Kieł. Gdzie się znajduje, zdjęcia u dzieci, dorosłych, objawy

Górne kły są nieoficjalnie nazwane Zęby „oczne”, co nie jest związane z przyjętą terminologią stomatologiczną. Są to najbardziej zmitologizowane i uprzedzone jednostki aparatu szczękowego. Znajdują się one obok nerwów twarzowych podłączonych do analizatora optycznego.

Co to za ząb?

Zgodnie z klasyfikacją dentystyczną najpotężniejsze jednokorzeniowe elementy górnej szczęki mają liczbę atomową 3. Nazwa zwyczajowa została wprowadzona przez samych dentystów, aby ułatwić komunikację z pacjentami.

Ząb „oczny” znajduje się pomiędzy przednim siekaczem a przedtrzonowcem. Znajdujące się w pobliżu gałęzie pęczka nerwu twarzowego charakteryzują się bólem promieniującym z podrażnieniem do górnej części czaszki, gdzie znajduje się narząd wzroku.

To wyjaśnia nieoficjalną nazwę górnych kłów. Mimo własnej nazwy nie wpływają na wzrok. Symetrycznie rozmieszczone zęby „oczka” mają mocny i mocny korzeń.

Ta anatomiczna konstrukcja, po usunięciu u dorosłych, wymaga zwiększonej dawki leku znieczulającego. Gruba warstwa powłoki szkliwa zapewnia niezawodną ochronę tkanki zębiny.

Zęby „oczne” rzadko są narażone na zmiany próchnicowe i rozwój innych chorób zębów. Wizualnie te jednostki struktury szczęki wyglądają jak pogrubiony stożek. Mają indywidualne cechy erupcji i wzrostu.

Kiedy się pojawiają?

Za normalny okres powstawania górnych kłów w ugryzieniu mleka uważa się wiek 16-22 miesięcy. Czas pojawienia się zębów „ocznych” u dzieci jest indywidualny. Dlatego dopuszczalne są małe odchylenia w czasie formowania.

Stałe jednostki budowy szczęk pojawiają się w wieku 10-12 lat. W przypadku wad zgryzu ortodonci czekają na uformowanie się zębów „ocznych” do zamontowania płytki korekcyjnej lub systemu zamków. Na dokładny czas erupcji lub późnego pojawienia się ma wpływ wiele czynników.

Opóźnienie w pojawieniu się zębów „ocznych” wynika z:

• cechy genetyczne;
• choroby wieku dziecięcego, nasilenie ich przebiegu i powikłania;
• patologie matki w czasie ciąży, wpływające na mineralizację struktur szkieletowych zarodka;
• zapalenie kości i szpiku szczęki w okresie niemowlęcym;
• żywienie dziecka;
• urazy szczękowo-twarzowe.

Kły mleczne zwykle pojawiają się szybko - w ciągu 2-3 tygodni. Trwałe zęby „oczne” mogą uformować się 4-6 miesięcy lub dłużej. Zależy to od indywidualnych cech organizmu, przyswajalności związków wapniowo-fosforowych oraz obecności takich pierwiastków śladowych w diecie dziecka.

Takie elementy aparatu do żucia są dłuższe niż inne zęby, co wiąże się z funkcjonalnym przeznaczeniem kłów. Te elementy budowy szczęki biorą udział w tworzeniu owalu twarzy i rozdzieraniu gęstych lub twardych pokarmów.

Są wytrzymałe, nie podatne na odpryski, pęknięcia, rozluźnienie. Potężna struktura anatomiczna determinuje względny czas powstawania zębów „ocznych”.

Funkcje ząbkowania

Pojawienie się górnych kłów, które niektórzy naukowcy uważają za szczątkowe i niepotrzebne dla człowieka, wynika z naturalnych zmian fizjologicznych w ciele dziecka.

Wzrost zębów „ocznych” często zbiega się z przejściem od karmienia piersią i formuły żywieniowej dla noworodków na cięższe i gęstsze pokarmy. Jego stosowanie jest niezbędne do dalszego rozwoju organizmu.

Ząb „oko” znajduje się w pobliżu nerwów wzrokowych twarzy, które są podrażnione stanem zapalnym, co powoduje silny ból. Górne kły odgrywają kluczową rolę w siekaniu jedzenia.

Są ewolucyjnie przystosowane do odgryzania. Takie zęby mają wzmocniony anatomiczny kształt z parą krawędzi tnących zbiegających się pod kątem prostym. Pokryte są grubą warstwą emalii wapniowo-fosforowej.

Zęby „oczka” poddawane są znacznemu obciążeniu, które jest o 25% większe niż nacisk wywierany na odpowiedniki żuchwy w procesie rozdzierania i żucia pokarmu. Ta funkcja wymaga długiego czasu formowania.

Objawy wzrostu

Oznaki formowania się górnych kłów przypominają erupcję innych elementów żucia, ale w doskonałym stopniu. Zaostrzona reakcja organizmu jest uważana za normę fizjologiczną. Główne objawy wzrostu kłów górnych przedstawiono w tabeli.

Znak	Cechy kliniczne
Zapalenie dziąseł	Zapalenie nabłonkowej powłoki tkanki dziąseł, towarzyszące wzrostowi zębów „ocznych”, ma charakter zakaźny lub aseptyczny.
Hipertermia	Temperatura ciała dziecka, w zależności od nasilenia procesu erupcji i stanu odporności, wzrasta do wartości podgorączkowych lub przekracza 38 °.
Obrzęk dziąseł	Objaw związany jest z rozwojem zapalenia dziąseł, charakterystycznego dla wyrzynania się „zębów ocznych”.
Obrzęk tkanek otaczających łóżko zębowe	Zerwanie włókien przez wyskakującą jednostkę szczękową prowadzi do takiego patologicznego efektu. Opuchlizna ma różne nasilenie i towarzyszy jej przekrwienie błony śluzowej.
Niezakaźny nieżyt nosa	Objaw naczynioruchowy spowodowany bliskością systemu korzeniowego zęba „ocznego” do górnych dróg oddechowych. Proces erupcji zaburza ton naczyń włosowatych w jamie nosowej.
Nadmierne ślinienie	Intensywne ślinienie nie wiąże się z zaburzeniem funkcji ośrodkowego układu nerwowego. Ten objaw wynika ze zwiększonej aktywności odpowiednich gruczołów i ich stanu zapalnego.
Zapalenie spojówek	Bliskość korzenia zębowego do nerwów narządu wzrokowego powoduje podrażnienie naczynioruchowe błonę śluzową oczu, co objawia się zaczerwienieniem, łzawieniem, lekkim stanem zapalnym worek spojówkowy.

Dzieci w okresie ząbkowania charakteryzują się płaczliwością, kapryśnością, nadmiernym pobudzeniem psychomotorycznym lub odwrotnie letargiem, co jest charakterystyczne dla procesu zapalnego.

Ryzyko infekcji czynnikami bakteryjnymi, patogenami wirusowymi, patogenną mikroflorą grzybową wzrasta z powodu nadmiernego obciążenia układu odpornościowego.

W ciężkich przypadkach wyrzynaniu się zębów „ocznych” towarzyszą:

• kaszel;
• wymiociny;
• bezsenność;
• brak motywacji;
• zwiększony niepokój;

Dzieci odmawiają jedzenia z powodu silnego bólu i stanu zapalnego jamy ustnej. Biegunka jest uważana za patologiczny objaw wzrostu górnych kłów, umownie zwanych zębami „ocznymi”.

Naruszenie defekacji i zaburzenia czynności trawiennej sygnalizują wprowadzenie infekcji żołądkowo-jelitowych na tle osłabionej odporności. Takim efektom może towarzyszyć cięcie bólu w jamie brzusznej.

Łagodzenie objawów

Istnieje szeroka grupa leków znieczulających do łagodzenia zespołu ząbkowania u dziecka. Ich stosowanie to najszybszy i najłatwiejszy, ale nie jedyny sposób na stłumienie nieprzyjemnych objawów fizjologicznych.

Aby złagodzić stan dziecka podczas wyrzynania się zębów „ocznych” należy stosować:

• Lekki masaż tkanki dziąseł. Zabieg poprawia krążenie krwi i działa rozpraszająco. Palec wskazujący przez 1-2 minuty. masować dziąsła wokół wyrzynających się górnych kłów. Manipulację powtarza się nie więcej niż 2-3 razy dziennie.
• Specjalne gryzaki. Produkty działają chłodząco. Podawane są dziecku do skubania. Jest to rodzaj masażu systemu korzeniowego zęba i sposób na szybkie obniżenie towarzyszącej procesowi wyrzynania lokalnej temperatury tkanek.
• Żele znieczulające. Dentinox, Kamistad i wiele innych leków, które są swobodnie sprzedawane w każdej aptece, zalicza się do kategorii takiego użytku zewnętrznego. Żele znieczulające są oparte na lidokainie. Zawierają naturalne składniki ziołowe o działaniu przeciwzapalnym i łagodnym działaniu uspokajającym. Leki z tej kategorii wyróżniają się szybkim działaniem przeciwbólowym.
• Krople do nosa rozszerzające naczynia krwionośne. Takie środki mogą wyeliminować zatory, które towarzyszą wyrzynaniu się zębów „ocznych”. Użyj Otrivin lub Quicks.
• Leki przeciwgorączkowe. Stosować, gdy temperatura wzrośnie do 38 ° i więcej. Dla dzieci odpowiedni jest Paracetamol lub Ibuprofen w postaci słodkiego syropu.

Z receptur ludowych stosuje się waciki nasączone wywarem z kory dębu i ekstraktem z rumianku, które nakłada się na stan zapalny dziąseł. W leczeniu objawowym stosuje się olejek goździkowy, homeopatyczne czopki Viburcol.

Jak rozwijają się dzieci?

Układanie podstaw najpotężniejszych jednostek aparatu szczękowego następuje podczas rozwoju embrionalnego, co stwarza warunki do dalszej erupcji.

W okresie powstawania wewnątrzmacicznego ząb „oka” znajduje się bezpośrednio w pobliżu wiązki nerwu wzrokowego. Źródłem systemu korzeniowego jest specjalna płytka nabłonkowo-chrzęstna osadzona w okostnej.

Erupcja takich jednostek rzędu żuchwy jest dla dziecka procesem trudnym i bolesnym. Najpierw pojawiają się górne kły, potem dolne. Wyjątki od tej reguły są rzadkie.

Takie zęby mają wydłużony korzeń głęboko osadzony w strukturze szczęki. Przechodzące w pobliżu włókna czuciowe twarzy unerwiają mięśnie twarzy i gruczoły łzowe.

Dlatego procesowi wyrzynania się zębów „ocznych” towarzyszy silny zespół bólowy, łzawienie i inne objawy. W około 20% przypadków dolne kły pojawiają się wcześniej.

Powikłania ząbkowania

Proces wzrostu zębów mlecznych lub stałych ma charakter fizjologiczny. Dlatego komplikacje nie pojawiają się u większości dzieci.

W rzadkich i wyjątkowych przypadkach obserwuje się:

• torbiel dziąseł, która jest patologiczną zaokrągloną strukturą o zbitej konsystencji, której towarzyszy zniszczenie tkanki kostnej szczęki;
• nieprawidłowy wygląd drugiego rzędu zębów, który występuje, gdy zgryz mleka zmienia się na stały, - patologia uważana jest za zjawisko niezwykle rzadkie;
• hiperdondia, zwana nadwagą;
• retencja - odchylenie ortodontyczne, prowadzące do zniekształcenia zgryzu anatomicznego;
• dystopia - anomalia zębowo-pęcherzykowa, charakteryzująca się nieprawidłową lokalizacją lub krzywizną wyrzniętej jednostki;
• stłoczenie - zmniejszenie przestrzeni międzyzębowych, przyczyniające się do rozwoju próchnicy.

Wszelkie powikłania prowadzą do trudności z żuciem pokarmu, wad estetycznych, zniekształcenia owalu twarzy. Powstawanie torbieli dziąseł powoduje zanik obojętnych komórek szczęki, procesy martwicze w tkankach miękkich łóżka zębowego.

Uwalniany jest ropny wysięk z wtrąceniami krwi. Rozwój przewlekłego zapalenia zatok jest możliwy dzięki bliskiemu położeniu systemu korzeniowego w odpowiednich zatokach.

Powikłaniem wyrzynania się zębów „ocznych” jest wzrost w 2 rzędach. Rzadka anomalia zaczyna się objawiać w wieku 5-14 lat. Jest to spowodowane nieprawidłowym ukształtowaniem aparatu szczękowego z powodu powikłań spowodowanych wyrzynaniem się zębów „ocznych”.

Usunięcie u dorosłych, ryzyko

Utrata wzroku z powodu nieudanej amputacji górnych kłów jest fikcją. Jednak dentyści zachowują ostrożność podczas ich usuwania. Ta procedura jest wykonywana tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne.

Ząb „oko” znajduje się w pobliżu splotów nerwowych. Ryzyko ich uszkodzenia podczas usuwania jest minimalne, ale istnieje. Brak górnych kłów ma niezwykle negatywny wpływ na funkcję żucia i estetykę twarzy.

Po usunięciu takiego elementu górnej szczęki u dorosłych od razu wykonuje się protetykę. Częściowa jednostronna ślepota i drętwienie części twarzy są teoretycznie możliwe tylko przy anomaliach w rozwoju górnych kłów.

Charakteryzuje się kontaktem nerwu wzrokowego lub twarzowego z systemem korzeniowym jednostki szczękowej. Zdjęcie rentgenowskie jest wykonywane przed zabiegiem ekstrakcji. Rozdzielczość nowoczesnego sprzętu diagnostycznego pozwala na szczegółową wizualizację struktury zębodołowej.

Terminowe wykrycie nieprawidłowych odchyleń anatomicznych zapewnia bezpieczne usunięcie zęba „oko” bez komplikacji i niepożądanych konsekwencji. Zaleca się wcześniejsze skonsultowanie się z ortodontą i stomatologiem ortopedą, aby dowiedzieć się, czy można zachować górną część kły.

Ważną funkcją takich zębów jest przekazywanie poszczególnych dźwięków. Po usunięciu dykcja może ulec pogorszeniu. W przypadku braku górnego kła, jego funkcję żucia przejmują siekacze z przedtrzonowcami, które ewolucyjnie są mniej przystosowane do takiej pracy. Prowadzi to do ich szybkiego zniszczenia.

Interesujące fakty dotyczące zębów "ocznych"

Zmitologizowane i opętane wieloma uprzedzeniami, najpotężniejsze zewnętrzne elementy struktury szczęki mają kilka unikalnych cech.

Interesujące i mało znane fakty dotyczące zębów „ocznych”:

• Trwały materiał. Powłoka emaliowa górnych kłów jest najbardziej odporną na stres tkanką ludzkiego ciała. Jest w stanie wytrzymać niezwykle intensywny nacisk mechaniczny. Dlatego do obróbki takich zębów stosuje się wiertła dentystyczne z mocnym napylaniem diamentowym.
• Ilość wapnia. 80% materiału budulcowego struktur kostnych w organizmie znajduje się w zębach. Kły górne mają największy ciężar właściwy wapnia w stosunku do wagi i wielkości.
• Szkliwo zębów. W przeciwieństwie do innych tkanek organizmu nie jest w stanie się zregenerować. Zniszczoną powłokę szkliwa „oka” i innych zębów można odbudować tylko mieszanką wypełniającą.
• Potężne mięśnie. Ze wszystkich włókien mięśniowych ludzkiego ciała żucie jest uważane za najsilniejsze. Zapewniają siłę niezbędną do rozrywania gęstych lub stałych zębów „ocznych” z żywnością. Do żucia żywności używa się maksymalnego nacisku 15-20 kg. Maksymalna pojemność mięśni żucia szacowana jest na 100-120 kg.

W przypadku zapalenia zęba "oka" ból może być odzwierciedlony w analizatorze wizualnym, ponieważ najpotężniejszy element struktury szczęki znajduje się w pobliżu nerwów wzrokowych. To kolejny powód nieformalnej nazwy górnych kłów.

Film o zębie okulistycznym

Gdzie jest ząb oka u dorosłych, u dziecka: