerczy prowadzi do nadmiernego stężenia elektrolitów we krwi.

Nadmiar chloru jest charakterystyczny dla choroby Itsengo-Cushinga i zespołu o tej samej nazwie. W pierwszym przypadku choroba wiąże się ze zwiększonym wytwarzaniem hormonów kortykosteroidowych w korze nadnerczy, w drugim - z obecnością guza w nadnerczach, który wytwarza hormony.

Z drugiej strony w chorobie Addisona funkcja nadnerczy jest zmniejszona. Zmniejsza się również ilość chloru.

Miażdżyca

Miażdżyca naczyń wieńcowych utrudnia dopływ krwi do serca i często jest przyczyną zaburzeń rytmu serca. W tej chorobie kontrolowane są elektrolity we krwi - sód, chlor, potas i wapń. Stanowią podstawę prawidłowego przewodzenia impulsu elektrycznego do mięśnia sercowego. Zakłócenie ich równowagi prowadzi do nieprawidłowości w rytmie serca i bloku serca.

Moczówka prosta cukrzyca

Moczówka prosta charakteryzuje się zwiększonym wydalaniem moczu (wielomocz) przy niskim ciężarze właściwym. Choroba związana jest z niewystarczającą produkcją hormonu antydiuretycznego. ADH jest syntetyzowany w podwzgórzu, wchodzi do przysadki i stamtąd jest uwalniany do krwi. Neurohormon stymuluje wchłanianie wody w nerkach, zmniejsza wydalanie moczu, zwęża obwodowe naczynia krwionośne.

Nadmiar chloru we krwi w moczówce prostej jest ostatecznie spowodowany niewystarczającą produkcją ADH.

Alkoholizm

Przewlekły alkoholizm to poważny stan, w którym zaburzenia wodno-elektrolitowe łączą się z różnego rodzaju dysfunkcjami narządów. W wyniku zahamowania wydzielania ADH rozwija się wielomocz, któremu towarzyszy odwodnienie (odwodnienie). Rozwija się kwasica metaboliczna. Na poziomie elektrolitów stwierdza się zwiększoną ilość chloru i sodu.

Wzrost Cl- może być związany z uszkodzeniem kanalików nerkowych w alkoholizmie.

W przypadku zatrucia metanolem (alkoholem drzewnym) występuje nadmiar produktów kwaśnych, które powstają w w wyniku różnych reakcji chemicznych w organizmie powoduje nieprawidłowy wzrost jonów ujemnych we krwi.

Myxedema

Ciężka postać niedoczynności tarczycy, która rozwija się z brakiem produkcji hormonów tarczycy. W zaawansowanych przypadkach może powodować niewydolność serca i śpiączkę.

Charakterystyczną cechą tego schorzenia jest obrzęk śluzowy. W tkankach wzrasta ilość mucyny, gromadzą się substancje hydrofilowe, zatrzymując nadmiar wody. Struktury tkanki łącznej stają się obrzękłe. Zaburzona zostaje równowaga niezbędnych elektrolitów.

Zapalenie opon mózgowych

W przypadku infekcji meningokokowej wykonuje się biochemiczne badanie krwi, w tym badanie elektrolitów raz dziennie.

Analiza jest konieczna w celu zidentyfikowania możliwego ADH (zespół niedostatecznego wydzielania hormonu antydiuretycznego), który jest możliwy w przypadku zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych układu nerwowego, grożącego ostrą hiponatremią i hipochloremią. Konsekwencją jest przenikanie płynu z przestrzeni zewnętrznej do komórek, rozwój obrzęku mózgu i wzrost ciśnienia śródczaszkowego. Stan ten ogranicza możliwość podawania płynoterapii, która jest standardem w leczeniu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.

Żółtaczka obturacyjna

Można raczej powiedzieć, że nadmierne spożycie chlorków, czyli leczniczej wody mineralnej o wysokiej zawartości Cl-, może powodować żółtaczkę zaporową (a nie odwrotnie). Taka woda stymuluje odpływ żółci iw przypadku kamicy żółciowej może powodować ruch kamieni. Duże kamienie blokują drogi żółciowe. Pigmenty żółciowe (bilirubina) są wchłaniane do krwiobiegu, barwiąc skórę na żółto. Powstaje obraz żółtaczki pozawątrobowej.

Mukowiscydoza

W przypadku mukowiscydozy może wystąpić zmiana stężenia elektrolitów, zarówno w górę, jak i w dół.

Mukowiscydoza jest ogólnoustrojową zmianą gruczołów zewnątrzwydzielniczych. Zawartość elektrolitów (Na i Cl) przekracza normę 2-5 razy, ale w płynie potowym. Zmienia się skład elektrolitów w wydzielaniu gruczołów ślinowych i łzowych. Silna utrata elektrolitów podczas przegrzania i aktywności fizycznej u pacjentów z mukowiscydozą prowadzi do rozwoju zapaści.

Pierwszym objawem klinicznym choroby u dzieci i dorosłych jest zasadowica metaboliczna z hipochloremią, hiponatremią i hipokaliemią. Stan objawia się nudnościami, gorączką, utratą apetytu i wagi. Wraz z korektą zaburzeń elektrolitowych stan się poprawia.

Choroba często dotyczy płuc. W ich tkankach gromadzi się lepki śluz, co ostatecznie utrudnia swobodne oddychanie. Dwutlenek węgla gromadzi się we krwi, co zwiększa kwasowość krwi i liczbę ujemnych jonów chloru.

Przyjmowanie kortykosteroidów

Zawartość chlorków we krwi wzrasta, gdy aldosteron jest syntetyzowany w dużych ilościach przez korę nadnerczy. Aldosteron jest mineralnym kortykosteroidem. Przy przyjmowaniu leków kortykosteroidowych o odpowiedniej aktywności (hydrokortyzon) wzrasta jego synteza. Woda i sód w organizmie są zatrzymywane, ale wzrasta wydalanie potasu i wapnia. Stąd dobrze znane skutki uboczne kortykosteroidów: podwyższone ciśnienie krwi i kruchość kości.

Najmniejszy wpływ na metabolizm wody z solą mają prednizolon i deksametazon. Przy długotrwałym stosowaniu leków kortykosteroidowych możliwe jest zahamowanie funkcji wydzielniczej kory nadnerczy. W tym przypadku zmniejszają się natomiast wartości elektrolitów Na i Cl.

Co zrobić, gdy wskaźniki wzrosną?

W przypadku wykrycia hiperchloremii taktyka leczenia zależy od przyczyny, która spowodowała wzrost poziomu jonów chloru we krwi. Jeśli zaburzenie jest spowodowane chorobą, lekarz prowadzący zaleci odpowiednią terapię. Pacjent ze swojej strony może dostosować dietę i zmienić schemat picia.

Korekta żywienia, ograniczenie spożycia pokarmów bogatych w chlor

Wraz ze wzrostem chloru ważne jest monitorowanie spożycia żywności zawierającej ten pierwiastek śladowy w dużych ilościach.

Obejmują one:

• mięso i podroby (mózg, serce i nerki);
• drób (indyk, gęś, kurczak);
• ryby (łosoś różowy, mintaj, okoń i dorsz);
• jajko kurze (w białku zawartość chloru jest wyższa);
• kefir i mleko;
• groszek;
• Ryż;
• owies.

Jednak najważniejszym środkiem jest ograniczenie spożycia soli kuchennej. Federalne Centrum Higieny i Epidemiologii Rospotrebnadzor informuje, że fizjologiczne zapotrzebowanie na NaCl u dorosłych wynosi tylko 2,3 g dziennie. Dla dzieci - od 300 mg do 2,3 g. Ponadto niemowlęta powinny otrzymywać sól tylko z pożywienia.

Ilość wypijanej wody

Aby zapewnić odpowiednie wydalanie chlorków, należy zwiększyć ilość wypijanych płynów.

Jest to szczególnie ważne przy odwodnieniu, które jest konsekwencją szeregu sytuacji:

• biegunka i wymioty z powodu zatrucia lub infekcji jelitowej;
• zwiększone pocenie się podczas upałów lub wzmożona aktywność fizyczna;
• zwiększone oddawanie moczu;
• dieta mająca na celu utratę wagi.

U osób starszych występuje osłabione uczucie pragnienia. Konieczne jest zapewnienie wystarczającej ilości zużytego płynu, co najmniej 1,5 litra dziennie.

Leki

W ciężkiej kwasicy spowodowanej wzrostem chloru wodorowęglan sodu jest przepisywany w postaci roztworu do podawania dożylnego w celu usunięcia chlorków.

Aby zmniejszyć wielomocz, syntetyczne analogi wazopresyny (aldosteron) są przepisywane w postaci zastrzyków lub leku przeznaczonego do wprowadzenia do nosa (desmopresyna).

Spadek chlorków powoduje przyjmowanie środków zobojętniających i roztworu sody oczyszczonej.

Możliwe konsekwencje podwyższonego chloru we krwi

Zmiany poziomu chloru we krwi prowadzą do gwałtownych wahań pH krwi, co negatywnie wpływa na stan różnych układów organizmu. W ostrej hiperchloremii częstość akcji serca wzrasta, wzrasta ciśnienie krwi i rozwija się obrzęk. Stan jest niebezpieczny w przypadku niewydolności oddechowej, w ciężkich przypadkach rozwija się śpiączka. Przy stałym wzroście chloru cierpi układ nerwowy. Uszkodzenie wyraża się w nefropatiach ośrodkowych i obwodowych, w uszkodzeniu włókna nerwowego.

Ogólny obraz równowagi chlorków w organizmie można uzyskać, przechodząc test na zawartość elektrolitów we krwi. Jego wzrost wymaga prawidłowej interpretacji i ewentualnie wyznaczenia dodatkowych analiz.

Film o chlorkach we krwi

Badania krwi: