Jak rozpoznać objawy cukrzycy typu 2 w cukrzycy typu II

Cukrzyca chorują ludzie w różnych kategoriach wiekowych, kolorze skóry i grupach społecznych. Są stale monitorowane przez lekarzy, aby uniknąć komplikacji. Przy takiej chorobie ludzie od dawna są przyzwyczajeni do normalnego życia i określania jej początkowych etapów.

Tymczasem bardzo duży odsetek pacjentów, u których zdiagnozowano cukrzycę, cierpi na bardzo poważne powikłania tej choroby. I często różne komplikacje stają się przyczyną śmierci w przypadku braku lub nieprawidłowego leczenia. Patologie serca są uważane za jedną z najczęstszych.

Eksperci odnotowują dwa rodzaje tej nieprzyjemnej dolegliwości: cukrzyca typu 1 (DM I) i cukrzyca typu 2 (DM II). Co więcej, cukrzyca I jest charakterystyczna głównie dla młodego wieku, pacjenci powyżej 40 roku życia są bardziej zlokalizowani w drugim wieku.

JAK OKREŚLIĆ SAMODZIELNIE OBJAWY CUKRZYCY TYPU II (DM II) (cukrzyca)

Cukrzyca typu II ma inny kształt niewielki brak insuliny w tkankach. Objawy choroby mogą pojawiać się stopniowo. Właśnie ten powód wyjaśnia fakt, że ludzie nie spieszą się z zwracaniem się do specjalistów o leczenie.

Kiedy powinieneś mieć się na baczności? Sygnał do konieczności umówienia wizyty u specjalisty powinien być następujący objawy cukrzycy typu II:

swędzenie błon śluzowych i swędzenie skóry, prawdopodobnie w okolicy pachwiny; zawroty głowy; słabe gojenie się ran i zmian na skórze; uczucie suchości w ustach i ciągłe pragnienie; mętne oczy; częste i obfite oddawanie moczu, zwłaszcza w nocy; ciągłe zmęczenie i osłabienie; pojawienie się krost skórnych; drastyczna utrata wagi.

Dalsze badanie może z pewnością wykazać nieprawidłowości, takie jak problemy z obwodowym układem nerwowym, niedokrwienie serca. Postępujące procesy destrukcyjne w naczyniach znacznie zmniejszają odporność organizmu, co może wywołać pojawienie się furunculosis, objawów grzybiczych na stopach. W najtrudniejszych sytuacjach możliwy jest początek śpiączki hiperosmolarnej.

GRUPY RYZYKA CUKRZYCY TYPU II (DM II) (cukrzyca)

Wykazano, że pacjenci w grupie wiekowej powyżej 40 lat stale monitorują swój stan zdrowia i samopoczucie, aby nie przegapić cukrzycy. Badanie krwi jest wymagane co roku w celu monitorowania poziomu cukru we krwi. Dotyczy to szczególnie osób z wysoką gęstością trójglicerydów oraz niskim poziomem cholesterolu we krwi i problemami z ciśnieniem krwi. Zagrożone są również osoby z nieprawidłową wagą i mało aktywne fizycznie, nie wspominając o tych, którzy mają genetyczne predyspozycje do cukrzycy typu II. Cukrzyca typu II nie omija nawet tych osób, które nie mają problemów z otyłością, ale mają nadmiar tkanki tłuszczowej w okolicy pasa.

PRZYCZYNY POJAWIENIA SIĘ CUKRU CUKIER (cukrzyca)

Okolicznościami wpływającymi na wystąpienie cukrzycy są nieprawidłowe zachowania żywieniowe, ograniczona aktywność fizyczna, dodatkowe kilogramy, predyspozycje genetyczne.

Cukrzyca typu II - Jest to naruszenie wrażliwości tkanek ludzkich na insulinę lub zaburzenie wydzielania insuliny.

Insulina Jest ważnym hormonem regulującym poziom glukozy we krwi. Tworzą go komórki trzustki. W przypadku cukrzycy II trzustka przestaje wytwarzać insulinę. Może dojść do sytuacji, w której organizm z jakiegoś powodu nie przyjmie wyprodukowanej insuliny.

Insulina, a to jest jej fundamentalne znaczenie, odpowiada za metabolizm węglowodanów, tłuszczów, białek i elektrolitów, umożliwiając transport glukozy i białka przez błonę komórkową. Na początku endogenna insulina przenika do wątroby, następnie w niewielkim procencie do krwi i nerek.

Jego globalne znaczenie polega na: kontrola i utylizacja cukru tkanki insulinozależne i przenikanie glukozy do krwiobiegu.

Jakie tkanki są zależne od insuliny? Głównymi narządami insulinozależnymi są wątroba, mięśnie ludzkie, tkanka tłuszczowa, śródbłonek naczyniowy, tkanka nerwowa i soczewki oczu. Glukoza nie może dostać się do tych tkanek i narządów bez bezpośredniego udziału insuliny. Jej niedobór lub odporność tkanek na nią stwarza warunki do pozostania glukozy we krwi.

Stwierdzono zatem, że cukrzyca typu II występuje w wyniku: szkodliwe wykorzystanie insuliny przez organizm. Jednocześnie uważa się, że niedobór insuliny w takich sytuacjach jest warunkowy, ponieważ występuje we krwi i możliwe nawet w wysokich stężeniach, ale tkanki i narządy zależne od insuliny nie wrażliwy.

Cukrzyca typu II może początkowo charakteryzować się długotrwałym bezobjawowym leczeniem, ale potem objawy zaczynają się rozwijać metodycznie. Dlatego obecność choroby można wykryć po latach życia pacjenta. Otyłość jest częstą współistniejącą dolegliwością u osób z cukrzycą typu II.

DIAGNOSTYKA DIABETES MELLITUS (cukrzyca)

Jeśli istnieje podejrzenie cukrzycy, natychmiastowe poszukaj pomocy endokrynologa w celu przeprowadzenia kompleksu badań laboratoryjnych. Polegają na ustaleniu wartości stężenia cukru we krwi. W celu bardziej szczegółowego badania stosuje się laboratoryjną metodę diagnostyki różnicowej. Różn. diagnoza usuwa założenie obecności chorób o podobnych objawach. Niezbędnym elementem diagnozy powinien być test HbAlc, który ocenia patologie sercowo-naczyniowe.

Ustalenie poziomu glukozy we krwi. To kluczowy test laboratoryjny na cukrzycę. Pobieranie krwi z tego badania przeprowadza się dwukrotnie - na pusty żołądek i 2 godziny po jedzeniu.

Norma Światowej Organizacji Zdrowia określa, że ​​w obecności stężenia cukru przekraczającego 7 mmol/l, to wskazuje na rozwój cukrzycy. Jeśli poziom jest niższy, możemy mówić o obniżonej wrażliwości lub, jak mówią, o tolerancji komórek tkanek insulinozależnych na insulinę.

Badanie poziomu peptydu C - białkaktóry pojawia się podczas syntezy insuliny w trzustce. Według wskaźników określających jego poziom, możliwa jest analiza funkcjonalności trzustki. Normalna wartość peptydu we krwi wynosi 1,1 - 4,4 ng / ml. Jeżeli kryterium peptydu C jest poniżej tej wartości, stwierdza się, że wrażliwość trzustki na insulinę jest niska.

Rozważane jest inne ważne badanie analiza zawartości hemoglobiny glikowanej. Uważa się, że jego normalne stężenie wynosi od 4% do 5,9%. Wysoki poziom cukru we krwi powoduje wzrost hemoglobiny glikowanej.

Analiza wskaźnika cukru w ​​moczu. Uważa się, że prawidłowy wskaźnik glukozy w moczu nie przekracza 8,8-9,9 mmol/L odchodówże.

Stan przedcukrzycowy (cukrzyca)

Stan przedcukrzycowy - To jest początkowa dysfunkcja metabolizmu węglowodanów. Jej prawdziwymi objawami są upośledzona glikemia i tolerancja glukozy. Zmiana nawyków żywieniowych, mała aktywność fizyczna, zdrowy sen i codzienna rutyna mogą zapobiec wystąpieniu cukrzycy lub przynajmniej ją opóźnić. Uważa się, że pojawienie się cukrzycy typu II może wywołać takie złe nawyki jak palenie, picie alkoholu i bycie w stresującej sytuacji. Dlatego, aby zapobiec tej chorobie, należy walczyć ze złymi nawykami, przestrzegać pełnoprawnego trybu pracy i odpoczynku oraz unikać stresu.

Pacjentom zaleca się coroczne badanie i oddanie krwi na glukozę. Również takim osobom zaleca się ograniczenie spożycia fast foodów i zwiększenie aktywności fizycznej.

CUKRZYCA TYPU II (DM II) (cukrzyca)

Jeśli specjaliści zdiagnozowali u Ciebie cukrzycę typu 2 (DM II), musisz natychmiast rozpocząć terapię. Aby to zrobić, endokrynolog musi określić choroby towarzyszące i przepisać pacjentowi niezbędne procedury terapeutyczne, w tym terapię obniżającą poziom glukozy. W takim przypadku lekarz opiera się na wynikach badań laboratoryjnych i istniejących patologiach.

Czasami endokrynolog zleca dodatkowe badanie pacjentowi z cukrzycą typu II, aby zapobiec ewentualnemu pogorszeniu stanu pacjenta. W celu jego przejścia lekarz często kieruje okulistą do przeprowadzenia badania dna oka i oceny pełni widzenia w momencie rozpoznania cukrzycy typu II.

Jest też lista niezbędne badaniaże pacjent z cukrzycą typu II jest zobowiązany do: NSwydawać rocznie. Są to badania takie jak EKG i prześwietlenie klatki piersiowej. Po otrzymaniu odpowiednich wskazań pacjentowi można przepisać następujące dodatkowe badania:

• W przypadku nadciśnienia tętniczego lub dyslipidemii - badanie przez kardiologa
• W przypadku wykrycia choroby nerek skierowanie do urologa
• W przypadku złego gojenia się rany i utraty wrażliwości kończyn – badanie przez neurologa.

Endokrynolog zazwyczaj ustala indywidualny plan leczenia dla każdego ze swoich oddziałów. Nie ma standardowych programów, leczenie przepisuje lekarz zgodnie z obecnością chorób współistniejących u pacjenta, jego stylem życia i skłonnością do hipoglikemii. Podczas doboru programu leczenia pacjent na bieżąco odwiedza lekarza w celu jego monitorowania i dostosowania.

Należy zauważyć, że różnica od pacjentów z cukrzycą z pierwszej grupy od drugiej polega na tym, że pierwsi są zarejestrowani u endokrynologa, a pacjenci z cukrzycą typu II w w wyniku wyboru indywidualnego programu leczenia ich choroby przy braku poważnych problemów sercowo-naczyniowych są okresowo monitorowane przez terapeuta.

ZAPOBIEGANIE CUKRZYCY TYPU II

Główne środki zapobiegania cukrzycy obejmują:

1. Coroczne badanie poziomu cukru we krwi;
2. Kontrola wagi i codzienne ćwiczenia;
3. Zmiana zachowań żywieniowych w kierunku zbilansowanej diety;
4. Regularne wizyty u endokrynologa, kobiety również u ginekologa;
5. Zgodność z bilansem wodnym w ciele;
6. Rozwój odporności na stres.

Bardzo ważne jest zapobieganie cukrzycybo to pozwala zminimalizować ryzyko zachorowania na cukrzycę w swoim życiu. Co więcej, późniejsza walka z chorobą będzie znacznie poważniejsza niż przestrzeganie tych prostych zasad. Jeśli zdiagnozowano już u Ciebie cukrzycę typu II, to odpowiednio dobrany program leczenia i żywienia pozwoli Ci zrozumieć, że cukrzyca nie jest wyrokiem śmierci. Z nim możesz żyć długie, szczęśliwe życie bez utraty jego jakości.