Anamneza w psychologii ma charakter psychologiczny. Co to jest, definicja, próbka, przykłady

Anamneza w psychologii to zbiór danych o kliencie, który specjalista otrzymuje w trakcie różnych metod badawczych. W tłumaczeniu z języka greckiego termin ten jest tłumaczony jako „pamięć”. Początkowo pojęcie to było stosowane w medycynie, ale później zaczęło być stosowane w pokrewnych dziedzinach nauki.

Definicja

Anamneza w psychologii to koncepcja rozważana przez takich psychologów jak N. JA JESTEM. Semago, ja. ORAZ. Mamaichuk, A. L. Wenger, G. A. Cukiermana. Z. Freud i J. Breuer opisał definicję jako przywoływanie przeszłych wydarzeń, które wpłynęły na objawy nerwicowe w teraźniejszości.

B.V. Zeigarnik, przedstawiciel rosyjskiej szkoły psychologii, zdefiniował ten termin jako informację charakteryzującą „przekrój podłużny” drogi życiowej człowieka. DB Historię życia i rozwoju dziecka lub dorosłego Elkonin nazwał anamnezą.

V. Myasishchev uważał, że anamneza jako historia życia człowieka jest główną metodą badań i studiowania osobowości. MAMA. Kotik zauważył, że metoda anamnestyczna jest podobna do metody biograficznej, ponieważ łączy wydarzenia mające miejsce z wydarzeniami wcześniejszymi.

SL Rubintstein zwrócił uwagę, że anamneza w psychologii opiera się na zasadzie determinizmu. Według niego w badaniu osobowości należy polegać na tym, że zdarzenia zewnętrzne są zawsze zapośredniczone procesami wewnętrznymi. Innymi słowy, wszelkie zewnętrzne wpływy i skutki zależą od historii osoby i jej wewnętrznych cech.

L.S. Wygotski postrzegał zbieranie danych anamnezy nie jako jednostronne subiektywne, ale jako dynamiczny proces. W trakcie pozyskiwania danych psycholog brał pod uwagę dziedziczność, rozwój wewnątrzmaciczny, warunki środowiskowe i wychowanie człowieka.

S.N. Kostromin i A.F. Anufriev zidentyfikował 2 rodzaje historii psychologicznej:

1. Cel - dane, które otrzymujemy o osobach śledzących życie i rozwój klienta z zewnątrz. Są to rodzice, przyjaciele, krewni, sąsiedzi, nauczyciele, koledzy.
2. Subiektywny - informacje, które sam podmiot powiedział o sobie.

V.N. Miasiszczew i E.P. Fieoktistow zaproponował system form komunikacji między czynnikami zewnętrznymi i wewnętrznymi, które wpływają na kształtowanie się osobowości.

Formularz kontaktowy	Opis
Akumulacja	Zdarzenie, w którym pewne warunki zewnętrzne wpływają na rozwój określonych właściwości. Na przykład egocentryzm wynika jednocześnie z kilku czynników: składu rodziny, obecności rodzeństwa, stylu wychowania, stylu komunikacji osób o wyższym statusie, miejsca w grupie społecznej.
Podporządkowanie	Sytuacja, w której jedna właściwość staje się dominująca i wpływa na pojawienie się kilku innych warunków zewnętrznych. Razem tworzą specyficzną cechę osoby. Na przykład alkoholizm rodziców powoduje pojawienie się trudności materialnych, brak zainteresowania dzieckiem i nieszczęście klimatu wewnątrzrodzinnego. Podporządkowanie jest tutaj możliwym zachowaniem antyspołecznym.
Antagonistyczne połączenie	Zdarzenie, dzięki któremu warunki zewnętrzne negatywnie wpływają na powstawanie i rozwój cech osobowości. Na przykład zbyt dużo zajęć pozalekcyjnych zmniejsza ilość czasu spędzanego przez dziecko z rodziną. Prowadzi to do problemów w stanie psycho-emocjonalnym.

W.W. Kovalev zidentyfikował kilka rodzajów anamnezy:

1. Rodzina - służy do zbierania danych dotyczących historii rodziny, sytuacji, relacji, pozycji ról w rodzinie, postaw wychowawczych.
2. Prywatny - zawiera informacje o rozwoju i kształtowaniu się cech osobowości danej osoby, w tym o tym, jak sama osoba ocenia swoje stany psychiczne.
3. Aktywny - informacje o cechach wiodącej działalności (szczególnie ważnej) osoby na tym etapie rozwoju.

Dlaczego potrzebujesz

Anamneza w psychologii to informacje o osobie i jej stanie, zapisane z jego słów, a także znalezione podczas ankiety. Informacje zebrane podczas anamnezy obejmują ogólne dane o osobie, jej ukształtowaniu jako osobowości. W procesie pozyskiwania informacji należy zwrócić uwagę na ważne kamienie milowe w życiu klienta, warunki życia, otoczenie społeczne, styl wychowania w rodzinie, relacje poza rodziną.

Głównym zadaniem metody jest wyjaśnienie indywidualnych cech psychologicznych osoby. Wywiad jest potrzebny do postawienia wstępnej diagnozy, do zrozumienia przyczyn i mechanizmów objawów, z którymi pacjent zgłosił się lub został skierowany do specjalisty.

Pozyskiwanie danych w psychologii jest uważane za początkowy etap procesu psychodiagnostyki. W trakcie anamnezy dochodzi do interakcji między klientem a konsultantem, rozwija się kontakt. Główna rola anamnezy przejawia się na etapie stawiania hipotez dotyczących stanu klienta.

Ujawnione informacje pozwalają potwierdzić lub obalić założenia dotyczące początkowych przyczyn formacji mentalnych osobowości. Metoda pozwala zrozumieć, co dokładnie determinowało drogę rozwoju człowieka, jakie wydarzenia w życiu dziecka iw jakim stopniu wpłynęły na zmianę w psychice.

W psychologii klinicznej anamneza służy do postawienia prawidłowej diagnozy i przepisania odpowiedniego leczenia. Prawidłowo przeprowadzone gromadzenie informacji dostarcza informacji o przyczynie wystąpienia choroby, charakterystyce jej przebiegu, stanie emocjonalnym i fizycznym pacjenta.

Wartość anamnezy w psychologii polega na tym, że w jej przebiegu realizowana jest genetyczna metoda badania faktów psychiki. Według niego każde zjawisko psychiczne jest postrzegane jako proces, w którym psycholog stara się przywrócić wszystkie momenty rozwoju, zmianę etapów. Oznacza to, że fakt ten umożliwia rozważenie konkretnego wydarzenia w określonej historii.

Struktura

Anamneza w psychologii to informacje o kliencie, które są gromadzone według określonego schematu. Struktura ankiety jest używana w oryginalnej formie lub jest dostosowana przez psychologa do konkretnego przypadku. Diagram odzwierciedla ważne wydarzenia z życia klienta, czas pojawienia się problemu i pogorszenie stanu. Uzyskane dane ułatwiają pracę psychologa w procesie poradnictwa.

MM. Semago i N. Ya. Semago napisał, że podczas anamnezy psycholog powinien zwracać uwagę na główne etapy rozwoju, które odzwierciedlają osobliwości otwarcia psychiki. Nazywane są kluczowymi punktami. Są to najważniejsze i definiujące momenty formowania się psychiki, podczas których główne formacje mentalne zmieniają się jakościowo.

Należą do nich okresy:

• 2,5-3 miesiące;
• 7-8 miesięcy;
• 1 rok;
• 18-24 miesiące;
• 2,5-3 lata;
• 5,5-6,5 lat;
• 9-10 lat.

Standardowy zarys historii psychologicznej jest następujący:

1. Dane demograficzne:

• wiek;
• stan cywilny;
• Edukacja;
• zawód.

1. Aktualne naruszenia i problemy:

• pojawienie się, rozwój i czas trwania trudności;
• wydarzenia w życiu, które pojawiły się wraz z pojawieniem się, zaostrzeniem i rozwiązywaniem trudności;
• wiek, w którym pojawiły się problemy;
• zmiana nastawienia do znaczących ludzi, zmiana zainteresowań, pogorszenie snu i apetytu z powodu pojawienia się trudności;
• powód kontaktu z psychologiem i prośba klienta;
• próby rozwiązania problemu samodzielnie lub z pomocą innych specjalistów;
• stosowanie leków;
• informacje o rodzinie (alkoholizm, choroba psychiczna, samobójstwo, narkomania).

1. Historia psychospołeczna (zbieranie informacji o relacjach interpersonalnych):

• wczesne dzieciństwo (okoliczności, kolejność urodzenia, rodzice, relacje rodzinne);
• dzieciństwo przedszkolne (posiadanie sióstr i braci, znaczące sytuacje rodzinne, pierwsze wspomnienia);
• okres wczesnoszkolny (wyniki w nauce, problemy z rówieśnikami i nauczycielami, relacje rodzinne);
• okres dorastania i dorastania (relacje z przyjaciółmi i rówieśnikami, rodzicami, osobami odmiennej płci, wyniki w nauce, aspiracje);
• dorosłość (relacje w społeczeństwie, satysfakcja z małżeństwa i pracy, relacje rodzinne, życie seksualne, utrata ważnych osób, ekonomiczne warunki życia, zmiany związane z wiekiem, używanie narkotyków i środków odurzających, kryzysy psychiczne, plany przyszły).

Treść i ilość informacji uzyskanych podczas wywiadu determinowana jest przez zadania diagnostyczne, postawy terapeuty oraz podejście, w jakim pracuje psycholog. Na przykład A. Adler i jego zwolennicy wierzyli, że na styl życia danej osoby wpływa kolejność urodzeń w rodzinie.

Według psychologa kolejność narodzin jest ważna, ponieważ wiąże się z kształtowaniem głównych postaw osobowości. Starsze dzieci zazwyczaj charakteryzują się poczuciem odpowiedzialności, które pojawia się, gdy pomagamy rodzicom opiekować się młodszymi siostrami i braćmi. Te dzieci mają skłonność do porządku, stabilności, konserwatyzmu.

Drugie dzieci są podatne na traumę rodzeństwa od urodzenia - rywalizację ze starszym bratem lub siostrą. Ze względu na różnicę wieku u młodszych, stale obecny jest bardziej skuteczny zawodnik. Dlatego te dzieci są ambitne, umieją konkurować, ciągle szukają nowych rzeczy do zrobienia.

Młodsze dzieci od dzieciństwa otoczone są uniwersalną miłością. Mimo sprzyjającej sytuacji sytuacja ta przyczynia się do kształtowania stałej nadziei na miłość i dogadzanie otoczenia.

Jedyne dziecko przyciąga całą uwagę rodziców. Ma dużo kontaktów towarzyskich, ale niewielkie doświadczenie komunikacyjne. Takie dzieci są często zepsute, oczekują, że świat zrobi dla nich wszystko, ale potem są rozczarowane i stają się wrogo nastawione.

T. Leary zasugerował inną strukturę anamnezy w oparciu o dogłębną analizę:

• informacje o zachowaniu w społeczeństwie;
• informacje o samoocenie;
• dane uzyskane podczas testowania przez tematyczny test apercepcji i analizę snu;
• informacje o nieświadomości;
• informacje o systemie wartości jednostki.

Metody i metody

Anamneza to informacja o retrospektywnych właściwościach podmiotu, warunkach kształtowania się i rozwoju osobowości w psychologii. Głównym zadaniem psychologa jest ustalenie wydarzeń, które wpłynęły na ścieżkę kształtowania się psychiki, czyli istotnych czynników w życiu dziecka.

W historii psychologicznej stosuje się różne metody konwersacyjne i dokumentalne. Pomagają lepiej zrozumieć problem danej osoby i zrozumieć jego pochodzenie. Informacje uzyskane w trakcie komunikacji są analizowane, a następnie wyróżniane są nierozwiązane problemy. Próbują je rozmontować takimi metodami jak obserwacja, eksperyment, analiza wytworów działania.

W trakcie zbierania informacji konieczna jest praca z dostępnymi informacjami, które mogą być poddane sensownej interpretacji przez psychologa, a także odpowiadają kompetencjom zawodowym specjalisty.

Rozmowa

Główne dane anamnezy są uzyskiwane podczas rozmowy. Przeprowadzany jest w formie swobodnej lub w formie odpowiedzi na pytania. Każdy psycholog ma swój własny orientacyjny wzór ankiety, który powinien być elastyczny i zmienny. Przebieg rozmowy uzależniony jest od odpowiedzi klienta na pytania terapeuty.

Aby przenieść się pomyślnie, musisz spełnić następujące warunki:

1. Gotowość. Psycholog zadaje tylko przygotowane i przemyślane pytania. O ich formie i treści decydują zadania, stanowisko i wiek respondenta. W trakcie rozmowy pytania zmieniają się, przekształcają i uzupełniają w zależności od odpowiedzi klienta.
2. Łatwość, ożywiona rozmowa. Rozmowa powinna przebiegać w przyjaznej, ufnej i szczerej atmosferze, która nie przeszkadza klientowi. Jest to szczególnie ważne przy subiektywnym zbieraniu informacji.
3. Rozmowa powinna przebiegać według schematu. Psycholog powinien skorzystać z gotowej lub samodzielnie przygotowanej struktury rozmowy. Jest to zazwyczaj wykres orientacyjny, który zmienia się w zależności od odpowiedzi na pytania.
4. Podczas rozmowy należy wziąć pod uwagę indywidualne cechy psychologiczne klienta.
5. Odpowiedzi są nagrywane za pomocą nagrania audio lub wprowadzenia protokołu. Czasami dzieje się to po zakończeniu dialogu.

Różni psychologowie mogą wydobyć z rozmowy różne informacje.

Rozbieżność występuje z kilku powodów:

1. Różne sposoby rozmowy z klientem.
2. Wpływ osobowości terapeuty na klienta.
3. Naprawienie różnych przejawów w zachowaniu respondenta.
4. Różnica w interpretacji otrzymanych informacji.

W historii psychologicznej techniki konwersacyjne i konwersacyjne poprzedzone są testowymi i projekcyjnymi metodami diagnostycznymi.

Fabuła

Swobodna opowieść człowieka o sobie i problemie, z którym się zmierzyła, pozwala otworzyć się, zamanifestować. Z uzyskanych danych psycholog wyciąga wnioski dotyczące cech osobowości, stosunku do problemu, podejścia do formułowania prośby.

Pytający

Służy do uzyskania informacji, których klient nie zauważa lub ignoruje w historii. Ta metoda umożliwia precyzyjne podkreślenie informacji istotnych dla postawienia diagnozy.

Analiza dokumentów

Rozbudowuje bazę danych pomiarowych, jest repozytorium obiektywnych informacji o kliencie.

Oprócz technik konwersacyjnych istnieje wiele różnych sposobów zbierania informacji:

• obserwacja zachowania, charakterystyka reakcji na bodźce, przejawy niewerbalne;
• badanie dokumentacji innych specjalistów, którzy skierowali daną osobę do konsultacji;
• metody psychodiagnostyczne.

Aby przeprowadzić psychodiagnostykę w ramach anamnezy użyj:

• testy inteligencji, zdolności, sfery poznawczej;
• testy osobowości identyfikujące różne obszary - motywacyjne, emocjonalno-wolicjonalne, cechy temperamentu, charakteru, samooceny, poziom zainteresowania społecznego;
• techniki sytuacyjne określania aktualnego stanu podmiotu;
• testy projekcyjne - techniki rysunkowe, eseje, analiza snów.

Anamneza to informacje o życiu i rozwoju danej osoby, które uzyskuje się podczas rozmowy lub różnych testów psychologicznych. Uzyskane informacje są wykorzystywane do lepszego zrozumienia genezy problemu ludzkiego. Prawidłowo zebrana anamneza pomaga rozwiązać ekscytującą sytuację klienta, poprawić jego stan emocjonalny.

Film z anamnezy

Zbieranie skarg i anamneza w psychiatrii: