Wirusowe zapalenie wątroby obejmują szeroki zakres stanów, od łagodnego do ciężkiego, szybko rozwija formy choroby; ostrej, samo-ograniczającym przewlekłych zmianach w rozwoju marskość i raka wątroby.
Największym zagrożeniem dla zdrowia publicznego są wirusowe zapalenie wątroby z pozajelitowych przez transmitowanie (B, C i D).
Po zakażeniu wirusowym zapaleniem wątroby typu B dorosłych przejściowego w postaci przewlekłej choroby obserwuje się 10% przypadków, z czego 2/3 jest utworzony w „zdrowej” nosicielem wirusa, a tylko w 30% przypadków rozwija zapalenie wątroby.
Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C, w zależności od wielu autorów, jest przewlekła w 80-90% przypadków.
Objawy wirusowego zapalenia wątroby
Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu jest na ogół schowany, a często występuje najpierw wykryty w etapie marskości wątroby. Najczęstsze objawy przewlekłego zapalenia wątroby są zmęczenie, złe samopoczucie, zmęczenie, utrata apetytu, nudności, uczucie ciężkości w prawym górnym kwadrancie. Nie mogą być bóle mięśni i stawów. Klasyczne „wątrobowe” objawy, takie jak żółtaczka, swędzenie skóry, pająki naczyniowych, zaczerwienienie dłoni i stóp znajdują się głównie w późniejszych stadiach choroby.
Wczesny etap wirusowego zapalenia wątroby typu B zazwyczaj całkowicie ukryte, co świadczy o „obojętność” układu odpornościowego na wirusy. Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B jest nabyta w dzieciństwie, występuje dziesięcioleci. Choroba może być skomplikowane superinfekcji zapalenia wątroby typu C lub D, prowadzi do rozwoju marskości wątroby i raka wątroby.
Wysoka częstotliwość przewlekłym zapaleniem wątroby typu C jest spowodowane głównie przez właściwości wirusa i postęp choroby wątroby - charakterystyki gospodarza. Rozwój marskości wątroby występuje u 30% pacjentów średnio 30 lat po zakażeniu. U starszych mężczyzn, zwłaszcza zużywają znaczne ilości alkoholu marskość wątroby powstaje szybciej niż u kobiet zakażonych w młodym wieku. Większość pacjentów z wirusowym zapaleniem wątroby typu długie trasy ukrytych i przypadkowo ujawnione przez badania.
Główne objawy spowodowane przez chorobę wątroby, zapalenie wątroby obserwowano we wszystkich przykładach wykonania.
diagnostyka
Biochemiczne analizy krwi - łączna dane dotyczące wskaźników metabolizmu bilirubiny, białka surowicy i Enzymy mogą wykrywać procesy zapalne występujące w ludzkim organizmie i przyjąć ich lokalizacja. Kryteria te nie są specyficzne i nie charakteryzują wirusowe zapalenie wątroby, jednak istotne dla oceny stanu wątroby.
Kwalifikacja bilirubina stan wymiany na podstawie analizy biochemiczne krwi, moczu i kale. bilirubina we krwi zdrowego człowieka zawiera się w stężeniu 1,7-17,1 mmola / l, zawiera dwie frakcje: nierozpuszczalne bilirubiny jest związany z albuminą - stężenie bilirubiny i rozpuszczalne glukuronidu bilirubiny - bilirubina bezpośrednia. Normalnie, ich stosunek wynosi 3: 1. W zapaleniu wątroby typu uszkodzenia komórek wątroby i zmniejszają produkcję żółci. Ponadto, w wyniku uszkodzenia żółcią płynie nie tylko w kanalikach żółciowych, ale także we krwi. Procesy te prowadzą do wzrostu całkowitej bilirubiny we krwi. Należy zauważyć, że metabolizm bilirubiny zdiagnozować wirusowe zapalenie wątroby odgrywają rolę tylko w rozwoju żółtaczki. Forma Anicteric i preicteric etap wirusowego zapalenia wątroby w większości pozostają diagnozy.
Oznaczanie aktywności aminotransferaz w surowicy (aminotransferazy alaninowej (ALT) i aminotransferazy asparaginianowej (AST)) To jest bardzo czułym wskaźnikiem zniszczenia komórek wątroby, które określa jego rolę w diagnostyce zapalenie wątroby. Celem dalszego potwierdzenia, uszkodzenie wątroby może być określona aktywność pechenochnospetsificheskih enzymu - dehydrogenazy sorbitolu, fruktozo-1-fosfataldolazy, urokinaza, itd. lokalizuje się głównie w komórkach wątroby, i ich wykrywanie w krwi jest jednoznacznie związana z niewydolnością wątroby.
Zainstalować wirusowego zapalenia wątroby charakter i uzyskać informacje o ich pochodzenie jest możliwe tylko poprzez identyfikowanie markerów w surowicy wirusów zapalenia wątroby. Takie markery obejmują białka wirusowe (antygenów) specyficznych przeciwciał produkowanych przez organizm w odpowiedzi na zakażenie wirusowe i kwasów nukleinowych (DNA lub RNA), co odpowiada jego genomu.
Podstawą do diagnozy laboratoryjnej zakażenia wirusowego zapalenia wątroby typu B jest określenie markerów w surowicy zakażenia wirusem: HBsAg, HBeAg, anty-HBc klasy IgM IgGAnty-HBe i anty-HBs, HBV DNA i aktywność wirusowej polimerazy DNA. W zależności od przebiegu wirusowego zapalenia wątroby w zakresie zmian markerów w surowicy się różnić.
genodiagnostic metody PCR, które obejmują, zasadniczo rozszerza diagnostyki laboratoryjnych wirusowego zapalenia wątroby typu B, co pozwala określić bezpośrednio patogenu.
Wirus zapalenia wątroby typu C: Badanie przesiewowe HCV z wykorzystaniem metody ELISA, jak i testu potwierdzającego - w immunnoblota metody (RIBA).
Wykrywanie w surowicy wirusowego zapalenia wątroby typu C, wirus RNA jest „złoty standard” w diagnostyce. Zgodnie z zaleceniami WHO ustaleniu diagnozy zapalenia wątroby typu C, możliwie w oparciu o potrójnym wykrywanie RNA wirusa zapalenia wątroby typu C w surowicy u pacjenta przy braku innych markerów zapalenia wątroby. Przeprowadzenie PCR wykazuje, że wirus zapalenia wątroby typu C, nie tylko w surowicy, ale również w tkance wątrobowej.
Leczenie wirusowego zapalenia wątroby
Obecnie, interferon alfa leki są najczęściej i najbardziej znanych leków przeciwwirusowych stosowanych w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby. Spośród ponad 20 podtypów interferonu alfa najbardziej znaczących biologicznie alfa-2 rekombinowanych analogów, które to preparaty roferonT i intron-AT, jak również reaferonT krajowy.
Obiecujące zastosowania preparatów alfa interferonu o przedłużonym działaniu, farmakokinetykę, co pozwala na podawanie ich raz na tydzień. Są to preparaty PEG-Intron® i pegasis®.
Wszystkie dawki dziennej interferon alfa podaje się podskórnie lub vnutrmyshechno raz. Najbardziej powszechnym skutkiem ubocznym początku alfa interferon objawy grypopodobne, szczególnie intensywne po 1-2 wstrzyknięciach. Z kontynuacją leczenia nasilenie gorączki, bóle mięśni zmniejsza się, ale mogą być zapisywane drażliwość, niepokój, depresję tle nastrój, lekki gorączka, zaburzenia trawienie. Dla rzadkiego efekty uboczne obejmują ciężkie depresja, Psychozy, wypadanie włosów jest odwracalne po odstawieniu leku, zakażeń bakteryjnych.
Przeciwwskazania w interferon alfa celu są choroby umysłowe, zaburzenia konwulsyjne, niewyrównaną wątroby, ostre choroby układu sercowo-naczyniowego, niewyrównaną cukier cukrzycaChoroby autoimmunizacyjne, w szczególności tarczycy.
Przed rozpoczęciem leczenia jest konieczne ustalenie obecności replikacji wirusa do oceny czynności tarczycy nerki, układ krążenia i biopsja wątroby z cechami oceny aktywności i zwłóknienie. Obserwacje poczynione podczas leczenia z interferonem alfa zawiera regularne badanie krwi, liczby płytek krwi, liczby, ALT, AST, GGT TSH (W dniu 6, 12 miesięcy i 6 miesięcy po zakończeniu leczenia) oraz u pacjentów z marskością wątroby - albuminy, bilirubiny oraz czasu protrombinowego (co 2-4 tygodnie).
W zależności od czasu obserwowaną poprawą ocenia się na początku (w ciągu 1-3 miesięcy po rozpoczęciu leczenia), bezpośrednia (na koniec leczenia), trwały (6 miesięcy po leczeniu) i długim (powyżej 12 miesięcy po zakończeniu leczenia) reakcji.
Obecnie istnieje możliwość zastosowania analogów nukleozydów, najlepiej przebadaną którego jest lamiwudyna (zeffiksT). Lamiwudyna przyjmuje się raz dziennie w dawce 100 mg, doustnie, ze względu na przyjmowanie pokarmu, a nawet przy długotrwałym stosowaniu nie powodują znaczących skutków ubocznych. Połączenie lamiwudyny interferonu alfa zwiększa skuteczność leczenia i jest najbardziej celowe w związku z zupełnie inny mechanizm przeciwwirusowego działania te leki.
Aby przezwyciężyć rozwój oporności wirusa na lek, korzystne jest stosowanie kombinacji lamiwudyny innych analogów nukleozydów (lobukawir, adefowir).
Leczenie przewlekłego zapalenia wątroby typu D, jest najtrudniejsze. Jedynym skutecznym preparat jest interferon alfa podaje się w dawkach od 9-10 milionów IU trzy razy w tygodniu przez co najmniej 12 miesięcy.
Obecnie jako „złoty standard” leczenie pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C, zaleca się terapię skojarzoną Intron® A i rybawiryną (rebetolT). Zalecane dawki - 1000 mg / dzień. (O wadze 75 kg) <1200 mg / dzień. (O masie> 75 kg). Przeciwwskazania do terapii rybawiryną są schyłkowa niewydolność nerek, ciężka niedokrwistość i hemoglobinopatie, ciąża, ciężkie choroby serca, niekontrolowane tętnicze nadciśnienie.
Główne czynniki, które niekorzystnie wpływają na sukces leczenia są:
- płeć mężczyzna;
- wiek powyżej 40 lat;
- Powszechna dostępność zwłóknienie i marskość wątroby;
- 1-ta genotypu wirusa zapalenia wątroby typu C;
- wysoki poziom wirusa w morfologii krwi (> 3,5h106 kopii / ml).
Pacjenci nie mieli wcześniejszej terapii interferonem alfa, zaleca się, aby wyznaczyć 3 milionów IU Intron-A, podskórnie lub domięśniowo 3 razy w tygodniu, albo dzień w połączeniu z Rebetol 1000-1200 mg dziennie przez 6 miesięcy, po którym należy zbadać RNA wirusa zapalenia wątroby typu C w surowicy (Dwa razy). W przypadku pozytywnego wyniku dalszego leczenia według tego schematu nie jest bardzo obiecujące. W przypadku braku leczenia HCV RNA powinno być kontynuowane aż do 12 miesięcy.
