Rodzaje działania leków na organizm. Farmakologia

Podczas przyjmowania różnych leków pacjenci rzadko myślą o ich dalszym wpływie na organizm. Aby uzyskać informacje, narkotyki, dostanie się do środka, pokonaj długą drogę, aby przynieść ulgę osobie. Jednocześnie muszą w jak największym stopniu zachować swoje właściwości. Nauka o farmakologii przedstawia skuteczność i rodzaje preparatów leczniczych.

Jakie są rodzaje leków

W zależności od składu chemicznego i rodzaju działania leki zalicza się do grup i klas. Co więcej, każdy lek może mieć jednocześnie kilka zrzutów.

Więcej szczegółów na temat klasyfikacji leków (leków) opisano w poniższej tabeli:

Nazwa grupy leków	Przykłady narkotyków
Przeciwdrobnoustrojowy	· Warzywo; · Syntetyczny; · Stworzony na bazie mikroorganizmów.
Dla centralnego układu nerwowego	· znieczulenie ogólne lub miejscowe; Antydepresanty; · Środki zaradcze na niepokój.
Do leczenia serca i naczyń krwionośnych	· Leki wpływające na tętno; · Środki do normalizacji ciśnienia krwi.
Do układu krążenia	· Leki przeciwpłytkowe; · Antykoagulanty; · Środki fibrynolityczne; · Leki przeciwanemiczne i obniżające poziom lipidów.
Aby znormalizować trawienie	· Leki zobojętniające; · Leki przeciwbiegunkowe; · Inhibitory pompy protonowej; Środki przeczyszczające.
Dla układu rozrodczego	· Leki estrogenowe; · Środki do regulacji laktacji; Leki zawierające hormony przysadki
Dla układu hormonalnego	Antagoniści i analogi hormonów
Na nerki	Diuretyki
Dermatologiczny	· Keratolityki; · Środki przeciwdrobnoustrojowe; · Lecznicze balsamy i kremy.
Dla struktur mięśniowych	· Ergonowina; · Blokery nerwowo-mięśniowe; · Sukcynylocholina.
Autonomiczne środki na układ nerwowy	· Norepinefryna; Acetylocholina; · Środki adrenergiczne.
Przeciwnowotworowy	Leki przeciwnowotworowe.
Leki immunosupresyjne	Preparaty z przeciwciałami i glikokortykoidami.

Według składu chemicznego leki dzielą się na:

• Żywice i smołapoprawiające miejscowe krążenie krwi w tkankach: ichtiol; sulsen; balsam Wiszniewskiego; naftalen; maść Wilkinsona; parafina.
  
• Środki halogenowe: chloramina; jodoform; antyformina; pantocyd.
• Barwniki: fukorcyna; jasnozielony; błękit metylenowy.
• Leki utleniające: krystaliczny nadmanganian potasu; hydroperyt; nadtlenek wodoru.
• Fenole (lizol i kwas karbolowy).
• Kwasy (borowy i salicylowy).
• Sole metali ciężkich: obroża; Makaron Lassar; sublimacja żrąca; tlenek cynku; maść rtęciowa; tynk ołowiany; kalomel; siarczan miedzi; lapis.
• Produkty alkaliczne: amoniak; bikarmint; kwas borowy sodu.
• Aldehydy: lizoform; etanol; formalina; uroza; formidron; urotropina.

Rodzaje działania leków są różne i zależą od miejsca ich koncentracji w organizmie. Uważa się, że główny efekt substancji leczniczych podawanych doustnie jest resorpcyjny. Dzięki niemu leki przenikają do tkanek i są wchłaniane do krwiobiegu.

Stałe leki obejmują następujące formy:

• ziarnisty;
• tabletkowane;
• kapsułki i pigułki;
• sypki.

Leki płynne produkowane są w postaci:

• kleina;
• rozwiązania;
• balsamy;
• leki ziołowe.

Istnieją również leki:

• kompensacja;
• neutralizujący;
• regulacyjne.

Ze względu na pochodzenie wyróżnia się leki:

• naturalny;
• syntetyczny;
• minerał.

Formy dawkowania w zależności od drogi podania dzielą się na:

• zewnętrzne (lokalnie stosowane balsamy i maści);
• pozajelitowe;
• dojelitowe.

Podawane leki mogą wpływać na organizm:

• paraliżujący, z zakończeniem funkcji;
• przygnębiający;
• ekscytujący;
• łagodzący.

Do terapii stosuje się różne dawki leków:

• bębny;
• Wspierający;
• nasycenie;
• test;
• Dzienna dieta;
• jeden raz.

Przy długotrwałym stosowaniu lub wycofywaniu środków mogą wystąpić następujące reakcje:

• działanie mutagenne lub rakotwórcze;
• dysbioza;
• alergia;
• zjawisko rykoszetu lub anulowania;
• zespół uzależnienia lub odstawienia;
• kumulacja materiału;
• uzależnienie lub tachyfilaksja.

Przy łączeniu leków możliwy jest antagonizm (osłabienie skuteczności) lub synergia (zwiększenie efektu).

Zasady działania leków

Działanie substancji leczniczych dzieli się na:

• pośredniczy;
• wtórny;
• proste;
• odruch;
• lokalny;
• resorpcyjny;
• podstawowy.

Mechanizmy

Leki leczą organizm poprzez stymulację lub osłabienie jego wewnętrznych celów substratowych:

• geny;
• receptory;
• systemy transportowe;
• kanały jonowe;
• enzymy.

Rodzaje działania leków dają wyobrażenie o tym, jakie reakcje zachodzą w ciele, gdy dostają się tam różne leki. Skutki uboczne i efekty terapeutyczne różnią się od leków. W pewnych okolicznościach mogą się nasilać i prowadzić do niepożądanych zjawisk.

Receptory

Receptory to związki białkowe, które rozpoznają i reagują na neuroprzekaźniki i hormony. Substancje lecznicze łączą się z takimi mechanizmami, aby inicjować reakcje biochemiczne i fizjologiczne.

Działanie leku, w którym pośredniczą receptory, wiąże ze sobą cząsteczki uczestników procesu i osłabia agresywny wpływ na organizm. Reakcje te nazywane są powinowactwem. Aktywność wewnętrzna wyjaśnia zdolność związku receptorowego leku do generowania odpowiedzi fizjologicznej. Połączone działanie powinowactwa i aktywności decyduje o skuteczności leków.

Różnica w ekspozycji określa, czy kompleks receptor-lek jest antagonistą czy agonistą. Jeśli takie związki wpływają na komórki, są uważane za agonistów. Przeciwnie, leki nie reagujące są uważane za antagonistów.

Gdy lek wiąże się z receptorem, określa się następujące reakcje pośrednie:

• regulacja ekspresji genów;
• normalizacja aktywności komórek za pomocą sygnałów chemicznych;
• podstawowa kontrola kanałów jonowych w błonie komórkowej.

Funkcjonalne makrocząsteczki

Wiele leków nie działa poprzez wiązanie się z receptorami, ale poprzez łączenie się z białkami transportowymi i enzymami. Te funkcjonalne makrocząsteczki, takie jak neuroprzekaźniki, mogą działać jako środki nakierowujące leki.

Lipidy błonowe

Czasami leki mogą pojawiać się w połączeniu z lipidami błonowymi. Substancje te obejmują środki przeciwgrzybicze. Takie więzadła tworzą pory w błonach i neutralizują elementy wewnątrzkomórkowe, całkowicie niszcząc cząsteczki drobnoustrojów.

Inne rodzaje działania leków

Wraz z komórkami leki wpływają również na:

• płyn tkankowy;
• osocze krwi;
• trunek.

Leki mają również następujące rodzaje skuteczności:

• Główny, w którym leki są stosowane w celach terapeutycznych lub profilaktycznych.
• Dzięki temu leki resorpcyjne są wchłaniane i wchłaniane przez krew, oddziałując z docelowymi substratami.
• Lokalny, rozwijający się w kontakcie funduszy z: ranami; błony śluzowe; skóra.

Efekty lokalne przejawiają się również przy stosowaniu następujących leków:

• kauteryzacja;
• denerwujący;
• środki ściągające;
• miejscowo znieczulający.

Podstawowy posiadany przez narkotyki:

• antycholinergiczny;
• receptory adrenergiczne;
• cholinergiczny;
• antyadrenergiczny.

Wtórne, zmieniające funkcje narządów. Wspomagany, który tworzy pewien efekt farmakologiczny. Działanie leków zależy od ich ilości i budowy chemicznej.

Skutki leku mogą być przyczynowe lub objawowe.

Oznacza to, że różne rodzaje leków działają w różny sposób na choroby.

Wpływają one na manifestację działania leków:

• toksyczność i aktywność;
• dawki terapeutyczne i dzienne;
• stopień koncentracji;
• Częstotliwość użycia;
• zdolność do metabolizowania;
• rozpuszczalność;
• dysocjacja;
  
• jonizacja.

Zależność działania leków od wieku, płci i indywidualnych cech organizmu, od rytmów dobowych

Czynnikami zewnętrznymi, od których zależy skuteczność leków terapeutycznych, są:

• Izomeria, która dzieli się na: konformacyjny; geometryczny; optyczny.
• Chemiczna struktura molekularna.
• Charakterystyka fizyczna.

Wśród wewnętrznych czynników wpływających na działanie leków są:

• biorytmy sezonowe i dobowe;
• stan narządów wewnętrznych;
• dziedziczność;
• płeć i wiek.

Leki mogą powodować nie tylko pozytywny efekt, ale także stany patologiczne. Co z kolei prowadzi do skutków ubocznych. Przy wyborze dawki leku bierze się pod uwagę wiek pacjenta. W przypadku osób starszych i dzieci ilość leków jest zmniejszona.

Wielkość dawki zależy od następujących zmian i rozwoju wraz z wiekiem:

• drożność barier histogematycznych;
• masa ciała;
• szybkość wydalania i metabolizmu;
• wchłanianie.

Ciało reaguje na leki w zależności od płci. Taki efekt zwykle tworzy tło hormonalne. W starszym wieku efekt ten jest porównywalny zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet.

U młodych kobiet można zaobserwować zwiększoną wrażliwość na:

• morfina;
• strychnina;
• nikotyna.

Jeśli w ciele występuje patologia, wpływ leków na nią również będzie nieco inny niż zwykle. Na przykład w chorobach nerek i wątroby osłabione jest wydalanie leków i szybkość ich konwersji. Dlatego nawet zwykła dawka dla pacjentów z takimi czynnikami może stać się toksyczna.

Niektórzy ludzie mogą również mieć nieprawidłową reakcję na lek zwaną idiosynkrazją. Jest to spowodowane wrodzonym niedoborem enzymów. Tak więc u niektórych pacjentów, z powodu tej perwersyjnej wrażliwości, nadtlenek wodoru nie pieni się na ranach.

Warunki meteorologiczne również wpływają na skuteczność leków. Środki tonizujące i stymulujące działają silniej na organizm przy wietrznym i niskich temperaturach powietrza. W czasie upałów leki depresyjne na centralny układ nerwowy stają się bardziej agresywne.

Nie tylko skuteczność leków zależy od zmian sezonowych, ale także:

• wahania aktywności enzymów;
• obciążenie witaminami organizmu;
• zmiany poziomu hormonów.

Rodzaje działania leków charakteryzują się nauką o farmakodynamice. Opisuje, jak leki, raz zgromadzone do optymalnego stężenia, są zmieniane przez biologiczne funkcje organizmu. Takie przekształcenia nazywane są również efektami. Wskazują obszar zastosowania każdego konkretnego leku.

Skutki uboczne leków

Stosowanie leków przynosi nie tylko pozbycie się chorób, ale także niepożądane przejawy ich skuteczności. Skutki uboczne leków są zawsze wskazane w dołączonej do nich ulotce dołączonej do opakowania.

Działania niepożądane leku to:

• Podstawowy: umiarkowany ból; mdłości; wymiociny.
• Wtórny: dysbioza; hipowitaminoza; skurcz oskrzeli; zawroty głowy.
• Super ciężki: niedokrwistość; zaburzenia krążenia; zaburzenia czynności nerek lub wątroby.

W przypadku leków doustnych mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak:

• osłabienie tempa powstawania śluzu ochronnego;
• zniszczenie szkliwa zębów;
• biegunka lub zaparcie;
• zapalenie jamy ustnej;
• utrata apetytu;
• bębnica.

Długotrwała bezsenność i zaburzenia chodu są czasami spowodowane stosowaniem:

• anksjolityki;
• środki uspokajające;
• leki przeciwpsychotyczne.

Naruszenia aparatu przedsionkowego i słuchu powodują:

• neomycyna;
• gentamycyna;
• streptomycyna.

Następujące leki prowadzą do alergii, które są również efektem ubocznym:

• środki przeciwbólowe;
  
• antybiotyki penicylinowe;
• szczepionki;
• sulfonamidy;
• znieczulenie miejscowe.

Sposoby działania leków opisują mechanizmy sprzężenia zwrotnego między lekami a układami organizmu. Wiadomo, że takie komunikaty są odwracalne lub nieodwracalne.

Wśród nich są też trwałe lub tymczasowe.

Wątroba jest silnie dotknięta i prowadzi do jej powikłań:

• streptomycyna i tetracyklina;
• pochodne rtęci i arsenu;
• fluorotan;
• wodzian chloralu;
• chlorpromazyna.

Nerki doświadczają skutków ubocznych z:

• butadion;
• leki zwężające naczynia krwionośne;
• antybiotyki;
• sulfonamidy;
• aminoglikozydy.

Czasami niektóre leki powodują nadwrażliwość na światło, co objawia się:

• czerniak (jeśli istnieje do tego predyspozycja);
• nadwrażliwość na światło słoneczne;
• alergie;
• zapalenie błon śluzowych i skóry;
• obniżona odporność;
• pieczenie i swędzenie;
  
• oparzenia oczu;
• zaczerwienienie i obrzęk;
• przedwczesne starzenie się skóry.

Działania niepożądane pojawiają się z następujących powodów:

• palenie i nadużywanie alkoholu;
• niewłaściwie dobrane dawki terapeutyczne leków;
• niewłaściwy styl życia i złe odżywianie;
• przedawkowanie narkotyków;
• zażywanie narkotyków bez uwzględnienia ich skuteczności;
• długie nieuzasadnione leczenie;
• nagłe anulowanie środków.

Wchłanianie leków

Lek przyjmowany wewnętrznie jest przenoszony przez krew do układów i tkanek organizmu. Ten proces nazywa się absorpcją lub absorpcją. Jego kompletność i szybkość wyznacza czas skuteczności leków i opisuje ich biodostępność.

Wchłanialny lek przechodzi przez:

• połączenia komórkowe;
• błony skóry;
• ściany kapilarne;
• błony śluzowe.

Procesy ssania dzielą się na:

• dyfuzja (przejście cząsteczek pod wpływem ciepła);
• filtrowanie (przenikanie przez pory pod ciśnieniem);
• aktywny transport (ruch z kosztami energii);
• osmoza (przepychanie cząsteczek przez błony).

Wchłanianie leków przez dyfuzję następuje po podaniu doodbytniczym i doustnym. Filtracja jest możliwa przy miejscowym stosowaniu produktów (kremów i maści), a także przy podjęzykowym podawaniu poszczególnych leków. W udzielaniu pomocy w nagłych wypadkach zwykle stosuje się leki do wstrzykiwań. Czynniki lotne i gazowe są wprowadzane do organizmu przez inhalację lub aerozole.

Rodzaje działania leków pomagają lekarzom i pacjentom zrozumieć, jak prawidłowo stosować niektóre leki. Ta wiedza zapobiega szkodliwemu lub niepotrzebnemu używaniu narkotyków. W końcu właściwości substancji mogą się zmieniać pod wpływem czynników wewnętrznych i zewnętrznych.

Wiele leków jest metabolizowanych w organizmie jeszcze przed ich wyrzuceniem. Ten proces ma 2 fazy. Jedna z nich (druga) zawiera reakcje syntetyczne, które wiążą się z dużymi grupami chemicznymi lub koniugacją. Faza ta wzmaga wydalanie i poprawia rozpuszczalność leków w wodzie.

Pierwsza faza metabolizmu wzmacnia polarność związków generowanych przez leki i składa się z:

• hydroliza;
• powrót do zdrowia;
• utlenianie.

Leki metabolizują enzymy w różnych i licznych formach.

Te składniki są podzielone na:

• grupy z określonymi genami;
• podrodziny;
• rodziny.

Wątroba bierze udział w wewnętrznej biotransformacji leków. Metabolizm substancji zależy całkowicie od jej stanu. Z chorym narządem zmienia się znacząco i osłabia. Z tego powodu substancje-metabolity mogą w ogóle nie docierać do wątroby. Z tego powodu ich toksyczny wpływ na mózg jest znacznie zwiększony.

Usuwanie leków z organizmu

Uważa się, że nerki są głównymi organami zużywającymi leki. Usuwanie leków za ich pomocą odbywa się przez filtrację. Substancje alkaliczne lub alkaloidy usuwa się w kwaśnym środowisku moczu lub przy użyciu chlorku amonu. Barbiturany lub związki kwasowe są usuwane za pomocą preparatów alkalicznych lub wodorowęglanu sodu.

Aby przyspieszyć usuwanie leków z organizmu, przepisuje się furosemid lub diuretyki osmotyczne. Ale przy tych silnych diuretykach stosuje się również wymuszoną diurezę. Ta procedura polega na spożyciu dużej ilości płynu.

Nerki wydalają (wydalają) metabolity i leki poprzez:

• reabsorpcja kanalików;
• zwiększone wydzielanie;
• filtracja przez kłębuszki.

Aktywne wydzielanie kanalikowe różni się od zwykłej dyfuzji:

• mniejsza zależność od poziomu ph i wartości diurezy;
• wymóg kosztów energii i pochodzenia w stosunku do gradientu;
• ograniczone możliwości reakcji transportowych;
• hamowanie metabolizmu energetycznego i uzależnienie od biotransformacji komórkowej.

Kanaliki nerkowe doskonale wydzielają kwasowe:

• furosemid;
• penicyliny;
• sulfonamidy;
• cefalosporyny;
• salicylany;
• prostaglandyny.

Te same elementy są dobrze widoczne:

• cholina;
• heksonium;
• chinina;
• histamina;
• nowokaina;
• dopamina;
• morfina.

Przy reabsorpcji (reabsorpcji) błony rurkowe przechodzą przez siebie za pomocą słabo dyfuzyjnych lipofilowych substancji niepolarnych. Przedawkowanie kwasu acetylosalicylowego lub barbituranów leczy się dożylnymi wstrzyknięciami wodorowęglanu sodu.

Poprzez aktywny transport poszczególne związki endogenne są ponownie wchłaniane:

• kwas moczowy;
• glukoza;
• aminokwasy.

Leki gazowe lub lotne są zwykle usuwane przez płuca:

• kamfora;
• podtlenek azotu;
• eter.

W celu szybkiej eliminacji powyższych substancji koniecznie stosuje się zwiększenie objętości wentylacji płuc. Jelito wykorzystuje substancje słabo wchłaniane z przewodu pokarmowego. Leki te obejmują antybiotyki i leki ściągające.

Zwykle są używane do:

• zapalenie okrężnicy;
• zapalenie jelit;
• nieżyt żołądka.

Gruczoły biorą również udział w wykorzystaniu niektórych leków z organizmu:

• żołądkowy;
• ślinowy;
• pocić się.

Od zatrucia alkaloidami, które mają tendencję do ponownego wchłaniania, są usuwane za pomocą wielu płukań żołądka.

Przez gruczoły sutkowe mogą zostać wydalone:

• cytostatyki;
• środki uspokajające;
• antykoagulanty.

Efekty farmakologiczne leków występują po ich rozmieszczeniu w organizmie. Przed rozpoczęciem działania lekarstwo musi osiągnąć wymaganą koncentrację w określonym miejscu. Dlatego uważa się, że normalne relacje między lekami a organizmem zawsze będą zależeć od rodzaju skuteczności tych pierwszych.

Film o rodzajach działania leków

Rodzaje farmakoterapii, rodzaje działania leków: