Histeria w psychologii. Co to jest, definicja jest krótka, objawy, leczenie

Histeria jest stanem, w którym pacjenci mają wiele objawów ze strony układu nerwowego, które pogarszają stan ogólny pacjenta. W psychologii pojęcie choroby pojawiło się dość dawno temu, ale dziś ten stan jest badany w różnych krajach przez naukowców w celu uzyskania szczegółów i opracowania metod leczenia. Lekarze identyfikują kilka rodzajów stanów patologicznych, a także różne metody terapii, ale w każdym przypadku mogą być różne.

Definicja

Histeria to stan patologiczny, którego rozwój następuje w wyniku zakłócenia pracy niektórych ośrodków w mózgu. Zaburzeniu towarzyszą różne zaburzenia emocjonalne i psychiczne, które pogarszają stan ogólny pacjentów i obniżają jakość życia. Histeria jest tłumaczona z greckiego jako „łono”.

Przez wiele stuleci lekarze badali stan, jego przebieg i cechy. Odnotowano niuanse badań, były one różne w czasach różnych lekarzy i badaczy.

Starożytny Egipt

Pierwszy opis stanu występuje w 1950 roku p.n.e. NS. Osobliwości przebiegu histerii wskazano w papirusie medycznym Kakhunsky'ego. Termin ten nie jest jeszcze używany przez specjalistów, ale wysunięto teorię, że zaburzenia powstają na tle patologii narządów miednicy, a mianowicie macicy.

Papirus opisuje przypadki takich chorób, ale lekarze nie stawiają diagnozy. Objawy u różnych pacjentów różnią się, a także stopniem ich nasilenia, czasem trwania stanu.

Starożytna Grecja

Histeria w psychologii to stan, który obejmuje wiele różnych objawów z ośrodkowego układu nerwowego. Starożytny grecki uzdrowiciel i filozof Hipokrates, uważany za „ojca medycyny”, opisał ten stan dość szczegółowo. To on jako pierwszy wprowadził do medycyny termin histeria. W swoich licznych pracach Hipokrates opisuje stan kobiet i osobliwości jego przebiegu. Jednocześnie w momencie opisu nie ma dowodów na to, że choroba może wystąpić u mężczyzn.

Platon, współczesny Hipokratesowi, nazwał histerię rodzajem wścieklizny, która rozwija się u kobiet z powodu niemożności reprodukcji potomstwa. Podobnie jak Hipokrates opisał przebieg naruszenia. Za życia tych specjalistów ludzkości brakowało podstawowej wiedzy o anatomii i fizjologii człowieka.

Dlatego patologię od wieków przypisuje się tylko kobietom. Uważano, że macica wędruje przez ciało, gdy nie zachodzi naturalny dla niej proces poczęcia. Podczas tej „wędrówki” dochodzi do podejścia do różnych narządów wewnętrznych, co prowadzi do pojawienia się pewnych objawów.

Rosja

Przez kilka stuleci, a mianowicie XVII-XIX wiek, diagnoza „histeria” była dość popularna. W tym czasie „męska histeria”, zwana również „histerią”, została po raz pierwszy opisana w pracach specjalistów.

Pomimo tego, że opis stanu u mężczyzn można znaleźć znacznie wcześniej w pracach innych specjalistów, to dopiero w XVII wieku lekarze z różnych dziedzin medycyny zaczęli aktywnie badać to zaburzenie. Specyfika przebiegu choroby dała ludziom powód do uznania chorych za czarowników, co wiąże się z niewłaściwym zachowaniem i różnymi zaburzeniami narządów wewnętrznych.

Prace Charcota i Freuda

Histeria od dawna uważana jest za stan niedostatecznie zbadany. W psychologii pojawił się dopiero w XIX i XX wieku. Specjaliści J. M. Charcota i Z. Freud przez wiele lat badał zaburzenia psychiczne i wysunął teorię, że zaburzenie może rozwijać się u pacjentów w różnym wieku i płci, niezależnie od stanu rozrodczego systemy.

Eksperci wyjaśnili, że zaburzenie może wystąpić na tle niezadowolenia z jakichkolwiek pragnień, ale nie musi to być pragnienie współżycia seksualnego i poczęcia. W pracach naukowców znalazły się badania, które dały podstawy do przypuszczenia, że ​​zaburzenie występuje u pacjentów z predyspozycją do niego.

Na przykład urazy z dzieciństwa, cechy wychowania, wszelkie wstrząsy emocjonalne mogą wpływać na kształtowanie się ludzkiej psychiki, co w przyszłości prowokuje rozwój zaburzeń psychicznych. Na podstawie swoich badań specjaliści byli w stanie określić nie tylko domniemane przyczyny i czynniki predysponujące, ale także charakterystykę przebiegu u różnych pacjentów. Prace Charcota i Freuda stały się podstawą dalszych badań.

Nowoczesna definicja

Dziś eksperci nie diagnozują pacjentów z histerią, nie istnieje w międzynarodowej klasyfikacji chorób. Mimo to istnieje wiele innych schorzeń, które można zdiagnozować u pacjentów, a ich przebieg przypomina histerię.

Współczesna psychiatria bada dziś stan, jego cechy i możliwe powikłania. Lekarze określają zasady terapii zaburzenia, identyfikują nowe przyczyny, które były wcześniej nieznane.

Klasyfikacja

Prosta klasyfikacja dzieli stan na ostry i przewlekły. W pierwszym przypadku objawy pojawiają się nagle, objawiając się różnymi zaburzeniami układu nerwowego i narządów wewnętrznych. Stan ogólny zwykle się pogarsza, pojawiają się współistniejące zaburzenia.

W przewlekłym przebiegu naruszenia objawy nasilają się w regularnych odstępach czasu, ale przebieg jest łagodny, powikłania mogą być nieobecne lub objawiać się w łagodnej postaci. Leczenie tego przebiegu choroby jest złożone i długotrwałe, pomimo braku ostrych objawów.

Nie ma jednej klasyfikacji stanu, co wynika z braku takiej diagnozy w międzynarodowej klasyfikacji chorób. Ale dziś eksperci wyróżniają kilka typów w zależności od wieku i płci pacjenta.

Różnorodność	Osobliwości
damskie	Ten stan zwykle rozwija się u kobiet w wieku rozrodczym. Jednocześnie nie można wykluczyć prawdopodobieństwa wystąpienia objawów u pacjentek po wystąpieniu menopauzy. Obraz kliniczny patologii różni się u różnych pacjentów, co tłumaczy się obecnością pewnych współistniejących odchyleń
Męskie	U mężczyzn stan ten rozwija się nieco rzadziej. Zwykle patologię diagnozuje się u pacjentów w średnim wieku, którym towarzyszą różne zaburzenia emocjonalne. W większości przypadków stan nie wywołuje powikłań, ale wymaga specjalnego leczenia, aby im zapobiec.
Dzieci	U dzieci choroba objawia się w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, jednak w większości przypadków pierwsze objawy pojawiają się u pacjentów powyżej 4 roku życia. Obraz kliniczny u dzieci różni się od objawów obserwowanych u dorosłych. Często frustracja pojawia się na tle stresu emocjonalnego i trudności w relacjach z bliskimi

Eksperci zauważają, że przebieg stanu patologicznego u pacjentów różnej płci i wieku jest różny, nawet przy braku powikłań ze strony narządów wewnętrznych.

W zależności od niuansów przebiegu choroby, a także nasilenia objawów można wyróżnić kilka zaburzeń:

• Histeria konwersji nie jest identyfikowany przez specjalistów jako oddzielna diagnoza. Stan jest połączeniem wielu objawów z układu nerwowego, którym towarzyszą objawy histerii. Jednocześnie wiele objawów jest charakterystycznych dla zaburzeń psychicznych, ale po badaniu pacjent nie ma innych objawów.
• Masowa histeria nie należy do psychologii, ale jest uważana za dość powszechną. Zakłada pojawienie się zaburzeń emocjonalnych i psychicznych u dużej liczby osób jednocześnie pod wpływem określonych czynników zewnętrznych. Objawy są często podobne, ale ich cechy różnią się w zależności od pacjenta.
• Histeria strachu zostało podkreślone przez Freuda w badaniu zachowania pacjentów. Nie jest to również samodzielna diagnoza, najczęściej związana z występowaniem u pacjenta różnych fobii.

Lekarze zwracają uwagę pacjentów na fakt, że nie ma klasyfikacji, która zostałaby opracowana przez specjalistów zajmujących się badaniem histerii. Wynika to z braku takiego naruszenia na międzynarodowej liście patologii. Wszystkie odmiany są warunkowo identyfikowane przez specjalistów, na podstawie niuansów przebiegu stanu u różnych pacjentów.

Objawy i oznaki

Histeria w psychologii to stan, który do tej pory nie został wystarczająco zbadany. Symptomatologia i stopień jej nasilenia różnią się u różnych pacjentów. Na zewnątrz naruszenie może objawiać się słabą skórą, cieniami pod oczami i dezorientacją w przestrzeni. Ale zewnętrzne znaki mogą być nieobecne.

Najczęstsze przejawy naruszenia:

• Zaburzenia snu połączone z niepokojem i niepokojem.
• Nierozsądna i nagła zmiana nastroju. Objawy zwykle pojawiają się w obecności innych osób. Same objawy występują rzadko.
• Tymczasowa utrata podstawowych umiejętności. Eksperci zauważają, że podczas zaostrzenia objawów odruchy warunkowe mogą zniknąć u pacjenta. Jednocześnie zachowane są odruchy bezwarunkowe.
• Zwiększona pobudliwość, której towarzyszą wybuchy emocjonalne, niepokój, aktywność ruchowa.
• Upośledzenia słuchu, wzroku i smaku nie są obserwowane przy łagodnym przebiegu stanu patologicznego. Ale w ostrej fazie mogą pojawić się takie objawy. Pacjenci zgłaszają pogorszenie jakości widzenia, a także naruszenie smaku. Podczas spożywania pokarmu pacjent nie może nazwać jego smaku. Zwykle na tym etapie pacjent odmawia jedzenia, co wywołuje inne zaburzenia.
• Zmniejszona sprawność umysłowa. W okresie ostrym i podostrym pacjent nie jest w stanie skoncentrować się na wykonywaniu jakichkolwiek czynności, co prowadzi do znacznego spadku produktywności. Odpoczynek nie pomaga w normalizacji stanu.
• Pogorszenie koncentracji, zaburzenia koordynacji ruchów.
• Smak w jamie ustnej, który pojawia się u pacjentów podczas zaostrzenia, gdy osoba nie je.
• Halucynacje mogą również wystąpić w ostrej fazie, obejmują objawy smakowe i słuchowe. Zwykle takie objawy pojawiają się u pacjentów, którzy dodatkowo cierpią na zaburzenia psychiczne w postaci przewlekłej.
• Ataki agresji, podczas których pacjent może wyrządzić krzywdę sobie i otaczającym go osobom.

U kobiet objawy układu nerwowego objawiają się w postaci ostrej, mężczyźni częściej cierpią na łagodną formę histerii. U dzieci obraz kliniczny jest inny. Zwykle symptomatologia objawia się w postaci nagłych histerycznych ataków, płaczu. Dziecko odmawia wykonywania jakichkolwiek czynności, nawet niewielka zmiana sytuacji może sprowokować nowy atak.

Zwykle objawy dziecka szybko znikają. Dorośli często wymagają leczenia w celu normalizacji stanu. Wśród nietypowych objawów można wyróżnić nudności i napady wymiotów, rozstrojone stolce. Pacjenci często mówią o silnych bólach głowy, zawrotach głowy, bólach stawów, mięśni. Czasami w ostrej fazie obserwuje się wzrost temperatury ciała, co tylko pogarsza stan ogólny.

Obraz kliniczny różni się w zależności od pacjenta. Wszyscy pacjenci mogą nie mieć takich samych objawów. Prawie zawsze dominuje kilka znaków, reszta jest mniej wyraźna lub całkowicie nieobecna.

Powoduje

Histeria w psychologii to stan, który jest spowodowany wieloma różnymi przyczynami. U dzieci wstrząsy emocjonalne, napięta atmosfera w domu i częste kłótnie, które małoletni świadkowie są uważane za czynnik predysponujący. Inne czynniki rzadko wywołują rozwój histerii. Tylko czasami dziecko ma historię zaburzeń psychicznych.

Główne przyczyny rozwoju choroby u dorosłych:

• Częste warunki stresowe lub ciągły stres w wyniku narażenia na negatywne czynniki zewnętrzne.
• Przewlekłe zaburzenia somatyczne.
• Patologia układu nerwowego w wywiadzie pacjenta. Na tle zaburzeń w funkcjonowaniu mózgu mogą wystąpić napady histeryczne.
• Zaburzenia krążenia mózgowego. Pacjenci z takimi zaburzeniami mogą doświadczać powikłań w postaci histerii.
• Stałe ujemne obciążenia układu nerwowego, które wywołują upośledzoną aktywność mózgu.
• Poważny uraz mózgu. Objawy nie pojawiają się w okresie rekonwalescencji, ale jeśli pacjenci mają historię takich urazów, wzrasta prawdopodobieństwo wystąpienia histerii.
• Wrodzone nieprawidłowości w rozwoju ośrodkowego układu nerwowego.
• Przewlekłe zaburzenia psychiczne. Jeśli pacjent wcześniej cierpiał na ostre zaburzenia, wzrasta ryzyko rozwoju histerii.
• Patologia naczyniowa mózgu.
• Nadużywanie napojów alkoholowych, a także zażywanie leków wpływających na funkcjonowanie mózgu. Uważa się również, że uzależnienie od narkotyków jest czynnikiem predysponującym do rozwoju histerii.
• Ciężkie zaburzenia hormonalne. Zwykle ten powód występuje częściej u kobiet.

Te i inne powody mogą wywołać histerię. Często odchylenie występuje na tle kilku czynników.

Metody leczenia

Obecnie nie ma określonego i uniwersalnego schematu terapii, który byłby odpowiedni dla wszystkich pacjentów. U dzieci stan ten rzadko wymaga kompleksowego leczenia, w większości przypadków zachowanie można skorygować za pomocą wizyty u psychologa.

Ale u dorosłych zaburzeniom psychicznym często towarzyszą zaburzenia somatyczne, dlatego konieczne jest specjalne leczenie. Pacjent jest wcześniej badany przez lekarza. Standardowe metody nie nadają się do diagnozowania stanu.

Zwykle jeden z testów psychologicznych służy do oceny stanu pacjenta, określenia jego typu osobowości. Często używany jest wielowymiarowy kwestionariusz osobowości Minnesota. W ramach tego kwestionariusza istnieje specjalna skala do określania, czy pacjent ma taką czy inną formę histerii.

Po otrzymaniu wyników ankiety pacjent jest monitorowany przez psychiatrę. Często wymagana jest obserwacja długoterminowa. Tylko na podstawie wniosku psychiatry można postawić trafną diagnozę.

Farmakoterapia

Histeria w psychologii to stan, który z powodzeniem leczy się za pomocą różnych leków, ale tylko w przypadku braku poważnych powikłań i określenia stopnia zaniedbania zaburzenia. Pacjenci nie mogą samodzielnie przyjmować leków, ponieważ nie ma uniwersalnych środków dla każdego.

W zależności od objawów i obecności powikłań u pacjenta można stosować leki ziołowe, uspokajające, nasenne i uspokajające, leki przeciwdepresyjne z różnych grup.

Najskuteczniejsze leki:

• Persen zawiera składniki ziołowe, które działają łagodnie uspokajająco i nasennie, eliminują oznaki histerii w łagodnej postaci, pomagają zapobiegać pojawianiu się powikłań na tle progresji choroba. Tabletki są przyjmowane w cyklach 2-3 tygodni, dzienna stawka to 2 tabletki. Narzędzie jest uważane za skuteczne jako samodzielna metoda lub jako terapia wspomagająca.
• Afobazol działa uspokajająco, poprawia sen pacjenta i zmniejsza ryzyko wystąpienia objawów napadu histerycznego. Tabletki należy przyjmować przed snem, 1-2 sztuki lub w ciągu dnia, 1 tabletkę 3 razy dziennie w mniej więcej równych odstępach czasu. Leczenie trwa od 10 do 20 dni, w zależności od nasilenia objawów. W połączeniu z innymi lekami lek poprawia stan pacjenta.
• Amitryptylina należy do grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, dlatego ma wyraźne właściwości. Lek nie tylko eliminuje niepokój, objawy histerii, ale także normalizuje sen. Nie zaleca się długotrwałego podawania leku, zwykle wystarczy 10 dni, aby uzyskać efekt terapeutyczny. Stawka dzienna to 1-2 tabletki. Zaleca się przyjmowanie produktu przed snem, aby uniknąć senności w ciągu dnia.
• Motherwort z Evalar często używany do histerii, ponieważ jest bardzo skuteczny. Lek zawiera ekstrakt z serdecznika, pomaga wyeliminować niepokój, niepokój, zmniejsza prawdopodobieństwo progresji choroby i częstych nawrotów ataków. Tabletki przyjmuje się 1 sztukę 2 razy dziennie, a kuracja trwa 2-4 tygodnie.
• Donormil pomaga normalizować sen, ponieważ zaburzenia emocjonalne często wywołują bezsenność. Weź 1 tabletkę przed snem, czas trwania kursu terapeutycznego wynosi 10-20 dni.

Dawkowanie leków i czas ich stosowania mogą się różnić dla każdego pacjenta.

Tradycyjne metody

Recepty medycyny alternatywnej mogą być również wykorzystywane w ramach kompleksowego leczenia histerii. Zwykle stosuje się je w łagodnej patologii i braku powikłań. Najpopularniejszym środkiem domowym jest napar lub wywar ziołowy.

Napar na bazie mięty i melisy działa uspokajająco i łagodnie nasennie. Można go używać przez 2-4 tygodnie, weź 1 szklankę przed snem. Na 300 ml wrzącej wody należy wziąć 3 g każdego składnika w postaci suchej, pozostawić na 30 minut. Lepiej przygotować produkt bezpośrednio przed użyciem.

Nalewka alkoholowa oparta na korzeniu kozłka jest często stosowana w ramach kompleksowego leczenia choroby. Na 100 ml alkoholu należy wziąć 20 g zmiażdżonego korzenia, pozostawić w ciemnym miejscu do zaparzenia przez 14 dni. Przefiltrowany wlew jest przyjmowany 2 razy dziennie, 35 kropli. Czas trwania leczenia wynosi 2 tygodnie.

Każda metoda może być stosowana tylko po wizycie u lekarza. Środki ludowe mogą wywoływać komplikacje i mieć przeciwwskazania.

Konsultacja psychologa

Warunkiem rozpoczęcia terapii jest wizyta u psychologa. Jeśli pacjent ma historię zaburzeń psychicznych, pokazano konsultacje psychiatry, którego obserwuje się nie tylko pod kątem histerii, ale także rozwoju choroby współistniejącej.

Podczas konsultacji specjalista identyfikuje cechy osobowości pacjenta, domniemane przyczyny zaburzenia, a także sposoby jego eliminacji. Pacjent odwiedza lekarza 2-3 razy w tygodniu, a ilość sesji ustalana jest indywidualnie. Jednocześnie specjalista opiera się na przebiegu odchylenia i reakcji pacjenta na terapię lekową.

Histeria jest uważana za dość powszechną nieprawidłowość, która w psychologii nie jest klasyfikowana jako odrębne zaburzenie. Ten stan może rozwinąć się u dzieci i dorosłych i wymaga konsultacji z psychologiem lub psychiatrą. Czasami wymagane jest leczenie farmakologiczne, które ustalane jest indywidualnie dla każdego pacjenta.

Film o histerii w psychologii

Histeryczne zaburzenie osobowości: