Gdzie jest serce osoby, gdzie się znajduje, zdjęcie

Regularne badania serca mogą pomóc w określeniu nasilenia objawów serca w odpowiednim czasie i w razie potrzeby szukać pilnej pomocy medycznej. Organ znajduje się w klatce piersiowej osoby. W celu ustalenia przyczyn dolegliwości stosuje się diagnostykę EKG.

Serce znajduje się w człowieku w śródpiersiu i jest ośrodkiem układu krążenia. Znajduje się na środku klatki piersiowej, lekko przechylony w lewo i ściśle przylega do płuc. Zaostrzony koniec w dolnej części dotyka przedniej ściany klatki piersiowej. Za każdym razem, gdy serce bije, uderza w ścianę klatki piersiowej.

Kształt i wymiary

Serce ma kształt stożka rozwartego, którego podstawa jest zwrócona w stronę tylnej ściany klatki piersiowej, a wierzchołek jest zwrócony w stronę przedniej ściany klatki piersiowej. U osoby dorosłej narząd ma około 12 cm długości, 8 do 9 cm szerokości w najszerszym miejscu i około 6 cm grubości. Waga waha się od 280 do 340 g dla mężczyzny i od 230 do 280 g dla kobiety.

Normalne, zdrowe serce jest wielkości pięści osoby dorosłej. Jednak w niektórych chorobach serca, serce może powiększać się (rozszerzać) oraz zwiększać wagę i rozmiary wraz z wiekiem. Po 65 roku życia serce zwykle spada, zwłaszcza u osób nieaktywnych fizycznie.

Anatomia

Serce człowieka znajduje się w worku na serce, który składa się z 2 warstw: warstwy zewnętrznej (osierdzia) i warstwy wewnętrznej (nasierdzia). Pomiędzy nimi jest przestrzeń zawierająca cienką warstwę cieczy. Wewnątrz serca przegroda mięśniowa dzieli je na lewą i prawą połówkę i oddziela krew płynącą do płuc od krwi płynącej do reszty ciała. Kolejna ściana oddziela zaokrąglony szczyt serca od zwężającego się dołu.

Kamery

Wewnątrz narządu znajdują się 4 komory (przestrzenie): 2 lewe (przedsionek i komora) i 2 prawe (przedsionek i komora). Każda górna komora nazywana jest atrium. Dolne komory nazywane są komorami. Przedsionki są często nazywane komorami odosobnienia, a komory są komorami pompowania. W ten sposób każda strona serca tworzy swój odrębny system, który nie komunikuje się ze sobą. Krew przepływa z górnej do dolnej komory lub komory, ale nie między dwiema stronami.

Struktury zaworów

Krew przepływa z przedsionków do komór, ponieważ w ścianach znajdują się zastawki. Otwierają się w jednym kierunku jak włazy. Następnie zamykają się, aby krew nie mogła wrócić do przedsionków. W tym systemie krew zawsze płynie w sercu tylko w jednym kierunku. Na dnie dużych tętnic, które odprowadzają krew z serca, znajdują się również zastawki: aorta i tętnice płucne.

Te zastawki zapobiegają przepływowi krwi z powrotem do serca po wypompowaniu.

• Zastawka aortalna składa się z 3 sierpowych kieszeni. Gwarantuje to, że krew jest pompowana do aorty, a nie z powrotem do lewej komory.
• Zastawka płucna składa się również z 3 sierpowych kieszeni. Krew jest pompowana do tętnicy płucnej i nie wraca do prawej komory.
• Zastawka mitralna składa się z 2 guzków. Gwarantuje to, że lewa komora zostaje napełniona, a krew nie wraca do lewego przedsionka.
• Zastawka trójdzielna składa się z 3 płatków, które umożliwiają wypełnienie prawej komory krwią i zapobiegają jej powrotowi do prawego przedsionka.

Układ naczyniowy narządów

Serce znajduje się w klatce piersiowej człowieka i działa jak pompa. Pompuje krew przez połączenia między tętnicami i żyłami, znane jako układ sercowo-naczyniowy.

Grube mięśnie tworzące serce mogą się kurczyć, aby umożliwić odpływ krwi. Krew nie rozlewa się wszędzie, kiedy wychodzi z serca. Płynnie przepływa przez rurki, naczynia krwionośne. Najpierw przepływa przez tętnice, naczynia wychodzące z serca, które są grubymi rurkami. Następnie rozgałęziają się w kółko, tworząc mniejsze rurki.

Najmniejsze naczynia krwionośne, zwane naczyniami włosowatymi, tworzą w całym ciele cienką sieć maleńkich gałęzi. Naczynia włosowate łączą się, tworząc małe żyłki. Te z kolei łączą się ze sobą, tworząc większe żyły, aż krew z organizmu w końcu zbiera się w duże żyły, które spływają z powrotem do serca. Cała krew z organizmu ostatecznie gromadzi się w 2 największych żyłach: górnej żyle głównej, do której krew wypływa z górnej części ciała, i dolnej żyle głównej, do której krew wpływa z dolnej części ciała. Obie żyły główne drenują przepływ krwi do prawego przedsionka serca.

Unerwienie

Narządy i tkanki serca są unerwione przez 3 źródła:

Przywspółczulny. (układ cholinergiczny)	Neurony zwojów sercowych, które są neuronami przywspółczulnym drugiego rzędu, migrują bezpośrednio z grzebienia nerwowego do serca. Włókna nerwu przywspółczulnego spowalniają bicie serca, zwężają światło tętnic wieńcowych.
Współczujący (układ adrenergiczny)	Włókna nerwu współczulnego wychodzą z piersiowych zwojów współczulnych, które z kolei pochodzą z komórek grzebienia piersiowego. Włókna współczulne przekazują impulsy, które przyspieszają bicie serca, rozszerzają przestrzeń tętnic wieńcowych.
Nerw czuciowy	Trzeci składnik unerwienia pochodzi bezpośrednio z nerwu błędnego. Włókna czuciowe są częścią nerwów rdzenia kręgowego i mózgu.

Aparat unerwienia serca jest reprezentowany przez złożoną formację, która obejmuje:

• zwoje nerwowe (skupiska komórek nerwowych) zlokalizowane w ścianach narządu;
• nerwy sercowe wychodzące ze splotu aorty piersiowej;
• zakończenia nerwowe (efektory i receptory).

Histologiczna struktura serca

Serce składa się z 3 warstw: nasierdzia, mięśnia sercowego i wsierdzia.

• Wewnętrzna ściana narządu wyłożona jest wsierdziem.
• Miokardium składa się z komórek mięśnia sercowego, które tworzą warstwę środkową i większą część ściany serca.
• Zewnętrzna warstwa komórek nazywana jest nasierdziem, którego druga warstwa to warstwowa struktura błony (osierdzie), która otacza i chroni serce. Osierdzie pozostawia dużo miejsca na energiczne pompowanie, ale także utrzymuje serce w miejscu, zmniejszając tarcie między sercem a innymi strukturami.

Fizjologia czynności serca

Fizjologia czynności serca obejmuje układ krążenia, automatyzm serca, cykliczność i regulację.

Aktywność serca

Bicie serca jest powodowane przez system przewodzenia elektrycznego serca. System ten nie jest zależny od układu nerwowego, który może jedynie spowolnić lub przyspieszyć skurcze.

Ogniwa konduktometryczne są zdolne do generowania cyklicznych impulsów elektrycznych. Te impulsy elektryczne powstają w ścianie prawego przedsionka, w węźle zatokowym serca, a stamtąd są wysyłane do innych komórek układu.

Aktywność elektryczna serca jest mierzona w okresie EKG.

W bardzo uproszczonej formie pracę serca można podzielić na 2 fazy: skurcz, kiedy kurczy się, aby pompować krew, i rozkurcz, kiedy serce rozluźnia się i napełnia krwią.

Każdy impuls elektryczny trwa około 0,22 sekundy, aby zakończyć cykl. Średnio serce bije około 100 tys. raz dziennie. Podczas przeciętnego życia człowieka serce bije ponad 2,5 miliarda razy.

Krążenie

Układ krążenia działa dzięki temu, że serce wspomaga przepływ krwi w obiegu zamkniętym, który zaczyna się i kończy w samym sercu.

Obwód zamknięty składa się z 2 części, cyklu systemowego i pętli płucnej. W cyklu ogólnoustrojowym krew krąży w układach organizmu, dostarczając tlen do wszystkich jego narządów, struktur i tkanek oraz zbierając odpadowy dwutlenek węgla. W pętli płucnej krew krąży do i z płuc, uwalniając dwutlenek węgla i pobierając nowy tlen. Cykl ogólnoustrojowy jest kontrolowany przez lewą stronę serca, cykl płucny jest kontrolowany przez prawą stronę serca.

Każde uderzenie serca powoduje ciągły ruch krwi, więc jest ona spychana z powrotem do serca, gdzie proces się powtarza.

Cykl serca

Tętno to sekwencja zdarzeń, które pojawiają się, gdy serce bije. Obejmuje rozkurcz, skurcz i pauzę pośrednią. W fazie rozkurczu komory serca rozluźniają się i serce napełnia się krwią. Podczas fazy skurczu komory kurczą się i pompują krew z serca do tętnic.

Skurcz mięśnia sercowego rozpoczyna się w dwóch przedsionkach, które przepychają krew do komór. Następnie ściany komór kurczą się i wtłaczają krew do tętnic: aorty do ciała i tętnicy płucnej do płuc. Mięsień sercowy następnie rozluźnia się, umożliwiając przepływ krwi z żył i ponowne napełnienie przedsionków. U zdrowych osób normalne tętno (w spoczynku) wynosi około 72 uderzeń na minutę, ale może być znacznie wyższe podczas ćwiczeń. Naukowcy obliczyli, że ukończenie całego cyklu 1 porcji krwi zajmuje około 30 sekund: z płuc do serca i do ciała, z powrotem do serca, a następnie do płuc.

Automatyzm

Część mięśnia sercowego działa w taki sposób, że przekazuje sygnały lub impulsy do wszystkich innych części. System nazywa się przewodzącym. Składa się z wielu węzłów i wiązek włókien, a każdy impuls elektryczny porusza się tą samą ścieżką.

• W węźle zatokowo-przedsionkowym inicjowany jest impuls.
• Impuls następnie przemieszcza się do węzła przedsionkowo-komorowego (gdzie zatrzymuje się).
• Następnie trafia do Jego zawiniątka.
• Kulminuje we włóknach Purkinje.

Między węzłem zatokowo-przedsionkowym a przedsionkowo-komorowym przedsionki kurczą się, pompując krew do komór.

Z wiązki Jego impuls przechodzi przez gałęzie wiązki każdej komory. Pomiędzy gałęziami wiązek a włóknami Purkinjego komory kurczą się, wypompowując krew z serca.

Koniugacja podniecenia i skurczu

Pobudzenie-skurcz to fizjologiczny proces przekształcania bodźca elektrycznego w odpowiedź mechaniczną. Włókna mięśnia sercowego kurczą się poprzez interakcję pobudzenia i skurczu za pomocą mechanizm unikalny dla mięśnia sercowego zwany uwalnianiem jonów wapnia przez wapń.

Zależność pobudzenie-skurcz opisuje proces przekształcania bodźca elektrycznego (potencjału czynnościowego) w odpowiedź mechaniczną (skurcz mięśni).

Uwalnianie jonów wywołane wapniem obejmuje transport jonów wapnia do kardiomiocytu, komórek mięśniowych serca, które tworzą serce mięśnia sercowego.

Regulacja pracy organu

Pewne mechanizmy regulują czynność serca i odpowiadają za sprawne funkcjonowanie narządu.

Wewnątrzsercowe

Praca polega na zwiększeniu objętości wyrzutowej serca w odpowiedzi na zwiększającą się objętość krwi w komorach przed skurczem. Jest to konieczne do utrzymania równego poziomu krwi przepływającej przez komory, prawą i lewą.

 Pozasercowe

Ludzkie serce jest głównym ogniwem roboczym odruchów, które powstają w naczyniach krwionośnych, narządach, mięśniach i skórze. Wszystkie odruchy wykonywane są na różnych poziomach autonomicznego układu nerwowego. Nerw naczynioruchowy, który znajduje się w rdzeniu przedłużonym, jest częścią autonomicznego układu nerwowego. Odbiera sygnały z receptorów, które pomagają regulować aktywność serca lub odruchy sercowe.

Wpływy hormonalne są również określane jako regulacja. W ten sposób hormony tarczycy zwiększają aktywność serca.

Instrumentalne metody diagnozowania pracy serca

Metody instrumentalne obejmują badanie funkcji czynności serca za pomocą różnych urządzeń.

Badanie USG serca

Ultradźwięki służą do badania struktury narządu, jego zmian patologicznych, hemodynamiki.

Zjawiska elektryczne

Mięśnie sercowe podczas swojej pracy powodują pojawienie się pola elektromagnetycznego. Za pomocą elektrokardiografu badana jest aktywność elektryczna serca. Technikę stosuje się w diagnostyce zawałów serca i innych chorób.

Zjawiska akustyczne

Osłuchiwanie jest konieczne podczas badania tonów serca związanych z zamknięciem zastawki.

Aktywność mechaniczna

Metody, które dają wyobrażenie o dynamice bicia serca, obejmują:

• kinetokardiografia;
• elektrokymografia;
• dynamokardiografia;
• fotokardiografia.

Jak i gdzie boli serce, napromieniowanie, występowanie, czas trwania bólu

Serce jest w klatce piersiowej osoby. Z bólem osoba odczuwa nudne, przytłaczające uczucie. Jeśli ból jest bolesny, ostry, piekący lub przeszywający, może to być spowodowane stanem takim jak refluks żołądkowy lub zgaga, zapalenie opłucnej, zapalenie chrząstki żebrowej lub rozwarstwienie aorty.

Jeśli ból jest po prawej stronie, zawał serca jest mało prawdopodobny (chyba że występuje rzadki stan zwany dekstrokardią). Ból zawałowy zwykle wydaje się niejasny i niezlokalizowany. Jeśli ma dokładną lokalizację, jest mało prawdopodobne, aby był to atak serca. Nerwy w okolicy serca zachodzą na siebie, więc ból serca może wystąpić po lewej stronie szyi i lewej ręce. Nazywa się to bólem odbitym.

Ból zawałowy może być przerywany lub stały. Objawy zawału serca mogą trwać od kilku minut do kilku godzin. Jeśli ból w klatce piersiowej występuje nieprzerwanie przez dni, tygodnie lub miesiące, jest mało prawdopodobne, aby był spowodowany zawałem serca. Ból podczas zawału serca zwykle zmniejsza się w spoczynku.

dławica piersiowa

Angina to uczucie ucisku, dyskomfortu lub bólu w środku klatki piersiowej. Takie dolegliwości wynikają ze zwężenia tętnic wieńcowych i wskazują na słabe ukrwienie serca.

Objawy spowodowane dusznicą bolesną są różne.

• Przy stabilnej dławicy piersiowej za mostkiem pojawia się uduszenie lub piekący ból, który z reguły promieniuje do lewego ramienia, ale czasami do barku, szyi, podbródka i pleców. Ból ustępuje po kilku minutach lub ustępuje po zażyciu leków podobnych do azotanów.
• W przypadku niestabilnej dusznicy bolesnej objawy rozwijają się przez kilka godzin lub dni, szybko się pogarszają i trwają dłużej niż 15 minut. Skargi pojawiają się bez wyraźnego powodu, a także w nocy lub w spoczynku. Niestabilna dusznica bolesna jest prekursorem zawału serca i dlatego wymaga pilnej opieki.

W przeciwieństwie do zawału serca to zmniejszenie przepływu krwi zwykle nie powoduje trwałego uszkodzenia mięśnia sercowego, ale oznacza, że ​​istnieje wysokie ryzyko zawału serca.

Zawał serca

Zawał mięśnia sercowego lub atak serca występuje, gdy przepływ krwi do tkanki serca przez tętnice wieńcowe jest utrudniony (zwykle z powodu nagromadzenia blaszki miażdżycowej). Jeśli natleniona krew nie może dotrzeć do tkanki, tkanka umrze, osłabiając serce i pozostawiając blizny.

Procesy zapalne

Zapalenie jest zróżnicowane w zależności od tego, która część serca jest dotknięta. Większość stanów zapalnych jest spowodowana bodźcami zewnętrznymi, takimi jak wywołane przez bakterie, wirusy, grzyby lub pasożyty.

Zapalenie może być spowodowane przez sam organizm, na przykład choroba autoimmunologiczna. W zależności od tego, która część serca jest dotknięta, mówią o zapaleniu wsierdzia, zapaleniu mięśnia sercowego lub zapaleniu osierdzia.

Zapalenie wsierdzia atakuje wewnętrzną ścianę serca, zapalenie mięśnia sercowego atakuje mięsień sercowy, a zapalenie osierdzia atakuje osierdzie.

• Zapalenie wsierdzia wywoływana jest przez bakterie, rzadziej grzyby, które dostają się do krwiobiegu poprzez uszkodzenie skóry lub błony śluzowej i kolonizują wsierdzie. Najczęściej dotyczy to zastawek serca. Zapalenie wsierdzia występuje rzadko, ale może zagrażać życiu. Osoby z chorobami serca, sztucznymi zastawkami serca lub wrodzoną wadą serca mają zwiększone ryzyko zapalenia wsierdzia. Najlepszą profilaktyką zapalenia wsierdzia jest dobra higiena jamy ustnej i skóry.
• Zapalenie mięśnia sercowego Jest stanem zapalnym mięśnia sercowego. Przyczyną powstania mięśnia sercowego są głównie wirusy, rzadziej choroby autoimmunologiczne, bakterie i pasożyty. W większości przypadków towarzyszy temu łagodne złe samopoczucie, podobnie jak w przypadku innych infekcji wirusowych, a nawet pozostaje niezauważone. W przypadku podejrzenia zapalenia mięśnia sercowego zwykle wystarcza odpoczynek fizyczny.
• Zapalenie osierdzia Jest stanem zapalnym worka sercowego. Podobnie jak zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia jest zwykle spowodowane infekcją wirusową. W większości przypadków zapalenie osierdzia ustępuje samoistnie.

Patologia tętnic

Miażdżyca lub stwardnienie tętnic to proces zapalny, który uszkadza wewnętrzną warstwę tętnic. Ściany tętnic tracą elastyczność i gęstnieją. Złogi cholesterolu – tłuszczu we krwi – i wapnia tworzą poduszki, zwane płytkami i ograniczają przepływ krwi. Jeśli te płytki oderwą się, w miejscu pęknięcia tworzą się skrzepy krwi, które mogą całkowicie zablokować przepływ krwi.

Zmiany zastawkowe

Każda z czterech zastawek serca może zachorować. Najczęściej jednak dotyczy to zastawki aortalnej i mitralnej.

Choroby są podzielone na 2 grupy:

• Zwężenie. Zastawka serca pogrubia się i zwapnia. Staje się gęsty, nie otwiera się prawidłowo i nie może już przepuszczać wystarczającej ilości krwi.
• Niewystarczający zawór. Zastawka serca, na przykład po zapaleniu, nie zamyka się całkowicie. Zastawka nie działa stabilnie, krew cofa się.

Choroba zastawki jest wynikiem zużycia i jest bardziej powszechna wraz z wiekiem. Inne przyczyny to powiększenie komór serca w przypadku niewydolności serca, zapalenie reumatyczne lub bakteryjne z destrukcją części zastawek.

Kardiomiopatia

Istnieją 3 główne formy rozwoju kardiomiopatii:

Rozszerzanie się. (DCMP)	W DCM lewa komora rozszerza się i staje się cieńsza. Około połowa przypadków jest spowodowana dziedziczną predyspozycją. Inne przyczyny to ciężkie infekcje wirusowe, alkoholizm lub, w rzadkich przypadkach, ciąża.
Kardiomiopatia przerostowa (HCMP)	W przypadku HCM lewa komora pogrubia się. Powodem jest dziedziczna predyspozycja.
Kardiomiopatia restrykcyjna (RCM)	W RCM lewa komora staje się sztywna, ponieważ normalna tkanka mięśniowa zostaje zastąpiona tkanką bliznowatą. Przyczyną są rzadkie choroby tkanki łącznej lub zaburzenia metaboliczne, a także predyspozycje dziedziczne.

Oprócz 3 głównych form istnieją inne formy kardiomiopatii. Są one spowodowane pewnymi wyzwalaczami, takimi jak infekcje, wysokie ciśnienie krwi, wady serca lub zaburzenia metaboliczne.

W kardiomiopatii funkcja mięśnia sercowego jest ograniczona. Istnieją również zaburzenia rytmu serca, aż do nagłej śmierci sercowej. Zwykle chorują osoby poniżej 50 roku życia, częściej mężczyźni niż kobiety. Kardiomiopatie są główną przyczyną nagłej śmierci sercowej u młodych mężczyzn.

Jak odróżnić ból serca od nerwobólu?

Najczęstsze diagnozy to neuralgia międzyżebrowa i kardiologia (neuralgia serca), przy czym pierwsza choroba przebiega stosunkowo dobrze, a druga może być powikłana poważnymi patologiami państw.

Oba rodzaje nerwobólów charakteryzują się bólem w klatce piersiowej. Ale istnieją inne objawy kliniczne, które pomagają odróżnić jedną chorobę od drugiej.

W przypadku bólu w klatce piersiowej z nerwobólem serca charakterystyczne są następujące cechy:

• ból pojawia się okresowo;
• zdefiniowany jako nudny, przytłaczający, duszący;
• eliminowane przez leki „nasercowe” (nitrogliceryna);
• niezwiązany z ruchami ciała;
• często występuje bez wyraźnej lokalizacji;
• można podać dolną szczękę, lewą rękę;
• najczęściej definiowane po lewej stronie, gdzie znajduje się serce.

Ponadto w przypadku nerwobólu serca może wystąpić naruszenie czynności serca (arytmia) lub wzrost lub spadek ciśnienia krwi.

Charakterystyczne objawy bólu w klatce piersiowej, który rozwija się wraz z nerwobólami międzyżebrowymi:

• ból zależy od ruchów ciała, zwłaszcza podczas kichania, śmiechu, kaszlu;
• na ogół jest stały, chociaż czasami pacjenci zauważają jego epizodyczność;
• nie usuwane przez nitroglicerynę lub inne leki „nasercowe”;
• podczas dotykania dotkniętego obszaru ból wzrasta.

Jaka jest różnica między bólem serca a bólem żołądka?

Serce znajduje się u osoby w bezpośrednim sąsiedztwie przełyku. Otrzymują bardzo podobne pożywienie nerwowe. W ten sposób ból z dowolnego organu przemieszcza się przez te same włókna nerwów czuciowych do mózgu. W rezultacie ból w dowolnym narządzie może mieć bardzo podobne cechy, co utrudnia odróżnienie bólu serca od bólu przełyku.

Zawał serca jest zwykle spowodowany zakrzepem krwi, który tworzy się w tętnicy wieńcowej. To blokuje przepływ krwi do serca i często powoduje skurcze lub skurcze w środku klatki piersiowej. Czasami ten ból może rozprzestrzenić się na lewe ramię, szyję, mostek.

 Zaburzenia z bólem podobnym do zawału serca:

• Zgaga, uczucie pieczenia w jamie brzusznej lub za mostkiem.
• Wrzód trawienny, zniszczenie wyściółki żołądka lub górnej części jelita cienkiego.
• Nieżyt żołądka.
• Zapalenie trzustki
• Choroby pęcherzyka żółciowego, w tym zapalenie pęcherzyka żółciowego.
• Zapalenie wątroby, infekcja lub zapalenie wątroby.

Jeśli wystąpi nagły ból brzucha i pojawią się dodatkowe objawy opisane poniżej, może to wskazywać na zawał serca:

• zawroty głowy lub omdlenia;
• słabość;
• ból barku, szyi, ramion, pleców, zębów lub szczęki;
• ból, ściskanie lub jakiekolwiek nieprzyjemne uczucie w klatce piersiowej;
• duszność.

Niektóre możliwe objawy choroby serca to szybkie tętno, zawroty głowy i zmęczenie. Chociaż mogą to być objawy innych schorzeń, najlepiej skonsultować się z lekarzem w celu postawienia diagnozy. Leczenie może spowolnić postęp choroby serca i zmniejszyć ryzyko powikłań.

Autor: Bielajewa Anna

Film o anatomii serca

Anatomia serca: