Poliamigrafia reumatyczna. Objawy i leczenie u dorosłych

Polimialgia reumatyczna to patologia, charakteryzujący się występowaniem bólu mięśni. Chorobie towarzyszą objawy charakterystyczne dla chorób reumatycznych i wymaga obowiązkowego leczenia.

Co to jest polimialgia reumatyczna?

Choroba jest rodzajem schorzenia reumatycznego (zapalnego). Jego charakterystyczną cechą jest rozwój bólu i sztywności w barkach, biodrach i szyi. W większości przypadków choroba występuje u osób powyżej 50 roku życia.

Przyczyny rozwoju choroby

W tej chwili przyczyny patologii nie zostały wystarczająco zbadane. Badania sugerują, że choroba rozwija się u pacjentów z genetyczną (dziedziczną) predyspozycją. Uważa się również, że patologię mogą wywołać różne choroby zakaźne - zapalenie uchyłków, zapalenie płuc, wirusy Epsteina-Barra.

Inne przypuszczalne przyczyny:

• częste stresujące sytuacje;
• hipotermia ciała;
• infekcje wirusowe (adenowirus, paragrypa);
• olbrzymiokomórkowe (skroniowe) zapalenie tętnic.

Aby ustalić dokładną przyczynę, wymagane jest kompleksowe badanie diagnostyczne.

Uwarunkowania etiologiczne rozwoju choroby, czynniki predysponujące

Istnieje kilka głównych czynników ryzyka rozwoju choroby. Uwzględnia więc wiek, płeć i rasę. Zaburzenie występuje częściej u osób starszych. Średnia liczba to 73 lata. Należy zauważyć, że patologia występuje 2 razy częściej u kobiet niż u mężczyzn. Choroba występuje głównie u osób rasy białej. Najwyższą chorobowość odnotowano w północnych regionach Europy.

Objawy

Polimialgia reumatyczna (objawy i leczenie choroby zależą od stadium i stopnia jej zaawansowania) może być wyraźna lub praktycznie nieobecna.

Objawy ogólne:

• ból w różnych częściach mięśni;
• sztywność ruchu, szczególnie rano lub przy braku jakiejkolwiek aktywności;
• gorączka;
• utrata masy ciała (aż do anoreksji).

Pacjent ma ogólne osłabienie, zmęczenie i złe samopoczucie.

Odczucia i objawy fizjologiczne

Początek choroby jest ostry. W takim przypadku rozwija się gorączka i pojawiają się oznaki toksycznego uszkodzenia organizmu.

Charakter bólów rozwijających się w obrębie różnych grup mięśni (szyja i barki, kręgosłup, pośladki, pas) to ciągnięcie, cięcie z lekkim drganiem.

Bolesne doznania dopełnia sztywność stawów i ograniczenie ruchu. Jednocześnie warunki pogodowe nie wpływają na ciężkość choroby.

Pacjent zmuszony jest do ograniczenia liczby ruchów ze względu na narastające natężenie bólu. Kroki stają się krótkie, mielone.

Apogeum objawów następuje po 1-2 miesiącach od wystąpienia choroby. Zespół bólowy staje się bardziej wyraźny i bolesny, co prowadzi do jeszcze większego ograniczenia ruchu (aż do całkowitego unieruchomienia).

Pacjent ma objawy anoreksji, osłabienia i gorączki.

Oznaki uszkodzenia układu mięśniowo-szkieletowego

Wraz z rozwojem lub postępem patologii obserwuje się uszkodzenie układu mięśniowo-szkieletowego. Zaburzenie może wystąpić z objawami zapalenia stawów, które jest powikłaniem choroby.

W tym przypadku w proces zaangażowane są duże stawy, w których jamach może powstać wysięk. Zespół bólowy w tym przypadku jest mniej wyraźny i występuje okresowo.

Dotknięte są również małe stawy rąk, czemu towarzyszy rozwój obrzęku i wystąpienie zespołu cieśni nadgarstka. W niektórych przypadkach może rozwinąć się zapalenie ścięgna i pochwy, a funkcja zgięcia może być upośledzona.

Laboratoryjne oznaki zapalenia

Laboratoryjne objawy choroby mogą być rozległe. U większości pacjentów obserwuje się wzrost poziomu ESR (powyżej 40 mm / h).

Wzrosły również inne wskaźniki:

• białko C-reaktywne;
• fibrynogen;
• globulina alfa 2;
• interleukina-6.

W takim przypadku następuje spadek hemoglobiny (do 90 g / l). W tym przypadku patologia nabiera charakteru normochromowego i normocytarnego.

Jaki jest związek polimialgii reumatycznej z innymi schorzeniami?

Polimialgia reumatyczna (objawy i leczenie choroby mogą się różnić w zależności od wieku pacjenta, stadium rozwoju choroby i innych czynników determinujących) towarzyszy rozwój bólu mięśni i sztywność stawów. Jednak w niektórych przypadkach patologia może prowadzić do rozwoju zapalenia stawów.

Proces może obejmować inne sąsiednie narządy i układy. Tak więc choroba często atakuje naczynia krwionośne i prowadzi do rozwoju skroniowego zapalenia tętnic. Zaburzenie może rozwijać się wraz z chorobą podstawową lub ją poprzedzać.

Diagnostyka

Ponieważ choroba jest trudna do zdiagnozowania na podstawie istniejących objawów i oddzielenia jej od innych zaburzeń, konieczne są liczne badania.

Przede wszystkim specjalista wysłuchuje skarg pacjenta, przeprowadza badanie dotykowe (w większości przypadków nieskuteczne), po czym przepisuje różne badania.

Metody laboratoryjne

Diagnostyka laboratoryjna pozwala określić obecność procesów zapalnych w organizmie i zidentyfikować inne możliwe zaburzenia.

Metody badawcze:

• ogólna analiza krwi i moczu;
• biochemiczne badanie krwi - oznaczanie poziomu enzymów wątrobowych;
• test immunoenzymatyczny (ELISA) - zwykle negatywny;
• testy serologiczne.

Dużo uwagi poświęca się biochemicznemu badaniu krwi, ponieważ wraz z chorobą obserwuje się wzrost poziomu ESR, niedokrwistości lub trombocytozy.

Metody instrumentalne

Instrumentalne metody badawcze pozwalają ocenić stan narządów wewnętrznych, uszkodzenia układu stawowego, zaangażowanie innych układów w proces.

Diagnostyka:

• Ultradźwięki - pomaga ustalić obecność współistniejących zaburzeń w postaci zapalenia ścięgien i kaletki.
• MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego) - wykonuje się w tym samym celu co USG, ale technika ta jest bardziej skuteczna w badaniu okolicy biodra i miednicy.
• PET (Pozytronowa tomografia emisyjna) - jest przepisywany w celu wykrywania zapalenia naczyń dużych naczyń i badania różnych stawów.

Dodatkowo można zastosować inne metody diagnostyczne. W razie potrzeby pacjent może zostać skierowany do innych wysokospecjalistycznych specjalistów.

Leczenie

Leczenie dobierane jest indywidualnie w zależności od nasilenia objawów, nasilenia patologii i innych cech choroby oraz fizjologii pacjenta. W takim przypadku terapia polimialgii reumatycznej powinna być kompleksowa z zastosowaniem kilku skutecznych technik.

Przyjmowanie glikokortykosteroidów (prednizon, prednizolon, metiprednizolon, deflazacort)

Najskuteczniejszą terapią zaburzenia jest stosowanie leków glikokortykosteroidowych, ponieważ mają one wyraźny efekt terapeutyczny.

Nazwa produktu	Dawkowanie	Funkcje recepcji
Prednizon	12,5-25 mg dziennie	Jest przyjmowany na początku leczenia. Następnie dawkę stopniowo zmniejsza się do 10 mg w ciągu 1-2 miesięcy. Przy dobrym efekcie terapeutycznym dawkę zmniejsza się co 1 mg raz w miesiącu. Minimalny czas trwania terapii to 1 rok.
Prednizolon	15 mg na dobę (dawka początkowa)	Przyjmuj lekarstwo przez 2 miesiące, stopniowo zmniejszając dawkę. W przypadku braku zaostrzeń i nawrotów lek jest anulowany po 3-5 miesiącach leczenia. Jeśli rozwinie się choroba Hortona, dawka początkowa powinna wynosić od 40 do 60 mg.
Metyprednizolon	60 mg dziennie	Lek przyjmuje się w tej dawce przez 3-4 tygodnie. Przy wyraźnym efekcie terapeutycznym dawkę stopniowo zmniejsza się o 2-4 mg raz na 2 tygodnie. Następnie środek stosuje się jako kurację podtrzymującą w dawce 1-2 tabletek dziennie.
Deflazacort	0,9 mg / kg / dzień (6 do 90 mg)	Przyjmuj lekarstwo przez kilka miesięcy. Następnie (przy dobrym efekcie terapeutycznym) dawka jest stopniowo zmniejszana. Dawka podtrzymująca nie powinna przekraczać 6 mg na dobę.

Genetycznie modyfikowane leki biologiczne (Infliksymab, Etanercept)

Genetycznie modyfikowane leki zostały przetestowane i mogą być stosowane w leczeniu zaburzenia.

Infliksymab jest środkiem przeciwzapalnym i jest stosowany do infuzji. Zawiera przeciwciała monoklonalne o działaniu immunosupresyjnym.

Początkową dawkę Inflixibu oblicza się na podstawie masy ciała pacjenta – 3 mg/kg/dobę. W ciężkich warunkach początkową dawkę można zwiększyć do 5 mg. Czas trwania leczenia wynosi od 6 miesięcy do 1 roku. Następnie lek jest anulowany lub przeniesiony do dawki podtrzymującej.

Drugim genetycznie zmodyfikowanym lekiem jest Etanercept. Jest wytwarzany jako wstrzyknięcie podskórne i ma wyraźne działanie przeciwzapalne i immunosupresyjne.

Dawkowanie: 25 mg 2 razy w tygodniu. Pojedyncza dawka to 50 mg. Czas trwania terapii ustala lekarz indywidualnie. Według przeprowadzonych badań wynik leczenia lekiem pojawia się po 2 tygodniach jego stosowania.

Terapia ruchowa (kompleksy ćwiczeń)

Polimialgię reumatyczną (objawy i leczenie schorzenia następują etapami i zależą od etapu procesu patologicznego) można z powodzeniem leczyć za pomocą różnych ćwiczeń i gimnastyki.

Terapia ruchowa (terapia ruchowa) służy do przywrócenia ruchomości stawów, wyeliminowania sztywności i zwiększenia liczby ruchów.

Ćwiczenie na ręce:

• Rozłóż pędzle przed sobą i obracaj je naprzemiennie w górę i w dół.
• Połóż ręce na poziomej powierzchni i podnieś je kilka razy. Następnie ćwiczenie powtarza się tylko dla palców.
• Rozciągnij ręce zaciśnięte w pięści i obracaj je zgodnie z ruchem wskazówek zegara i przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.
• Połóż łokcie na poziomej powierzchni i ściśnij dłonie. Następnie należy rozstać się i złączyć łokcie, nie podnosząc ich z powierzchni.
• Na każdy palec wykonywany jest zestaw ćwiczeń: w górę i w dół, w lewo i w prawo, ruchy okrężne.
• Każdy palec powinien dotykać kciuka.
• Weź miękką kulkę i ugniataj ją w dłoniach. Możesz jeździć po powierzchni.
• Rozluźnij dłonie i zacznij ruchy obrotowe rękami.
• Potrzyj dłonie razem.

Ćwiczenia ramion:

• Podnieś, opuść ramiona, wykonuj ruchy okrężne i obrotowe.
• Połóż dłonie na ramionach i spróbuj pchnąć je do przodu.
• Chwyć łokcie dłońmi, opuść je i podnieś.
• Połóż się na plecach i wyciągnij ręce do przodu. Podnieś i opuść ręce kilka razy.
• Połóż ręce na dolnej części pleców i spróbuj powoli wziąć je za plecy.

Ćwiczenia na nogi:

• Połóż się na plecach i zacznij zginać kolana. W takim przypadku podeszwa nie powinna spadać z podłogi.
• Wykonaj ćwiczenie „Rower” kilka razy.
• Leżąc na plecach, ugnij kolana i spróbuj rozłożyć je na boki i plecy.
• Zegnij kolano i zacznij się obracać.
• Połóż się na plecach i rozłóż proste nogi na boki i plecy.
• Wykonaj kilka okrężnych ruchów z prostą nogą.

Ćwiczenia na kostki:

• Usiądź prosto i na przemian zginaj i rozpinaj palce.
• Przewiń od pięty do palców.
• Chwyć poręcz lub inną podporę i stań na palcach.
• Staraj się podnosić przedmioty lub rzeczy z podłogi palcami.
• Siedząc na krześle, wykonuj ruchy ugniatające i rolujące stopami nóg. W takim przypadku musisz użyć piłki lub piłki.
• Chodź po patyku, depcząc go środkiem podeszwy.
• Wykonaj kilka okrężnych ruchów stopami.

Podczas ćwiczenia musisz starać się zachować prawidłowy rytm oddychania. Zwiększy to skuteczność działania kompleksu zabiegowego i pozytywnie wpłynie na cały organizm.

Można również przeprowadzić uzdatnianie wody.

Pacjentom z ograniczoną funkcją motoryczną zaleca się wykonanie następującego kompleksu:

• Chodzenie po stawie (basenie) na zgiętych lub prostych nogach. W takim przypadku zaleca się rozłożenie ramion na boki. Ilość wody musi być regulowana.
• Wykonuj ruchy okrężne i obrotowe nogami, kołysz się w przód iw tył.
• Rozłóż szeroko nogi i rób przysiady. Plecy powinny być proste.
• Poziom wody powinien sięgać do szyi. Rozłóż ręce na boki i wykonuj różne ruchy rękami, dłońmi i barkami.

Czas trwania kursu ustala indywidualnie lekarz prowadzący. W niektórych przypadkach leczenie może trwać miesiące, a nawet lata.

Możliwe powikłania podczas leczenia glikokortykosteroidami

Polimialgia reumatyczna (objawy i leczenie choroby u wszystkich pacjentów są podobne, ale mają pewne różnice) wymaga stałego monitorowania przez lekarza, w tym dostosowania dawkowania leków leki.

Leki glikokortykosteroidowe mogą prowadzić do rozwoju różnych działań niepożądanych, dlatego ich przyjmowanie powinno być ściśle kontrolowane przez specjalistę.

Skutki uboczne:

• wrzodziejące zmiany żołądka i dwunastnicy (nawroty lub rozwój choroby);
• powstawanie obrzęków;
• cukrzyca;
• obniżona odporność (słabe i powolne gojenie się urazów, ran);
• zwiększone ryzyko rozwoju lub ponownego zakażenia różnymi mikroorganizmami - grzybami, wirusami, czynnikami zakaźnymi i bakteryjnymi (w tym gruźlicą);
• osteoporoza;
• trądzik, trądzik, nużyca;
• dysfunkcje seksualne – zaburzenia cyklu miesiączkowego, zaburzenia erekcji;
• podwyższone ciśnienie krwi;
• powstawanie zakrzepów krwi w żyłach i naczyniach krwionośnych (zwiększone ryzyko);
• zaburzenia narządów wzroku - rozwój zaćmy, jaskra;
• zaburzenia psychosomatyczne (stany depresyjne);
• opóźnienie wzrostu u dzieci.

Należy również pamiętać, że takie leki mogą prowadzić do tzw. zespołu odstawienia (pseudosyndromu). W takim przypadku możliwy jest rozwój niepożądanych reakcji z powodu choroby podstawowej oraz innych narządów i układów. W ciężkich przypadkach stan może prowadzić do wstrząsu anafilaktycznego.

Wraz z rozwojem tych objawów konieczne jest skonsultowanie się ze specjalistą. W razie potrzeby leczenie można przerwać i wznowić po wyeliminowaniu skutków ubocznych.

Prognozy

Dzięki terminowemu i odpowiedniemu leczeniu rokowanie na wyzdrowienie jest korzystne. W przypadku braku powikłań (olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic) patologia nie prowadzi do niepełnosprawności i nie powoduje nieodwracalnych zmian deformacyjnych w kończynach.

Po terapii pacjenci w pełni wracają do zdrowia i wracają do pełni życia.

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy wskazujące na rozwój polimialgii reumatycznej, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Wykryte na czas naruszenie pozwoli ci wybrać skuteczne leczenie i poradzić sobie z chorobą.

Film o polimialgii reumatycznej

Poliamigrafia reumatyczna: