EMG (elektromiografia) kończyn dolnych. Co to za badanie, cena, jak się je przeprowadza

EMG (elektroneuromiografia) dolne kończyny - Jest to sprzętowa metoda diagnostyczna przeprowadzana w odniesieniu do pacjentów z objawami spadku czynnościowej czynności tkanek mięśniowych i nerwów obwodowych.

Przyczyny stanu patologicznego nóg, upośledzenie ruchowe, występowanie silnego osłabienia podczas chodzenie, bieganie lub ćwiczenia można ustawić za pomocą tej metody Ankieta. Elektroneuromiografia dzieli się na powierzchowną (stymulującą) i igiełkową.

Istota elektroneuromografii

EMG jest jedną z metod diagnostyki neurofizjologicznej, która pozwala wykryć patologiczne zmiany w funkcjonowaniu nerwów obwodowych i tkanek mięśniowych kończyn dolnych. Istotą tej metody badawczej jest śledzenie na czas powikłań i negatywnych konsekwencji istnienia choroby ciała, które objawiają się osłabieniem napięcia mięśni nóg, naruszeniem przewodzenia impulsów nerwowych wzdłuż nerwu włókna.

Elektroneuromiografię stosuje się jednorazowo do postawienia diagnozy lub wykonuje się ją regularnie w celu monitorowania dynamiki leczenia i zapobiegania zaostrzeniom chorób. Na przykład osoby z dystrofią mięśniową lub neuropatią cukrzycową przechodzą EMG w celu śledzenia zmian patologicznych w strukturze mięśni i nerwów nóg. Umożliwia to terminowe rozpoczęcie leczenia mającego na celu wyeliminowanie procesu patologicznego.

Cele i zadania metody diagnostycznej

EMG kończyn dolnych to rodzaj sprzętowej metody diagnostycznej, której zastosowanie pozwala na realizację następujących celów i zadań kompleksowego badania pacjenta:

• potwierdzić lub zaprzeczyć obecności określonej choroby u osoby, której rozwojowi towarzyszy uszkodzenie nerwów obwodowych i mięśni kończyn dolnych (np. neuropatia cukrzycowa, mięśniowa) dystrofia);
• ustalić zakres rozprzestrzeniania się procesu patologicznego, gdy diagnoza została już postawiona;
• dostosować przebieg leczenia lekowego i fizjoterapeutycznego;
• śledzić dynamikę przywracania dotychczasowych funkcji nerwów układu obwodowego i mięśni nóg u pacjentów, których terapia została zakończona;
• zapobiegać rozwojowi powikłań i negatywnych konsekwencji związanych z postępem ostrych chorób układu mięśniowo-szkieletowego;
• w celu szybkiego zapobiegania mono- i polineuropatii, dystrofii mięśniowej kończyn dolnych.

Badanie pacjentów za pomocą EMG pozwala na rozwiązanie tylko części problemów diagnostycznych. Dlatego ta metoda badania napięcia tkanek mięśniowych i poziomu przewodnictwa nerwów obwodowych kończyny dolne należy stosować w połączeniu z innymi metodami aparaturowymi i laboratoryjnymi diagnostyka.

Wskazania

EMG kończyn dolnych to nowoczesna metoda badania stanu czynnościowego nerwów obwodowych, która jest wskazana w następujących przypadkach klinicznych:

• wszystkie rodzaje chorób, które zmniejszają aktywność impulsów nerwowych;
• proces zanikowy w tkankach mięśniowych kończyn dolnych i kręgosłupa lędźwiowego;
• stwardnienie zanikowe boczne;
• radikulopatia typu niekręgowego i kręgowego;
• mielopatia;
• powikłania cukrzycy związane z zaburzeniami przewodnictwa nerwów obwodowych;
• silne osłabienie mięśni kończyn dolnych o nieznanej etiologii (w tym przypadku wszystkie działania) lekarze mają na celu ustalenie przyczyn zmniejszenia czynnościowej czynności tkanek mięśniowych nogi);
• okres rekonwalescencji układu mięśniowo-szkieletowego po ciężkim urazie lub zabiegu chirurgicznym, na którym pacjent był przez długi czas przykuty do łóżka, pozbawiony możliwości samodzielnego poruszania się po nim własne nogi;
• polineuropatia popromienna nerwów obwodowych kończyn dolnych;
• podejrzenia o obecność nowotworu nowotworowego w budowie kości, tkanek miękkich lub mięśniowych nóg, która zaburza normalne funkcjonowanie kończyny dolnej, powoduje okresowe napady ostre lub bólowe ból;
• konsekwencje rozległego zatrucia organizmu chemikaliami lub truciznami biologicznymi, które doprowadziły do ​​częściowego lub całkowitego paraliżu mięśni nóg;
• infekcja organizmu infekcją bakteryjną lub wirusową, której patogeny powodują zniszczenie nerwy obwodowe, które są bezpośrednio zaangażowane w unerwienie mięśni dolnej odnóża;
• powrót do zdrowia po wcześniejszych urazowych uszkodzeniach mózgu i interwencjach chirurgicznych na tkankach mózgu, które są odpowiedzialne za ruchomość funkcjonalną nóg;
• dystrofie mięśniowe pochodzenia dziedzicznego, gdy dysfunkcyjne zaburzenia ze strony nerwów obwodowych nóg postępują do przez całe niezależne życie osoby (w większości przypadków takie patologie są wynikiem mutacji genetycznych).

Elektromiografia jest niezbędna do szybkiej identyfikacji powikłań i negatywnych konsekwencji, spowodowane podstawową chorobą narządów wewnętrznych, obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego pacjenta. W większości przypadków EMG stosuje się jako pomocniczą metodę badawczą w połączeniu z innymi rodzajami diagnostyki sprzętowej.

Przeciwwskazania

EMG kończyn dolnych to procedura diagnostyczna, która charakteryzuje się obecnością minimalnej liczby ograniczeń w jej stosowaniu.

Elektromiografia jest przeciwwskazana jako główna lub pomocnicza metoda badania w następujących okolicznościach:

• kończyna dolna pacjenta jest otynkowana lub na jej powierzchnię nakładana jest szyna mocująca, szyna, bandaż tkankowy;
• w tkankach miękkich nogi występuje ostre lub przewlekłe zapalenie o charakterze zakaźnym pochodzenia (w tym przypadku pacjent musi przejść kurs antybiotykoterapii, a dopiero potem powrócić do kwestii diagnostyki z wykorzystaniem EMG);
• powierzchnia skóry kończyny dolnej jest uszkodzona przez owrzodzenia troficzne, otarcia i inne urazy;
• istnieje indywidualna nietolerancja na impulsy prądu elektrycznego, co objawia się miejscowymi reakcjami alergicznymi.

Lekarz wykonujący zabieg elektromiografii przeprowadza wstępne badanie stanu ogólnego kończyn dolnych pacjenta. W przypadku braku wizualnych przeciwwskazań do stosowania EMG lekarz bada dokumentację medyczną pacjenta pod kątem możliwej obecności chorób przewlekłych, które mogą powodować powikłania.

Na przykład patologie układu sercowo-naczyniowego, w których dana osoba jest zmuszona do ciągłego noszenia rozrusznika serca. Zabieg EMG polega na oddziaływaniu impulsów prądu elektrycznego na określone części ciała pacjenta, co może prowadzić do zaburzenia funkcji tego aparatu mięśnia sercowego.

Oprócz powyższych przeciwwskazań elektromiografia ma następujące ograniczenia dotyczące jej stosowania jako podstawowego lub pomocniczego narzędzia diagnostycznego:

• mięśnie i nerwy obwodowe położone głęboko w tkankach kończyn dolnych mogą być niedostępne do ich przenoszenia badanie obiektywne (fakt ten bierze pod uwagę lekarz prowadzący, który diagnozuje pacjenta z patologiami dolnej odnóża);
• niemożliwa jest ocena stanu funkcjonalnego zbyt cienkich włókien nerwowych autonomicznego układu organizmu;
• obecność ciężkiej postaci otyłości (wyniki badania mogą być zniekształcone przez słabe przewodzenie impulsów elektrycznych przez grubą warstwę tkanki tłuszczowej);
• ciężki obrzęk kończyn dolnych, niezależnie od ich pochodzenia.

Metoda elektromiografii ma również ograniczenia w jej zastosowaniu w odniesieniu do pacjentów z objawami zaburzonej trofizmu tkanek kończyn dolnych. Przed rozpoczęciem badania każdy pacjent przechodzi wstępne badanie lekarskie.

Rodzaje i etapy EMG kończyn dolnych

EMG kończyn dolnych to nowoczesna metoda diagnozowania poziomu unerwienia mięśni, która dzieli się na 2 główne typy. To jest elektromiografia igłowa i stymulacyjna. Każda technika badania stanu funkcjonalnego nerwów obwodowych nóg ma swój własny cel, a także pozwala na realizację określonych zadań diagnostycznych.

Igła

Elektromiografia igłowa to inwazyjna metoda diagnostyczna polegająca na wprowadzaniu elektrody do tkanek miękkich kończyny dolnej, a nie powierzchownej. Ta metoda badania stanu funkcjonalnego nerwów obwodowych nóg jest bardziej bolesna i wymaga wysokich kwalifikacji ze strony lekarza wykonującego badanie.

Podczas elektromiografii igłowej używana jest sterylna elektroda jednorazowa, którą wyrzuca się natychmiast po zakończeniu procesu diagnostycznego. W momencie wszczepienia elektrody w tkankę kończyny dolnej pacjent odczuwa lekki ból od wstrzyknięcia, którego intensywność jest porównywalna z konsekwencjami wstrzyknięcia domięśniowego.

Zaletą korzystania z elektromiografii igłowej jest to, że ta technika to umożliwia przeprowadzić najbardziej obiektywną ocenę poziomu przewodności elektrycznej tkanek mięśniowych dolnej odnóża.

Ta metoda diagnostyczna jest uważana za najbardziej informacyjną do badania pacjentów z objawami następujących patologii:

• choroby obwodowych neuronów ruchowych;
• zanik mięśni typu kręgosłupa;
• zmiany dystroficzne w mięśniach nóg;
• zapalenie wielomięśniowe;
• różne rodzaje miopatii.

Elektromiografię igłową kończyn dolnych można wykonać w momencie, gdy tkanki mięśniowe nóg znajdują się w stanie całkowitego spoczynku, a także w momencie ich wysiłku fizycznego. Na podstawie wyników diagnozy sporządzany jest szczegółowy raport medyczny.

Stymulacja

Elektromiografia stymulacyjna jest nieinwazyjną metodą badania aparatury, która polega na zastosowaniu powierzchniowych elektrod skórnych. Na powierzchnię skóry pacjenta przykładane są słabe impulsy prądu elektrycznego, które podrażniają receptory nerwów obwodowych.

W chwili obecnej lekarz wykonujący diagnozę ustala fizjologiczną reakcję zakończeń nerwowych w odpowiedzi na bodziec zewnętrzny. W czasie elektromiografii stymulacyjnej większość pacjentów skarży się na niewielki dyskomfort w postaci mrowienia skóry i mięśni w okolicy zainstalowanych elektrod.

Drganie i mimowolne skurcze mięśni nóg nie są wykluczone. Jest to normalna reakcja obwodowego układu nerwowego na impulsy elektryczne. Metoda elektromiografii stymulacyjnej jest uważana za jedną z najbardziej informacyjnych metod określania przewlekłych chorób nerwów obwodowych.

Na przykład podczas wolno postępującej poli- lub mononeuropatii, która rozwinęła się na tle cukrzycy, nowotwory nowotworowe w budowie kręgosłupa, konsekwencje urazów czaszkowo-mózgowych różnego stopnia powaga. Stymulacja elektromiografii zajmuje mniej czasu.

Przygotowanie do badań

Przed przeprowadzeniem badania diagnostycznego metodą elektromiografii nie jest wymagane wykonanie dużej liczby czynności organizacyjnych.

Wystarczy przestrzegać następujących zaleceń:

• zaprzestać przyjmowania leków Proserin, Kalimin i innych leków z grupy farmakologicznej leków antycholinesterazowych na 24 godziny przed wyznaczonym terminem badania;
• w dniu badania należy wziąć prysznic, założyć czyste ubranie, a także obserwować generała zasady higieny, ponieważ tego typu diagnoza wiąże się z bezpośrednim kontaktem lekarza z powierzchnią skóry pacjent;
• nie nakładaj na skórę stóp kremów nawilżających, balsamów i innego rodzaju kosmetyków;
• w dniu elektromiografii nie należy wykonywać depilacji skóry kończyn dolnych, ponieważ może to prowadzić do powstawanie zadrapań, miejscowe podrażnienie, których manifestacja zostanie pogorszona pod wpływem impulsów elektrycznych obecny;
• zapobiegaj wychłodzeniu tkanek mięśniowych nóg, ubieraj się zgodnie z warunkami pogodowymi.

W dniu elektromiografii pacjentom wolno jeść dowolne jedzenie, pić kawę, herbatę, wodę, soki i inne napoje. Zaleca się wcześniejsze przybycie do placówki medycznej, gdzie zostanie zdiagnozowany stan funkcjonalny nerwów i tkanek mięśniowych nóg.

Jest to konieczne, aby nieznacznie zmniejszyć napięcie mięśni kończyn dolnych. Każdy pacjent musi mieć skierowanie od lekarza prowadzącego, a także dołączoną dokumentację, która wskazuje cel badania i diagnozę. Wskazane jest, aby mieć przy sobie czystą pieluchę, ręcznik lub prześcieradło.

Przed rozpoczęciem elektromiografii pacjent powinien ostrzec diagnostę o możliwej obecności następujących problemów zdrowotnych:

• Skłonność do okresowych omdleń.
• Napady padaczkowe, niezależnie od częstotliwości ich manifestacji.
• Obecność zainstalowanego rozrusznika.
• Zakażenie wirusem HIV, wirusem zapalenia wątroby, kiłą i innymi szczególnie niebezpiecznymi chorobami zakaźnymi o przewlekłym przebiegu.
• Uszkodzenia skóry chorobami dermatologicznymi powodującymi obrzęk, swędzenie, podrażnienie, powstawanie owrzodzeń troficznych.
• Przyjmowanie leków z farmakologicznej grupy antykoagulantów, a także innych leków, które pomagają rozrzedzić krew.
• Wcześniejsze złamania kończyn dolnych.

Informacje te muszą zostać przekazane specjaliście, aby mógł obliczyć wszystkie zagrożenia i potencjalne komplikacje, które mogą pojawić się w trakcie procesu diagnostycznego, jak i po nim ukończenie. Kobiety w ciąży również muszą powiadomić o tym fakcie lekarza. W takim przypadku okres rozwoju płodu nie ma znaczenia.

Procedura i czas trwania procedury

Poniższa tabela przedstawia krok po kroku proces wykonywania elektromiografii kończyn dolnych.

Kolejność manipulacji diagnostycznych	Opis procesu ankiety
Krok 1. Przygotuj ciało do diagnostyki.	Pacjent zdejmuje ubranie, odsłaniając skórę kończyn dolnych.
Krok 2. Zajmij wygodną pozycję.	W zależności od rodzaju elektromiografii pacjent znajduje się w pozycji wyprostowanej, siada lub kładzie się na kanapie.
Krok 3. Dezynfekcja obszaru roboczego.	Specjalista wykonujący elektromiografię wykonuje antyseptyczne leczenie skóry nóg w obszarze mocowania elektrod. Używany jest roztwór alkoholu etylowego lub inny środek dezynfekujący.
Krok 4. Mocowanie elektrod.	Elektrody powierzchniowe są przyczepiane do powierzchni skóry pacjenta lub wprowadzana jest igła tego sprzętu. Mocowanie urządzenia odbywa się za pomocą specjalnych rzepów, które są dostarczane z urządzeniem do elektromiografii.
Krok 5. Stymulacja elektryczna.	Impulsy elektryczne są dostarczane w celu stymulacji czynnościowej czynności nerwów obwodowych kończyn dolnych.
Krok 6. Regulacja natężenia.	Specjalista stopniowo zmniejsza lub dodaje aktualną siłę w zależności od projekcji i głębokości włókien nerwowych, które wymagają diagnostyki sprzętowej.
Krok 7. Zmiana pozycji elektrody igłowej.	W przypadku zastosowania metody elektromiografii igłowej pracownik medyczny zmienia położenie elektrody w obszarze badanego mięśnia 3 do 4 razy.
Krok 8. Zakończenie procedury diagnostycznej.	Powierzchnia skóry pacjenta w obszarze wprowadzenia elektrody jest ponownie leczona środkiem antyseptycznym. Pacjent ubiera się i opuszcza gabinet diagnostyczny.

Całkowity czas trwania procedury diagnostycznej EMG zależy od wielu czynników. Jest to rodzaj choroby podstawowej, która jest diagnozowana u pacjenta, aktualne objawy, wiek pacjenta, obecność lub brak współistniejących patologii mięśni i tkanek miękkich nóg. W nieskomplikowanych przypadkach średni czas trwania elektromiografii wynosi około 30 minut, ale zawsze należy pamiętać, że ten proces diagnostyczny może wymagać znacznie więcej czas.

Dekodowanie wyników

Rozszyfrowanie wyników elektromiografii przeprowadza fizjoterapeuta, rehabilitolog, neuropatolog i neurolog. Lekarz przeprowadza analizę porównawczą danych informacyjnych zarejestrowanych przez elektroneuromiograf ze wskaźnikami normy. W tym miejscu bierze się pod uwagę wiek pacjenta, rodzaj choroby podstawowej oraz nasilenie objawów patologicznych związanych z dysfunkcją kończyn dolnych.

Rozszyfrowanie wyników elektroneuromiografii jest procesem indywidualnym, ale jako wartości odniesienia bierze się pod uwagę, że zmiana wahań amplitudy potencjału tkanek mięśniowych nie przekracza kilku miliwoltów przy łącznym czasie trwania od 20 do 25 ms.

Koszt EMG kończyn dolnych

Średni koszt elektroneuromiografii stymulacji 1 nerwu ruchowego tylko na jednej kończynie dolnej wynosi 2850 rubli. Cena podobnej metody diagnostycznej, podczas której wszystkie nerwy obwodowe nogi są jednocześnie badane, wynosi 6750 rubli. Ostateczny koszt badania może być dostosowany przez kierownictwo ośrodka medycznego, w zależności od złożoności przypadku klinicznego.

EMG kończyn dolnych to pouczająca metoda diagnostyczna zalecana dzieciom, dorośli mężczyźni i kobiety z objawami osłabienia napięcia mięśniowego, zaburzeniami obwodowymi nerwowość. Ten obszar neurofizjologicznego badania organizmu obejmuje zastosowanie elektroneuromiograf, wyposażony w elektrody powierzchniowe na rzep lub igłę czujniki.

Ten ostatni rodzaj EMG jest inwazyjny, ponieważ elektrodę wprowadza się w tkankę mięśniową badanej nogi. Ten rodzaj procedury diagnostycznej jest wykonywany w sterylnych warunkach przy użyciu jednorazowych materiałów eksploatacyjnych. Średni czas trwania egzaminu to 30 minut.

Film o elektromiografii

Lekarz o EMG: